Orde
en regelmaat geven zin aan het leven. Als daar nu nog rechtlijnigheid
bijkomt, is zo iemand inderdaad eventueel een favoriet van mij. Met
getreuzel koopt men geen boter.
*
Hier
wordt gelijktijdig de nieuwe Barbara Pas met haar nieuwe echtgenoot ten
tonele gevoerd. Wij wensen langs deze weg het jonge paar een gelukkige
toekomst toe. Heil en zegen op al hun Vlaamse (express-)wegen!
*
De
Liefde is wonderbaar. De Liefde liegt niet. De Liefde bedriegt niet. De
Liefd steunt (à la Trump?) die ene grote universele Waarheid: Eigen
Volk Eerst.
Bart
de valck, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) heeft ontslag
genomen. Met een boze mail over wat volgens hem allemaal fout loopt in
de VVB en een vriendelijk bericht op Facebook, trekt hij de deur achter
zich dicht nog voor het einde van zijn tweede termijn als voorzitter.
Vanavond (15 november 2018) zal de Raad van Bestuur van de VVB normaal
gezien ondervoorzitter en
West-Vlaams provincievoorzitter Hugo Maes
aanstellen als interim-voorzitter.
Bart De Valck maakte zijn ontslag zo wereldkundig op Facebook:
Gisteren
drukte ik voor mezelf op de pauzetoets. Na 37 jaar onafgebroken Vlaams
engagement eerst bij het TAK, dan bij de VVB nam ik ontslag als
voorzitter van de VVB. Om Bart Maddens te citeren: De Vlaamse beweging
mag wat energieker zijn.
Tijd
voor wat anders en meer tijd voor diegenen die me nauw aan het hart
liggen. De afdelingen en de militanten kunnen blijvend rekenen op mijn
steun en sympathie. Ik kijk uit naar het Witboek voor onafhankelijkheid
en de buscampagne.
Die
laatste zin kan gelezen worden als een sneer naar het bestuur van de
VVB, het zijn twee projecten die al lang, al te lang aanslepen binnen de
VVB.
Hoewel
Bart de Valck twee jaar geleden (2016) duidelijk herverkozen werd als
voorzitter van de VVB was noch de eerste, noch de tweede termijn er een
zonder hindernissen. Volgens insiders maakte hij iets te gretig gebruik
van het prerogatief van de voorzitter om een eigen koers te varen.
Volgens sommigen een eigengereide koers te varen. De Valck zelf vindt
dat hij en de VVB karakterieel niet goed bij elkaar passen.
Persoonlijk en politiek
Een deel van de problemen was ook persoonlijk. We zijn Dag Allemaal niet, maar Bart de Valck heeft een relatie met Barbara Pas, Kamerlid voor Vlaams Belang.
Dat tastte volgens enkele leden van de raad van bestuur de
geloofwaardigheid aan van De Valck als VVB-voorzitter en, daarmee, van
de VVB. Zeker de relatie met de N-VA werd daardoor moeilijker, vonden
ze. De stok om de hond te slaan was heel (volgens sommigen te) makkelijk
gevonden, via de voorzitter was de VVB een filiaal van het Vlaams
Belang. Maar langs de andere kant leven we in een vrij land waar
iedereen een relatie mag beginnen met de partner naar keuze. Hoe dan ook
zorgde het de voorbije jaren voor spanningen in het bestuur van de VVB.
een bewijs in van hun groeiend vermoeden dat Bart De Valck zich opmaakt voor een politieke carrière
Laatst nog op 4 november op de herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog aan de IJzertoren haalde de VVB-voorzitter het nieuws door in zijn toespraak in te hakken op het cordon sanitaire, met bijzondere aandacht voor Forza Ninove.
Volgens vele VVBers ongepast op zon herdenking en op die plaats. Ze
zagen er een bewijs in van hun groeiend vermoeden dat Bart De Valck zich
opmaakt voor een politieke carrière binnen het Vlaams Belang. Het
opstappen van De Valck zou nu gebeuren omdat dat nog ver genoeg van de
verkiezingen in mei 2019 is om aanvaardbaar te zijn. Zoals één van zijn
voorgangers VVB-voorzitter Rita de Bont deed, eerst ontslag nemen en
later de politieke stap aankondigen. Vlaamsgezinde kiezers zijn gevoelig
voor overstappen van de beweging naar de politiek, dat moet netjes
gebeuren.
De
Valck woont in Vlaams Brabant, een kandidaat op de lijst met bekendheid
in de Vlaamse Beweging kan daar een meerwaarde zijn voor Vlaams Belang.
In tijden van communautaire stilstand kan dat Vlaamsgezinde kiezers misschien overtuigen om voor het Vlaams Belang te stemmen. Al moet daarbij gezegd worden dat Bart De Valck vooral bekend is bij militante Vlaamse bewegers, minder bij het brede publiek.
Probleem
Ik heb geen partijpolitieke ambitie
Bart
De Valck zelf ontkent een nakende politieke overstap. Ik heb geen
partijpolitieke ambitie, zegt hij duidelijk aan Doorbraak. Het gepraat
daarover is volgens hem een deel van het probleem. Alles wat ik doe of
zeg wordt op den duur gezien in functie van mijn nakende politieke
carrière. De reden voor zijn ontslag is eenvoudiger. De VVB is een
rustige en voorzichtige organisatie, voor mij mag het met iets meer
controverse en korter op de bal zijn. Ik heb na enkele slapeloze nachten
en consultatie van enkele vrienden vastgesteld dat ik beter stop. Ik
heb me voorgenomen om op mijn 50ste niets meer tegen mijn goesting te
doen. Ik doe dat nu om de VVB de kans te geven zich te herpakken. Het is
zonder rancune en met een warm hart voor de VVB, maar mijn stijl is
anders.
In
zijn Facebookbericht laat Bart De Valck uitschijnen met iets nieuws
bezig te zijn, maar daarover wil hij niets kwijt. Ik heb wel wat
ideeën, wat ik zal doen, zal ik doen met vrienden en het zal plezant
moeten blijven. Maar je hoort nog van me. Wij gokken op een soort TAK 2.0, wat ambiance en humor in de Vlaamse beweging.
Verschil
Het
verschil in communicatie tussen de ex-voorzitter en het VVB-bestuur
over zijn ontslag is opvallend. Het zegt genoeg. Er is duidelijk sprake
van een vertrouwensbreuk, al noemt De Valck het zelf een stijlverschil.
De VVB is vandaag een beetje op zoek naar de goede weg om in het sterk
veranderde Vlaamse politiek landschap politiek relevant te blijven.
Beide partijen zijn het er over eens dat Bart De Valck niet de man is om
in die periode voorzitter te zijn. De voorzitter die dat wel zal zijn
zal keuzes moeten maken welk soort vereniging of beweging de VVB zal
zijn in de toekomst.
Peter Bauwens
*
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Met
de komende Verkiezingen van Mei 2019 in zicht is het echt geen koffiedk
meer kijken waar de VVB naartoe zal gaan. Vooral geen ophef maken om de
Grote Baas niet tussen de voeten te lopen. Zo ongeveer wat we enkele
dagen geleden naar voor brachten met de schooljeugd in La Douce France
tegenover het Gezag:
Pas de vagues
*
Want als het gaat om La Belgique une et indivisible is er geen enkel Vlaams offer te veel.
Tenzij
misschien de fictie wordt ingehaald door de realiteit. Laat ons zeggen,
dat alle beetjes helpen. Zo sprak de muis en ze plaste in de zee.
*
Ik verklaar mij nader.
Voor
het Vlaams Belang staat er sedert de vorige verkiezingen van maar
liefst 5 jaar geleden, een gunstige wind. En die blaaat begot in de
goede richting. Dank zij de bekwame stuurlui aan boord, zit de kans er
dik in, dat er records zouden kunnen gaan sneuvelen. Zodat de boot van
de Gematigde Vlamingen de loef wordt afgestoken doorde hard liners
*
De vraag is dan, of er opnieuw n derde hond met het federaal been zal willen gaan lopen.
Nous nous connons, nest ce pas?!!!!
Zonder daarrond nog doekjes te willen winden, komt het er dus op aan, dat la Blegique
Latine moet blijven, of mpet verdwijnen. Waarom trouwens ineens al die
sympathie van Macroni voor La Capitale? Waarom al die storende
verliefdheid van onze Sjarel Premier voor de EU en - vergeet het niet -
voor het immigratie-pact van Marakesh. De tijd voor de ondertekening op
11-12 december . dwingt.
Maar
ach, het ding is niet bindend en bijgevolg totaal onschadelijk om te
doen zoals de rest van de overige reeds geannexeerde Europese Gebieden .
Het
is dan ook niet toevallig, dat de BRT (!) ronselt voor de lessen
Arabisch die voortaan overal te lande zullen gegeven worden.. Door
lesgevers die zelf onder elkaar zeggen ons te haten .
Ja, inderdaad, in Vlaanderen is men zo dikwijls man als men talen spreken kan.
En daarbij, zou men armoe lijden, om n mondje meer? Daar waar mensen strijden, helpt de Heer
*
NASCHRIFT
Gisteren
op VTM om 19 uur vernomen dat er vanwege het Immigratie Pact grote
bagarre dreigt tussen BDW die dat NIET wil getekend zien, en Sjarel
Premier die het namens alle andere partijen wèl in Marrakesh pe vliegtuigen met groot gevolg wil gaan tekenen Wij moetzn solidair zijn met de rest van Europa, zeggen die.
Het
zit er dus dik tegen. Regering naar af en nog vòòr de Grote
Verkiezingen van 25/5 eerst toch iedereen nar de stembus jagen voor de
ultueme confrontatie?
Hoop doet leven.
Maar
voor de Antwerpse Voer & een klad Weverkes gaat het om er op of er
onder. Het worden hectisch dagen, na deze eerste Black Friday voor
algemene en exclusieve solden.
Zo hoort U het ook eens van een ander En het kan altijd nog erger.
Voor
iemand die in een normale gezinssituatie staat, midden het dagelijks
leven is het schoolgedrag al lang een alledaags feit geworden. De ene
helft werkt slag om slinger, de kinderen vallen mee en de andere helft
staat in het onderwijs.
Dus bevat het school-bargoens
voor ons al lang geen geheimen meer. Rn het verbetert niet.
Integendeel. Sommige moeders hingen zelfs nog om 10 uur (s avonds) aan
de telefoon om urenlang op te spelen (zelfs tegenover mij) over de
slechte utslagen van de dochter .
In
de klas (beroepsonderwijs voor meisjes) zaten de leerlingen al begin de
jaren 70 bovenop hun lessenaren gezellig onder elkaar in het Turks te
babbelen en te giechelen, de rug naar de leerkracht aab het bord.. Geen
sprake van dat de les al ook voor hen al begonnen was.
En
de Directie? Gewoon doen alsof dat normaal is. Verduldig n beetje
wachten. Pedagogisch redeneren! Gewonnen tijd om ondertussen proefwerken
te verbeteren .
Het wordt al de #MeToo van het onderwijs genoemd in Frankrijk, de kersverse hashtag #PasDeVague,
geen golf. Dat staat voor geen ophef, laat maar gaan. Een
wanhoopskreet van Franse leraren, omdat er maar niets gebeurt aan het al
tientallen jaren bestaande en steeds grovere geweld van leerlingen dat
ze over zich heen krijgen. Pas de vague is een standaard antwoord als ze
bij de directie van hun school aankloppen om de daders te laten
bestraffen: rustig maar.
*
Filmpje
Het pistool bleek niet echt te zijn, de vraag is of de lerares dat wist.
De
beweging begon door een filmpje, dat door leerlingen online werd gezet,
en viral ging. Op een Franse school voor lager beroepsonderwijs zien we
hoe een zwarte leerling van 16 jaar met gestrekte arm een pistool op
het hoofd van een lerares houdt, die achter een bureau zit. Hij
schreeuwt dat ze hem present moet melden. Een andere gekleurde
leerling maakt op de achtergrond jolige danspasjes en steekt zijn
middelvinger omhoog, en iemand filmt. Het pistool bleek niet echt te
zijn, de vraag is of de lerares dat wist.
Het meest verontrustende is dat ze kalm blijft, en kennelijk de jongen zijn zin geeft.
Je zou verwachten dat ze in doodsangst verkeerde, maar ze wekt de
indruk aan dit soort geweld gewend te zijn. De school bevindt zich in
Créteil,
een Parijse voorstad met probleemwijken.
Om
in zon banlieue voor de klas te gaan staan, moet je de mentaliteit
hebben van iemand in een arrestatie-team van de nationale gendarmerie,
maar dan zonder het kogelvrije vest.
Waar leraren er al jàren
niet in slaagden dit probleem onder de aandacht te brengen, lijkt het
door dit filmpje wel gelukt. De media berichtten erover, wat ze voordien
nauwelijks deden, en de ministers van onderwijs en binnenlandse zaken
gaven persconferenties en beloofden actie te ondernemen. De omerta waar
leraren over spreken, lijkt doorbroken. Al wist men op de publiekszender
France 2 alweer te melden dat die jongen met dat pistool best een
aardige knul was, althans volgens zijn vrienden, en komen de ministers
tot nu toe niet veel verder dan het benoemen van een strategisch
comité. Toch is het al heel wat dat er überhaupt over wordt gesproken.
Roets 2019
De grote vraag is waarom er eerder niets gebeurde.
Een leerling zei je nique ta mere
ik neuk je moeder, toen ik naar een absentie-briefje vroeg. Hij schold
me uit voor trut, omdat ik wilde dat hij zijn kauwgum uit zijn mond
haalde. Later ging hij me fysiek bedreigen. Het schoolhoofd zei dat ik
hem had gestigmatiseerd, dat het verbieden van kauwgom in de klas toch
ook wel erg streng was, dat hij geen straf kreeg, en dat ík me maar aan
die leerling moest aanpassen.
Zones de non droit
Geweld tegen leraren komt voorvoor op scholen in of bij zones de non droit: rechteloze gebieden zoals die hier worden genoemd. Officieel spreekt men liever over
ZUS: Zone Urbaine Sensible,
een gevoelige stadswijk.
Daarvan
zijn er zon honderd in Frankrijk, met concentraties rond de grote
steden. De gewelddadige leerlingen zijn meestal van uitheemse oorsprong,
vaak uit de kleine Maghreb: Tunesië, Marokko en Algerije, of uit zwart, Franstalig Afrika.
De
overheid is uiterst behoedzaam als het gaat om feiten die deze wijken
of groepen in kwaad daglicht stellen, uit angst voor maatschappelijke
onrust. Vergeet niet dat
Gérard Collomb,
Macrons
vorige minister van binnenlandse zaken, onder meer is opgestapt omdat
hij de president te laks vond als het om deze wijken ging. Hij was zelf
10 jaar burgemeester van Lyon, de derde stad van Frankrijk. Collomb
vreest dat het in de ergste probleemwijken binnenkort wel eens uit de
hand kan lopen tussen verschillende bevolkingsgroepen, als er niks
gebeurt.
Ik
stuurde een Maghrebijnse-leerling de klas uit, omdat hij de deur had
opengetrapt toen hij binnenkwam en me had beledigd omdat hij geen
berisping van een vrouw wilde accepteren. Het schoolhoofd bracht hem
weer terug en fluisterde: ik heb hem gekalmeerd, provoceer hem maar niet
meer.
Verboden te verbieden
De
leerling heeft het nooit gedaan, leraren worden erop aangekeken als een
leerling in de fout gaat, straffen zijn uit den boze, en als ze echt
niet te vermijden zijn, is de oorzaak slecht onderwijs
Maar er zijn meer problemen. Leraren deden massaal mee aan het grote volksoproer van 1968, dat begon als protest van studenten tegen autoritair onderwijs op scholen en universiteiten. Het is verboden te verbieden, was een bekende strijdkreet. Die beweging en de nasleep hebben het onderwijs blijvend beïnvloed met links-alternatief idealisme.
De leerling heeft het nooit gedaan, leraren worden erop aangekeken als
een leerling in de fout gaat, straffen zijn uit den boze, en als ze echt
niet te vermijden zijn, is de oorzaak slecht onderwijs. Ook nu nog
verschijnen op #PasDeVague sporadisch reacties van leraren die op dat
spoor zitten, en het niet met de actie eens zijn. Zo zei iemand dat zijn
klagende collegas in feite hun eigen leerlingen haten.
Er bestaat een openbaar klassement voor scholen, dat het aantal strafprocedures tegen leerlingen meeweegt. Het hoofd van een school krijgt een soort premie als in een jaar geen enkel incident met leerlingen werd gemeld.
Wie leest wat leraren op sociale media delen, ziet al snel wat ze het
meeste dwars zit: dat bij een strafprocedure het woord van een leerling
even zwaar weegt als het hunne.
Of
zon onderwijs-systeem wel of niet werkt, is een gepasseerd station.
Zeker nu het Franse onderwijs uit zijn voegen barst door geïmporteerde
culturen, waarin veelal het recht van de sterkste geldt. Dat recht kan
nu eenmaal niet door één deur met anti-autoritaire idealen.
Ik
geef les met de deur open, een leerling liep door de gang en riep naar
binnen: hé mevrouw M., sale putain -smerige hoer! De reactie van het
schoolhoofd was: misschien heeft u het niet goed gehoord, hij had zelf
een ander verhaal over wat er is gebeurd. Gelukkig had ik 16 getuigen in
de klas (#PasDeVague)
Oplossingen?
Wat
moet er gebeuren? De mogelijkheden zijn beperkt. De overheid spaart via
zogeheten prioritair onderwijs al sinds 1981 kosten noch moeite om het
onderwijs in achterstandswijken aan te passen aan de omstandigheden.
Volgens
bureaucratische prietpraat van het ministerie van onderwijs werkt dat
zo: De invloed van sociale en economische ongelijkheid moet
gecorrigeerd worden door versterking van de pedagogische en educatieve
taken van de scholen in wijken met de grootste concentratie van sociale
problemen. Punt is dat je het probleem niet op school kunt oplossen.
Ik
gaf een 1 voor een proefwerk aan een Maghrebijnse, een meisje van Noord
Afrikaanse komaf, die alleen een blanco vel had ingeleverd. Ze gooide
een tafel door de klas en dreigde dat haar broers me bij de uitgang van
de school zouden opwachten. Haar ouders beklaagden zich bij het
schoolhoofd, en eisten dat ik hun dochter een beter cijfer zou geven.
Hij steunde me niet, maar probeerde de zaak te sussen, en stelde me voor
een tijdje met ziekteverlof te gaan. (#PasDeVague)
Strafrecht voor kinderen?
De Catch 22 is dat het geweld op school steeds heftiger wordt, omdat leerlingen weten dat ze weinig te vrezen hebben
De
discussie laait weer op over de mate waarin kinderen die het echt te
bont maken zelf strafrechtelijk kunnen worden aangepakt. De Franse wet
kent mogelijkheden minderjarigen in extreme gevallen vast te zetten voor
langer dan een dagje op het bureau, maar politiek links en rechts
zitten elkaar daarover altijd al in de haren. Links heeft de speciale
jeugdgevangenissen van rechts weer afgeschaft, waarin jongeren niet
alleen werden opgesloten, maar ook begeleid en onderwezen. Ze vinden dat
de jeugd helemaal niet in een gevangenis hoort. Zit wat in. Maar bijna
niemand wil dat minderjarigen in gewone gevangenissen belanden. De Catch
22 is dat het geweld op school steeds heftiger wordt, omdat leerlingen
weten dat ze weinig te vrezen hebben.
Ik
had een meisje weggestuurd omdat ze nooit iets bij zich had, zelfs geen
schrift. De volgende ochtend om 8 uur wachtte haar vader me op voor de
school. Hij pakte me bij mn kraag, tilde me van de grond en bedreigde
me. Het schoolhoofd zei: hou je maar een beetje gedeisd voor die man.
(#PasDeVague)
Ouders
Tegen
de politiek correcte stroom in, begint men nu ook de rol van ouders
tegen het licht te houden, zelfs als die niet van Franse oorsprong zijn.
Er wordt over hún verantwoordelijkheid gesproken, en over
strafkortingen op kinderbijslag en andere uitkeringen, bij ernstig
wangedrag van het kroost.
Wat nog wel even taboe zal blijven, is de totale minachting
die veel probleemkinderen van huis uit hebben meegekregen voor de
Franse cultuur en haar normen en waarden, en meer in het algemeen voor
een ieder die niet de islam aanhangt.
Na
een rampzalig verlopen schooltraject van 3 jaar, moeten we een
beroepskeuze adviseren. Hoe kunnen we een 15-jarige voorstellen zich op
een studie medicijnen te richten, als hij nog steeds niet de moeite
heeft genomen te leren rekenen, of zelfs maar behoorlijk Frans te
spreken? Je moest eens weten hoeveel weerstand ze hebben om Frans te
leren Voor hen is het een buitenlandse taal, de taal van de ongelovigen, dat wrijven ze me continu onder mijn neus.
Leerlingen
die letterlijk nog niet tot tien kunnen tellen, weten wel te melden dat
het in Frankrijk wettelijk verankerde verbod om in het openbaar je
geloof te belijden, in feite een islamofobe schandvlek op de
maatschappij is.
Als
dat allemaal verleden tijd zou zijn, zou de situatie in het Franse
onderwijs meteen opklaren, en zouden varkens kunnen vliegen. We wachten
het af.
Alexander van der Meer
15 NOVEMBER 2018
*
Alexander Van Der Meer is een Nederlandse schrijver en wiskundige/filmmaker ..
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Lang moeten wij daarover niet uitweiden. Want er wordt aan gewerkt.
Correctie:
er wordt van Overheidswege n zwaar gesubsidieerde Commissie
opgericht die het probleem grondig zal bestuderen. Éen ding is zeker: zo
kan het niet verder . Maar wie dan leeft, zal dan zien.
Das juist, hé. Na in volle vaart tegen die onderzeese ijsmassa te zijn gevaren, was het voor de Titanic ook hopeloos om zelfs maar te blijven drijven
Maar troost U: een paar opvarenden werden toch gered De overige paar duizend waren voer voor de vissen.
Ecologisch verantwoord en vooral milieu-vriendelijk toch!!!!
*
Ander
voorbeeld. Uit een andere tijd en uit een andere wereld. College Ieper,
laatste haar humaniora. We schrijven september 1954, begin nieuw
schooljaar en er is n totaal nieuw lesuur op het schema bijgekomen.
Esthetica. Éen enkel uur per aand. Één Leraar, Eerw. Heer Lebbe, een
aristicratisch strenge figuur. Voor alle hoogste klassen samen: de
Latijnse, de Wetenschappelijke en de Economische. Hilariteit alom in die
ene grote studiezaal. We krijger De Kleine Nachtmuziek van
Mozart. Tekst en uitleg vab vooraan, hoog op de pupiter, platendraaier
met boxen.. Vrolijke muziek. Er komt ambiance. Het lawaai wordt erger.
Dan,
als een paukenslag, de totale stilte. Dee fonoplaat is afgezet en
Meneer Lebbe, klastitularis van de Retorica, spreekt met ijskoude stem:
Mijne
Heren! Aan jullie de keuze. Jullie kunnen tot einde Juni volgend jaar
met mijn voeten speen. Maar dan is het mijnen beurt.
Absolute stilte. Volle aandacht voor een paar honderd bijeen geperste jonge mannen. De toon was gezet .
*
Ik
verzeker U: ge moogt gerst zijn. Het werd op slag muisstil. Er werd
geen vin meer geroerd. En dat bleef zo in iedere les, tot het einde van
het jaar. Nooit hebben wij (ik in ieder geval) meer bij geleerd én
genoten van alles wat klassieke muziek was..
Die enkele lesuurtjes maar werden de basis voor mn hele verdere leven om ook die schoonheid ten volle te kunnen smaken.
Ennne
o ja, als slot over al dat schiool-gedoe: er is ook n gode kant aan.
Weer een spreekwoord dat mag afgevoerd worden wegens niet
progressiefsistisch genoeg:
Wie de roede spaart, haat zijn kind.
