Archief per maand
  • 04-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 08-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 11--0001
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    ZOVEEL IK DRAGEN KAN
    waarvan U beter wordt
    Politiek van aan de zijlijn
    19-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.CURATOR OF TERMINATOR

     

    CURATOR OF TERMINATOR

     

     

     




    De allerlaatste overlevingskans

    17-06-2010 - Marc Platel - de redactie (vrt) – via Iskander.

    “De curator van België”. Het weekblad Knack dat de feitelijke triomfator van de voorbije verkiezingen op die manier aankondigde, maakte het dus nog erger: een curator komt er immers maar aan te pas als het failliete bedrijf geen feitelijke overlevingskansen meer heeft. De “curator van België” moet dus alleen nog maar wat meubelen uit het Belgische faillissement redden, overleven zit er voor dat vastgelopen België niet meer in. Er is zelfs al een curator gevonden die de klus wil klaren. Voor een zeldzame keer wilden wij ook eens vriendelijk en zelfs een heel klein beetje hoopvol zijn, anderen geloven er dus helemaal niet meer in. Een curator kan inderdaad een overnemer zoeken! Twee of drie aparte democratieën Men kan ze geen ongelijk geven: het is weinig waarschijnlijk dat 13 juni 2010 geen historische datum wordt in de Belgische politieke geschiedenis, het is integendeel vrijwel zeker dat die zoveelste electorale Belgische zondag het begin is van een allerlaatste overlevingskans voor het België van 1830. Een echte zwarte zondag dus voor het driekleurige België. Een België dat om de onfortuinlijke Jean Marie Dedecker te citeren alleen nog maar bestaat uit twee of drie aparte democratieën binnen nog altijd dezelfde staatsgrenzen, een “geel” gekleurd België ten noorden van de taalgrens, een rood geverfd Wallonië ten zuiden daarvan. Met ergens tussen in een waterachtig blauw geleurde Brusselse stip. Een voorafbeelding van een Belgische confederatie. Die DRIE “democratieën” (sic!) moeten nu proberen om samen toch nog één driekleurige Belgische democratie in elkaar te knutselen. Nu al wordt ten vroegst begin september naar voor geschoven als een mogelijke datum om de patiënt in coma weer wakker te maken. Zeker niet vroeger, het zal dus nog later worden. Nogal wat hopeloos ongeduldige journalisten willen liefst vandaag al of ten allerlaatste morgen in de vroege ochtenduren weten wie er in de volgende regering de portefeuille van buitenlandse zaken krijgt, ze zullen hun ongeduld nog lang in toom moeten houden. “De dagbladen staan alle dag vol met historische uitspraken, de kerkhoven liggen vol met, historische figuren”. Het was een geliefkoosde maar helaas niet-latijnse uitspraak van Hugo Schiltz. Het woord “historisch” wordt inderdaad vaak onterechte gebruikt. Voor 13 juni 2010 mag men nochtans een uitzondering maken: het is en zal in de geschiedenis van dit land een historische datum blijven. Stel je voor: jouw Koninklijke voorgangers deden en doen er nog altijd alles aan om de politieke vertegenwoordigers van dat staatsgevaarlijke Vlaams nationalisme te negeren, het was tot 12 juni 2010 een koninklijk cordon sanitaire rond die altijd zeurende malcontente Vlaamse nationalisten en nu was Albert II verplicht om dé gedoodverfde politieke stem van dat Vlaams nationalisme toch uit te nodigen. Laken erkende de politieke overwinning van de N-VA. Meer kwaadschiks dan goedschiks, dat doet er niet toe. De Wever kwam niet ergens tussen al de anderen door op de Koninklijke koffie, maar als allereerste. Hij had daags voordien de electorale kaart van Vlaanderen “geel” gekleurd. En daar kon men zelfs in Laken niet meer naast kijken. Het vooroorlogse VNV noch de naoorlogse Volksunie hadden daarvan nooit kunnen dromen. Hugo Schiltz ging er wel prat op dat hij voor zichzelf de nutteloze titel van “Belgisch” minister van staat had kunnen afdwingen: volgens hem was dat de illustratie dat zelfs Laken met het bestaan van de toen al wegkwijnende Vlaams – nationalistische Volksunie rekening begon te houden. Of de N-VA voorzitter nu ook nog Belgisch premier moet worden is een vraag die politiek België niet langer als toogpraat weglacht. Een uitgesproken Vlaamse nationalist als kandidaat Belgisch premier? Of toch minstens de hofleverancier voor een informateur, een wegbereider voor een nieuwe Belgische regering? En dan nog niet overtuigd zijn dat 13 juni 2010 inderdaad historisch was, is en zal blijven? Een Vlaams nationalist aan het hoofd van een Belgische regering met de Waalse socialisten als partner. Het moest al heel laat in de nacht zijn voordat de grootste Vlaamse optimist die idee ooit had durven laten horen. Een Vlaams nationalist die zelfs het lef heeft om die verleidelijke Wetstraat 16 vriendelijk maar kordaat af te wijzen ten gunste van een Waalse socialist? Is dit nog wel het België van de dag voor 13 juni? Daarbij toch één groot voorbehoud: 13 juni 2010 is NIET de overwinning van het Vlaamse nationalisme in de enge zin van het woord, niet al die duizenden Vlamingen die nu NVA stemden zijn ook lid van de N-VA. Op 13 juni 2010 heeft dit land eerst en vooral, misschien zelfs uitsluitend, de stem van Vlaanderen gehoord. Geen Vlaamse stem uit Limburg of West-Vlaanderen, maar de stem van gans Vlaanderen. Twijfelaars moeten maar eens goed naar de electorale kaarten kijken die door de kranten gepubliceerd werden. Een Vlaanderen dat het versmachtende Belgische en Franssprekende keurslijf moe is, een Vlaanderen dat van het bewuste onmachtige gedoe van Vlaamse partijen tegenover de Belgische carcan definitief af wil, een Vlaanderen dat het wollige alles verbloemende spraakgebruik van de traditionele politiek in Vlaanderen onvoorstelbaar beu is, een Vlaanderen dat de technische hefbomen waarover het nu al beschikt om het Vlaamse huis naar eigen smaak in te richten ten volle wil gebruiken en zoveel mogelijk wil uitbreiden, een Vlaanderen dat niet meer accepteert dat Belgische vakbondsleiders, Belgische staatsmannen, Belgische journalistieke opiniemakers en andere weldenkenden nog langer bepalen voor wie hij of zij wel mag stemmen en aan wie een inwoner van Vlaanderen zijn stem zeker niet mag geven, een Vlaanderen voor wie de taalgrens ook een feitelijke staatsgrens is. In de partijsanhedrins ver van de bewoonde wereld heeft men tot vorige zondag gedacht dat het Vlaamse gemor ook dit keer weer vanzelf zou verstommen. Als men er dan toch moest naar luisteren, werd het weggewuifd met een zoveelste verbale stortvloed vol holle woorden zoals dialoog, links beleid, pensioenen, “de mensen”, verantwoordelijkheid, solidariteit en natuurlijk ook de crisis in alle kleuren en geuren. Vlaanderen wil het helemaal anders Vlaanderen stemde vorige zondag geel en niet “bruin”: als het dan toch weer naar de stembus moest zocht en vond Vlaanderen een alternatief: de figuur van Bart De Wever. Een partijvoorzitter die in zijn politieke reistas inderdaad zijn eigen partij meebracht. Vlaanderen stemde op 13 juni Bart De Wever omdat Vlaanderen het straks hier helemaal anders wil. Het Vlaams Belang haalde als mogelijke alternatief zichzelf onderuit, idem voor de De Decker die zijn kopvrouw voor de senaat in het zicht van de verkiezingen een paar dagen “geplande” vakantie moest gunnen, Groen bleef ook nu nog altijd hopeloos groen achter de oren en de anderen hadden nu al 3 x 12 maanden tijd verloren met vooral niets doen. Bleef dus alleen nog maar “de slimste mens ter wereld”. Van Voeren in Limburg tot in de Westhoek, van Turnhout tot in de Vlaamse rand rond Brussel, trok de Vlaamse kiezer zich niets aan van Luc Cortenbeek en co. en kleurde Vlaanderen zeer bewust geel. Wie dit toch nog niet als een historisch gebeuren willen omschrijven, moet zich dringend laten verzorgen voor ziekelijke doof- en blindheid. Dat gele Vlaanderen moet zich nu maar beter niet al te euforisch voelen. De opdracht is niet hopeloos, ze is wel levensgevaarlijk en de overlevingskansen zijn minimaal. Dat weet elke curator. De rest van het aloude Vlaanderen en dus ook België zal geen mogelijkheid onbenut laten om de eventuele as De Wever – Di Rupo te doen mislukken. De verliezers hebben voldoende kandidaten in huis die zich willen opofferen om hun België te redden. Dat aloude België zou er nochtans goed aan doen om 770 keer de eigen tong rond te draaien voordat men het versleten jargon van de verantwoordelijkheid, de mensen en de crisis weer boven haalt om weer het Belgische roer in eigen handen te krijgen. Voordat men de curator voortijdig naar huis stuurt om het failliete bedrijf toch nog een keer op gang te brengen. De curatoren van het failliete Sabena konden, wilden of mochten geen overnemer vinden, er waren immers kapers op de kust die iets helemaal anders wilden. Zij kregen hun tijdelijk gelijk. Sabena overleeft vandaag alleen nog maar als letterwoord in het vermolmde woordenboek van de Belgische politieke geschiedenis. Marc Platel is oud-journalist en leidde de studiedienst van Volksunie en NV-A (*)

     

    (*) Digitalia voegt ’t Pallieterke toe als ‘Dritte im Bunde’. Weeral een reden om dat ongelofelijk weekblad in huis te halen.

     

    19-06-2010 om 18:32 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ER ZIJN LEIDERS EN LEIDERS

    .

    ER ZIJN LEIDERS EN LEIDERS

     

     




    For old days sake….

     

     

    Het volk wil opkijken naar zijn leiders

    18-06-2010 - Mark van de Voorde - de standaard – via Iskander

    Dat hij niet eens sympathiek wil overkomen, maakt hem sympathiek: MARK VAN DE VOORDE analyseert het niet-alledaagse populisme van Bart De Wever. In de voorbije dagen zijn vele verklaringen gegeven voor het succes van de N-VA. Alle analyses ventileren slechts een stuk van de waarheid, want het kiesgedrag is het resultaat van een complex sociaal, psychologisch en mentaal proces. Mij valt echter op dat niemand (ook) wijst op het populisme van de N-VA en haar frontman Bart De Wever als verleidingstactiek binnen dat complexe proces van overreding. Ik gebruik hier het woord populisme niet alleen in zijn demagogische betekenis, maar ook in zijn democratische betekenis waarvoor David Van Reybrouck opkwam in zijn pamflet Pleidooi voor populisme (2008).

    Bart De Wever heeft van zijn populariteit, die hij verkregen had door zijn mediaoptreden, de baslijn gemaakt waarop hij een populistisch lied kon schrijven. Dat deed hij door de grondtoon van ongenoegen uit de samenleving te verwerken in zijn communautaire hoofdmelodie, met daarachter een sociaaleconomisch achtergrondkoor samengesteld uit het politieke centrum. Hierdoor wist hij voor zijn hoofdboodschap een breed gehoor te vinden: zijn harde boodschap klonk centraal uit de luidsprekers en niet rechts.

    Maar niet alleen de inhoud van hard en gematigd tegelijk verklaart het succes van dat populisme, ook de stijl van dat populisme. Van populair naar populist lijkt een kleine stap, maar die moet behoedzaam gezet worden. Dat deed Bart De Wever door de holle weg van de ordinaire brultaal en de vette humor (Dewinter, Dedecker) te vermijden. Hij koos daarentegen een weg die populisten nooit bewandelen: het steile bergpad van de intellectuele praat en de droge humor. (*)

    Precies die ongeziene keuze maakte zijn populisme tot een succesverhaal. Ze verhief De Wever van tussen de mensen tot boven de mensen. Populisten hebben de neiging om te denken dat ze volks moeten zijn, maar dat waarderen mensen niet. Intellectueel op alles en iedereen neerkijkend diende Bart De Wever zowel zijn tegenstrevers als de media, en dus het publiek, van repliek. Emotie opgerold in cynische arrogantie, men lustte er pap van. Dat hij niet eens sympathiek wilde overkomen, maakte hem sympathiek: ook dat was een uiting van het gedeelde ongenoegen.

    De meeste populisten willen sympathiek zijn. Dat is hun kapitale fout. Bart De Wever begreep als geen ander dat het volk wil opkijken naar zijn leiders. Het optreden van Bart De Wever in De slimste mens was daarvoor een godsgeschenk geweest: wie slim is, staat altijd boven de anderen, want kennis is macht (**)(met Idool zou hij tussen het volk zijn blijven zitten). Latijnse spreuken, de meeste politici zijn er bang van (wat jammer is). Bart De Wever niet. Niet alleen etaleert hij hiermee zijn intellectuele kennis, maar als cultuurkatholiek weet hij ook dat preconciliaire kapelaans hun gezag haalden uit de Latijnse zin waarmee ze hun preken begonnen. Door het feit alleen al dat je die vertaalt, kom je dichter bij de mensen: je deelt je kennis. Zo werd De Wever gezagvoerder nog vóór hij macht had.

    Net zoals de kapelaans van toen heeft De Wever tegelijk een volkse kant: hij houdt van friet met curryworst, woont in een gewoon huis, heeft een thuiswerkende echtgenote, kleedt zich gewoontjes. Kortom hij is van het volk, tegelijk staat hij torenhoog boven dat volk. Dat verkiest het volk: afstandelijke nabijheid, autoritaire volksverbondenheid (zoals bij de kapelaans van vroeger). Dat populisme-uit-de-hoogte bezorgt bovendien het volk het gevoel dat het mee verheven wordt. Niet toevallig is Bart De Wever zowat de enige politicus die nog het woord volksverheffing in de mond durft te nemen, zonder zich te excuseren (overigens, hij excuseert zich nooit).

    De Franse politieke filosoof Pierre-André Taguieff ziet twee hoofdstromingen in het populisme: het protestair populisme dat zich afzet tegen de instituties en het identiteitspopulisme dat zich afzet tegen een vijand van buiten. Dedecker vertegenwoordigt de eerste stroming, Dewinter de tweede. De N-VA wist beide stromingen samen te laten vloeien en dat leidde tot de tsunami.

    Bovendien vermeed De Wever, op een enkele keer na, het agressieve taalgebruik dat bij beide vormen van populisme gebruikelijk is. Maar er is meer. Terwijl Dedecker brult tegen dé instituties (zonder dat je precies weet waartegen hij protesteert en nog minder wat hem bezielt, tenzij rancune), was bij De Wever duidelijk over welke instellingen het gaat. Als conservatief is hij niet tegen dé instituties als zodanig, wat geruststellend werkt.

    Terwijl Dewinter de vijand in de eigen samenleving zoekt en die ook niets gunt, zit voor De Wever de vijand over en op de taalgrens en hij gunt hem bovendien ook heel wat (het is zowel voor de Vlaming als voor de Waal beter...). Als conservatief weet hij zeer goed dat mensen het identiteitsloze geblèr van de zogenaamde linkse kerk en de nieuwemensgedachte van de neoliberalen beu zijn. Hij stelde de prangende identiteitsvraag in een cultuur op zoek naar zichzelf. Zonder xenofobie, en ook dat werkte geruststellend.

    Maar tussen de belofte en de werkelijkheid ligt een weg. Het populisme is het asfalt dat de gaten vult in de weg tussen belofte en werkelijkheid. De weg is weer berijdbaar, tijdelijk althans.

    Publicist en raadgever van premier Leterme en vicepremier Vanackere. Wat? Bart De Wever is een geruststellende populist. Waarom? Hij is zelden verbaal agressief en trapt niet wild om zich heen, maar doelgericht

     

    Sterretjes tussen (*) zijn toevoegsels van Digitalia

     

    (*) Over die droge humor wordt beweerd dat die geleverd werd door ghost writers. Die bron zou opgedroogd zijn, zodat we de laatste tijd op onze honger blijven zitten.

