.

KOLOMMETJE N° 419

dinsdag 18 oktober 2011  

Over Zuid Vlaanderen

Of Vlaanderen-in-Vrankrijk

---------------------

Zondag 6 november 2011 om 12u00 - Bommelaers Wall - Route de Furnes 20 in Gijvelde - Zuid-Vlaanderen

Banket Michiel De Swaen Kring

Zondag 6 november 2011 om 12u00

Bommelaers Wall - Route de Furnes 20 in Gijvelde - Zuid-Vlaanderen

Wij nodigen u uit om met ons de dag door te brengen ter gelegenheid van ons eetfestijn dat doorgaat in de Bommelaers Wall
Route de Furnes 20 in Gijvelde.

Wat staat er op het programma: om 12.00 U een Vlaams middagmaal
met nadien een bezoek aan het Ecomuseum met tal van Vlaamse volksspelen

De prijs bedraagt 27 euro. Daarin zijn begrepen: het middagmaal met de dranken alsook het bezoek aan het museum.

Betaling ten laatste op 24 oktober door overschrijving op rek. nr. IBAN: BE83 9730 3518 9715 BIC: ARSPBE22 (Argenta)
op naam van MDSK

Wij rekenen op uw aanwezigheid en in afwachting van onze ontmoeting maken wij u onze beste Zuid-Vlaamse groeten over.

Organistie:

Michiel De Swaen Kring - MDSK - Cercle Michel De Swaen

Banket Michiel De Swaen Kring

Aangesloten bij het OVV
Membre de l'UFCE - FUEV - Union Fédéraliste des Communautés Ethniques Européennes
Lid van de Federale Unie van Europese Etnische Volksgemeenschappen
Zetel: Huize de Zwaan 16 rue G. Péri Z-VL 59251 Allennes-les-Marais

Aanmeldingsformulier:

Voornaam en naam:...........................................
Adres:...............................................................
Postcode en woonplaats:....................................
Tel:.......................... E-post:..............................
Aantal personen:..........X 27 Euro =.....................

Het aantal plaatsen is beperkt...wacht niet te lang!

-------------------

Het ecomuseum van Bommelaerswall, Ghyvelde

Een duik in de oude landbouwtechnieken.

Bommelaers Wall vertelt de geschiedenis van de hoeve en van de typische bijzonderheden van de Frans-Vlaamse kuststreek. U ontdekt er hoe het vlas bewerkt werd, bezoekt een melkhuisje en ziet de veranderingen in het plattelandsleven gedurende de laatste eeuw. Verdwenen beroepen, reconstructies van binnenshuistaferelen, oude foto's: de rijkdom van de collectie is zowel indrukwekkend als boeiend.

http://www.astrolab.be/html/ecomuseum_nl.html

Open

voor individuele bezoekers elke dag van 1 april tot 31 oktober (van maandag tot zaterdag van 10.00 u. tot 18.00 u. - op zon- en feestdagen van 14.00 u. tot 18.00 u.)
voor groepen (vanaf 15 pers.) gedurende gans het jaar elke dag na reservatie : Ecomusée du Bommelaers Wall
20 route de Furnes (tegenover de Duinenfabriek) 59254 Ghyvelde (Fr.)
tel. en fax: +33 3 28 20 11 03 

Taalkundige kenmerken van het Frans-Vlaams

Frans-Vlaanderen is afgesneden van de ontwikkelingen van het Nederlands in België. Daarom vinden we in er oude taalkenmerken van het Vlaams, die nog bewaard zijn gebleven.

De inwoners van Frans-Vlaanderen koesteren meestal hun Vlaamse wortels, maar dan voornamelijk in culturele en historische zin. Organisaties als de Michiel de Swaenkring of Yser houck hebben grotendeels een culturele invulling. De meeste Frans-Vlamingen hebben het Frans als eerste taal, maar zijn zich toch bewust van hun Vlaamse achtergrond. Een politieke invulling van deze achtergrond was er wel in 1984, toen de Vlaemsche Federalistische Party (Parti Fédéraliste Flamand) werd opgericht, deze partij had echter niet veel succes.

Sedert enige jaren is er echter op taalkundig vlak sprake van een voorzichtige heropleving van het Frans-Vlaams en is er eveneens sprake van een toenemende belangstelling voor het Nederlands. Hier en daar worden taalcursussen Frans-Vlaams en Nederlands georganiseerd door de verenigingen de “Akademie voor Nuuze Vlaemsche Taele” en respectievelijk “Komitee voor Frans-Vlaanderen”. In Belle is er eveneens een “Huis van het Nederlands” dat onder meer taalcursussen Nederlands verzorgt.

In 2008 was ‘Bienvenue chez les Ch’tis’ in Frankrijk een zeer succesvolle film, die zich afspeelt in Sint-Winoksbergen en waarin de streekbewoners worden afgeschilderd als wat simpele, maar toch sympathieke zielen.

Uithangborden van horecazaken in Cassel verwijzen naar de Vlaamse oorsprong: ‘De Oude Schoenmakerie’, ‘Oude Herberghe’, ‘In de Henne’,… Wegwijzers onthullen oude Vlaamse namen zoals Wormhout, Zuydpeene, Noordpeene en zelfs Ecole Thyl l’Espiègle. De lokale winkels liggen vol kookboeken voor Vlaamse gerechten. Slagers maken ‘potjevleesch’ en ‘Vlamsche’ saucissen. 

Plaatsnamen
Talrijke plaatsnamen in Frans-Vlaanderen hebben een benaming die verwijst naar de oorspronkelijke Vlaamse naam, zoals Dunkerque(Duinkerke). In Frans-Vlaanderen wordt nog wel Nederlands gesproken, maar niet meer zo veel. Deze kaart geeft de taalgrens weer van vroeger en nu. Bourbourg is het verfranste Broekburg of Burburg. Bergues is het oude Sint-Winoksbergen, dat in het West-Vlaams als Bergen werd aangeduid en verfranst werd tot Bergues. Lille is afgeleid van l’Île(= Het Eiland). Rijsel is afgeleid van Ter IJsel(= Op Het Eiland). De Nederlandse en Franse benaming hebben dus dezelfde betekenis.

Familienamen
Ook de familienamen van de bevolking van Frans-Vlaanderen tonen hun Vlaamse wortels. Deze familienamen komen met exact dezelfde schrijfwijze ook heel veel voor in België. Hieronder vind je enkele Vlaamse familienamen op een herdenkingsmonument van gevallen soldaten uit de Eerste Wereldoorlog op de begraafplaats in Steenvoorde: Camerlynck, Cleenewerck, Decoster, Decreus, Degrave, Deheegher, Dejonghe, Delbaere, Demol, Dequeker, Dereeper, Devey, Huyghe, Plaetevoet, Ryckewaert, Sansen, Spetebroot, Vanderlynden, Vannobel, Vannoorenberghe, Vanpeene, Vantorre, Verhille, Weillaert.

Kenmerken van het Frans-Vlaams
 Het Frans-Vlaams vertoont de algemene kenmerken van het West-Vlaams, maar toch zijn er enkele afwijkingen:

·        De g valt weg in emaakt (= gemaakt) en soms het hele voorvoegsel ge- (bijvoorbeeld in met (= gemet) en lukken (= geluk wensen)). Dat verschijnsel komt voor in de hele Westhoek, ook in België. Deze evolutie komt ook voor in het Fries, het Gronings en het Engels. 

·        Het wegvallen van de slot -n in werkwoordsvormen en andere woorden in een 15-tal dorpen in het uiterste westen (lope, ete, binne, buute) is weer een restant van een Middelnederlandse ontwikkeling langs de kust, die ook nog in het Fries en het Engels parallellen heeft (vgl. Nederlands werken met Engels to work), maar die in het Middelnederlands van Vlaanderen en Brabant weinig voorkomt. Het weglaten van de slot -n in de standaard-uitspraak is pas later vanuit Holland en Brabant verspreid. Ook in de woordenschat zijn er duidelijk Ingweoonse restanten (b.v. zoeper voor  ‘harde borstel’ in een aantal dorpen in de buurt van Bollezele.) Het woord is afgeleid van het werkwoord zoepen (Engelse: ‘to sweep’). Sommige andere typisch Ingweoonse woorden zijn nu alleen nog maar in het Frans-Vlaams in gebruik: in het uiterste westen wei voor het bijwoord weg (vgl. Engels away); blouwer voor  ‘zware houten hamer’ (vgl. Engels to blow) en overal zole voor  ‘ploeg’ (vroeger ook in de West-Vlaamse kuststreek, Zeeland en Groningen).

De rijksgrens als dialectgrens in de Westhoek 
Het valt op dat de rijksgrens bijna nooit de dialectgrens vormt. Een aantal grenzen i.v.m. klankleer of vormleer verlopen wel in de buurt van de rijksgrens: het wegvallen van d tussen klinkers in Frans-Vlaams sniden tegenover West-Vlaams sniën; ik bakten (West-Vlaams) tegenover ik bakkede, baktede of bakste (Frans-Vlaams). Slechts een tweetal klankvariaties vallen nagenoeg samen met de rijksgrens:

·        De uitspraak sj van de Nederlandse sch/sk in het Frans-Vlaams, die aan de West-Vlaamse kant van de grens steeds sjch luidt.

·        Ook de uitspraak van de -nd- tussen klinkers, die evolueerde naar -ng- (over -ngd- ) en daarna wegviel, valt nu ongeveer met de rijksgrens samen. Oudere sprekers in West-Vlaanderen hebben die Frans-Vlaamse uitspraak ook nog, wat erop wijst dat het aan de Belgische kant om een herstel gaat onder invloed van de spelling. Het woord ‘honderd’ bijvoorbeeld evolueerde in Frans-Vlaanderen als volgt: oendert > oengdert > oengert > oeërt; in West-Vlaanderen zegt men nu meestal alleen oendert.

Wat woordenschat betreft, vormen Frans-vlaanderen en de Belgische Westhoek vaak een eenheid (vinnig / gevinnigd voor  ‘beschimmeld’ of vartigen / vortigen voor  ‘rotten’ (elders in Vlaanderen vorten); ruke(r) voor een  ‘kluit aarde’; poeiweeg voor het tasmuurtje in de schuur). Sommige woorden zijn in Frans-Vlaanderen nog levend, terwijl ze aan de Belgische kant totaal verouderd of in onbruik zijn (boud of bold voor ‘gier’).

Taalsituatie
Terwijl het West-Vlaams in België nog zeer levenskrachtig blijkt, is het Vlaams in Frans- Vlaanderen langzaam aan het uitsterven. Sedert de laatste oorlog is het niet of nauwelijks nog als gezinstaal in gebruik en wordt dus niet meer aan de jongeren doorgegeven.

Mise en plat op 18/10/2011 18:06:08

Gepeperd en gezouten, opgediend om 18:06:22

18-10-2011 om 18:22 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 418

zondag 16 oktober 2011

Een beetje in de lijn van de Wild West films van long time ago, zoals ‘Gejaagd door de Wind’, of ‘De Woeste Hoogte’ van Charlotte Brönte, oogte’was er ooit de film ‘How the West was won’…Dat ‘winnen’ hebben we met zijn allen inderdaad door-en-door beleefd en we zijn er – op afstand- wel bij gevaren. Net zoals anderen, de autochtone Indianen in hun weidse prairies, er juist zeer berooid moeten zijn van af gekomen. Anders gezegd : hun dood was ons brood …..Enfin, zij verloren, wij wonnen. En lijk in alle oorlogen ging het om GELD, en waren het de overwinnaars, wij dus, die hun geschiedenis schreven.

Laat er dus niemand verwonderd over zijn : ’memento homo’, elk zijn beurt zou nog maar eerlijk zijn. Nu winnen de Chineeskes, de Brazilianen, de Indiërs, de Koreanen, enz, en wij, met onze Westerse Beschaving,  wij verliezen deze keer ….. De Spleetogen kochten ooit op hun kousevoeten, om te beginnen, van de Grieken met huid en haar de zeehaven van Pireus zodat ze voor hun scheepvaartverkeer beschikten over een vaste voet aan wal in Europa…Wie weet, zijn er op dit ogenblik geen onderhandelingen aan de gang in het kader van de ‘globalisatie’, om heel Griekenland te verpatsen. Door bijvoorbeeld ineens aan de Europese schuldeisers alle openstaande Griekse schulden af te betalen. Vanaf dan ligt China reeds gedeeltelijk in Europa…Binnen afzienbare tijd kan dan Portugal, Spanje en Italië  dezelfde weg opgaan, zodat er aan de Middellandse Zee vanaf een bepaald ogenblik alleen nog Chinees zal gesproken worden. Meteen is China, via de achterdeur, lid geworden van de Europese Unie….

Wat wij in een nabije toekomst dus moeten afleren, is zeggen ‘Met alle Chinezen, maar niet met den dezen’ : het zou eerder moeten worden, om niet uit de toon te vallen, ‘Met den dezen lijk met al de overige  Chinezen’….

----------------------

Duurdere grondstoffen maken het Westen armer  (Trends)

De Chinese vraag heeft een einde gemaakt aan een eeuw van gestaag dalende grondstoffenkosten voor de verbruikers in de rijke wereld. De strijd om de grondstoffen is losgebarsten, en het Westen dreigt aan de zijlijn te moeten toekijken.

De index van grondstoffenprijzen (olie niet inbegrepen) die The Economist opstelt, is in het voorbije decennium verdrievoudigd. De recente toename heeft een neerwaartse tendens omgekeerd die meer dan een eeuw aanhield. De prijzen van industriële grondstoffen daalden met ongeveer 80 procent tussen 1845 en hun dieptepunt in 2002. Maar veel van de daling over die 150 jaar, werd in amper een decennium al goedgemaakt.

Dat heeft het inkomen van grondstofrijke landen als Brazilië en Australië, evenals delen van Afrika, verhoogd. Het bracht zelfs sobere analisten ertoe om te spreken van een ‘nieuw paradigma’ op de grondstoffenmarkt. Ook al is het bbp in grote delen van de rijke wereld zo goed als tot stilstand gekomen, toch ligt de prijs van ruwe olie dicht bij 100 dollar per vat. In reële termen is dat even hoog als na de olieschokken van de jaren zeventig.

Vanwaar die ommekeer? De prijspieken van de voorbije eeuw hielden verband met onderbrekingen van de bevoorrading, in het bijzonder tijdens de Eerste Wereldoorlog. De recente prijsstijgingen waren echter te omvattend en te langdurig om verklaard te worden door vorst of een slechte oogst. Het is ook niet zo dat de producenten vasthouden aan hun voorraden.

Er bestaat een veel simpeler verklaring voor de schaarste: de oprisping van de grondstoffenprijzen is gewoon de resultante van een exploderende vraag en een slabakkend aanbod. De vraagzijde werd aangezwengeld door een industriële ontwikkeling die in omvang, snelheid en breedte haar gelijke niet heeft.

Het Westen slabakt

Het onevenwicht op de grondstoffenmarkten zal waarschijnlijk aanhouden tot de hongerige landen rijker worden en er nieuwe bevoorrading beschikbaar komt. Tot dan zal de aanzwellende vraag in de opkomende markten de geavanceerde economieën pijn blijven doen. De stijging van de olie- en grondstoffenprijzen heeft de inflatie in de rijke landen aangewakkerd en werkte als een belasting op de consumenten.

Het IMF berekende dat een toename van de olieprijs met 10 procent in het eerste jaar al 0,2 tot 0,3 procent van de groei van het wereldwijde bbp aftopt, maar dat de weerslag op grote olieverbruikers als Amerika twee keer zo groot is. De slome groei van de Amerikaanse economie in de eerste helft van dit jaar was deels te wijten aan de hogere olieprijzen, die op hun beurt deels veroorzaakt werden door de sterke groei van het bbp in China. Al speelden bevoorradingsproblemen ook een rol.

Grondstoffenprijzen fungeren als de regulatoren van de wereldgroei. De opkomende markten staan in de rij voor het aanbod omdat ze vaak in staat zijn om elk extra vat olie of scheepslading erts lucratief te gebruiken. Hun vraag duwt de prijzen naar boven en verlaagt de reële inkomens in de rijke wereld, die daardoor naar de zijlijn geduwd wordt. De rijke landen waren gewoon geraakt aan onbeperkte toegang tot goedkope grondstoffen, want de prijzen daalden een eeuw lang en zelfs langer.

Nu wordt gestreden om de primaire hulpbronnen. De producenten profiteren daarvan en de consumenten in de rijke wereld lijden eronder, net op het ogenblik dat ze zich steeds meer zorgen maken over hun werkzekerheid naarmate China en India maar blijven opkomen. (The Economist )

-------------------

Diagonaal herlezen

Het mag U niet verwonderen, dat zo goed als alle Europese universiteiten plat gelopen worden door de spleetoogjes! Ze zijn niet zozeer geel, maar wel zeer vriendelijk….Stel U voor : die komen hier om op onze kosten onze technische verworvenheden op doen….En wij, onder leiding van onze Grote Geesten, maar applaudisseren!

Moet er een tekeningetje zijn?

Onze Grote Geesten? Die achten zich gelukkig dat zij voor dat fenomeen gewoon een nieuw woord hebben uitgevonden : globalisatie. Zelfs de beschermers van onze Werkende Klasse zijn fier over hun eigen vondst : zij heten dat ‘delokalisatie’. Maar meer daaraan doen ze niet. Vroeger heette dat ‘koloniasatie’ – rücksichlos’ – en nu heet dat, even rücksichtlos, dekokalisatie….

Geloof me vrij : het fenomeen van de ‘indignados’ kan op zeker ogenblik razendsnel overslaan in een soort ‘Arabische Winter’ (de Arabische Lente wordt dan overgeslagen) : de lange hete zomer hebben we al gehad, al de jaren dat ‘the West was won’….

Mise en plat op 16/10/2011 14:57:15

Gepeperd en gezouten, opgediend op 18/10/2011 16:16:10

18-10-2011 om 16:55 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 417

zondag 16 oktober 2011

Over het nuttige met het aangename paren…

Misschien met fusie Standard Luik-Dexia-ArcelorMitall?

-----------------------

Toen ik deze titel van de hoofding bedacht, had ik meer ‘De Dikke en de Dunne’ in gedachten : Laurel en Hardy, het komisch duo uit mijn kindertijd. Met Diksia is vanzelfsprekend Dexia met de Dikke DeHaene, de supporter van Club Brugghe, bedoeld. Hij kan meteen doorgaan voor de Dikke-met-Bolhoed uit die stomme film. Waar de Dunne dan blijft in mijn vergelijking, vraagt U zich af? Die zult U binnenkort wel opmerken als bij ArcelorMitall het spel helemaal op de wagen zal zitten….

Het wordt, zoals mijn vriend Jo hier zondag wist te vertellen : OCMW =  Onze Centen Moeten Weg.

-------------------

ArcelorMittal: Vakbond moet op de blaren zitten

(Trends)

------------------

De warme lijn van de Luikse fabriek van ArcelorMittal gaat toe. 600 van de 3000 jobs bij Arcelor Luik verdwijnen. Prompt roept de Luikse FGTB op tot nationalisatie.

Wat voor Dexia kon, moet voor de Luikse staalfabriek ook kunnen, zo luidt het bij de Waalse socialistische vakbond. De Belgische regering beweerde dat Dexia een systeeminstelling is en dat daardoor nationalisatie onvermijdelijk was. ArcelorMittal is duidelijk geen systeembedrijf: de Waalse economie wordt hard geraakt maar niet ten gronde gericht. Nationalisatie van ArcelorMittal is dan ook onzin tenzij men de kortetermijnbelangen van een beperkte belangengroep (de Luikse metallo’s) laat primeren op die van de rest van de maatschappij.

