goed nieuws : de gezwellen zijn stabiel - er is geen formidabele verandering te zien op de echo's , is wel moeilijk vergelijken, maar binnen 3 maand opnieuw CT scan en botscan en dan kunnen ze beter vergelijken. Ondertussen nog 3 maand zonder behandeling. Alleen de pijn die ik overal heb, daar is niet echt een verklaring voor te vinden. Ik had lang gedacht dat het door de gezwellen kwam, maar dit is niet zo. Toch heb ik nog altijd pijn, aan mijn oude littekens, schouderblad, mijn benen die af en toe heel moeilijk doen.
Volgende week heb ik een afspraak gemaakt met een fysiotherapeut, misschien kan die me op weg helpen. Zowel in Leuven als de huisarts denkt dat de pijn te wijten is aan spierpijn. We zullen zien. Ondertussen verhelp ik me met Dafalgan en Ibuprofen, een korte kuur pijnstillers zodat ik toch ietwat kan doen, want stilzitten dat is nu eens echt mijn ding niet.
Ondertussen ben ik terug kalmpjes aan het werk, halve dagen. Mijn eerste week, vorige week, was redelijk heftig. Er is veel veranderd, de schermen, de programma's, ik ben er dan ook 9 maanden ook uit geweest. Heb woensdag een bundeltje doorlopen met alle geupdate materie, was wel nodig want zonder zou het precies niet echt lukken. Ik ben wel blij dat ik terug onder mijn collega's kan zijn, thuis zitten was ik echt moe aan 't worden. Ook onze relatie begon er precies wat onder te lijden, we werkten elkaar soms op de zenuwen, zijn dan boos op elkaar, muggeziften enz. Maar dat gaat nu toch al wat beter. Ik ga opnieuw op regelmatige basis naar de psycholoog, iemand die veel in contact komt met oncologie patiënten, en dat werkt wel. Zij leert me om bepaalde principes aan de kant te zetten, rekening te houden met wat ik wel nog kan en niet te piekeren over wat ik allemaal niet meer kan, ook leren om hulp vragen, mijn zorgen en angsten ventileren ook thuis, ik heb hen lang willen 'sparen', maar misschien is het gewoon beter als ik ook open kaart speel, zo begrijpen ze waarom ik eens boos of gefrustreerd loop - heeft niets met hen te maken.
Ik ben nog niet in de koninklijke villa geraakt, verwendag moet nog ingepland worden - maar die komt er zeker. Laatst St Cecilia feest van 't muziek, was tof, heb dan ook genoten. Alleen de huckle buck was precies nog niet echt voor mij bestemd, gisteren en vandaag wat meer last in mijn benen - ja dat komt ervan hé - maar 'k heb het toch gedaan en 'k heb mij geamuseerd.
Ondertussen ben ik op een lotgenotengroep en een paar mensen leren kennen die ook synoviaal sarcoom hebben, eindelijk zou ik zeggen, waarom heb ik dit niet eerder opgestart. We spreken in de loop van volgend jaar eens af met enkele.