*
Ps
Jaren
later, na mijn legerdienst en al flink ingeschakeld in het
arbeids-circuit, kwam ik op zekere avond (laat) thuis en ons Ma had n
splinternieuwe radio-pickup in huis gehaald. Wat n verrassing en
vooral, wat n geldverspilling. Ze had van mij die tik onthouden voor
klassieke muziek en in geschenkverpakking- was daarbij een LP met de
Operette Dichter en Boer van Franz von Suppé. Was ze
nog jaren voordien met onze (intussen overleden) Pa gaan kijken in de
Stadsschouwburg, zei ze. E het ding ws wel degelijk het werk van Franz
von Suppé en niet van Frans Léhar zoals ik in haar aanwezigheid had
beweerd tegen n vriend..
Naar
mijn bescheiden menig, is het Christendom de bijna perfecte bekroning
van de menselijke intelligentie. Omdat het o.a. voor kleine en grote
versteen doel kan geven aan het Leven. In alle omstandigheden iets dat
het leven draaglijker maakt. De tegenslagen helt overstijgen en de
gelukkige momenten intensiveert. Het tilt de mens op uit zijn aangeboren
of kunstmatige primitiviteit.
*
Maar inderdaad, het is ook maar des mensen.
Zij het m een ondertoon van onsterfelijkheid. Een ondertoon afkomstig
uit het Grote Onbekende. Waar we misschien zelf ook toe behoren.
Katholieken benoemen dat als het Eeuwig Leven, een leven met ziel en
lichaam na de Dood.
En
daar horen bij dat Grote Onbekenden Gods engelen bij, en geen
gebruiksklare vrouwelijk schoon dat voorbehouden is aan alleen maar
viriele mannen.
*
Anders
gezegd: het Christendoms sublimeert de menselijke waarden. Beste
voorbeeld daarvan is de rol van de vrouw, niet alleen als de gelijke van
de man, maar zelfs diens meerdere, in de rol van Maria, de Moeder Gods.
n Beetje als herinnering aan de toekomst en de herontdekte
matriarchale maatschappij die er ooit is geweest.
Waar
zou Vlaanderen staan zonder de vele kerkklokken in al die torens. En
zonder, voor zij die het willen zien, de vele veldkapelletjes op den
boerenbuiten
*
Het motief achter een Christelijke 'revival' is zwakker dan het motief achter de islamisering.
Recent
werd ik door een Vlaamse studentengroep gevraagd om in te gaan op de
mentaal-culturele wortels van het cultuurmarxisme. Er was discussie over
de vraag of cultuurmarxisme is los te zien van een psychologie die is
gevormd door eeuwen onder het Christendom. Dit haakte in op een debat
met NSV-oprichter Edwin Truyens,
dat westers cultureel erfgoed altijd als onderdrukkend wordt neergezet en dat samenbindende tradities worden vernietigd
Een beknopte definitie van cultuurmarxisme is het streven naar een gelijkgetrokken, ge-proletariseerde cultuur.
Cultuurmarxisme
bestaat bij de gratie van onderdrukkers en onderdrukten, boetedoening
en het geloof in een paradijs waar iedereen gelijk is. Het
cultuurmarxisme is zodoende een bedreiging voor de samenleving, omdat
het bevolkings-groepen tegen elkaar op kan zetten en op irrationele
wijze verschillen tussen mensen ontkent of wil corrigeren. Het
cultuurmarxisme is gefascineerd door de ontmaskering van machts-relaties
en door de dèconstructie van hiërarchische verbanden: dit maakt dat
westers cultureel erfgoed altijd als onderdrukkend wordt neergezet en
dat samenbindende tradities worden vernietigd.
Het
feit dat de Europese cultuur zo gevoelig is voor cultuurmarxisme de
obsessie met minderheden, slachtoffers en schuldgevoelens is
verklaarbaar vanuit het Christendom. Hieruit herleidde de Vlaamse historicus Luc Pauwels dat we kunnen zeggen dat het cultuurmarxisme zijn psychologisch platform in het christendom vond; zijn strategie in het gramscisme en zijn filosofie in de Frankfurter Schule en het postmodernisme.
Dat
dit juist is blijkt alleen al als je kijkt naar een recente uitspraak
van het Europees Hof over de mensenrechten. Een vrouw noemde Mohammed
pedofiel omdat hij een kinderhuwelijk had met de zesjarige Aisha en op
negenjarige leeftijd het huwelijk consumeerde. De vrouw werd
veroordeeld omdat haar uitspraak ontwrichtend en beledigend zou zijn
het Europees Hof verdedigde de veroordeling.
Haar uitspraak zou turbulentie kunnen opwekken in de samenleving. Lees: moslims zouden gewelddadig kunnen reageren.
*
Vervolgens verdedigden christenen
de uitspraak van het Europees Hof, ongetwijfeld vanuit de reddering:
Als we nu kritiek op Mohammed toestaan, dan moeten we straks ook
kritiek op onze kerken toestaan. Als we nu de vrijheid van meningsuiting
zwaarder laten tellen dan het recht van gelovigen om niet te worden
beledigd, dan zal dit ook tegen ons christenen worden gebruikt.
! ! ! !!
Nota van deze lezer: precies alsof Christenen nu heden ten dage nog altijd niet altijd en overal de Kop van Jut zouden zijn
!!!!!!
de kern van de zaak is dat het christendom een slaven-moraal is
Dàt
(blij zijn met de houding van het Europees Hof) zien zij echter
verkeerd. Want de kern van de zaak is dat het Christendom een
slavenmoraal is pas jezelf aan, aan de omgeving, verdraag het aardse tranendal in vooruitzicht op het hiernamaals.
*
De
islam is echter een heersers-moraal, die (dikwijls onder dreiging van
geweld) de omgeving aanpast aan zichzelf: zo ook het Westers juridisch
stelsel.
Maar we zitten nu al vol in de discussie, terwijl we nog bezig waren met het schetsen van de kantlijnen van het debat.
Geestelijke wortel van politieke correctheid
Het cultuurmarxisme past het marxistische gelijkheidsideaal toe op cultuur
noemde het gramscisme
en de Frankfurter Schule als bronnen van het cultuurmarxisme, naast de
Christelijke psychologie. Gramscis strategie verandert de
arbeiders-revolutie in een permanente revolutie aangeduid als de lange mars door de instellingen. Het cultuurmarxisme past het marxistische gelijkheids-ideaal toe op cultuur. Met componenten als messianisme (een strijd tussen een klasse van onderdrukkers en onderdrukten),
kritische theorie (de samenleving zou worden bijeengehouden door
machts-relaties die moeten worden gedéconstrueerd) en opruiing (de
onderdrukte klasse wordt via cultuurpolitiek en identity politics
klaargemaakt om te rebelleren).
Zodra
dit punt wordt aangehaald dat de politieke correctheid wortelt in een
psychologie die is gevormd door de obsessie met nederigheid,
schuldgevoel en zondebesef wijzen gelovigen er direct op dat de kolonisering Christelijk was.
Pater Damiaan,
de Held van Molokaï
*
Zij wijzen dan op de stoutmoedige en nationalistische component van de kolonisering,
om te verhullen dat het Christendom in de ban is van de andere wang
aanbieden en de tweede mijl gaan. Echter, de Nederlandse kolonisering
was een poging om winst te behalen. Dit was een kapitalistisch verhaal.
Het bekeren van inheemse volkeren was geen doel van de Verenigde
Oost-Indische Compagnie (en ook niet van de West-Indische Compagnie, for
that matter).
Faustisch Europa
Nóg
belangrijker dan deze feiten is dat het kolonialisme eerder de
faustische ziel van Europa vertegenwoordigt met een Christelijk sausje
erover. Dit faustische is een woordkeuze van Oswald Spengler en onlangs
discussieerde ik hierover met Anton Jäger en Werner Trio (hier te beluisteren). Denk
aan het ronddolen, het ronddwalen en naar vreemde kusten zwerven
zoals ook uitgedrukt in Vikingpoëzie. Kijk naar de Christenen rond
Jeruzalem in de tijd van
na Jezus: zij hadden een meer afwachtende houding en bivakkeerden in de
woestijn, wachtend op de wederkomst van Christus. Dit waren de
zogeheten heremieten. Zo blijkt dat het Europese Christendom op haar hoogtepunten meer Faustisch was dan Christelijk.
Dit
zien we tevens aan het Germaans-Frankische Christendom. De Franse
historicus Georges Duby omschreef bijvoorbeeld hoe Christus werd
afgebeeld met een mes tussen de tanden. Het West-Europese beeld van
Christus is door de eeuwen heen minder heidens geworden en meer
vroom. We zien het ook aan de
*
Pax
Dei-beweging. Clerici zagen de ridder-toernooien en de adellijke
strijderscultuur als te wreed. Toen kwamen de vorsten-spiegels: de
hofcultuur met verhalen over De Heilige Graal, jonkvrouwen die met
zakdoeken wapperden alles om de Europese geweldscultuur te kanaliseren
naar een kuise vorm. Voor de kruistochten geldt hetzelfde. Als je dan
toch moet vechten, doe dat dan beter voor een heilig doel. Het liefst
ergens ver weg.
Heidense tegenvoorbeelden
Als
je Julius Caesar leest, dan zie je dat West-Europa een zeer gewelddadig
continent was. Volgens zijn verslagen roofden stammen liever elkaars
proviand dan zelf te gaan boeren. Tacitus meldt vergelijkbare dingen. De
Romeinen introduceerden de fruitkweek en het villastelsel als deel van
een gestructureerde landbouwpolitiek die de orde versterkte.
De
Orde van Teutoonse Ridders herschreef de Bijbel om Oost-Europa te
bekeren. Hier werd Jezus neergezet als een gespierde man met zwaarden.
Hier sprak feitelijk niet de christelijke leer van de nederige Jezus,
maar van een Germaans-faustische ziel die zich voegde naar een
christelijk jasje. Dit is wat veel neo-katholieken niet begrijpen als
zij nostalgisch praten over het christelijke verzet tegen de
islamitische inval. Het was nog een zeer Germaans-Faustisch christendom
dat zich verzette. De leer van Jezus en Paulus over het aanbieden van de
andere wang was nog niet afdoende doorgedrongen.
Het Christendom is groter in Afrika dan in Europa: dat maakt een christelijke Afrikaan nog geen Europeaan
We
moeten ons beseffen dat het Midden-Oosten óók christelijk was. Toch is
het gevallen voor de islam. Het christendom is groter in Afrika dan in
Europa: dat maakt een christelijke Afrikaan nog geen Europeaan.
Rationeel denken, analyse, creativiteit en innovatie. Dát zijn de
belangrijkste westerse eigenschappen als we naar ons aard en wezen
willen voortbestaan religie is hier secundair aan.
Motief achter christelijke revival zwakker dan motief achter islamisering
Wie
echt een levend christelijk geloof wil, zal ook moeten geloven in de
wederopstanding, de verrijzing van Jezus uit de dood. Paulus zegt zelf: zonder dit geloofsartikel is mijn hele religie waardeloos.
Een mens moet vele dingen gaan geloven, zoals dat Jezus Christus water
in wijn veranderde, om zon écht authentiek geloof te hebben, dat méér
is dan een kapstok voor cultuur en identiteit. De islam heeft feitelijk
zon geloof de hedendaagse christen bekeert zich echter uit een
zwakker motief, namelijk puur omdat hij een culturele kapstok zoekt. Hij
gelooft iets wat hij feitelijk niet kán geloven, omdat hij de
Verlichting heeft
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Jeugdige
hoog geladderde bollebozen leven, net als wij deden, als in hun eigen
gaar gekookt kookvocht geborneerde besloten denkwereld. De ervaring en
dus de wijsheid komt inderdaad uit ondervinding gesproken - pas met de
jaren.
*
Het
zegt misschien veel, maar in de overgenomen tekst stond het woord
Christelijk altijd zonder hoofdletter. Vergissing of opzet? Heb dat voor
de lezer rechtgezet. Is gewoon de betuiging van respect.
En dan maar klagen dat de jeugd tegenwoordig geen discipline, geen respect of geen eerbied meer heeft voor wat dan ook.
Enne,
o ja, ook aan al die moderne onleesbare paternosterbollekekenswoorden
heb ik gesleuteld. Het woord posttraumatisch bijvoorbeeld, lees ik
liever als post-traumatisch. En dat is wat ik ervan overhoud: een post
traumatisch syndroom van anti-faustisme.
*
De
reputatie van Faust (Goethe) ken ik voldoende, en ik ben ook bekend met
diens kuren, maar om dat, met Mefisto en Papageno te willen in één
woord samenvatten als faustisme, daar wil ik van mijn goede vriend
Edwin Truyens uit Nijlen toch graag n woordje meer uitleg over.
Gramscisme!!!!!
Dat is het woord waaraan ik mij als onwetende aan dood ergerde.
Faustisme is helemaal iets anders, denk ik zo Iers van bij ons.
Voor
dit voor mij tè geleerd begrip is Wikipedia mij moeten ter hulp komen.
En wetewa? Die Gransci is n figuur uit de preéhistorie van het
Italiaans Communisme. n Soort achternalopertje van Trotsk, Ma rxski
en Leningradski. Om zodoende dan toch weer bij het Jodendom terecht te
komen
Juist, verdorie, het zijn inderdaad weer de Joden die ons dat Goddeloos Communisme gelapt hebben!
*
Met
al de vezels van ziel en lichaam gehecht zijnde aan onze goede oude
tradities, voel k mij persoonlijk geroepen om de namen te noemen van
twee eenvoudige onderpastoors van te lande uit mijn omgeving wier
namen heel zeker geschreven staan in de palmen van Gods handen, zoals
men dat zegt. Hun namen zijn niet alleen Hierboven bekend, maar ook voor
de hele wereld, op Tinternet.
De
man was zn hele actief leven werkzaam als Arbeider in de Wijngaard des
Heren in de Kivu. Na de Onafhankelijkheids-troebels kwam hij
geradbraakt terug ui de Kongo, als Pastoor naar Haringe in de omgeving
van Veurne. Hij schreef wondermooie poëzie en werd n gevierde volksheld
in de Westhoek.
Naast deze al lang overleden optimist, is er naast zoveel anderen, ook nog Pater Hendrik,
Oblaat, met dezelfde ervaring. Deze keer met een zendelingenleven op
verschillende plaatsen in Het Verre Oosten. Waarvan hij oud en versleten
en verschillende keren a.h.w. geradbraakt, méér dan 80 jaar oud
geworden, iedere Zondag nog de Mis kwam lezen in Nokere (Waregem).
Ook
zij huldigden het principe om on-vergoed en zonder eigenbelang - een
beter leven uit te dragen naar het uiteinde der wereld. Zij deden dat
zonder veel woorden, maar met daden.
Als
het (binnenkort?) ooit zo ver komt dat alle Beschavingen die er ooit
op deze planeet hebben bestaan, zullen ondergesneeuwd zijn onder één
dikke laag onwetendheid, zal Het Mensdom dan, zoals Adam en Eva, zijn Tweede Aards Paradijs beleven?
*
De
Eurocraten van De Nieuwe Wereld Orde (in wording) zijn, alwetend als ze
zijn, daarvan heilig overtuigd. Onder het inspirerend commando van het
duo Hiltlary-Clown Obama gaat het goed vooruit. Dit Nieuwe Geloof wordt
een soort genetische aangeboren overtuiging die vanaf dan moet gelden
voor elk levend en uniseks wezen. Als die Euroc Rats
als Leiders van die definitieve Religie er maar goed bij varen. Zij
geloven namelijk met volle overtuiging in alle bescheidenheid, niet in
God, maar in zichzelf.
*
*
*
Het VN-migratiepact
dat op 10 en 11 december ter ondertekening voorligt in het Marrokaanse
Marrakesh wordt door steeds meer landen sceptisch bekeken. Europese
lidstaten als Hongarije, Oostenrijk, Polen, Kroatië, Bulgarije en
Tsjechië weigeren het pact te ondertekenen, net als de VS en Australië.
Ook in België en Nederland wordt er getwijfeld. Hoewel Alexander De Croo wil ondertekenen, liet Theo Francken ondertussen weten dat de federale regering het Marrakesh-verdrag verder wil onderzoeken.
*
Wat staat er in het akkoord?
Al minstens vijf Europese lidstaten weigeren
Om te beginnen, geeft de tekst een totaal nieuwe en bredere dimensie aan migratie. Merkels beruchte Wir Schaffen Das-uitspraak
betekende de aanleiding om migratiestromen (twee derde was migrant en
geen vluchteling) ruimer te omschrijven. Hoewel de tekst niet bindend
is, gaan de ondertekenende landen uitdrukkelijk akkoord om alles in het
werk te stellen om de inhoud ervan te respecteren en zo mogelijk in
wetteksten te gieten. Nadien zou de VN om de twee jaar voor elk land een
rapport opmaken om na te gaan in hoeverre het verdrag al in de praktijk
werd omgezet. Pittig detail: de EU heeft hierover niet als politieke
unie kunnen onderhandelen omdat er binnen de EU geen akkoord kon
gevonden worden. Elk land moet vervolgens zelf uitmaken of het dit pact
zal ondertekenen of niet. Al minstens vijf Europese lidstaten weigeren.
Niet bindend is wel een heel relatief begrip in dit verdrag
Hoewel
de tekst juridisch niet bindend is, staat het document bol van de
termen als adopt (13 keer), agree (24 keer), guarantee (11 keer)
Landen
die de tekst die niet meer kan aangepast worden ondertekenen,
verklaren zich akkoord met de inhoud van het verdrag en engageren zich
om zich ernaar te gedragen. Binnen de kortste keren zal het pact door
slimme advocaten misbruikt worden om onze bestaande wetgeving, die nu al
zeer genereus is, verder uit te hollen.
In
de koelkast van het Brusselse Progress Lawyers Network van Mieke Van
den Broeck en haar collegas staat de champagne al koud.
Wie heeft het verdrag opgesteld?
De
specialisten die het verdrag opstelden zijn allen vertegenwoordigers
van de VN en van de VN-lidstaten. Aanvankelijk was het de EU die voor
haar lidstaten aan tafel zat, maar door de weigering amendementen in
overweging te nemen trok Hongarije zich terug en kon de EU niet langer
voor zijn lidstaten optreden zodat de verantwoordelijkheid voor
ondertekening bij elk land afzonderlijk werd gelegd.
Naast de vertegenwoordigers van de VN en de lidstaten waren ook de ngos
(Human Rights Watch, Amnesty International ) uitdrukkelijk op de
achtergrond aanwezig om het verdrag in hun voordeel om te buigen.
Evelien
Wauters, doctoraal onderzoeker in mensenrechten- en migratiewetgeving,
bevestigde door een reactie op één van mijn tweets dat ngos achteraan
in de zaal zaten als de teksten aan bod kwamen en bovendien
randevenementen organiseerden bij het overleg. Dat het nu zo stil is bij
deze organisaties hoeft .
Excuus,
maar dit is gewoon manifest onjuist. Het migratiepact is voortgekomen
uit inter-statenlijke onderhandelingen. De betrokkenheid van NGOs was
beperkt tot het observeren achteraan in de zaal of het organiseren van
rand-evenementen gerelateerd aan de onderhandelingen.
Armand Vervaeck@ArmandVervaeck
Waarom is het zo OORVERDOVEND STIL bij de NGOs en de OpenGrenzen fanatici over Marrakech?
Omdat het pact uit hun pen gerold is.
Het (ooit) rijke Westen krijgt ALLE verplichtingen, de migranten (vanaf 11/12 en NA ondertekening) ALLE rechten.
Omdat het pact uit hun pen gerold is. Het (ooit) rijke Westen krijgt ALLE #verplichtingen , de #migranten (vanaf 11/12 en NA ondertekening) ALLE rechten.
Over het PACT van MARAKESH werd hier op deze blog reeds gerapporteerd via
*
Vaststelling.
Het
is nog maar de laatste 2 à 3 dagen dar de radio; de gazetten of de TV
zeer afstandelijk enkele softe besprekingen worden gewijd aan dit
onderwerp. Het is als op eieren lopen, om toch maar niet te moeten
gewagen over de bindende kracht van dit Pact, dat voorgesteld wordt
als een zaligmakend aanradertje.
En
zeggen, dat, in al zijn gestrengheid de basistekst reeds dateert en
wacht op uitvoering sedert..1973. Lees: via de vluchtelingenstroom uit
allerlei oorlogsgebieden is de omvolking al lang een
voldongen feit. Correctie over die oorlogsgebieden, meestal in
islam-gebieden, dient U te lezen dat deze oorlogen ofwel door de Uno, de
NAVO, de Westerse Wereld of (onder de democ ats) door de USA werden uitgelokt een a.h.w. gepatroneerd.
Palliatieve Zorgverstreekking.
Ook
daar zijn gekwalificeerde Gutmenschen getraind om zo vriendelijk
mogelijk de ultieme injectie te vergoelijken Ook dat zijn geen moorden,
alleen het dienstbetoon om op latere leeftijd iemand voor zijn bestwil
uit het leven te helpen stappen.
Wordt vervolgd
*
In
eigen land, een van de 174, is federale blauwe Sjarel vòòr. Theo
Francken, namens de dienstdoende meerderheid in Vlaanderen, is tegen.
Maar wat primeert is het (gezllig) uitstapje naar Marokko op Dinsdag 11
en Woensdag 12 December aanstaande.
Politieke beroepsmisvorming, zoals U zizr
*
Aanleiding voor mij om eens n totaal andere soort
op
de tafel te gooien. Ondergetekende bekent in alle ootmoed bij zichzelf
deze afwijking die, net als de Christelijke Levensbeschouwing, niet meer
van onze tijd is.
Niemand uit de rationalistische hoek ontsnapt er aan Namelijk het denken in conservatieve begrippen in alle aspecten van het dagelijks leven.
Naast
Burgerplichten, Beroepsplichten, Persoonlijke Plichten, en in de
allereerste plaats Familie & Gezinsplichten, overal liefst zo goed
mogelijk bekend, allemaal persoonlijke plichten. Allemaal Plichten van
staat zoals vermeld in de goede oude Mechelse Catechismus. Daarnaast
zijn er nog de plichten die automatisch verbonden zijn aan
Rechtspersonen. Ja Ja, hier is n boekhoudertje aan het woord.
Die
N.V.s, V.Z.Ws. en al die vele andere detail-verschillenen: ze zijn
allemaal ingebusseld en omzwachteld in een strikt op maat gemaakt
juridisch maatpakje. Vennootschappen in welke vorm dan ook, hadden
vroeger Bestuurders, Afgevaardigde Bestuurders, Zaakvoerders, enz. Na
ver-Amerikanisering zijn dat allemaal CEOs geworden: Chief Executive Officers.
Pour les Flamads la même chose.
Die CEOs, worden ook wel eens Mangers genoemd. Arrangeerders dus.
Benieuwd welke omgangstaal de Rechterlijke Macht gebruikt als het over verantwoordelijkheid gaat.
Syndicaten
bijvoorbeeld hebben geen rechtspersoonlijkheid en wettelijk gezien
bestaan die dus niet. Enfin, ze bestaan wèl, maar alleen als juridisch
ongrijpbare spoken. Als het om verantwoordelijkheid en schadevergoeding
gaat. Gebroken winkelruiten en zo.
Die
kunnen dus schade berokkenen of slaan en kerven op de Politie zoveel
als ze willen, als organisatie dragen die nul komma nul
aansprakelijkheid. Met andere woorden: hun bankrekeningen zijn veilig.
Coburgia is wel het enige land ter wereld waar beroepsverenigingen van
werknemers geen juridisch statuut hebben.
Ach ja, dat Coburgia van ons is werkelijk een écht goê landje.
*
Idem dito dus voor al die NGOs. To be or not to be, weette wel.
Net
als bij de Vakbonden zitten die overal mee aan de
onderhandelingstafels. En die zitten daar niet als gewone waarnemers.
Maar aks de mens geworden gewetens van de polletieke raddraaiers. Ze
zitten daar dus in exclusiviteit niet alleen om mee te beslissen, maar
om te zorgen dat hùn beslissingen een wettelijk omhulsel krijgen.