    (**) Kennis is macht…Tiens, en ik die dacht dat dat geld was. Zo iets in de zin van ‘Time is money’, door mij heel z’n leven vertaals als ‘Kennis is money’….


    19-06-2010 om 18:02 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.OVER DE LAEKENSE LORELEY

    .

     

    OVER DE LAEKENSE LORELEY

     

     

     



    Ich weiß nicht was soll es bedeuten,

    daß ich so traurig bin.

    (Heinrich Heine)

     

    Aber ein Märchen aus alten Zeiten, kommt mir nicht aus dem Sinn. Es gibt am Abend, und es dunkelt. Un ruhig fliesst der Rhein…. Sie sitzt da, und kämmt mit goldnem Kamme Ihr goldenes Haar. Und singt ein Lied dabei…

    Heb ik nog onthouden uit de lessen ‘Estetica’ van Mr Lebbe uit mijn college-jaren. Maar dan zonder afbeeldingen. Uiteraard!De melodie spookt trouwens nog altijd rond in mijn hoofd, net zoals die van ‘Erlkönig’ van ‘der Vater die eilt, durch Regen und Wind, mit seinem Kind’….Und Vater hörst du nicht, was den Erlkönig mir leise verspricht? – Sei ruhig, bleib ruhig, mein Kind, im dunklem Laub säuselt der Wind….

    Ergens op een hoge rots, midden in een bocht van de Rijn, in de omgeving van Koblenz : daarmee lokt ze, aldus de legende, de bronstige schippers, die zich aldus, bij weer en ontij, blind en doof, te pletter sturen op de scherpe rotsen.

    Foei, Perfesser Maddens, ons deftig belgisch bestel te vergelijken met de streken van een overjaarse straatmadelief achter rood en blauwe vitrine-lichtjes! U doet maar, hoor! Daar stoor ik mij niet aan! Ik voel mij niet aangesproken. Maar er zijn grenzen! Bart De Wever is niet direct mijn grote vriend, niet voor zijn formidabele overwinning, noch erna, maar hem in één en dezelfde zin als bronstige schipper voor te dragen, is wat kort door de (Rijnse) bocht. Ik zou Bart eerder klasseren tussen de duizenden schippers die zich bij hun vele Rijnvaarten niet hebben laten vangen. Hadden die dat allemaal zo gedaan, dan was die meid al lang naar beneden geklommen, en was er nooit een legende geweest! Zodat het belgisch establishment nu had moeten uitzien naar een ander paardenmiddel om den Bart mee te verleiden.….En Hoeren-Loreley, waar halen ze het uit!?

    Toch zou ik, louter uit bezorgdheid voor zijn inwendige mens, Bart aanraden, zich iedere dag ’s avonds na volbrachte dagtaak, linea recta naar Moeder-de-Vrouw te begeven. Hij is per slot van rekening geen CVP-verkozene die privé adresjes kent, en die in de roes van de overwinning, een tijdje later ontwaakt in het ziekenhuis, met onverklaarbare maagbloedingen.

    Pardon, deze blog is, voor dit gedeelte, pure en onversneden satire, en mag niet doorgetrokken worden naar bestaande personen of gekende toestanden.

    Verdorie, na weer zo een klein beetje ‘achterklap’ moet ik nu weer gaan biechten! Misschien dat het nuttigen van een glas ‘Stout Rogeetje’ ondertussen verlichting brengt…

     

    ********************

     

    De laatste vette brok Geen taboes, geen gemorrel in de marge
    14-06-2010 - Bart Madens - de standaard

    Een staatshervorming die min of meer in verhouding staat tot de verkiezingsoverwinning van de Vlaamsnationalisten, raakt volgens BART MADDENS aan die ene vette brok die nog overblijft op het federale niveau: de sociale zekerheid. Het kan vreemd klinken na de spectaculaire overwinning van de N-VA, maar toch is België zondag door het oog van de naald gekropen. De drie radicaal-Vlaamse partijen (de zogenaamde V-partijen) strandden immers op een zucht van de absolute meerderheid van de zetels in de Nederlandse taalgroep van Kamer en Senaat. Het gezamenlijke percentage voor die partijen is historisch hoog (45 procent, dit is 9 procent meer dan vorig jaar). Maar de Vlaamsnationalisten hebben pech dat het LDD-aandeel daarin (3,8 procent) niet of nauwelijks kon worden omgezet in zetels. Het resultaat is dat de V-partijen net niet voldoende zetels hebben om een staatshervorming te blokkeren. Zodra het stof van de N-VA-tsunami is gaan liggen zal snel blijken dat dit de machtspositie van Bart De Wever aanzienlijk beperkt.

    Het is niet de eerste keer dat een Vlaamsnationale partij een monsterscore haalt. In 2004 moest het Vlaams Blok (met 24 procent) niet zo heel veel onderdoen voor de N-VA vandaag (28,5 procent). Toen is er iets heel vreemds gebeurd, waaruit de N-VA vandaag lessen kan trekken. Het cordon tegen het Vlaams Blok werd na de verkiezingen heel eventjes opgeheven. Formateur Yves Leterme ontving toen 'uit respect voor de kiezer' een delegatie van die partij. Het onderhoud duurde welgeteld anderhalf uur. Dat Leterme nadien een regering met het Vlaams Blok uitsloot verbaasde niemand. Verrassender was de reden die hij daarvoor gaf. Het Vlaams Blok werd niet uitgesloten omwille van zijn xenofobe standpunten of zijn veroordeling voor racisme, maar wel omdat die partij (in de woorden van Leterme) 'ijvert voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen en elke vorm van interpersoonlijke solidariteit tussen Vlamingen en Walen wil afschaffen'. Met andere woorden: de échte reden waarom een kwart van de Vlaamse kiezers buitenspel werd gezet was omdat die een te Vlaamsgezinde stem hadden uitgebracht.

    Zou het kunnen dat we vandaag voor een omstandige remake staan van die slechte cinema? Het scenario daarvoor werd voor vorige week alvast haarfijn uit de doeken gedaan door Mark Eyskens (in een interview met Knack). De Wever moet na de verkiezingen zijn verantwoordelijkheid opnemen, aldus Eyskens. 'Maar dan zal snel blijken dat er met hem geen land te bezeilen valt. Vervolgens is het dan aan de andere partijen om een meerderheid te vormen en eindelijk die communautaire hypotheek te lichten, zodat de mensen tegen de volgende verkiezingen geen reden meer hebben om nog voor De Wever te stemmen.'

    Een gewiekst politicus als Bart De Wever zal natuurlijk niet met open ogen in die val trappen. In het licht daarvan is zijn eerste zet op het politieke schaakbord de logica zelve: in de plaats van zich meteen in een kamikaze-onderhandeling met de Franstaligen te storten, wil hij eerst een stevig Vlaams front vormen. De voorzet daartoe werd overigens zaterdagavond al gegeven door Marianne Thyssen, tijdens het voorzittersdebat op de VRT. Voor het eerst in de campagne verwees zij naar de vijf resoluties van het Vlaams Parlement. Het ligt inderdaad voor de hand dat de Vlaamse partijen nu teruggrijpen naar die vijf resoluties van 1999. Het feit dat ook de N-VA in die richting denkt, getuigt alvast van enig Belgisch pragmatisme, en kan met wat goede zelfs wil als een 'vertrouwenwekkend' signaal worden geïnterpreteerd. Want in die resoluties is er helemaal geen sprake van confederalisme, laat staan van separatisme.

    Maar ook al stellen de resoluties de Belgische federatie niet in vraag, ze sturen wel degelijk aan op de institutionele 'big bang' die nu blijkbaar ook door de Vlaamse kiezers wordt gevraagd. De resoluties zijn ruwweg terug te voeren tot drie cruciale eisen, die voor de Vlamingen breekpunten zouden moeten zijn. Ten eerste pleiten de resoluties voor een verregaande fiscale autonomie via de volledige overdracht van de personenbelasting naar de deelstaten. Ten tweede wordt in de resoluties aangedrongen op een meer ondergeschikt statuut voor het Brussels Gewest. Bijkomende financiering voor Brussel is enkel aanvaardbaar indien de twee gemeenschappen mee kunnen beslissen over de aanwending van deze middelen. En ten slotte is het ook essentieel dat de resoluties de integrale overdracht vragen van het gezondheids- en gezinsbeleid naar de deelstaten, met inbegrip van de gezondheidszorgverzekering en de gezinsbijslagen.

    Socialistisch afwijzingsfront

    Dat laatste wordt wellicht het meest heikele punt. Het klopt dat SP.A die ene resolutie over de bevoegdheidsoverdracht van (onder meer) de gezondheidszorg niet mee heeft goedgekeurd in 1999. Vandaag lijkt er een socialistisch afwijzingsfront in de maak om elke vorm van splitsing van de sociale zekerheid af te blokken. Maar als men een staatshervorming wil realiseren die qua omvang min of meer in verhouding staat tot de verkiezingsoverwinning van de Vlaamsnationalisten, dan zal men onvermijdelijk moeten raken aan die ene vette brok die nog overblijft op het federale niveau: de sociale zekerheid. Als dat nu tot een taboe wordt verheven dan dreigt de 'grote' staatshervorming niet meer te worden dan wat gemorrel in de marge, met als enige bedoeling om wat communautaire druk van de ketel te halen in afwachting van een nederlaag van de N-VA in 2014.

    Als er geen voorafgaand akkoord kan worden bereikt onder een meerderheid van Vlaamse partijen om de forcing te voeren rond de vijf resoluties van het Vlaams Parlement, kan Bart De Wever beter aan de kant blijven staan, in de plaats van zich meteen te pletter te rijden op de muur van het Franstalige 'non'.

    Zonder een spijkerhard akkoord tussen de Vlaamse partijen onderling heeft de N-VA immers geen politieke hefboom om een verregaande staatshervorming af te dwingen. Natuurlijk zal er de komende dagen vanuit het Belgische establishment een oorverdovende sirenenzang opklinken richting N-VA.

    Natuurlijk zal iedereen er nu op aandringen dat de N-VA haar Belgische verantwoordelijkheid opneemt. Maar dat zou een Vlaamsnationalistische partij normaal gezien Siberisch koud moeten laten

     

    Psst

    Dat vissen-meisje in Kopenhagen heeft tenminste nog een deftige zit! Amaai ons Mattil, als ze ooit verzinnebeeld zal worden als Loreley lonkend naar Bart De Wever! Zij, de Waalse nobeldame, Comptesse de Flandres (par marriage)

     

    Pssst II

    Perfesser Maddens kent zijn klassieken. Crescendo naar het einde toe….Liefst een straffe uitspraak, die blijft nazinderen. Ik accentueer dit eventjes :

    Natuurlijk zal iedereen er nu op aandringen dat de N-VA haar Belgische verantwoordelijkheid opneemt. Maar dat zou een Vlaamsnationalistische partij normaal gezien Siberisch koud moeten laten.

     

     

    Meisjes en Jongens! Wat is het leven van een Vlaams Belanger mooi!

     


    19-06-2010 om 17:45 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DIAMENTEN, ROBIJNEN EN SAFIEREN ZONDER ZEGEL

    .

     

    DIAMENTEN, ROBIJNEN EN SAFIEREN ZONDER ZEGEL

     

     

     



    Invallend licht en inspiratie doorheen een diamant :

    Een regenboog van kleuren….

    Edelstenen, uit de schoot van Moeder Aarde

    Even eeuwig als het Licht van de Zon…

     

    Hij heeft zo iets als een verre goede vriend, die er af en toe tussenuit trekt. Alsof hij er genoeg van heeft. Toch kan hij het niet laten, en, net zoals de zalm, moet hij telkens weer stroomopwaarts zwemmend, liefst in de meest wilde wateren op zoek gaan naar de puurste bronnen.

    In 1999, bij de herdenking van het honderdste sterfjaar van de Grootmeester der Vlaamse Letteren, Guido Gezelle, had ik datzelfde gevoel van machteloze bewondering. En zeggen dat we moeten leven in de periode van de Brusselmansen en de Lanoye’s, de sterksten in de sector van de gesubsidieerde onzin.

    Over wie ik het heb?

    Zal ik eventjes niet verklappen, maar U laten raden bij het lezen van een paar vers geplukte heerlijk geurende citaten van zijn hand.

    Het doel telt, niet de weg ernaartoe.

    Op het ingevoerde kiesvee moet de partij ook al niet te veel meer rekenen. Dat voelt zich al langer bedrogen door de sp.a. De Antwerpse burgemeester Patrick Janssens heeft de moskeemeute destijds te hautain misbruikt en daarna gedumpt. Bovendien is die groep zich volop aan ’t organiseren om zelf de macht te grijpen. Desnoods zonder verkiezingen.

     

    Daarom moet de huidige verkiezingsuitslag ook behoorlijk gerelativeerd worden. De conclusie dat Vlaanderen voor Vlaanderen gekozen heeft, slaat op niets. Vlaanderen heeft niet voor N-VA gekozen, maar voor een figuur die zorgvuldig geboetseerd en met beangstigende precisie in onze dagelijkse leefwereld geïnfiltreerd werd.

    Als deze uitslag toch uitgelegd wordt als een stem voor meer Vlaamse autonomie, dan is het Vlaams Belang de morele overwinnaar van deze verkiezingen, als zijnde de jarenlange gangmaker en wegbereider van het N-VA-programma.

    De afkeer van de politiek zal alleen maar toenemen, temeer omdat de cultureel-historische wortels die ons naar het stemhokje zouden moeten drijven (de Atheense oer-democratie, het christelijke gelijkheidsbeginsel, de individualiserende renaissancecultuur, de Verlichtingsfilosofie, de strijd om het algemeen stemrecht… ) allang uit het collectief geheugen verdwenen zijn. De modale burger verkeert dus in een toestand van de slaapwandelaar/toeschouwer, functionerend op automatismen in een louter formeel politiek schaakspel.

     

    Kijk, onlangs reed men mij binnen in een operatie-zaal. Het ging vanzelf, en de robuuste verpleegster, die treintje speelde met mij, neuriede daarbij. Aangekomen onder de draaiende kerstboom van het felle licht, deed ze me, half in doling, overstappen op de snijtafel, waar een vriendelijke stem van achter mijn hoofd mij bekend voorkwam. Hij schoof een soort trechtertje over mijn gezicht, en toen ik ontwaakte, uren later, was er terug licht in mijn ogen.

    Overdreven?

    Neen hoor! Kunnen lezen bij Vrij van Zegel is inderdaad niet zo ingrijpend als een levenreddende oog-operatie, maar even sprankelend. De oog-chirurg vond achteraf zijn ingreep heel gewoon en niet eens een spiereltje spectaculair. Wedden dat Luc Van Balberghe hetzelfde denkt over zijn werk? Zie Gezelle : die is heel zijn leven een simpel onderpastoortje gebleven….

    Niemand hoeft mij te geloven – we leven in een wereld die overloopt van al-dan-niet geleide ‘vrije meningsuiting’ – maar dan zou ik aanraden om de actualiteit te volgen op zijn blog, of ‘Achter het Nieuws’. U hoeft mij niet te bedanken : het zijn weer Angeltjes geweest die mij getipt hebben. Die gasten zijn echt even staatsgevaarlijk geworden als ikzelf!

    Weet U…in elke gazet staat iedere dag maar 2 keer waarheid…zijnde de datum en de prijs…En ja, voor ‘Achter het Nieuws’ moet U betalen. Alleen leugens zijn gratis!

    Voor die 2 uitspraken allen al, zijn ze goed voor een nominatie op de prijslijst van het CGKR!

    19-06-2010 om 17:25 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN STALINIST OVER VLAAMS NATIONALISME

    .

     

     

     

    EEN STALINIST OVER VLAAMS NATIONALISME

     

     

     

     



    Bij hen zou het ook niet

    al te lang geduurd hebben….

     

    ************

     

    Informateur

    18/06/10 06u59

     

    We zouden het haast vergeten zijn na alle verkenners, bemiddelaars, koninklijke onderhandelaars en wat het Paleis met een verbluffende creativiteit nog verder aan titulatuur uitvond om Yves Leterme verder te helpen, maar het kan dus ook gewoon ouderwets: met de aanstelling van een informateur.

