ma 21/01/08 - In Kortrijk heeft het ACV een rouwkrans overhandigd
aan de directie van het sanitair bedrijf Van Marcke. De vakbond is niet
te spreken over het ontslag van de enige syndicaal afgevaardigde, eind
vorig jaar.
Volgens de directie zou de afgevaardigde een dag onwettig afwezig geweest zijn. Het ACV ontkent dat.
Volgens Piet Decavele van het ACV zit het probleem veel dieper en is er
sinds jaar en dag een gebrek aan sociaal overleg bij Van Marcke.
"Ze hebben hem ontslagen op het moment dat dat het goedkoopste is, ze
betalen hem een schadevergoeding van een half jaar", zegt Decavele.
"Ze wachten tot de afgevaardigden in solden staan", voegt hij eraan
toe. "Wij vragen al twintig jaar om een normaal sociaal overleg bij Van
Marcke zoals in de andere bedrijven in de regio."
De staking die vanmorgen uitbrak bij vliegtuig- en
raketonderdelenproducent Sabca in Lummen, duurt wellicht ook morgen nog
voort. Er is nog geen onderhandelingsdatum gevonden.
De werknemers legden vanmorgen spontaan het werk neer. Ze eisen een hoger loon en klagen de te hoge werkdruk aan.
Ze nemen het niet dat ze 20 procent minder verdienen dan hun collega's in de vestigingen van Brussel en Gosselies.
De directie en vakbonden zaten al samen om een oplossing voor het conflict uit te werken, maar dat leverde geen resultaat op.
De directie heeft bij hoogdringendheid gevraagd om een sociaal
bemiddelaar aan te stellen, maar er is nog altijd geen
onderhandelingsdatum bekend.
De vakbonden verwachten daarom niet dat het personeel morgen aan de slag zal gaan.
Bij Sabca Limburg werken in totaal 65 mensen, ongeveer de helft arbeiders en de helft bedienden.
Bij Inergy Automotive, een bedrijf uit Herentals dat benzinetanks
levert voor de auto-industrie, hebben de 52 arbeiders gisteravond het
werk neergelegd. Ze vragen, net als hun collega's in andere
toeleveringsbedrijven, een loonsverhoging. Vanmiddag volgt een
verzoeningsvergadering met een sociaal bemiddelaar.
De staking ligt in het verlengde van eerdere stakingen bij toeleveranciers zoals Syncreon en Johnson Controls.
"Bij
de toeleveranciers heerst een gevoel van achtergestelde lonen en
vergoedingen tegenover de autobedrijven waaraan geleverd wordt", zegt
Luc Hendrickx van het ACV. "Daarbovenop komt bij Inergy ontevredenheid
over andere zaken."
De nachtploeg had dinsdagavond al gedreigd om het werk neer te leggen,
maar bleef toch aan het werk nadat de directie beloofd had
onderhandelingen te voeren op woensdag.
Na een hele dag onderhandelen werd echter geen akkoord bereikt, zodat
de nachtploeg gisteravond toch in staking ging. Ook vandaag wordt er
niet gewerkt.
De directie van Inergy heeft om een verzoeningsprocedure - met
bemiddelaar - gevraagd. "Wij wachten nu op een initiatief van de
bemiddelaar", klinkt het bij de bonden.
Inergy levert benzinetanks aan vooral buitenlandse autobedrijven, zoals
Opel in Duitsland, maar is ook een kleine klant van Audi Brussel.
Volgens Hendrickx zal de staking snel gevoeld worden in Duitsland. Ook voor Audi Brussel kan de staking gevolgen hebben.
De Limburgse metaal- en autosector
wordt op dit ogenblik geplaagd door een nooit geziene sociale onrust.
De situatie bij verzinker Galva Belgium in Houthalen-Helchteren, bij GE
Capital, de TI Group en Arcomed in Beringen zou op springen staan.
Dat blijkt uit een rondvraag van BELGA bij de vakbonden van de Limburgse metaalsector.