*
Het begrip NGO dateert trouwens am van 1945, d.i. aansluitend op de Val van Het Dritte Reich, en de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP). Die was dus toch niet dermate verkeerd, dat er voor opvolging diende te worden gezorgd.
Mij
was het alsof er tussen de woorden van Bart Maddens beiaardklanken in
de lucht hingen. Maar dakannie. Vanwege vieze smoel van Vlaanderens
Strafste.
Stilgestaden. Of wilde ook aan de duer vliegen?
*
Vloigt de blauwvoet
Storm op zee
*
Deze tekst werd uitgesproken als laudatio voor Hendrik Vuye en Veerle Wouters bij de uitreiking van de Erepenning Albert De Cuyper van het Vlaams Komitee voor Brussel op 9 november 2018.
Voor de Belgischgezinden daarentegen geldt de omertà niet
De
Vlaamse Beweging maakt een moeilijke tijd door. In 2014 werd een
communautaire stilstand van vijf jaar gedecreteerd. Allicht nog nooit
sinds de tweede wereldoorlog werd gedurende zo een lange periode zo
obsessioneel gezwegen over de communautaire problemen als tijdens de
voorbije jaren. Maar bij nader inzien klopt dit niet echt.
De gedwongen omertà geldt enkel voor de Vlaamsgezinden in de regering. Over
het versterken van de Vlaamse autonomie mag niet worden gesproken. Voor
de Belgischgezinden daarentegen geldt de omertà niet. Zij mogen naar
hartenlust pleiten voor herfederalising. En bij nader inzien is de
communautaire stilstand niet echt een stilstand. Het is een achteruitgang.
Denk aan de verengelsing van de militaire school, denk aan de
taalregeling voor octrooien, denk aan de aantasting van de taalwetgeving
in gerechtszaken.
Dat
laatste is voor deze bijeenkomst bijzonder relevant. Wie had opgemerkt
dat er een wetsontwerp voorlag in de Kamer dat de taalwetgeving in
gerechtszaken op cruciale punten onderuit haalde? Inderdaad, enkel de
twee personen die we hier vandaag huldigen. Zij waren het die het hadden
gezien, en die hierover op 11 juni van dit jaar aan de alarmbel hebben getrokken, via een column op knack.be.
Waren
zij er niet geweest, dan had er geen haan naar gekraaid, of,
toepasselijker, geen leeuw naar gebruld. Ik moet zeggen dat ik als
flamingant toch geruster slaap, omdat ik weet dat er nog altijd twee
personen zijn die al de wetteksten, ja zelfs het Belgisch Staatsblad
uitpluizen.
Inderdaad,
terwijl anderen slapen, doorploegen Vuye en Wouters het Belgisch
Staatsblad, op zoek naar de bugs in het Belgische systeem. En dat is
vervelend voor de regering, heel vervelend zelfs in een failed state als
België, kampioen in de institutionele foefelarij. Ik denk daarbij
bijvoorbeeld aan de constitutionele fraude waar de regering zich eind
2015 schuldig aan maakte. Het gaat om Prins Amedeo van België, die
op 5 juli 2014 huwde zonder de toestemming te vragen aan de regering en
daardoor zijn recht op de troon verloor. Maar het jaar nadien verandert
hij blijkbaar van gedacht en vraagt hij toch toestemming. Die
toestemming wordt gegeven bij KB, terwijl dat volgens de Grondwet enkel
kan met toestemming van beide Kamers. De regering had gehoopt dat
niemand die constitutionele fraude zou opmerken. Maar dat was dan,
opnieuw, buiten Vuye en Wouters gerekend, die alles opmerken.
Vlaanderen
Ik ben er zeker van dat de factor V&W een belangrijke rol speelt
Ik ben er zeker van dat de factor V&W een
belangrijke rol speelt in de Belgische besluitvorming. Ik stel me dan
de leden van het kernkabinet voor die in een of ander duister
achterkamertje een zoveelste vunzige en juridisch betwistbare Belgische
deal willen sluiten. Ach, niemand merkt het op als dat in het Staatsblad
verschijnt zegt de ene minister. Tot iemand anders de namen noemt van
het tweetal dat niet genoemd mag worden, en prompt wordt de deal
afgeblazen. Hoe vervelend toch: er zijn nog twee burgers in dit
koninkrijk die met kennis van zaken het Staatsblad lezen.
Het schaduw-Staatsblad
Je
zou zelfs kunnen zeggen dat Vuye en Wouters niet enkel het Staatsblad
van a tot z lezen, maar ook met alles wat zij schrijven aan boeken,
columns, parlementaire vragen, enzovoort een soort schaduw-Staatsblad produceren.
De frequentie van wat zij publiceren is misschien nog niet zo groot als
de frequentie waarmee het Staatsblad verschijnt, maar het scheelt toch
niet zo veel. Ik zal me hieronder beperken tot de boekproductie, meer
bepaald de trilogie De maat van de monarchie, Sleutels tot ontgrendeling
(het grendelboek) en
de wetenschappelijke boeken zijn niet Vlaamsgezind en de Vlaamsgezinde boeken zijn niet wetenschappelijk
Er
bestaan heel veel wetenschappelijke publicaties over de
staatshervorming en de Belgische instellingen, maar die zijn ofwel zeer
neutraal ofwel eerder Belgischgezind van inslag, in die zin dat ze de
lof zingen van het Belgische model. Er bestaan ook heel wat
Vlaamsgezinde boeken over de staatshervorming, maar die zijn meestal
weinig wetenschappelijk. Zo ontbreekt vaak een bronnen-apparaat. Als
lezer kun je dan niet controleren of alles wat in die boeken wordt
beweerd wel klopt. Kortom, de wetenschappelijke boeken zijn niet
Vlaamsgezind en de Vlaamsgezinde boeken zijn niet wetenschappelijk. En
dat is dan meteen de unieke bijdrage van Vuye en Wouters: zij produceren
boeken die én wetenschappelijk én Vlaamsgezind zijn. Boeken geschreven
vanuit een Vlaamsgezind perspectief, maar met een uitgebreid
bronnen-apparaat, met verwijzingen naar primaire bronnen zoals
wetteksten en parlementaire voorbereiding. De kritische lezer kan alles
nakijken.
Institutionele volksverheffing
Hun boeken zijn altijd heel helder geschreven
Veel
juristen en constitutionalisten schrijven in een zeer hermetisch
taalgebruik, bestemd voor een beperkte incrowd. Dit is een tweede
belangrijk kenmerk van Vuyes en Wouters publicaties, namelijk dat zij
heel veel moeite doen om de institutionele problemen inzichtelijk te
maken. Hoe moeilijk het institutionele kluwen ook is, Vuye en Wouters
slagen erin om het te ontrafelen. Terwijl anderen de lezers proberen te
overdonderen met de techniciteit, nemen Vuye en Wouters de lezers bij de
hand en gidsen hem of haar door het labyrint van de instellingen. Hun
boeken zijn altijd heel helder geschreven, en lezen daardoor ook heel
vlot.
Je
voelt dat beide auteurs ook en vooral gedreven worden door een
educatieve bekommernis. Het feit dat ze allebei prof zijn is daar
ongetwijfeld niet vreemd aan. Zoals bekend houden proffen zich
tegenwoordig vooral onledig met het publiceren van Engelstalige artikels
in internationale tijdschriften, gelezen door een klein kransje van
specialisten, als ze al worden gelezen. Vuye en Wouters daarentegen
stellen hun expertise ter beschikking van de maatschappij, van het volk.
Zij doen als het ware aan institutionele volksverheffing.
De
boeken van Vuye en Wouters zijn ook verrassend gematigd. Dat was mij al
opgevallen bij hun eerste boek: De maat van de monarchie. In feite is
dit geen zo een radicaal of revolutionair werk. Zeker, de auteurs maken
een vlijmscherpe diagnose van de monarchie, leggen feilloos de vinger
op de wonde en zijn duidelijk zelf republikeins. Maar
het boek eindigt met 25 al bij al vrij gematigde voorstellen om
monarchie toch enigszins te verzoenen met democratie. Het zijn
allemaal voorstellen waar ook democratische koningsgezinden (voor zover dat ten minste geen contradictio in terminis is) zich in zouden moeten kunnen vinden.
Het boek werd voorgesteld in april van 2016, toen de auteurs aan het hoofd stonden van Objectief V
binnen de N-VA. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het pragmatisme van het
boek toen vooral in het licht daarvan zag. Maar een paar maanden nadien
was er dan de breuk tussen de N-VA en het duo V&W. En in het
voorjaar van 2017 verscheen het tweede boek Sleutels tot ontgrendeling, het eerste van het helemaal vrijgevochten duo.
Er wordt in het boek niet gepleit voor een revolutie
1830
*
Het
boek was vintage Vuye en Wouters: Vlaamsgezind én wetenschappelijk,
helder geschreven, aangenaam om te lezen, maar ook, opnieuw, voor mij
toch verrassend gematigd. Er wordt in het boek niet gepleit voor een
revolutie. Het was, ter herinnering, op de nieuwjaarsreceptie van de VVB
van 2013 dat Hendrik
Vuye uit de kast kwam met de zogenaamde Vuye-doctrine. Hij legde toen
uit dat het altijd mogelijk is om buiten de grondwet te treden, op
voorwaarde dat er daarvoor een democratische legitimiteit is. Volgens
hem heeft het Vlaams Parlement die legitimiteit om te ontgrendelen.
Maar Het Grendelboek
kun je bezwaarlijk de bijbel van de Vuye-doctrine noemen. Nee, ook hier
weer maken Vuye en Wouters wel een vlijmscherpe diagnose van de
verschillende grendels in het Belgische model, maar formuleren ze
tegelijkertijd realistische en pragmatische voorstellen om het systeem
te ontgrendelen, en om, ondanks de grendels, toch stappen vooruit te
zetten inzake Vlaamse autonomie.
Pragmatisch realistisch, of radicale lippendienst?
Ik
heb dat altijd een wat vreemde paradox gevonden. In de pers werd het
beeld geschetst van Vuye en Wouters als communautaire scherpslijpers,
radicalen die zich niet meer konden vinden in de gematigde koers van hun
partij, waardoor het tot een breuk gekomen is. Maar als je de moeite
doet om te lezen wat ze voorstellen, dan is dat helemaal niet zo
radicaal.
Het is zelfs vaak minder radicaal dan wat de N-VA voorstelt. Dat komt nergens zo duidelijk tot uiting als in Het Brusselboek:Vlaanderen voltooid.
De N-VA stelt voor om een Brusselkeuze in te voeren. Voor wat betreft
de gemeenschaps-bevoegdheden en de personenbelasting zouden alle
Brusselaars een keuze moeten maken tussen Vlaanderen en Wallonië,
terwijl Brussel integraal bevoegd zou worden voor de grondgebonden
bevoegdheden.
De 19 Brusselse Baronniën
*
Vuye
en Wouters geloven niet in dit model. Ze doen dit af als volstrekt
onrealistisch. In de plaats doen ze opnieuw een reeks pragmatische
voorstellen die het huidige Brusselse model bijsturen maar toch niet
fundamenteel veranderen. Voorstellen ook die er telkens expliciet op
gericht zijn om de band tussen Brussel en de rest van Vlaanderen te
versterken.
*
die radicale voorstellen liggen nu al vijf jaar stof te vergaren op het N-VA-hoofdkwartier
Men
kan erover discussiëren of de door Vuye en Wouters voorgestelde
hervormingen voldoende zouden zijn om le mal Bruxellois te genezen.
Feit is in elk geval dat het model van de N-VA oneindig veel radicaler
is dan wat Vuye en Wouters voorstellen. Alleen, die radicale voorstellen
liggen nu al vijf jaar stof te vergaren op het N-VA-hoofdkwartier, als
ze al niet bij het ADVN zijn gedeponeerd. Het is natuurlijk gemakkelijk
om radicale en revolutionaire voorstellen te doen en die vervolgens
verticaal te klasseren of er hoogstens wat lippendienst aan te bewijzen.
Om daarna lui achteruit te leunen in de zetels van de Belgische salons
en rustig af te wachten tot er ooit eens, in de verre toekomst, een
communautaire big bang zal plaatsvinden. De benadering van V&W is
heel anders. Zij formuleren pragmatische en realistische voorstellen,
goed geargumenteerd en onderbouwd, en gaan actief op zoek naar een
draagvlak daarvoor.
Al
de hoger opgesomde kenmerken van het V&W-oeuvre culmineren als het
ware in het Brusselboek. Brussel was ongetwijfeld de grootste uitdaging
voor het duo. De institutionele complexiteit bereikt hier een haast
bovenmenselijk niveau. Dit onontwarbare kluwen uitpluizen, op een
heldere en leesbare wijze uitleggen aan de lezer, dat is haast een
mission impossible. En toch slagen de auteurs precies daarin wonderwel.
Het detaillisme van de Vlaamse primitieven
We maken als het ware een impressionistisch schilderij
In
het Brusselboek was er nog iets anders wat ik speciaal heb
geapprecieerd. Iets wat zeker ook aanwezig is in de andere boeken, maar
misschien het best tot zijn recht komt in het Brusselboek. Dan heb ik
het over de ongelooflijke zin voor detail. Wij (politicologen,
journalisten, analisten ) hebben de neiging om de grove borstel te
gebruiken als we de instellingen willen uitleggen. We maken als het ware
een impressionistisch schilderij, waarop je enkel de ruwe contouren
kunt zien.
De
boeken van Vuye en Wouters daarentegen zou ik eerder vergelijken met de
schilderijen van de Vlaamse primitieven. Daarop staan zelfs de kleinste
details afgebeeld zonder dat die afbreuk doen aan het grote geheel. Dan
denk ik bijvoorbeeld aan de aandacht die zij besteden aan de naam van
het Brussels gewest: het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest. Niet het
Brussels Hoofdstedelijk Gewest, ook niet het Brusselse Hoofdstedelijke
Gewest, en al zeker niet het Brussels Gewest, maar wel het Brusselse
Hoofdstedelijk Gewest. Dat heeft inderdaad zijn redenen. Daarvoor
verwijs ik naar de paginas 122 en 123 van het Brusselboek: een van de
vele bijzondere spitsvondige passages.
Stilstand die achteruitgang is
Ik
kom tot een besluit. We beleven als Vlaamse Beweging een moeilijke
tijd: een tijd van communautaire stilstand die in feite achteruitgang
is, een tijd van institutionele lethargie, waarbij ook flaminganten
steeds meer terugschrikken voor de techniciteit van de communautaire
dossiers, een tijd waarin zij zich, misschien
deels uit gemakzucht, steeds meer verliezen in symbolische identitaire kwesties.
Wat
een geluk, denk ik dan, dat we in deze moeilijke tijden nog Hendrik
Vuye en Veerle Wouters hebben, die de flaminganten bij de les houden,
die de Belgische foefelaars op de vingers blijven kijken, die de
Vlamingen wegwijs maken in het labyrint van de Belgische instellingen,
en die ons zo met de neus op de communautaire wantoestanden blijven
duwen, hoe technisch die ook zijn.
Om
al deze redenen denk ik dat het Vlaams Komitee voor Brussel dit jaar
een uitstekende keuze gemaakt heeft, en dat Hendrik Vuye en Veerle
Wouters de erepenning Albert De Cuyper dubbel en dik verdienen. Ik wens
er hen dan ook van harte mee te feliciteren.
Bart Maddens
Bart Maddens is politicoloog en germanist.
*
Lees meer van Bart Maddens
Het vrijgevochten duo van de Vlaamse Beweging
Neem de Catalaanse republiek serieus!
14 oktober: traditionele partijen en N-VA verliezen
Onmogelijke spreidstand in Catalonië
Op zoek naar de bronnen van de cocaïne-stroom
*
steun doorbraak
Wil
u graag meer lezen van Bart Maddens? Doorbraak is een onafhankelijk
medium zonder subsidies. We kunnen dit enkel doen dankzij uw financiële
steun. Uw steun geeft onze auteurs de motivatie om meer en regelmatiger
te schrijven. Steun ons met een kleine bijdrage of word vandaag nog
Vriend van Doorbaak.
Een
lang, maar uiterst leerzaam stukje proza. Loeiharde diplomatie, als U
het mij vraagt. Maar of diplomatie volstaat om de Hoofdstedelijke
hoerenboel op te ruimen blijft nog een open vraag. Als de transfers
desnoods à la May zouden gestopt worden lijk de Brxit en straks ook de
Ialeave van Salvini, monter en vastberaden, zit de kans er dik in dat
het lukt. Het is niet voor niks, dat de Chinezen er een Grot van
Alibaba en de Veertig Rovers willen van maken. Dat zal, tussen-in de
spreekwoordelijke stakingsdagen, veel werkgelegenheid scheppen. En dat
niet alleen: er zal ook veel poen kunnen geschept worden, en hebben ze
ons, de Vlaamse plukkiekens, niet meer nodig om kippenbouillon met
balletjes te eten.
Blijft
over: Brussel, het weg te bombarderen Hoofdkwartier van de E.U., de
Hoofdstad van een niet meer bestand Konikrijk. Vandaag, 15 November,
laatste Te Deum ter eere van Het Koningshuis?
Brussel!!!
Het Hoofdstedelijk Gewest dient eerst te worden afgeschaft, zodat de
Stad zelf kan ééngemaakt worden. Met één ipv van 20 duurbetaalde
Gemeentebesturen.
Maar
de fopspeen van die aanbeden grondwettelijke tweetaligheid blijft
iedereen parten spelen. Het zaakje, met al die Nieuwkomers is toch
niet meer te redden. Want er zijn al lang geen twee talen meer, maar
tweehonderd. Zelfs de hondennin de straat begrijpen elkaars geblaf niet
meer.
Zoials
op deze blog al vele jaren geschreven: de eigenaars, dat zijn wij,
verkopen de grond met alles er op en er aan, inclusief de inboedels, aan
de meestbiedende. Misschien inees aan die Spleetogen van Alibaba met
hun E-Commerce? Nadat eerst zowel Tromp als de Poet een bod hebben
kunnen doen.
Zaak
opgelost, en met de opbrengst kan de hemelhoge Staatsschuld ineens
finaal worden afbetaald. Case closed en, net als vroeger, mogen alle
kerkklokken van het Land beginnen beieren. Francofonie content, wij
content, heel de wereld content!
Want
pp die manier zou het hellegat van de molenbeek misschien tot
diepzee-haven kunnen worden uitgebaggerd waarvoor de Francofonie als
honderden jaren kwaad is op de Vlamingen. Omdat die als uit Gods handen,
bijna verzuipen in dat soort diepzeehavens. Zelfs Paul Magniette in
Scharrelroii zal zijn zin hebben gekregen, want zowel daar als in Liege
en in Namour zouden er zeeschepen met tot 5.000 containers kunnen
aanmeren.
beter
eens Mary Evans Picture Library zouden lezen. In het artikel Is een
progressief vrouwbeeld houdbaar in tijden van groeiend conservatisme?
door Eva Kestemont
(KnackWeekend.be van 11/11/2018, betaalmuur)
verklaart Sofie De Graeve(activiste bij de feministische denktank Furia) het volgende:
Als
extreemrechtse groepen nog groter zouden worden, is dat absoluut
bedreigend. Hoe meer vrouw-onvriendelijke uitlatingen ze doen, hoe meer
de drempel verlaagt voor anderen om dat ook te doen.
Sofie De Graeve
kent
blijkbaar het verschil niet tussen extreemrechts en conservatief. Zij
is niet de enige trouwens, want in het progressieve kamp maakt men al
jaren, al dan niet bewust, het onderscheid niet meer. Zowel De Standaard, De Morgen als Knack gebruiken rechts-conservatisme, extreemrechts en rechts-populisme voortdurend door elkaar.
Ook sommige mediagenieke politicologen durven wel eens de mist in te
gaan. Deze begripsverwarring doen hun geloofwaardigheid alvast geen
goed.
Cultuur-relativistisch extremisme
Hij bedoelt extreemrechts, maar zegt rechts-conservatief
De muzikant Wim Claeys deed het onlangs ook in het Radio1-programma Touché: Het Vlaams Nationaal Jeugdverbond
maakt er geen geheim van dat het kinderen wil opvoeden tot
rechts-conservatieve nationalisten. Dat is een vorm van
kindermishandeling. Hij bedoelt extreemrechts, maar zegt
rechts-conservatief. Of
het VNJ
inderdaad
extreemrechts is, daarover valt te discussiëren, maar naar progressieve
normen valt alles wat met Vlaams-nationalisme te maken heeft
automatisch in die categorie.
Het
autoritarisme komt vandaag echter niet alleen uit extreemrechtse hoek.
Wim Claeys wil blijkbaar ouders die niet meestappen in het
cultuur-relativistisch verhaal de voogdij over de eigen kinderen
ontnemen. Benieuwd of sociaal-conservatieve moslims of orthodoxe Joden
ook geviseerd zullen worden wanneer men dit in de praktijk gaat
omzetten, want de progressieve ode aan de diversiteit stopt daar waar
witte mensen het centrum ter rechterzijde overschrijden.
Abortuswetgeving
Terug
naar het artikel in Knack. Sofie De Graeve verwart daarin
vrouwenrechten, namelijk het gelijke recht op keuzevrijheid voor de
vrouw, met gendergelijkheid en het recht op abortus. Zo fulmineert deze furia (Italiaans voor woede) tegen de beslissing van de Amerikaanse president Trump om buitenlandse ngos
die abortus aanbieden niet meer te financieren, en tegen de
verstrenging van de abortuswet door de conservatieve Poolse regering.
Roets 2019
de onverdraaglijke oppervlakkigheid van progressieve feministen
Zonder
het debat te willen openen over hoe liberaal de abortuswetgeving moet
zijn, hoeft men heus niet extreemrechts te zijn om een zekere afkeer
te hebben van de onverdraaglijke oppervlakkigheid van progressieve
feministen zoals De Graeve wanneer ze praten over dit onderwerp.
Conservatieven beschouwen het leven als een mirakel, al dan
niet in de religieuze betekenis, en zeker niet als een last voor de
vrijheid van vrouwen. Een echte solidaire samenleving vermindert de
impact van deze vooral voor de vrouw ingrijpende verandering, en zet in
op preventie van ongewenste zwangerschappen, niet op het minimaliseren
van de rechten van ongeboren kinderen of het inzetten van abortus als
contraceptie.
Gender-studies
hun overschot aan empathie
De
Furia-activiste vindt het ook schandalig dat in Hongarije onlangs de
gender-studies aan de universiteiten werden geschrapt. Zoals Othman El
Hammouchi reeds vorige maand schreef op Doorbraak zijn gender-studies
gecorrumpeerd door postmoderne doctrines over de sociale constructie van
waarheid en wetenschap. Omdat onze samenleving gelukkig structurele
discriminatie van vrouwen grotendeels heeft weggewerkt, moeten
progressieve feministen zoals De Graeve op zoek gaan naar onderbewuste
of verstopte ongelijkheid om toch maar aan te kunnen tonen dat onze
maatschappij seksistisch is. Zonder slachtoffers weten zij namelijk geen
blijf met hun overschot aan empathie. Indien men gender definieert als
het geheel van maatschappelijke verwachtingen en percepties die
verbonden worden aan beide geslachten, dan kan men daar inderdaad een
objectieve studie van maken, best gecombineerd met biologische en
gedrags-psychologische inzichten.
Onderdrukkend rollenpatroon?
Ook
volgens De Graeve lijden vrouwen nog steeds onder het klassieke
rollenpatroon, en willen de meesten dat veranderen. Indien dit inderdaad
correct is, ben ik alvast benieuwd naar statistisch onderzoek terzake.
Of het klassieke rollenpatroon onderdrukkend is, in een land waar
iedereen de vrije keuze heeft over de eigen invulling van het leven,
lijkt mij twijfelachtig.