    Dat wijst alvast op het gegeven dat het Bart De Wever en Elio Di Rupo menens is. Mocht uit de eerste gesprekken gebleken zijn dat de kloof onoverbrugbaar was, dan zouden ze zich niet nu al in het bad gewaagd hebben. Dat is het voordeel van verkiezingen met een zo grote stemverschuiving, en zo duidelijke winnaars: ze hebben de mogelijkheid om er voor te gaan. Gekoppeld aan de wetenschap dat ze een periode van vier jaar voor zich hebben, en voldoende electorale reserve hebben opgebouwd om toegevingen te kunnen doen. Bovendien verkeren ze nu in een staat van genade waarin ze hun ook radicale achterban kunnen overtuigen, een momentum waarvan ze graag gebruik zouden maken.

    Het zou dus wel eens kunnen dat we een regering hebben vóór de Nederlanders, waar een verdere versnippering van het politieke landschap voor bijzonder moeilijke coalitiebesprekingen dreigt te zorgen. Voor iemand die pas in 2004 in de nationale politiek opdook, is dat geen geringe prestatie, en het weze De Wever gegund.

    Het heeft het Vlaams-nationalisme dertig jaar gekost om het oorlogs- en collaboratieverleden te boven te komen. Pas in de jaren '70 slaagde de Volksunie van Vic Anciaux en Hugo Schiltz erin die trauma's achter zich te laten, om meteen geconfronteerd te worden met het Vlaams Blok, die de beweging opnieuw opzadelde met alle extreme en antidemocratische kenmerken van een ver verleden, en haar in de politieke steriliteit deed terechtkomen. Praktisch op zijn eentje heeft Bart De Wever ervoor gezorgd dat het democratische nationalisme herboren werd. Wat meteen ook de achilleshiel van zijn partij is. Hij dient omringd te worden door minstens een exceptionele chauffeur en een overtuigende diëtiste, want als hem iets overkomt zou deze overwinning wel eens bijzonder kortstondig kunnen zijn.

    In het andere geval, en wanneer Di Rupo en De Wever de potentiële afspraak die ze hebben met de geschiedenis niet willen missen, zou het wel eens bijzonder snel kunnen gaan.

    Bron DM

     

    Psssst

    Zeg nu niet dat ze bij DM lezers hebben van deze blog!

    Zeg mannen! D’er ligt een ‘copyricht’ op die exceptionele chauffeur en op die overtuigende diëtiste…Ik was eerst met die waarschuwingen! Onderkruipers die jullie zijn!

    En wat is dat weeral met die rare zinspelingen zoals “om meteen geconfronteerd te worden met het Vlaams Blok, die de beweging opnieuw opzadelde met alle extreme en antidemocratische kenmerken van een ver verleden, en haar in de politieke steriliteit deed terechtkomen.”

    Begin nu niet onze verdiensten in de zakken te steken van de Niveanen! Wij, en wij alleen dragen de kenmerken van een ver extreem en antidemocratisch verleden. Tenminste, dat hebben jullie tegen ons! Die van de ex-VU (om bijvoorbeeld Hugo Schilktz niet te vernoemen) zijn altijd onschuldige lammetjes geweest. Zelfs de Hitler-Junge André Leysen is nooit vrijwillig toegetreden. Net zoals Prinz Bernard von Lippe Bisterfeld van Nederland hebben anderen hem ingeschreven en hun lidgeld betaald! Zelfs wij van het Vlaams Belang, die meestal geboren zijn na de rampzalige tijden, of toen nog kind waren, hebben allemaal boter op ons hoofd! Louter door te bestaan hebben wij de oorlog verlengd! Wij moesten maar, in plaats van op ons patattenveld, naar de Borinage getrokken zijn. Dan spraken we nu allemaal Frans en zou er nooit een Vlaamse ontvoogdingsstrijd geweest zijn….

    Flauwe plezante! Ga een beetje lachen met Uw Metje!


    19-06-2010 om 17:24 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ISALMISERING EN EIGEN BELANG

    .

     

     

    ISALMISERING EN EIGEN BELANG

     

     

     

     



    Wij van het Vlaams Belang…

    Gewoon uit lijfsbehoud :

    als een roepende in de woestijn,

    al 40 jaar lang….

     

     

     

    Het probleem van de islamisering mag niet van de politieke agenda

    Al een paar weken circuleert er op internet een youtube-filmpje waarin een drietal baardige kerels door Mechelen wandelt en rustig uiteenzet hoe ze de Belgische Islamitische Staat gaan oprichten. We herkennen onder meer Abu Imran, alias Fouad Belkacem, het grappig mannetje-met-bril dat ook al te zien was tussen de heibelmakers op de verstoorde lezing van Benno Barnard. Een en ander situeert zich binnen het obscure sharia4Belgium, een online opererende neventak van Al Qaida.

    De broeders op het filmpje laten hun fantasie de vrije loop. Op alle kerktorens zal de heilige zwarte vlag wapperen en onze vrouwen-in-boerka zullen doeltreffend afgeschermd zijn van onzedige blikken. Een kring van godgeleerden zal alle facetten van het maatschappelijke leven regelen, zonder gezever of inspraak. Problemen zoals BHV worden als absolute non-issues gezien: in een islamitische staat kan niemand gaan stemmen, dus is ook dat soort verwikkelingen van de baan.

    Klinkt het allemaal nogal vermakelijk, het laatste is toch een doordenker. Het Belgische lijdensverhaal zal na 13 juni niet afgelopen zijn, integendeel, we beginnen terug van vooraf aan, met een grote onderhandelingsronde, nachtelijke vergaderingen en schimmige deals,- een bad waarin ook de door de peilingen voortgestuwde N-VA zich zal moeten begeven. In heel dit imbroglio wordt onze liefde voor de democratie enorm op de proef gesteld. Juridische spitstechnologen verklaren deze verkiezingen bij voorbaat ongeldig. Burgemeesters in de Vlaamse Rand kondigen een boycot aan, maar prijken tegelijk toch op een verkiesbare plaats. Wie gelooft die mensen nog? De afkeer van de politiek zal alleen maar toenemen, temeer omdat de cultureel-historische wortels die ons naar het stemhokje zouden moeten drijven (de Atheense oer-democratie, het christelijke gelijkheidsbeginsel, de individualiserende renaissancecultuur, de Verlichtingsfilosofie, de strijd om het algemeen stemrecht… ) allang uit het collectief geheugen verdwenen zijn. De modale burger verkeert dus in een toestand van de slaapwandelaar/toeschouwer, functionerend op automatismen in een louter formeel politiek schaakspel.

    Traditioneel wordt aan extreem-rechts de eer toegekend om van het apolitisme, volgend uit deze democratische karikatuur, te profiteren. Mensen zouden het systeem beu worden en hun heil zien in “’extreme” oplossingen, zoals de chaotische Weimarrepubliek in de jaren ’20 van vorige eeuw het nazi-tijdperk aankondigde. Sharia4Belgium, ten onrechte geminimaliseerd als religieuze folklore, toont dat het ook anders kan. Terwijl de Vlaamse partij, die de islamisering hoog op de agenda zette, nog altijd door de media wordt gemarginaliseerd en gedemoniseerd als “racistisch”, komt het religieuze fundamentalisme van Saudi-Arabische makelij hier rustig de gebouwen opmeten (de Mechelse St. Romboutstoren kan naar verluidt vrij snel getransformeerd worden tot minaret). Want 9/11 is gepasseerd: de fase van de Boeings die zich in torengebouwen boren is voorbij, nu wordt de infrastructuur geïnspecteerd op haar toegevoegde waarde in het islamiseringsproces.

    Uiteraard is het architecturale aspect maar bijzaak,- de islam is trouwens niet geïnteresseerd in architectuur op zich, dat is een Westers-decadent verschijnsel. Men mikt ook niet alleen meer op de pure jihad, de heilige oorlog, de zichtbare grote clash der beschavingen. Veeleer speculeren de mannen van de sharia – en dat was in het filmpje eigenlijk vrij duidelijk – op de toenemende desintegratie van onze cultuur en het algemene gevoel van verlatenheid dat de publieke opinie kenmerkt. In één moeite schaft Sharia4Belgium de democratie, de vrijemeningsuiting, de lekenstaat en de rechtstaat af. De media geven geen krimp.

    De echte inzet is ons spiritueel erfgoed

    Dit maar om te zeggen dat we ons eens te meer, dankzij de massamedia en de politieke bewustzijnsvernauwing, op de voorgrond aan het verkijken zijn. Er is iets anders aan de gang, namelijk het ontbindingsproces van een door de multicultuur verzwakte samenleving. De persconferentie van Sharia4Belgium in het Borgerhoutse “ontmoetingshuis” De Shelter was er een treffende illustratie van. De plannen om op Ground Zero, in naam van de breeddenkendheid, een moskee (!) op te richten, is zo mogelijk nog frappanter: de aantasting van ons eigen waardenbesef is volop aan de gang.

    Ondertussen blijkt, volgens een recent gerechtelijk communiqué, België dé draaischijf te zijn van het internationale terrorisme, met de locale criminele netwerken als doorgeefluik en de moskeeën als meeting points. Dat is geen fantaisistische complottheorie, de staatsveiligheid zelf komt er mee naar buiten. De link tussen moslimfundamentalisme, terrorisme, criminaliteit en een grote subcultuur van niet-integreerbare migranten is dus reëel, we hoeven ze niet uit te vinden. Maar de islamisering is géén verkiezingsthema. Màg het niet zijn. In de eerste plaats omdat het de politiek-correcte consensus zou verstoren. En anderzijds, fundamenteler nog, omdat het thema onrechtstreeks verwijst naar het mentale bankroet van de politieke klasse zelf, terend op publieke onmondigheid en apathie.

    De multiculturele doctrine is daarin decennia lang het sluipend gif geweest. Het spiritueel erfgoed dat we gedurende millenia hebben opgebouwd, wordt probleemloos te grabbel gegooid. In de eerste plaats het kritisch bewustzijn van de mondige enkeling die we al bij Protagoras en Socrates aantreffen, en zich steeds weer heeft gereïncarneerd en verrijkt via het humanisme, de Verlichtingsfilosofie, Camus, Popper, Sloterdijk, de hedendaagse anti-establishmentstromingen, de burgerjournalistiek. De vervlakking van het maatschappelijke debat en de verkleutering van de media, de neiging ook om tegenstellingen te verbloemen, spelen dus objectief in de kaart van de mannen-met-ringbaarden. Zij zetten in op verrotting en apathie. Eens komt het grote walggevoel toch, en zal de roep om een sterke morele en politieke autoriteit elk kleindemocratisch geneuzel wegblazen.

    Politiek en mediagewijs is het dus een blunder van formaat om de islamisering van de agenda af te voeren, omwille van Woestijnvisverkiezingen en het bijbehorende peilingencircus (in de Standaard-Stemtest komt bv. geen enkele verwijzing naar de islamisering of het moslimfundamentalisme voor…). Sinds de moord op Theo van Gogh weten we dat spreken schadelijk kan zijn, maar dat zwijgen zelfmoord betekent en de sprekers nog kwetsbaarder maakt. De provocatie van Sharia4Belgium moet dus wel degelijk beantwoord worden. Een confederaal België of een onafhankelijk Vlaanderen,- ons interesseert ondertussen vooral wat de visie is van de partijen op die baardige mannen met hun ambitieuze religieuze kolonisatieprojecten die onze eigen cultuurwaarden definitief willen ontmantelen. En daaraan gekoppeld: hoe die politici het toenemende cultuurvacuüm denken te counteren op pedagogisch vlak, in het onderwijs, de media, het socio-culturele circuit.

    Voor ons, verontruste intellectuelen, is de boodschap duidelijk. De politiek moet eindelijk het probleem onder ogen durven zien. Maar de impact van de baardige mannen reikt maar zover als onze eigen zwakte. Het onderwijs moet zich dringend opnieuw gaan toespitsen op “Bildung”, doorleefde en actieve kennis, en niet alleen op vaardigheden of passief-geassimileerde eindtermen. Deze culturele heralfabetisering moet mentale weerbaarheid opleveren, kritische intelligentie, die het sharia-verhaal als tegenstrijdig met onze grondwaarden ontmaskert.

    Het is niet nodig om Filip De Winter een profeet te noemen, zoals dat onlangs in het vuur van de discussie gebeurde. Toch moet een partij, die de islamisering van Europa als kernthema op de agenda heeft gezet, volwaardig aan de maatschappelijke discussie kunnen deelnemen. Politiek moet ook gaan over langetermijnbewegingen en socioculturele processen, niet alleen over witte konijnen, TV-hypes en oneliners. De euforie rond de Slimste Mens huist maar een boogscheut ver van de dictatuur van Mohammed. Iets om over na te denken in het stemhokje.

    Guido Celen, voorzitter Pro Flandria

     

    Bron : http://blog.seniorennet.be/vlaamseeenheidpartij/


     

    19-06-2010 om 12:42 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VIVISECTIE OP EEN LEVEND LIJK

    .

     

     

    VIVISECTIE OP EEN LEVEND LIJK

     

     


    Al vliegt de Niveaanse leugen

    nog zo snel,

    de waarheid achterhaalt hem wel.

     

    Ofwel : aan de vruchten herkent men de boom…Het staat in de sterren geschreven! Bart De Wever zal in het voetspoor van de  Geitenboer, verdergaan war deze geëindigd is…Met een beetje meer peper (Bracke) en beetje meer zout (avec Bart c’est génial!)…

    Och waarom denk ik bij dit alles (zonder helderziend te zijn) aan het vliegje, in het net van de belgische spin? Eerst gevangen, dan omsponnen en in een cocon van draden vastgezet, om tenslotte te worden leeggezogen…Spinnen leven nu eenmaal van gevangen vliegjes. Het is hun natuur en de enige reden van hun bestaan….

    Tenzij de Dikke van Berchem op het gepaste ogenblik keet schopt…

    Neen, het èchte honds-getrouwe Vlaanderen, niet wanhopen : zo lang er leven is, is er hoop! .Vandaag heeft het Vlaams Belang haar partijcongres….Hopelijk wordt de noodhoorn daar gehoord om de druk te verhogen. Volg niet het voorbeeld van onze voorvaderen op de Pevelenberg, die dachten dat de overwinning binnen was (quod non), zodat ze vroegtijdig het slagveld verlieten. Later moest ze het schandverdrag van Athis-sur-Orge slikken met ondermeer afstand van grondgebied!

    Om met een zwierige hyperbool terecht te komen in het groene platteland ; als de haas in zijn nek de hijgende adem van de eerste hond niet meer voelt, dan denkt ie dat de klopjacht is opgegeven, en zoekt hij meteen zijn leger op. Dat is de luwte van de voor die hem beschut voor alle overwaaiende stormen.

     

     

    Tussenstand: Hoe Siegfried de campagne kaapte

    19/06/10 10u13

    Chef politiek Bart Eeckhout maakt als opiniemaker van De Morgen een balans op van de afgelopen week.

    ·          

    ·          De N-VA heeft tijdens de campagne op meesterlijke wijze een ‘emotionele sfeer’ neergezet. Het is niet overdreven daarin de vaste regisseurshand van Siegfried Bracke te ontwaren  

    In trapjes is de N-VA opgeklommen tot de status van grootste partij van Vlaanderen (en België). De volkse geloofwaardigheid van Bart De Wever legde het fundament, het B-H-V-debacle zorgde voor de steile klim. De top kon evenwel enkel gehaald worden door een perfect op mediamaat gesneden campagne, signé Siegfried Bracke. En wij stonden er met zijn allen op te kijken.

    Verkiezingen, zo maken iets te royaal vergoede adviseurs ons nu al enige tijd wijs, worden gewonnen in de laatste tien dagen van de verkiezingen. En dus zetten partijen een kloek deel van hun middelen in op die korte periode, in de hoop de aandacht te pakken van de horde onbesliste kiezers. Terwijl ze inmiddels uit eigen ervaring zouden moeten weten dat dat kletskoek is. Duur verpakte kletskoek, maar niettemin: kletskoek.

    In die befaamde laatste tien dagen kunnen trends hoogstens nog wat worden afgeremd (denk aan de krop in de keel van de op verlies staande Caroline Gennez (sp.a) in 2009), of nog worden versterkt (CD&V die dit jaar veel te laat in een versnelling schoot). Maar de dieperliggende sporen zijn al langer getrokken en de onbesliste kiezer volgt ze in zeer grote mate. Dat is simpelweg een kwestie van groepspsychologie.

