Wat is het lang geleden dat ik nog iets op de blog gepost heb - bij dezer;
zolang alles goed gaat komt er ook minder op mijn blog, dan is de nood om alles uit te schrijven er niet echt; maar ik zou hem toch graag verder in alle eer willen bijhouden;
Ondertussen ben ik het al goed gewoon bij mijn nieuwe baas, soms mis ik toch het contact met de mensen, hoe je pas tevreden was als iemand je bureau verliet en wist wat hem te doen stond, en hij ook wist waarom;
nu is het allemaal anders - huisjes kijken en de waarde ervan inschatten, onderzoek doen. Ik werk nu 60% - dat is te doen, maar het zou ook niet meer mogen zijn. Heb nu verlof, door al mijn verlof dat ik nog van vorig jaar staan had kan ik 8 weken grote vakantie hebben - is eenmalig hoor - dus moet ik er ten volle van genieten. Ik moet er wel bij zeggen dat ik tot nu toe nog niet veel heb uitgestoken, wel de speelgoedkast in de garage eens heel goed uitgemest; morgen rommelmarkt in de straat - hopelijk verkopen we toch wel iets - de overschot gaat naar de kringloop en niet terug in de kast.
Mijn gezondheid is ook niet echt het van het ; in maart en april werd ik weer extreem moe, ik moest me weer overal naartoe slepen, ik was gedreven om al mijn huisjes te gaan bezichtigen maar in april heb ik toch een tandje lager moeten werken. Het ging gewoon niet vlugger. Halfweg mei terug op controle naar Leuven gemoeten - na een fantastisch weekend met de volksdans in Duitsland - daar kreeg ik zowaar het deksel op mijn neus. Ik had alleen maar goed nieuws verwacht, was nog aan het nagenieten van mijn leuk weekendje, tot ik te horen kreeg dat mijn gezwel terug even groot was zoals voor mijn eerste chemo, de klieren waren wat minder gegroeid - maar toch wel degelijk opnieuw toegenomen. De arts stelde voor om al in juni te starten met een nieuwe therapie - normaal zou ik daar wel voor gaan, maar ik keek zo uit naar het volksdansfestival begin juli en onze vakantie in Ameland eind augustus; ik kreeg toestemming om zolang te wachten tenzij het gezwel plots heel vlug zou gaan groeien.
Sedert mei tel ik af ,nu nog anderhalve maand te gaan. Ik zie er ontzettend tegen op, het tweede product in de rij in een poging om mijn sarcomen onder controle te krijgen is een combinatie van het vorige met nog een ander; ik moet telkens 4 dagen in het ziekenhuis blijven omdat de bijwerkingen in de eerste week niet min zijn; in het ziekenhuis doen ze er alles aan om deze bijwerkingen (blaasontsteking, nierbeschadiging) zo miniem mogelijk te houden dit door heel veel vocht toe te dienen. Zal misschien wel niet zo slecht zijn in mijn geval, de laatste chemo's kreeg ik bijna geen water door mijn keel de eerste week - dus misschien wel beter op die manier. Het zal ook herfst - winter zijn, dan kom je automatisch zoveel niet buiten .. misschien.
Soms is de korte pijn de beste, maar ik wou de grote vakantie van mijn dochter niet op het spel zetten, wat had zij eraan als ik heel de vakantie weer doodziek ben. Dus ja, ik pieker nu veel, kwel mezelf, mijn vechtlust staat momenteel op een klein pitje, ik voel het gezwel in mijn borst gewoon toenemen, soms heb ik pijn in mijn borstkas (waar de klieren ergens zitten) en dat doet er ook geen goed aan. Maar allé, nog een zestal weken. Het doet nu ook zoveel geen pijn om mijn werk achterwege te laten - raar maar toch is het zo.
Komend weekend gaan we naar Herbet (Durbuy), voor de eerste keer met een stel vrienden, benieuwd hoe zij onze manier van op vakantie gaan beleven. 't Zal wel plezant worden -
We hebben in april een tijdje met verhuisplannen gelopen - soms zijn we het hier echt beu - teveel hondegeblaf op een rustige zonnige namiddag. Als je rustig in de tuin werkt hoor je constant op de achtergrond geblaf, of de ramen lappen boven op het ritme van hondenconcerto a la kloosterhof - heel irritant en niet plezant. Alleen verhuizen, ja, dat betekent opnieuw alles in dozen steken, een ander huis vinden dat toch min of meer even groot, niet te oud, geen werk, rustige ligging - veel eisen voor een beperkt budget ... moeilijk te vinden. De bui was een beetje over tot nu, de achterburen hebben besloten om de wijk te verlaten, hun huis is op 1 week verkocht, zij gaan terug naar de plaats waar ze hiervoor woonden. Soms wou ik dat wij dat ook konden, terug naar de Izegemstraat ... , er was nog veel werk aan dat huis maar het had toch iets, dingen die ik hier wel mis. Maar soit - misschien komt er wel ooit van eens ik mijn komende kuur achter de kiezen heb. Dat zou wel iets zijn om naar uit te kijken ...
