Iedereen weet het wel, de interprofessionele onderhandelingen zijn begonnen. En deze beloven zwaar te worden. Overal zijn er werkgevers die misbruik maken van de economisch toestand en de kans op een IPA met inhoud lijkt klein.
Dat wil natuurlijk ook zeggen dat nadien de kans op acties groot is.Zeker als er geen IPA komt, de regering geen beslissing neemt en alles zou worden doorgeschoven naar de sectoren. Maar zo ver zijn we zeker nog niet.
Hoe ver zijn we dan wel ? Heel ver spijtig genoeg, heel ver van een signaal voor het behoud van ons recht op actie voeren. Rudy De Leeuw van het ABVV stapte in de interprofessionele onderhandelingen met een waarschuwing aan de werkgevers. Een eis die stelde dat er in navolging van het IPA op acties niet meer gereageerd MAG worden door het inzetten van deurwaarders en politiediensten.
Volgens on de enige juiste manier om in die onderhandelingen te stappen. Luc Cortebeeck van het ACV dacht daar blijkbaar anders over. De twee zaken dienen gescheiden te blijven en de confrontatie met deurwaarders en alles wat er rond hangt is het probleem van diegene die er mee te maken krijgen.
Wat een onsyndicale houding. Wat een laffe houding ten opzichte van ieder die zich belangeloos inzet voor de rechten van zijn collega's en anderen. Als zelfs de top van een vakbond ten overstaan van werkgevers verklaart dat hij dat niet belangrijk vindt, dan is het wel heel erg gesteld.
Acties tegen voorstel sectorakkoord gemeentepersoneel
De Morgen schrijft :
De Vlaamse regering heeft een nieuw voorstel van sectoraal akkoord
klaar voor het personeel van de lokale besturen. Het voorstel gaat over
de periode 2008-2012. De socialistische en liberale vakbond zijn er
niet over te spreken en plannen vrijdag om 9.30 uur een actie op het
Martelaarsplein, waar de Vlaamse regering dan een ministerraad houdt.
Er
wordt al maanden onderhandeld over een nieuw akkoord voor de 160.000
personeelsleden van de gemeenten, OCMW's en provincies. De
onderhandelingen bleven tot nu toe zonder resultaat. De overheid zou
gisterenavond een nieuw voorstel hebben geformuleerd: in plaats van een
akkoord voor twee jaar zou de Vlaamse regering een meerjarenakkoord tot
2012 voorstellen.
Onaanvaardbaar "Dit is
onaanvaardbaar", zeggen de vakbonden ACOD en VSOA. "De povere inhoud
van het voorstel van meerjarenakkoord staat haaks op de
salarisverhoging van 3,5 procent die voorzien wordt voor de gemeente-
en OCMW-secretarissen", luidt het.
De christelijke vakbond ACV
zou wel instemmen met het voorstel. ACOD en VSOA betreuren dat. "Hoe
kan een syndicale organisatie een meerjarenakkoord zonder inhoud
goedkeuren waarin bovendien toekomstig overleg inzake koopkracht tot
2012 uitgesloten wordt", zeggen ze. (belga/adv)
Wij zijn zo hard vragende partij om bij
Europa te horen maar als het op de rechten van de mens aankomt dan blijkt de
Europese droom voor sommige partijen meestal veraf.
De vergelijkingen die over de vrijheid tot
actievoeren worden gemaakt aangaande minimum dienstverlening zijn verkeerd, net
zoals het verhaal dat men weergeeft over stakingen en de bijhorende
piketten.
Men verwijst voor
de minimum dienstverlening naar sectoren zoals de chemie en de petroleum. Deze
minimumdienstverlening staat dan ook in het teken van de veiligheid want er
zitten immers nog steeds gevaarlijke producten in installaties. Waar is het
veiligheidsprobleem als een trein niet vertrekt of een vliegtuig niet kan op
stijgen?
In het verleden
hebben wij op de Total raffinaderij ooit ten tijde van een staking het pikket
verlaten om ondersteuning te bieden tijdens een alarm op de raffinaderij. Als de
situatie veilig en onder controle was ging men verder met de actie maar men was
er wel op het moment dat het bedrijf de mensen nodig had.Dit gewoon om aan te
tonen dat werknemers wel degelijk inzitten met hun bedrijf, zelfs al zijn ze dan
in actie!