    Dat N-VA als winnaar uit de stembusslag gekomen is, heeft dus weinig met de inzet van campagnemiddelen te maken. "Het verhaal van N-VA leest als de kroniek van een aangekondigde overwinning. Alle peilingen zegden hetzelfde", schreef Jan Callebaut - één van die adviseurs - al in deze krant. Rationeel bekeken voerde de partij zelfs een belabberde campagne. Bart De Wever noemde de belofte van 500.000 jobs zelf "een blunder", en het uitsturen van expert Danny Pieters naar het befaamde Phara-debat met Frank Vandenbroucke heette ook al "een flater". Maar dat is het punt nu net: de extra impuls die partijen nog in campagnes kunnen geven, komt niet van rationele argumenten, maar wel van het neerzetten van een emotionele 'sfeer'. En dat heeft de N-VA wél meesterlijk uitgespeeld. Het is niet overdreven daarin de vaste regisseurshand van Siegfried Bracke te ontwaren. Laten we, ten bewijze, een paar losse draadjes uit deze campagne aan elkaar knopen.

    Dinsdag 4 mei: De geloofsbelijdenis van Siegfried Bracke
    Er zijn heel wat deontologische vragen te stellen bij de timing (op vrijdag je toekomstige concurrenten klem zetten in een tv-interview, op dinsdag zelf politicus worden) en de voltallige Wetstraatpers moest er voor belogen worden, maar de overstap van Siegfried Bracke naar de N-VA was een mediaknaller zonder weerga. Die timing zat overigens wel perfect: de overstap was de feitelijke start van de campagne en overschaduwde de stunts van andere partijen met een wit konijn in de hoed.

    Maar nog belangrijker was de toon van nuchtere ernst en realiteitszin die hier werd gezet en die bepalend zou worden voor de gehele N-VA-campagne. Hier werd N-VA in de kiezersmarkt gezet als een alternatieve beleidspartij. Separatisme werd confederalisme, splitsing verdamping en vlagvertoon was verboden, tot op het overwinningsfeest toe. Bracke leverde De Wever wat hij nog tekort kwam: appeal bij dat segment twijfelende kiezers dat zich nooit had kunnen inbeelden voor een radicale partij te stemmen. Hij werd het afspeelpunt in de media voor zijn overbevraagde voorzitter en bracht een netwerk en vooral mediakennis mee. Met succes, want het N-VA-gespin zou de daaropvolgende weken uiterst efficiënt blijken te zijn.

    Dinsdag 25 mei: De 'geheime peiling'
    Game change, zo weten we sinds het gelijknamige boek over de succesvolle Obama-campagne, is een omschrijving voor die markante momenten die de kiesstrijd echt in een andere plooi leggen. Dé 'game changer' van de voorbije federale verkiezingen was het uitlekken van een geheime peiling die door enkele partijen voor eigen gebruik was besteld. Voor het eerst werd de N-VA als potentieel grootste partij van het land geportretteerd. De Vlaams-radicalen werden van de weeromstuit zelf het brandpunt van de campagne. Dat pakte voor Bart De Wever twee keer goed uit: hij kreeg telkens weer de volle aandacht van zijn concurrenten en kon op het eind van de dag ook nog eens jammeren dat hij geviseerd, ja zelfs 'gedemoniseerd' werd.

    Wie de peiling als eerste lekte, weet alleen de journalist van De Tijd die de primeur te pakken kreeg. Maar men moet geen complottheoreticus zijn om vast te stellen dat van dezelfde journalist diezelfde dag een reportage verscheen in het spoor van... Siegfried Bracke. De cijfers in de krant waren overigens slechts bij benadering correct, wat er op zou kunnen wijzen dat het lek niet uit het zenuwcentrum zelf van een partij komt. A qui profite le crime? Het heeft de N-VA, die terstond alle andere partijen van lekkage begon te beschuldigen, alleszins geen kwaad gedaan.

    Dinsdag 8 juni: De internationale persconferentie
    De druk bijgewoonde persconferentie van het team van Bart De Wever was het ultieme Calimero-moment. "Stop de paniekzaaierij voor electoraal gebruik", riep De Wever er in een taal of vier uit. Daarmee wilde hij de inderdaad nogal onzinnige verbanden ontkennen tussen de opkomst van de N-VA en het oplopen van de rente op Belgische staatsobligaties (de zogenaamde 'De Wever-spread')

    Nu is er iets vreemd aan de hand met die persconferentie. Die werd helemaal niet inderhaast bijeengeroepen "om de markten te kalmeren", zoals Vlaanderen uitentreuren te horen kreeg. Het persmoment was al veel langer gepland en moest alle buitenlandse correspondenten in staat stellen om die vreemde snoeshaan uit Berchem eens te bevragen. Voor de Belgische media had zij in principe geen enkel belang. Tenminste niet totdat die link gelegd wordt tussen internationale belangstelling en de financiële markten. De eerste en enige die het verband legt tussen persconferentie en economie is, jawel, Bart De Wever, in zijn verkiezingspraatje in het VRT-Journaal. Daags voor de persbabbel zegt hij er tussen neus en lippen: "Nu moeten we zelfs al een persconferentie geven voor de internationale media om de markten te kalmeren. Dit wordt gevaarlijk."

    Het is een bewonderenswaardig perfect voorbeeld van een mediaspin: de werkelijkheid krijgt een draai, zonder dat we het nog maar merken. Het effect van die twee zinnetjes is maximaal, want in alle binnenlandse newsrooms gaat het alarm af: "De Wever gaat de markten kalmeren!". Het Laatste Nieuws plaatst de organisatie van de persconferentie meteen op zijn voorpagina, de binnenlandse redacties overspoelen 's anderendaags het Internationaal Perscentrum. De buitenlandse media vinden de briefing interessant voor hun achtergrondkennis, maar doen er voorts niet veel mee, de Belgische media pakken er groot mee uit. En opnieuw kan N-VA het beeld creëren van een ernstige en redelijke beleidspartij.

    Vrijdag 11 juni: Gesprekken met de PS

    In het slotdebat op vtm doet Bart De Wever een paar mondjes openvallen van verbazing door gewoon toe te geven dat zijn partij tijdens de campagne al gesproken heeft met de PS. Daarmee bevestigt hij eigenlijk gewoon wat al meer dan een week in de Wetstraat rondzoemt over de rood-gele as van een toekomstige regering die al volop in aanbouw zou zijn achter de schermen. Niet dat we ons daar direct discrete ontmoetingen tussen De Wever en Di Rupo bij moeten voorstellen. Volgens de geruchten is het niemand minder dan Siegfried Bracke die zijn oude journalistieke netwerkje laat renderen om bij de Franstalige socialisten hier en daar al een voetje tussen de deur te krijgen.

    En opnieuw zit er een merkwaardig haakje aan dit verhaal. Dat partijen elkaar vooraf al eens besnuffelen is niets om van achterover te vallen, maar dat je dat ook op tv toegeeft, is minstens opmerkelijk. Dat blijkt ook uit de reactie van de PS-toppers, die wat gegeneerd nuanceren dat die gesprekken nu ook weer niet zoveel om het lijf hadden. Meer nog, voor zover we kunnen nagaan, start ook het voorafgaandelijke gerucht over de gesprekken bij gespin van het N-VA-kamp zelf. Elke andere partij zou terstond afgebrand worden voor het sluiten van geheime stembusakkoorden, maar bij N-VA pakt het goed uit. Eens te meer gebruikt de partij de gelegenheid om zichzelf te afficheren als redelijk en genormaliseerd, ja nu zelfs gededouaneerd door de PS.

    Van de komst van Siegfried Bracke tot de slotdebatten wordt telkens weer dezelfde subliminale boodschap verspreid: "heb geen schrik van ons/n'ayez pas peur". Het is, nogmaals, niet die campagnestrategie die de volle 27, 28 procent van de N-VA verklaart. Maar ze is misschien wel goed voor die laatste drie, vier procentjes die de peilingen nog niet hadden zien aankomen

     

    Pssst

    Vlaams Belang : laat het U gezegd zijn. Die van De Morgen zijn een gevaarlijke sekte! Vandaag prijzen ze U de hemel in, weliswaar in onderkoelde termen, en morgen snijden ze U in reepjes. Ze zijn dus altijd met een lange vuurvaste tang aan te pakken, want zelfs kameel-leederen handschoenen volstaan niet. Alleen het hele zootje, dat op sterven na dood is, buiten kieperen, helpt. Als de Luc Van Balberghe van Vrij van Zegel dan het jobke wilt aanvaarden : gans reachts-progressief Vlaanderen zal achter hem staan. De misdienaars van vandaag zouden aldus kunnen vervangen door de herauten van morgen….


    19-06-2010 om 12:26 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ALLOCHTONE VLOEDGOLF ROLT VERDER

    .

     

     

     

    ALLOCHTONE VLOEDGOLF ROLT VERDER

     

     

     

     




    Cartoon, van vòòr bekend werd dat

    26,8 % van de Ps-stemmen

    Allochtonen waren.

    Tiens, hoe zit dat bij de Niveanen?

     


    15.06.2010 15.03u - Begin mei raakte bekend dat sinds de invoering van de ‘Snel Belg’-wet (2000) bijna een half miljoen vreemdelingen tot ‘Belg’ werd gebombardeerd. Een en ander heeft natuurlijk ook zijn gevolgen voor de samenstelling van het kiezerskorps. Het effect is het duidelijkst aanwezig in de grote steden, Brussel op kop. In de hoofdstad steeg het aandeel van de allochtone kiezers volgens socioloog Jan Hertogen ondertussen van 41,8 procent (in 2003) tot liefst 56,9 procent.

    In de aanloop naar de verkiezingen deden verschillende partijen dan ook hun uiterste best om massaal allochtone kandidaten te ronselen. In totaal was niet minder dan 31,3 procent van de kandidaten op de Franstalige kieslijsten van allochtone origine.

    Aan de basis van deze strategie ligt natuurlijk de wetenschap dat de ‘Nouveaux Belges’ wel degelijk etnisch stemmen, een wetenschap die tijdens de jongste stembusslag nog maar eens bevestigd werd. Ook deze keer behaalden allochtone kandidaten bijna allemaal duidelijk meer voorkeurstemmen dan andere kandidaten voor en achter hen.

    Het was andermaal de PS die het meest profiteerde van de allochtone stembonus en haar stemmenaantal ziet stijgen van 21,47 procent (2007) tot 26,63 procent. “De verklaring ligt voor de hand”, zo stelt ook redacteur Guido Fonteyn: “De Belg geworden allochtonen kiezen eerder links dan rechts, en hun aantal is groeiende.” (De Morgen, 15.06.2010) De sterke score van de PS en het cdH bij allochtone kiezers verklaart meteen ook de houding van beide partijen in dossiers als regularisatie, nationaliteitsverwerving en immigratie. Het ‘open grenzen’-beleid is dan ook niet alleen het gevolg van ideologische verdwazing, maar al evenzeer van platte electorale berekening.

    Waren het tot op heden voornamelijk de PS en het cdH die het meest inzetten op de ‘Nouveaux Belges’ en prominent uitpakten met allochtone kandidaten, zou daarin spoedig wel eens verandering kunnen komen. Zo kondigde FDF-voorzitter Olivier Maingain vandaag aan dat (ook) hij zich persoonlijk engageert om op zoek te gaan naar “mensen uit de migrantengemeenschap” en hen verkiesbare plaatsen op de lijst wil aanbieden om zo allochtone kiezers naar de MR te lokken.

    Het heeft er dan ook alle schijn van dat de competitie in multiculturaliteit pas goed dreigt los te barsten. Ondertussen is het zeer de vraag of van een regering waarin de Parti Socialiste en het cdH een prominente rol (zullen) spelen, ernstige maatregelen mogen verwacht worden die de integratie bevorderen en de immigratie afremmen

    Bron : E-Magazine VB


    18-06-2010 om 16:40 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen..EEN COALITIE MET DE DUIVEL

    .

     

     

     

    EEN COALITIE MET DE DUIVEL

     

     



     

     






    Volgens de Bijbel beloofde Satan

    aan Jezus in de woestijn

    alle rijkdommen ter wereld, als

    de Heer hem wilde ten voeten vallen..



    **************


     

    Citaat van de week

    "Wat zouden de kiezers van 'Lijst De Wever' nu denken? Pas hebben ze zondag een knal van een signaal gegeven en daar krijgen ze Elio Di Rupo in de maag gesplitst, de voorzitter van een van de meest linkse partijen van West-Europa en omstreken. Nu worden er in de politiek wel eens meer coalities gesloten met de duivel, maar het is op zijn zachtst gezegd vreemd dat de grootste overwinning ooit door een Vlaams politicus behaald, uiteindelijk resulteert in het aan de macht komen van een linkse premier, die in zowat alles het tegenbeeld vormt van waar de N-VA voor staat."

    Editorialist Luc Van der Kelen in Het Laatste Nieuws, op 15 juni 201
    0




    18-06-2010 om 16:26 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE KRACHT VAN HET VLAAMS NATIONALISME

    .

     

     

    DE KRACHT VAN HET VLAAMS NATIONALISME

     

     

     




    “Ik, HUGO VERRIEST, de simpele pastor van te lande, ik sta in het licht, in de waaiende lucht, met mijn hooger vlaamsch denken, met mijn hooger vlaamsch willen, geworden en gegroeid uit vlaamsche kracht en kunst, tot vlaamsche schoone Beschaving.” (*)

    Dietsche W. en B. 1910 bl. 109, Feestvergadering Brussel

     

     

    Hieronder een weliswaar geleerde maar toch verfrissende blik op het brede ‘front’ van ons Vlaams Nationalisme. Prof. Bart Maddens zal wel nooit lid worden van het Vlaams Belang, maar spijts dat slaat hij toch nagels met koppen. Opdat U er niet overheen zoudt lezen, eerst een drietal citaten uit de tekst. U leest ze verder in het artikel zelf, maar dat ze in vetjes staan, is mijn schuld, en niet die van de Prof…

     

    En overigens is er met dit Vlaamsgezinde ideaal tegenwoordig iets heel vreemds aan de hand: hoe meer het wordt geridiculiseerd en gemarginaliseerd door Vlaamse kunstenaars en intellectuelen, hoe meer het door de brede massa wordt omarmd

    Omgekeerd zal het Vlaams Belang zich wellicht nog een tijdje kunnen handhaven door zich te profileren als de radicale waakhond voor een ‘softe’ en ‘compromisgeile’ De Wever.

    Wie weet komen de toekomstige historici ooit tot de conclusie dat het Vlaams-nationalisme in 2010 zo dominant is kunnen worden door zich, in een ultieme ideologische metamorfose, tot een christendemocratische stroming te ontpoppen.

     

    Veel Geluk Professor, zou ik, met Aster Berkhof zeggen. Vooral wegens de slotzin, die feitelijk een oproep is, zult U nooit geridderd worden. U zult, wat beter is, voor altijd in de harten van de Vlaams Nationalisten, een speciaal plaatsje krijgen!

    Jan Renders, Luc Cortebeeck, Rudy De Leeuw en tutti quanti van de kleursyndicaten : zet jullie oren open : If you cannot beat them, join them’…..

    God zal t U lonen!

     

     


    16-06-2010 - Bart Maddens - De tijd

    Het Vlaams-nationalisme is op een dipje na gestaag gegroeid en mag terecht een succesverhaal zonder weerga worden genoemd. Vanwaar die wervende kracht? Er is de fundering door wat je bijna een Vlaams-nationale zuil zou kun nen noemen, en de Vlaams-nationalistische partijen komen nog als enige met een Groot Verhaal.

    Na de verkiezingen van zondag kan er geen enkele twijfel meer over bestaan: het Vlaams-nationalis me is in Vlaanderen veruit de meest succesvolle politieke stroming van de voorbije eeuw. Als je de resultaten van de Vlaams-nationale partijen sinds de Eerste Wereldoorlog op een rijtje zet, dan tekent er zich een gestage, bijna lineaire groei af, die enkel door de Tweede Wereldoorlog en de nasleep ervan wordt onderbroken. De Frontpartij is in 1919 begonnen met 5,3 procent en tegen 1939 was die score al verdriedubbeld tot 15 procent voor het VNV. Het heeft geduurd tot 1968 vooraleer de Volks unie (met 16,9 procent) die VNV-score heeft kunnen evenaren. Drie jaar later bereikte de Volksunie haar hoogtepunt met 18,8 procent.