De Belgische overheden dreigen echter zichzelf tegen te komen in deze dossiers. Het argument dat Dexia een systeembank was of is, hebben we hier altijd bestreden. Dexia diende in stand gehouden te worden om voor bepaalde aandeelhouders, zoals bijvoorbeeld Arcofin, tot een ‘redelijke’ oplossing te kunnen komen. Economisch en financieel viel er veel meer te zeggen voor een gecontroleerde ontmanteling van Dexia, met verkoop van de betere stukken aan derden.

Overigens zouden de vakbonden van ArcelorMittal toch ook even in eigen boezem moeten kijken. De fabriek in Luik is zonder discussie ook slachtoffer van de slappe conjunctuur en van de structurele overcapaciteit in de staalsector. Daar kunnen, uiteraard, de Luikse vakbonden niks aan doen. Dat de concurrentiepositie van de Luikse vestiging als gevolg van hoge loonkosten in het gedrang was, vormt een materie die al veel dichter bij vakbondsverantwoordelijkheid aanleunt.

Waar de vakbonden wel de volle verantwoordelijkheid voor dragen, is de gijzeling van de directie van AM Flémalle door 30 vakbondsverantwoordelijken eerder deze week. Die actie maakte grote indruk op de wereldwijde leiding van Arcelor Mittal. Ze reduceerde drastisch de sowieso al slinkende aantrekkelijkheid van het openhouden van de Luikse vestiging.

-------------------

Diagonaal herlezen

De Belgische Staat is dus weer een beetje meer ontmanteld. Na de ratten die het zinkend schip reeds verlieten om omhoog te vallen in de vangnetten van Europa, vallen nu ook (maar deze keer naar beneden) de ene na de andere hoekstenen uit de eigenlijke fundamenten van de Belziek-à-Papa : na Fortis is Dexia aan de definitieve ondergang begonnen, terwijl het laatste der Waalse kroonjuwelen bij het Klein Giftig Afval wordt klaar gezet.

De Franscouillons hebben intussen, denken ze (nog voor de beer geschoten is), hun schaapjes op het droge te hebben : ze hebben de kinderhand der Vlamingen rap-rap gevuld met wat borrelnootjes en verkregen daardoor op hen een definitieve wurggreep, als ze straks het land doen ontploffen. Niemand beter dan Mark Grammens in JOURNAAL van 4 oktoberkan deze situatie beter schetsen! Temeer daar hij dat doet aan de hand van uitspraken van journalisten in de Franstalige Hoera-Pers van na de voorlopige vlindervanger.

Mise en plat op 16/10/2011 14:44:59

Gepeperd en gezouten, opgediend op 18/10/2011 15:40:36

18-10-2011 om 16:00 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 415

zondag 16 oktober 2011

Protest

15-10-2011 - Ed Arons - katholiek nieuwsblad

Franse katholieken trekken op 29 oktober naar het centrum van Parijs om te betogen tegen twee theatervoorstellingen die de spot drijven met het christendom. Een uniek gebeuren. Wie het jodendom krenkt, stuit op felle protesten uit joodse hoek, en grote delen van de samenlevingen scharen zich – terecht – achter zo'n protest. Feller en vaak gewelddadig zijn de reacties als de islam of de profeet Mohammed wordt aangevallen. De toespraak van paus Benedictus XVI in Regensburg over het geweld van de islam werd onmiddellijk bevestigd door uitbarstingen van geweld in de hele islamitische wereld. Honderden jongeren bestormden de school van de Nederlandse missionaris Jaap Borst in de Indiase deelstaat Kashmir. De politie kon hem ternauwernood ontzetten. En toen een domme dominee in de VS dreigde een Koran te verbranden, leidde dat tot het in brand steken van die school. De leerlingen hebben nog steeds geen nieuw gebouw.

Als ergens de islam wordt aangevallen, worden alle moslims aangevallen en vormen ze één machtig front. Hun tegenaanval zorgt voor krantenkoppen. Zo werkt de oemmah, de wereldwijde verbondenheid binnen de islam.

En als een christen wordt aangevallen? Een opmerking over diezelfde God die de moslims zeggen te aanbidden, deed in Pakistan Asia Bibi in de gevangenis belanden met de dreiging van de doodstraf. Mocht die doodstraf niet doorgaan en mocht ze worden vrijgelaten, dan zal ze in de kortste keren worden vermoord, zoals eerder met geloofsgenoten gebeurde. Wat doen haar medechristenen als protest? Wij steken geen moskeeën in brand, wij gaan niet massaal de straat op. De protesten hier zijn marginaal en worden buiten de eigen kring nauwelijks gehoord. ***Katholiek Nieuwsblad*** rapporteert voortdurend over Asia Bibi en andere vervolgden, de EO doet dat, Kerk in Nood, de ChristenUnie, Geert Wilders, maar van massale protesten is geen sprake. De paus heeft Asia Bibi met name genoemd, maar de Vaticaanse diplomatie is supervoorzichtig om het voor katholieken in moslimlanden niet nog moeilijker te maken dan het nu al is.

Misschien zit het in onze godsdienstige genen. Waar de profeet Mohammed geweld gebruikte, liet Jezus zich zonder tegenstand naar het kruis voeren, als een lam naar de slachtbank. Hij preekte het 'zalig' voor de vervolgden, Hij hield zijn volgelingen voor de andere wang toe te keren en je vijand lief te hebben.

Maar die liefde mag niet verwateren tot onverschilligheid jegens geloofsgenoten die onrecht lijden, zij mag niet leiden tot zo'n gebrek aan eigenheid en fierheid dat we ons alles laten welgevallen. Er zijn genoeg christelijke manieren om protesten te laten horen, het liefst zo massaal en vindingrijk dat ze niet onopgemerkt blijven. Voor Asia Bibi, voor de honderdduizenden Asia Bibi's in Pakistan die hun leven niet zeker zijn; voor de kopten in Egypte voor wie de Arabische Lente een religieuze winter dreigt te worden; voor de weinige christenen in Irak die het land nog niet ontvlucht zijn. Zolang christenen nog de grootste onderdrukte groepering ter wereld vormen, mogen christenen in het vrije Westen hun protest niet staken.

-------------------

Diagonaal herlezen

Wilt U nog een vergelijking tussen het Nationaal Socialisme (de zo gezegde Nazi’s) en de Islam? Wel, uit vrees voor nog erger dingen voor de katholieken en de Joden in Duitsland tijdens het Hitler-regime, gedroeg hert Vaticaan zich ook zeer ‘diplomatisch’.. Later werd dit uitgelegd als lafheid. De toenmalige Paus (Pius XII) die ooit Nuntius was geweest in München, hield er uit Lynxe kringen zelfs de ere-titel aan over van ‘Hitlers Paus’…Aanleiding? Een foto waarop de Nuntius samen met de Rijkskanselier stond, uit de tijd dat zelfs Churchill deze aansprak met Herr Bunddeskansler’….

Benieuwd welke ere-titel deze Duitse Paus (Ratzinger) ooit zal krijgen omdat hij niet zoals Paus Urbanus II in 1096 (in samenwerking met de Vlaamse monnik Pieter de Kluizenaar) de 1^ste Kruistochten zal her uitgegeven hebben. Naast een groot gedeelte godsdienstige motieven, speelde ook vooral een zekere landhonger een grote rol.  Dat de wereld klein is, moge nog maar eens blijken uit het feit dat de Stichter der Karthuizers, de H. Bruno van Keulen, een Duitser net als Ratzinger, de leermeester en adviseur was van deze Paus. Paus Ratzinger heeft, in tegenstelling tot Hitler en Urbanus II, waarschijnlijk geen territoriale verzuchtingen meer….Derhalve staat het in de sterren geschreven, dat de Islam, omdat het geen echte tegenstrevers meer heeft, uiteindelijk de wereld zal domineren. Bush Junior heeft in September 2001 spijtig genoeg de gelegenheid om het wespennest uit te roken, voorbij laten gaan…Toen was de wereld hem dankbaar geweest – toen wel. Maar later? Nooit meer!

Terecht merkt de auteur van dit artikel dus op :

van massale protesten is geen sprake. De paus heeft Asia Bibi met name genoemd, maar de Vaticaanse diplomatie is supervoorzichtig om het voor katholieken in moslimlanden niet nog moeilijker te maken dan het nu al is.

Ach, weer moet ik Winston Churchill erbij betrekken : om de strijd te vermijden kozen ze (zijn voorgangers) voor de schande, maar ze kregen beide : na de schande de oorlog….

In onze dagen beleven we de

Rellen bij OCCUPY-PROTESTEN in Rome en New York

die in onze media als indignados bestempeld worden, waarschijnlijk met de bedoeling om naar gewoonte, een mistgordijn op te trekken. ‘Ocuupy-peole’ zou waarschijnlijk te duidelijk zijn, temeer daar er gemaskerde bendes van deel uitmaken die brand stichten en overal vernielingen aanrichten.

De Brrrr-t zal het waarschijnlijk niet melden, maar vandaag zijn in gans Italië klopjachten ingericht om dat gespuis en de aanstokers op te pakken. Op Ned 1 gaf men zelfs een zeer verhelderende opsomming van de plaatsen waar er gezocht werd….

Met ‘betogen’ is er geen probleem! Maar voor anarchie, vandalisme, geweld en vernielingen van eigendommen is er geen plaats. De raddraaiers oppakken en ze doen opdraaien voor de schade : dat is de boodschap. Als men ‘en passant’ ook nog eens de geldstromen die deze oproerkraaiers ondersteunen kon blootleggen? Voor een groot gedeelte zullen dat dezelfden zijn als zij die de ‘Arabische lente’ sponsoren.

Kijk Kijk! Weeral een ander spreekwoord : zoek wie er voordeel heeft bij de misdaad…..In dit geval komt men uit bij de Godsdienst van de Wrede…

Maar dank zij het vrije woord op Internet, kan Europa en de Westerse Beschaving gemobiliseerd worden. Zodat eindelijk een ‘terugkeer’-beweging kan op gang getrokken worden, als eenmaal de geesten er rijp voor zijn!

Mise en plat op 16/10/2011 10:56:08

Gepeperd en gezouten, opgediend op 17/10/2011 18:28:49

17-10-2011 om 18:49 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 414

zondag 16 oktober 2011

In Toscane (Stad Arezzo) leeft de herinnering voort :

 

De Koning der Saracenen moet symbolisch bevochten worden (*)

 
The Giostra del Saracino is a historical commemoration dating to the XIV century that takes place twice a year in the Piazza Grande of Arezzo. The traditional joust is celebrated on the first Sunday of September, and a "minor" edition on the second last Saturday of June precedes it. It takes its origin from the training of soldiers who exercised with a machine while riding a horse. This machine symbolizes the enemy par excellence of the Christian paladin: the "Saracino", namely the Arab soldier.

Four couples of riders represent the four quarters of the city and they challenge each other galloping towards an armoured and armed machine that represents the "Saracino", trying to achieve the highest score possible by hitting it.
The machine can move and hit the chevalier back, which means two things: on one side, that the adversary never must be underestimated; on the other side, that Arezzo has given the Saracen enemy the chance to be a protagonist of the competition. The Saracen is called "Buratto Re delle Indie" and is armed with the "mazzafrusto" (soort geseltuig) to hit the attacker.
The rules of this tournament were taken from those of a joust of 1678 and they maintain the suspense of the race until the end. In effect, a rider can be disqualified, lose his score or double it when he breaks his spear in one of his assaults to the machine.
The quarter that gets the victory wins the much yearned-for "Lancia d'Oro" that is forged every year and put up as a prize by the city. The day starts with the reading of an announcement.
An imposing historical commemoration, with about three-hundred participants, crosses the city and enters the Piazza Grande after receiving the blessing of the bishop in front of the Dome.
After the arrival of the major city authorities (Magistratura, Giuria and Rettori dei Quartieri), skilful flag flyers entertain the public with their exhibitions. Lastly, the tilters appear and enter the "lizza". The Araldo reads the text of the "Disfida del Saracino" and when the Magistratura gives the go-ahead, the riders can finally line up and start the competition.

----------------------

Voor de wijnliefhebbers van de Vino Nobile en die zinnens zouden zijn ooit Toscane te bezoeken, bestaat ook de mogelijkheid om in het omwalde en versterkte berg- en overbekend wijnstadje MONTEPULCIANO te bezoeken op de dag van een ander historisch monument : het bergop rollen van een wijnton van 80 Kgr door de deelnemers, 1500 meter ver, stijgingsgraad meer dan 20% op een bochtig parcours, de weg omhoog naar het Centro Storico. De winnaar is wie eerst boven komt aan de meet. Deze ‘diervriendelijke’ wedstrijd is voorbehouden (bij definitie) voor ‘beren van venten’….Hierover zegt de toeristische gids  :

For the Bravio delle Botti, on the last Sunday in August, there is a parade through the streets followed by a barrel race and a banquet to end the day.  

Als U het mij vraagt : Siena, Arezzo of Montepulciano : dan, om zeker te zijn mij niet te vergissen : kies ik ze alle drie….Met een lichte voorkeur voor de Vino Nobile de Montepulciano….. Maar ook misschien omdat dat bergdorpje zo ongenaakbaar hoog ligt, dat Arabist Hans Jansen op die plaats zekerlijk geen ervaring zou kunnen opdoen met zijn menselijke studie-objecten.

Als U mij niet gelooft over die godendrank : probeer dan eens in een goed restaurant dergelijk wijntje. Of best van al : kom het proeven ter plaatse….

Mise en plat op 16/10/2011 10:42:58

Gepeperd en gezouten, opgediend op 17/10/2011 11:58:20

17-10-2011 om 12:32 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 413

zaterdag 15 oktober 2011

http://www.vvb.org/kort/218/36259

Eindelijk zijn ze zo ver!

-----------------

HALT!!!!!!!!

Niet verder lezen, tenzij U zeker bent dat U deze link niet zult vergeten. Meer nog : we kunnen hem allemaal op onze mail onderaan als vaste boodschap (*) laten verschijnen. Zodat  gans Vlaanderen overspoeld wordt met deze boodschap : ‘Niet in mijn naam’……

http://www.vvb.org/kort/218/36259

Eindelijk zijn ze zo ver!

-----------------

De Vlaamse Volks Beweging (VVB) lanceert geen minuut te vroeg bovenstaande slogan. Integendeel, ik zou bijna zeggen : nu het nog kan en er ten minste nog vier belangrijke geboorten in de verloskamer wachten om er uit te moeten : 1° de samenstelling van de Federale Regering waar de Vlamingen in de minderheid zijn, 2°de begroting en 3° de sociaal-economische hervormingen, twee zaken waar Di Rupo en consorten bezig zijn tegenin de Europese richtlijnen te roeien, waar die zeggen : bezuinigen in plaats van potverteren, maar 4° bovenal ervoor te zorgen dat het land de ezeldracht van de financiele crisis overleeft rondom Diksia en de stervende zwaan van de Euro.

De verloskamer zal het de komende tijden dus druk hebben! Dat de BHV-splitsing reeds zou verwekt (geconcipiëerd) zijn, en misschien meteen zelfs de financie-wet, weten we nog altijd alleen maar uit ronkende verklaringen rondom de paringdans. Zijn ondertussen (als enigen) wel degelijk ter wereld gekomen : de jongste spruiten van Beke en deze van Sandro DeCroo-Magnon.

Gevolg van die bijna 500 dagen onderhandelen : twee nieuwe wereldburgers : 1 nieuw Tjeefke en 1 nieuw Riberaalke, maar al veel opening voor het ter wereld komen van de tweeling BHV/Financiewetteke, terwijl de begeleiders nog altijd wachten op het lossen van de laatste vier geboorten die nochtnas het meest dringende waren : de namen van de vaders en moeders, dat begrotingske, de sociale vredesakkoorden en de wedergeboorte van een eigen stabiele munt…..

Ondertussen is de groep der barenden (!) M/V van acht + 1 naar zes +1 herleid. Papa Michel van de MR, een van de Zes, ziet de bui al hangen, en is beginnen tegen wringen. Witte rook uit de schouw zegt die : over mijn dood lijk….

Vandaar deze oproep :

De Vlaamse Volksbeweging is erg teleurgesteld omdat het duidelijke signaal van de Vlaamse kiezer op 13 juni 2010 niet werd vertaald in een grondige en toekomstgerichte staatsomvorming. We krijgen een klassieke Belgische staatshervorming die binnen de kortste tijd weer zal moeten gevolgd worden door een nieuwe poging. Maar voor dat povere resultaat wordt wel een zware prijs betaald.

Onder de slogan 'Niet in mijn naam!' voert de VVB een campagne tegen deze gang van zaken. In het YouTube-filmpje hieronder wordt het pamflet van de actie voorgesteld.

http://www.vvb.org/kort/218/36259

Eindelijk zijn ze zo ver!

Steun onze actie ook op Facebook en laat er je stem horen!

Verder op deze webstek vindt u een verzameling verwijzingen naar lezenswaardige teksten en meer uitleg bij de tien punten uit de akkoorden die in het pamflet worden behandeld.

Verder dus voor een schat aan informatie op deze link : http://vvb.org/

-------------------

Diagonaal herlezen

Met de dag wordt de historische vergissing van Bart De Wever dus duidelijker : het is in dit land een bijna tweehonderdjarige traditie, dat de winnaar van de verkiezingen en tevens grootste partij van het land, de NV-A, recht had op het vormen van de volgende Regering, waarvan De Wever automatisch de Eerste Minister moest worden. Punt andere lijn.

De Bijna Slimste Mens ter Wereld heeft dit geweigerd, en tot grote verwondering (en hilariteit) der Farancofonen, aangeboden aan Di Rupo.

Daarenboven heeft hij deze knieval (uit tactische redenen?om zich geliefd te maken bij het Hof en het Establishment?) op een gouden schaaltje aangeboden, door meteen voor te stellen de besprekingen in een voor hem vreemde taal, het Frans, te onderhandelen. De hilariteit voor zoveel politieke naïviteit moet toen overgegaan zijn in een luide schaterlach!

Na bijna 500 dagen staan U en ik, de burgers van dit Land, dit is Vlaanderen voor het grootste deel, want Wallonië zat reeds daar, aan de rand van afgrond. De Vlinderfluisteraar Di Rupo is gedoemd tot lukken, tot elke prijs en het is Vlaanderen die deze prijs zal betalen. Tenzij er vooralsnog een kink in diens kabel komt…..

Benieuwd welk konijn nu weer uit de Hoge Hoed zal tevoorschijn getoverd worden, om de Gemeentelijke Holding, slachtoffer van de Dikke van Diksia van de ondergang te redden. Er resten, op het ogenblik dat ik deze lijnen tik, nog precies 24 uur…om 500 miljoen Euro te vinden in een lege Schatkist gevuld (onder de bodem) met schulden. Misschien dat Sire zijn nieuw yachtje van 4,5 miljoen Euro op  http://www.kapaza.be/  in occasie kan aanbieden?

Want, zegt het spreekwoord, alle beetjes helpen, zei de mug, en ze plaste in de zee….

