In Calzada houden we een stop en komen hier terug Andreas en Lianne tegen.

We lopen regelmatig ook langs de N-547 waarop de spaanse chauffeurs het gaspedaal flink indrukken.

Omstreeks 13.30 uur komen we aan in O Pedrouzo, een dorp langs die N-547 dat volledig is ingesteld op de Camino, daar het zoals ook voor ons de laatste stopplaats is voor Compostela.

Onze schoenen hebben ondertussen hun beste tijd gehad. Ze zullen achterblijven in Compostela.

Morgen beginnen we aan de "final countdown" van onze lange tocht.

Nog 21 km te gaan!!!!

Het water liep over de pleinen naar de straat toe, de deksels van de riolen kwamen omhoog, het water liep van alle trappen naar de benedenstad en dat duurde zo een half uur. We zijn dan in de regen terug naar onze verblijfplaats gegaan en hebben daar gegeten.

Deze morgen eerst en vooral een berichtje naar Xander voor zijn 8 ste verjaardag. Proficiat en tot volgende week!

We vertrekken reeds om 7.30 uur, wel nog wat donker, gezien de lange tocht. Ondanks de weersvoorspelling is het nog droog.

In San Xiao do Camino staan er verschillende mooie hórreos, graan of mais opslagplaatsen. Het zijn lange smalle bouwsels met openingen in de wanden om schimmel tegen te gaan. Om te voorkomen dat er muizen inkomen staan ze op poten met daarboven een uitstekende platte steen.

Het gaat vandaag bijna konstant op en neer, het is dan ook een zware tocht.

Gelukkig blijft het de hele dag droog, wel zwaarbewolkt, en rond 14.30 uur komen we aan in Arzua.

Morgen richting Pedrouzo 19 km, de voorlaatste route voor onze aankomst in Compostela.

We vertrekken rond 7.30 uur in de stad en dienen terug naar de brug over de rivier om op de route te komen. De regenjassen moeten terug (na ongeveer anderhalve maand) uit de rugzak. Het is opvallend dat gisteren met het mooie weer de route vol "pegrims" loopt en het vandaag met de regen heel wat rustiger is. De taxibedrijven en bussen hebben dan ook weer een topdag!!!

Vandaag komen we de eerste eucaplyptusbomen tegen. Ook veel cruzeiros, een kruis dat nog op vele plaatsen in Galicië is te vinden.

Wat ons ook al is opgevallen bij het langskomen van een kerkhof zijn de opeengeplaatste grafstenen. Vandaag in Lestedo staan deze zelfs met de voorzijde naar de straatkant, heel bizar.

Het blijft de hele voormiddag regenen. Rond 14.00 uur komen we aan in Palas de Rei.

Morgen richting Arzúa 29 km, een lange tocht maar met Santiago in zicht moet dat kunnen.

Onderweg zien we kleine velden en weiden die zijn afgezet met stenen muurtjes, ontstaan door vele verdelingen van erfenissen in deze kleine dorpjes.

Even verder in Brea komen we voorbij kilometersteen 100 km. Evenwel treffen we 500 meter verder een tweede 100 km paal.

Niets van aantrekken, wij hoeven nog "slechts" de afstand van de Dodenmars van Bornem te stappen.

Omstreeks 14 uur komen we aan in Portomarin: Portomarin verdween in 1962 volledig onder het water van de rivier Minho. Er werd een stuwdam gebouwd en het dorp werd hogerop terug opgebouwd. Alle belangrijke gebouwen werden afgebroken, de stenen genummerd en in het nieuwe gedeelte terug opgebouwd.

Morgen richting Palas de Rei 23 km

Deze morgen al dadelijk na het vertrek gaat het steil bergop. Vlak zoals in de meseta zal het de komende dagen ook niet meer worden. Hoeft ook niet want de uitzichten zijn elke dag prachtig. Na een goede nachtrust gaat het vandaag terug vlotjes.

We lopen nog steeds op de historische route, toch wel straf dat hier in de 9de eeuw al pelgrims langskwamen die door de sloten stapten blootvoets in hun hoge houten klompen. Nu zijn er overal bruggetjes aangelegd. Alles voor de pelgrim in deze streek.