    Vanaf het einde van de jaren zeventig vertoont de Vlaams-nationale groeicurve een dipje, omdat de terugval van de Volksunie niet meteen wordt gecompenseerd door een substantiële stijging van het Vlaams Blok. Dat is pas het geval vanaf 1991. In 1999 staat de teller voor de Vlaams-nationalisten al op 24 procent.

    In 2007 krijgen de Vlaams-nationalisten versterking van de radicaal-Vlaamse Lijst Dedecker, waar door hun percentage verder blijft stijgen tot 25 procent (de stemmen voor de N-VA in kartel met CD&V niet meegerekend). Na het uiteenvallen van het kartel piekt het aantal radicaal-Vlaamse stemmen in 2009 op 36 procent. Een historisch record dat volgens vele waarnemers nooit meer zou kunnen worden geëvenaard. Maar zondag klokten de Vlaams-nationalisten af op niet minder dan 43,8 procent, en voor de Senaat zelfs 47,3 procent.

    België mag een zucht van verlichting slaken dat de Vlaams-nationalisten niet de meerderheid heb ben gehaald in Vlaanderen. Maar die komt nu toch wel (bekeken vanuit een Belgisch perspectief) angstwekkend dichtbij.

    Wat is de verklaring voor dit succesverhaal zonder weerga? Om te beginnen is het belangrijk dat de verschillende Vlaams-nationale partijen niet op zichzelf staan, maar hun wortels hebben in het wijdvertakte maatschappelijke netwerk van de Vlaamse Beweging. Als gevolg van het tanende succes van grote manifestaties als de IJzerbedevaart en het Zangfeest is vanaf de jaren negentig de in druk ontstaan dat die Vlaamse Beweging een aflopend verhaal is. De werkelijkheid is echter dat de talloze Vlaamsgezinde verenigingen nog steeds een niet te onderschatten sociaal kapitaal vertegenwoordigen.

    Het gamma van Vlaamsgezinde organisaties is verbluffend breed, gaande van echte strijdverenigin gen zoals de Vlaamse Volksbeweging en TAK, over jeugd- en studentenverenigingen tot beroepsor ganisaties, een kruisvereniging, een ziekenfonds en sinds kort zelfs een economische denktank. Je zou bijna kunnen spreken van een Vlaams-nationale zuil. Dit rijke netwerk van verenigingen vormt voor de Vlaams-nationale partijen een vruchtbare voedingsbodem. Het is niet enkel een belangrijke rekruteringsbasis voor politiek personeel, maar ook een factor van continuïteit.

    Zonder de steun van dit Vlaams-nationale middenveld zou het Vlaams Blok nooit de lange jaren van absolute marginaliteit hebben overleefd. Zonder dit middenveld zou de Volksunie allicht veel sneller ter ziele gegaan zijn en zou de N-VA nooit levensvatbaar zijn geweest.

    Maar tegelijkertijd is er veel meer aan de hand. De Vlaams-nationalistische partijen zijn de enige die nog een Groot Verhaal durven te vertellen aan de kiezer. De socialistische partijen spiegelen hun kiezers al lang niet meer het ideaal voor van de klassenloze samenleving en het einde van het kapitalisme. Het fameuze Charter van Quaregnon ligt enkel nog stof te vergaren in het Archief en Museum van de Socialistische Arbeidersbeweging. Vandaag gaat het bij de socialisten hoogstens over het behoud van de sociale verworvenheden en het bijstellen van de herverdelingsmechanis men.

    De tijd is ook al lang voorbij dat ‘da joenk’ Verhofstadt de kiezers kon begeesteren door een neoliberale revolutie te prediken. De liberalen zijn vandaag al tevreden als de belastingdruk op de huidige recordhoogte kan worden gehandhaafd en als er hier en daar wat lichtblauwe retouches worden aangebracht aan het beleid.

    Enkel de Vlaams-nationalisten hebben de kiezers in deze onzekere tijden een wenkend toekomstperspectief kunnen bieden: de volgekrabbelde Belgische bladzijde omdraaien en herbeginnen met een nieuwe Vlaamse lei. Natuurlijk is dit Vlaams-nationale ‘I have a dream’ voor een stuk een utopie. Maar het zijn precies zulke utopische toekomstbeelden (‘Les lendemains qui chantent’) die in het verleden altijd een motor waren van politieke mobilisatie en maatschappelijke emancipatie. En overigens is er met dit Vlaamsgezinde ideaal tegenwoordig iets heel vreemds aan de hand: hoe meer het wordt geridiculiseerd en gemarginaliseerd door Vlaamse kunstenaars en intellectuelen, hoe meer het door de brede massa wordt omarmd.

    Akkoord, er zijn ongetwijfeld heel wat kiezers die louter uit protest voor de Vlaams-nationalisten stemmen, zonder dat ze zich daarom veel gelegen laten aan het institutionele project van die partij en. Vandaag is Bart De Wever de katalysator van een diffuus ongenoegen, net zoals Filip De Winter dat was op zwarte zondag in 1991 en de Volksunie in de jaren zestig.

    Maar het is toch wel zeer opmerkelijk dat het telkens weer de Vlaams-nationale partijen zijn die als krachtige magneten die proteststemmen aantrekken. Blijkbaar voelen steeds meer kiezers intuïtief aan dat de Vlaams-nationalisten het toch wel bij het rechte eind hebben als ze de Belgische structuren aanwijzen als de diepere oorzaak van veel kwalen.

    Daarbij komt dat het Vlaams-nationalisme steeds opnieuw in staat blijkt te surfen op de golven van de maatschappelijke verandering. Het is een ideologische kameleon die zich voortdurend aanpast aan het dominante opinieklimaat. De progressieve Frontpartij weerspiegelde aanvankelijk de revolutionaire tijdsgeest na de Eerste Wereldoorlog. Maar vanaf het einde van de jaren 1920 vervelde het Vlaams-nationalisme snel tot een nieuwe-ordebeweging en kon het VNV groeien door te appelleren aan de rechtse en antidemocratische tijdsgeest van de jaren 1930. In de jaren zestig werd een meer progressieve Volksunie voortgestuwd door de wind van de contestatiebeweging.

    Toen die wind een paar decennia later vanuit een meer rechtse hoek ging waaien stond het Vlaams Blok klaar om de Vlaams-nationale fakkel over te nemen. De partij slaagde erin bressen te slaan in het socialistische electoraat door het Vlaams-nationale verhaal te koppelen aan een anti-vreemdelingen-discours.

    Vandaag zou je het Vlaams-nationalisme ook kunnen beschouwen als een performant bedrijf dat winst maakt door verschillende elkaar beconcurrerende merken op de markt te brengen. Mocht dat bedrijf zich tot één groot merk beperken (de Forza Flandria bijvoorbeeld) dan zou het totale markt aandeel ongetwijfeld veel kleiner zijn. Nu boekt de N-VA winst door zich af te zetten tegen het ‘xenofobe’ en ‘extremistische’ Vlaams Belang. Omgekeerd zal het Vlaams Belang zich wellicht nog een tijdje kunnen handhaven door zich te profileren als de radicale waakhond voor een ‘softe’ en ‘compromisgeile’ De Wever. Het enige verschil met een echt bedrijf is natuurlijk dat er geen topmanager is die alle touwtjes in handen houdt en beslist welke merken worden gelanceerd en hoe die worden gepositioneerd.

    Maar wat is dan eigenlijk de ideologische positionering van het Vlaams-nationale merk ‘N-VA’? Je krijgt soms de indruk dat het kartel met de CD&V ook in ideologisch opzicht een perfecte spring plank is geweest voor de N-VA. De Vlaams-nationale partij kan zich nu bedienen van een personalistisch getint discours dat is ontwikkeld tijdens de kartelperiode.

    Om te citeren uit het gezamenlijke opiniestuk dat CD&V-ondervoorzitter Wouter Beke en Bart De Wever op 24 februari 2004 in deze krant publiceerden: ‘Beide partijen hebben ten gronde dezelfde mensvisie. Tegenover de liberale ik-maatschappij en de socialistische overheidsbetutteling plaatsen wij de mens die vrij én verantwoordelijk is.’ Wie weet komen de toekomstige historici ooit tot de conclusie dat het Vlaams-nationalisme in 2010 zo dominant is kunnen worden door zich, in een ultieme ideologische metamorfose, tot een christendemocratische stroming te ontpoppen.

    Bij de échte christendemocraten die met dit verpletterende succes van het Vlaams-nationalisme wor den geconfronteerd, en vooral dan bij het Vlaamsgezinde deel ervan, moet de verleiding nu wel heel groot worden om zich voortaan te laten leiden door het verlossende devies: ‘If you can’t beat them, join them

     

    (*) Zie http://users.skynet.be/ovo/HVerriestFeestdagen.html

     

    (*) Hugo Verriest was ooit Principaal van mijn Sint Vincentius College (Ieper) waar, hoe bestaat het, een zekere Yves Leterme ook humaniora heeft gelopen. Moest die man, die ook al eens ‘De Geitenboer’ genoemd wordt, ooit eens langs komen in Ingooigem, ik zou hem aanraden niet te dicht bij de grafzerken van noch Hugo Verriest noch van Stijn Streuvels te komen. Alleen op die manier kan hij veinzen hun verwensingen niet te hebben gehoord.


    18-06-2010 om 12:58 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE BELGISCHE RECUP

    .

     

    DE BELGICISTISCHE RECUP

     

     

     



    De Vlaamse Leeuw niet kunnen temmen?

    L’Union fait la farce!

     

    Curieus hoe er gewrongen wordt om de waarheid geweld aan te doen! De klemtonen verkeerd leggen, zijn wensen er doorheen weven, en klaar is Kees..We kunnen weer overgaan tot de orde van de dag….

     

    Welke orde van welke dag, zegt U?

     

    Wel, de orde die volgens ons van het Vlaams Belang, er in bestaat om de voornaamste strijdpunten waartegen wij in het verweer komen, weer vlot te trekken. Punt 1 hoe laten wij de belse knoeiboel best voortduren, en Punt 2 wat doen wij best om zoveel mogelijk ons land te herbevolken.

     

    De O zo Christelijke Scholen zijn er als de kippen bij: onze scholen brengen voortaan ook de Islamleer bij aan de katholieke jeugd. Daarvoor gebruiken ze 2 zeer belangrijke argumenten : beide ‘godsdiensten’ hebben maar één God en ze habben alle twee een Boek waarin de Leer besloten ligt. Geef toe : twee waarheden als twee drachtige kalf-vaarzekes die nog nooit bij de stier noch bij het 14de zijn gezet! Zelfs de nieuwbakken Lion Heart vooist mee….

     

    Waarlijk : l’Union fait niet alleen la force, maar ook la Farce!

     

    ‘Zum kotzen’ voor ons is de leugen over Wijlen de Volksunie, van wie de ene, de verfranste Ket en schuinsmarcjeerder Vader Anciaux is (jaJa, le père du Bleiter) en de andere de Schild-en-Vriend roepende belg (juist, die van ‘leve België) die uiteindelijk op het einde van zijn leven inzag dat hij beter bij het Vlaams Blok was gegaan….Het zijn onderdaad twee type-voorbeelden van ‘goede belgen’n waar de zoon van de ene bij de SP-A drinkers is terecht gekomen, en de andere bij die van het Blauwe Fabriekje. Echt in-goede Vlamingen dus….

     

    Nieuwe politieke feiten? Nieuwe wijn in oude zakken, ja!

     

    Werkelijk amusant is onderstaand artikel, meegesleept door de roes der overwinning : de 2 landen konden niet diametraal andere standpunten hebben ingenomen. Het volstaat de partij-standpunten te bekijken : de ene zijn dood is de andere zijn brood! En toch maar water met vuur willen verzoenen!

     

    Enfin, ik ga Uw leesgenot niet verder verknallen. Geniet hieronder mee met de Ontwaakten der Aarde…met in Uw achterhoofd : wat goed is voor de Franscouillons, kost ons ons hartebloed, en wat ons redt (goed bestuur) is hun ondergang. België, het surrealistisch land van clown René Magritte : ‘Ceci n’est pas une Pipe’….

     

    Pauli's Pen: Di Rupo-De Wever: een nieuw politiek feit

    17/06/10 08u10

     

    Ook al zijn ze winnaars, De Wever en Di Rupo zeggen dat de nieuwe regering niet alleen met de wensen van de eigen partij rekening moet houden, maar met het hele land. Dat is straffe taal - juist omdat ze zo gematigd is (*) 

    In een heel andere context dan vandaag lanceerde Siegfried Bracke ooit het begrip 'een nieuw politiek feit'. Indertijd, in 1993, zei hij dat als BRT-journalist, toen hij op een vroege ochtend in augustus de volksmassa's aanschouwde die zich na de dood van koning Boudewijn verzamelden voor het paleis van Brussel. In het Wetstraat-discours van die dagen al leek België in snel tempo te verdampen. En ineens zag Bracke met eigen ogen dat er wel degelijk een emotionele laag is die Vlamingen en Franstaligen samenhoudt tot 'Belgen'. Siegfried Bracke is vaak weggehoond met die overigens zeer terechte conclusie, zowel door links (wil niets goeds horen over de monarchie) als door rechts (wil niets goed horen over België).

    Vandaag is diezelfde Siegfried Bracke geen tv-journalist meer, maar een volksvertegenwoordiger voor N-VA. Uitgerekend zijn eerste verkiezingen vallen niet anders uit te leggen dan met Brackes oude gezegde zelf: ook dit is 'een nieuw politiek feit'. Zelden waren er zo duidelijk winnaars. Sprak het land zich zo expliciet uit. N-VA haalt in het noorden van het land bijna dertig procent van de stemmen, PS reikt in het zuiden nog hoger, gaat in talloze Waalse kantons zelfs los door de grens van de veertig procent. Het is niet eens zo moeilijk uit te leggen waarom dat 'nieuw politiek feit' er kwam.

    Blokkades wegruimen
    Eén: de N-VA-kiezers willen dat er dringend structurele oplossingen komen voor blokkades in het beleid die veroorzaakt worden door de gebrekkig gefederaliseerde structuur van het land. Sommige die hard-N-VA'ers zullen nog ongetwijfeld volledige Vlaamse zelfstandigheid willen, maar van de talloze nieuwe De Wever-kiezers zullen er ongetwijfeld ook velen in 'den Bart' een geloofwaardig alternatief zien voor de knoeiende meerderheid die het land drie jaar lang lamlegde in plaats van regeerde.

    Dat is een boodschap die bij veel PS-ers niet vreemd in de ogen klinkt. De kiemen van de regionalisering van dit land werden namelijk mee gelegd in de roodste burchten van het meest socialistische deel van Wallonië. In de vroege jaren zestig vond de baas van de Luikse métallos, de radicaal-linkse vakbondsman André Renard, dat de sociaal-economische crisis van zijn land - excuseer: van zijn regio - alleen adequaat het hoofd kon geboden worden als de structuur van België zou veranderen. Renard (en het Waalse ABVV, of toch zijn strekking erin, en die was op een bepaald ogenblik best dominant) ging erg ver in het aanpraten van een sociaal-economische 'splitsing'. Niet toevallig noemde hij 'zijn' ABVV-krant La Wallonie. Dus niet Les Socialistes of Gauches Unies. Neen: La Wallonie. Kan iemand zich inbeelden dat de syndicalisten in het noorden van het land hun vakbondsblad vandaag Vlaanderen zouden noemen?

    Die regionalistische tendens bleef ook nadien zeer aanwezig in de PS. André Cools en Guy Mathot waren volbloed-aanhangers van Renard geweest. In de jaren tachtig gaf Guy Spitaels Jean-Marie Happart zelfs een prominente plaats bij de PS, al had dat niets meer met regionalisme te maken, maar met opportunisme. En ook in de jaren negentig, of nog recenter, heeft de PS nooit één regering laten vallen om zo een staatshervorming te verhinderen. Integendeel: de socialisten, PS(B) en (B)SP-sp.a samen, vormen sinds de eerste staatshervorming van Gaston Eyskens de enige politieke familie van het land die álle staatshervormingen heeft goedgekeurd. De liberalen voerden oppositie tegen het Sint-Michielsakkoord, de christen-democraten tegen de paarse staatshervormingen. Alleen de socialisten waren altijd voor.