En dat werknemers
inzitten met hun bedrijf wordt dagelijks bewezen. Bij AGFA zijn elk jaar
tientallen dagen van technische werkloosheid. En in andere sectoren, zoals de
metaal, was men bereid om langer te werken aan hetzelfde loon. Werknemers doen
nu eenmaal inspanningen als het gaat om het behoud van hun job en hun bedrijf.
Ook dat wordt door velen vergeten precies.
En het zijn die werknemers die dan ook heel goed
beseffen dat de vrijheid op actievoeren niet zomaar kan worden aangewend. En
daarom begint alles met sociaal overleg. Om niet tot de vrijheid op actievoeren
te moeten overgaan dient het sociaal overleg echter op een gezonde en eerlijke
manier te verlopen.
En daar
wringt het schoentje. Bij een vestiging van een internationaal technologiebedrijf in Belgie verbroken de werknemers het voorbije jaar alle
voorgaande productiecijfers, omzetcijfers, Meer dan er was vooropgesteld door
het management! Alle records werden gebroken. Er was echter één probleem. De
verhouding van de dollar ten overstaan van de euro zorgde ervoor dat er minder
winst werd gemaakt dan verwacht. Lees minder winst, nog steeds geen verlies dus
maar wel winst! Uiteindelijk koos dat bedrijf om mensen te laten afvloeien. Diezelfde
mensen die wel het voorbije jaar alle records hebben verbroken werden nu
geslachtofferd in de naam van : "we maakten minder winst dus eigenlijk hebben we
verlies." Wie begrijpt die redenering vragen wij ons af?
Over zulke zaken horen we de politiek natuurlijk
nooit. Bedrijven die winst maken en herstructureren om nog meer winst te maken.
Waar is het innoveren naar toe? Het ondernemen dat moet zorgen voor meer winst
en meer arbeidsplaatsen? Winsten opsmukken met nog meer lastenverlagingen dat is
het enige dat men blijkbaar nog kent.
Mensen horen en lezen dat ook. En diezelfde mensen
zijn zich ook terdege bewust van de situatie waarin hun bedrijf zich bevindt.
Die weten ook dat er sociaal overleg gebeurt tussen werkgevers en de vakbonden.
En dit overleg duurt meestal weken en maanden. Soms met succes voor beide
partijen maar soms loopt het overleg ook vast. En dan is het enige
drukkingmiddel dat die werknemers hebben de vrijheid op actievoeren. Maar dan is
men dus wel al weken tot zelfs maanden aan het onderhandelen om dit te
voorkomen.
En die discussie
is nu eenmaal niet terug te brengen tot het recht op werken van het individu. De
meerderheid beslist en de minderheid heeft zich daar aan te houden. Zo zijn de
regels van het spel, zo zijn de regels van democratie. Als morgen Open VLD een
wet goedgekeurd krijgt en vanuit de oppositie stemmen enkele partijen tegen,
geld die wet dan alleen voor mensen van Open VLD? Natuurlijk niet. Zo is het ook
met de vrijheid op actie voeren. Een minderheid kan en mag zijn wil niet
opleggen aan een meerderheid.
En het drukkingmiddel van actie voeren is nu éénmaal gericht op het
toebrengen van financiële schade. En dat drukkingmiddel moet gevrijwaard worden
als men de vrijheid op actie voeren wil vrijwaren.
De strijd gaat op zulke momenten tussen de
werknemers en de werkgever. Voor de werknemers tellen de afspraken van het
collectief, en die worden nageleefd. En soms wordt het collectief ondersteund
met solidariteit vanuit andere bedrijven. Werkgevers plaatsen nu echter het
individu boven het collectief. Hoe oneerlijk is de strijd tussen werknemers en
werkgever als rechters zich gaan uitspreken tegen hen en als politiediensten
hardhandig optreden? Hardhandig optreden op terrein waar zij zelf niets te
zoeken hebben, waar zij niets van de achtergrond kennen, laat staan van de
gemoedstoestand van diegene aan het pikket. En dat allemaal onder de noemer van
enkele individus, de zogenaamde werkwilligen. Het betoog van werkwilligen is
dan ook geen eerlijk betoog.