(*) Bij Hotmail staat rechts boven aan : ‘opties’

·        <meer opties < Lettertype en persoonlijke e-mailafsluiting voor berichten

·        < opslaan

Mise en plat op zaterdag 15 oktober 2011

Gepeperd en gezouten, opgediend op 16/10/2011 9:39:56

16-10-2011 om 10:04 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 412

zaterdag 15 oktober 2011

Een Wever uit de Griekse Mythologie

The ship wherein Theseus and the youth of Athens returned [from Crete] had thirty oars, and was preserved by the Athenians down even to the time of Demetrius Phalereus, for they took away the old planks as they decayed, putting in new and stronger timber in their place, insomuch that this ship became a standing example among the philosophers, for the logical question of things that grow; one side holding that the ship remained the same, and the other contending that it was not the same;

---------------------

Voor iemand die zoals ik een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht in de streek waar de mensen sliepen, opstonden, werkten en gingen slapen met de textiel, is het de normaalste zaak van de wereld dat De Wever zijn weefsel aflevert in werkbare toestand. Als er al in een afgewerkt stuk vroeger aan de zelfkant een rode draad’ stak, wees dat altijd naar een weeffout op die plaats, die zo nodig door de ‘apprêt’ diende te worden hersteld. Hier zegt men ook dat er een rode draad loopt in de loopbaan van Bart De Wever, en ik zie deze het duidelijkst uitgetekend in de omschrijving van het evolutief Vlaams bewustzijn.

Deze Wever, overigens een begaafd politieker maar een slecht tacticus zoals we vandaag weten, wil ons met deze geleerde omschrijving aanpraten dat we, met al die vreemdelingen in huis, de klok niet kunnen terugdraaien en ons dus maar best aanpassen. Vandaar het beeld uit de Griekse Mythologie van het hertimmerde schip van Theseus, dat zijn bestemming bereikte met lapmiddelen, zijnde het vervangen van de oude planken door nieuwe en betere…..

Als U het mij vraagt : een zeer eigenaardige beeldspraak toegepast op onze tijd waar de sprinkhanenplaag nu al de sociale kassen heeft leeg gevreten, en die daarenboven uit een duizenden jaren oud en verzonnen verhaal komt. Wat meer is : verwijzen naar Griekenland is heden ten dage al helemaal geen referentie meer….

Nil volentibus arduum. (Niets is onmogelijk voor wie wil) : zelfs al zijn van het schip maar de oude spanten meer over met allemaal nieuwe bekledingsplanken  en al is de kapitein op het einde van de reis de laatste man aan boord : hij zal inderdaad volhard hebben en misschien eindigen aan de boorden van de Scheldestroom, op ’t Schoon Verdiep van de Koekestad. Maar zal Vlaanderen daar goed bij gevaren hebben?

--------------------

BART DE WEVER LANCEERT NIEUW BOEK: WERKBARE WAARDEN

Bart De Wever lanceerde maandag samen met Uitgeverij Pelckmans zijn nieuwe boek Werkbare waarden. Het boek bundelt de columns die sinds 2009 verschenen in De Standaard en een aantal niet eerder gepubliceerde essays over identiteit. Tom Naegels, collega-columnist bij De Standaard, schreef het voorwoord. Het boek is verkrijgbaar via www.werkbarewaarden.be. N-VA-leden krijgen bij aankoop van het boek een speciale korting. Werkbare waarden is het vervolg op Het kostbare weefsel, dat ondertussen al aan zijn zesde druk toe is.

INLEIDING

Al geruime tijd schrijft Bart De Wever een tweewekelijkse column in De Standaard. In die stukjes bewijst de N-VA-voorzitter dat hij een gevatte observator is van onze samenleving en een scherpzinnige analyticus van de tijdsgeest.

Werkbare waarden bundelt de columns die sinds 2009 verschenen in De Standaard en een aantal niet eerder gepubliceerde essays. Het boek is een vervolg op Het kostbare weefsel – een titel die verwees naar het werk van Edmund Burke. De geest van deze Ierse politieke denker waart ook rond in Werkbare waarden, maar krijgt het gezelschap van klassiekers als Augustinus, Alexis de Tocqueville en Karel Van Isacker en moderne denkers als Theodore Dalrymple, Craig Calhoun en Harvey C. Mansfield. En natuurlijk is het oude Rome nooit ver weg…

In Werkbare waarden blijkt maar al te duidelijk hoezeer en hoe graag de N-VA-voorzitter tot denken aanzet, ideeën op de korrel neemt, en alles graag in een breed historisch perspectief plaatst.

In een woord vooraf beoordeelt Tom Naegels Bart De Wever als opiniemaker, als trekker, duwer en ‘eyeopener’ in het Vlaamse maatschappelijke debat.

Carl Devos, Politoloog Universiteit Gent, over 'Werkbare waarden'

Op 5 november 2008 had ik de eer om, samen met Herman Van Rompuy, in de Kamer van Volksvertegenwoordigers ‘Het Kostbare Weefsel’ te mogen becommentariëren tijdens de voorstelling van dit belangrijke boek. Belangrijk omdat het, meer dan partijprogramma’s of ideologische manifesten, een inkijk gaf in het denken van een van Vlaanderens toppolitici. Bart De Wever en zijn denken zijn nadien alleen maar populairder geworden. ‘Het Kostbare Weefsel’ las als toegepaste ideologie, conservatisme in de praktijk. Het werk van een erudiet politicus, meer denker dan doener. Een academicus opgesloten in een politiek lijf.

Dat geldt evenzeer voor dit boek, al vind ik niet dat de columns er beter op geworden zijn. De Wever schrijft goed en vooral, wat hij schrijft is relevant en onderbouwd. Hij brengt een belangrijke maatschappelijke Vlaamse onderstroom treffend onder woorden, meer nog, hij geeft die een stem. De toekomst van zijn partij is minder communautair dan conservatief.

In ‘Werkbare Waarden’ zijn de essays het sterkst. Ze doen verlangen naar een nieuw boek van De Wever: een monografie over natie, nationalisme, identiteit, conservatisme …  De Wever is goed in de spurt en stevige soundbite, hij is nog interessanter op de lange afstand. Ik luisterde aandachtig naar de woorden die hij uitsprak tijdens zijn openingscollege politicologie aan de Universiteit Gent op 28 september 2010,  over identiteit en natievorming. Ze bevestigden dat over Bart De Wever, zijn partij en hun gedachtengoed, veel misverstanden en karikaturen bestaan. Al laten de vermelden soms niet na om zich daar zelf aan te bezondigen. Ook dit boek helpt om sommige vooroordelen over De Wever bij te stellen en weg te werken. De man is zoveel meer dan zijn karikatuur.

Wie de Belgische politiek beter wil begrijpen moet inzicht krijgen in het denken van Bart De Wever. Daarom is ook ‘Werkbare Waarden’ een onmisbaar boek. Het is meer dan alleen maar de verzameling van losse stukjes, maar het is hopelijk ook de laatste opstap naar zijn monografie.

Kathleen Cools, journaliste VRT, over ''t is gebeurd?'

Is't gebeurd?

Nil volentibus arduum. De woorden van Bart De Wever borrelen spontaan in me op na het lezen van "’t Is gebeurd".  Voor zij die willen, is niets onmogelijk. De hype rond de uitspraak, én rond de schrandere politicus, sluiten naadloos aan bij het imago waar De Wever de voorbije jaren zo intens aan heeft getimmerd. Wie wil, die komt er wel. En daarbij laat je best zo weinig mogelijk aan het toeval over. Er is helemaal niks mis met die ingesteldheid, meer nog, ze is van alle politieke tijden. Net daarom is het zo amusant om De Slimste Mens (DSM) column, uit het prille 2009, nog eens aandachtig te herlezen. De dorpstraat heeft geen invloed op de stolp van de Wetstraat? Bart De Wever alias Alice in Wonderland? Komaan Bart! Om de auteur zelf te citeren: foute boel?  De Wetstraat-journalist die over DSM  durft beginnen, krijgt steevast een zeer gepikeerde voorzitter over zich heen. Waarom toch? Ik ben er zelf nog altijd niet uit. Vooral omdat niemand, in geen enkel interview, diezelfde Bart De Wever ooit zijn eigen woorden heeft voorgelegd uit zijn vorige boek "Het kostbare Weefsel". (Jawel, ik lees deze man al lang, en graag) Hij schreef toen over "politici die toegeven aan de verkleutering van de audiovisuele media". Kijk, dat was 2005. Een eeuwigheid in de politiek. En principes zijn er om stilletjes los te laten, toch? Misschien heeft de kregeligheid onbewust een andere oorsprong: elke verwijzing naar DSM confronteert de N-VA-voorzitter met de keerzijde van elk eclatant media-succes.. What goes up, must come down. Vraag het maar aan Yves Leterme. Vraag het aan Steve Stevaert. Dat het eraan komt, is onvermijdelijk. De stress-vraag voor elke populaire politicus is: wanneer?

Ignace Van Doorselaere, CEO Van de Velde, over 'Liberalisme en nationalisme'

De simpelste mens

Het woord ‘simpel’ uit de mond van een bedrijfsleider is een compliment. Bedrijven moeten in een complexe wereld hun essentie zoeken, daarop focussen en een sterke toekomst bouwen. Ze denken niet zwart-wit, analyseren uitvoerig en begrijpen de complexiteit, maar moeten die herleiden tot werkbare keuzes in het échte leven. Wie Bart De Wever leest, ontdekt de gefundeerde analyse en nuance van de intellectueel. Wie naar hem luistert, begrijpt de heldere en simpele boodschap. Simplicity is not a simple thing (Charles Chaplin).

Ik wist te weinig over de geschiedenis van natiestaten. Maar mensen hebben behoefte aan verbondenheid en identiteit. Vraag het aan elke vent die zich bevestigd voelt in 'zijn' Jupiler, elke vrouw die Marie Jo draagt, elke blauwzwart supporter die in Jan Breydel het Clubhart voelt. Mensen kunnen niet zonder houvast of 'roots'. Wereldburgers zijn we eerder in onze nieuwsgierigheid, interesse, zoektocht naar het wel en wee van de medemens. Identiteit ligt veel dichter. Ze werkt in concentrische cirkels: gezin, vrienden, kennissen, hobbyclub, taal, continent, wereld. Intuïtief. Dichter bij de buik van het volk dan het brein van de intellectueel. Gelukkig stopt verbondenheid niet aan grenzen, en grijpt ze in waar die medemens te veel onrecht wordt aangedaan en zoekt ze constant naar economische toegevoegde waarde.

Lang was ik een liberaal kiezer. Maar de ‘blauwe beginselloosheid’ binnen paars heeft me weggejaagd. Het maakt mij minder uit of een leider zich baseert op liberale dan wel traditionele principes. Als hij maar pragmatisch principieel blijft. Ook dat is verbondenheid.

Martine Reynaers, CEO Reynaers Aluminium, over 'Vrouwen aan de top'

Geachte Heer De Wever

Naar aanleiding van de voorstelling van uw boek wens ik te reflecteren op uw column  van 25 januari 'Vrouwen aan de top' dat u afsluit met de slagzin : Problemen camoufleren is een ding ,ze oplossen nog iets anders . U verwijst in uw artikel ook naar het fenomeen van de ' gouden rokjes ' dat blijkbaar opgang maakt in Noorwegen en waarvoor u de Belgische bedrijfswereld wenst te behoeden.

Dit debat is afgesloten aangezien de wet van 28 juli 2011 een aantal bepalingen invoert die moeten garanderen dat vrouwen in voldoende aantal zitting hebben in de raad van bestuur van autonome overheidsbedrijven ,de genoteerde vennootschappen en de Nationale Loterij.

We kunnen het probleem van de ondervertegenwoordiging van vrouwen in de bestuursorganen niet camoufleren Deze wet is een goede aanzet om dit probleem op te lossen en de kans tot slagen is , conform de ervaring met de quota voor de stemlijsten, reëel. Tussen haakjes, indien u niet gelooft in overheidsoptreden wat is dan het nut van de wetgevende macht  ?

U wijst op het risico van de 'gouden rokjes' zijnde dames die de mandaten in de raden van bestuur opstapelen. Zuiver mathematisch gezien is dit mijn inziens een goede manier om het analoog risico van de gouden broekjes aan te pakken. Het aantal mandaten moet nu verspreid worden over mannen en vrouwen.

Uw argumentatie die quasi uitsluitend gebaseerd is op de specifieke Noorse situatie overtuigde me niet. Ik ben blij dat de wetgever onder druk van veel gedreven vrouwen en mannen heeft doorgezet en twijfel er niet aan dat deze wet zal leiden tot een rechtvaardigere samenleving. Dan heeft deze wet haar doel bereikt!

Jan Denys, arbeidsmarktdeskundige Randstad, over 'Sociaal verkeer'

Een column die mij als socioloog bijzonder boeit,  is ‘sociaal verkeer’ en beschrijft de ontwikkeling waarbij moraal, door de teloorgang van religie, steeds meer wordt vervangen door de wet. Om die regelmassa op te vangen, is een groeiend ambtelijk apparaat nodig, gesteund door een juridische macht die deze regels kan afdwingen. 

Dit is een nefaste maatschappelijke ontwikkeling.  Al is het maar omdat die regels zo complex worden dat zelfs experten er in verstrikt geraken. Neem nu het discriminatiedossier. Niemand die nog duidelijk kan zeggen wat kan en niet kan. Zelfs het Centrum voor Gelijkheid van Kansen heeft ettelijke maanden nodig om (soms onduidelijke) antwoorden te formuleren op vragen die recht uit de praktijk komen.  Datzelfde Centrum verwacht dan weer wel dat consulenten altijd en overal juiste beslissing nemen. Kan meer moraal i.p.v. een steeds uitdijende regelgeving hier de oplossing zijn? Bart de Wever is pessimistisch als het gaat om de uitbouw van een autonome moraal los van religie. Nochtans heeft de geschiedenis ons heel praktische … regeltjes opgeleverd over moreel handelen. Zo stelt Kant : ‘handel alleen volgens die gedragsregel waarvan je tegelijkertijd kunt willen dat zij een algemene wet wordt’. En er is Rousseau ‘gedraag je tegenover een ander zoals jij wilt dat men zich tegenover jou gedraagt’.  Voordeel van deze regels is in elk geval dat iedereen met enig IQ deze begrijpt en we geen leger van deskundigen nodig hebben om deze uit te leggen.

Marleen De Jonckheere, directeur Bond Zonder Naam, over 'Werkbare waarden'

Beste Bart,

"ik geloof dat we de kracht vanuit de samenleving moeten putten. The 'civic religion'. We moeten de collectieve ambitie van een samenleving durven articuleren en als project naar voor durven schuiven. Een echt beschavingsoffensief durven maken op het immateriële vlak.  Natuurlijk is dat een riskante onderneming, maar we moeten het doen." Uw woorden, op het waardecongres van Bond zonder Naam in mei 2010.  Ook volgende uitspraak bij diezelfde gelegenheid, werd door een gezelschap van meer dan 80  nationaliteiten gesmaakt: "Meer fysica zal onze honger naar metafysica niet stillen..."

Bart, Ik heb nooit begrepen waarom men u conservatief noemt. Alsof wat ‘écht belangrijk is’ niet eeuwig is en alsof u niet herhaaldelijk aangeeft dat systemen eindig zijn (p. 37 en 38), en we dus moeten open staan voor nieuwe antwoorden die geboren willen worden. Het lijkt mij dat jij beide combineert.  "We zouden van een leeg blad moeten kunnen vertrekken..." schreef je. Ik ben het met je eens.

Plato pleitte voor een verlicht despotisme waarbij niet werd bestuurd op basis van retoriek, maar op  basis van wijsheid en op basis van de moed om op basis van wijsheid te handelen. (p.94) Ik wens je in deze moeilijke tijden een werkomgeving toe, waarin je met integere en getalenteerde mensen in staat gesteld wordt die waardevolle verbindingen te leggen. Het is mijn overtuiging dat in zo'n werkomgeving 'werkbare' antwoorden ontwikkeld kunnen ontwikkeld. Het zullen antwoorden zijn gestoeld op universele waarden, die wérkbaar zijn en die werken opnieuw vervullen van waarde. In dit soort zoekproces zal je in mij en in de Bond zonder naam een partner vinden.

Jean-Pierre Rondas, filosoof, over 'Eenzijdige onzin'

Een van de meest vileinige argumenten tegen een autonomer Vlaanderen komt van de theoretici van de interculturaliteit. Vaak gaat het om antropologen en juristen die het debat over een multicultureel Vlaanderen proberen om te buigen naar een debat over het bestaan en de identiteit van Vlaanderen zelf. Het komt er meestal op neer dat Vlaanderen helemaal niet bestaat, behalve dan in negatieve zin. Dan is het ineens wel een entiteit. Het racistische Vlaanderen bestaat, het politieke niet.

Onlangs organiseerde dit gilde, onder de hoge bescherming van Joëlle Milquet,  de “Rondetafels van de interculturaliteit”. Een zeer Franstalige bedoening, want in de Nederlandse versie wordt het verslag ondertekend door… “les voorzitsters”. Er staan drastische voorstellen tot vrijheidsberovende maatregelen in. Ik weet dat vele lezers daardoor geïntimideerd raken. Niet zo de auteur van dit boek. Terecht vat hij de tekst samen als ‘eenzijdige onzin’.

Op het einde van zijn stukje is hij erin geslaagd om het hele thema van onze autochtone (maar evolutieve) identiteit, die nu eenmaal ten grondslag ligt aan de publieke cultuur van het land Vlaanderen, samen te vatten in een van de mooiste slotzinnen die ik in jaren heb mogen lezen. Niet alleen omwille van dat prachtige beeld van het permanent hertimmerde schip van Theseus, maar ook omwille van de muzikaliteit, het ritme, en de elegantie waarmee hij de beweging tenslotte neerzet. Dit, alvast, is geen onzin, maar een zin. Gaat u snel kijken.

-------------------

Diagonaal herlezen

Zoals Kathleen Cools, het Gelaarsde Katinneke al zei : alles wat omhoog is gekomen, moet ook weer omlaag (en dan denk ik even niet aan de mails van de O zo Christelijke Tjevekapitein Leterminator) : BDW is het dus duidelijk gemaakt : bereidt U voor op de landing.

Dat hij hierboven in één adem met God Stevaert vernoemd wordt, vind ik goed. In die zin dat Bart een wijs man is maar een slecht tacticus, daar waar God Stevaert een goed tacticus was maar geen wijs man. Gelukkig maar, anders was Vlaanderen al jaren geleden met huid en haar uitgeleverd aan de gezellige Parti Scandale.

Mise en plat op 15/10/2011 9:40:45

Gepeperd en gezouten, opgediend om 11:20:21

15-10-2011 om 11:52 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 411

vrijdag 14 oktober 2011

Men zou de tel kwijtraken met al die staatshervormingen, die altijd alleen maar aan de symptomen ‘kurieren’, maar de Belgische Ziekte nooit benaderen of genezen. Er is aan die fameuze ‘Grondwet’ uit 1830 al zoveel geprutst door allerlei kwakzalvers van meestal Tjevenlijke Bloede, dat het geheel meer lijkt op een melaatse leprozerij dan op een gezonde Staat.

We hebben ‘in onze dagen’ (bijna) de 6^de Historische Staatshervorming achter de rug, die de Geschiedenis zal halen als Het Vlinderakkoord. Na ‘Egmont’ en na ‘Lambermont’, nu de Formatore Farfala N° Uno : als halve Italiaan die ik ondertussen na 10 jaar bijna geworden ben, voel ik de taalkundige trilling beter aan bij het vlinderig gedoe van De Gerstrikte Formateur in de dansende klanken van het woord ‘farfala’ dan bij het meer boerse vlinder.