    Gehecht aan de welvaartsstaat
    Twee: de PS-stem draagt in zich de zorg van brede lagen van de Franstalige bevolking (een die wellicht ook gedeeld wordt door veel Vlaamse niet-N-VA-stemmers): hervorm de structuren zoveel je wil, maar maak het land niet kapot. 'Land' zowel in de territoriale betekenis als in de inhoudelijke: gehechtheid aan het Belgische sociale model, onze welvaartsstaat.

    Beide bekommernissen lijken moeilijk verenigbaar, maar zouden wel eens perfect compatibel kunnen zijn. En als verantwoordelijke politici die op één of andere wijze elkaar kunnen vinden, die twee ogenschijnlijk zo uiteenlopende bekommernissen in één sterk regeerprogramma kunnen smeden dat gedragen wordt door een sterke coalitie, zou het kabinet Di Rupo-De Wever in potentie een van de beste regeringen van de laatste decennia kunnen worden. Ondanks de dramatische omstandigheden waarin het land weerom naar de stembus moest.

    Op het eerste gezicht onmogelijk
    Het zou niet de eerste keer zijn dat een op het eerste zicht onmogelijke regering toch zou werken. Dehaene I ontstond na een zware communautaire clash en tegen een pikzwarte economische achtergrond. Di Rupo - De Wever I ziet het licht in vergelijkbare omstandigheden. Bij een Dehaene (en Claes, Van Rompuy, Tobback, Maystadt,...) was er een acuut besef van de ernst van de situatie, van verantwoordelijkheid. Dat is er vandaag ook. Zo bleek toch uit de eerste toespraken van De Wever en Di Rupo: dat was van het beste, het ernstigste en ook het moedigste wat door politici de laatste tijd over politiek gezegd werd. En dat recht voor de camera's.

    Bart De Wever stapt Zaal Claridge binnen, waar zijn N-VA-troepen verzameld waren: de ultieme triomfator, de 'Gladiator' van het Vlaams-nationalisme, het applaus is oorverdovend. In dat ogenblik van opperste triomf, van vanzelfsprekende overmoed, maakte Bart De Wever zijn troepen duidelijk dat er zou moeten worden onderhandeld. Dat de zegevierende dertig procent rekening zou moeten houden met de zeventig procent verliezers. Wie goed luisterde, hoorde dat het ineens stil werd, dat het applaus verstomde, men verwachtte zelfs elk moment een 'awoert'. Die kwam er niet, want gelukkig zette men snel genoeg de Vlaamse Leeuw in.

    Kort nadien had Elio Di Rupo voor een zaal bomvol PS'ers een gelijkaardige boodschap: dat Franstalig België te aanvaarden had dat een significant deel van de Vlamingen structurele hervormingen wil. En dat een nieuwe meerderheid, met PS, die wens zou moeten honoreren.

    Dat is natuurlijk straffe taal - juist omdat ze zo gematigd is. Ook al zijn ze winnaars, De Wever en Di Rupo zeggen dat de nieuwe regering niet alleen met de wensen van de eigen partij rekening moeten houden, maar met het hele land. Ze zullen mogelijk verantwoordelijkheid dragen voor een volk dat niet alleen uit N-VA'ers en PS'ers bestaat, maar uit Franstaligen en Vlamingen, uit radicalen en gematigden. Dat is niet evident voor de eigen achterban, en wie opiniestukken als die van Bart Maddens in onze krant (DM 15/6) las, beseft dat zelfs (vooral) de N-VA het Bart De Wever niet gemakkelijk zal maken om tot een breed akkoord te komen. In de paars-groene jaren heeft Geert Bourgeois ooit een regering laten vallen en zelfs zijn eigen partij, de Volksunie, kapot laten gaan omdat een communautair compromis hem niet aanstond. De Wever en Di Rupo hebben zeker geen gezondheidswandeling voor de boeg.

    En toch. He kan vreemd klinken, maar het is wel zo: zoals de knikkers nu liggen, hebben we eindelijk nog eens een uitzonderlijke kans om tot een uitzonderlijk kabinet te komen. En dat mag ook, want de sociaal-economische problemen die het land en dus zijn bevolking bedreigen zijn uitzonderlijk zwaar

     

     

    (*) ‘Gematigd’ hier in de zin van toegefelijkheid door de democratische meerderheid. Moerst het Land B., een ‘apenland’ volgens Den Kleynen Eyskens, waarmee wij volmondig eens zijn, bestuurd worden volgens de gewone regels van de gewone democratie, dan pas zou er sprake kunnen zijn, dat de legitieme meerderheid der Vlamingen zich gematigd opstelt tegenover de Francofone minderheid.

     

    Pssst

    Wie zijn toch die politiekers die het land zo on-regeerbaar hebben gemaakt? Of, heeft men onder leiding van het Hof/La Cour al die jaren geprobeerd om de schade te beperken (Frans imperialisme in stand houden) , zonder daarin te zijn geslaagd? Martens, Claes, Gynocchio, DeHaene, Tobback (om het bij de levenden te houden) : waren dat dan geen Staatsmannen in een Model-land? Kunnen die niet op het matje geroepen worden, om, lijk kitten, met hun neus in de pis te worden geduwd? Art 1382, Strafwetboek zegt: potje breek, potje betaal…



    18-06-2010 om 11:46 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.POUR LES WALLONS LA MÊME CHISE

    .

     

     

    POUR LES WALLONS LA MÊME CHISE

     

     

     

     




    Het recept met de ajuinen werkt!

    In de Vaderlandsche Pers worden zelfs de geesten

    weer helder!

     

     

     

    Van ‘staatsgevaarlijk’ naar ‘1ste Piet’ (moest hij willen zo stom zijn) stond vanmorgen in grote letters in De Morgen.

    Djust, dat is de nagel op de kop! zou ik zeggen, maar met mijn slecht karakter kan ik niet nalaten, samen met het begrip ‘Staatsgevaarlijk’ te denken aan de luyden van de StaatsvUIligheid, de stillen, die in lederen jassen gehuld, rond elke Vlaamse nationalist zwerven lijk vliegen rond een klontje suiker…Ik zou zeggen : jongens, opgepast! Het wordt stilaan tijd dat jullie verbranden wat jullie aanbeden hebt, en aanbidden wat jullie verbrand hebben. Maar omdat ik, voortgaande op jullie precedenten, weet dat jullie niet van de slimsten zijn, wil ik er een tekeningetje bij maken. Het wordt tijd dat jullie de archieven gaan opruimen, zodat er plaats vrijkomt voor de nieuwe ‘Staatsvijanden’. Ha Ja! Nieuwe Meesters, nieuwe Wetten! Heb ik onthouden uit de lessen Vaderlandsche Geschiedenis, over een zekere Ganshof VanderMeersch…Voor de oorlog ’40-’45 vriend van Admiraal Canaris, chef van de Duitse Abwehr, vriendschap die duurde tot de krijgskansen voor Duitsland kantelden, die dan via via in Londen terecht kwam, om in September ’44 triomfantelijk als overwinnaar met de Geallieerden terug te komen, om zich aan het hoofd te zetten van de Epuratie, die duizenden Vlamingen in de kerker deed belanden. Of erger, aan de executie-paal… Dat er door zijn toedoen in Abbeville enkele onschuldige burgers vermoord werden op 25 Mei ’40, was hij intussen rats vergeten….

    We zijn nu 5 dagen na Verkiezings-zondag.Ondertussen al iets gehoord over het feit dat deze verkiezingen ‘ongrondwettelijk’ zouden geweest zijn? Pas op! Ze zijn en ze blijven ongrondwettelijk, maar wie maalt daarom? Straks leggen de nieuw-verkozenen weer de eed af van ‘Getrouwheid aan Zus-en-Zo en aan de Wetten van het Belgische Volk. Wat neerkomt op 150 meineden, één per verkozene. Zij zweren, staande op de brokstukken van de Rechtsstaat, de Grondwet te eerbiedigen…

    Maar : who cares! Agge mo leut het, zou Godfried Bomans gezegd hebben….

    Let nog even goed op : mijn dagelijkse persoonlijke pispaal, de Heer Yves Desmet van De Morgen (alias Smetje van ’t Gazetje) komt nu aan het woord:

     

    De PS van Di Rupo belooft constructief mee te werken aan het welslagen van De Wevers missie. Hij schat dat die een drietal weken zal duren. Dan kunnen de regeringsonderhandelingen beginnen en die moeten eerst B-H-V aanpakken. "We kunnen niet zonder een duidelijke oriëntatie over B-H-V aan het regeringswerk beginnen", aldus Di Rupo tegen de RTBF. Scepsis valt te ontwaren bij Philippe Moureaux, communautair expert van de Franstalige socialisten. "PS en N-VA zullen elk de helft van de weg moeten afleggen. Het wordt moeilijk."

     

    Flupke Moustache, heu Flupke Moureaux, is ne goeie! Gaat het over de splitsing van de staatsschuld na de boedelscheiding, dan heeft hij het over 33/77, ha ja, want de Vlamingen zijn het grootst in getal hoofden per inwoner. Spreekt hij over toegevingen op communautair vlak, dan heeft hij het over 50/50, de helft van de weg. De Franscouillons beoefenen een raar soort rekenkunde, waar een normaal mens noch kop noch staart aan krijgt. Het is een raadsel hoe de uitkomst altijd weer in hun voordeel uitdraait! Hadden zij de NASA-berekeningen voor de vluchten in de ruimte mogen maken, dan waren zij nu de onbetwistbare heersers van het Heelal! Ze zijn, elk voort zich, lijk Alexander : alles voor mij e niets voor een ander….

    Nu nog een toemaatje, weer uit DM, om duidelijk te maken welke goede Federale Regering er in de pipeline steekt. Samengevat in slechts 3 puntjes, die echter zo breed kunnen uitgediept worden als de zee breed en diep is. Elk begrip is een wereld op zich en de uitkomst zal iets zijn waar een kat haar jongen niet in terugvindt. Wat men er wel zal in terugvingen is de bestendiging van de Belgische slepende ziekte.

    De Wever wil zich exclusief focussen op drie thema's: uiteraard de institutionele hervormingen, de budgettaire problemen en de sociaaleconomische uitdagingen.

    Neen, Vlaanderen is met Weverken nog niet aan de nieuwe patatjes! Was het trouwens niet veelbetekenend dat hij, na de boodschap over zijn informateurschap voor de verzamelde Persn in het Vlaams, er niet aan toevoegde ‘Et pour les Wallons la même chose’…Neen! Meneerke moest, voor de vuist weg,  zijn beste school-frans uithalen om de Heren te dienen…

    Weverken Weverken Fijn, wilt ge een goed Weverken zijn (en de lachers op Uw hand krijgen…) geef dan in ’t vervolg een korte samenvatting van Uw Vlaamse speechkes in …het Engels. Dan kunnen wij voor veel geld de foto’s verkopen van al die open monden die stamelen : ’Pas compris’…..

    Wat een zoete wraak na 180 jaar verfransing!


     

    18-06-2010 om 10:12 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.AFSPIEGELEN OF VOOR SPIEGELEN?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    .

     

    AFSPIEGELEN OF VOOR SPIEGELEN?

     

     

     

    Ajuin in huis halen, Bart!

    Veel AJUIN !!!!!

    Volgens de overlevering houdt dat

    alle ziekten het huis uit.

    Zelfs de zwarte pest,

    En wie weet, ook het rattenvergift…

     

    Bart De Wever!

    Veni, vidi, vici (zag, kwam, overwon) heeft hij niet nog niet weggehaald van tussen de tanden van zijn grote Roerganger, de Julius Cesar. Maar die schreef die woorden slechts in zijn ‘mémoires’, en daar is onze held bijlange nog niet aan toe….Het staat zelfs te betwijfelen of ie ooit zover komt….

    Veni, vidi vici….Hij zegt het wel niet, maar hij denkt het. En velen met hem. En zij hebben gelijk! Potverdorie! En of ze gelijk hebben! Vooral als ze niet verder kijken dan hun neus lang is. Net als in 2007 zien we nu de vele honderd duizenden voorkeurstemmen in een machtige rivier kolkend naar de zee stromen…. En we zien ja, veel woorden,  maar het wachten is op de daden. Of op Godot? Aan 3 verloren jaren en één belgicist geworden Geitenboer hebben we genoeg gehad.

    De enige vraag is; heeft hij op 13 juni Vlaanderen, al is het kortstondig, vooruit geholpen? Wie daaraan durft te twijfelen, is een slechte verliezer. Lees er de buitenlandse kranten maar op na! We zijn een stapje dichter bij onze zelfstandigheid gekomen en de Franscouillons zijn voor korte tijd in paniek.

    Heeft Bart al gewonnen? Wee nie. Vier dagen na de Verkiezing begint reeds de twijfel te groeien….Weet alleen dat ie nog niet verslagen is. Nog niet in de woestijn is gestuurd…Hij moet dus opletten met wat hij eet en drinkt, en er liefst nog een paar lijfwachten bijnemen. Liefst om de twee dagen een andere (goed gecontroleerde) wagen nemen. Met goed nagekeken remvloeistof. Het is bewezen: het establishment, om nog maar te zwijgen van het Hof/La Cour, deinst niet terug voor een moordje meer of minder. Alhoewel hij een paar troeven om te overleven méér heeft dan zijn voorganger uit West Vlaanderen…Hij heeft de Gouden Hefboom van de Macht in handen, door di Rupo in een houdgreep te krijgen voor de job van Eerste Minister, het klassieke worteltje voor neus van het beestje. En wat meer is: als hij (omdat er een mislukking dreigt) de stekker uit de Vlaamse Gewestregering trekt, om nieuwe verkiezingen uit te lokken, dan riskeert hij de dag nadien de Ongekroonde Koning van Vlaanderen te worden.

    Dromen is niet verboden….

    Ik leg uit. Maar niet voor Bart. Die is veel slimmer dan wij allemaal samen…Die zegt, als hij dit leest : ‘Verdorie, was/is het zo duidelijk?”….

    Geen Federale Regering = geen nationaal bestuur, maar wel een Vlaamse Deelregering (en een Waalse) met volledige bevoegdheden, want democratisch verkozen. Wat neerkomt op een feitelijke fluwelen scheiding, doorgevoerd met fluwelen handschoen…Geen revolutie dus. Maar evolutie. Evolutie, zoals de slogan, maar dan in het versnelde tempo die we onderhand van Bartje gewoon zijn….Clever, very clever, Mister De Wever….De financiële wereld zal U ooit zeer dankbaar zijn!

    Brussel zegt U? Gewoon de kat uit de boom kijken. De Waalse schoonmoeder kan het kind toch niet zogen, dat is geweten. Wat ook geweten is, is dat Brussel deel uitmaakt van het Vlaams grondgebied. De dag dat het FDF & C° aan de deur staat, kunnen we nog altijd zien….Denk nu even, met enig leedvermaak, aan het sprookje van ‘De Krekel en de Mier’…

    Om het met de woorden van Anton De Vries te zeggen : sedert de dag van 13 juni 2010 lust ons Bardje wèl bruine bonen…Hij is er zelfs verlekkerd op geworden, en zal niets meer wegtrekken als moeder zijn bord  vol schept…Want van bruine bonen wordt men sterk. En vooral : ze zijn spotgoedkoop en ecologisch gezond te tuinieren!

    Och ja….Het zou allemaal wel zò mooi kunnen wezen…Het zou zò mooi kunnen zijn….Maar we staan, na 4 dagen van euforie, weer met beide voeten op de Belgische bodem….

    Bart De Wever dus….