Directie en vakbonden zaten donderdag bijeen bij
auto-onderdelenproducent VCST in Sint-Truiden. De arbeiders vroegen
naar analogie met hun collega's van Tenneco Automotive, dat net een
staking achter de rug heeft, een loonsverhoging. Ook bij VCST werd er
donderdag een akkoord bereikt. Maar om verder "geen olie op het vuur te
gooien", wilden de vakbonden daarover geen verder commentaar kwijt.
Bij het bedrijf WCA Alro in Dilsen-Stokkem dat kunststofonderdelen voor
de automobielsector maakt, zat de plaatselijke directie donderdag
eveneens bijeen om de eisen van de arbeiders voor een loonsverhoging te
bespreken. Ook bij WCA Alro kon een staking tot hiertoe vermeden
worden. Directie en vakbonden onderhandelen volgende week voort omdat
de directeur en de personeelsdirecteur in het buitenland vertoeven, zo
liet vakbondsafgevaardigde Benny Vandenreyken van het ACV na afloop van
de gesprekken weten. Bij WCA Alro werken 150 mensen.
Bij het bedrijf Kautex Textron in Tessenderlo werd donderdag eveneens
een akkoord omtrent een verhoging van de koopkracht in de vorm van
maaltijdcheques bereikt. Ook daar kon met andere woorden een staking
vermeden worden. Kautex Textron produceert benzinetanken voor de
automobielindustrie.
Maar zowel bij papierproducent Sappi in Lanaken, het bedrijf Galva
Belgium in Houthalen-Helchteren, GE Capital, Arcomed en de TI Group in
Beringen zijn de vakbonden er allerminst gerust in. De TI Group
produceert remleidingen voor de automobielsector.
De situatie bij Galva Belgium dreigt vrijdag al op een staking uit te
draaien indien de directie dan geen toegevingen omtrent een loonsopslag
doet, zo zegt Johny Frans van het ABVV.
Bij papierproducent Sappi in Lanaken heeft de socialistische vakbond
ABVV de directie nog tot maandag de tijd gegeven om uitsluitsel over
een loonsverhoging te geven. Indien de directie maandag geen
toegevingen wil of kan doen, dreigt ook daar een staking uit te breken.
De sociale rust lijkt met andere woorden nog lang niet teruggekeerd in
Limburg. De vakbonden maken gewag van een ware "kettingreactie" bij de
bedrijven en zeggen dat ze jongste weken en dagen van de ene staking
naar de andere moeten hollen om intussen hier en daar nog snel
akkoorden te onderhandelen. "Een explosieve situatie die niet veel
langer houdbaar is", zo liet een onderhandelaar zich donderdag nog
ontvallen.
Terwijl coalitiepartners CD&V en Open Vld elkaar openlijk in de
haren zitten over een regeling inzake de minimale dienstverlening, stel
ik als reiziger vast dat de NMBS zelfs in normale omstandigheden geen
behoorlijke dienstverlening levert. Misschien moeten de vakbonden
eindelijk nog maar eens een gezamenlijke staking organiseren om de
problemen die de reigers én het personeel dagelijks ondervinden aan te
kaarten. Er is alvast voldoende maatschappelijk draagvlak.
In Charleroi zijn de politiekantoren de hele ochtend dicht door een
actie van de vakbonden. Volgens de bonden zijn er problemen op het vlak
van infrastructuur, uitrusting en personeel.
Verschillende commissariaten zijn in zeer slechte staat. In Lodelinsart
bijvoorbeeld werd de schade aangericht door een molotovcocktail nooit
hersteld. Het commissariaat van Marcinelle is enkele jaren geleden
afgebrand. Vandaag zit de dienst er nog altijd in voorlopige
containers.
Naast noodzakelijke herstellingen die niet worden uitgevoerd, klagen de
agenten ook over te weinig voertuigen, inktpatronen en computers.
De agenten klagen de problemen al meer dan een jaar aan en betreuren
dat er geen dialoog met de gemeentelijke autoriteiten mogelijk is.
Burgemeester en schepenen komen vaak niet opdagen bij
overlegvergaderingen, luidt het.
Door al die problemen kan de politie met moeite ten dienste staan van de bevolking, zeggen de vakbonden.