De taak van de regering is de keuzevrijheid van de vrouw te garanderen
Het
is belangerijk dat een koppel afspraken maakt in het huishouden waarin
beide zich kunnen vinden. De overheid heeft zich niet te moeien met de
verdeling van de dagdagelijks karweien in het gezinsleven, noch moet de
vrije en bewuste keuze van een vrouw om een traditionele rol op te nemen
gestigmatiseerd worden als een lijdensweg of onderdrukking. De taak van
de regering is de keuzevrijheid van de vrouw te garanderen, niet alleen
met woorden (of wetten) maar ook met daden. Feministische activisten
zouden beter pleiten voor meer vluchthuizen, betere sociale begeleiding
en gemakkelijkere toegang tot bescherming voor vrouwen die uit hun
onderdrukkend milieu, van welke kleur die ook is, willen vluchten.
Geen conservatieve vrouwen?
Volgens
journalist Eva Kestemont zijn vrouwen een minderheid op de ledenlijsten
van rechtse en conservatieve bewegingen: Het conservatief pamflet dat
Philip Roose afgelopen zomer lanceerde, werd bijvoorbeeld door slechts
vijf exemplaren ondertekend, tegenover veertig mannen. Vijf exemplaren.
U zou als man eens zo over een vrouw moeten spreken, maar dit terzijde.
Het
stuk op Doorbraak is niet het conservatief pamflet van Philip Roose,
maar had meerdere auteurs. Kestemont had dit kunnen weten indien ze haar
werk als journalist grondig had gedaan en bijvoorbeeld mij had
gecontacteerd. Maar blijkbaar ligt de norm bij de nieuwe lichting
Knack-redacteurs niet zo hoog de laatste tijd, en is het niet meer nodig
de mensen waarover men schrijft te contacteren.
zijn vrouwen jammer genoeg over het algemeen minder in politiek geinteresseerd
Waarom
er maar vijf vrouwen onder het stuk staan, heeft drie redenen. Ten
eerste is er niet specifiek naar vrouwen gezocht, maar werden
willekeurig mensen gecontacteerd waarvan men dacht dat ze achter de
boodschap van het manifest stonden. Ten tweede zijn vrouwen jammer
genoeg over het algemeen minder in politiek geinteresseerd, en zijn zij
in mijn politieke kennissenkring helaas nog steeds een kleine
minderheid. Een kleine rondvraag bij lokale politieke partijen over hoe
moeilijk het is om vrouwen te vinden die op de kieslijsten willen staan,
is hierbij zeer verhelderend. T
en
derde worden vrouwen minder aangesproken door het conservatisme omdat
de voornamelijk progressieve media en opiniemakers aan deze stroming een
reactionaire en dus vrouwonvriendelijke definitie geven. Ook verwart
men steevast het ethische sociaal-conservatisme met het politieke
liberaal-conservatisme.
Spontane groei en tradities
Dat is een visie die even aantrekkelijk is voor mannen als voor vrouwen
N-VAster
Els van Doesburg legt gelukkig even verder in het Knack-artikel de
vinger op de wonde: Ik denk dat veel mensen denken dat de vrouw in het
conservatisme een beperkte rol in te spelen heeft. Dat klopt niet. Ik
wil vooruit, ik wil niet terug naar de jaren 50. Maar ik geloof wel in
een spontane groei van de samenleving en in tradities. Dat is een visie
die even aantrekkelijk is voor mannen als voor vrouwen. Conservatieven
van de 21e eeuw pleiten niet voor vrouwen aan de haard, maar evenmin
beschouwen zij die keuze als minderwaardig of onderdrukkend. In ons
conservatief pleidooi pleiten we ervoor dat zaken als geslacht,
leeftijd, huidskleur of seksuele voorkeur geen beperking mogen vormen om
te kiezen welke plaats men in de samenleving inneemt.
Ironisch
genoeg zijn het vandaag de progressieven in Vlaanderen, zowel de Furia-
als de Nieuw-Vlaamse feministen, die op dit vlak kost wat kost hun
visie willen opleggen. De eerste door het traditionele rollenpatroon als
een pijnlijke onderdrukking voor te stellen, de tweede door
bijvoorbeeld de hoofddoek op zoveel mogelijk plaatsen via wettelijke weg
te willen verbieden. Voor conservatieven heeft de overheid zich niet te
moeien met de keuzevrijheid van de vrouw. Integendeel, ze moet die
juist garanderen. Door één visie langsheen staatswege op te leggen
verkleint juist de diversiteit en de keuzevrijheid.
Gelijkheid gekaapt
Sofie
De Graeve van Furia vindt ook dat conservatieve groeperingen het
verhaal van gelijkheid tussen man en vrouw kapen om te gebruiken in hun
antimigratie-agenda, waarbij ze verwijst naar Theo Francken en Zuhal
Demir: Conservatieven hebben volgens haar geen problemen met vrouwen,
zolang ze maar lijken op de gemiddelde vrouw uit de witte middenklasse.
Zoals
reeds hierboven geschreven, zijn Franken en Demir op dit vlak geen
conservatieven, maar progressieven zoals De Graeve zelf, omdat zij via
de overheid een ethische norm willen afdwingen die behoort tot de
persoonlijke levenssfeer. Dat extreemrechts en een deel van rechts in
het anti-Islamdiscours de nadruk legt op het gebrek aan vrouwenrechten
in de moslimgemeenschap, zeker in de niet-Westerse samenlevingen, is
inderdaad correct en meestal terecht. Of die bezorgdheid nu al dan niet
gemeend is, laat ik in het midden. Voor de meesten wel, voor anderen is
het electoraal opportunisme. Maar eender welke feminist zou toch
tevreden moeten zijn voor elke aandacht voor meer vrouwenrechten, uit
welke hoek of omwille van welke reden het geuit wordt.
een patriarchale visie op de vrouwelijke seksualiteit
Het
is echter vreemd dat Furia-feministen als De Graeve zoveel aandacht
hebben voor de positie van vrouwen in de witte middenklasse, en niet
voor die in culturen waar er rond vrouwenrechten nog veel werk aan de
winkel is. Daarenboven kan men niet enerzijds fulmineren tegen het
onderdrukkende traditionele rollenpatroon en daarnaast zwijgen over de
hoofddoek, en varianten daarvan, die wel symbool staan voor een
patriarchale visie op de vrouwelijke seksualiteit. Zelfs in haar
fanatieke visie op het feminisme is Sofie De Graeve niet consequent uit
schrik voor het racisme-spook: de eigen witte cultuur valt ze frontaal
aan, maar voor de reactionaire of sociaal-conservatieve aspecten in de
niet-witte cultuur is ze blind. Deze vorm van schizofrenie is inherent
aan het cultuurrelativisme.
Visie niet opleggen
Een
conservatief kan echter perfect een moderne visie van de vrouw
verdedigen zonder daarom deze te willen verplichten aan iedere vrouw.
David Hume benadrukte dat politiek moet gaan over concrete beleidsvragen
en niet over het beslechten van de ultieme waarheid. Conservatisme in
de 21e eeuw is daarom zeker niet tegen vrouwenrechten, integendeel, wel
tegen positieve discriminatie zoals quota op basis van huidskleur,
afkomst of geslacht.
vrijheids- en verantwoordelheidscultuur garanderen
Daarenboven
wil de conservatief een vrijheids- en verantwoordelheidscultuur
garanderen, door het stimuleren van burgerschap en het respect voor de
democratische beginselen. Men maakt geen kostbaar weefsel door een
(progressieve) visie met geboden en verboden tot in de huiskamer op te
leggen, of met het verlenen van voorrechten aan allerhande minderheden,
wel door met elkaar te leven en een gedeeld waardenkader te scheppen als
fundament voor onze Vlaamse samenleving. Zoals de wijze Dalai Lama
placht te zeggen: Waar het verstand ophoudt, begint de woede. Of de
Furia.
Philip Roose
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
De
lezer zal het wel niet erg vinden, als ik het kort hou. Genoeg is
genoeg, zelfs véél te véél. En daarenboven totaal verloren Vlaams.
*
Ik
begrijp maar al te goed sommige frustraties en vooral verstaan ik dat
beroepsmensen in de schrijvelarij ook moeten leven. Wat houdt hen dan
tegen om te doen lijk Boer Clercq (Wielsbeke), de latere
tapijt-gigant. Gestopt in het vlas llijk iedereen, maar n gat in de
markt gezocht en gevoden.
*
Zij Leitmotiv?
Dromen, Denken,, doen, volhouden.
Die
man stond 24/24 met vrouw en kroost samen in zijn bedrijven. Zijn Madam
had geen problemen met emancipatie. Niet in huis, niet op de boerderij.
Niet op de werkvloer. En volgens mij ook niet met een of ader
gender-vraagstuk. Daar was geen tijd voor.
De Knack, nochtans ook n West-Vlaams bedrijf, is dan weer koek van een totaal andere deeg.
Ach
kom: het vat kan maar geven wat he inhoudt. En die droesem wil men dan
uitgesmeerd zien boven op de fierheid om in woord en daad n rechtgeaard
Vlaming te zijn.
Mannen én vrouwen die zijn wat ze zijn, zoals door God geschapen.
*
Heeft
U zich al eens afgevraagd wat bijvoorbeeld de kwinkelierende leeuwerik
denkt als hij hoog boven de koerenvelden zijn eindeloos muzikaal talent
aan de wereld laat horen?
Het zijn, net als bij Gezelles meirelaar, galm op wedergalm, t zijn lijk Davids Psalmen, t is lijk orgeltaal.
Niks aan te doen. Leven en laten leven. Ons Lieven Heerke moet van elk zijn getal hebben!
*
PS
Ik
zou graag eens wat meer horen over het rechtvaardigheidsgevoel van de
betrokken Dolle Minas. Zoals dat er veel rijkere mensen bestaan dan ze
zelf zijn en vooral wat ze denkt hieraan te doen?
Enne,
voor geval ze de Liefde van hun leven nog niet tegen het lijf zouden
gelopen zijn, stuur ik hen langs deze weg mn beste wensen voor een
Nieuw en Gelukkig 2019. De aanhouder wint!!!!!
We beleven hachelijke tijden! Die zullen later aangeduid worden als De Post Obama Tijd.
*
De
dagen zijn mij de helft te kort geworden. Inderdaad, ik ben niet meer
van de jongste. Geen 28, maar 82 jaar geworden Wie lang leeft kan dus
veel meemaken. Maar het wordt me toch n beetje teveel. Want alles komt
toch altijd op hetzelfde neer. Alles is altijd de schuld van de andere.
Alleen wat dik meevalt of spectaculair uitvalt, is dank zij hen.
Die
Joekrien is, dank zij deze Zwarte Clown en Moslim Broeder zoals de
rest van de familie, in directe samenwerking met onze bloedeigen NAVO,
veranderd in een levend kruitvat. Met lont vertrekkende van uit het
EU-Parlement, gebruiksklaar van uit Brussel.
Gelijktijdig
bewegen zich traag maar zeker in Midden-Amerika tal van karavanen. In
tot de nok vol geladen beestenwagens, richting de Trump Muur. Amerika
houdt de adem in. En dus wij ook. Want het houdt niet op. Het is alsof
de Romeinse Keizer Hadrianus na 1600 jaar diepe rust, is teruggekeerd om de Barbaren uit zijn Rijk te weren.
Of hangt er, nu de kanonnen van het IJzerfront zwijgen, alleen maar onweer in de lucht?
Pausen
treden dezer dagen maar af lijk vliegen die walgen van een bevuild
klontje suiker. Beneductus XIV, de jeugdige Hitler-Junge Ratzinger,
trad onverwacht vrijwillig af, na een dwingend onaangekondigd kort
blitzbezoek van de Amerikaanse onruststoker en Obama-slippendrager
Georges Soros.
Naar
gezegd werd wegens lang verdoken gebleven kindermisbruik. Van horen
zeggen, hé. Al is het zo, dat van veel horen zeggen men ook veel kan
horen liegen. Zon dingen als vaandelvlucht gebeuren inderdaad, naar men
zegt, maar één keer in de 1.000 jaar. Zou moeten worden nagezien. Als
er dan gelijktijdig twee Pausen samen in beeld komen, wie van de twee is
er dan onfeilbaar?
Want
het is toch altijd zo geweest, dat de Paus van Rome inzake Geloof en
Zeden .onfeilbaar was. Het is zelfs altijd een punt van het Christelijk
Geloof geweest. Ja, hé, Ma? We gaan daar toch niet aan beginnen
twijfelen. Ja?
*
Van
de tegenwoordige (aflossings)-paus wordt gezegd, dat die, net als de
Grote Baas in den Hemel, door Pontius Pilatus ooit gekruisigd en
begraven, n echte Communist was en is. Een Argentijn die vlot Italiaans
blijkt te spreken. Raar, hé. Inderdaad, de man is geen kalf in talen.
In niets trouwens, anders zou die geen Jezuïet kunnen geweest zijn.
Waarom zou die daarenboven de naam Franciscus hebben gekozen?
Lees
maar eens na wat Google zo allemaal over deze Heilige van Assisi
(1181-1226) uitkraamt. Het is volgens mij zelfs dààr dat Trotski, Marx,
Lenin en Stalin, (met nog veel bedorven botermelk daarbij) de boter
hebben gehaald.
Ronddwalen
in de brandende hitte in de smalle trappen-straatjes van dat Italiaans
bergstadje: dat deden wij toen we onverwacht daar dichtbij gingen wonen.
En neen, ik val deze keer niet in herhaling. Alhoewel ik er niet kan
over zwijgen. Niet over Assisi, niet over Franciscus en al zeker niet
over de H. Clara, diens Verheven Grote Liefde.
*
Wie mee verantwoordelijk is dat we beiden Italië-Lovers zijn (geworden) is Félix Timmermans. Had die maar dat boek over De Harp van Sint- Franciscus niet moeten schrijven!
*
*
Machtsstrijd Vaticaan, paus Franciscus wordt tot aftreden gedwongen
*
Binnenkort
golf faillissementen van bisdommen door claims vanwege seksueel
misbruik door geestelijken Kardinaal Scola wordt opvolger van
Franciscus
Wordt kardinaal Angelo Scola al binnenkort de opvolger van paus Franciscus?
*
Volgens
Italiaanse bronnen die vertrouwd zijn met het Vaticaan loopt de
aanhoudende machtsstrijd om de toekomst van de Katholieke Kerk naar een
climax, en zou paus Franciscus mogelijk al binnen enkele weken tot
aftreden worden gedwongen. Franciscus stuit op groeiend verzet vanuit
met name traditionele katholieke geestelijken, die zijn koers veel te globalistisch en liberaal vinden. Sturende hand achter de opstand zou de voormalige paus Benedictus XVI zijn.
De
recente ontdekking van menselijke beenderen in de Vaticaanse ambassade
in Rome zou er samen met het bijna dagelijks toenemende aantal
misbruikschandalen eraan bijdragen dat de paus het al op korte termijn
voor gezien houdt.
Golf faillissementen bisdommen aanstaande
Eergisteren
vroeg de Katholieke Kerk op het Amerikaanse eiland Guam faillissement
aan vanwege de vele claims die er lopen om seksueel misbruik door
geestelijken. Vooral in de VS lopen tal van vergelijkbare onderzoeken en
claims, en is de verwachting dat nog veel meer bisdommen zich failliet
moeten laten verklaren.
Het nieuws van Franciscus aftreden is afkomstig van
een bekend Italiaans web-portaal dat volgens Vaticaan experts 100% accuraat is, reden waarom de Italiaanse krant Libero het daarna eveneens publiceerde.
Angelo Scola wordt opvolger
Het
college van kardinalen (conclaaf) zou ook al een opvolger hebben
aangewezen, namelijk kardinaal Angelo Scola, die in 2011 door paus
Benedictus XVI tot aartsbisschop van Milaan werd benoemd. Dit zou er
tevens op duiden dat Ratzinger (emeritus paus
Benedictus) achter de schermen een grote rol speelt bij de feitelijke
opstand tegen Franciscus, die door veel hoge geestelijken in de
Katholieke Kerk wordt beschuldigd van het verspreiden van ketterijen.
Jezuïeten willen liberale Afrikaan
Ratzinger
zou vanwege zijn hoge leeftijd en fragiele gezondheid niet bang zijn om
vergiftigd te worden door de Jezuïeten, die hun eerste man ooit op de
allerhoogste positie in het Vaticaan niet zonder slag of stoot prijs
zullen willen geven. Ze zouden zelf een andere liberale opvolger uit
Afrika willen laten aanstellen wellicht kardinaal
Peter (Petrus) Turkson,
die
een groot voorstander is van de oprichting van een VN wereldregering
waar alle landen hun macht aan moeten overdragen- als het de fracties
achter Benedictus toch niet lukt om de Kerk weer op een traditionele
koers te zetten.
Ook onder jongeren veel verzet tegen Franciscus
Tijdens
de laatste Jongeren Synode bleek dat er ook onder de jongere generaties
gelovigen veel vijandigheid heerst tegen de vaak extreem liberale en
globalistische standpunten van paus Franciscus, die volgens goed
ingelichte, door
WikiLeaks gepubliceerde bronnen overigens zelf ook werd aangesteld na
een complot van toenmalig president Barack Obama, Hillary Clinton en
multimiljardair-globalist George Soros, die erin slaagden om de in hun
ogen veel te conservatieve Benedictus tot aftreden te dwingen.
Mochten
de traditionalisten de machtsstrijd winnen dan is kardinaal Scola
topkandidaat nummer één. In 2013 was hij zelfs favoriet bij veel
bookmakers om de opvolger van Benedictus te worden. Scola had toen al
meer dan 50 kardinalen achter zich staan.
Den Here Jezus gaf aan Petrus de opdracht om Zijne Schapen en zijne Lammeren te weiden.
Schapen bijten nu eenmaal niet naar hun herder, en dus doe ik dat hier ook niet. Niet aan komen. Mag alleen maar naar kijken.
Doet ook iedereen die toevallig een mooie vrouw ontmoet. Hoogstens achter haar bewonderend fluiten.
Maar in het geval van al dat Middeleeuws gehakketak rond de Opvolger van Petrus: deze keer n Zwarte Piet
Petrus? waarom niet, na een Zwarte Clown-President nu een Zwarte
Clown Paus? En waarom niet meteen, nu we toch bezig zijn met
globaliseren, n Zwarte Vrouw.
Of nog beter: waarom helpt men al die gender-verschillen van in de moederschoot met draad en schaar niet uit de weg?
Waarom de dingen moeilijk maken, als het gemakkelijk ook kan?
Eerst
de personages die deze namiddag op een Nederlandse TV zender
paradeerden. Vraag me niet hoe en wat, mn handicap inzake horen en zien
stonden daarvoor teveel in de weg. Ik resumeer.
De
Duitse Keiser heeft, toen bleek dat zijn onoverwinnelijk Armee niet
sterk genoeg was om in de Vlaamse Velden de Fransen & Cie ZIJN
vredesvoorwaarden op te leggen, in geheime onderhandelingen was met
Wilhelmina, die hem asiel zou toestaan, als het ooit zo ver zou komen.
Financieel was dat tussen die twee ook geen probleem. Wat minder gekend
is, is dat de Staf van de Deutsche Armee reeds van bij het begin van de
(geslaagde) inval in ons Land, gevestigd was in Spa, relatief dicht bij de Duitse grens. (****)
Uiteraard
zonder medeweten van zijn achterneef, Koning Albert I, de latere
minnaar-rotsenduiker van Marche-les-Dames (1934). In de onmiddellijke
omgeving van datzelfde Spa, sedert eeuwen en tijden het wereldberoemde
luxe kuuroord voor de jetset.
Spa is/was een mondain vakantie-oord en dat zullen Hinderburg (de latere Voorganger-Kanselier van Adolf Hitler, de kleine korporaal van WO I),
Ludendorf en al die anderen van de Generale Staf wel geweten hebben.
Maar officieel was men daar om dichter bij het front te zijn. We zagen
op het scherm n oude man, kleinzoon van de toenmalige eigenaars, met
veel zin voor details, een rondleiding geven op al die plaatsen en
paleizen. Hallucinant!
Rond
9 November 18 toen de oorlog definitief verloren leek, vertrok de
Keizer met een hele stoet getrouwen per trein richting Nederlandse
grens. Het lijkt wel een hedendaags Wild West-verhaal. Willem II was op
de hoogte van wat zijn neef, Tsaar Nicolas II en zijn gezin door de
Bolsjewieken was aangedaan bij de Oktober Revolutie van het jaar
daarvoor. Men vreesde dat de trein ook zou overvallen worden door de
opkomende Waalse Bolsjewiekse Opstandelingen die getipt waren, en na een
paar kilometer stapte het illustere gezelschap over in de klaarstaande
auto-karavaan. Om via de gewone wegen de veilige grens van het neutraal
gebleven Nederland te bereiken.
De reis (met onderbrekingen) ging tot in
Huize Doorn,
een
kasteel-landgoed, waar hij in Juni 1941, 82 jaar oud, overleed. De
relaties tussen de ex-Keizer en Adolf Hitler waren, echter, zoals men
zegt, van gemengde aard. Wel verstuurde Wilhelm aan Hitler, na de Val
van Parijs (Juni 40), een telegram met formele gelukwens.
Hij
ligt, gebalsemd en al, in zijn eigen mausoleum in Huize Doorn, te
wachten om naar Duitsland terug te keren, tot daar de monarchie zal
hersteld zijn .
(****)
Ook bij de Inval der Duitsers in Mei 40 had Hitler gekozen om dicht
bij het front te zijn. Zijn OKW was deze keer gevestigd in de bossen van
Bruly-le-Pêche, deze keer dichter bij de Franse grens. Het was daar
eerder zeer sober kamperen dan genieten van het uitgangsleven in een
chique buurt..
Via Wereldoorlog II
komen we dan automatisch terecht bij Hitler, die een jaar voordien (1
September 1939), de blikken had gericht naar het Oosten. Met het doel
méér Germaans Lebensraum te bemachtigen voor het eigen Herrenvolk ten koste van buurland Polen. Een land dat bevolkt was met Slavische Untermenschen.
Hitler
en Stalin waren tot dan toe goede maatjes geweest, zodat er, diep in
het geheim t.o.v. het Westen, een overeenkomst Ribbentrop-Molotov tot
stand kwam (die de Entente te slim af waren) om dat land
tussen hen beiden te verdelen. Eerst wachtte Stalin het (goede) verloop
der gebeurtenissen af, om na een paar weken op 17 September1939) Polen
op zijn beurt van zijn kant binnen te vallen.
Als
je wekelijks een artikel schrijft over wat we de volgende dagen
allemaal kunnen herdenken, dan zijn er van die momenten in het jaar
waarop je niet weet wat eerst te kiezen. En dezer dagen is de keuze zeer
groot: de staatsgreep van Napoleon op 18 brumaire VIII of 9 november
1799, Hitler die met minder succes het zelfde probeerde op diezelfde dag
in 1923, de abdicatie van de Duitse keizer Willem II in 1918, de moord
op de Duitse diplomaat Ernst vom Rath door de joodse Herzel Grynszpan
die in 1938 aanleiding gaf tot de uiterst schandelijke Kristallnacht of
de val van de Berlijnse muur in 1989.
Een
dag later trakteert de geschiedenis ons op de ontmoeting tussen dr.
David Livingstone en Henry Morton Stanley in 1871 aan het
Tanganyikameer, waar Stanley de beroemde woorden Dr. Livingstone, I
presume? uitsprak. 71 jaar later bezette op die dag de Wehrmacht het
laatste stuk van Frankrijk dat sinds 1940 onbezet was gebleven. En op 11
november 1918 eindigt natuurlijk de Eerste Wereldoorlog en stapt in
Wenen de Oostenrijkse keizer/ Hongaarse koning op.
En
terwijl op vele plaatsen in Europa 11 november de dag is waarop de
doden van de Grote Oorlog worden herdacht, is diezelfde dag in Polen de
nationale feestdag waarop de Poolse onafhankelijkheid wordt gevierd, dit
jaar trouwens voor de 100ste keer. Die onafhankelijkheid was mogelijk
geworden door de ondergang van de drie keizerrijken die samen Polen al
meer dan honderd jaar bezet hielden. Duitsland capituleerde op die 11de
november, Oostenrijk-Hongarije hield zelfs formeel op te bestaan en
Rusland was al enkele maanden voordien uit de oorlog gekegeld. Niets
stond de oprichting van een Poolse republiek nog in de weg.