Via een corredoira, de vroegere verbindingswegen tussen de dorpen lopen we alweer tussen een aantal boerenhuizen, wel altijd attent zijn voor de "koeienvlaaien". Moegewerkte honden die de veestapel bewaken liggen hier in het midden van de straat uit te rusten tussen de langskomende pelgrims.

Toch wel wat anders dan in Frankrijk waar achter elke hoek of poort een hond staat te blaffen, klaar om je op te eten.

Omstreeks 13 uur komen we in Sarria aan. Na het beklimmen van een aantal trappen komen we aan de kerk, waar ook onze albergue is gelegen.

We zitten op de route voor morgen richting Portomarin, 21.5 km

Toch vertrekken we om 8 uur. Vanaf het vertrek klimmen we tot Alto de San Roque. Wat we gisteren 4 km zijn gedaald van O Cebreiro naar Linares stijgen we nu terug. Via Hopital, een voormalig hospitum voor pelgrims in de 9 de eeuw, stijgen we verder naar Alto de Poio, nog een stevige brok.

Hierboven staat een pelgrimsbeeld naar Santiago gericht.

Hierna komen we door typische dorpjes uit Galicië, waar enkel veeboeren wonen, met onverharde wegen bedekt met veel koeienvlaaien.

Onze grootouders zouden er van opkijken. Beseffen deze mensen wel hoe mooi Galicië is terwijl zij vechten voor een karig inkomen?

We krijgen nu een lange afdaling over moeilijk begaanbare paden vol stenen. Gisteren bij de beklimming van O Cebreiro werd de rug nog eens getest, vandaag de knieën. En ja, na onze 3 maanden lange tocht doen ze allebei wel wat pijn !!!

Omstreeks 13 uur bereiken we Triacastela, vroeger stonden hier 3 kastelen waar zelfs geen ruïnes meer van overblijven.

Het dorp leeft van de camino (Hostals, Albergues, Casa enz) en van de kalksteengroeves.

Pelgrims namen in de middeleeuwen een stuk kalksteen mee om bij te dragen aan de bouw van de kathedraal van Santiago. Wij hebben geluk, de kathedraal is afgewerkt. Aan het eind van het dorp logeren we in Casa David, een netjes onderhouden "Habitations"

Ook de reisorganisaties van Lianne en Andreas hebben hier geboekt zodat we toevallig weer samen zitten.

Morgen richting Sarria 19 km

Via Ruitelan komen we aan in Las Herrerias waar de beklimming naar O Cebreiro begint. Deze beklimming is een goed bewaard gedeelte van de oude geplaveide pelgrimsweg uit de middeleeuwen. Na een stevige klim van een 3-tal km komen we aan in La Fabe aan een bar. Hier komen we Andreas (Duitser) en Lianne (Australische) terug tegen. Het is een blij weerzien. We zagen ze het laatst een 8-tal dagen geleden in Mansilla de las Mullas: Vanaf die die stappen ze samen. We trakteren voor Lianne haar verjaardag op 29 augustus. Tegelijk spreken we af om samen een auto te huren op maandag 9 september om van Santiago naar Finisterra en Muxta te gaan.

Van hieruit wordt het weer een 3-tal km stevig klimmen met prachtige uitzichten en hier steken we ook de grens met Galicië over, een autonoom gebied binnen Spanje. Hier wordt geen Spaans gesproken maar Galicsch, een taal verwant met het Portugees.

O Cebreiro is om vlug te vergeten. Commercieel opgefokt met vele zondagstoeristen met de auto. Scherpenheuvel heeft er wat van!!!

Wij dalen verder af naar Linares, een heel klein dorpje met amper een 10-tal huizaen waar we verblijven in Casa Jaime de enige overnachtingsmogelijkheid hier. Gelukkig hebben we hier gereserveerd want terwijl we inchecken moet de eigenaares verschillende pelgrims doorsturen wegens volboekt.

Morgen richting Triacastela 19 km