Neem daarbij de letterlijke vertaling van ‘uno di rupo’ = een afgrond, dan heb je bijna een nieuw liedje voor Adamo, ook al een halve Italiaan : ‘Balare come una farfala sopra uno di rupo’ : fladderend als een vlinder boven de afgrond….Voorwaar : daar steekt materie in voor een heuse schlager…

Voilà, dat was een verkorte cursus Italiano die te onthouden valt telkens U iets lest of hoort over Arcelor Mittal in Seraing en Flémalle (Luik). Breng vooral die duizenden nieuwe doppers in verband met het miljoenenkostende nieuwe paleis van het NMBS-Station Guillemin (Luik) : er zal dus binnenkort wel een station zijn, maar geen trein meer, want ook geen reiziger meer…De halte voor de TGV Brussel-Aachen mag meteen geschrapt worden. Geen kolen meer, geen staal meer, geen treinen meer….Er zal dus des te rapper kunnen gesjoemeld worden om nog beter te doen in Mons, de thuishaven van Elio, de Homo Erecturs. Het station van Mons staat nog grootser en kostelijker in aanbouw dan Antwerpen en Luik samen….. Dat is zo iets als de Waalse invullig van de slogan : ’Nous-mêmes d’abord’…..

Als dan ook nog de elektriciteit, de gas en het water zullen afgesloten zijn, zal Mr en Me Wallon dan op Kerstavond koud en ineengedoken bij een uitgedoofde kachel zitten. Wachtend op een signaal voor de burgeroorlog wat er volgens dat lolleke zou moeten gebeuren…. Quand les Flambloches seraient de retour….Ne ‘Flamboche’ dat is ne Vlaams ‘boche’, waar ‘boche’ staat voor ‘smerigen Duits’….

En wat Bart DeZwever bij dit alles komt doen ? Voorlopig nog altijd de rol uithangen van onnutte idioot, als aanvoerder van een leger woordkramers. Vòòr hem en de zijnen staat de muur der onoverwonnen Francofonie, en in hun rug voelen zij de hete adem van de Echten…..

---------------------

Afbeelding uit ‘t Pallieterke

Eerste staatshervorming (1970)

De unitaire staat, met zijn structuren en zijn werkwijze zoals die thans door de wetten nog geregeld zijn, is door de gebeurtenissen achterhaald. De gemeenschappen en de gewesten moeten hun plaats vinden in de vernieuwde staatsstructuren die beter aangepast zijn aan de eigen toestanden van het land.'

Het is met deze geladen woorden dat premier Gaston Eyskens (CVP) op 18 februari 1970 de Kamer toespreekt. Hij mag de eerste staatshervorming op zijn palmares zetten. Ze verzoent de Vlaamse hang naar meer culturele autonomie met het Franstalige streven naar meer zeggenschap op economisch vlak.

Om aan die eerste vraag te voldoen worden de drie cultuurgemeenschappen, met bijbehorende cultuurraden, opgericht. De bevoegdheden blijven eerder beperkt. Elke cultuurgemeenschap valt nog onder een federale minister van Cultuur.

Om aan de Franstalige verzuchtingen tegemoet te komen, wordt de basis gelegd voor de oprichting van de gewesten. Die worden in de Grondwet opgenomen, de bevoegdheden volgen pas later.

Omdat de Franstaligen federaal het blokkeringsmechanisme van de alarmbelprocedure installeren, blijft de honger aan Vlaamse kant om meer bevoegdheden zelf in handen te krijgen, bestaan.

Tweede staatshervorming (1980)

CVP-voorzitter Wilfried Martens laat in 1972 al weten dat de staatshervorming van 1970 voor hem ontoereikend is. Zijn partij wil een ruimer federalisme. Maar de aanloop naar die tweede staatshervorming, via het Egmontpact, verloopt zeer moeizaam.

 ‘Het pact dat we in de warme meidagen van 1977 hadden opgesteld, was geen toonbeeld van duidelijkheid. Binnen de regering kwam het vrij spoedig tot kortsluitingen in verband met de interpretatie ervan', schrijft Martens in zijn memoires. Nieuwe onderhandelingen in het Stuyvenbergkasteel brengen geen soelaas. De Vlamingen verslikken zich in het inschrijvingsrecht waarmee Franstaligen uit Vlaams-Brabant in Brussel zouden kunnen stemmen. Bovendien is de Raad van State erg kritisch.

In het parlement kondigt premier Leo Tindemans (CVP) op 11 oktober 1978 het einde van zijn regering aan met de historische woorden dat ‘de Grondwet voor mij geen vodje papier is'. ‘Ik verlaat deze tribune, ik ga naar de koning en ik bied hem het ontslag van de regering aan.' Het Egmontpact wordt nooit uitgevoerd.

Pas in 1980 slaat de staatshervormingsmotor weer aan. Maar alleen omdat er expliciet wordt afgesproken om met geen woord over Brussel te reppen. De cultuurgemeenschappen krijgen in deze tweede staatshervorming allerhande persoonsgebonden aangelegenheden zoals gezondheid en sociale bijstand toegewezen. De naamsverandering tot ‘gemeenschappen' is een logisch gevolg. Ze krijgen bovendien elk een raad en een regering.

Met de staatshervorming van 1980 worden ook het Vlaamse en het Waalse Gewest opgericht – ook met raad en regering. In Vlaanderen smelten gewest en gemeenschap samen tot één regering en één raad.

Het Brusselse Gewest, weliswaar erkend in 1970, blijft nog een tijd in de koelkast zitten.

En de kiem? Uit vrees voor een nieuwe schoolstrijd, wordt vastgehouden aan het Schoolpact van 1958, en blijft Onderwijs federaal

Derde staatshervorming (1988-1989)

De derde staatshervorming verloopt in drie fases, gespreid in de tijd. Althans, dat is het plan.

In de eerste fase (1988) worden Openbare Werken en Vervoer overgeheveld. En, wat enkele jaren eerder niet kon, blijkt nu wel te lukken. De gemeenschappen worden volledig bevoegd voor Onderwijs. Dat betekent dat ze meteen ook een zeer substantieel pak geld in handen krijgen. De middelen van de deelstaten nemen daarmee spectaculair toe.

In ruil voor de toegevingen op Onderwijs, krijgen de Franstaligen de oprichting van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Met raad en regering, dat spreekt. De ideologische bescherming uit het Schoolpact wordt in de Grondwet ingeschreven.

De tweede fase dan ('88-'89). Hier wordt de hyperingewikkelde financieringswet opgesteld. De Toshiba-boys van Jean-Luc Dehaene (CD&V) zetten zo de geldstromen op naar de gewesten en de gemeenschappen. Dehaene is de architect van de staatshervorming, maar het premierschap is hem nog niet gegund.

De derde fase, moet de gemeenschappen en gewesten rechtstreeks verkozen parlementen geven, maar die raakt nooit uitgevoerd, tot grote frustratie van de Vlamingen. ‘In 1989 had de regering beslist op reis te gaan, maar ze wist niet waarheen, niet met welk vervoermiddel en ze had zelfs geen vertrekdatum', zei voormalig Vlaams minister-president Luc Van den Brande (CD&V) daar ooit over. ‘Dat moest wel mislopen

Vierde staatshervorming (1993) - Sint-Michielsakkoord

En omdat het misliep, drong een vierde staatshervorming, het Sint-Michielsakkoord, zich op. Deze keer gaat men diep. ‘Het dak op het federale huis', noemt bouwheer Jean-Luc Dehaene het.

 ‘België evolueert van een regionale staatsstructuur naar een federalisme sui generis gebaseerd op exclusieve bevoegdheden van gewesten en gemeenschappen enerzijds en een federale overheid anderzijds, zonder dat er een hiërarchie van de normen werd ingevoerd.'

De eerste zin van de grondwet wordt aangepast. Er staat niet langer ‘België is ingedeeld in provincies' maar ‘België is een federale staat, samengesteld uit de gemeenschappen en de gewesten'.

De gemeenschappen en de gewesten krijgen nu al hun bevoegdheden toegewezen. Maar de onderfinanciering van de gemeenschappen en dus vooral van het onderwijs begint te wegen voor de Franse Gemeenschap.

Vijfde staatshervorming (2000 - 2001) - Lambermont

Laat geld nu net iets zijn waar in 2000, in de beginjaren van de eerste regering Verhofstadt, geen gebrek aan is. Er komt dus een extra financiering voor de gemeenschappen (en het Onderwijs), de fiscale bevoegdheden van de gewesten worden uitgebreid en de Gemeenschapscommissies krijgen ook extra geld.

In ruil wordt een heel pakket bevoegdheden overgeheveld. De gemeente- en provinciewet wordt een regionale bevoegdheid, net als landbouw, zeevisserij en buitenlandse handel. Ontwikkelingssamenwerking staat ook op het oorspronkelijke lijstje, maar dat raakt nooit rond.

De grote overhevelingen van budgetten die deze staatshervorming met zich meebrengt, heeft twee belangrijke gevolgen. De federale kas houdt amper nog iets over. Als ze 100 miljard euro belastingen int, mag ze 40 miljard daarvan meteen doorstorten naar de deelstaten. Het systeem geld-in-ruil-voor-bevoegdheden gaat niet meer op. Omdat er geen extra geld meer is, maar ook omdat de Franstaligen zich na Lambermont zo ruim bediend voelen dat ze geen extra's meer hoeven. Ze worden ‘demandeurs de rien'.

Die instelling proberen opeenvolgende premiers en kandidaat-premiers sinds 2007 te verzoenen met de Vlaamse vragen om BHV te splitsen en meer responsabilisering en fiscale autonomie in te bouwen. Met het Vlinderakkoord, de zesde staatshervorming, lijkt dat nu te lukken.

-------------------

Diagonaal herlezen

Och deze korte overzichten kwam via OVV uit De Schandaard bij mij. Omdat ze uit die hoek komen zeggen ze niet veel.

Drie zaken die we nooit mogen vergeten : de grendels door Vader Eyskens toegestaan in 1970 waar de Vlaamse numerieke meerderheid gemuilkorfd werd, 1980 waar het land opgescheept werd met 6 regeringen, waaronder de Vlaamse Parochieraad vandaag onder leiding van Mekeerke Peeters II (His Masters Voice) en 2000 war Pietje de Leugenaar smijt met Vlaams geld, bij zodanig dat Onkelinx kan uitroepen ‘Avec Guy c’est génial’, en waarop 1000Kette zich baseert om  tot voor kort gestand te doen dat zij, les Wallons, ‘sont demandeurs de rien’….

Hebben we dus al 3 keer aan de Tjeven en 1  keer aan de Rood-Blauwen te danken, en nu weer onder impuls van onder-beginneling Wouter Beke van de Tjeven : in ’t zak gezet met als mede-daders het fossiel Sandro DeCroo-Magnon en het Jene(ver)wijf uit Mechelen.

Terwijl de winnaar van de verkiezingen niet eens gehoord wordt, want zelfs het bedelen aan de poort is hem verboden….

En dan haalt Cruella Onkelinx verlicht adem, omdat, zegt ze, zij in hoogsteigen persoon de burgeroorlog heeft kunnen voorkomen….

Voorwaar ik zeg U : als Albeir Second met zijn Paola uitvaart op onze kosten met zijn nieuw slagschip, zal de champagne rijkelijk stromen aan boord….

Mise en plat op 14/10/2011 11:28:42

Gepeperd en gezouten, opgediend om 14/10/2011 18:19:04

14-10-2011 om 18:32 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 410

donderdag 13 oktober 2011

Door de bril van ‘t Pallieterke

De doeltrap van Il Formatore Farfala N° Uno

------------------

Dat het er lustig aan toe gaat in het Walenpays, wisten we al, maar iedere dag komen er nog meer details naar boven. Kleine kantoren waar er belastingsambtenaren huizen, worden in  Vlaanderen gesloten, in Francofonia niet : het mocht de dames en heren ambtenaren eens mishagen. Dat die in Vlaanderen op een hoopje in mastodonten-kantoren gestopt worden (met alle persoonlijke gevolgen qua verplaatsingskosten enz, op de koop toe) : geen kat die daarom maalt.

Het Luikse Bekken van kool en staal is al verlieslatend bijna sedert de oorlog, er zijn al miljarden subisdies in gestopt via het opkopen van Cockerill Sambre door de Staat, en via Marshall-plannen zonder maat of getal : resultaat NOPPES, NADA, NIENTE. RIEN DE KNOTS…..

Maar niet getalmd : de Brrr-t en de Vlaamse perskoelies beweren te weten, dat verre van in de problemen te zitten, Wallonië er iedere dag beter en beter voor staat. Waarbij ze dus pertinent de Francofone media tegenspreken….Kleinzerig wie daarover valt! Als het ‘belgie-gevoel maar aangeblazen wordt…

En nu gaan de syndicaten de boel eens rechtzetten, sè! ‘Den blok erop leggen’ gaat niet meer : er is geen blok meer, maar ze gaan hun solidarité eens gaan bewijzen, sè, met er te gaan op kloppen, sè! Als de hoogovens dicht moeten, dan gaat àlles, maar dan ook àlles dicht! Want al de bazen zijn smeerlappen : na hen gegijzeld te hebben moesten ze worden opgehangen!

En in Vlaanderen? La Lieten tovert een 3^de Net op de Brrr-t. Wie gaat daar naar kijken! De kijkcijfers van de eerste twee netten verminderen dag na dag! Zou veel eenvoudiger zijn : geen 500 à 1000 nieuwe aanwervingen voor dat 3^de Net (die zouden ook mar verdwalen inde gangen…), maar een rechtstreekse overname van Al Jaziera. Zo zou onze Muzelman-bevolking ten minste de meeste van die schotelantennes kunnen laten wegnemen. Met een beetje oefening en een snuifje doorzicht, zou men alle bestaande moskeeën kunnen afbreken, en de Gelovigen van die Godsdienst van de Wrede via de TV laten deelnemen aan het Vrijdaggebed. Meteen geen discriminatie meer met hun vrouwen : in de beslotenheid van de huiskamer kan moeder-de-vrouw en de meisjes even gemakkelijk terzelfdertijd deelnemen aan de gelovigheid als de mannen.

Vraag aan 1000kette : kan zij als Ministeres van Arbeid niet zorgen dat alle vreemde hangmatters verwijderd worden, zodat hun plaats zou kunnen ingenomen worden door ‘Eigen Hangmatters Eerst’…..

Il Formatore Farfala N° Uno (de vlinder-formateur N°1) zal straks vele, heel vele miljarden tekort komen, zelfs nadat hij de Vlamingen weer het vel over de oren zal gestroopt hebben : de spoeling was al dun, ze zal nog dunner worden….

--------------------

De Morgen schrijft, vol begrip :

Het gemeenschappelijk vakbondsfront van ArcelorMittal heeft formateur Elio Di Rupo gevraagd om de Luikse staalindustrie te nationaliseren. De vakbonden vragen de staat een miljard euro te investeren om de infrastructuur weer in orde te brengen en om competente bestuurders te benoemen. Dat zegt de secretaris-generaal van BBTK Luik, Egidio Di Panfilo.
 
"Het gewest greep een paar jaar geleden op eenzelfde manier in bij FN Herstal", zegt Panfilo. "We hadden dit nooit durven vragen tot een paar weken geleden. De staat maakte 4 miljard euro vrij voor Dexia in één weekend. Waarom geen miljard voor de Luikse staalindustrie? Elio Di Rupo weet nu van onze vraag."
 
De algemeen secretaris van het ABVV, Anne Demelenne, en haar Waalse ambtgenoot Thierry Bodson, deden deze voormiddag het officiële verzoek aan de formateur. (belga/tma)

Woensdag werd het oude Wallonië begraven

Pascal Verbeken − 14/10/11, 07u39

Als formateur Di Rupo binnenkort de sociale zekerheid op de snijtafel van de regeringsonderhandelingen legt zou 'de marge' wel eens heel klein kunnen zijn. Pascal Verbeken over de symbolische, en politieke betekenis van de sluiting bij het Luikse ArcelorMittal. Journalist Pascal Verbeken is schrijver van het boek en maker van de tv-reeks Arm Wallonië.

Een paar jaar geleden sprak ik de Arcelor-arbeider die in 2005 op de knop drukte waardoor de hoogoven van Seraing (Haut Fournaut 6) werd stilgelegd. Hij was aangeduid om het vonnis te voltrekken na lottrekking. Geen enkele collega was bereid gevonden om het vuur te doven. "Toen het lot op mij viel, stortte ik in", zei hij. "On ne tue pas sa famille et sa région."

Na een tijdelijke heropstart van de hoogoven in 2008, doekt ArcelorMittal (née Cockerill) nu de hele warme lijn in het Luikse industriebekken op. Definitief. Ongeveer duizend arbeiders worden werkloos, drie- à vierduizend gezinsleden delen mee in de ellende. Voor de wegkwijnende wijken rond de Arcelor-fabrieken - met werkloosheidscijfers van 35 à 40 procent - betekent het de nekslag.
"On ne tue pas sa famille et sa région..."

Nog groter dan het sociale massacre is het symbolische gewicht van de sluiting. Na een lange doodsstrijd is eergisteren het oude Wallonië gestorven. De staalfabrieken en hoogovens van Cockerill belichaamden als geen andere de triomf van een regio die eind negentiende eeuw de derde industriële macht ter wereld was, na Amerika en Engeland. De Waalse staalfabrieken waren vermaard om hun innovatieve machineproducten. China, India en Rusland werden ontsloten met Waalse locomotieven en spoorwegrails. De Henegouwse Edouard Empain bouwde de Parijse metro en legde overal ter wereld tramlijnen aan. Altijd was de basis: witheet, vloeibaar staal. Ook in de glasnijverheid (Glaverbel) en de chemie (Solvay) waren Waalse bedrijven wereldspelers.

In de gloriejaren werkten er bij de Cockerill-fabrieken 40.000 arbeiders, waaronder duizenden Limburgers. Op de werkvloer liepen tientallen nationaliteiten rond. De fabrieken waren een kosmopolitische microkosmos waaruit een typisch Waalse, travaillistische cultuur ontstond. Die was niet georiënteerd op de kerktoren, zoals in Vlaanderen, maar op het Maison du Peuple, waar de Parti Socialiste over het heil van de arbeider waakte. Vandaag ondergaan de volkshuizen hetzelfde lot als de fabrieken: een na een gaan ze dicht.

De gloriejaren van de Waalse staalindustrie hadden ook een gitzwarte achterkant. Nergens in Europa werden arbeiders meedogenlozer uitgebuit, nergens waren ze minder beschermd. Uit die uitwas is het Waalse strijdsyndicalisme geboren dat na de Tweede Wereldoorlog bijna bij machte was om een revolutie te ontketenen en het Belgische regime te laten springen. Groot is het contrast met het beeld van de kleumende vakbondsmilitanten bij een uitdovend protestvuurtje, eergisteren voor de hoofdzetel van ArcelorMittal in Seraing. De vertegenwoordigers van de staalvakbonden kon je tot de overkant van de Maas horen roepen, maar alleen uit onmacht.  

En toch leeft de erfenis van dat verdwijnende Wallonië verder. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat de Cockerill-catastrofe geen enkel effect zou hebben op de regeringsonderhandelingen. Elio Di Rupo en Paul Magnette zijn geen karikaturen van buikige, bierdrinkende volkssocialisten die zelf hun sigaretten rollen, maar ze blijven emotioneel diep verbonden met de arbeiderswereld. Het is simpelweg de wereld waarin ze opgegroeid zijn, de wereld waarin hun ouders altijd gewerkt hebben: vader Di Rupo als mijnwerker, vader Magnette als arts in de arbeidersbuurten van Charleroi.

En Laurette Onkelinx mag dan naar Schaarbeek verbannen zijn, ze blijft een meisje van Ougrée, Seraing dat op het speelplein van de kleuterschool al de rook van Cockerill inademde. Vader Gaston Onkelinx heeft vierentwintig jaar in de Cockerill-fabrieken gewerkt en moet nog elke keer zijn woede verbijten wanneer hij langs de gesloten Ateliers Centraux rijdt. Als burgemeester van Seraing woonde hij tientallen begrafenissen bij van Cockerill-arbeiders die hun trouw aan het bedrijf hadden bekocht met een dodelijke arbeidsziekte. Ook zijn broer is eraan kapot gegaan. Verbrande longen. Laurette is die verhalen niet vergeten.