Polen als regionale grootmacht
Het decennialange isolement in het Oostblok heeft vaak onze blik op centraal Europa wat vertroebeld.
De
wortels van die nieuwe republiek gingen terug tot het einde van het
eerste millennium van onze tijdrekening. Het land zou vanaf het einde
van de middeleeuwen uitgroeien tot een regionale grootmacht, samen met
Litouwen. Daarmee vormde het sinds 1569 een Gemenebest dat zich van de
Baltische Zee tot bijna aan de Zwarte Zee uitstrekte. Rond die tijd
beleefde het land met de Poolse renaissance een cultureel hoogtepunt,
met onder meer de Jagiello-universiteit in Krakau als één van de
toonaangevende universiteiten van Europa. Het decennialange isolement in
het Oostblok heeft vaak onze blik op centraal Europa wat vertroebeld.
Daardoor verliezen we al te vaak uit het oog dat een land als Polen
onlosmakelijk deel uitmaakt van onze westerse cultuurgeschiedenis.
Polen
had voor die tijd ook een uniek politiek systeem. De facto een
constitutionele monarchie waar de adel via het parlement grote macht
uitoefende en meer politiek gewicht had dan de door die adel gekozen
vorst. Maar de manier waarop het land bestuurd werd, maakte het na
verloop van tijd ook bijzonder kwetsbaar. Vooral wanneer de adel in
interne conflicten verzeild raakte en omkoopbaar bleek om de belangen
van buitenlandse mogendheden te verdedigen.
Polen was meteen het eerste Europese land met een moderne grondwet.
Polen
werd ook meegesleurd in de verschillende oorlogen die zijn machtige
buren Zweden, Rusland, Pruisen en Oostenrijk met elkaar uitvochten. Om
het land niet definitief uit elkaar te laten vallen zette men in de 18de
eeuw grote hervormingen op, met als sluitstuk de grondwet van 1791.
Polen was meteen het eerste Europese land met een moderne grondwet. Die
hervormingspogingen leidden echter tot meer en meer inmenging van de
buurlanden, tot deze zelfs op initiatief van Pruisen besloten het land
in drie stappen in 1772, 1793 en 1795 te verdelen en in te lijven
bij Pruisen, Rusland en Oostenrijk. Het koninkrijk Polen verdween
definitief van de kaart.
Van de kaart geveegd
Was
de staat weg, het nationalisme was er daarom niet minder om geworden.
Gedurende de 19de eeuw waren er meerdere opstanden en revoltes die
echter nooit tot resultaat leidden. Aan de vooravond van de Eerste
Wereldoorlog was het politieke nationalisme verdeeld geraakt. Er waren
daarnaast ook paramilitaire groepen actief, onder meer onder leiding van
de nationalist Jozef Pilsudski. Zijn troepen zouden tijdens de oorlog
deel uitmaken van het Oostenrijks-Hongaarse leger, tot de eenheden
ontbonden werden en de Duitse legerleiding Pilsudski zelf opsloot in
Magdeburg omdat hij zijn soldaten weigerde onder hun bevel te plaatsen.
Die opsluiting, pas in november 1918 ongedaan gemaakt, maakte hem meteen
tot symbool van het Poolse nationalisme. Hij zou daardoor tussen de
twee Wereldoorlogen uitgroeien tot de politieke spilfiguur.
Het
stichten van de staat verliep overigens niet van een leien dakje. De
grenzen waren onduidelijk en moesten via een reeks referenda en
verdragen worden vastgelegd. De grens in het oosten kreeg zelfs pas vorm
na een bloedige oorlog tegen de Russische bolsjewieken. De Polen kropen
in 1920 met een onverwachte overwinning in de slag bij Warschau door
het oog van de naald. Ternauwernood ontsnapten ze aan een complete
ineenstorting en Russische bezetting.
Grenzen trekken
De
grenzen afbakenen was één ding, de staat opbouwen bleek zelfs een nog
zwaardere klus. De graad van ontwikkeling tussen de bezette gebieden was
zeer verschillend. In het Oostenrijkse deel werd de Poolse cultuur
zelfs gecultiveerd. Pruisen ontwikkelde het land economisch. Het
Russische Polen was een wingewest waar men weinig complimenten aan vuil
maakte. Het land beschikte in 1918 niet over een centrale administratie,
had geen ééngemaakt rechtssysteem, geen gemeenschappelijk
onderwijsstelsel, geen gelijkaardige bestuurscultuur, geen munt of
nationale bank. Illustratief voor de toestand was het spoorwegnet:
sporen met verschillende breedtes en technische uitrusting waren niet
met elkaar verbonden maar voerden alleen maar treinen van het Poolse
centrum weg naar de hoofdsteden van de vroegere bezetters.
Polen
vormde ook geen etnische eenheid, maar telde meerdere omvangrijke
minderheden. De discussie over hun positie binnen Polen allemaal
verpoolsen dan wel ze ruimte tot ontplooiing geven bleef de volgende
twee decennia woeden. Het was één van de factoren die bijdroegen tot de
politieke instabiliteit. Daardoor evolueerde Polen onder Pilsudski
uiteindelijk van een slecht functionerende democratie tot een zeer
autoritaire, door militairen geleide staat.
En
nogmaals Pilsudski zag Polen aanvankelijk als een regionale grootmacht,
het land dat de spil moest vormen van een diplomatieke samenwerking in
Centraal Europa. Het draaide anders uit. De onhandige Poolse diplomatie,
de grensconflicten en de omgang met de minderheden zorgden er binnen de
kortste keren voor dat de relatie met de buurlanden danig verzuurde. Het
land zag ook met lede ogen aan hoe de twee grootmachten waartussen het
gekneld lag meer en meer toenadering tot elkaar zochten. De
niet-aanvalspacten die Polen met Duitsland en de Sovjet-Unie had
gesloten mochten niet baten. Polen raakte verder geïsoleerd met enkel
nog Frankrijk als verre en weinig enthousiaste bondgenoot.
Toen
finaal nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie een bondgenootschap met elkaar
aangingen, waren voor Polen de dagen geteld. In september 1939 vielen
beide landen Polen binnen, begin oktober was Polen voor een tweede keer
van de kaart geveegd. Zes jaar, miljoenen doden en onvoorstelbare
oorlogsschade later werd de staat hergesticht als communistische
vazalstaat die men bovendien ook nog eens zonder veel consideratie
enkele honderden kilometers naar het westen verschoof. Pas in 1989
herwon het land definitief de vrijheid. Die recente geschiedenis leverde
uiteraard een flink trauma op, iets waar men best rekening mee houdt
wil men het Polen van vandaag begrijpen.
Misschien wel een beetje eenzijdig, net als onze (mijn) gevoelens tegenover Italië (omdat wij dat land van wekelijk zeer dichtbij hebben meegemaakt),
voel ik om onbepaalde redenen een zekere sympathie voor Polen. En het
is dan ook geen toeval, dat wij daar een zekere band tussen zijn gaan
ontdekken.
Ik
ben in het Ieperse, waar ik tot de volwassenheid heb mogen leven,
inderdaad op 4 September 1944 bevrijd door Eenheden van het Pools
Bevrijdingsleger. Ik was toen 8 jaar, maar het is nog altijd als de dag
van gisteren dat er (beperkte) schermutselingen waren tussen de
terugtrekkende Duitse Eenheden van meestal oudere mannen, en de veel
jongere Poolse Bevrijders van toen. Maar als er al doden vielen, was
het meestal aan Poolse kant. U las van mij op deze blog al dikwijls over
twee van die gesneuvelde jongens, die op onze Gemeente door een
voltreffer gedood werden, en wier namen jarenlang tussen de andere
parochianen voorgelezen werden tijdens de Zondagsmis. Het waren ene
Tadeus Sarò en ene Thadeus Manikovski. De ene gedode Duitser, vlakbij,
die pas begin Oktober werd teruggevonden bij de bietenoogst, werd door
de omstaanders tegen de waterkant zomaar in de grond gestopt. Later
zorgde de Veldwachter dat die opgegraven en (dievelings?) naar een
verzamel-begraafplaats overgebracht werd. Dezelfde Poolse Eenheid had
verder ook nog Roeselare bevrijd, reden dat aan de rad van die stad nog
altijd een Pools Kapelletje in ere wordt gehouden.
Toen
we (Mei 2002) in Italië onze ruwbouw afgewerkt wilden krijgen, dienden
we in die zeer landelijke omgeving, vanzelfsprekend beroep te doen op de
plaatselijke Ambachten. Waar we onze eerste woordjes Italiaans leerden
van de werklieden. Waaronder ene Pool. Die hielp ons, voor en na zijn
werkuren, voor war drinkgeld, met allerlei kleine karweitjes en/of
boodschappen. U moet maar eens n omheining (om de herdershonden van de
straat te houden) in een nieuw vreemd land, in een vreemde taal,
proberen te vinden en geplaatst te krijgen. Die vriendschap heeft jaren
geduurd, tot die zn helper op ons afzond, omdat hijzelf niet langer
door zn werk gerocht. En die helper bleek n Oekraïner te zijn, niet
alleen met gouden handen, maar ook met een gouden hart. Tot de eigendom
verkocht geraakt, zorgen hij en zijn Dame voor het onderhoud.
Dat
we naar Italië uitgeweken zijn, is zeker niet toevallig, maar de
criminele aansprakelijkheid van de Belgische rotte vriendjes-politiek.
We geraakten in Italië omdat ons onze bouwgrond waarop 2 eerder
vervallen woningen stonden toen we dat kochten (1987). door de Staat Sp
& CVP, ontstolen werden. Door het gebied achter onze rug en in den
donkeren op hun kaarten anders in te kleuren. Van woonzone, wat het al
honderden jaren was, zo maar tot landbouwzone ingekleurd, omdat het
paalde aan de overkant van het landweggetje aan akkerland. Deze eigendom
was 1,5 Ha groot, en door ons ingericht als hobby-boerderij. Na 9 jaar
vruchteloos procederen zijn we het dan ook afgetrapt. Omdat we, op tocht
in het Land onzer Dromen, midden de heuvelende olijf- en wijngaarden,
toevallig een onafgewerkte ruwbouw vonden, die al jaren te koop stond.
Deze keer zonder voetangels of schietgeweren vanwege de Overheid.
Van
de Gemeente in de Vlaamse Ardennen kwam, de dag zelf dat we daar de
notarisakte dienden te ondertekenen, een laconiek berichtje binnen, dat
ze hun standpunt ineens wèl wilden wijzigen. Als we maar niet méér dan
30% toevoegden aan de bestaande kubieke meters. Na de eerste uitbreiding
van hoogstens 30%, kon dan, als eenmaal alles terug regen- en winddicht
was, nogmaals +30% vergund worden.
Dan heeft onze zoon daar de teugels overgenomen. Op het einde dus iedereen gelukkig en tevreden.
Hof van Cleve,
Dichte gebuur, nooit verbouwproblemen gehad
*
Na
deze historisch wijde en ook minder wijde trektocht, zijn we, net als
een afgedankte Kleine Keizer en zijn Madam, in onze voorlopig laatste
rustplaats aangekomen. Moe maar tevreden. Ook onze 3 Duitse Herders zijn
oud geworden.
Maar de wereld draait door. In de Oekraïne broedt weer een burgeroorlog. WTV bracht vandaag een reportage over Lernaut & Hauspie
(spraaktechnologie) uit 1999. Gisteren waren Trump, Poetin en vele
andere Grootheden gezellig verzameld aan de Parijse Arc de Triomphe. En
in China loopt de E-commerce tot in de miljarden per dag.
(Deze is zekerlijk n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Het
cijfer 2020 is ook de weergave van de hedendaagse spreidstand tussen
twee keer hetzelfde. Een Westerse samenleving van de eerste twee cijfers
die vooruit wil. Omdat ze altijd al de voorste is geweest, en een
tweede uitzwermende samenleving in opkomst: de Afrikaanse, de
Aziatische, de Zuid-Amerikaanse en die van onze tegenvoeters aan de
andere kant van de wereldbol. Die bestaan allemaal uit een soort door
ons mindergekende andere Beschavingen die dikwijls eeuwen ouder zijn
dan de onze en die zich nu, dank zij de robotica, met de snelheid van
Het Licht willen meten met de onze.
*
Zelzate!
Het dorp Zelzate in Oost-Vlaanderen! Het is weer n woord met dubbele
klank, net als 2020. Daar werd bekend gemaakt, dat in het nieuwe
Gemeentebestuur, het condon sanitaire werd doorbroken. Stel U even
voor zeg: de Slinxen besturen er (na slinkse achterbakse manoeuvres?)
samen moet de Communisten-Nieuwe-Stijll. Moeten de
mensen van Het Vlaams Belang nu gefrustreerd zijn, omdat ze zelfs op dàt
vlak, moedwillig achteruit worden gesteld? De schrik voor het
voortbestaan van La Belgica moet er wel dik inzitten! Of is dat het
begin van de Nieuwe Tijd waar het Gezond Verstand primeert op de
kuddegeest?
Is
het integendeel laag-bij-de-grondse dorpspolitiek die als n
strovuurtje weer even rap zal gaan liggen? Is dit integendeel het
signaal dat alle zwaar beledigende corons sanitaire n serieuze klap
gaan krijgen? Maar als n erudiet man als die (respectabele) Geneesheer,
kandidaat voot de PvdA in Zelzate, in het gewone leven leeft salen let
andere dokters, als de gelijken van De Kleine Man: wat is dan daar mis
mee? Als n tweede Trotski zal die wel in deze tijd niet willen of niet
mogen gedragen!
De
Waarheid is zo eenvoudig als ze gropt is. Ook deze (partij)grenzen
moeten weg om plaats te maken voor dat al-oude begrip dat teruggaat tot
het Begin der Tijden. Namelijk dat we samen één Volk zijn. Waar samen de
meest bekwamen er de leiding van krijgen. Mits, uiteraard onbevooroordeeld en onder streng toezicht.
Eenzelfde
soort partij-loosheid zagen we al langer in de kleine dorpspolitiek.
Die noemen zich dan De Gemeentebelangen, Samen of Iedereen; om het
even, als ze maar in de gunst van de Kiezer dachen te kunnen komen.
Zelfs als waren de onderling als water envuur, als hun Belangen maar
niet samenliepen met het Belang van alle Vlamingen en vooral niet met de
belangen van de Partij Vlaams Belang.
Venetië
*
Het
klinkt misschien wat betweterig, maar in de Geschiedenis van vòòr
uitvinding van partijen zijn er talloze voorbeelden te over van Goed
Bestuur, zij het dan p zeer plaatselijke schaal. In de tijd der
Steden was er welvaart en onderlinge verbodenheid. Zij het dan met al
de tekortkomingen eigen aan de tijd, zoals het uitvechten van onderlinge
bloedige vetes. Nu, in deze digitale tijden, weet De Mensheid wel
beter. Neem Brugge. Neem Amsterdam. Neem Rostock. Neem vooral de
Italiaanse steden. Rome, Venetië, Turijn, Siena, Firenze. Vooral de
Bloemenstad Florentina d stad der Mediici, kan als voorbeeld staan
voor Goed Bestuur. De bibliotheken staan vol met geleerde boeken over
die tijd. Ikzelf ben er op uit gekomen door Margroetje Vande Ghinste, de ub-echte keizersdochter uit Nukerke bkj Odenaarde. Gewoon omdat we bij toeval in Italië terecht waren gekomen dicht bij Bolsena, waar deze Grote Dame voor de rest van haar leven, terecht was gekomen, nadat ze als Margaretha van Parma,
Landvoogdes der Nederlanden in Mechelen haar vaderlijke opdracht had
vervuld.. Daar huwde ze een der zonen di Medici, en weduwe geworden.,
huwde ze nadien de Hertog van Farnèse, een naam die overbekend is uit de
Bloeiperiode der Bourgondische Nederlanden. Sorry voor de trouwe lezer
voor deze zoveelste herhaling van de zoveelste herhaling.
*
Ook
in Firenze waren er toen godsdienst-troubels en opstanden, naast
fantastische kunstenaars als Dante Allighieri. Maar het St dsbestuur
was toen al helemaal democratisch, d.w.z. volgens de uitdrukkelijke
wil van het Volk van Firenze. De benoeming was zeer tijdelijk, de Leider
diende teruggetrokken te leven om nergens door verkeerd beïnvloed te
worden en op het einde van zijn opdracht, diende hij voor Het Volk
verantwoording af te leggen.
Het
is goed daarbij te weten, dat Firenze gesticht werd door Julius César,
als bloemenparadijs en rustige oude dag voor zijn legioensoldaten.
Vandaar dat tucht, respect, orde en regelmaat er een vruchtbare bodem
hadden.
*
*
De kruisgang van het socialisme
*
De inclusieve diversiteits-doctrine zal de verzorgingsstaat slopen.
In een pas gepubliceerd interview met Doorbraak slaat
Erik De Bruyn
(sp.a Rood 2.0)
nagels
met koppen: Wat bij de sp.a ontbreekt is coherentie, consistentie en
consequentie in standpunten. Het onderliggende ideologische framework
ontbreekt.
*
De
voorstellen van de sp.a vandaag, dat is kortingsbonnen-socialisme: een
mooi voorstel hier, wat extra pensioen daar De opmerkingen van De
Bruyn snijden hout, maar zijn analyse is onvolledig, waardoor een
coherent beeld van de crisis op links ontbreekt.
Het Salariaat
*
Het salariaat voelt zich steeds meer aan zijn lot overgelaten.
De
sp.a is volledig afgedreven van de harde retoriek van de vroegere
arbeidersklasse waar het vooral draaide om goed betaalde jobs,
werkzekerheid, betere werkvoorwaarden, een eerlijke sociale zekerheid en
het secularisme tegenover de religie. Ten
aanzien van de lagere middenklasse en het sterk groeiend leger van
lagere bedienden, heeft de arbeidersklasse aan belang ingeboet. Daarom
is het beter om van het salariaat te spreken: werklieden, bedienden,
ambtenaren Hun eisen zijn zeker niet meer zo fundamenteel, maar ze zijn
wel erg kwetsbaar voor de fluctuerende, internationale conjunctuur. Het
salariaat voelt zich steeds meer aan zijn lot overgelaten en al lang
niet meer vertegenwoordigd door de sp.a, laat staan door Groen of de
PVDA, die eerder een deel van het probleem vormen.
Vol-gevreten socialisten
*
De
barricade-retoriek van de onrustige, potige arbeidersklasse heeft
plaats gemaakt voor de zachte benadering van de sp.a, naar analogie
met de knusse, zachte fauteuils van de macht, waar de kolkende
geldstromen weelderig richting de achterban stromen. Volgevreten
socialistische voormannen met dure wagens hebben het over de belangen
van de arbeiders, terwijl anderzijds de banden met het bedrijfsleven
worden aangehaald (Sid Lukkassen). Geloofwaardigheid? Het patronaat
de oude vijand is een medestander geworden. De goede contacten met de
bankenwereld en het bedrijfsleven resulteren in een opeenstapeling van
wansmakelijke schandalen en verrijkings operaties.
De inclusieve diversiteits doctrine
De
nadruk komt vooral te liggen op racisme. Door het onvermogen om het
economisch programma in een sterk globaliserende omgeving tot uitvoer te
brengen, werd bovendien de retoriek ernstig bijgesteld. Door de
toenemende instroom van nieuwkomers verkleurde het salariaat grondig en
werd de oude socialistische leerstelling afgezwakt ten voordele van de
inclusieve diversiteitsdoctrine. De nadruk komt vooral te liggen op
racisme, gelijke rechten en kansen voor vrouwen, allochtonen,
homoseksuelen Het economisch dilemma om de verzorgingsstaat overeind te
houden ten opzichte van de neoliberale krachten, verdwijnt uit beeld.
Het salariaat voelt zich steeds meer in de steek gelaten en neemt de
wijk naar het Vlaams Belang en de N-VA, in de hoop dat daar hun rechten
worden geprevaleerd.
Jan
Boekestijn voelde de bui al enkele jaren geleden hangen: Het
kosmopolitische links zal samen met de kapitalisten de
verzorgingsstaat slopen. De Europese sociaaldemocraten zijn
kosmopolitisch en ontvangen de nieuwkomers met open armen. Het salariaat
heeft daar weinig boodschap aan.
Het
vreest dat de lager geschoolden steeds sneller hun job zullen verliezen
en dat de sociale zekerheid steeds meer wordt leeggezogen door de vele
nieuwkomers. Door de massale instroom van laaggeschoolde migranten
zouden de lonen wel eens kunnen zakken en de arbeidsmarkt ongezien
flexibel worden. Zo ziet het salariaat een eigenaardig bondgenootschap
ontstaan van de Europese socialisten, de neoliberale en de
kapitalistische krachten die elk met een eigen agenda de sociale
zekerheid willen slopen, terwijl partijen die de nationale eigenheid
onderstrepen en de instroom trachten te beperken daarmee de
verzorgingsstaat trachten te vrijwaren.
De inclusieve identiteitspolitiek
De
combinatie van een versterkte nationale identiteit, een veel strakkere
migratie- en regularisatiebeleid met het ontvetten van de sociale
zekerheid klinkt als muziek in de oren van het salariaat. De inclusieve
identiteitspolitiek vormt een schakel naar de toekomst om de sociale
zekerheid te borgen.
Als ze deze strategische piste verder uitwerken, zullen de N-VA en het
Vlaams Belang het socialistische electoraat met succes verder
binnenhalen.
De
voorstanders van de inclusieve identiteitspolitiek werpen tevens met
succes ook een dam op tegen de ideologische verbrijzeling van iedere
vorm van identiteitsbeleving door het amalgaam van Groen, de sp.a, de
PVDA en tal van satellietorganisaties en -publicaties, zoals de
Standaard. Zo wordt de nationale identiteit herleid tot een conglomeraat
van vele deel-identiteiten die aan een ajuin doen denken en van
schijnbaar tegenstrijdige culturele invloeden, die er ons steeds moeten
aan herinneren dat de mensheid één grote familie is en de nationale
identiteit eigenlijk fake is. Zo pleitte Arne Doornebal in de NRC voor
de aanleg van een brug tussen Marokko en Spanje. De vele vluchtelingen
kunnen dan op een erg veilige en vooral snelle manier de weg naar Europa
vinden. Het salariaat huivert.
In belang van het salariaat
Ook
de genderidentiteit wordt verpulverd. De mannelijke identiteit moet
worden ontmanteld. Facebook vindt de binaire gender-opdeling (man-vrouw)
archaïsch, dus weinig progressief. Facebook zet deze nieuwe
maatschappelijke evolutie kracht bij door de cliënt maar liefst 71
genderrollen aan te bieden: hermafrodiet, pangender, polygender Keuze
zat!
Het
salariaat heeft daar geen boodschap aan en kiest duidelijk voor de
nationale en de gender-identiteit, met uitwassen als Jair Bolsonaro en
Donald John Trump als antihelden van de politieke correcte elite en de
LGBTQIAP-liga.
De
breuk tussen de partijen die een inclusieve identiteitspolitiek naar
voorschuiven en het amalgaam dat kiest voor de inclusieve
diversiteitsdoctrine is compleet. Bart De Wever weet wat hem te doen
staat. De ideologische oorlog met links moet worden voortgezet in
belang van het salariaat, dat eens tot het electoraat van de sp.a
behoorde.
Julien Borremans,
Salariaat versus socialisme
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Beroeps misvorming! Ja, dat mankement(of is het eerder n gave?)
bestaat inderdaad. Zelfs op deze blog. Want hier is een boekhoudertje
aan het woord. Alles netjes op zijn plaats. In de juiste volgorde.
Liefst alfabetisch geklasseerd. Goed terugvindbaar voor iedereen. Zo
zijn kronieken uit Oude Tijden. Die zijn geschreven niet als
tijdpassering, maar om latere te getuigen voor alle komende generaties.
De
logica op dit, mijn verhaal hierboven, is dat er een tijd is van komen
en een tijd van gaan. En dus ook bij definitie voor de kleurenpartijen
zoals alle ismen waaronder wij zwichten. Dus ook voor La Belgica, Het
Schip van Staat, is de tijd van gaan gekomen. Wie bevaart er in Godsnaam
in deze tijden nog de wereldzee met n driemaster?