    Die ene , lijk uit het Lied van de Vier Weverkes, de joviale met de beby-face en de tong van ene Nigel Farage, die ter botermarkt trok en huiswaarts keerde met de zakken vol geladen (geen mesthoop-stemmen deze keer?), hem zij lof en eer toegewezen. Niet in der eeuwigheid noch in alle Eeuwen der Eeuwen, maar tot hij bewezen heeft dat hij het waard is. Dat Bartje geen klein Bartje meer is, maar een grote, ja, zelfs een zeer grote Bart, een dikke, vette vis, is geworden (ik spreek zelfs in kilogrammen), dat geef ik als Soldaat van de bespotte Forza Niente, ridderlijk toe. Verre van nijdig te zijn, dat hij gekomen is waar wij van het Vlaams Belang nooit zijn geraakt. En dus nooit meer zullen komen. Door onze schuld, door onze eigen schuld, door onze eigen grote schuld. Zie Pssst V hieronder….

    Mia culpa, Mia culpa, mia maxima culpa, O Signore….

    Onze Vlaams Belang-Leiders hebben nood aan een Padre Pio, die dezer dagen weer fel in de mode is. Een Italiaanse Padre Pio, met de allures van ene Silvio Berlusconi dan….Of, korter op de bal gespeeld, neem als voorbeeld Umberto Bossi van Padania, hier in Italië, dat na de afscheiding geen Italië meer zal zijn, maar een kouse, voeteloos met geen been daaraan…Nieuw voor U? Ga dan als de bliksem de broederboodschap bekijken bij… Angeltjes, natuurlijk! Om er, bij de zang van Het Slavenkoor van Guiseppe Verdi, koud van te worden! En noteer dat er gehandeld wordt onder de Hoge Bescherming van St Joris en van Sint Marcus. Bij ons in Vlaanderen zou dat Sint Elooi kunnen worden, U weet wel, de Ierse monnik die het Christendom ooit weer invoerde in onze streken…

    Zie http://blog.seniorennet.be/angeltjes/

    Op onze auto staat :’ We zijn Vlaming en zijn daar fier op’ – Hier staat: ‘we zijn Padanezen en zijn daar fier op’…Maar zij zijn met 32 miljoen! Val ik trouwens hier ook weer  netjes uit de boot der zelfstandigheid, als het ooit zover komt…Toscane hoort bij Padania en wij wonen daar 10 Km buiten….in de greep van de Pausen, om zo te zeggen….

    Want ons partij-bestuur is er nooit zijn in geslaagd om zich geliefd, maar wel om zich gevreesd te maken bij de brede massa. Zij, de Rechtlijnigen en de Onkreubaren, spreken de waarheid, en waarheid is altijd hard en botst meestal. Het volk is gewend geraakt aan zijn mis-leiders en schaapherders in wolfsvacht. Het volk slaapwandelt in zijn zelfredzaamheid. Onze Leiders in de Madou-toren moeten nochtans ook weten dat men om vliegen te vangen, best geen azijn gebruikt….Leve als Mohammed in Vlaanderen mag dan al leuk en waar zijn aan de café-toog, die mentaliteit als partij-soldaat te moeten vertegenwoordigen in het dagelijks leven is het niet. Wat geldt als stoer taal tussen gelijkgezinden, is een barrière tegenover anderen.

    Mag ik ze, zeer nederig trouwens, ter zake een goedkoop doch efficiënt middel ter hand doen? Gebruik in de Madou-toren een ongepelde ajuin die regelmatig ververst moet worden. U hoeft niets meer te doen dan die op een schaaltje te bewaren, liefst een schaaltje per kamer. Ajuinen zijn bekend om alle ziektekiemen te absorberen…. Ajuinen genezen zelfs de varkenspest.

    Het ajuin-recept en meteen de inspiratie werd mij toevertrouwd door een lieve blog-vriendin, en als mij iemand leert hoe ik een mail met PPS moet reproduceren, dan wil ik die PPS hier gaarne ten dienste stellen van de wetenschap. Ik had het kunnen vragen aan de Jo, maar die heeft voor ’t moment nog altijd Weense zorgen aan zijn hoofd….

     

    Pssst

    Uit Vlaams Belang Magazine ‘Op naar 13 Juni’, waar de Goden uitgedaagd worden.

    De Weg naar Onafhankelijkheid? Vraagt U werkelijk naar een straatnaambord met Onafhankelijkhei Weg?

    Zou ik niet doen! Denk aan die Molenweg, aldus genoemd omdat daar vroeger ooit een molen stond, die nu weg is…..

     

    Pssst II

    Uit de ‘colloque singulier” van maandag Quatorze Juin 2010, tussen Albèèr en den Bart.

    Albèèr: ‘Menherr de OUeevèèrrr, ‘tis ek tog mag bluv ne Kening? Ick en daarna mon fils, le Compte de Flandre?’

    Bart : ‘Sire, vraag dat aan Eliootje. Die wil nog wel. Wij niet mèr. Zijn Republikaner’

    (Dat laatste klinkt een beetje verstaanbaarder voor Madam)

     

    Psst III

    Laten we wel wezen : Hier is geen Niveaan aan het woord geweest, zulle! Integendeel, als Vlaams Belanger moeten wij meer dan ooit de klokkenluiders zijn die de mensen de oren maar ook de ogen openen. Klokken hangen hoog, spreken luid en hebben een groot bereik. Dat een ander, maar daarom geen beter, daarvan de vruchten plukt, is alleen maar mooi meegenomen, tenminste als het Vlaanderen vooruit helpt. Iedere millimeter op de goede weg, is er één!

    Ik zal méér zeggen: nu de installateurs van het ‘cordon sanitaire’ dezer dagen  proefondervindelijk moeten vaststellen, dat het bloed kruipt waar het niet kan gaan, moeten zij beschaamd en vernederd in hun schelp kruipen. Het heeft niet gewerkt : de pest is uit de schutkring uitgebroken, en is verspreid over gans het grondgebied. Dus moet er een schutkring ingesteld worden bij elke grenspaal?

    En de media? Och, wiens brood met eet, diens woord men spreekt….In het platte broodjes bakken zijn ze, het Journaille en de Hoernalisten,  altijd meesters geweest….Ruggengraat-loos en windwijzer-achtig : ze hangen hun huik langs waar de wind komt….Zoals de Oude Larousse het zei :’ Je sème à tout vent’…..’Ik zaai bij elke wind’….Of die nu Oost of West, Zuid of Noord, of uit de broek komt….

     

    Pssst III

    Gratis advies voor de toekomstige Minister(in) van Media: Alle rode kleuren verdwijnen van het scherm en schuin achter elke presentator (of presentatrice), moderator of moderatrice, op het scherm, staat de Vlaamse standaard : Zwarte Leeuw op Geluw Veld. Afgekeken van Houssein Barack Mohbama, met de Star-and-Stripês. Dus OK….Als ‘tune’ zijn alleen de 25 eerste tonen van de Vlaamse Leeuw toegestaan. Bij de meest verzuurde oud-gedienden, Martine Tanghe, bij voorbeeld, of Rik Torfs, zullen bij wijze van penitentie, nog een mini-standaardje op hun desk moeten dulden. Met, bij de minste schending van de nieuwe ‘neutraliteit’, een crucifix in maxi-uitvoering geprojecteerd boven hun hoofd. Iets zoals de vroegere ‘God-ziet-mij. Hier-vloekt-men-niet’, een kader met driehoek en daar in een loens dreigend oog.

     

    Psssst IV

    Oproep (tot bewijs van de nutteloosheid ervan) aan de mandatarissen van het Vlaams Belang: bazuin AUB luid en krachtig dat jullie elk voorstel van de Niveanen (mits niet expliciet tegen Vlaanderen gericht!) onvoorwaardelijk zult steunen. Het kan geen kwaad, moest de buitenwacht de indruk krijgen dat de Niveanen in de Kamer geen 27, maar 39 zetels hebben. In dit kielzog zullen de 17 Tjeven-zetels misschien meegetrokken worden. Met de ene stem van JMDD erbij, zou dat maar liefst 57 stemmen zijn van de 150…

    Uit eerlijke schaamte zullen de Sossen (13) en de Blauwen (13) zich wel 2 x bedenken vooraleer ze tegendraads zullen stemmen….

    57 + 26 = 83 zetels, hetzij 8 stemmen op overschot om de absolute meerderheid van 150:2 = 75 zetels te halen…

    Meisjes en jongens! Dezelfde rekensommetjes bij de Franscouillons doet hen het angstzweet uitbreken….Ware daar niet hun pariteits-regel die de democratie te schande maakt….

    Wie had dat ooit kunnen dromen…..  

     

    Pssst V

     

    Marie Rose…Ach die Marie Rose…..

    Is effe, voor deze verkiezingen, in een hoekje weggekropen. Samen met haar Schalulleke, zoals ’t Pallieterke schreef…

    Morelleke-Forelleke, draagster van meer dan 100.000 voorkeurstemmen…Met Franky-Boy, als oud-voorzitter eveneens drager van ‘k wet niet hoeveel voorkeurstemmen, om on-naspeurlijke wijze van de verkiezings-lijsten weggebleven….De Noodhoorn niet gehoord? Ook niet de mistboei? Geen vuurtoren-licht ontwaard aan de verre einder?

    Folks! Waar blijven jullie excuses?! Enerzijds en anderzijds?! Al een steunkaart gekocht of gekregen van den Bart? Toch geen mooi postje, zeker?!

    Komt ze me daar, daags na de maaltijd, in de vijandige media (Knack) getuigen dat ze, sterker dan ooit, een Vlaams Belangster wil zijn. Als politiek een beroep is, is ze stapel zot. Maar als politiek een roeping is, is ze nog stapelder zot!

     

    Pssst VI

    Na amper 4 dagen volgend op de Vlaamse triomf-dag, moeten we vaststellen, dat ze ons d’er weer aan het inluizen zijn…..Met Mangain en Le Beau Didier terug in het bad, klinkt het! Er moeten akkoorden, over de taalgrenzen heen worden gesloten. Om ‘Het Land’ te redden, klinkt het. Precies of iedereen vergeten is wat dat wilt zeggen. Den Bart, die zijn carrière ooit wilde starten bij de Tjeven, maar daar niet aan de bak geraakte, zal toch nooit geen verdoken Tjeef, alleen voor binnenshuis gebruik, geworden zijn?

    Moeten wij, Vlamingen, dan met amper vier dagen van wittebroodsweken, voor de rest van ons leven weer gevangen zitten in een gedwongen huwelijk? Is het ‘moment de gloire’ dan echt weer voorgoed voorbij?

     

    Pssst VII

     

    Ik had het kunnen weten, ik had het kunnen weten!

    De De Morgen, op het voorblad The day After’ had geen kwaad woord voor De Niveaan, die als een gladiator zegevierend met de armen in de lucht, met gebalde vuisten, en in groot ornaat defileerde voor de Europese vlag, met als onderschrift : ‘De Nieuwe Vlaamse Leeuw’…Toeval of niet, zijn schaduwbeeld rees als een donkere vloek achter hem op.

    Maar ‘Toeval’ bij De Morgen bestaat niet. En dat zullen we geweten hebben! Het was dus geen ‘Zwarte’ –maar ook geen ‘Gele’ Zondag geweest…Heet was gewoon…Nieuwe Politiek à la façon de la Nouvelle Alliance Flamande…..

    Vlaamse Leeuwen kennen geen gebalde vuisten. Wat niet kan gezegd worden van Rode Leeuwen….

     

    Pssst VIII

    Ik protesteer met klem tegen Elio di Rupo als Premier van ook 6 miljoen Vlamingen. Heb gisteren zijn Engels gehoord – en waarlijk, onze Nero zou het beter doen. De man is een belediging voor elke Engelstalige, huidige en/of toekomende. Dat komt er nu van, van die Franse chi-chi….Die Franscouillons denken ons met hun Frans de loef af te steken – maar och Gottekes! Één enkele stap in een vreemde taal, en ze staan met hun mond vol tanden…

    Neen, omwille van zijn eentaligheid, kan di Rupo geen Premier worden, zelfs niet van dat belgië dat wij, om andere redenen, verfoeien uit de grond van ons hart!

    Voor de halve landgenoot die hij van ons is, spijt het ons! Had Italië echt niets beters in huis om uit te sturen?! Di Rupo, de Eerste Gay-Premier ter wereld! Is alleen goed om alle geloofsgetrouwe Muzelmannen het land uit te jagen, zodat ze nog rapper lopen dan wij ze zouden kunnen wegjagen…..

     

     

     

    17-06-2010 om 18:37 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VIVE LA VIE

    .

    VIVE LA VIE

     


    Van woensdag 2 juni, nu precies, dag op dag 14 dagen geleden, waren we uit de ether. Uitgeteld. Verweesd en verlagen, in handen van de beste oog-artsen ter wereld : die van het Universitair Ziekenhuis in Antwerpen. In afwachting dat er ooit kunstsof netvliezen zouden kunnen ingeplant worden, hebben zij verricht wat menselijkerwijze mogelijk was. Ik denk en ik zie, dus leef ik.

    Zal ik mij daar effe goed bij voelen!

    Nu nog de Afdeling ‘Audio’ bijwerken, en ondergetekende is zo goed als nieuw.

     

    *****************

     

    Wat nieuws zegt U? De Heimat (*), waar we lijk vanouds veertien dagen in rondgetoerd, gehoopt en geleefd hebben : hoe het dar geweest is? Tja…onherkenbaar! Niks van het Oude en het Vroede….Het is het land van toeters en bellen geworden. Tenminste  als we de GPS met ingebouwde radar-verklikker mogen geloven : om de vijf voeten zenuwslopend getingeltangel voor snelheids-valkuilen en PV-schietgeweren…Arme landgenoten die daarmee dagdagelijks moeten leven! En dat bij zo goed als stilstaand verkeer waar snelheid enigszins nog zou kunnen! Files en vreemdelingen : alles onuitgegeven en on-overzichtelijk!

    We hebben wat rond gereden in wat we dachten ‘de Stille Kempen’ te zijn. Maar dat is iets uit vroeger eeuwen! Nu zijn het, van aanzien, ‘de Rijke Kempen’ geworden. Bewoond door een nijver volkje, maar geregeerd door gemene straat-criminelen. Neen, ik bedoel niet de vele nieuwkomers die er zouden moeten zijn, maar die we niet zagen. Ik bedoel de dwaallichtjes die hun licht laten schinen op ‘het straat-meublement’, de verraderlijke as-verleggingen, de bloembakjes, de vele valse onverlichte drempels en verhoogjes waar elke kat moet over vallen. Ik bedoel de vele zebra-kronkels die opduiken uit het niets, met daarop slaapwandelende voetgangers. Of fietsers, die tot hun 18de de straat als hun persoonlijk speelterrein zien, en dat na hun 18de niet verleerd geraken. Met verkeerstekens ‘Max 30’ waar buiten de schooluren geen kind te versieren valt…

    Vraag: kan aan die ‘verkeers-specialisten’ geen apart speelveld toegewezen worden, waar ze hun vreselijke lusten kunnen botvieren, zonder gevaar voor de normale weggebruiker?

    We bedoelen met ‘straat-criminelen’ de ‘wegenbouwrs’ die tot de meest liefelijke asfaltweggetjes in de meest landelijke villawijken (en de Kempen zijn één groot willa-park!) hebben vol geplakt met venijnige sadistische verkeersdrempels. Ddie daarenboven telkens en bij herhaling voorafgegaan door verkeersborden die de max-snelheid beperken tot 70 KM per uur….

    Wij reden ook wat rond in de Waalse Ardennen : zoevende asfaltwegen over berg en dal, dwars door bos en hei, met als enige snelheidsbeperking de schoonheid van het landschap.

    Even dachten we aan wat geldverspilling (als doel) zo al kan veroorzaken….Maar ja, het zijn even ze vele pluimpjes op de hoedjes van de evenvele dorpspolitiekertsjes, dat we hen dit genoegen niet mogen misgunnen. De plaatselijke garagisten en banden-marchands kunnen er maar wel bij varen. Maar we namen ons voor om voor de volgende heimat-ronde (*) de nodige maatregelen te nemen. Eerstens zullen we de onderkant van ons auto-dak laten verstevigen en voorzien van stootkussentjes boven elke passagiers-zit, terwijl de aanschaf van 4 fietshelmen type Ronde-renner voor iedere inzittende ons noodzakelijk lijkt. Al zou een wetsvoorstel om op alle Vlaamse wegen de snelheid tot 5 Km/u te beperken, realistischer zijn. De tijd van paard en kar, ziet U….