Ook het tijdstip waarop de hoogovens gesloten worden, is bepaald revolterend voor stamboomsocialisten. Het item over Cockerill zat gisteren helemaal vooraan het journal télévisé van de RTBF. De drie volgende items gingen over het casinokapitalisme dat als een windhoos door de financiële markten trekt, economieën vernielt en miljoenen EU-burgers verarmt.

-------------------

Diagonaal herlezen

De politiekers van de generatie Wilfried Martens, hun voorgangers en hun opvolgers, die de boel decennia lang belazerd hebben om er zelf beter van te worden, zouden nu voor de Vierschaar moeten gebracht worden om hun vonnis te aanhoren : de strop tot de dood er op volgt. Met vanzelfsprekend, inbeslagname van al hun goederen.

Voor geval ze te oud en te ziek zouden geworden zijn : men brenge hen naar het schavot op en stoel vastgebonden. Zo kunnen ze, rustig gezeten, maar hangend aan de koord, hun laatste uren doorbrengen, net zoals de Belgische Staat dat ooit deed lang na de ooorlog, met een Vlaams Nationalist, die ze met stoel en al vastgebonden aan de executie-paal de dood-met-de-kogel gaven. Voor wie het mocht vergeten zijn; August Borms was de naam…Hij stierf op de binnenkoer van de Rijkswachtkazerne in Etterbeek. Voorjaar 1946 : de oorlog was toen al bijna 2 jaar gedaan…..Zijn misdaad? Hij had ‘de troon doen wankelen’…..

Als die zelfde binnenkoer nu nog mocht bestaan : die zal wel groot genoeg zijn voor al die galgen, zeker?

Mise en plat op 13/10/2011 17:45:22

Gepeperd en gezouten, opgediend op 14/10/2011 17:26:40

14-10-2011 om 18:11 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 409

donderdag 13 oktober 2011

Meneerke Peeters III

Toch al ietske beter dan Meneerke Peeters II

-----------------------

Ach ja, eerst even voorstellen. Meneerke Peeters I is de stripfiguur die U hierboven aan het werk ziet. Trouwens, met wat hij uitvoert op die strip, geeft hij een beetje het voorbeeld voor zijn 2 naamgenoten : het mysterie van de 3-Eenheid uit de lucht schieten… Meneerke Peeters II is Moeders Mooiste, de onberispelijke Tjeef Kriistiaan Peeters, Vlaams-belgicistisch Minister-President. Meneerke Peeters III tenslotte is Jaak Peeters (Dessel) van hieronder. Hij is de voorlopige hekkensluiter van de stam der  Peete’rsen, die braaf aan het handje loopt van Geert Burger, Schipper naast Mathilde BDW, nadat hij ooit de rechterhand is geweest van onze bloedeigen Kalrel Dillen…..

Aan de persoon van Jaak Peeters (Dessel), thans Niveaan dus, vroeger Blokker, overigens een man uit één stuk want Vlaams Nationalist-tot-in-de-kist en zelfs nog tot lang daarna, kleeft onlosmakelijk de kwalijke reuk van vaandelvlucht. Omdat ik de man overigens niet ken (en dat ook niet wens te doen), zal ik maar niet spreken van ‘carrièrejager’ (zijn we dat trouwens allemaal ooit niet geweest, op welk vlak dan ook?) maar van luitenant bij Partij A de luitenant worden bij Partij B : van die luyden : Spaar ons Heer! Stel U voor dat Jan Breydel in 1302 van de zijde van Pieter Deconinck zou overgelopen zijn naar Robert d’Artois van de partij van Jacques de Châtillon…..

Die de Châtillon, dat was toch de intimus van de Franse koning Filips de Schone : zo is Geert Burger de intimus van BDW, en die BDW is de intimus-geheimhouder  van Elio Farfala Il Formatore….. Waar U moet weten dat ‘farfala’ het Italiaans woord is voor…vlinder.

Dan heb ik liever die Van Cleemput (ook vaandelvluchter geweest bij het Blok). Maar die schreef zijn frustraties, echte en vermeende, van zich af in een boek, en deed er verder het zwijgen aan toe.

Ach Meneerke Peeters III….

In plaats van bruggen te bouwen tussen onze twee  Vlaams Nationalistische partijen, ijvert U voor de ondergang niet alleen van Uw oorsprong, maar ook van Uw toekomst. Jullie dreigen ten onder te gaan, neen, niet aan een tweede ‘cordon sanitaire’ (dat zou een beetje al te doorzichtig zijn), maar  aan de belgcistische ziekte van ‘quantité négligeable’. Er zullen jullie hier en daar een paar postjes toegeworpen worden, en af en toe zullen jullie eens een woordeke  mogen placeren, maar wegen op het Bestuur?

Hebben jullie het nog altijd niet door, dat de Groentjes nu de publieke lieve vriendjes geworden zijn? Voor het establishment en voor de media hebben jullie de rol om het Vlaams Belang in de vernieling te rijden, goed gespeeld. Jullie mogen dus verdwijnen in de coulissen….

Aangezien wij een volk zijn van taaie ‘Flandriens’ moest U, Meneerke Peeters III, toch weten dat de prijzen slechts uitgedeeld worden aan de finish.

-----------------------

NVA rechts?

Saturday, 08 October 2011 09:16 Jaak Peeters

Overgenomen van http://www.doorstroming.net/

De recente peilingen naar de kiesintenties in Vlaanderen geven een significant leegzuigeffect van het Vlaams Belang door NVA. Zo luidt de conclusie van een aantal onderzoekers. Meteen wordt de vraag gesteld of NVA geen Vlaams Belang in het groot aan het worden is. Als zoveel mensen uit het inmiddels vrijwel gewezen Vlaams Belang naar NVA overstappen, dan moet deze laatste partij toch wel de ziekten van het Vlaams Belang erven?

Die gedachtegang klinkt goed, maar is fout.

De eenvoudigste manier om dat duidelijk te maken is de groei van het voormalige Vlaams Blok te ontleden: die partij werd groot door de stemmen van mensen die voordien sinds hun jeugd gewoon waren om voor de socialisten te stemmen. Heeft het inzuigen van die massa’s ex-socialistische stemmen met zich gebracht dat het Vlaams Blok een kopie van de SPA werd? Neen toch?

De werkelijkheid is dat de socialistische partij de voeling met haar kiezers verloren was. Ze was – en is – een stuk van met Belgisch machtsestablishment geworden in plaats van de emanatie van de verzuchtingen van de gewone volksmens. Deze laatste voelde zich bedreigd door de massale instroom van vreemdelingen. Eerst waren het arbeiders. Dat ging mee door. Deze lieden namen nogal eens het zware werk uit de handen en dat zat comfortabel. Maar gaandeweg kwamen in hun zog ook hun families en begonnen dra hele wijken van Hoboken en Borgerhout te lijken op Marrakech of Casablanca. Mensen voelden zich niet meer thuis in eigen straat en stoorden zich aan de compleet andere levenswijze van de nieuwkomers. Tevergeefs  richtten de autochtonen zich naar hun politieke vertegenwoordigers, maar die hadden andere zorgen. Bovendien waren deze laatsten voluit in de ban van een bepaald soort links – kosmopolitisch ideologisch verhaal, waarvan het ultimum volgens hen de vestiging van de multiculturele maatschappij was. Maar wat die multiculturele maatschappij dan in de praktijk te betekenen had, dààr wisten de gewone autochtonen wel meer realistische verhalen over te vertellen. Zodoende  waren deze laatsten echt niet gediend met ideologische dromerijen en verwachtten ze concrete oplossingen voor hun vragen.

Die kwamen er dus niet.

Tot het Vlaams Belang plots opkwam. Die partij bood wel een luisterend oor en speelde zelfs – nogal rauw, maar dat kan hier onbesproken blijven – in op de bezorgde gevoelens van de autochtonen.

Omdat de weldenkende zichzelf links noemende ideologen geen antwoord wisten, vonden ze niet beter dat het Vlaams Blok als racistisch en dito te stigmatiseren, waardoor ze de woede van grote delen van de bevolking opriepen en de zaak nog prangender maakten.

Maar het Vlaams Blok kon zijn beloften niet waarmaken. De partij werd opgesloten in een heus cordon – product uit de ketel van Agaleffer Geysels, die daarvoor met het staatsministerschap beloond werd.

Dan kwam de fatale fout. In plaats van hun eigen verhaal open te breken en aanvaardbaar te maken voor de modale middenklasse in Vlaanderen, werd de bokshandschoen bovengehaald. Het verhaal werd verruwd, zodat velen zich afgestoten voelden. De partijleiding zelf vond een gezellig onderkomen in het cordon, dat voortaan als een soort levensverzekering kon dienst doen.

Een kruik gaat altijd te water tot ze barst en in dit geval verloren de kiezers hun geloof in de mogelijkheden van de intussen tot Vlaams Belang herdoopte partij.

Is er in de ideologische verhalen van de modale Vlaamse kiezer inmiddels iets veranderd, waardoor NVA het Belang überhaupt kan leegzuigen?

Ja en neen.

Neen, omdat het nog steeds grotendeels dezelfde autochtone mensen zijn die hun stem uitbrengen en omdat de overlast die de tweede en soms derde generatie verkoopt zelfs nooit zo’n grote vormen aannam: het werd alleen maar erger. Men heeft nooit gezien dat de politie met een heel peloton moest uitrukken om jonge ‘migranten’ op hun plaats te zetten. De eerste nieuwkomers hadden zich immers doorgaans heel koest gehouden, maar hun kinderen en soms kleinkinderen blijken veel minder bescheiden.

Ja, omdat de problematiek van de vreemdelingen veranderd is.

Vooreerst – het werd al vermeld – gaat het vaak om jongere generaties, die vaak hier geboren zijn. Autochtonen begrijpen maar niet waarom die jongelui zich niet aanpassen: ze hebben hier school gelopen en ze hebben de tijd gekregen. Maar ze werden door een ‘links’ zorgesthablisment mispamperd en kregen de hulp van domme wetten tegen het racisme en van zulk een draak als het centrum tegen het racisme van de heer De Witte. Ze voelen zich dus sterk want gesteund.

Mensen zijn niet dom, weten wat er gaande is en beginnen zich boos te maken op het politieke systeem, dat de eigen mensen lijkt achter te stellen ten voordele van de migranten.

De zaak werd sinds de instroom van duizenden zogeheten ‘asielzoekers’ – vaak uit landen waar niet eens oorlog heerst – bovendien nog nijpender. De fouten van het beleid steken hierbij waarlijk de ogen uit. Terwijl jonge autochtonen zich moeten overhoop lenen om aan een eigen huis te raken, blijken asielzoekers vaak voorrang te krijgen bij de toewijzing van sociale woningen of ze mogen droogweg op hotel.

Het beleid van de traditionele partijen maakt dezelfde fundamentele fout als de socialistische partij in Hoboken destijds: het heeft geen contact met de ware wereld van de modale, hardwerkende Vlaming. En dus keert die zich af van de traditionele machthebbers, waarvan hij niets meer verwacht.

Dewever en NVA in het algemeen hebben dat contact wel weten te maken. En dus neemt NVA de rol over die destijds het Blok heeft gespeeld.

Is dat rechts?

Alles hangt af van de definities, maar het best is te kijken naar wat de concrete feiten zijn. Etikettenplakkerij lijkt veeleer op onmacht en dat laten we dus aan de betrokkenen over.

Wat NVA moet doen is zorgen dat ze niet de fouten maakt van het Blok: zich in de val laten lokken, verruwen en brutaal worden. Essentieel is de zorg om een verzorgd maar beslist discours, dat altijd op de rechten van mensen en volkeren blijft berusten maar in ieder geval altijd de vinger op de wonde legt.

Het blok haalde zijn maximum rond 25 %. Zoiets kan men nog stigmatiseren. Maar bij kiesuitslagen van 35% - zoals de opiniepeilingen laten zien -, wordt dat wel heel erg moeilijk. Een partij van 35 % kan men niet blijven uitsluiten, zonder een nieuwe volkswoede op te roepen.

Weet U? Zo werkt de democratie nu eenmaal.

Maar is België wel een democratie?

Jaak Peeters  (Blog)

-------------------

Diagonaal herlezen

De enige echte peilingen worden bekend gemaakt de avond van de verkiezingen. Tegen dan (dus na een eeuwigheid van 13 maanden of zelfs van 3 jaar (2014) zullen de mensen de kwalijke gevolgen van Di Farfala I al goed gevoeld hebben : bijaldien zullen rood en blauw (als medeplichtigen) dienen te worstelen met de kiesdrempel, en zullen de Tjeven, als de eigenlijke daders afgestraft worden. ‘De menschen’ zullen hen niet vergeten zijn : Dweil Van Rampaai als doodgraver van de Europese welstand, Peeters II als doodgraver van de Vlaamse welstand, playboy Leterminator, op eeuwigdurende versiertoer in Parijs, nadat  hij de Vlaamse fundamenten (energie, banken) uitverkocht heeft, de ACW-zuil die niet eens haar eigen middelen heeft kunnen beschermen, de kleursyndicaten die zullen geplet worden tussen hun eigenbelang, en de Europese Richtlijnen : neen, veel redenen om te juichen zijn er niet meer over…

Het gaat dus om de Vlaamse Meerderheid van + 50%, te verdelen tussen de Niveanen en het Vlaams Belang : tussen de Nieuwe Tjeven dus die kopij van het origineel willen spelen.

Mensen als Meneerke Peeters III zullen dus moeten aantonen, dat ze beginselvast zijn, en naast hun woorden ook hun daden mogen gezien worden. Dat ze rechtlijnig zijn : dat ze doen wat in hun partijprogramma staat, zonder te blijven rond de pot draaien inzake het oplossen van het immigranten-probleem, het dodelijk geworden transfer-beleid’, het terugdringen van de criminaliteit door middel van drastische maatregelen, het hervormen van de Instellingen (justitie, arbeidsbeleid, ziekteverzekering). Dat ze eindelijk daadwerkelijk zullen ingrijpen in de misbruiken op alle niveaus van het Sociaal Stelsel. Dat ze eindelijk zorg zullen dragen voor de eigen zieken, eigen invaliden, eigen bejaarden.

Zal wel een hele opgave worden, om de mensen daarvan te overtuigen, want tot hiertoe altijd rond de pot blijven draaien.

Voor het Vlaams Belang zijn al die zaken zo evident als het licht van de zon. Als 40 jaar wordt op dezelfde nagels geklopt. Schoorvoetend moeten de kleurpartijen, die af en toe een stukje van onze visie tot het hunne verklaren, ons gelijk geven : onze leuze van ‘Eigen Volk Eerst’ klinkt brutaal wordt gezegd : maar ze weerspiegelt in slechts 3 woorden ons hele programma.

Jullie kunnen er alleen maar over dromen. Wij zijn de mensen die deze dromen omzetten in daden!

Enne : bedelen aan de poort : dat doen alleen de knechten en de meiden. Als wij Meesters in Eigen huis zullen zijn : zeg nu eens eerlijk : met Geert Wilders en de PVV in Nederland : gaat het daar nu zoveel slechter?! Waarom zou het dan niet kunnen in Vlaanderen?

Ach Meneerke Peeters III : laat het mysterie van de 3-vuldigheid maar waar het is : na onze Onafhankelijkheid moet er nog werk gemaakt worden van de Hereniging der Lage Landen….

De boel een beetje opentrekken, heet dat….

Mise en plat op 13-10-2011 9:33:15

Gepeperd en gezouten, opgediend om 18:01:30

13-10-2011 om 18:31 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 408

woensdag 12 oktober 2011

De Homo Erectus

Op vlinder schattenjacht….

-----------------------------

Och : elk diertje zijn pleziertje, zullen we maar zeggen De ene vangt (is niet goed wijs), en de andere vangt ze (neemt hen in het ootje : d’r is er ene die ze ziet vliegen (Bart De Zwever) en d’er is er ene die ze gevangen heeft (Di Rupo)…En het zijn geen vliegen noch vlinders, maar het is harde poen!

Zo ziet U maar dat er heel wat lol te beleven valt zelfs aan een stomme staatshervorming. Wat zou dat mooi zijn, moest die moerlemeie de geschiedenis kunnen ingaan als ‘Het Vlinder Akkoord’….Wat dan zou betrekking hebben, niet alleen over de gevlinderde bricoleur ervan, maar vooral slaan op de lichtzinnigheid van dat vlinderen….

Ook in het achterhoofd te houden is, dat in de natuur vlinders slechts een korte voorbijgaande fase zijn in het leven van …de alles kaalvretende … …rupsen. Uiteindelijk zal al dat gevlinder voor Vlaanderen eindigen op een van de 10 Plagen van Egypte, toen een onafzienlijk leger van sprinkhanen  en rupsen de oogsten kwam kaalvreten, zodat er hongersnood heerste in het rijke land der Farao’s…..

Waarlijk : dat ‘vlinderakkoord’ steekt vol onverwachte symbolieken nog voor het goed en wel begonnen is….

--------------------

Akkoord = conflictstof

Historisch, memorabel, miraculeus. Met die woorden wordt het ‘vlinderakkoord’ - genoemd naar de vlinderdas van Elio Di Rupo - omschreven. De Vlaamse onderhandelaars lieten zich strikken, maar daar was bij de presentatie van de zesde staatshervorming niets van te merken. Niets dan glunderende gezichten. Vooral aan Franstalige, maar ook aan Vlaamse kant. “Hopelijk zijn we er nu 20 jaar van af”, zuchtte Caroline Gennez. IJdele hoop, zal al snel blijken. Zoals politicoloog Carl Devos in een eerste reactie al aangaf, gaat het niet om de beloofde ‘Copernicaanse omwenteling’ maar om “een typisch Belgisch akkoord.” Een akkoord waarbij heel wat belangrijke knopen niét werden doorgehakt en dat ongetwijfeld voor nieuwe conflictstof gaat zorgen.

Geen fiscale autonomie

Akkoord, er verandert wel wat, maar niet elke verandering is een verandering ten goede. Vlaanderen krijgt extra geld, maar échte fiscale autonomie (een onderdeel van de Vlaamse regeringsverklaring) is nog ver af. In ruil voor de vermeende splitsing van BHV moet Vlaanderen straks elk jaar 500 miljoen euro extra ophoesten voor Wallonië én nog een keer hetzelfde bedrag voor Brussel. Daarbovenop komen er Franstalige rechters in Vlaams-Brabant, wordt de taalgrens opgeblazen en de eentaligheid van Vlaanderen opgeheven. Hoe een en ander te rijmen valt met het Vlaamse regeerakkoord en hoe Kris Peeters (CD&V) dat verkocht moet krijgen? Joost mag het weten.

Halfslachtig

Vlaanderen krijgt dus een beetje fiscale autonomie en wat nieuwe bevoegdheden. Maar een aantal bevoegdheden worden maar half overgedragen naar de gemeenschappen. Dat geldt vooral voor het arbeidsmarktbeleid en de sociale zekerheid, nochtans twee domeinen waarin Vlaanderen al 22 jaar een eigen beleid wil voeren. Iets wat ook absoluut noodzakelijk is. De belastingen blijven een federale materie. Dat is jammer, want Vlaanderen wacht al sinds 1999 op de regionalisering van de vennootschapsbelastingen. Zoals we hier al eerder schreven, heeft Vlaanderen dus lang niet gekregen wat het wou. En wat het kreeg is - zoals ook Carl Devos opmerkt - heel voorwaardelijk. Zo staat er nu wel op papier dat de kinderbijslag wordt overgeheveld naar de gewesten, maar dat zal pas gebeuren als het kindergeld voor alle kinderen (werknemers en zelfstandigen) gelijk is gesteld. En dat kan nog wel even duren. Conclusie: alweer een Belgische, dus slechte staatshervorming. Vlaanderen krijgt wat borrelnootjes, afgekocht met veel geld en zware toegevingen. Een staatshervorming bovendien die niet zal leiden tot betere structuren en beter beleid, maar tot nieuwe conflicten. Met andere woorden: Vlaanderen heeft zich laten vangen...

Bron : Vlaams Belang.

-------------------

Diagonaal herlezen

Juist! En waar blijven de Niveanen in heel dat verhaal? Moesten ze bij De Bende van Acht + 1 = 9’ gestaan hebben, zouden kunnen zeggen : ze stonden erbij en keken er naar – maar nu kunnen we zelfs dàt niet zeggen : ze stonden er niet eens bij! Telt U maar mee : we zouden dan gesproken hebben over ‘De Bende van Tien’, want 8 + 1 Bart +1 Elio = 10. Enfin, U kent toch ook het verhaal van ‘Tien Kleine Negertjes’, die de een na de andere uit het verhaal verdwenen???

Enfin : zelfs al zullen ze nooit met 10 geweest zijn, afvalligen zullen er vlug genoeg zijn!

Regeringsvorming, de begroting, de rest van de rimram : het zal nu allemaal in sneltreinvaart moeten afgehandeld worden, vòòr het ‘middenveld’ uit zijn verdoving ontwaakt. Eenmaal de regering met volheid van bevoegdheid draait, zullen de akkoordjes dare-dare in wetteksten moeten worden omgezet. En pas dan (als het te laat is) zal de woede losbarsten. Als dat fameuze ‘middenveld’ ondervindt dat het inderdaad gerold is….

Nog één vraagje, beste mensen. Is er iemand die ‘De Nota De Wever’ (die waarvan Di Rupo ooit zei ‘Comment il ose?’) naast dat vlinderakkoord wil leggen om er de 7 verschillen uit te halen? Ik geloof nooit dat U er 7 zult vinden….. Vandaar dat BDW nu zo kalm blijft….Hij zou ons hetzelfde verkocht hebben, maar met een ander strikje rond….

Mise en plat op 12/10/2011 13:54:04

Gepeperd en gezouten, opgediend om 12/10/2011 14:45:33

12-10-2011 om 15:06 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N°  407

dinsdag 11 oktober 2011

Francofoonse nachtmerrie

Eenmaal de burgeroorlog verloren zou zijn….

--------------------

Dag 1 na de triomfdag van ‘De Bende van Acht + 1 = 9’. Bedenking : laten wij vooral het hoofd koel houden. Misschien kan een blik in het kamp van de tegenstanders ons iets bijleren?

Laurette Onkelinx : "on a pu pacifier le pays"

mardi 11 octobre 2011 à 11h26

Invités sur les ondes de la Première à commenter les longs mois de tractations autour de la réforme de l'état, les négociateurs francophones sont restés sobres dans leur propos. Sauf Laurette Onkelinx qui voyait déjà le pays au bord de la guerre civile.

Quelle est votre plus grande fierté à la sortie de ces négociations, a demandé le journaliste Bertrand Henne sur la Première, ce matin, à Jean-Michel Javaux, Charles Michel, Joëlle Milquet et Laurette Onkelinx.

Si les premiers représentants politiques sont restés assez sobres sur le sujet, Laurette Onkelinx s’est montrée plus passionnée dans ses propos après avoir été oubliée par le chroniqueur Thomas Gunzig dans la liste des héros de la négociation. "On a pu pacifier le pays", a-t-elle affirmé avec force. "On a presque oublié ce qui risquait de se passer. On a eu peur sincèrement", a-t-elle insisté en montant le ton. Et d’ajouter à quel point la situation était tendue, non seulement entre les partis, mais également au sein de la population.

Si on lit entre les lignes, la Belgique a donc bel et bien été au bord du gouffre… Mais où Laurette Onkelinx est-elle allée chercher ces tensions soi-disant si fortes entre Flamands et Wallons ? Pendant que les partis s’empoignaient autour de la table, Laurette Onkelinx n’a sans doute pas vu qu'une grande majorité de la population se contentait de faire la révolution autour d’un paquet de frites dans une ambiance bon enfant. Alors que le pays était en train le vivre sa plus longue crise politique, les Belges ont joyeusement fêté ce record autour d’une pinte, prêtant à peine attention aux querelles communautaires. Dramatisation quand tu nous tiens…

Pour Joëlle Milquet, en tout cas, même si elle s’est "battue sur tous les fronts", elle retient avant tout dans ces négociations "une aventure humaine qui s’est bien passée". Parfois, la sobriété a du bon.

-------------------

Diagonaal herlezen

Als de rook uit de hoofden van de media en van de massa zal verdwenen zijn, komt stilaan de ontnuchtering : de centenkwrsties in t Groot en de centenkwestie in ’t Klein. Over die in ’t Groot zullen we zoals voordien, belogen worden tot de damp uit onze oren komt. Over die in ’t Klein zullen we niets horen, maar alles voelen : op hol slaande prijzen voor de eerste levensbehoeften, verminderde koopkracht, bodemloze want lege sociale kassen, verpaupering, stijgende criminaliteit, massale immigratie.

 ’t Land en de Tjeven (2 handen op één buik) zijn voorlopig gered, en dus mogen de WalloBrukseleirs verder potverteren alsof bij hen de bomen hoger groeien dan de hemel.

Is het dan zo moeilijk om te begrijpen, dat in een land met 3 gemeenschappen, er zich twee niet verarmen, dat het dan de derde is die betaalt?

Voilà, dat is in een paar woorden wat in de Franscouillonse gazetten staat en in de onze onder de mat wordt geveegd.

Mise en plat op 11/10/2011 18:14:45

Gepeperd en gezouten, opgediend op 12/10/2011 14:21:49

12-10-2011 om 14:31 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 406

maandag 10 oktober 2011

11-10-2011 om 17:22 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 403

zondag 9 oktober 2011

Natuurschoon

Of…secularisme?

---------------------

Een wijs man weet wanneer hij moet zwijgen. Daarom giet onze vriend

http://victacausa.blogspot.com/

niet iedere dag, zoals de meesten van ons doen, tonnen lettertjes en woordjes uit over het internet. Hij spreekt en schrijft alleen als hij iets te zeggen heeft. Het spijt mij dan ook, dat ik zijn blog lange tijd niet meer heb bezocht. Precies een beetje door (zo lange tijd) niets nieuws te vinden. Kon ELVEEBEE (Luc van Balberghe) ook doen, weken aan een stuk niets publiceren, en precies als je had afgehaakt, was hij dan daar weer. Met nòg beter leesvoer….

Heb toevallig op ‘Reyers laat’ (7/10) zo’n tegenpool van een verstandig man aan het woord gezien ; iemand die spreekt als hij niks te vertellen heeft : een woordkramer dus. Ik was daar terecht gekomen, op zoek naar Poppemieke Claes (dochter van) in de nasleep van de Panorama-reportage over de politie-zone Hasselt. Ik heb hem (Herman Brusselmans) wel afgeknepen na 30 seconden, maar de weerzin voor zijn pseudo-wetenschappelikke praat (en zijn voorkomen) is mij de rest van de dag als een bedorven vis in de mond blijven hangen…. Maar ja : hoe kon ik het vergeten zijn : Brusselmans is de streelkater van al wat progressief Lynx is….

-----------------------

Brulapen

.

 “The Dutch are a very rude sort of people”, oordeelde Baron von Münchhausen. Rudolph Erich Raspe liet hem dat zeggen in zijn meesterwerk “The Travels and Surprising Adventures of Baron Munchausen” (1785).
Godfried Bomans vertaalde die zin heel mooi met: “Een grof volkje, die Hollanders!” (Kruseman, ’s Gravenhage, 1967; verlucht met etsen van Gustave Doré).
Je leest of hoort dat vaak, dat Hollanders onbehouwen zijn, grofgebekt, luidruchtig, brutaal. Ook Vlaamse kerktorenjournalisten schrijven graag over de ruwe zeden in Nederland. Dat is een fenomeen van de laatste jaren menen zij, en het is allemaal begonnen met Theo van Gogh, Pim Fortuyn en nu Geert Wilders. Het moet hier niet dezelfde kant opgaan! Maar zij hebben geen recht van spreken.
.
Hetzelfde kan niet gezegd worden van de Baron. Die had moeten ondervinden dat sommige van zijn avonturen op spottend ongeloof ontvangen werden in het zeevarende Holland. Zo was op een van zijn zeereizen zijn schip lekgeslagen: “Gelukkig was ik de eerste om het ongerief te ontdekken. Ik vond een gat van wel een paar voet in doorsnee en het stemt mij nu nog tot diepe voldoening, dat schip en bemanning hun behoud te danken hebben aan een schitterende gedachte, die mij plotseling te binnen schoot. Ik stopte het gat namelijk met mijn eigen gat en dit in een flits, zonder zelfs mijn broek uit te trekken. Zij, die menen dat dit met een dergelijk hol onmogelijk is, dienen te bedenken dat ik uit Hollandse ouders gesproten ben.” (Bomans)
Iets later schreef ook Heine ongunstig over de Hollanders, vooral over de ruige klanken van hun taal. In de grensstreken had dat Hollands zelfs een kwalijke invloed op het Duits aldaar: “Je kunt in de spraak van de Düsseldorfers al een overgang bemerken naar het kikvorsgekwaak van de Hollandse moerasgronden. Om de dooie dood wil ik hier de merkwaardige schoonheden van de Hollandse taal niet ontkennen, alleen moet ik toegeven dat mijn oren er niet naar staan.”
.
En over inhoud gesproken: een recente grofheid die ook in Vlaamse kranten uitgebreid aan bod kwam, was de zin: “Doe eens normaal man!”
Maar deze zin valt nog mee, toch? Zeker als je hem vergelijkt met wat laatst een Vlaamse journalist op de radio wist te vertellen. Die man had geconstateerd dat de economie in de VS slecht draaide en, vond hij, dat moest je als volgt uitdrukken: “Dat land gaat naar de kl...”  Of Nederlandse journalisten iets dergelijks de huiskamer in mogen slingeren betwijfel ik.
Natuurlijk, dit is puur Vlaamse taalonmacht, de noodgreep van een man die de uitdrukking “screwed up” ergens gehoord zal hebben.
.
Nog een stuk onmachtiger was op Radio1 de grapjas Patrick De Witte: “Ronald Janssen staat te veel in de schijnwerpers. Lag het aan mij dan was het vonnis nu al klaar. Ronald Janssen zal eerst door een vakkundige grimeur een koeienkut op het gezicht geschminkt krijgen, en daarna worden losgelaten in een weide vol bronstige stieren.”
.
Geef mij de Hollandse grofheid maar, liever dan zo’n voorspelbaar vulgaire, humorloze brulaap.

-------------------

Diagonaal herlezen

Het moet zijn dat http://victacausa.blogspot.com/ niet veel de Homo leest, dat hij dergelijke humor niet op prijs stelt. Het is nochtans ook de humor van Herman Brusselmans. En van Kamagurka….

Ja, kijk, wat zal het nu zijn? Moet Vlaanderen nu diversiteit en progressiviteit uitstralen, of moet het vendelzwaaien onder de kerktoren promoten?

O, wacht : ik heb er ergens iets over gelezen : weg met het ‘sectarisme’ (godsdienst dus, inzonderheid de Christelijke, want Islam is zelfs geen secte, maar een politiek stelsel), en leve het ‘secularisme’. Ik hoop dat dit een woord is dat afgeleid is van het begrip ‘seculier’(maatschappij onttrokken aan de Kerk) en niet van ‘secula seculorum’. Want dat zou ‘secularisme’ willen zeggen ‘stroming gericht op de oneindige eeuwigheid’ en dan zijn we weer bij ’t begin van de discussie…..

Misschien dat de kerkvervolging van de 10% Koptische Christenen door de ‘seculiere staat’ in Egypte, die hen als loslopend wild aanziet, voor velen de ogen opent?

De Egyptische staat is alleen maar ‘seculier’, als opstapje voor en in afwachting van de machtsovername door de Muzelmannen van de harde lijn… Eerst een beetje ‘Arabische lente’ spelen, en dan hop! de greep naar de macht!

Wie daarin een voorafbeelding ziet van de Islamisering van Europa, is een zwartkijker en een koppige ezel die niet gelooft in de zegeningen van het multiculturalisme….In plaats van de chickaneren dat wij ons blauw betalen aan die droomwereld, zouden wij beter in  massa naar de grenzen treken, om de laatste slagbomen op te halen. Vreemdelingen er in, en wij er buiten!

Mise en plat op 9/10/2011 12:57:12

Gepeperd en gezouten, opgediend op 10/10/2011 10:23:17

10-10-2011 om 10:47 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 402

zaterdag 8 oktober 2011

Aan de uitgang van het belgisch labyrint

Vinden wij de wachtende galg…

---------------

Niet dat ik specialist ben inzake galgen, niet in het oprichten ervan noch in het bedienen van de koord, maar de gang van de maffiose affaires Di Rupo zoals deze hieronder geschetst worden, doet er alles aan om het beeld van de galg boven te halen. Vooral als we de werkelijke intenties van wat achter gehouden wordt,  zouden kennen. Stel U daarbij een enorm labyrint voor, waar aan de uitgang een enorme galg staat te wachten. Zowel Di Rupo als ‘De Bende van Acht’ doen er alles aan om zo weinig mogelijk informatie te lossen. En de poco-collabo gazettten spelen dat spelletje dapper (maar o zo doorzichtig) mee.

Ooit in de media al één stem gehoord die om duidelijkheid heeft gevraagd? Die klare wijn heeft geëist? Neen, dat kan niet, want dan zou het kaartenhuisje der opeengestapelde leugens al lang in elkaar gestort zijn!

Maar : wees getroost : aanstaande dinsdag komt er algehele opheldering in het Parlement, is beloofd! Met waarschijnlijk op een of andere persconferentie weer in dat schabouwelijk ‘Nedderlaans’ van de Homo Erectus (of is het Homo Sapiens?). De poco-collabo gazetten zullen juichen, Vlamingen en Walen zullen diametraal verschillende interpretaties leveren en de Vlaams Bewegers zullen bla bla doen als nooit tevoren : als nooit tevoren, maar even machteloos.

Geforceerde peilingen hebben ondertussen het terrein voorbereid : wij verzinken met zijn allen in het financieel moeras, maar de Parti Scandale staat op het punt, dank zij Groen!, om de burger en meteen het land, te redden. Heil Di Rupo!

Onderstaand artikel uit De Schandaard moet verwachtingen scheppen. Mijn bedenking over dat labyrint en dat die galg laat ik, tot helemaal op het einde, als de plannen lukken om in 2014 de verkiezingen voor telkens 5 jaar Europees,federaal, gewestelijk, te doen samenvallen…..Vergeet niet, dat er voordien een voorgerechtje wordt opgediend op 14 oktober 2012, onder de vorm van gemeenteraadsverkiezingen….

Onbegrijpelijk : die ene kieskring over gans het land is tussen de plooien gevallen. Voorlopig? Definitief? Geen kat die het weet….

Ik wens U een prettige wandeling in dat labyrint, aan de hand of in gezelschap van de Parti Scandale…

-------------------

Akkoord dinsdag voorgesteld

De acht partijen en formateur Elio Di Rupo hebben vrijdagnacht rond 1.15 uur de communautaire onderhandelingen afgerond. Maandag volgt nog een allerlaatste lezing van de teksten die de ploeg van Di Rupo dit weekend zal coördineren. Dinsdag om 11.30 uur zal de formateur in de Kamer het institutioneel akkoord officieel voorstellen.

De onderhandelaars legden vrijdag de laatste loodjes van het akkoord. Uiteindelijk raakten ze het ook eens over samenvallende verkiezingen en de bevoegdheid over de wegcode en de civiele bescherming. Een tweede lezing van alle akkoorden die de voorbije weken werden afgesloten, duurde ook nog vrij lang.

De medewerkers van de formateur gaan dit weekend nog een laatste hand leggen aan de teksten. De onderhandelaars zullen die gecoördineerde teksten maandagnamiddag nog een laatste keer uitpluizen. Dinsdag om 11.30 uur stelt Di Rupo het communautaire akkoord dan voor aan de pers en worden de teksten vrijgegeven.

Samenvallende verkiezingen

De Vlaamse christendemocraten waren niet te vinden voor samenvallende gewestelijke, federale en Europese verkiezingen, maar alternatieve voorstellen, zoals het ‘groeperen' van de verschillende verkiezingen in een ‘gelijke periode' haalden CD&V over de streep. Dat moet het voeren van verschillende verkiezingscampagnes en -profilering mogelijk maken. Als basis geldt in ieder geval een vijf jaar durend legislatuurparlement.

Om dat te realiseren, wordt de legislatuur van de federale regering vanaf 2014 (wanneer er Europese en regionale verkiezingen gepland zijn) opgetrokken van 4 naar 5 jaar. De gewestelijke en Europese legislatuur was al 5 jaar.

Als de federale regering zou vallen, kunnen er nieuwe verkiezingen komen, maar de regering die daarna gevormd wordt zou alleen de resterende tijd van de oorspronkelijke 5 jaar volmaken. 

Volgens de VRT zouden gewesten en gemeenschappen bovendien hun verkiezingsdatum kunnen wijzigen met een tweederden meerderheid in het betrokken parlement.

Het laten ‘samenvallen' van de federale en regionale verkiezingen was het laatste onderdeel van het hoofdstuk ‘politieke vernieuwing' op de onderhandelingsagenda. Donderdagavond werden wel al akkoorden gesloten over andere hervormingen, zoals de invoering van een ‘parlementair examen' voor nieuwe ministers (zie hiernaast).

Brandweer

Ook de laatste communautaire dossiers werden beslecht. Er komt geen regionalisering van de civiele veiligheid (brandweer en civiele bescherming) en evenmin van het verkeersreglement. De gewesten mogen wel snelheidsboetes innen op hun eigen wegen.

Nu formateur Di Rupo om eindelijk geland is met de communautaire dossiers, het eerste deel van de regeringsvorming, kan er volgende week verder gewerkt worden van de budgettaire en sociaal-economische thema's.

-----------------------

Bij De Tijd is men dan weer een beetje duidelijker. Maar duidelijk genoeg?

Samenvallende verkiezingen moeten de politieke stabiliteit ten goede komen. Maar CD&V lag lang dwars en bekwam dat er twee belangrijke grendels komen. De Vlaamse christendemocraten vrezen immers dat het regionale niveau daardoor weer ondergesneeuwd zal worden.

Grendels

Zo moet de overstap naar de nieuwe federale legislatuur van vijf jaar na 2014 nog bevestigd worden door het parlement met een tweederde meerderheid. Regionale parlementen kunnen ook nog altijd zelf de datum van hun verkiezingen herleggen. In 2014 vallen de Europese regionale en federale verkiezingen sowieso al samen. Dus het probleem doet zich pas voor voor de periode daarna.

Ziezo. Even rekenen : in 2014 komt een federale regering van 4 of van 5 jaar, en pas dan, in 2018 of 2019 vallen  de drie verkiezingen samen…----------------

JaJa, ‘Gouverner, c’est prévoir”….

-------------------

Diagonaal herlezen

Het beeld van een ondoordringbaar labyrint met aan de uitgang een galg blijft dus bestaan, alleen staat die galg nog op zowat 10 lichtjaren van ons verwijderd. Een fameus stuk belgië bijgebreid, dus!