Net zomin dat de minimumdienstverlening een eerlijk betoog is. Als er
morgen een minimum aan treinbestuurders dient te zijn, of een minimum aan
vlieghavenpersoneel waardoor er geen hinder meer is, dan is er ook geen drukking
meer. Dan is het actievoeren, en de vrijheid hierop, gedaan. Dan legt men de
Europese wetgeving, alsook de rechten van de mens, naast zich neer.
Men ontneemt met andere woorden de
werknemer zijn laatste redmiddel om de sociale onrechtvaardigheid waarover het
dan gaat recht te zetten. Die werknemer die maar al te goed beseft of er op dat
moment gebruik kan worden gemaakt van het recht op actievoeren.
Men verschuift alle kracht
compleet naar de werkgevers. Waarom zouden werkgevers nog mee doen aan
sociaal overleg? Wat zou bedrijven beletten om allemaal te handelen zoals het technologiebedrijf? Waarom nog collectieve afspraken maken? Een werkgever zal zeggen dit is het en de werknemer zal het maar moeten slikken.
Het ABVV van de Vrije Universiteit Brussel (VUB) heeft actie gevoerd
voor het kabinet van Onderwijs van Vlaams minister Frank Vandenbroucke.
Volgens de vakbond staan door een beslissing van de minister vijftig
jobs op de helling bij de VUB. De vakbond wil nog voor het einde van
het jaar een nationale betoging.
De ongeveer tachtig
manifestanten verzamelden rond 13.30 uur op de campus Oefenplein in
Etterbeek, aldus Jo Coulier, woordvoerder ABVV-VUB. De militanten en
studentenvertegenwoordigers trokken vervolgens naar het kabinet van de
minister in de Koning Albert II-laan.
Delegatie ontvangen "Een
delegatie van vijf mensen is ontvangen door de kabinetschef van de
minister en we konden onze grieven kenbaar maken. Op het kabinet
antwoordde men dat men het probleem kent, maar er waren geen beloftes",
zegt Coulier.
De vakbond is boos omdat minister Vandenbroucke
volgens hem de financieringswet met de voeten treedt. Vandenbroucke wil
de werkingstoelagen in 2008 maar met 1,9 pct indexeren waardoor de VUB
1,1 miljoen te kort heeft om zijn personeelskosten te dragen. Voor het
volgende begrotingsjaar zou dat tekort volgens de vakbond oplopen tot
2,1 miljoen euro. Volgens het ABVV komen daardoor vijftig jobs op de
helling te staan.
Verdere acties De vakbond
gaat de mededeling van het kabinet doorspelen aan de leden en dan zal
beslist worden over eventuele verdere prikacties. Daarnaast gaat
ABVV-VUB de nationale vakbond en andere bonden aanspreken voor de
opstelling van een actieplan. "We willen een nationale betoging, liefst
nog voor het einde van dit jaar. Het is immers een probleem dat alle
onderwijsinstellingen treft", aldus nog Coulier.
De vertegenwoordigers van de werknemers van het farmaceutisch bedrijf
MSD België (Merck Sharp & Dohme) in Ukkel willen een sociaal plan
afdwingen. Dat zegt vakbondsman Tazribine Lahoucine.
Wet-Renault Bij
MSD verdwijnen er 22 jobs, een aantal dat conform de wet-Renault het
bedrijf niet verplicht om een sociaal plan op te stellen. Lahoucine
zegt dat het bedrijf de wet-Renault omzeilt door ontslagen te spreiden
in de tijd. Als er twee maanden zitten tussen de aankondiging van
ontslagen, mogen die niet bij elkaar opgeteld worden om in aanmerking
te komen voor een sociaal plan. In augustus 2008 vielen er al 24
ontslagen. "Ik vrees dat er in januari opnieuw werknemers zullen
ontslagen worden", zegt Lahoucine.
Nieuwe job MSD
gaf al aan dat het de ontslagen werknemers zou helpen om een nieuwe job
te vinden. Eind vorige maand maakte het Amerikaanse moederbedrijf Merck
& Co bekend dat het 7.200 banen wereldwijd wou schrappen tegen
2011. Toch is volgens de directie van MSD België de huidige hervorming
niet bedoeld om banen te schrappen, maar om de dienstverlening te
verbeteren en aan te passen aan de noden van artsen en patiënten.