Door de malaise is de zone ook niet erg aantrekkelijk voor
kandidaat-agenten. Een vijftigtal agenten heeft ook al een
overplaatsing naar andere zones aangevraagd.
De vakbondsactie duurde tot de middag. De 101-alarmcentrale in Charleroi bleef wel bemand.
Waalse treinbegeleiders uit Bergen en La Louvière hebben vanmorgen
een aantal uren het werk neergelegd. Ze staken omdat ze opnieuw werden
geconfronteerd met zware agressie. De staking heeft ook gevolgen voor
het treinverkeer in Vlaanderen.
De treinbegeleiders uit Bergen en La Louvière begonnen aan hun staking
rond 5.30 uur. Kort daarna legde ook een derde van de treinbegeleiders
uit Brussel-Zuid het werk neer. Later breidde de staking uit naar
Ottignies, Namen, Charleroi en 's Gravenbrakel.
Inmiddels hebben de treinbegeleiders uit Namen en Ottignies het werk weer hervat. In de andere steden wordt er voortgestaakt.
De staking heeft vooral gevolgen voor het treinverkeer in Wallonië,
vooral op de lijnen Brussel-Charleroi en Brussel-Louvain-la-Neuve.
Maar er is ook hinder in Vlaanderen, op de lijnen Brussel-Turnhout, Brussel-Luchthaven, Brussel-Leuven en Brussel-Antwerpen.
Door de staking zijn volgens Infrabel in totaal een vijftigtal treinen op het hele net geschrapt.
Met de recente
syndicale acties in de auto-industrie wordt nog maar eens een zoveelste
duidelijk signaal gegeven. Niet enkel koopkracht maar ook de zekerheid is van
het allergrootste belang voor de mensen. Liefst 930 mensen werken in onzekerheid
bij Ford en doen dat allemaal in naam van de flexibiliteit. De laatste jaren
kennen we het wel. Vaste jobs worden geslachtofferd en vervangen door tijdelijke
jobs en/of outsourcing. Dit allemaal aan lagere arbeidsvoorwaarden en zonder de
broodnodige zekerheid.
Dat een bepaalde
politica dan nog het lef heeft om de arbeiders van Ford rond de oren te slagen
met de 30 miljoen euro belastingsgeld (weeral ons geld en van de sociale
zekerheid) die de overheid gegeven heeft aan Ford, getuigd dan ook van heel
weinig respect. Sommige mensen kennen blijkbaar geen schaamte. De auto-industrie
heeft dit geld immers gebruikt om te komen waar ze nu zijn. Ze hebben vaste jobs
ingeruild voor tijdelijke jobs en hebben de 30 miljoen euro hiervoor gebruikt in
plaats van ze te gebruiken voor meer werkzekerheid. De werkende klasse is het
slachtoffer in dit verhaal en niet het patronaat.
Weg dus met vaste
jobs. Lang leve tijdelijke jobs is de filosofie. En dit in een sector waar
sowieso al veel flexibiliteit is. All-in akkoorden, plus-minus akkoorden,
tijdelijke contracten Het signaal is duidelijk. Flexibiliteit heeft zijn grenzen
en mensen hebben hun grenzen. En die mensen trekken de grens daar waar zekerheid
onzekerheid wordt. Spijtig genoeg kent flexibiliteit geen grenzen in de ogen van
het patronaat.
We hebben het de
voorbije maanden al regelmatig herhaald : de flexizekerheid of flexicurity !
Flexibiliteit kan in de ogen van het patronaat niet stoppen bij arbeid maar moet
onder andere nog verder worden uitgebreid naar verloning toe. Loon gekoppeld aan
de economische toestand van het bedrijf om maar een voorbeeld te noemen. Wat
vandaag genoeg is kan morgen te weinig zijn. De flexibiliteit kent geen
grenzen.
Maar niet enkel bij Ford worden duidelijke signalen gegeven.
En het einde lijkt nog niet in zicht. Een politiek klimaat waarin de werkgevers denken dat zij de natuurelementen kunen controleren stuit op meer en meer onbegrip. De jacht op meer winsten onder de noemers van concurrentie en flexibiliteit wordt blijkbaar moeilijker. Zouden mensen eindelijk wakker schieten ?