*
Koning Albert I (de rotsenduiker) heft na Den Goten Oorlog (waar er nu zoveel om te doen is) openlijk
verklaard, dat hij, qua bestaanszekerheid, zijn Koninkrijk aan het
Socialisme verbond. Herlees dan eens die ene zin uit het verhaal van
DOORBRAAK:
het secularisme tegenover de religie.
Het jaarlijks traditionele Te Deum in de St Goedele is dus één lang en vervelend stuk theater geweest?
Vandaag
blazen de klaroenen en om12 uur luiden alle kerkkken van het land. Om,
lijk Lazarus, te proberen de miljoenen jonge slachtoffers terug tot
leven te wekken? Maar troost U: onze jonge Sire gaf, aan het Graf van de
Onbekende Soldaat, ter overweging dat zelfs anonimiteit vruchtbaar kan
zijn voor de toekomst. Benieuwd hoe overgrootvader Emiel, in 1914 uit
het Ieperse met have en goed gevlucht, hij of zijn zonen in de
loopgraven, hoe die zouden gedacht hebben toen ze, gesneuveld of geveld
door de Spaanse Griep, in ellendige omstandigheden op de vlucht
probeerden te overleven.
Gebr. Van Raemdock
Als dene sterft, is dandere ook dood.
*
Neen,
rekenschap komt er niet. Wel, van op veilige afstand, stoere taal om op
op de eigen borst ye kloppen. NOOIT MEER OORLOG. Want zij, ze zullen
het à la Merkel, nogal n stukje beter doen.
Tot puntje bij paltje komt en De Stomme van Portici weer wordt bovengehaald
(Deze is zekerlijk n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Er
is/was collaboratie en collaboratie. Al naargelang de Overheid van n
bepaald tijdperk in de Geschiedenis, is/was dat n onvergefelijke fout (die met de dood wordt bestraft), en de andere keer aangeprezen wordt als de enig politiek-correcte leefwijze. Aan U de (juiste) keuze.
Toch voor het te laat is.
Apen apen apen na
*
Conclusie?
De enige verdedigbare conclusie is, dat in beide gevallen de
dhimitude, d.i. de klakkeloze onderwerping het gevolg zal zijn. Scherp
gesteld: Joden vervolgen in het 1ste geval, of Joden vervolgen in het 2de geval.
Verwondert
dat iemand? Neen, toch, want onze Westerse Beschaving is geworteld op
de Joodse Bijbel. Gezien van het niveau van de islammerij, is dat
voldoende reden om de twee ineens als onkruid te verdelgen.
Maar
neen, is het antwoord. De islammerij is dat standpunt al lang voorbij.
Buiten hier en daar wwat fanatiekelingen. Ze zijn mee geëvolueerd zodat
we nu allemaal als (Moslim) Broeders bijeen kunnen leven.
Dat zijn trouwens de worden van de Euro Nationale Hymne
Beethoven mest het nog beleefd hebben!
*
Persoonlijk beleven we iedere dag allemaal hetzelfde als we rond ons kijken.
Het
hoofd buigen, doen alsof en Gods water over Gods akker laten lopen. Het
is (was?) de houding van de meeste menselijke wezens, begaafd met
redelijk verstand en vrije wil. Kuddegeest. Zich laten meedrijven met
de stroom. Wit, zwart, bruin, rood, gestreept of groen. Zich laten
leiden, d.i. zich laten bij de neus nemen door de Meesters in ht Grote
Denken. Maar zekerlijk niet in het Grote Doen.
Het woord Parlement
zegt het troiwens zelf. Parlare, parlare, babbblare, babbelare. Elkaar
de loef afsteken. Verbloemen. Postjes uitdelen of postjes krijgen.
En
als er al eens in ons Land dat ligt tussen de Zee en de Schelde een
jongere soort opstaat, dan wordt die gebrandmerkt en uitgesloten. Ja,
vervangen zelfs door anderen, jongeren met buitenlandse roots
In
Duitsland kan het, als naar gewoonte, altijd nog erger. Ook daar is de
vijand al binnen de muren. Erger, hij wordt daar niet alleen geduld,
maar ook aangemoedigd. Maar stil, houdt het stil. De mensen mogen niet
ongerust gemaakt worden!
*
*
Moslimjournalist undercover in moskeeën: Alle ongelovigen moeten worden vermoord
Moskeeën
verspreiden antisemitische complottheorieën over Joodse samenzwering
Islam en Moslim Broederschap hebben dankzij bondskanselier Merkel vaste
grond in Duitsland
De Pakistaans-Duitse moslimjournalist en terrorisme expert Shams Ul Haq
(foto) ging undercover in enkele grote moskeeën in onder meer Leipzig
en Dresden, en toonde aan dat imams en andere moslimgeestelijken in
Europa ongehinderd kunnen blijven oproepen tot aanslagen,
Jodenhaat, en zelfs het vermoorden van alle ongelovigen die zich
weigeren te bekeren tot de islam.
Sachsen is een centrum van het salafisme,
dat zelfs kinderen hersenspoelt en tot terreur verleidt, aldus Ul Haq,
een moslim die in 1990 van Pakistan naar Duitsland emigreerde. Onlangs
besloot hij om undercover in Duitse moskeeën te gaan, omdat hij iets
wilde ondernemen tegen imams die in zijn ogen de islam een slechte naam
bezorgen.
Openlijke oproepen tot jihad en Jodenhaat
In de Alfaruq moskee in Dresden
blijken
illegalen te worden verborgen en te worden aangezet tot de jihad, de
heilige oorlog namens de islam. In het islamitische culturele centrum
Mara Elsherbiny verspreidt de voorzitter en tevens Moslimbroeder
dr. Saad Elgazar
de beruchte complottheorie over een wereldwijde Joodse samenzwering.
Deze
antisemitische theorie, die in de islam gebaseerd is op het bevel van
Allah dat de moslims eerst alle Joden moeten uitroeien voordat de dag
des oordeels kan komen, duikt in de loop der geschiedenis steeds
opnieuw op en lag aan de basis van het uitmoorden van minstens 6 miljoen
Joden door Nazi Duitsland, en tevens de diverse (mislukte) oorlogen die
groepen Arabische landen al voerden om de Joodse Staat Israël te
vernietigen.
Alle ongelovigen komen in de hel en moeten worden omgebracht
Voorzitter
Elgazar houdt de gelovigen ook voor dat de Moslimbroeders in Duitsland
en Europa die volop steun genieten van het Turkse regime Erdogan - wel
degelijk streven naar politieke macht.
Ook volgens Clown Obama os
komen
De Kafirs (scheldnaam voor alle niet-moslims) allemaal in de hel. Ze
moeten worden omgebracht omdat ze ongelovig zijn, preekt imam Hassan
Dabbagh in
de Al Rahman moskee in Leipzig.
*
Op
vragen van Bild reageren de imam en de voorzitter echter ontkennend, en
stellen ze dat ze niets tegen Joden en enkel vreedzame bedoelingen
hebben. Alles wat de journalist in de moskee zou hebben gehoord zijn
leugens, maar de Duitse binnenlandse veiligheidsdienst houdt hen wel
degelijk al jaren in de gaten vanwege het verspreiden van haat.
Verplichte schoolexcursies naar radicale haatmoskee
Islamcriticus
en politicoloog Hamed Abdel-Samad verklaarde al enige tijd geleden
tegen de ZDF dat de moskee een centrum is voor mobilisatie voor de
Palestijnse Gaza oorlog tegen Israël en de oorlog in Syrië. De
Moslimbroederschap is volgens Abdel-Samad de moeder van alle
islamistische bewegingen, de moeder van het wereldwijde terrorisme en
ook de moeder van de financiering van de wereldwijde jihad.
De
Westerse wetten zijn in de ogen van journalist Ul Haq te slap om deze
misdadige handelwijze te beëindigen. Nog erger: de radicale Alfaruq
moskee is opgenomen in verplichte excursies voor Duitse schoolklassen,
vermoedelijk om de jongste generaties net als sommige scholen in
Nederland doen - op
deze wijze kennis te laten maken met de extremistische religieuze
ideologie die door de Europese elite is aangewezen om in de toekomst ons
continent over te nemen.
Merkel gaf Moslim Broederschap en islam vaste grond in Duitsland
Ook
Zvi Yehezkeli, een journalist die vooral in Israël naam maakte met
undercover reportages, wist onlangs diep door te dringen in de
moslimgemeenschap in Duitsland. Tevens sprak hij met tal van
overheidsofficials, extremisme experts en moslimgeestelijken, die
allemaal bevestigden dat de islam vooral dankzij bondskanselier Angela
Merkel vaste grond in Duitsland heeft gekregen, en de radicale Moslim
Broederschap zelfs letterlijk aan één tafel zit bij overleggen met
Merkel. (2)
Tot
op n mooie dag, zoals in de Verenigde Staten, er een bom ontploft die
niemand had zien aankomen. En de bende huichelaars in een paar seconden
uit de Macht gewipt wordt. Om traag maar zeker vervangen te worden door
Het Gezond Verstand. Een mens van vlees en bloed, met fouten en met
gaven. Maar met de juiste roots.
oersterke eik. Een man met ervaring in de zakenwereld. Waar er zekerlijk geen cadeautjes worden uitgedeeld.
Nu
wordt daar achter de coulissen geknokt als om prijs. Trump boven de
gordel, zij er steevast onder. Specifiek voor Amerika: hij voor het oog
van de camera, zij achter de rug en in den donkeren.
*
Waar zon man vinden op ons eigen Continent? Bij de Oude Grieken zoch Diogenes er ook al naar
**
*
Waar de juiste persoon vinden?
Het moet iemand zijn die de Staatskas niet nodig heeft om privé orde op zaken e stellen.
Iemand
die op de koffie gaat bij zijn vriend, de Vlad, wier land samen met ons
en het zijne tot 2x toe gevochten heeft om het barbarebdom te verslaan?
*
Iemand die op de thé gaat bij vrienden die 70 jaar lang in oorlog op leven en dood met elkaar leefden?
Die met de machtigste economie ter wereld op zijn manier goede zaken doet.
Die
integendeel moslim-dictaturen de pas afsnijdt en gas (maar ook
aardolie) terugneemt van wat Clown Obama met gulle hand zijn Moslim
Broeders heeft toegestopt
Die (zonder uitgelokte oorlog) de laagste werkloosheid sedert bijna 100 jaar haalt, met terzelfdertijd machtige beursindexen all over the world.
Iemand die met de dichtst mogelijke familiebanden vast verbonden staat tussen Jeruzalem en St Petersburg?
Iemand die open en bloot zijn vijanden van de (medeplichtige) Pers te woord staat voor de cameras.
Ieland die vrijelijk onbesproken Rechters aanstelt en nalatige Ministers wandelen stuurt?!
Kortom, iemand van wie de verguizing stilaan stil valt. Waar er al af en toe, zeer zeldzaam, een woord van lof tot ons doordringt.
Zo lang er bij ons geen Nieuwe Gewaden worden aangetrokken, blijft de islammerij woekeren en hinkt onze welvaart achterop.
Hier
is iemand aan het woord die verlangend uitkijkt naar 25 Mei 2019. Omdat
daar misschien bij ons eenzelfde soort bom ontploft als in de
Verenigde Staten. Volgens de bestaande tijdsrekening loopt Amerika 7 uur
achterop, en leeft dat land, a.h.w. in een andere dimensie.
Een vergelijking die niet ons voordeel uitvalt Zeven uur achter, en toch, qua aanpak, mijlen voorop.
(Deze is zekerlijk n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Dat
soort koningskinderen vindt men zowat eon beetje overal ter wereld. Ze
doen me denken aan de zonen van het eerste mensenpaar, die nochtans in
het Aards Paradijs leefden.War de ene de andere de kop insloeg met een
ezelskaakbeen. In ons kleine Landje, is dat geen ezelskaakbeen meer,
maar ineens het ganse nog levende beest. Iets dat, geloof me, niet
simpel is.
*
Als twee honden vechten, enz
Het
is een wijsheid zo oud als de dag. Deze keer speciaal opgediept voor de
Held zijner Eigen Dromen. Een begaafd historicus heeft aan één woord
genoeg. Dit woord moet volstaan om er meteen de passende conclusies uit
te trekken. Als tijdverdrijf is weven misschien wel goed, maar
afgewerkte weefstukken afleveren, dat brengt meer op.. En om de poen
is het te dien.
Hieronder
zult U, net als ik, tot de verbijsterende vaststelling komen, dat het
Vlaams Belang vòòt de volgende Lente, zijn winters goudhaantje zou
moeten kortwieken om eens en voor altijd salonfähig te worden. Daar,
waar stout gesproken, altijd half gewonnen is geweest.
Ook in 1302 heeft men de Aanvoerders tijdens de Gulden Sporenslag niet gewijzigd.
*
Met iedereen, mor nie mê maa.
Weeral
(eens te meer) goed. Soit. Laten we onderhandelen. Om op zeker ogenblik
aan hetzelfde zeel te trekken, om de seconde nadien het gezamenlijk
doel te bereiken.
Het
is niet alleen de beste, maar ook de gemakkelijkste oplossing. Zodat we
achteraf met àlle buren in vrede en harmonie kunnen leven. Als die
miljarden transfers maar stoppen en we de grenzen waar ze nodig zijn,
kunnen sluiten.
Op
de manier waarop men bezig is, komt er in alle eeuwen der eeuwen geen
oplossing. En ondertussen wordt e kloof almaar dieper. Alhoewel die
opgevuld wordt met producten van de Zwarte Markt.
Zelfs
aan het maken van Gemeenteraden in de Centrumsteden geraakt men er niet
mrrt aan uit. Tenzij in LEUVEN VLAAMS, waar Allah, in naam van de
Sociale Democratie, het zaakje bereddert.
Na
gemeenteraadsverkiezingen en in het licht van de komende federale
parlementsverkiezingen is een kritische reflectie van de koers die N-VA
vaart op zijn plaats. Zeker tegen de achtergrond van de laatste peiling,
waarin de partij strandt op slechts 25%, is het nuttig om ernstig na te
denken over de richting die we uitgaan.
Volkspartij N-VA
N-VA
heeft de rol van volkspartij van CD&V overgenomen en wordt nu
blootgesteld aan gelijkaardige problemen als de Vlaams-nationale
Volksunie destijds
We
zijn er deze verkiezingen weliswaar in geslaagd een goede score te
behalen in Antwerpen, maar dit zegt weinig over de uitslag die we op
federaal niveau zouden kunnen verwachten. Naast de beloning van de
kiezer in Antwerpen was er immers ook een opwaartse trend van Vlaams
Belang en waren verliezen voor N-VA te merken in veel gemeenten. Wat
blijkt uit de laatste peiling is dat N-VA niet minder dan 8 procentpunt
verliest tegenover de verkiezingsuitslag in 2014. Gelet op de forse
stijging (bijna een verdubbeling) van het Vlaams Belang is het duidelijk
dat het leeuwendeel van dit verlies, zoals te verwachten was, naar de
radicale Vlaams-nationalisten afvloeit. N-VA heeft de rol van
volkspartij van CD&V overgenomen en wordt nu blootgesteld aan
gelijkaardige problemen als de Vlaams-nationale Volksunie destijds, die
uit elkaar gevallen is in diverse strekkingen.
Ideologische
links-rechtstegenstellingen tekenen zich ook af binnen N-VA. Een deel
van de achterban meent dat de partij te veel (vooral in beleidsdaden)
aanleunt bij het centrum. Toch trekken progressievere N-VAers, zoals
Jan Peumans bijvoorbeeld, de verkeerde conclusie uit de laatste
peilingen. Ze menen dat de partij te veel naar rechts is opgeschoven en
weer naar het centrum moet terugkeren, om het verlies te recupereren.
Voorzitter Bart De Wever lijkt echter de juiste analyse te schetsen:
Dit is geen goede peiling voor ons. Ik zie ook dat al ons verlies naar
Vlaams Belang gaat. Mensen zijn de migratiecrisis duidelijk beu.
Communautaire stilstand
De spreidstand tussen de rechtervleugel en het centrum begint over te hellen naar het centrum
De
conservatieve rechtervleugel begint inderdaad te morren en daar zijn
verscheidene oorzaken voor aan te duiden. De spreidstand tussen de
rechtervleugel en het centrum begint over te hellen naar het centrum,
naarmate N-VA een beleidspartij is geworden die voortdurend compromissen
moet sluiten met coalitiepartners.
Het eerste en één van de belangrijkste compromissen was het op de
achtergrond schuiven van het confederalisme als tussenstap naar Vlaamse
onafhankelijkheid, in ruil voor regeringsdeelname.
Als
je één van de fundamenteelste pijlers van je programma volledig moet
opgeven, stap je beter niet in de regering. Hierin volg ik volledig de
analyse van politicoloog Bart Maddens;
namelijk dat de uitrookstrategie van De Wever een ongewild effect
ressorteert. Door het gebrek aan communicatie over en focus op het
communautaire, wordt dit terrein aan de federalisten weggegeven.
Bovendien is deze regering, door de matigende invloed van CD&V en de
liberalen, niet rechts genoeg om de PS zelf voorstander te maken van
een ontmanteling van het federale België.
Roets 2019
Identiteit en migratie
Dat
4 op de 5 illegale migranten gewoonweg niet uitgewezen wordt, omwille
van een gebrek aan middelen, is natuurlijk problematisch.
Naast
de communautaire stilstand zijn de grootste frustraties het onevenwicht
in de begroting en voornamelijk de kloof tussen het rechtse discours en
het beleid, dat nog altijd geen efficiënt antwoord lijkt te kunnen
bieden op de migratieproblematiek. Dat 4 op de 5 illegale migranten
gewoonweg niet uitgewezen wordt, omwille van een gebrek aan middelen, is
natuurlijk problematisch. Zo kan men onmogelijk een efficiënt
uitwijzingsbeleid tegen illegale migratie op poten zetten en hier kan
Vlaams Belang uiteraard garen uit spinnen. Wat Francken dan weer wel op
zijn conto kan schrijven zijn enkele belangrijke overwinningen in
symbooldossiers en de uitwijzing van migranten met een zwaar strafblad.
Dat de wil en de moed er is, ga ik niet ontkennen. Het schoentje wringt
bij de financiële middelen, de politieke wil van de coalitiepartners en
het uitblijven van een sluitende Europese oplossing voor de
buitengrenzen. Toch zal N-VA een manier moeten vinden om meer druk uit
te oefenen op de coalitiepartners en haar programma ten gronde en zo
efficiënt mogelijk uit te voeren.
De N-VA vaart ook een steeds liberalere sociaal-ethische koers. De
conservatieve achterban binnen de Vlaamse Beweging, die destijds het
Vlaams Belang inruilde voor de N-VA, zit niet te wachten op progressieve
identiteitspolitiek. Die lijkt nu immers ook bij de
Vlaams-nationalisten te zijn binnengedrongen, wanneer er bijvoorbeeld
gepocht wordt met het aantal allochtonen of vrouwen op kieslijsten.
Uiteraard is het positief dat allochtonen en vrouwen worden betrokken
bij het Vlaams-nationalistische streven en is het mooi dat het verhaal
van N-VA een zeer divers kiespubliek kan aanspreken. Wanneer het echter
een op zichzelf staand doel wordt om zoveel mogelijk minderheden of
vrouwen te mobiliseren, kom je op het terrein van progressieve
identity politics en (contemporain) feminisme. Dan selecteer je mensen
voor kieslijsten op basis van hun groepsidentiteit (geslacht,
etniciteit, ) en niet op basis van individuele capaciteiten.
Een
ander punt is intellectuele consequentie: ikzelf ben bijzonder
islamkritisch, maar indien er terechte kritiek wordt geuit op de
gebrekkige integratie van de moslimgemeenschap, moet dit ook kunnen voor
bijvoorbeeld orthodoxe joodse gemeenschappen die in complete segregatie
leven. N-VA onthoudt zich van alle kritiek op de joodse cultuur wat dit
betreft, omdat die gemeenschap natuurlijk een deel van het electoraat
vormt. Dit is natuurlijk een argument van principiële en iets minder van
strategische aard.
Cordon sanitaire
dat kan voor rechts-conservatieve Vlaams-nationalisten als een kaakslag ervaren worden
Wat
daarnaast ongetwijfeld veel ex-kiezers van het Vlaams Belang voor de
borst stoot is de continue verkettering van hun voormalige partij door
N-VA, die toch een ideologische bondgenoot zou moeten zijn. Diezelfde
resolute afwijzing is er niet richting het adres van Groen, die partij
wordt met open armen uitgenodigd om samen te besturen in Antwerpen, dat
kan voor rechts-conservatieve Vlaams-nationalisten als een kaakslag
ervaren worden. Wanneer zelfs progressieve politicologen als Dave
Sinardet, Carl Devos en Cas Mudde het cordon sanitaire achterhaald
vinden nu het Vlaams Belang niet meer met de essentie van onze democratie botst, wordt het tijd dat een partij als N-VA stopt met het actief in stand houden ervan.
Politieke verdeeldheid onder Vlamingen is net datgene wat het federale België in leven houdt
Het
cordon zit zowel langs binnen als langs buiten op slot. Vlaams Belang
draagt een verantwoordelijkheid om volledig komaf te maken met zijn
aangebrande verleden en een aantal prominente figuren op de achtergrond
te schuiven. Als zij dit vertikken, dragen ze zelf bij tot de
instandhouding van het cordon. Ook zou het moeten stoppen met het
voortdurende inhakken op N-VA, om meer toenadering tussen de twee
Vlaams-nationalistische partijen mogelijk te maken. De partijpolitieke
rivaliteit tussen twee Vlaams-nationale partijen, die natuurlijk in
dezelfde kiezersvijver vissen, is enorm frustrerend voor een
idealistische Vlaams-nationalist. In een ideale wereld zouden de
partijen de handen in elkaar slaan om samen de communautaire
doelstellingen te realiseren. Politieke verdeeldheid onder Vlamingen is
net datgene wat het federale België in leven houdt en waar de
Franstalige partijen altijd zo handig gebruik van hebben gemaakt, om
broodnodige staatshervormingen te blokkeren.
Niet naar het centrum
Als
N-VA het probleem bij zijn wortels wil aanpakken, moet dus zeker niet
naar het centrum opschuiven, maar vooral de daad bij woord voegen en
meer druk zetten op de coalitiepartners voor een écht krachtdadig
optreden. Als de regering hierdoor zou vallen, gaat N-VA met de status
van martelaar naar de volgende verkiezingen. Bart De Wever ziet het
klein houden van extreemrechts als één van zijn grootste verdiensten.
Als hij daar een duurzame verwezenlijking van wil maken, zullen we een
tandje moeten bijsteken.
Jorden Dewachter
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
De spreidstand! Waar is de tijd!
Jaren geleden luidde dat in de mond van de toenmalige Voorzitter van het Vlaams Belang het spagaat. Zoals U ziet op de afbeelding hieronder, is dat geen normale gezonde lichaamshouding
*
Wat
U hierboven via Doorbraak allemaal las bij Jorden Dewachter, laat ik
voor diens eigen rekening. Persoonlijk wacht ik eerder op de komst van
dat Klein Duimpje, dat met zijn vele
vriendjes, de Reus Gulliver vloert, vastbindt met touwen aan piketten
diep in de bodem ingegskagen, over zijn hele lichaam, hem vervolgens
opladen en wegvoeren naar de vergeetputten der Geschiedenis. Zie
Goed. Laten we het verder hebben over open en gesloten grenzen. De
*
Ze
hebben ons nu eenmaal vertrouwd gemaakt met open grenzen tussen
onderling onze Europese landen. Valt ferm mee. Om praktische redenen.
Buiten de criminaliteit die men hoe bestaat het - totaal over het
hoofd had gezien.
Zelfs
voor het recht der oorlogsvluchtelingen kan men inkomen. Als dat
tenminste beperkt wordt in de tijd. Oorlogen namelijk blijnven nooit
duren. Maar Niet-Blanke mensen moeten in Afrika blijven leven. Daar is
plaays zat. Hier verschillen ze teveel. Geen bezwaar dus voor normale
gezonde Burgers ui de Oostlanden tot helemaal aan de Noordpool. Wetten
zijn er overal, maar bikj ons worden ze al te vaak niet toegepast. Wat
crimineel is.
Vraagje.
Waarom zijn er dan zoveel afgebakende gebieden op andere binnenlandse
vlakken? Alles onder één gezamenlijke noemer: mutualiteit, syndicaat,
werklozenkassen, enz. Op die manier worden de op profijt beluste
partijgrenzen opgeheven ern kunnen de Burgers in alle vrijheid vrijelijk
kiezen voor om het even welke gezonde politieke eenheids-leiding.
Dat
de beste moge winnen. Vlamingen zijn rationeel genoeg, om voor hun
eigen profijt te kiezen. Gesteld dat de partijpolitieke kleuren gewist
zijn, en er enig ter wereld - kan gekozen worden voor het Gezond
Verstand.
Wedden, dat Europa op die manier een Gouden Dageraad zou tegemoet gaan?
(Deze is zekerlijk n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Geen grensmuur, afzetting, wat nog allemaal? Obama-care: wat betekent de Democratische winst voor Trump?
*
Kijk,
kijk, hun toon is al heel wat gematigder. Zelfs hopeloze vraagstelling
komt daarbij kijken. Het is dan ook nog wat vroeg om nu reeds de
definitieve conclusies (uit de strotten) te trekken..
*
De
Demac Rats in Amerika zijn gevloerd. Knock Out, maar ze weeten het nog
niet. Wie het integendeel wel al weet, is Trump. Alleen nog maar door
hen de hand te reiken. Want ze staan er samen voor en ze moeten er samen
door. Liefst, zoals koningskinderen, door hetzelfde deurgat.
*
Ik
noem geen namen. Maar een land waar geen Eendracht heerst, is een
land zonder Macht. Eendracht naast eerbied voor het Gegeven Woord. Wat
geldt voor het machtige Amerika, geldt ipso facto ook voor alle andere
landen. De Nationale Wapenspreuk van LUnion qui fait la Farce vinden
we n klein beetje terug in de gerechtelijke beschikking van een
Koninklijk DNA over het vaderschap van eigen vlees en bloed. Is ons
Dolfineke nu n Boëlke of n Coburgerke? Haar voorkomen alleen voorkomt
twijfel. De 2 andere erfgenamen + de aangeomen zoon zullen het bij de
komende erflating geweten hebben! De Eendracht zal dra wettelijk
hersteld zijn, de Koninklijke Crypte in Laekèn zal straks in eendracht
mogen bloeien
-
War
zich ondertussen in Amerika afspeelt gaat niet over lijken, maar over
wijken. De criminele Clinton Clan Club wijkt voor de realiteit van elke
dag. Hun senatoren die de Opperrechter die Trump wilde, wilden
afschieten, zijn zelf door Het Volk afgeschoten. Is om over na te
denken. Te meer daar nu al een van de verkrachte slachtoffers bekend
heeft, de dader nooit te hebben ontmoet. Het zal dus anders dan bij
Bertje den Eersten, een verkrachting op afstand zijn geweest. The show
must go on. En dat zal die CNN-patat met de losse handjes voor het oog
van de camera wel geweten hebben Trump ziet voortaan terecht liever
zijn hielen dan zijn tenen
O
ja, Trump kan dus gewoon verder regeren via Presidentiële Decreten.
Die natuurlijk door tegen-decreten kunnen ontdecreet worden. Want,
inderdaad, Amerika is, zoals we allemaal weten, Het Land van de
Onbegrensde Mogelijkheden.
**
*
*
Republikeinen behouden Senaat: Democraten die tegen Kavanaugh waren weggestemd
Project
Veritas verborgen camera: Democraten lieten grote aantallen illegalen
stemmen Staat Georgia onderzoekt of Democratische Partij kiessysteem
probeerde te hacken
Het
is historisch maar zelden voorgekomen dat de partij van een zittende
president zetels won in beide huizen van het Amerikaanse Congres. De
Republikeinen zijn daarom weliswaar teleurgesteld dat ze hun meerderheid
in het Huis aan de Democraten kwijtraken, maar kunnen desondanks
opgelucht zijn dat ze in weerwil van de meeste peilingen hun meerderheid
in de Senaat behouden en zelfs uitbreiden. Opvallend is dat de
Democratische senatoren die tegen de aanstelling van opperrechter
Kavanaugh stemden, bijna allemaal hun zetel hebben verloren.
In
de afgelopen 28 midterm verkiezingen sinds 1906 verloor de partij van
de zittende president gemiddeld 30 zetels in het Huis en 4 in de Senaat.
Alleen in 1934, 1998 en 2002 won de regerende partij zetels in het
Congres. Nog niet alle uitslagen zijn binnen, maar de Republikeinen
zullen waarschijnlijk 25 tot 35 zetels in het Huis kwijtraken, ongeveer
het gemiddelde. Ze verrassen echter met de winst van 2 tot 4 zetels in
de Senaat. (1)(3)
Anti Kavanaugh senatoren verliezen bijna allemaal
De
Democratische senatoren die tegen de aanstelling van Kavanaugh stemden
hebben bijna allemaal hun zetel verloren. Joe Manchin, de enige die voor
hem stemde, won juist. Overigens erkende afgelopen week een van
Kavanaughs beschuldigers,
de linkse activiste Judy Munro-Leighton,
dat
ze loog toen ze beweerde dat ze in een auto door hem werd verkracht, en
gaf ze toe dat ze de opperrechter zelfs nog nooit ontmoet heeft (2).
Meineed?
De
door de media voorspelde blue wave is uitgebleven. De Democratische
meerderheid in het Huis kan nu weliswaar van alles proberen om Trump te
dwarsbomen, maar uiteindelijk behoudt de Senaat het laatste woord.
Project Veritas: Democraten lieten grote aantallen illegalen stemmen
Uit
een nieuwe serie met de verborgen camera opgenomen documentaires van de
onafhankelijke onderzoeksjournalisten van Project Veritas is gebleken
dat sommige medewerkers van kieslokalen tegen alle regels in grote
aantallen non citizens -oftewel illegalen- hebben laten stemmen,
wetende dat die doorgaans in grote meerderheid op de Democraten stemmen.
(4)
Ook
bij de presidentsverkiezingen in 2016 hebben de Democraten op deze
wijze verkiezingsfraude gepleegd, wat toen echter vergeefs bleek. Het
zal geen verwondering wekken dat de Democraten daarom grote voorstanders
zijn van massa immigratie uit Latijns Amerika, terwijl Trump die juist
fors wil indammen.
Probeerden Democraten kiessysteem te hacken?
Afgelopen
maandag stelde de staatsminister van Georgia, de Republikein Brian
Kemp, zowel de FBI als het ministerie van Homeland Security op de hoogte
van een onderzoek naar serieuze beschuldigingen dat de Democratische
Partij het kiessysteem heeft geprobeerd te hacken. De Democraten
ontkenden in alle toonaarden, en zeiden dat het om een wanhopige
poging van Kemp ging om gouverneur te worden, wat overigens lijkt te
zijn gelukt. (5)
Eerder
werd Kemp juist zelf beschuldigd van het manipuleren van kiessysteem
door meer dan een half miljoen geregistreerde kiezers te schrappen omdat
ze uit de staat waren verhuisd, wat na onderzoek slechts voor enkele
tienduizenden het geval zou zijn. Waar of niet, in Georgia, Texas en
zeker een tiental andere staten zijn grote problemen gemeld met de
stemmachines. (6)
Waar
dat Huis van Afgevaardigden zo ineens vandaan is gekomen, mag Joost
weten. Dat schijnt ineens wel degelijk een belangrijk Huis te zijn.
Vooral omdat zij daar n krappe meerderheid hebben behaald. Elders las
ik al, dat om het even wat daar afgeknald wordt, door de Senaat, waar
Trump de absolute meerderheid heeft, toch kan blijven doorgaan. Louter
goed betaald tijdverlies dus. Maarja, een kinderhand is dan ook gauw
gevuld.
Wat
nog rapper zou moeten gevuld worden, is het vakje met het aantal jaren
amigo onder de uitspraak voor meineed in de zaak tegen die Opper
Rechter. Die zaak zal later in de Geschiedenisboeken vermeld worden als
The One Beer Show, n eenakter los uit de hand opgevoerd diir
President Trump. Wenn? Where? How? I dnt remmember. But I remember for
sure: I had just one beer.
*
Wat
mij ook van het hart moet, is dat allegaartje van speciaal volk dat bij
de Democ Rats voor het eerst zou verkozen zin. Twee fanatieke moslimas
met Salem Aleikum als begroeting, publieke homos en diverse
bewoonsters van het Lesbos, vakbondsafgevaardigdeen en ander
riftje-raftje, zoals ons Ma zou gerzegd hebben. En ze zou nog gelijk
hebben gehad, ook.
Uitspraak van het woord USCITA is heel eenvoudig . Je zegt gewoon
OESJIE TA .
*
De Italiaanse Regering Nieuwe Stijl om zeep helpen. Er is inderdaad niets nieuws onder de zin.
Zeep!
Op chemische wijze menselijke resten omzetten in zeep: in de
oorlogsjaren was dat een veelvuldig voorkomend bezaugheid in de directe
omgeving van alle Nazi concentratiekampen. Nu wordt het om zeep helpen
opnieuw uitgeprobeerd met een heel Volk dat zich eertijds door zijn
(Linkxse) Leiders in de oorlog heeft laten meeslapen. Nu denkt de
huidige Leiding daar helemaal anders over. Zij dulden inderdaad,
zoals wij het zingen, geen vreemde Meesters meer n het Land.
*
De
ezel in een bergachtig landboiw-gebied als Italië is nog niet zo heel
lang uit beeld verdwenen. Na 14 jaar en meer, dag en nacht leven tussen
en met de Italianen in hun wondermooi sprookjesland, hebben wij er geen
ezels meer gespot. Al lag het daar t allenkante vol met losse
rotsblokken om deze te doen vallen. Toch die éne, daar, hoog in de ons
omringende heuvels. Hij graasde, telkens er niet moest gewerkt worden,
vrij en ongebonden voor de woning van dat oud vrouwtje. Die moest een
paar vierkante meter grond bedrichten om met de schamele opbrengst
zichzelf in leven te houden.
Wat
wij daar in die wildernis gewonnen verloren liepen te doen? Wij waren
op zoek naar een of ander teken, dat daar in het nog niet zo verre
verleden (1867), tijdens het Risorgimento (Eenmaking)
het Pauselijk Leger slag leverde tegen Garibaldi, om de Pauselijke
Gebieden af te snoepen voor het politiek eengemaakte Italië waar Het
Huis van Savoie in 1870 Koning zou van worden. Het was de enige veldslag
die Garibaldi verloor en daarom van historisch belang. Die Pauselijke
Zouaven; die daar dus totaal onverwacht de overwinning boekten,
bestonden uit Zwitsers, Duitsers en .Vlamingen.
Dat hadden wij geleerd in de uitleg over die kleine bergketen (Monte Volsiniï, aan het Lago di Bolsena) die onze Noordelijke einder afsloot. Met de laatste hoogte als grens tussen Toscane en Lazio, de Monte Landro
(Altezza585 m s.l.m.). In 2011 zouden daar officiële opgravingen
geschied zijn om piëteitsvol deze slag te kunnen herdenken. Zie
Ja,
inderdaad. Italië is een land van tradities en van tegenstellingen. Met
daarenboven, tot op de huidige dag, vooral op cultureel vlak, de
opmerkelijke aanwezigheid van Vlamingen. Of van vergoddelijkte Vlaamse
sportfiguren, zoals Eddy Merckx. Meer nog. Ht is zelfs het land waar
andere verre voorouders de Oude Romeinen van vòór Romulus en Remus, de
Ectruscen, de regels van de etiquette hebben bijgebracht. Door o.a. aan
de rijk gevulde tafelen, waar ze al liggend de feesttafels alle eer
aandeden, ook de Dames toe te laten, die anders in de keuken, bij het
personeel dienden te blijven. Zeer tussen haakjes: de Ectruscen, wier
taal nog altijd niet is kunnen ontcijferd worden, waren ook de
uitvinders van het staal met brons gemengd der Romeinse Legioenen, van
wie de scherpe zwaarden hen altijd en overal de overwinning brachten.
Van hen getuigden de voorbij varende Oude Grieken, dat daar in de wijde
omgeving, op de bergflanken dag en nacht de vuren brandden Dat daar ter
plaatse het erts werd opgedolven en tot zwaarden werd omgesmeed, werd
later een publiek geheim in de Oudheid.
Meer van Bolsena (*),
diameter 50-80 Km en overal omringd door bergen ten gevolge van pré-historisch natuurgeweld.
*
In
Bruxellabad (en vooral die Mario Draghi van de GoldmanSachs Bank) zou
men dus beter tweemaal nadenken, in plaats van zo stom te zitten
lachen .
Mario Draghi
*
Enne,
o ja, voor ik het vergeet. Over dat Italiaans leren. Het woord Uscita
is zowat het eerste woord dat we, zeer aanschouwelijk voorgesteld,
leerden. Een pijl, in de luchthaven die verwees naar de uitgang.
Niemand hoeft dus nog verr te zoeken naar een vervangwoord voor de Brexit. Want, ook hier is de taal gans het volk .
*
(*) Lago di Bolsena.
Het grootste vulkanisch mer van Europa. 194 meter diep met diverse
warmwater bronnen. Twee eilanden waarvan het ene, Het Pauseneiland
Bisentena. Omdat daar, tot circa 1309, de Pausen, s zomers kwamen
verkoeling zoeken. Como is ongenietbaar door de massas toeristen,
Trasimeno is n modderpoel, en het kleine Braciano is totaal verslijkt.
Bolsena is één brok ongerepte natuur waar voornamelijk Nederlandse en
Oostenrijke toeristen komen.
*
*
Het is oorlog: EU forceert bankencrisis Italië om populistische regering ten val te brengen
Duitsland
dreigt beslag te leggen op Italiaanse private bezittingen, waardoor
huiseigenaren gedwongen kunnen worden 20% van de waarde van hun woning
aan buitenlandse banken te betalen
Zover is het zeker nog niet, maar de Brusselse financiële oorlog tegen Rome kan het Italexit op zeker moment onafwendbaar maken.
De
mainfake-stream media besteden amper aandacht aan de totale oorlog die
de EU heeft verklaard aan de populistische regering van Italië.
Schaamteloos proberen Brussel, de ECB en ook onze Jeroen Dijsselbloem
een Griekse stijl bankencrisis in Italië te forceren om zo de
populistische regering ten val te brengen. Toch houdt het Lega-M5S
kabinet de beste kaarten in de hand, want het kan eenzijdig besluiten om
tijdens een crisis de banken gewoon open te houden, en desnoods de hele eurozone ten val te brengen.
Dit is de eerste Italiaanse begroting die de EU niet leuk vindt, schreef vicepremier Luigi di Maio,
leider van M5S, op Facebook . En dat is geen verrassing, want dit is
de eerste begroting die in Rome is opgesteld, en niet in Brussel!
Lega
leider Matteo Salvini vulde aan dat de afwijzing van de Italiaanse
begroting door de EU niets verandert. Ze vallen niet een regering aan,
maar een volk. Dit soort zaken zullen de Italianen alleen maar kwader
maken.
Brussel
eist dat alle lidstaten hun begrotingstekorten stapsgewijs omvormen
naar een begrotingsoverschot, maar voor landen met een krimpende
bevolking zoals Italië is dat voorlopig onmogelijk. De tekorten zullen
juist verder oplopen.
EU hoopt bankencrisis en vertrek regering te forceren
De
EU wil Italië dwingen om toch te bezuinigen en de publieke uitgaven
terug te dringen. Men hoopt hierdoor een regeringscrisis te forceren,
zodat de Italianen uit onvrede toch weer op Brussel gezinde partijen
gaan stemmen. Om Di Maio en Salvini uit de weg te ruimen probeert de EU
zelfs een bankencrisis in Italië te forceren, zoals eerder in Cyprus
(2012-2013) en Griekenland (2015) is gebeurd.
Voormalig
hoofd van de Eurogroep Jeroen Dijsselbloem pleitte zelfs openlijk voor
het verlagen van de waarde van Italiaanse staatsobligaties door de
financiële markten, waardoor de Italiaanse banken wel eens failliet
kunnen gaan. ECB hoofd Mario Draghi, nota bene
zelf Italiaan, viel zijn thuisland eveneens openlijk aan door te
waarschuwen dat de banken door de recente uitverkoop van
staatsobligaties met te weinig kapitaal zouden kunnen komen te zitten.
Ik
vind het ongepast voor de persoon die de leiding heeft over de
financiële stabiliteit in Europa om alarm te slaan over de gezondheid
van de Italiaanse banken, ook al verzachtte hij dat later weer. Italië
is namelijk een van de landen onder zijn bankensupervisie, gaf een
Italiaanse parlementariër terecht aan.
Rome zal weigeren banken te sluiten
In
Rome beseft men heel goed dat de EU de frontale financiële aanval op de
populistische coalitie heeft geopend. Beide regeringspartijen werken
dan ook nauw samen om een nationale strategie op te stellen om het
bankensysteem overeind te houden, ook al zou die tegen de regels van
Brussel in gaan.
Premier
Guiseppe Conte heeft de overheidsinstellingen gevraagd om in geval van
een crisis de Italiaanse banken solvent en gewoon open te houden. Rome
zal hoe dan ook weigeren het besluit over de toekomst van deze banken in
de handen van Brussel en Frankfurt te leggen. Zeker Italië, dat een
handelsoverschot heeft en niet afhankelijk is van buitenlandse
valutastroom, kan deze koers volgen door op papier insolvente banken
gewoon overeind te houden.
Dat
betekent wel dat de betrouwbaarheid van de euro op de financiële
markten verder wordt ondermijnd. Karsten Wendorff, lid van het
Adviesorgaan van de federale Duitse banken, suggereerde daarom om
private Italiaanse bezittingen in beslag te nemen als vergoeding voor
het eventuele niet terugbetalen van (een deel van) de Italiaanse
staatsschulden.
Het
bizarre voorstel komt erop neer dat de Italianen worden gedwongen om
deel te nemen aan een nieuw nationaal solidariteitsfonds (een cynische benaming voor wat niets minder dan een afpersingsfonds is).
Italiaanse huiseigenaren zouden dan bijvoorbeeld 20% van de waarde van
hun woning moeten betalen aan de buitenlandse (vooral Europese) banken
die Italiaanse staatsschulden hebben opgekocht, en die anders in grote
problemen dreigen te komen.
Finale confrontatie pas na Europese verkiezingen
Dit
Duitse dreigement om beslag te leggen op de bezittingen van de
Italianen zal hun weerzin en woede tegen Brussel en Berlijn alleen maar
doen toenemen. Mateo Salvini,Luigi di Maio
en het grootste deel van het Italiaanse volk constateren terecht dat de
EU elite hen de oorlog heeft verklaard, omdat de regering die het volk
heeft gekozen Brussel niet zint, niet alleen vanwege het financiële en
eurokritische beleid, maar ook vanwege de anti-immigratiekoers van het
Italiaanse kabinet.
De
finale confrontatie staat echter pas na de Europese verkiezingen in
2019 gepland. Diverse analisten wijzen er al enige tijd op dat een
openlijke financiële oorlog tussen Brussel en Rome uiteindelijk zelfs
tot de ondergang van de eurozone in zijn huidige vorm, en mogelijk zelfs
het uiteenvallen van de EU, kan leiden.
Xander
(1) GEFIRA (Global Analysis from the Europeanen Perspective) via Zero Hedge (2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Zelfs
bij Hitler & C° is het nooit opgekomen, om private eigenaars in een
naburig land af te zetten, om voor wat dan ook, de gewone man en vrouw
in de straat te doen opdraaien. Het was al erg genoeg, dat in de laatste
oorlog, voor het eerst in de gewone oorlogvoering tussen strijdende
legers, wederzijds elkaars gewone burgers werden platgebombardeerd. De
Luftwaffe eerst, eerder bescheiden, met het in brand gooien in 1940,door
Hermann Goering van de Engelse stad Coventry. Later gevolgd door de
massabombardementen door de Anglo-Amerikanen die ononderbroken iedere
nacht alle mogelijke Duitse steden en dorpen kwamen platgooien.
Als
kind werden wij in de vooravond genoeg uit onze slaap gehouden door dat
akelig aan- en afzwellend geluid van de overvliegende formaties
esakders bommenwerpers, onderweg naar het Ruhrgebied. En verder over
héél Duitsland. Waaronder Dresden, waar de fosfoorbommen zelfs vele
dagen nadien nog de kasseistenen in brand deden vliegen.
Het valt niet op, dat deze keer weer het weer Duitsland is, diede kat de bel aanbindt.
Zelfs
het ogenblik is bewust goed gekozen, als alle aandacht uitgaat naar de
Amerikaanse Midterms war we de jaren voordien zo goed als niets over
hoorden. Het is zelfs mogelijk, dat deze zo hard werden opgeklopt, om de
aandacht af te leiden van het opstoken van deze interne Europa
aanstormende ramp, als Italië inderdaad kiest voor de levensreddende
Uitgang. Liever de Uscita dan deze keer opnieuw het gestreepte
maatpak van de dwangkledij
Dit
is de dag met goddelijke vooruizichten. Tja, veel Latijn heb ik niet in
mijn woordenschat, maar af en toe is er toch iets blijven hangen van
mijn collegejaren.
Voorheen,
vòòr Ttimp, had niemand bij het grote publiek in Europa noch veel
gehoord van noch gelezen over Midterms. En al zeker niet over een of
ander Huis van Afgevaardifden die nu op ieders (juist geaarde) lippen
ligt. Kijk, das weer een ander voorbeeld hoe de politiek verruwd is.
Ja, zelfs alleen nog bestaat uit glitter en schijn. En als het regent in
Parijs Washington, drupt van de regen, drippelt het ook bij ons.
*
Vooral
daar aan de overkant der Grote Plas zijn minder achtbare tegenspelers
op een onhoudbare manier hun mannetje liever kwijt dan rijk. En zelfs,
zo te horen alleen al an de toon, liever dood dan levend. Want zij
voelen instinctmatig, dat er geen tijd is om op een normale manier die
verdomde normale ambtsperiode uit te zitten.
Waar
een historische figuur als deze President zijn stempel heeft gedrukt op
de Landsleiding, is er geen weg meer terug. De slogan America first
is dan ook een dodelijk wapen tegen al wie met andere bedelingen, zoals
de wereld islamiseren, in Het Witte Huis, liever scheve schaats rijdt.
De Amerikaanse politiek was altijd al een ongemakkelijke boel. Trump nam gewoon de beschaafde vermomming weg. Het is een citaat van Freddy Gray, de Amerika-correspondent van het Britse weekblad The Spectator.
De Amerikaanse congresverkiezingen op vandaag 6 november zetten die ongemakkelijkheid nog maar eens dik in de verf.
You cannot be civil with a political party that wants to destroy what you stand for
De
huidige president is op zijn zachtst gezegd niet meteen de meest
stijlvolle man. Zijn bespotting van het oorlogsverleden van tegenstander
John McCain (*) tot bijvoorbeeld zijn omschrijving van de
vernielingskracht van orkaan Maria er stierven daarbij om en bij 3000
mensen als an incredible success waren weinig tactvol. En dat zijn
slechts twee voorbeelden. Zijn tegenstanders zijn evenzeer van stijl gespeend. You
cannot be civil with a political party that wants to destroy what you
stand for, verklaarde Hillary Clinton. De hysterie van vele opposanten
van de zittende president tart net als de man zelf elke verbeelding.
Of zoals de Democratische Eric Holder het verwoordde: When they go low, we kick em.
*
Dode manieren
In een artikel voor The Spectator vraagt MacArthur zich af wat er gebeurde met goede manieren in zijn land.
John
R. MacArthur, de uitgever van het Amerikaanse maandblad Harpers
Magazine, begrijpt het ook niet meer. Harpers Magazine is het op een na
oudste blad van de VSA, het eerste nummer verscheen in 1850. Het telde
onder meer Winston Churchill en Mark Twain onder zijn medewerkers. In
een artikel voor The Spectator vraagt MacArthur zich af wat er gebeurde
met goede manieren in zijn land. Iemand vriendelijk de hand schudden en
blijkbaar helemaal verdwenen iemand laten uitspreken. Zowel in de
zakenwereld als in sociale situaties om nog maar te zwijgen over
sociale media lijkt de onverschilligheid tegenover wat ooit doorging
voor de sociale norm tot een alarmerend peil te zijn gestegen. Hij
wijst daarbij naar de Amerikaanse president als toonvoorbeeld. Maar
evengoed naar zijn fellow liberals and proper left-wingers. De
tegengestelde partijen schreeuwen gewoon tegen elkaar. Zelfs MacArthur
bekent dat hij recent tegen zijn eigen principes en opvoeding in begon
te schreeuwen aan de telefoon.
Twee Amerikas
Je moet vooral gillen dat jij gelijk hebt en de andere niet.
Dit
is hetzelfde land waar jarenlang de rechts-conservatieve intellectueel
William F. Buckley beschaafd, maar scherp in debat ging met
tegenstanders van allerlei achtergronden. Alleen tegen auteur Gore Vidal
ze verafschuwden elkaar vloog hij uit de bocht en daarvoor schaamde
hij zich later. De knappe documentaire Best of Enemies brengt deze
vete mooi naar voren. Dit soort beschaafd en intellectueel debat lijkt
vandaag niet meer mogelijk. Je moet vooral gillen dat jij gelijk hebt en
de andere niet.
Hoewel,
de Nederlandse krant Trouw maakte een intrigerende reportage over een
poging tot gesprek onder de titel Dezelfde heuvels, twee Amerikas. De
journalist Bas den Hond bracht verslag uit over hoe twee stadjes de
kloof tussen links en rechts dekken die termen de lading wel? willen
dichten. Het linkse Leverett ligt in Massachusetts en Letcher County
is de rechtse tegenpool in Kentucky. Leverett is een welgesteld stadje
waar velen werken aan een van de vijf universiteiten van
West-Massachusetts. In Letcher County leeft men dan weer van de
kolenindustrie. En daar ligt meteen ook de kloof. 18 van de 19 armste
staten zijn in Republikeinse handen, de vijf rijkste staten worden
bestuurd door Democraten. De kloof tussen wat de gemiddelde Republikein
en gemiddelde Democraat denkt over heikele politieke kwesties is alleen
maar toegenomen.
*
(*)
John McCain: laten we zeggen, dat er heel wat fantasie hangt rond diens
levensverhaal, daar waar hij als een oorlogsheld wordt voorgesteld.
Misschien weet Trump daar ambtshalve wel iets meer over Maar O.K. van
de doden niets dan goed. Zelfs geen kwaad wiird over Fidel Castro, over
Neson Mandela of over Che Guevara.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Het
zijn weer de sociale media die het gedaan hebben! En Sir Winston
Churchill citeren als voornaam medewerker aan een voornaam Amerikaans
tijdschrift heeft ook een keerzijde. Denk alleen nog maar aan de mening
van deze oorlogsveteraan over de islammerij. En dat op een ogenblik waar
die barbareb zich nog koest hielden!
Toppunt
van ironie is wel dat 18 van de 19 armste staten in Republikeinse
handen zijn, de vijf rijkste staten worden bestuurd door Democraten.
Waarom mogen we deze crucuale waarheid pas nu weten? Of is dat eerder
een impliciete toegeving dat Trump er absoluut nodig is? Ook in deze
situatie komt de slogan Ameriica Firdt tot zijn volle recht.
Bij
ons is dat eerder omgeeerd. De armste landsgedeelten wirden beheerst
door de Scciaal Democeaen die het zegging schap hebben en willen
houden over het rijke Vlaanderen.
*
Zijn tegenstanders zijn evenzeer van stijl gespeend.
Tjan wat was er nu eerst, de kip of het ei?
*
When they go low, we kick em.
Zeeer juist. Ook in de arena in het Oude Rome was dat de held, die degene die op het zand lag na de uppercut, helemaal afmaakt.
Moraal van het verhaal: de andere wang aanbieden is wel mooi, maar het is niet te volhouden!
Zeg
nu niet dat U dit nier verwacht hebt. Al moeten ze met de blote vuist
de hemel bestormen: nederlagen verwerken is niet des Slinkxsens liefste
bezigheid. Andere meningen worden door hen - wereldwijd - niet geduld.
Iedereen moet peinzen lijkte zij. Anders sloan zup joen muile. Een verkiezingsslogan van ten tijde van Kop Van den Eynde.
Och! Krijg het schurft. Of de Rode Hond
*
Hieronder
wordt U geconfronteerd met de vooruitziende blik van een der grootste
gazetten uit de Verenige Staten: De Verenigde Nieuw Yorkse Tijden.
Uiteraard in hun beste Amerikaans. Mmet letters van pek, solfer en vuur.
Stel U voor zeg, dat door de allergrootste opkomst aller tijden, den
Trump in zijn Almacht bevestigd wordt. Clown Obama overleeft het niet!
En Hitlary wordt gevankelijk weggevoerd naar het zothuis. Waar ze
trouwens al veel langer moest gezeten hebben. In afwachting van haar
voorbehouden zitje op de elektrische stoel.
Wijn
aan deze kant van de Grote Plas, lopen maar liefst zeven uur voor op de
klok. Iets dat, eerlijk gezegd, volgens mij niet lang meer zal duren,
mochten de Democ Rats winnen. Stel U voor, dat zij nog langer moeten
leven in he besef dat die achterlijke Europeanen hen in alles voor zijn.
Nul
ne lignore: depuis lélection du président Américain le 8 novembre
2016, un conflit sest ouvert entre la presse (traditionnelle) et le
président. Ce qui na rien pour surprendre étant que lécrasante
majorité des organes de presse américains ont fait activement campagne
contre ce président, publiant sondage après sondage pour attester que
celui-ci navait aucune chance dêtre élu. En témoigne, un exemple parmi
mille, cette mémorable information du New York Times deux semaines
avant lélection :
Tout
le débat sur la désignation de la presse comme ennemie du peuple par
le président américain est faussé. Pour commencer, jamais Trump na
qualifié la presse dennemie du peuple. Il a qualifié ce quil appelle
les fake news medias les medias qui colportent des contre-vérités
dennemis du peuple.
taxer de nombreux médias de fake news est malheureusement bel et bien justifié
Cest
très différent de la phrase que lui imputent la plupart des organes de
presse, exemple : la prestigieuse agence Associated Press ici, qui
prouvent du fait même que taxer de nombreux médias de fake news est
malheureusement bel et bien justifié.
En réalité, le problème est limpide.
Aux
Etats-Unis, la moitié de la population se reconnaît dans les idées dite
de droite (pour faire simple). Or, 80% des journalistes américains de
la presse traditionnelle se définissent comme de gauche (ou pas de
droite) et un royal 7% comme étant de droite (Just 7 percent of
journalists are Republicans. Thats far fewer than even a decade ago.,
The Washington Post, 6 mai 2014).
Par
conséquent, la vision du monde que colporte lécrasante majorité des
médias diverge de façon caricaturale et absurde de celle de la
population américaine. Cela est dautant plus vrai que la gauche abuse
de sa position archi-dominante au sein des médias en cultivant une
vision, non seulement de gauche, mais souvent radicale, voire
extrémiste, rendant compte de la réalité de façon orientée, parfois
mensongère, ne serait-ce que par la négation des faits qui lui
disconviennent.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Zoals
iedereen wel weet, is het op deze blog niet de gewoonte om iets over te
nemen in De Taal van Marianne. Maar nood (of het gezond verstand)
dwingt.
In
mijn loopbaan heb ik vooral veel Frans met haar op gehoord. Net zoals
mijn lodderig oor achteraf potjesvlees kip-kap Engels heeft gehoord. Wat
is dat toch met ons Volk om te denken dat buurmans gras altijd groener
is?
Goed
zo. Maar dat neem niet weg, dat Vlamingen meestal aangeboren polyglot
zijn. Zet ze bij een Staatsbanket naast een Chinees en er ontstaat
binnen de minuut een levendig gesprek. Desnoods in de gebarentaal .
*
In
de vroege uurtjes van de vkgende dag 7 November primeert op de radio
vooral dit bericht. Ja Ja, Almacy, de Turkse Feeks, is van nu voort in
goed gzzelschap.
Rashida
Tlaib en Ilhan Omar zijn de eerste twee moslimas ooit die in het
Amerikaanse Congres zullen zetelen. De twee werden respectievelijk
verkozen in Michigan en Minnesota, twee staten in het centrum van de VS
Hoeveel zouden er dat geweest zijn moest Clown Obama en niet Donald Trump in handen hebben gehad?
Niemand
staat er bij stil en inderdaad: het is een hoog-van-mijn-bed-show.
Zoals reeds vele eeuwen geleden: buiten bereik, in the clouds.
Ongenaakbaar ver en machtig genoeg om in een paar seconden zo goed als
hele planeten of sterrenstelsels te vernietigen.
De Ruiters der Apocalyps
*
Maar gelukkig, tot hiertoe is het alleen maar spektakel. Een lichtparade die aan vaste regels is gebonden.
Het
moet er ons echter doen aan denken, hoe klein en kwetsbaar wij, ledende
wezens, mensen, dieren en planten, zijn. Zelfs het on-materiële zoals
de menselijke Geest zou erbij vergaan. Want niemand meer om de dingen
waar te nemen.
Niemand meer?
Tenzij
er ergens in de Ruimte intelligent leven bestaat. Ergens in het
Oneindige. De plaats zonder begin en zonder einde. Waar wij inzake
tijd en ruimte geen de minste besef van hebben.
Deze
verschijnselen doen mij als vanzelf denken aan zowel de fluisterende
donkerte der gewelven van de Kathedraal van Chartres, een wonder van
Middeleeuwse bouwkunst, als in het Eeuwige Rome, aan de vroegere
Romeinesse Thermen van Diocletianus (voltooid 306 n. Chr), door de
latere Pausen in 1561 omgebouwd door o.a. Michelangelo, tot de Basilica
di Santa Maria degli Angeli e dei Martiri. Met Planetarium vol
hemellichamen die de mensen toen ook am intrigeerden.
*
Volgers
van deze blog weten dat wij, man en vrouw, jaren lang onafgebroken in
Italië Onbetaald Verlof hebben genoten. Natuurlijk hebben wij
regelmatig Rome gedaan. Van het Forum Romanum tot het Vaticaan en van
het St Pietersplein naar de Tuinen van Lucretia Borgia, de Villa Borgèse
en Het Kerkje der Vlamingen, in de onmiddellijke omgeving van de Trevi
Fontein en het Campo dei Fiore, de bloemenmarkt waar Cleopatra nog
bloemen is gaan kopen voor Julius Caesar.
Wij
zagen op de 7 heuvels waarop Rome is gebouwd, de zeven kathedralen,
laatste vastgoed der Pausen, na de Eenmaking van Italië door Garibaldi
in 1870. Wij zagen de Maria Maggiore, tegen de meterdikke versterkte
muren van het Oude Rome. We huiverden van eerbied in de arena van het
Colosseum en tussen de muren van het antieke Pentagon. We dwaalden rond
in de paradijselijke tuinen van het Laterano en zaten op dezelfde
stoelen waar Mussolini in 1929 het Vredesverdrag, de reconciliatioe
met de Wereldkerk van Rome had afgesloten.
Precies
in die verbouwde Thermen en dat Planetarium botsten wij onverwacht op
een lichtstraal uit de hoge gewelven op de vloer. Voorzichtig maar
zeker van ons stuk volgden we die lichtvlek, een witte lijn op de vloer
die verdween in de inktzwarte duisternis.
Wat we zagen was een soort meridiaan, de Linea Clementina,
een meridiaan met de tekens van het dierenriem, die Paus Clemens XI
heeft laten aanleggen door Francesco Bianchini in 1702. Deze lijn werd
gebruikt ls uurwerkn en om Pasen te voorspellen, en de kalenders goed
te zetten. De kerk werd om meerdere redenen gekozen: de kerk was zoals
de meeste badhuizen naar het zuiden gericht, hierdoor komt er zolang de
zon op is, altijd zonlicht op de kerk. Ook was de kerk al gestopt met
zakken en had het hoge muren. Hierdoor zou de meridiaan erg precies
zijn. In de kerk zelf is de meridiaan afgezet met linten.
Paus
Clemens XI met een mens geweest zijn met boehhouders talent vor orde en
regelmaat en daarenboven iemand met sterrenkijker-kennis die de Hemel
liet beslissen over de menselijke jaarkalender .
Linea Clementina
*
*
Spectaculaire vuurbal flitst door hemel vlak voor hoogtepunt van jaarlijkse meteorenregen
Tijdens
de nacht van 11 november is het zo ver en zal het Noordelijk halfrond
getuige zijn van de Taurid-meteorenregen, die dan op een hoogtepunt
bereikt. De zwerm van meteoren zou afkomstig zijn van de komeet Encke en
passeert jaarlijks twee maal voorbij de aarde, in oktober aan de hemel
van het Zuidelijk halfrond, een maand later boven het Noordelijk. Hoewel
de jaarlijkse meteorenregen niet vaak vallende sterren bevat, werden de
inwoners van de Amerikaanse staat Arkansas afgelopen weekend van 3
November op een spectaculaire vuurbal getrakteerd.
De
spectaculaire vuurbal werd toevallig op een beveiligingscamera
vastgelegd en werd intussen al druk bekeken op sociale media, waar het
reacties regent. Sommigen dachten dat het einde der tijden was
aangebroken en vreesden dat het stuk meteoor op aarde zou neerstorten,
terwijl de meeste genoten van het opmerkelijke natuurverschijnsel.
Vuurballen
zijn volkomen normaal en volgens de American Meteor Society schieten er
jaarlijks meer dan 500.000 door de hemel. Bill Cooke, expert in het
bestuderen van meteoren voor het Amerikaanse ruimteagentschap NASA,
voorspelt dat er ook later in november - na het hoogtepunt van de
meteorenzwerm - nog vuurballen zullen worden waargenomen, in beide
hemisferen.
**
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Nog
veel verder achteruit, naar, om te beginnen, een duistere passage in
Genesis, het Scheppingsverhaal, waar staat dat zij zagen dat de
dochters der mensen best mooi waren om kinderen mee te hebben. Zij,
dat moeten dus ruimtereizigers geweest zijn die verkozen om niet meer
terg te vliegen, maar op aarde te blijven overleven. De rest van dit
verhaal kent iedereen.
Een
rare geschiedeis, als U het mij vraagt. Een verhaal dat meteen de vele
groepjes van 72 dagverse maagde van de isllammerij op losse schroeven
zet. Om misschien licht te geven op het bestaan van de onzichtbare
serafijnen en cherubijnen als Engelen Gods
*
Ook
zijn daar de Oude Egyptenaren, die in de woestijn (ook toen a?) de
Pyramiden van Cheops bouwden, tot op de millimeter gekopieerd van de
sterrenhel. Precies alsof ze daar, zeer concreet in het sterrenbeeld
Orion thuis waren geweest
Ilana
Mercer! Illustere onbekende, voorlopig toch wiens naam na Amerika, nog
de hele wereld moet veroveren. Het zeldzame vogeltje is scherp gebekt en
heeft een veroverende klare blik op de wereld rond haar.
Ze
is Zuid Afrikaanse, maar verblijft in Amerika. Deze jonge vrouw is
schrijfster, columniste, blogster en filosofe. Ze kende een enorm succes
met haar boek
The Trump Revolution:
The Donald's Creative Destruction.
*
De
opbouwende afbraakwerken van den Donald: mooier omschrijving van diens
revolutie bestaat er niet. Vooral niet omdat na 8 jaar Clown Obama,
de Amerikaanse samenleving van op de fundamenten opnieuw moet worden
opgebouwd.
Haar wervelende zeggingskracht is zelfs de reden waarom dit talent hier te lande bij ons onder de korenmaat moet blijven.
Benieuwd hoe Trump zelf over haar denkt.
*
Een
nadeel. Het is een veelvraat. Zaak die ze echter bij haar
gewoontegetrouw, tot een voordeel ombuigt. Ze gebruikt de digitale
werkmiddelen als evenveel breekijzers om heilige huisjes bloot te
leggen. Een vluchtige blik op Google zal U dat duidellijk maken. Neem
alvast van mij aan, dat het een kind van haar tijd is.
Kinderen
hebben grenzen nodig, maar de gemeenschap waarin ze leven niet? Waarom
worden grenzen ineens een (racistische) doodzonde als landen en volken
deze willen handhaven?
Als de VS en EU willen overleven zal het respect voor onze eigen grenzen en soevereiniteit heel snel hersteld moeten worden.
De
Verenigde Staten en Europese Unie stevenen op grootschalige
maatschappelijke onrust af, waar de huidige spanningen en polarisatie
slechts het begin van zijn. De grootste fout die in Washington, Brussel
en andere regeringssteden wordt gemaakt is te denken dat mensen en
bevolkingsgroepen met hemelsbreed verschillende opvattingen gedwongen
kunnen worden om met elkaar te integreren. De al bijna 20 jaar als
politieke analist en auteur werkzame Ilana Mercer
schrijft dat het cruciaal is dat niet alleen de persoonlijke grenzen
worden gerespecteerd, maar ook die van gemeenschappen, volken en
complete landen. Als die zoals nu in de EU en de VS het geval is worden
afgebroken, is dat een recept voor enorme ellende, voor iedereen.
De
VS werd en wordt door links en liberaal Europa in ieder geval tot het
aantreden van president Trump - nogal eens aangehaald als het bewijs
van succesvolle integratie van verschillende bevolkingsgroepen. Mercer
wijst erop dat dit slechts schijn is, en Amerika niet zozeer een land of
volk is, maar een economie, waarin de inwoners feitelijk maar één zaak
echt gemeen hebben, en dat is de honger naar consumptie.
Laten we stoppen met de schertsvertoning dat we één moeten zijn
Iedere
partij in ons onherstelbaar gespleten en gefragmenteerde land roept op
tot eenheid, vooral na gebeurtenissen die onderstrepen hoe onverenigd de
VS is. Het zijn met name de Republikeinen die oproepen tot die
eenheid; de Democraten geven enkel nog de Republikeinen de schuld van
het gebrek daaraan in onze toenemend onbeschaafde samenleving.
Laten
we in naam van eerlijkheid en wederzijds respect stoppen met deze
schertsvertoning, vindt Mercer. De Verenigde Staten zijn al heel lang
niet meer een eenheid, op geen enkele betekenisvolle wijze, zoals dat
bij de oprichting in de tweede helft van de 18e eeuw nog wel het geval
was.
De
lijm die ons toen samenbond is verdwenen... Het 21e eeuwse Amerika is
het thuis van 327 miljoen vervreemde, vijandige individuen, die zo
verschillend zijn dat ze elkaar wantrouwen. En ieder jaar laden de
elites nog eens een miljoen nieuwkomers bovenop deze massa ziedende
tegenstanders.
We delen niet dezelfde waarden, moraliteit en gewoonten
De
Democraten, die de intellectuele productiemiddelen controleren de
scholen, sociale media, tv, de geschreven pers, de uitgevers, de
denktanks, de permanente bureaucratie - houden vol dat massa immigratie
overeenkomt met wie wij zijn als volk. Dit is de zoveelste holle
leuze, net zoals die over eenheid, vervolgt Mercer.
We
delen namelijk niet dezelfde waarden, moraliteit of gewoonten. We
aanbidden niet dezelfde helden. We breken de historische monumenten van
elkaars helden juist af. We hechten aan andere zaken waarde, en onze
binding aan de Engelse taal is op zijn best vaag en neemt af.
Uit
peilingen en maatschappelijk onderzoek blijkt dat de Amerikanen elkaar
liever vermijden en thuis alleen voor de tv willen hangen. De
honger naar consumptie is feitelijk de enige drijfveer die de Amerikanen
met elkaar gemeen hebben en natuurlijk de enorme schuldenlast, zowel
privé als van de staat.
Respect voor individuele grenzen, maar niet voor die van volken en landen?
Voor
de ene helft van het land houdt soevereiniteit in dat hordes getergde
illegalen de grenzen doorbreken. Voor de andere helft zijn die grenzen
juist het teken van soevereiniteit (en misschien zelfs een moratorium op
de onophoudelijke instroom).
Mensen
worden terecht boos op anderen als ze worden gedwongen om tegen hun wil
samen te leven. Signalen van de hiermee gepaard gaande binnenlandse
maatschappelijke onrust zijn al duidelijk te zien... Goede hekken (of
muren) maken inderdaad goede buren, zowel tussen landen als tussen
henzelf.
Een
gevoel van veiligheid en soevereiniteit is essentieel voor het gezond
functioneren van zowel individuen als volken. De gezonde ontwikkeling
van kinderen is gebaseerd op respect voor hun lichamen en hun grenzen.
Maar wacht eens even: kinderen hebben wel grenzen nodig, maar de
gemeenschap waarin ze leven niet? Waarom worden grenzen ineens een
(racistische) doodzonde als gemeenschappen (/ landen, volken) deze
willen handhaven? Waarom is het overschrijden van deze grenzen ineens
iets prijzenswaardigs?
Een
vreedzame samenleving is gefundeerd op vrijwillige samenwerking, niet
op gedwongen integratie, vervolgt Mercer. Ze geeft het voorbeeld van de
christelijke bakker die door links-liberaal Amerika voor het gerecht
werd gesleept omdat hij weigerde een huwelijkstaart voor een homostel te
maken. Laat hem. Er zijn genoeg taartenmakers die hen wel willen
helpen. Wat is de moraliteit en milddadigheid van het afdwingen van een
dienst door een onwillige dienstverlener? Slavernij in plaats van
service is wat deze gay masters van hun ondergeschikte bakker
eisten.
Mensen
kwetsen niemand als ze hun goederen niet aan anderen willen leveren.
Dat is hun recht. De bakker heeft de zeggenschap over zijn eigen arbeid
en bezit. Laat hem met rust.
Ongemakkelijk samenleven en respectvolle verdeeldheid is de enige weg
In
deze tijd eisen onze oppermeesters in Deep State D.C. (en evenzo die
in Brussel) dat zij, omdat wij zo rijk en aangeboren slecht zijn, moeten
beslissen wat er moet gebeuren met het leeuwendeel van wat wij
verdienen, inclusief dit uitdelen aan de rest van de wereld. Dat is
totaal niet nodig, want de Amerikanen en daarna de Europeanen zijn met
afstand de gulste gevers aan allerlei liefdadigheidsinstellingen,
vooral als we die zelf mogen uitkiezen.
Wij
zijn heel gul voor vreemdelingen in nood als zij op hun beurt geen
inbreuk maken op onze vrijheid, en de natuurlijke rechten die wij als
persoon en op ons bezit hebben respecteren.
Maar
mensen worden woedend, zelfs moorddadig, als Big Brother hen vertelt
over wie zij hun broederlijke liefde moeten uitstorten. Een
ongemakkelijk samenleven, geen gedwongen eenheid, is de enige hoop op
rust in ons land. Respectvolle verdeeldheid is de enige weg vooruit,
besluit de analist.
Benieuwd
wat er na morgen 6 November 18, over Trum zal geschreven worden in
Amerika. Over wat er verschijnt of vertoond wordt in Europa mogen wij
ons niet verbazen. Right or wrong, its not their country.
Ik
heb altijd gedacht, dat een buitenlands Staatshoofd beledigen,
strafbaar was. Maar zelfs dàt is afgeschaft. Van alles wordt brandhout
gemaakt.
Als
er al iets verschijnt over deze Grote Dame en haar President,, zal het
wel gore praat zijn. Met daartussen het tandengeknars van Hitlary als
van de heks uit Sneeuwwitje, die aan het spiegeltje aan de wand, vraagt
wie de schoonste is van het land. En ja, ook hier haalt de jeugd het met
verve van die oude toverheksmet de scherpe nagels.
*