Le nouveau vote organisé sur le site de Braine-l'Alleud a débouché à nouveau sur
le rejet par les ouvriers du texte élaboré la semaine dernière en bureau de
conciliation. La tendance s'est même renforcée par rapport au vote précédent,
remis en cause par la direction suite à des irrégularités. UCB : les ouvriers
poursuivent la grève
Belga.
Ce mardi soir, la poursuite de la
grève a été votée à 72,63 % (78 oui à l'accord, contre 207 non), alors qu'elle
avait recueilli 68,6 % jeudi dernier. Le mouvement continuera donc mercredi, et
la base n'exclut pas des actions plus radicales que la présence actuelle devant
les grilles de l'entreprise.
Les ouvriers décideront mercredi matin s'ils
reprennent la mise en place du barrage filtrant à l'entrée du site, comme ils
l'avaient fait au début du mouvement de protestation. Actuellement, une partie
de ces ouvriers est en grève depuis plus d'une semaine, tous ceux qui veulent
prendre leur poste peuvent le faire.
Pour justifier le rejet du texte
élaboré en bureau de conciliation, les ouvriers affirment que les sommes
proposées pour dédommager les futures victimes de licenciements secs sont trop
peu importantes.
Du côté de la direction, on reste perplexe face à ce
vote de rejet. Le directeur du site de Braine-l'Alleud, François Thys, déplore
que la délégation syndicale qui avait négocié en bureau de conciliation n'ait
pas défendu ce texte devant la base. Il souligne que les montants - 30.000 euros
brut pour la tranche la plus basse d'ancienneté - précisés dans l'accord
intervenu en bureau de conciliation, lui semblent acceptables.
François
Thys affirme également ne pas comprendre le vote de rejet à plus de 70 % alors
qu'une partie des ouvriers a repris le travail. « Nous avons pleinement respecté
nos engagements pris devant le bureau de conciliation. Je ne crois pas que la
balle soit encore dans notre camp », réagissait le directeur du site quelques
minutes après avoir pris connaissance du résultat.
Côté syndical, on
tient ce mardi soir le raisonnement inverse, en expliquant que le texte élaboré
en conciliation a été présenté de façon neutre, et que les ouvriers se sont
prononcés clairement contre, en demandant des montants plus importants pour
compenser les licenciements secs. « Tout a été fait dans les règles, et de
manière démocratique. La balle est ce soir dans le camp de la direction »,
indique mardi le délégué CSC Thierry Baptiste.
Ook wij werden in het verleden geconfronteerd met deurwaarders bij onze
syndicale acties. Niet allen fysiek aan het piket, waar deze heren bot
vingen, want een eigenlijk stakingspiket was er niet, onze collega's waren
immers overtuigd van het nut van onze syndicale acties, maar ook via
aangetekend schrijven (persoonlijk gericht aan de individuele delegees van
Aviapartner). Als delegees werden wij dus gecriminaliseerd
Deurwaarders werden ingeschakeld, niet alleen door onze baas, maar ook door
de klanten van onze firma, in dit geval luchtvaartmaatschappijen.
Deurwaarders en politie hebben hun plaats in een zichzelf respecterende
samenleving. Hun tussenkomst in sociale discussies bedreigt echter de
democratie.
De rol van de rechtspraak kan in deze moeilijk overschat worden. Het wapen
van het éénzijdig verzoekschrift (waarbij de tegenpartij zich niet kan
verdedigen op korte termijn en waardoor dus per definitie het stakingsrecht
wordt afgeschaft) wordt standaard gebruikt door het patronaat (zie
Carrefour).
Wij zijn overtuigd van het nut van syndicaal werk. Meestal lukt dit via
overleg, soms moet het met acties. De huidige financiële crisis, die van
langsom meer een economische wordt, toont overduidelijk dat het
neo-liberale beleid alleen oog heeft voor de belangen van de
aandeelhouders.
Actieve vakbonden behartigen de belangen van de bevolking, zowel van de
werkenden als van mensen die afhankelijk zijn van sociale uitkeringen.
De vakbondsafgevaardigden moet dus ongestoord hun taak kunnen doen.
Iedereen wordt daar beter van, behalve misschien een beperkt aantal
kapitaalkrachtigen.
Met syndicale groeten,
Namens de syndicale delegatie Aviapartner ABVV-BBTK
Jan Verbinnen.