Want, laten we duidelijk zijn, die (virtuele) galg staat daar om de vrijheidsgedachte der Vlamingen aan op te knopen, al had ik eerst begrepen dat er in 2014 reeds samenvallende verkiezingen zouden gekomen zijn, waar met één potloodstreep een lijn had kunnen getrokken worden onder geheel den belziek. Zo zou die galg gediend hebben om de laatste belgicist aan op te hangen…..

Zo dom zijn ze dus ook niet geweest. Want tegen 2019 of 2020 zal er weer oneindig veel water naar de zee gestroomd zijn, en geld naar Wallonië, zal de modale Vlaming weer zijn coleire vergeten zijn (of gestorven) en zal men zich kunnen opwarmen onder Bart de Zwever, Premier en Koning Philippe ook Premier voor de 200^ste verjaardag van Coburgland…..

Neen, aan die galg zal niet den Belziek hangen tot de dood er op volgt, maar de arme uitgeleefde en uitgeteerde Vlaamse Beweging. R.I.P.

Mise en plat op 8/10/2011 9:06:31

Gepeperd en gezouten, opgediend om 17:12:23

08-10-2011 om 17:20 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 401

vrijdag 7 oktober 2011

De wegbereider….

-------------------

Een mens, en vooral een mens die met polletiek zijn boterham moet verdienen, kan niet altijd bloedserieus zijn. Af en toe moet hij eens kunnen zweven, geleerd doen, boven de werkelijkheid hangen te fladderen. Vooral in tijden van laag water, of van lage thermometerstand. Als al Uw poeder verschoten is, en er alleen maar tegenvoeters meer zijn….

Dan wordt er gefilosofeerd over het geslacht der engelen, en of de ene nationalist het nu is omwille van een andere reden dan de eerste…. Volgens BDW zijn er dus goede (zij!) en slechte nationalisten (wij). Waarom dat zo is, legt hij niet uit. Dat zou ook louter tijdverlies zijn….

Wel Bartje : laat het U gezegd zijn door een simpele biotjes-houdertje die wel een eigen mening heeft : van elk origineel kunnen er zoveel kopijen gemaakt worden als er mensen op de wereld zijn. Die kunnen nog zo goed gelukt zijn, maar beter dan het origineel kan niet. En Uw partijtje is, sedert de Volksunie, onzaliger gedachte, van de ene up naar de andere down gesukkeld en van daar van Linx naar rechts tot de brokstukken uit elkaar zijn gespat. En waar U omhoog bent geklommen, via de zijtrap van de Tjeven. Enfin, niet alleen via die trap, maar volgens Uw eigen zeggen, ook via de touwladder van de Blauwen….Geeft maar een aardig kleurtje, hoor, geel, oranje en blauw doorheen…

aar het moet gezegd : U bent een ingenieus verstandig baasje, begiftigd met een buitengewoon radde tong….Of daar nog veel eerlijkheid kan in schuilen, is maar de vraag….

Samengevat : een briljant pokerspeler met een spel opzettelijk vervalste kaarten in de hand : de originaliteit van het origineel, dat is wat U mankeert. Maar U sleurt Vlaanderen wel mee voor een andere twintig jaar van verknechting! Als U tenminste in die 20 jaar opgebrand geraakt!

------------------------

Voluit Vlaamse zieltjes winnen

Nationalisme en liberalisme zijn niet aan elkaar tegengesteld, maar tweelingsbroers, argumenteert BART DE WEVER.

Identiteit, cultuur en tradities zijn voor talloze lokale gemeenschappen over de aardbol elementen waarin men solidariteit en houvast vindt tegenover de bedreigingen van de globalisering. Dit spijts het gamma goedkope verwijten dat over heel de wereld hetzelfde klinkt: ze plooien terug op zichzelf, ze willen niet solidair zijn, ze zijn achterlijk, traditionalistisch, antimodern…

De kosmopolitische drang om naties te overstijgen en nationale identiteit plat te branden, bewijst in de praktijk eigenlijk weinig meer dan het onvermogen van het liberale kosmopolitisme om de realiteit in overeenstemming te brengen met de politieke theorie. Want hoe kan één individu democratisch zijn soevereiniteit overdragen aan een Wereldstaat waarop hij geen enkele invloed heeft en waarin hij geen enkele inspraak heeft? Sterker nog: die in de verste verten niet eens bestaat. Het liberale kosmopolitisme verenigt een abstractie met een utopie. Om even Matthias De Clercq te parafraseren: als er iets is dat we uit de geschiedenis geleerd hebben, dan is het toch dat die twee geen goede combinatie vormen.

Gaskamers van Auschwitz

‘De twintigste eeuw heeft ons geleerd dat de uiterste consequentie van het identiteitsdenken de gaskamers van Auschwitz zijn', schreef Guy Verhofstadt in de apologie voor zijn defenestratie in het Franse identiteitsdebat.

Zijn essay ‘Europa zal postnationaal zijn of niet zijn' (DS 24 februari 2010) leest als een poging tot samenvatting van alle vooroordelen die er vandaag bestaan over het streven naar collectieve identiteit. Zelfs de traditionele anti-nationalistische opiniemakers in Vlaanderen vonden het niet de moeite om op zijn bijdrage in te pikken. Voor het overige volgde er weinig reactie op het essay. Toen Bernard Kouchner – de socialistische politicus die tot afgrijzen van zijn eigen partij het ambt van minister van Buitenlandse en Europese Zaken aanvaardde in de regering van Sarkozy – door een journalist geconfronteerd werd met de visie van Verhofstadt, antwoordde hij: Le ridicule tue un peu, mais j'éspère qu'il ira bien.

De journalist drong nog even aan op een inhoudelijke reactie, maar zowel in woord als lichaamstaal maakte Kouchner zeer duidelijk dat hij dit beneden zijn intellectuele waardigheid achtte. Het zegt iets over de reacties die het ongenuanceerde discours van Verhofstadt over nationale identiteit in een normaal Europees land zou losweken.

In België keek er echter nauwelijks iemand op en er volgde al helemaal geen kritisch debat. Dat heeft veel te maken met de lamentabele toestand van België als natiestaat.

De ontrafeling in gemeenschappen die cultureel, sociaal, economisch en democratisch grotendeels of volledig van elkaar zijn losgekomen, heeft de objectieve basis voor de Belgische natie weggeslagen. De subjectieve basis, de wil om één gemeenschap te vormen, is nog sterker aanwezig maar wordt steeds minder vanuit een klassiek patriottisme gemotiveerd dan wel vanuit een koestering van België als non-natie, het land met het surrealisme als belangrijkste bindmiddel.

Die nieuwe, anti-nationalistische belgitude is goed ingeburgerd bij een groot deel van de intellectuele elite in Vlaanderen. Deze mensen reageren derhalve niet als iemand een pleidooi houdt tegen collectieve identiteit, want dit sluit aan bij hun visie op België. Bovendien vat men in die kringen de kritiek op collectieve identiteit op als een loutere veroordeling van het Vlaams-nationalisme, waarvan ze zeer afkerig staan.

In tegenstelling tot staatsdragend nationalisme (of patriottisme) geniet het Vlaams-nationalisme immers niet de luxe van wat Michael Billig omschreef als ‘banaal nationalisme': een identiteitsbeleving die niet ter discussie wordt gesteld en waarvan de uiting alomtegenwoordig maar meestal volstrekt onbewust is. Alhoewel de kiemen van een dergelijk banaal nationalisme in Vlaanderen aanwezig zijn via het politieke en institutionele systeem en de impact van de media, moet het streven om de Vlamingen als gemeenschap tot politieke autonomie te brengen nog altijd expliciet gearticuleerd worden. Om voluit te kiezen voor de Vlaamse identiteit en daaraan politiek gestalte te geven, moeten er met andere woorden actief zieltjes worden gewonnen.

Een bepaalde strekking in het Vlaams-nationalisme doet dit door de Vlaamse identiteit zeer exclusief te definiëren in het kader van een radicaal-rechtse maatschappijvisie. Dit soort nationalisme geeft natuurlijk voeding aan de karikatuur die Verhofstadt graag van ieder nationalisme maakt.

Het zou bijzonder jammer zijn als het partijpolitiek liberalisme en het nationalisme in Vlaanderen daarmee op een ideologische ramkoers zouden worden gebracht. Een democratie vereist nog steeds het verbeelden van een politieke gemeenschap als democratische structuur, met elk individu als lid én deelnemer. Een liberalisme dat dit verwerpt kan het individu wel zien als deelnemer aan de democratie, maar niet als lid van een democratisch collectief.

Daarom ook dat Verhofstadt Europa naar voren schuift als collectief. Spreken over ‘de wereld' als kader klinkt namelijk helemaal ongeloofwaardig. Maar als hij zou moeten verantwoorden waarom Europa ons dan precies begrenst als politieke gemeenschap, zou hij daar wellicht zelf een nationalistisch narratief voor moeten ontwikkelen.

Wat doet Verhofstadt anders wanneer hij stelt dat ‘we samen werk [maken] van een multicultureel Europa, waarin talen, culturen en stijlen met elkaar vermengd zijn tot een unieke Europese beschaving' (Metro, 9 mei 2011)? Het liberalisme kan nu eenmaal niet zonder een concrete gemeenschap waarin het zijn ideeën over vrijheid, gelijkheid en gerechtigheid voor het individu tastbaar gestalte kan geven. Daarom heeft het liberalisme een gecompliceerde verhouding met zijn tweelingbroer, het nationalisme, van wie het door de jaren heen vervreemde.

Gelet op de excessen van bepaalde vormen van nationalisme – ook van het Vlaams-nationalisme – en de collectieve mobilisatiemacht ervan, die niet altijd ten goede werd aangewend, is het begrijpelijk dat men binnen het liberalisme naar andere wegen heeft gezocht. Maar het diskwalificeren van iedere vorm van nationalisme uit de democratie, is ideologisch onhoudbaar en gevaarlijk.

Bruggen bouwen

Naties voorzien immers de democratische structuren om bruggen te bouwen tussen lokale gemeenschappen, en tussen een geheel van lokale gemeenschappen en de globalisatie; de enige vorm van kosmopolitisme die daadwerkelijk bestaat. We kunnen democratie niet los zien van een gemeenschap die geldt als basis voor een georganiseerde, impliciete solidariteit en waarbinnen het oordeel van individuele burgers over publieke materies kan worden besproken.

Solidariteit gaat niet vooraf aan gemeenschapsvorming, het is er een product van. Democratie noch solidariteit zijn natuurlijke gegevens voor de mens. Zij worden verworven door menselijk handelen en verbeelden.

Bart De Wever, ‘Werkbare waarden', uitgeverij Pelckmans, 18,50 euro. Vanaf 10 oktober in de boekhandel.

Deze voorpublicatie is een uittreksel uit het nieuwe essay, ‘Liberalisme en nationalisme', dat de auteur voor deze uitgave schreef.

-------------------

Diagonaal herlezen

Kijk, dat is het spijtige aan valse profeten, dat zij de natuurlijke loop der dingen vertragen. Zien we ook in de laatste geforceerde peilingen, waar Grroen! hoger scoort dan het Vlaams Belang…..

Mise en plat op 7/10/2011 9:37:52

Gepeperd en gezouten, opgediend om 15:40:19

08-10-2011 om 15:49 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 400

vrijdag 7 oktober 2011

----------------------------

Bedenkingen over hoe een ‘bad bank’ ineens een ‘rest  bank’ wordt….

Toen wij hier in Italië aankwamen, zo’n 10 jaar geleden, was een van de arbeiders aan het huis, een uitgeweken en hier neer gestreken Pool met wie we het tamelijk goed konden vinden. Omdat die… Duits sprak. En ook een beetje omdat wij ‘de Polen’ in ons hart droegen, omdat die in september 1944 in het Ieperse de Duitse bezetter hadden helpen wegjagen. De man zong, tot onze grote verwondering, de lof van het communisme, waarvoor hij toch eigenlijk zo’n 15 jaar geleden op de vlucht was geslagen. Niet juist, naar hij uitlegde : hij was juist weggegaan uit Polen, na de val van het communisme.

Toen hij het uitlegde, moesten wij hem zelfs nog gelijk geven ook….

Kijk, in de koolmijn waar hij werkte, waren er 10.000 jobs onder de communisten. Er waren geen werklozen, iedereen had werk, weliswaar tegen een hongerloontje. Nadien, na 6000 ontslagen, moest hetzelfde werk gedaan worden, eerst door  4000 man, later door 1000, en een tijdje later door niemand meer, want de mijnen gingen dicht wegens niet rendabel. Gevolg : iedereen werkloos. Bewijs : het communisme was beter, want rentabiliteit telde daar niet mee.

Als men nu weet dat socialisme en communisme takken zijn van dezelfde boom, is men niet ver meer van het begrip ‘democraten’ zoals die in de States wordt begrepen…..

De Amerikaanse nachtmerrie: helft VS leeft van staatssteun

Het gaat niet goed met de Amerikaanse economie. De cijfers zijn om te huilen. 46,6 procent van de Amerikaanse huishoudens betaalt geen federale inkomstenbelasting. 34,2 procent van de bevolking krijgt staatssteun voor voedsel, medicatie en woonst. En dat zijn maar enkele voorbeelden.

De helft van de Amerikaanse bevolking woont in een gezin waarvan minstens één lid staatssteun krijgt. Waarschijnlijk is dat zelfs een gedateerd cijfer, want het is gebaseerd op cijfers uit het eerste kwartaal van 2010. Toen bleek dat 48,5 procent van de bevolking in een gezin leeft dat door de staat geholpen wordt. Dat is aanzienlijk meer dan in 2008, op het hoogtepunt van de recessie. Toen was dat 44,4 procent.

Banenplan
De stijging in staatssteun is te wijten aan de hoge werkloosheid, het slechte herstel van de recessie, maar ook aan het toenemende aantal manieren van de overheid om de bevolking te helpen. Vandaag heeft president Barack Obama nog maar eens een banenplan voorgesteld, waarmee hij onder andere de steun aan de werklozen nog wil uitbreiden.

"Het Congress moet dit voorstel van 447 miljard dollar (338 miljard euro) zo snel mogelijk goedkeuren", zei Obama tijdens de lange persconferentie. "Dat is de enige manier om een nieuwe val van de economie vermijden, de zogenaamde 'double dip'. De economie is nu nog zwakker dan in het begin van het jaar." Of de Republikeinen daar ook zo over denken, is nog maar de vraag.

"Eigen schuld"
Eerder vandaag zei de Republikeinse presidentskandidaat Herman Cain nog dat al wie werkloos of niet rijk is, dat aan zichzelf te wijten heeft. "Als je geen werk hebt en niet rijk bent, dan is dat jouw fout", luidt het uit de mond van de zakenman uit Georgia, oud-ceo van Godfather's Pizza. Cain is een Afro-Amerikaan. Onder de Afro-Amerikanen ligt het werkloosheidspercentage nog een flink stuk boven het gemiddelde.

Ook in België
Maar Amerika is niet het enige land waar het flink fout zit. Ook in Griekenland, Spanje, Ierland en in ons eigen landje is er stront aan de knikker. Vandaag raakte bekent dat 38 procent van de Vlamingen zonder uitkeringen in armoede zou leven. Bijna 1 op 10 volwassen Vlamingen ontvangt een vervangingsinkomen of sociale bijstandsuitkering. Het aantal mensen voor wie de woonkost een zware last in het budget en het aantal gezinnen met betalingsproblemen bij de energiefactuur is de voorbije jaren sterk gestegen.

Macro-economisch blijft Vlaanderen wel een van de meest welvarende regio's in Europa. De werkzaamheidsgraad ligt ruim boven het EU-gemiddelde: 72,1 procent van de Vlamingen op beroepsactieve leeftijd (20-64 jaar) is aan het werk. Voor de 27 EU-lidstaten is dat 68,6 procent. (belga/adb)

-------------------

Diagonaal herlezen

Goed, Hé zeg! In Europa (en een beetje in geheel de wereld, anders zouden we niet spreken van WO I en WO I) heeft men bijna 100 jaar aan een stuk elkaar uitgemoord, en de overwinnaar, in plaats van er wel mee te varen, leeft een  tijdje later op het tandvlees. Amerika rijdt op een oude verroeste fiets, waar de binnenband door de buitenband komt….En de grote verliezers, Duitsland, Japan (en ook een beetje Italië : kom maar eens zien) zijn weer wereldleiders geworden. Waar is hiervan de logica? Let er gewoon niet op, als onze media Italië naast Griekenland situeren : dat is gewoon geografisch bedoeld, maar al die negatieve impulsen komen voort uit het feit dat Berlusconi nu eenmaal voor de Lynxen geen goed kan doen, louter en alleen omdat hij hen hier in de vernieling heeft gereden, en dat (de vernieling) nog dagelijks herhaalt…. Daar tegenover is het met Spanje veel slechter gesteld, maar daar is Zapatero aan de macht, en dat is een van hen…Dus worden de feiten daar maar gewoon herleid tot geruchten….terwijl over Berlusconi de geruchten (over de vrouwtjes) gewoon herleid worden tot feiten….Zo zitten die Lynxen overal ter wereld nu eenmaal in elkaar….

Volgens mij zit in de Europese oorlogsgeschiedenis geen logica in, tenzij deze van wie het gevaar bemint, zal er in vergaan….. Of moet ik eerder gewagen van ‘boven zijn stand leven’, waardoor Loontje dan om zijn Boontje komt….

Tja, een land besturen door steeds maar grotere schulden te maken tegen steeds duurdere voorwaarden, zoiets getuigt niet van grote intelligentie….Curieus hoe het zit met de Staatsfinanciën van Zwitserland, Israël en…van de petrol-landen.

Wacht eens : heb ik daar nu niet twee van de toekomstige oorlogs-gebieden vernoemd? Alleen wie geld heeft (en een tegengestelde ideologie aankleeft), is in staat om de enorme oorlogsuitgaven te dragen die een moderne oorlog nu eenmaal met zich meebrengt…

08-10-2011 om 10:59 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 399

donderdag 6 oktober 2011

Alle wegen leiden naar Rome…

En verder…..
--------------------------

Over witte negers, en allochtone Vlamingen……

Ik heb het hieronder minder gemunt op CVP-cofryfeeën die Niveanen in het kamp van Vlaams Belangers situeren, wat eigenlijk een goede zaak is, maar eerder over een Marokkaanse ‘dame’ uit het Rif-gebergte (°1968) die als Muzelmanse in haar eigen cultuur in eigen land bij de bezems had mogen staan. Even geduld, ze wordt U sebiet voorgesteld. Bij de SPA-drinkers is ze als juriste een hele piete geworden die mag ‘duiden en dus spreekt ze met kennis van zaken over ‘allochtone Vlamingen’, precies met hetzelfde gemak waarmee ze over witte negers had gesproken.

Gelieve het wel tot U te laten doordringen : ze zegt niet ‘autochtone Vlamingen’ wat politiek-correct zou zijn (maar ons de stuipen op het lijf jaagt), maar ze trekt meteen alle vreemdelingen hetzelfde  ezelsvel over de oren.  

O Sorry! In een ander medium luidt het een beetje anders : daar gaat het over Vlamingen van allochtone afkomst…..Eigenlijk dus over blanken van neger-afkomst…..

De uitspraken van De Wever kunnen ook voor Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (sp.a) niet door de beugel. "Het is zielig dat De Wever zijn gelijk probeert te halen op kap van de Vlamingen van allochtone afkomst.

Juist! Er zijn dus al Vlamingen die eigenlijk geen Vlamingen zijn, maar zich Vlamingen noemen…. Of, hoe Darwin met zijn evolutie-leer, met een beetje goede wil, weer eens gelijk krijgt : mits de nodige evolutie kan men als Marokkaanse gaan slapen, maar als Vlaminge weer wakker worden….

Wel trezebees met de exotische naam Yamila Idrissi (SP.A) : U blijkt hier inderdaad (op onze kosten, maar het is U gegund!) een hele piete te zijn geworden. Mag ik U vragen, wat U tegenhoudt, om terug te keren naar Uw eigen volk dat in schrijnende armoede leeft, zowel lichamelijk als verstandelijk? U zou hen heel zeker beter kunnen helpen, dan hier bij ons in de weg te lopen en dwaze praat te verkopen over zaken waar U geen verstand van hebt….

-----------------------.

'Zielig dat De Wever gelijk probeert te halen op kap van allochtone Vlamingen'

MR-voorzitter Charles Michel heeft in het RTBF-programma Matin Première zwaar uitgehaald naar N-VA-voorzitter Bart De Wever. Ook voor Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (SP.A) kunnen de uitspraken van De Wever niet door de beugel.

Michel kwam even terug op de reactie van Bart De Wever op het akkoord rond de gerechtelijke splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. De Wever had zich gisteren de vraag gesteld of er nu ook Marokkaanse magistraten zouden komen in Borgerhout of Turkse in Gent.

Volgens Michel is die uitspraak 'zielig racistisch'. 

Ook voor Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (SP.A) kunnen de uitspraken van De Wever niet door de beugel. "Het is zielig dat De Wever zijn gelijk probeert te halen op kap van de Vlamingen van allochtone afkomst. De Wever toont zich een slecht verliezer. De ware aard van de partij komt naar boven", aldus Idrissi in een reactie aan Belga.

Na het akkoord over de gerechtelijke splitsing van BHV had De Wever zich de vraag gesteld of er nu ook Marokkaanse magistraten zouden komen in Borgerhout of Turkse in Gent. MR-voorzitter Charles Michel bestempelde die uitspraak als "zielig racistisch".

Ook sp.a-politica Idrissi vindt dat De Wever te ver is gegaan. "Het discours van De Wever is er op gericht om mensen een etiket op te plakken en ze vervolgens tegen elkaar op te zetten", aldus Idrissi.

De kritiek en het woordgebruik van de N-VA begint een aantal mensen in de Vlaamse meerderheid (CD&V, SP.A, N-VA) duidelijk op de heupen te werken. Zo liet Vlaams parlementslid Eric Van Rompuy (CD&V) woensdag bijvoorbeeld verstaan dat het betoog van de N-VA steeds "demagogischer" wordt en steeds minder inhoud bevat.

Daarnaast waarschuwt Michel Doomst (CD&V) de N-VA ervoor dat de lijn met het Vlaams Belang begint te vervagen. Zo worden zelfs "de ’eigen volk eerst’-termen niet geschuwd", betreurt Doomst op zijn blog.

-------------------

Diagonaal herlezen

Over BDW (de man heeft zeker zijn verdiensten ….gehad!) wil ik op deze blog niet veel woorden meer vuil maken : hij heeft zijn, en meteen onze, kans grandioos gemist en komt nu langzaam maar zeker binnen het stralingsgevaar van het ‘cordon sanitaire’. Hoe meer hij en de zijnen daaraan proberen weerstand te bieden, des te meer komen ze in de vangarmen van de ‘Raison D’Etat’…Al zou 14 oktober 2012 daar enig soelaas kunnen in aanbrengen….

Och, alles past perfect en is perfect getimed in die ene zin : ‘Sire, il y a encore des Belges’…..Want kijk : er zijn er de laatste 20 jaar zo rond de 2 miljoen bijgekomen van elders. De halve Marokkaanse uit Schaarbeek (Cruella Onkelinx) en de hele Italiaan uit de Abruzzen : ziedaar het prefecte huwelijk van de hele Linxe homo-man met de half-om-halve Marokkaanse Belgavox. Met deze twee zijn al meer nieuwe belgen gemaakt dan de Oude Belgen tesamen dat hebben gekund langs gewone biologische weg….

Mise en plat op 6/10/2011 17:53:28

Gepeperd en gezouten, opgediend op 7/10/2011 12:14:40

07-10-2011 om 12:42 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 398

donderdag 6 oktober 2011

----------------

Stilaan wordt, net als in de jaren ’30-’40, onze wereld weer verdeeld in twee kampen die binnenkort elkaar in de haren zullen vliegen : de Goeden tegen de Slechten. Toen waren het ‘de Vrije Wereld’ tegen de Duitse Nationaal Socialisten van Adolf Hitler en bondgenoten … Nu zullen het hun opvolgers zijn, de internationaal socialisten van Barosso en hun Muzelman-bondgenoten, tegen ‘de Vrije Wereld’, zijnde deze keer de Nationalisten uit ieder Europees land. Anders gezegd : elk binnen zijn eigen grenzen Eigen Volk Eerst toepassen, overkoepeld door een structuur ter bescherming van deze politiek. Uiteraard zal deze gang van zaken slechts mogelijk zijn na een verbeten strijd op leven en dood met de Machten van Het Kwaad….

Natuurlijk vertolk ik deze idee met mijn eigen onbeholpen woorden. Niemand hoeft te denken zoals ik, maar een beetje nadenken en vast op eigen poten staan (de afscheidsrede van Steve Jobs van Apple) zou geen kwaad kunnen. Allez mensen : wat ik schrijf is gewoon een ei-opener. Al klinkt dat in ’t Engels een beetje geleerder : ‘An eye opener’

Het artikel dat volgt werd voornamelijk overgenomen om aan te tonen dat het immigratie-vraagstuk overal in Europa ongeveer hetzelfde is. Correctie : het is geen immigratie VRAAGSTUK, maar een immigratie OPLOSSING die dringend moet aangepakt worden, onder de simpele logica : het is ofwel zij, ofwel wij die er uit moeten. Denkt aan het te groot geworden koekoeksjong, dat het mezenpaartje niet langer kan voeden, nadat de eigen mezenjongskens uit het nest gewipt werden….

Hieronder wordt – eindelijk! – het verlossende woord gesproken : begeleide terugkeer. Wettelijk geregeld en stapsgewijs : eerst de criminelen met hun families, dan de hangmatters met hun families, om te komen tot de algehele uitzuivering van alle aangespoelden. Alleen wie nuttig is, kan eventueel blijven, maar dan minstens nog 100 jaar zonder stemrecht voor hen en/of hun nakomelingen : zij worden verder als gasten aangemerkt en aldus behandeld, nooit als eigenaars.

Wie ondertussen clandestien de grens oversteekt, is voor altijd illegaal en wordt als dusdanig opgesloten, om per volle vlucht van circa 200 personen, teruggevlogen te worden.

Maar zo lang DIT Europa de lakens uitdeelt, zal het nooit kunnen. De weg ligt dus duidelijk uitgetekend! Inderdaad : het is of ZIJ, of WIJ!!!

------------------------

Spanje, voorbeeld van een demografische invasie, uniek in de geschiedenis.

06 donderdag okt 2011

De voorzitter van het Plataforma per Catalunya (PxC) Josep Anglada gaf vandaag uitdrukking aan zijn grote bezorgdheid over de alarmerende immigratiecijfers in Spanje, welke op ernstige manier de toekomstige collectieve identiteit zal aantasten.

“Hoewel de cijfers zeer meerduidig worden gepresenteerd en de aantallen worden verfraaid en gebagatelliseerd, zijn er nu 6.000.000 immigranten in Spanje. Daar moeten we nog rond 1 miljoen immigranten bijtellen, die zijn genaturaliseerd na meerdere jaren legaal verblijf. Dat betekent, totaal 7 miljoen migranten, dwz. meer dan 13 % van de spaanse bevolking is vreemdeling of van buitenlandse oorsprong. Daar is maar één woord voor: “invasie” waarschuwt Anglada.

De leider van de spaanse nationalisten herinnert er aan dat deze ”vloed aan immigratie” plaatsvond ”in de korte periode van 15 jaren”, wat naar zijn mening een vorm van een demografische invasie is, uniek in de geschiedenis. Met het oog op de aanstaande verkiezingen van 20 november, gelooft Anglada dat het essentieel is dat kiezers zich afvragen; “wanneer deze onzin begonnen is en welke partij daar verantwoordelijk voor is”. Zijn antwoord is eenduidig; “In 1996 toen José Maria Aznar aan het bewind kwam,was het aantal migranten 1.6 %, bijna allemaal gepensioneerden uit Noord-Europa. Aan het einde van zijn regeerperiode waren het meer dan 6 % immigranten, vooral afkomstig uit de Derde Wereld. Het economische beleid van de Partido Popular (Volkspartij, de belangrijkste rechtse partij in Spanje) was gebaseerd op speculatie in onroerend goed en de bouw en had behoefte aan goedkope arbeidskrachten. Aznar en zijn toenmalige Minister van Binnenlandse Zaken, Mariano Rajoy, deden er alles aan om de binnenkomst van een zo groot mogelijk aantal immigranten te vergemakkelijken.

…”Was de PP verantwoordelijk  voor het openen van de deur voor migranten, de PSOE (Socialistische Partij) legde voor deze groep de (rode) loper uit. Met Zapatero aan de macht in 2004, was Spanje de eindbestemming van 20 % van alle migranten die naar Europa kwamen. In 2005, … was het idee een massieve pardon-regeling uit te voeren, die een vernietigende aanzuigende werking hadden. ”Als gevolg daarvan overschreden we in 2007 de 4 miljoen en dat maakte dat ons land het op één na hoogste immigratiecijfer in de hele wereld heeft”  Zapatero was niet in staat de lawine aan nieuwkomers te stoppen in de jaren van economische crisis. Ondanks de stijging van de werkloosheid en de precaire omstandigheden van duizenden spaanse gezinnen, arriveerden er in 2008 400.000 immigranten meer. Een aantal dat steeg naar 520.000 in 2009. Hij voegde er aan toe; “PP en PSOE hebben steeds kunnen rekenen op de medewerking van de catalaanse partijen (CiU, ERC en IU-ICV) die het hebben klaargespeeld een steeds een hoger immigratiecijfer te hebben dan de rest van Spanje. Een aanwas die een constante last is voor de catalaanse samenleving.”

Tenslotte geeft de voorzitter van Plataforma per Catalunya aan dat zijn politieke organisatie de enige is die een “werkelijk en concreet alternatief voorstelt voor het probleem van de invasie van vreemdelingen”. ”De PP, de PSOE en de rest van de partijen die in het parlement vertegenwoordigd zijn, kennen maar één immigratiebeleid, welke wij als zelfmoord beschouwen”.  Naar zijn oordeel heeft het armoede, marginalisering, onveiligheid, oneerlijke concurrentie en chaos in het gezondheidszorg-en het sociale zekerheidssysteem veroorzaakt. “De verkiezingen van 20 november naderen en er zijn slechts twee opties: doorgaan met het huidige beleid of de invasie stoppen middels het stoppen van de toestroom  en dan de stroom omkeren, dwz. terugkeer of repatriëring van migranten naar het land van oorsprong. Daarom is het van vitaal belang dat we een platform krijgen door de volgende verkiezingen en dat ons standpunt verdedigd wordt in het “Huis van Afgevaardigden” en daarmee in heel Spanje”,  zo besluit Anglada

-------------------

Diagonaal herlezen

Voor hen die aan één eye opener niet genoeg hebben : er is nog altijd de methode van de stekken-stokjes : U leest (en gelooft) de media nog als voorheen, U loopt er dus in met open ogen. Maat omdat U ze niet kunnen sluiten : gebruik dan de methode van de afgebroken lucifertjes om tussen de oogleden te klemmen. Zo zult U zelfs met afgehakt hoofd nog altijd voort kunnen kijken zonder te zien….

In de tijd die U nog rest, kunt U misschien eens op zoek gaan naar een land of een volk, waar de Islam in vrede leeft met de oorspronkelijke bewoners…. Met de gelaatsuitdrukking van Barosso bij een tirade van Nigel Fargare weet U al genoeg : ‘ge zijt mijne vriend, ge denkt lijk ik, of ‘k sla op Uw muile’….

Mise en plat op 6/10/2011 11:46:47

Gepeperd en gezouten, opgediend op 7/10/2011 11:39:20

07-10-2011 om 11:49 geschreven door digitalia  

.

KOLOMMETJE N° 397

donderdag 6 oktober 2011

Vooraleer van wal te steken met het eigenlijke onderwerp van dit stukje, eerst een beetje publiciteit voor ’t Manneke uit de Mane, een onmogelijk klein boekje dat concurrentie aandoet aan de veel bekendere Almanach van Snoeck. Men vindt het ieder jaar in de betere boekhandel rond Nieuwjaar voor amper een paar Euro’s, maar men moet zich wel verwachten aan een beetje West Vlaamse leute, aan oer-Vlaamse degelijkheid en aan waarachtig lief en leed uit de Westhoek. Het bevat ook weersvoorspellingen van hoger niveau dan die van de weergoden op TV, een dagklapper met oude wijsheden en geleerde weerspreuken, maar ook een heiligenkalender.

En over die heiligenkalender wil ik het hebben, omdat vandaag, 6 oktober, een zekere H. Bruno van Keulen wordt herdacht. En neen, het is niet die van het horen donderen in Keulen, maar ten jare 1048 (?) de Stichter der Karthuizers in de Chartreuse, bij Grenoble, diep in Frankrijk.

Normaliter zou onze vriend Karthuizer dus vandaag aan de champagne moeten zijn…..Niet iedereen kan prat gaan op een Stichter van meer dan 1000 jaar geleden! Allez! Ik wil zeggen : Koop voor 2012  zo’n Lilliputterke als ’t Manneke uit de Mane, en U leeft een vol jaar iedere dag gelukkig en blij. Bij ons is dat een soort dagelijks Bijbel(tje) geworden, waar zelfs de beduimelde uitgaven van 20 jaar terug en meer  springlevend worden in onze handen…

----------------------------

Zo! En dan nu op zoek naar de mosterd! Het moet de Muzelmannen aller landen toch wel steken, dat ze te stom zijn om in aanmerking te komen. Misschien komen ze ooit nog eens in aanmerking voor de Nobelprijs van de Vrede…. Al zal dat pas kunnen, als alle wespennesten zouden uitgerookt zijn….

Enne, nog iets. Bij De Schandaard zijn de laatste tijd alle interessante artikels voorbehouden voor abonnees. Is dat een nieuwerwetse soort wervingscampagne? Zou wel eens averechts kunnen werken, want bij andere papierpulp-verkopers vindt U het dan wel…..

---------------------------------

30 procent van Nobelprijzen gaat naar Joden

(Artikel zo maar op straat gesmeten door De Schndaard)

-----------------------------

De Nobelprijs voor scheikunde gaat dit jaar naar de Israëliër Daniel Shechtman, maakte het Nobelprijscomité gisteren bekend. Alweer een Jood, en niemand die daar nog verrast van opkijkt. Want bijna een op de drie Nobelprijzen gaat naar Joden.

Met amper 15 miljoen zijn ze, de Joden. Goed voor ocharme 0,2 procent van de wereldbevolking. En toch rijven ze het leeuwendeel van de Nobelprijzen binnen. Dertig procent zelfs van alle prijzen die sinds 1901 uitgereikt werden. Van de voorlopig zeven laureaten dit jaar zijn er al vijf van Joodse afkomst. Dat is te veel om nog toeval te zijn.

Hebben Joden dan een extra hersenkwab of een gen dat hen superintelligent maakt? 'Sommige Joodse kringen willen maar al te graag geloven dat hun intelligentie genetisch bepaald is', zegt de Antwerpse filosoof en publicist Ludo Abicht. 'Dat klopt niet. Dat is bewezen met studies van niet-Joodse kinderen die door Joodse gezinnen geadopteerd werden. Die presteerden even goed als echte Joodse kinderen.'

Volgens de - Joodse - wetenschappers John Haldane en Norbert Wiener heeft er door de eeuwen heen echter wel een vorm van genetische selectie plaatsgevonden. In vroegere eeuwen waren briljante Talmoedleerlingen - die de mondelinge leer van het jodendom beheersten - een gegeerde bruidegom voor dochters van rijke families. Die combinatie van intelligentie en rijkdom zou hen in tijden van armoede en epidemiën beter voor kindersterfte hebben behoed. Daardoor konden de intelligentste Joodse mannen hun genen aan een talrijker nageslacht doorgeven.

'Die selectie heeft inderdaad plaatsgevonden, maar dat betekent niet dat er zoiets bestaat als een Joods intelligentiegen', zegt Ludo Abicht. 'Het zegt wel veel over het belang dat de Joodse gemeenschap hecht aan opvoeding en studie. De Joden die uit Oost-Europa naar Amerika verhuisden, zijn daar meestal straatarm aangekomen. Hun enige kans om hogerop te geraken, was te presteren in onderwijs en wetenschappen. Dat was hun overlevingsstrategie.'

Diep ingebakken

'Dat zit er diep ingebakken. Toen ik in Amerika les gaf, waren de meesten van mijn studenten Joden. Die maakten daar grapjes over: We wisten al van in de wieg dat we zouden doctoreren. We wisten alleen niet in wat. Goeie punten behalen is zeer belangrijk in Joodse families. Ze scheppen het ideale milieu waarin kinderen met aanleg ook de kans krijgen om die gaven te ontplooien.'

'Je kunt dat vergelijken met sportmensen. Die kunnen hun aanleg ook beter ontwikkelen in een milieu dat sportminded is.'

'Of vergelijk het met de witte beren. Die waren vroeger allemaal bruin, maar aan de Noordpool hebben ze een natuurlijke selectie ondergaan. De bleekste exemplaren konden zich het best camoufleren en overleefden. Door te paren met andere bleke exemplaren werden ze steeds witter. Ik ben benieuwd wat dat zal worden als dat voordeel - door de opwarming van de aarde - in een nadeel verandert.'

-------------------

Diagonaal herlezen

Zou het kunnen, dat het Volk van Israël precies door hun intelligentie de woede hebben opgewekt van het Oude Rome, lang geleden, en ook zowel van de Profeet Mohammed in 532 en vroeger, als van Adolf Hitler in 1930 en volgende jaren? Zo een beetje lijk het domste jongetje uit de klas de slimste alleen met de vuisten de baas kan?

Ho! Daar vergis ik me weer! De Staat Israël heeft, sedert zijn Stichting in 1948, nog nooit klop gekregen. Integendeel, alle aanvallen uit de wrede wereld der Muzelmannen, werden afgeslagen, met steeds weer grotere gebiedinname….Men kan dus gerust stellen, dat het Joodse Volk in het Nabije Oosten, de ‘firewall’ is tegen de Islamisering van Euruopa…. Hun Nobelprijzen bewijzen de intelligentie, en hun strijdkrachten bewijzen de superioriteit op de Muzelmannen.

Laat het een les zijn voor ons, tamme Europese schapen, die als lammeren ter slachtbank worden geleid. Daarbij moeten wij echter ook durven spreken over het  ‘Nieuwe Rome’, die eeuwen lang de hoofdverantwoordelijke is geweest voor…de Jodenvervolging. De Joden werden door Hitler bij bosjes afgeslacht, tot ze (Warschau) ontdekten dat zij zelf niet weerloos dienden te blijven. Sedertdien zijn ze weer spelers geworden op wereldniveau, en waarschijnlijk onze beste waarborg om ooit de Muzlman-invasie te stoppen en zelfs terug te dringen.

Islam maakt een put voor een ander, maar zou er misschien ooit zelf kunnen invallen….

Mise en plat op 6/10/2011 10:58:57

Gepeperd en gezouten, opgediend om 6/10/2011 12:55:21

06-10-2011 om 13:04 geschreven door digitalia