    Zouden de Dames en Heren Dwaallichtjes of vuurvliegjes even willen naar Zwitserland reizen, en naar Italië? Een verplicht verblijf, in volle zon, van minstens één jaar, mits leven op water en droog brood, zou moeten voldoende zijn om hen in de moderne mobiliteit te doen geloven….

    Over de milieu-effecten zullen we maar zwijgen. We laten daarover liever het woord aan de diverse aangelanden. Die kunnen beter oordelen over ademhalings-problemen, geur- en geluidshinder dan wij. Misschien dat er ooit wetenschappelijke studies zullen volgen over gezondheids-risico’s en sterfte-tabellen in de omgeving van verkeers-drempels. Hoogspanningen boven, GSM-masten ’t allenkante, rubberdampen en benzine-walmen van het telkens weer bruuks afremmen en weer optrekken : er moeten inderdaad dringend verse gezonde woestijnbewoners aangetrokken worden om te voorzien in de wegterende oorspronkelijke bevolking…..

    Mijn visie, in afwachting? Op die plaatsen gedurende langere tijd, camera’s met scherp-stelling op de gezichten van de inzittenden plaatsen en de gemaakte video’s daarvan ononderbroken doen bekijken door de verantwoordelijke ‘wegenbouwers’ die in dwangbuizen gehuld, vast gekluisterd op hun bed liggen. Voor de duur van hun straftijd.

    Neen, de Heimat (*) is Klein Wuppertal-land geworden, en het Land van Toeters en Bellen, waar het geld van de brave burger door deuren en vensters wordt weg gegooid. Het is inderdaad het enige land dat, bij nacht, kan waargenomen worden van uit de ruimte. En waar vooral de Lichtstad Parijs beter van wordt.

    Gelukkig was er Verkiezings-zondag 13 Juni 2010. Geen Zwarte Zondag deze keer, maar een Zondag waarop Vlaanderen voor het eerst in eeuwen, weer geel kleurde, op een paar kleine Blauwe plekken na, sporen van een pijnlijk verleden. En met wat bruine Tjeven-vlekken in de West Vlaanders, zijnde de restanten van wat rotte appels in de mand. En wonder-boven-wonder : iedereen stond erbij en keek ernaar.

    Het leven wordt weer mooi : in de kortste keren zal de euforie weer overgaan in kakofonie, deze keer in tweestrijd tussen 2 ge-strickte welweters, netjes een van elke taalgroep. Tot heil en welzijn van het unitaire Vaderland, une et indivisible.

    Nog dit citaatje van Smetje van ’t Gazetje van deze morgen : Och arme de man! Hij is er na 4 dagen nog altijd van bekomen en kijkt met knipperende onbegrijpende ogen van ’t verschieten nar de afgang van al die Oude Gewaden in het aangezicht van de onafwendbare natuurkracht…die hij ziet en voelt, maar niet kan definiëren…..

     

    Dan hoef je echt niet verbaasd te zijn dat het centrum kiest voor een man die wel een verhaal heeft en zich nog niet verbrand heeft aan de macht. Volhouden dat het al bij al nog erger had gekund, is daar geen antwoord op. Deze verkiezing was geen tsunami, geen onafwendbare natuurkracht. Het was het gevolg van hun eigen falen.

     

    Eigen falen, Smetje? Man, man, man! Wanneer zult U nu eindelijk eens de vlucht der vogels juist leren  interpreteren, in plaats van te willen waarzeggen lijk ten tijde van de Goden op de Olympus….

     

    (*) de Heimat : tot nader order kan het woord ‘belgenland’, of iets met belgië daarin, niet uit mijn pen komen. Zeker niet B. met hoofdletter, het land der francofone verdrukkers! Maar sedert op 13 juni Vlaanderen volgens de De Morgen en de BRT ‘geel kleurde’ (**) is daar enige verbetering in waar te nemen.

     

    (**) Vlaanderen kleurt geel? Hebben daar anders de maandag en de dinsdag na de verkiezingen weinig van gemerkt! Onderweg van de Kust (Oostende/Brugge/Diksmuide) naar Antwerpen via de gewone wegen, welgeteld één Leeuwenvlag geteld…Al die dorps- en stadskernen: kleur- en Leeuwenloos! De Grote Wending, die er zou moeten zitten aan te komen, is dus nog niet voor vandaag of morgen…Ja, waarlijk, Bardje, het Land zit te wachten, niet op EVOLUTIE, maar op REVOLUTIE. Welk soort revolutie, vraagt U? Wel! Neem Uw kruis op, en volg mij! Eenmaal U onze buur, de berg Amiata in het vizier krijgt, voelt U de kracht om klaar te zien. Met de kop in de wolken en de voeten in rotsbodem geplant, weet U het zeker : eenmaal behoort ons het Land, en morgen de ganse wereld!

    Ick sal niet versaeghen!


     

    16-06-2010 om 13:06 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EGO FLOS

    .

     

    EGO FLOS….

     



    MOUNT EVEREST, in de Himalaya,

    8848 meter, ergens op de grens tussen Tibet en Nepal,

    is de perfecte weergave van onze Staatsschuld,

    moest de hoogte niet in meter, maar in 1/10.000ste millimeter

    uitgedrukt zijn….

    De Belgen hebben goed geboerd!

    Zij zijn bijna Gode gelijk!

     

    EGO FLOS

    Ik ben een blomme
    en bloeie voor uwe oogen,
    geweldig zonnelicht,
    dat,
    eeuwig onontaard,
    mij, nietig schepselken,
    in 't leven wilt
    gedoogen
    en, na dit leven, mij
    het eeuwig leven spaart.

     

    Dat was even, voor de gezelligheid en als sfeer-beeld, weer eens de Meester van de emoties aan het woord. Met de nadruk dan op dat nietig schepselken, zoals ik mij voel tegenover de Staatsschuld, die ‘eeuwig onontaard’ mij in ’t leven wilt gedogen. Om te helpen dragen en te helpen betalen, natuurlijk.

    Cijfers zijn altijd mijn beroep geweest, maar met bedragen die meer in de astronomie dan in de boekhouding sorteren, kan ik mij niet bezig houden. Geef mij 100 jaarrekeningen, en binnen het uur pik er die uit waarvan het aandeelhouderschap meest veelbelovend is. Als daarentegen Angeltjes vandaag herhalen wat hieronder staat, voel ik mij duizelig worden. Dat moet iets zijn voor Dirk Frimout, of Frank De Winne. Al twijfel ik eraan, of ze, eenmaal buiten hun drie-traps-raket, nog zouden kunnen volgen.

    Derhalve moet ik teruggaan tot het 3de Leerjaar, denk ik, toen Meester Firmin mij heeft leren rekenen met al die nullen, iets wat sindsdien totaal overbodige leerstof is gebleken….Ik waag het dus : 375 MILJARD is rapper gezegd dan gedaan….en dat bedrag delen door de 185 jaar dat het Land B. in 2015 bestaat, komt neer op

    375.000.000.000 x 40,3399 BEF gedeeld door 185 jaar, zou zijn 81.770.067.568 BEF .per jaar, maar verdorie mijn calculatoortje kan er met moeite bij….Even de Nasa bellen? Maar mijn Ega bevestigt : dat is bijna 82 miljard BEF per jaar dieper in het rood voor elk jaar dat het land B. bestaat. Hoog tijd dus om de boel te sluiten.

    Geachte Senior,

    De staatsschuld bedraagt momenteel 335,7 miljard euri. Tegen een gemidelde rente van 4% komen we inderdaad uit op 13 miljard jaarlijkse aflossing. De kans dat er leningen afgelost worden, is klein, de meeste (zoniet alle) worden verlengd. Daarbij worden de begrotingstekorten aangevuld met nieuwe leningen, die de staatsschuld verder de hoogte indrijven.  Tegen 2015, het jaar dat het land B begrotingen in evenwicht zal voorleggen, zal de staatsschuld opgelopen zijn tot ruim 375 miljard, tenzij er gigantische wijzigingen plaatsgrijpen in het financieel gebeuren van de staat. 

     

    In een nieuwsuitzending van RTL ergens onderweg in een hotelkamer hoorde ik de sprekerd van dienst verkondigen dat het land B. niet kon gescheiden worden, wegens het Luilekkerland Brussel en wegens de torenhoge Staatsschuld. Maar zei ie, voor geval dat, moest men zich baseren op de bevolkingscijfers Wallo.Brux/Vl, en dat was, wist ie, 33/77 %. Waarbij het U moet opvallen dat deze Fr-zender beter kan rekenen dan tellen.

    Mag ik bij deze de mail van een goede vriendin doorgeven? Zie onderaan. Het ene (de Staatsschuld) heeft niets, maar dan ook niets met het andere (de EU) te maken. Tenzij het potverteren, maar dat had U al gesnopen….Zij zegt het er niet bij, maar haar spijt niet tot de gezegenden te behoren, laat zich voelen in iedere zin. Mij ook, het spijt mij enorm niet tot dat clubje te behoren….Dan had ik nu al 25 jaar het kokette sommetje van € 9.000 per maand getrokken. Bruto weliswaar, maar dat geldt alleen voor dommerikken. Slimmerds doen het met een Ierse perfect legale off shore maatschappij, zoals de kopers van al die staatseigendommen (verworven aan weggeef-prijzen), die ze nu, uiteraard anoniem terug verhuren aan de belse Staat tegen woekerprijzen. Met langdurige contracten, die sluiten als peperbussen….

    Legaal zegt U? Ja natuurlijk! Op papier zijn deze N.V.’s perfect gestroomlijnde vasgoed-maatschappijen, die correct op hun jaarlijkse winst 15% Ierse belasting betalen, en met het overschot perfect kunnen doen wat ze willen. Via de Cayman-eilanden, of Jersey, of The Isle of Man. Perfect legaal witgewassen familie-fortuin..Tot er ontdekt wordt en bloot gelegd, dat achter de vetbetaalde sukkels van naamdragers, mijnheer Sus of Madame Zo schuilgaat…van beroep bels staatsman of staatsvrouw en uiteraard zeer behoudsgezind.

    Maar dat blootleggen is iets voor in de pruimentijd…

    Moest er een ‘rogatoire commissie” uitgezonden worden, die die off shore-dingen in elk buitenland tot op het bot zou uitklaren, zouden er dan, naast het Hof/La Cour, nog andere politici of syndicale dictators met de billen bloot komen? Ziedaar een deskundige tip voor de toekomstige Minister van Justitie, op voorwaarde dat die uit het juiste hout is gesneden….Maar daarvoor heeft men geen Niveaan-halve-Tjeef, maar een harde Blokker nodig…

     

    GOEDGEKEURD !!!  
    Pensioen op 50  en 9.000 euro  maandelijks voor EU- ambtenaren  


    340 Europese  ambtenaren gaan dit jaar met vervroegd pensioen vanaf 50 en dit met een pensioen van 9.000 euro (bruto) per maand.

    Om ambtenaren uit de  nieuwe lidstaten van de Europese Unie (Polen, Malta, Estland) aan de slag te helpen, geeft de EU functionarissen uit de oude lidstaten  (België, Duitsland, Frankrijk) dus een gouden handdruk.  
     
    Daar word ik nu ziek van
    !  Waarom... ...en wie betaalt dit allemaal?  En wij moeten  steeds langer werken voor een bedenkelijk pensioentje. Hoe zou het  toch komen dat de kloof tussen burger en politiek zo groot is . 


    16-06-2010 om 00:00 geschreven door digitalia  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)

    Archief per week
  • 10/04-16/04 2023
  • 27/03-02/04 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 16/01-22/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 02/01-08/01 2023
  • 25/12-31/12 2023
  • 12/12-18/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 28/11-04/12 2022
  • 21/11-27/11 2022
  • 24/10-30/10 2022
  • 17/10-23/10 2022
  • 03/10-09/10 2022
  • 26/09-02/10 2022
  • 19/09-25/09 2022
  • 05/09-11/09 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 22/08-28/08 2022
  • 15/08-21/08 2022
  • 08/08-14/08 2022
  • 01/08-07/08 2022
  • 25/07-31/07 2022
  • 18/07-24/07 2022
  • 11/07-17/07 2022
  • 04/07-10/07 2022
  • 27/06-03/07 2022
  • 20/06-26/06 2022
  • 13/06-19/06 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 30/05-05/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 16/05-22/05 2022
  • 09/05-15/05 2022
  • 02/05-08/05 2022
  • 25/04-01/05 2022
  • 18/04-24/04 2022
  • 11/04-17/04 2022
  • 04/04-10/04 2022
  • 28/03-03/04 2022
  • 21/03-27/03 2022
  • 14/03-20/03 2022
  • 07/03-13/03 2022
  • 28/02-06/03 2022
  • 21/02-27/02 2022
  • 07/02-13/02 2022
  • 31/01-06/02 2022
  • 24/01-30/01 2022
  • 17/01-23/01 2022
  • 10/01-16/01 2022
  • 03/01-09/01 2022
  • 26/12-01/01 2023
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 06/12-12/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 22/11-28/11 2021
  • 15/11-21/11 2021
  • 08/11-14/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 25/10-31/10 2021
  • 18/10-24/10 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 20/09-26/09 2021
  • 13/09-19/09 2021
  • 06/09-12/09 2021
  • 30/08-05/09 2021
  • 23/08-29/08 2021
  • 16/08-22/08 2021
  • 09/08-15/08 2021
  • 02/08-08/08 2021
  • 26/07-01/08 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 19/04-25/04 2021
  • 12/04-18/04 2021
  • 05/04-11/04 2021
  • 29/03-04/04 2021
  • 22/03-28/03 2021
  • 15/03-21/03 2021
  • 08/03-14/03 2021
  • 01/03-07/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 15/02-21/02 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 25/01-31/01 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 11/01-17/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 21/12-27/12 2020
  • 14/12-20/12 2020
  • 07/12-13/12 2020
  • 30/11-06/12 2020
  • 23/11-29/11 2020
  • 16/11-22/11 2020
  • 09/11-15/11 2020
  • 02/11-08/11 2020
  • 26/10-01/11 2020
  • 19/10-25/10 2020
  • 12/10-18/10 2020
  • 05/10-11/10 2020
  • 28/09-04/10 2020
  • 21/09-27/09 2020
  • 14/09-20/09 2020
  • 07/09-13/09 2020
  • 31/08-06/09 2020
  • 24/08-30/08 2020
  • 17/08-23/08 2020
  • 10/08-16/08 2020
  • 03/08-09/08 2020
  • 27/07-02/08 2020
  • 20/07-26/07 2020
  • 13/07-19/07 2020
  • 29/06-05/07 2020
  • 22/06-28/06 2020
  • 15/06-21/06 2020
  • 08/06-14/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 11/05-17/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 30/03-05/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 06/01-12/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 09/12-15/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 02/09-08/09 2019
  • 26/08-01/09 2019
  • 19/08-25/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 24/06-30/06 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 25/03-31/03 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 25/02-03/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 29/01-04/02 2018
  • 22/01-28/01 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 21/08-27/08 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 17/07-23/07 2017
  • 10/07-16/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 26/12-01/01 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 05/09-11/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 22/08-28/08 2016
  • 15/08-21/08 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 22/02-28/02 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 01/02-07/02 2016
  • 25/01-31/01 2016
  • 18/01-24/01 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2021
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 31/08-06/09 2015
  • 24/08-30/08 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 04/11-10/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 26/08-01/09 2013
  • 19/08-25/08 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 17/06-23/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 20/08-26/08 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 01/06-07/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 27/04-03/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 20/10-26/10 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 29/11-05/12 -0001

    Inhoud blog
  • 906 - EEN CLOWN-KONTDRAAIER OP DE DANSVLOER HEEFT ALTIJD SUCCES
  • 906 - EEN CLOWN-KONTDRAAIER OP DE DANSVLOER HEEFT ALTIJD SUCCES
  • 906 - EEN CLOWN-KONTDRAAIER OP DE DANSVLOER HEEFT ALTIJD SUCCES
  • 905 - HET APENLAN D NA MEI 2024
  • 903 - DE STILTE VOOR DE STORM IS VEEL TE LUID D E E L I I

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs