Mocht er een trofee "Liefste Speler van het Jaar" worden uitgereikt, hij zou zeker gaan naar Nill De Pauw. In die jongen zit werkelijk geen greintje killersinstinct. Indien slechts één derde van het aantal door hem gemiste loepzuivere doelkansen een goal zou hebben opgeleverd, Lokeren streed op vandaag gewoonweg mee voor de titel.
De Puursenaar bekeerde zich in 2013, mede onder impuls van zijn bloedmooie vriendin Sabah, tot de Islam. In de term "islam" zit naar verluidt het woord "salam" vervat, hetgeen "vrede" zou betekenen in het Arabisch. Veel moslims spreken dan ook van de "godsdienst van de vrede". In de lijn hiervan dient ook hun traditionele begroeting "salam aleikum" te worden geïnterpreteerd, hetgeen "vrede zij met u" wil zeggen. Wat er ook van zij, ik denk dat De Pauw een en ander te ver doortrekt.
Daarom, beste Nill : dat ge een goede gelovige probeert te zijn in het dagdagelijkse leven, het weze geprezen. Maar : eenmaal "on the pitch" gelden andere wetten. Ge zijt een aanvaller. Dus : als ge uw tegenstander het spreekwoordelijke nekschot kunt toedienen, wees dan niet te braaf en doe het. Zoals uw ploeg- en religiegenoot Hamdi.
Het gemekker op de arbitrage is slap en hypocriet. De grote clubs worden alle drie vaak onterecht bevoordeeld door de arbitrage. Het zijn Lokeren en Zulte-Waregem die reden hebben tot klagen. Luzon weet waarschijnlijk niet dat Standard vorig jaar twee buitenspelgoals cadeau kreeg aan de Gaverbeek en dat Essevee daardoor de titel mis liep. En ook die van Sporting werden reeds enkele keren heimelijk langs achter in de p**p genomen, zie de fopduik van Lestienne en het handje van Kouyaté.
Gelukkig bieden de play-offs ook dit seizoen spektakel van meer hartverwarmende aard. Waarbij het mij vorig weekend vooral plezierde dat zich met Gerkens en Schrijvers eens te meer twee verse vaderlandse groeibriljantjes aan het publiek presenteerden.
Ondertussen...
Florian ("Flor" voor de vrienden en vriendinnen) mag dan wel verdwenen zijn uit het unieke decor van theatergezelschap "De Zande", in onze Superklasse is en blijft hij nadrukkelijk aanwezig. Zal hij er vanuit het Schoon Verdiep te Ruiselede in slagen de overige participanten in de luren te leggen? Nu nog een vraag, binnen een goeie maand een weet.
Fuck Wouter Vandenhaute. 't Is binnenkort De Ronde maar ik mis De Muur. Ik mis De Muur heel erg. De rennerskaravaan die Geraardsbergen binnendendert, die uitzinnige massa volk, de Markt, de Vesten, levende lijken die zich naar boven hijsen, pedalen die kraken, café 't Hemelrijk, de legendarische steile bocht, de Kapel. Telkens weer kippenvel, telkens weer de wereld die even ophoudt met draaien en tranen in de ogen.
Het staat, beste lezer, in de sterren geschreven. Ooit keert De Muur weer waar ze thuishoort : in de finale van de Ronde van Vlaanderen. Geld krijgt veel kapot maar niet alles.
Tot in den draai,
(Peter).
P.S. Na de euforie vorige week, gisteren de ontnuchtering. Vijf keiharde lappen om de oren. Aan de Club, een proficiat.
Lucske. Net als ik vaste klant in Zottegems gezelligste café en liefhebber van het edele voetbalspel. Samen hebben we in de betreffende kroeg reeds heel wat wedstrijden zitten aankijken. De man is klein van stuk, praat plat Boekels en houdt van vers getapte pinten met een schone kraag. Een underdog. Maar : wel een die mij regelmatig verrast met zijn inzichten. Na de bekerfinale van vorige zaterdag hadden we het over Peter Maes. Ik zei dat hij nu wel zal vertrekken en dat het zonder hem bij Lokeren heel wat minder zal zijn. Mijn gesprekspartner daarentegen denkt dat hij nog een jaar zal blijven. "In 4 jaar tijd 3 play-offs I en twee gewonnen cups, wat kan Maes met Lokeren nog meer bereiken?", wierp ik op. Waarop Lucske kurkdroog : "De titel."
Tot in den draai,
(Peter)
P.S. Ik weet het, het nummer is al grijs gedraaid, maar het geeft perfect weer hoe ik mij reeds de hele week voel. Clap along!
Rudy Sylvester. Een charmezanger op jaren, maar blijkbaar wel een die nog verdomd scherp uit de hoek kan komen.
Sterk, Fred, heel sterk. Maar : ik geef me nog niet gewonnen. En ook Pieter-Jan lijkt helemaal klaar om de hemel te bestormen. Let the play-offs begin!
Bjorn is weer salonfähig. In Extra Time werd hij amicaal bejegend door zijn tafelgenoten en in haar column schreef Hilde Van Malderen zo ongeveer dat ze een natte pruim krijgt van mannen à la Ruytinx. Blijkbaar krijgt de ene rapper de absolutie dan de andere.
Kijk, ook ik voel, op 't eerste zicht, meer affiniteit met iemand als de immer zijn truitje nat makende OHL-spits dan met een zich als getto-gangster opkledend straatratje als Mehdi Carcela. En ook ik vind dat iemand die een fout maakt een tweede kans verdient. Maar : journalisten dienen toch iet of wat objectief te blijven. In de wedstrijd tegen Standard gedroeg Bjorn Ruytinx zich als een degoutante oorlogszuchtige klootzak die pas rust zou kennen wanneer hij iemand van het plein had geschopt. De straf die hij hiervoor kreeg was van een tegen de borst stuitende lichtheid en in de wedstrijden achteraf bezondigde hij zich opnieuw aan belachelijke edoch gevaarlijke tackles.
Hoewel de tand des tijds er door de jaren heen meerdere afknaagt tot op het bot, toch heeft een mens zekerheden nodig. Houvast. Zeker jongeren. Voor mij waren er indertijd mijn ouders, mijn broers, de wijk, de school, Koning Boudewijn, Armand Pien, Avro's Toppop, de koers en het voetbal. In het voetbal had je Anderlecht versus Club. Anderlecht was academisch, beetje chique, beetje bourgeois, Club verpersoonlijkte het voetbal van het collectief en de opgestroopte mouwen, met spelers die er vanaf het eerste fluitsignaal vol tegenaan gingen. Ludo Coeck, Juan Lozano en Enzo Scifo aardden in het Astridpark, Jan Ceulemans, Franky Vanderelst en Daniël Amokachi in Jan Breydel. Het voorbije decennium leek Blauw-Zwart zijn ziel kwijt te zijn geraakt, verworden tot een horde huurlingen zonder affiniteit met de club. Gelukkig wordt er dit seizoen nu en dan opnieuw gevoetbald conform de "oude waarden" : één voor allen, allen voor één. Met spelers waar de fans zich kunnen en willen mee identificeren.
't Doet deugd dat er af en toe toch een zekerheidje weet stand te houden.
Binnen een kwartier start Zulte/Waregem-Club Brugge. Hopelijk wordt het een schone match.
Tot in den draai.
(Peter).
P.S. Thomas Van der Plaetsen, you make us proud. Goe gedaan.
Wat oogde Kelly Druyts mooi wanneer ze gisteren al zegevierend over de meet reed in het verre Colombia. Een stralende, parelwitte glimlach, een blitse zonnebril, een als gegoten om het afgetrainde lijf zittend lichtblauw wielerpakje...Een succesvolle jonge topsportster van eigen bodem : het stemt ons blij en trots. Dit in tegenstelling tot die bende overbetaalde knoeiers van Racing Genk.
Emilio Ferrera. 't Klinkt Spaans dus 't zal wel goed zijn. Velen lijken er, bewust of onbewust, zo over te peizen. Want Spanje, da's toch het land van Rafael Nadal, Fernando Alonso, Alberto Contador, van de "blaugranas" van CF Barcelona en de "galacticos" van Real? Dus, wat daar vandaan komt, dat moet toch van topkwaliteit zijn? Ik denk er een beetje anders over. Eerst en vooral telt het zonnige schiereiland volgens mij, meer en in hogere mate dan de meeste andere Europese landen, high-tech "geprepareerde" (als ge begrijpt wat ik bedoel) topsporters. Ze hebben ginder gewoonweg sèrro-sèrro-sèrro-sèrro-sèrro percent scrupules op dat vlak. 't Is niet toevallig dat die beruchte dokter annex dealer, Eufemiano Fuentes, van daar afkomstig is en dat Sven Nys zich zo graag op Mallorca terugtrekt om te gaan "trainen".
Goed, ik (lucht)fiets hier inderdaad wat te ver weg in paranoïde klinkende bespiegelingen. Terug terzake. Ik vond Ferrera bij zijn entree in de Cristal Arena hautain overkomen. Zeggen dat hij slechts twee matchen nodig had om te zien wat er bij Racing Genk aan scheelt, plus de manier waarop, het klonk blasé en bovendien weinig respectvol naar Mario Been toe. Want : wat heeft Emilio al bewezen? In het begin van zijn carrière haalde de Brusselaar propere resultaten, onder meer bij Beveren en RWDM. Echter, daarna volgden minstens evenveel mislukkingen, zoals zijn passage bij de Club. Ok, hij heeft dan wel al een titel op zijn palmares staan, maar Saoedi-Arabië is nu niet bepaald een groot voetballand en bovendien gebeurde dit aan het handje van Michel Preud'homme. Dus : shut up and go to work!
Het klinkt vandaag de dag misschien altmodisch en des "losers", maar ik vind : bescheidenheid is en blijft een schone deugd. En hoeft zelfbewustzijn zeker niet in de weg te staan.
Eindelijk was de Jupiler League nog eens wat ze behoort te zijn : een amusant ligaatje waarin vrank en vrij wordt gevoetbald. Lokeren-Anderlecht : een lekkere pot. Charleroi-Zulte/Waregem : best genietbaar. Cercle-KV Mechelen : onvervalst spektakel met een zinderend slot. OHL-Club : een doelpuntenfestival. Standard-Gent : een thriller vol spanning en strijd.
En, beste lezer, weet je wat ik in deze een zeer leuke vaststelling vind? Dat het Belgen zijn die op veel velden de kar trekken. Vanaken was outstanding. Lepoint acteerde beresterk op Sclessin, De Sutter en Odjidja deden hetzelfde in de stad van de Stella. Biebauw, Sels (alweer) en Verhulst (in vervanging van Copa) keepten uitmuntend. Peter Maes' werk is al meerdere seizoenen na elkaar pico bello en Bobke Peeters coachte Hollandse Mario richting de uitgang. Knap hoe de lange kempenaar langzaam aan uit de put is geklauterd waarin hij na zijn rampzalige passages bij Cercle en Gent was verzeild geraakt. Hij maakt van het Beverse vreemdelingenlegioen een hecht team dat gedisciplineerd speelt en vecht voor elke morzel grond.
Laat maar komen, die play-offs!
In onze supercrimineel plezante Superklasse "De Zande" toonde Niek Cornillie de voorbije speelronde aan dat er ook in Beernem enkele voetbalkenners zitten. Met 23 propere punten geeft hij het hele pak het nakijken. Bij deze, Niek : een dikke proficiat! In de algemene rangschikking knabbelde de jonge Gillian een flink handvol punten af van zijn achterstand op mij en Fred waardoor hij zich opnieuw in ons kielzog heeft gemanoeuvreerd. Blijkbaar een bijterke, da manneke.
Het is dezer dagen heel leuk om supporter van Lokeren te zijn. Het veldspel is mooi om naar te kijken, de resultaten zijn prima en de goals hebben al het ganse seizoen een hoog playstation-gehalte. Met Vanaken hebben we goud in handen. Een voetballer in de pure zin van het woord : links, rechts, met het hoofd, overzicht in de passing, balvastheid, spelen in één tijd, een vrije trap nemen,... Deze Lommelse jongeling kan veel. Ook Dutra komt helemaal los : Braziliaanse swing in de heupen, maar ook een sterk lijf en een goeie, professionele mentaliteit. Hamdi Harbaoui is de king van de kleine carré. Als de krachtige, in duels bijna niet opzij te zetten Tunesiër in of in de buurt van dat rechthoekje de bal kan toucheren, gaat deze nagenoeg steeds richting doelkader. Nill De Pauw : een werker met meer dan behoorlijke techniek. Overmeire : een echte kapitein. Persoons : een lepe prof, vertrouwd met het klappen van de zweep. Odoi : een pittig backske met goeie voetjes. Met het hoofd is hij iets minder, zo konden we gisteren nog eens vaststellen. Patosi : wacht maar als die weer op niveau zal zijn. Peter Maes : de Huub Stevens van België. Slim, hard en bekwaam.
Eindelijk begint een en ander ook mensen van buiten het gezapige Wase stadje aan te spreken. Daknam was tegen RSCA voor het eerst sinds mensenheugenis gevuld met 10000 enthousiaste fans en voor de bekerfinale op 22 maart kochten er reeds 17000 (!) een ticketje.
Hopelijk blijft Roger Lambrecht nog heel lang leven.
Het deed deugd om Club nog een keer schoon te zien voetballen. Het verschil met de voorbije periode was groot. Redenen? Eén : De Sutter. Tommeke weegt op een verdediging waardoor er voor infiltrerende middenvelders, zoals Odjidja, meer ruimte komt in de vijandelijke carré. Twee : Engels-Mechele, ondersteund door vakman Simons. Onder hun drietjes vormen ze een moeilijk te ontwrichten eenheid. Ze verstaan mekaar. Drie : Meunier. De Waal heeft veel stuwing naar voor toe. Hij straalt dynamiek uit. Wel jammer dat Genk de pedalen kwijt is geraakt. Ze waren mijn titelfavoriet. Die zware Europese wedstrijden hebben blijkbaar veel kracht gekost. Het gelijk van Luzon? Ik vind van wel. Standard oogt fysiek en mentaal fris. Door die rotatie, jazeker.
In onze Superklasse heeft chef Pieter-Jan Moortgat ronde 25 met grote voorsprong gewonnen. Zelden iemand met zoveel overwicht een speeldag weten binnenrijven. Een dikke proficiat is hier op zijn plaats. In de top van het algemeen klassement schuiven nonkel en neef Patrick en Gillian steeds dichterbij. Het zou zomaar kunnen dat een twaalfjarige ons allemaal het nakijken geeft. Maar, één ding is zeker : hij zal het niet zomaar cadeau krijgen. Ik, Fred en nog een hele meute anderen zijn vast van plan om alles uit de kast te halen met het oog op die felbegeerde zegepalm.
Tot in den draai,
(Peter).
Enkele P.S.'jes
1. Een quote van KVK-coach Vanhaezebrouck in de krant van vandaag : "Ik viseer niemand, maar het lijkt me duidelijk dat onze keeper bij de eerste goal in de fout gaat."
Hein, zou het kunnen dat je hier toch een heel klein beetje Darren Keet viseert?
2. Stavros Glouftsis, spits bij Eendracht Aalst, werd enkele weken geleden betrapt bij het proberen stelen van een paar schoenen uit een sportwinkel te Ingelmunster. Blijkbaar had hij reeds vijf paar uit diezelfde shop naar buiten gesmokkeld. Bovendien was "sneaky" Stavros in januari door de correctionele rechtbank te Brussel reeds bij verstek veroordeeld tot zeven maanden cel voor het pikken van een laptop, vonnis waartegen hij in beroep was gegaan.
Anderlecht op zijn best : brasserie "Le Pavillon".
Ik beken : ik ben een "Brusselofiel". Mijn liefde voor "le BX" is ontloken in de drie jaar dat ik er, lang geleden, school heb gelopen. Ik voelde mij allerminst in mijn sas temidden al de fils à papa en Chipie-trutten aan de Universitaire Faculteiten Sint-Aloïsius te Koekelberg en broste er dan ook vrolijk op los. Ik beschikte zowel voor de NMBS als voor de MIVB over een jaarabonnement hetgeen mij toeliet om urenlang trein-, tram-, bus- of metrogewijs onze hoofdstad te doorcruisen. Het toeristische centrum interesseerde mij niet. Al die Aziaten en Amerikanen, een dure consommatie nuttigend op de Grote Markt of en masse foto's trekkend van Manneke Pis : het was niet mijn ding. Veel liever ging ik op zoek naar leuke "verborgen" hoekjes, pittige plekjes die niet gekend zijn bij het grote publiek. Alzo heb ik ook Anderlecht leren kennen als een gemeente met vele gezichten. Enerzijds is er de vaak negatief in het nieuws komende wijk Kuregem, een 's nachts inderdaad absoluut te mijden cartier. Toch vallen er zelfs daar, zij het overdag en voor wie er oog voor heeft, best wel een aantal bezienswaardigheden te spotten, zoals de vele mediterrane winkeltjes, theehuizen en kapperszaken, en het onovertroffen "Museum van de Geuze". Echter, Anderlecht is heel wat meer dan dat. Zo is er bijvoorbeeld het groene Neerpede met zijn mooie vijver en enkele smaakvolle restaurantjes (de boomgaard van "De Notelaar" en de tuin van "In den Appelboom" zijn absolute aanraders). Er is het Westland Shopping Center waar het steeds lekker ruikt naar parfum. Er zijn de voetbalcafés naast het Constant Vanden Stock-stadion. Er is de prettige multiculturele bedrijvigheid rondom "den abattoir". En er is, last but not least, het op en top Brusselse "Dapperheidsplein", la "Place de la Vaillance". Het is hier dat, bezijden de fraaie en door weelderige bomen omgeven Sint-Guido-kerk, een van mijn favoriete kroegen is gevestigd, en, geloof me vrij, ik ken er heel wat. Brasserie "Le Pavillon" is schitterend gelegen en heeft een oergezellig houten terras waarop het op zomerdagen heerlijk toeven is. Ook vandaag nog, als ik om een of andere reden in Brussel ben en ik de chance heb dat het zonneke schijnt, kan ik het niet laten om er een fris Brabants bierke naar binnen te sloeberen, onderwijl, zij het op discrete en welvoeglijke wijze, het met de regelmaat van een klok passerend "exotisch schoon" monsterend. Zoals ze ginder zeggen : à la bonne santé!
Anderlecht op zijn slechtst : R.S.C.A. en de zaak-Hazard.
Op enkele tientallen meters van "Le Pavillon" ligt het "Erasmushuis". Disiderius Erasmus was een beroemde Middeleeuwse schrijver-filosoof die enige tijd onder de Anderlechtenaren heeft gewoond en kan beschouwd worden als hun beroemdste resident ooit. In de Voetbalmagazine van vorige week legt journalist Matthias Stockmans een link tussen deze grote denker en de plaatselijke voetbaltrots. Hij schrijft het volgende :
"Erasmus was een man die de wanpraktijken van de heersende machtshebbers durfde aan te klagen, die verder wilde kijken dan de eigen tuin en die, toen al, pleitte voor een scheiding van Kerk en Staat. Toch werd hij niet gezien als een rebel. Integendeel, hij werd alom bejubeld als aangenaam, erudiet gezelschap. Een pragmaticus ook. Naar dat beeld wil Royal Sporting Club Anderlecht zich vijfhonderd jaar later gedragen. Waardig en stijlvol, maar evenzeer ambitieus en met een verruimende blik op de toekomst..."
Van een potsierlijke vergelijking gesproken! Van Holsbeeck en co proberen, midden in het seizoen (!!!), de twee beste spelers van onze competitie, met name Thorgan Hazard en Michy Batshuayi, los te weken, of, beter gezegd, weg te roven bij respectievelijk Zulte-Waregem en Standard, hierbij blijkbaar geen moer gevend om het feit dat beiden zwart op wit contractueel vastliggen. Slinks gelobby, ellebogenwerk, machtsmisbruik en hypocriet gefoefel achter de schermen en onder tafel worden hierbij niet geschuwd. Dus : hoezo waardig? Hoezo stijlvol? "Pacta sunt servanda" als hoeksteen van ons rechtssysteem? Man, man, waar gij nog van spreekt : 't is 't geld da telt. Competitievervalsing? Kom, kom, ge moet zo dramatisch nie doen : voetbal is maar een spel.
Sta mij toe, beste lezer, dat ik een andere, mijns inziens in deze context beter passende vergelijking maak. Het bekendste boek van de reeds vernoemde Erasmus heet "Lof der Zotheid", een werk waarin hij in zijn tijd woekerende mistoestanden op een satirische wijze door de mangel haalt. Zo hekelt de met een scherpe pen begiftigde wijsgeer in het hoofdstuk met als titel "De Inhalige Bisschoppen" het feit dat de toenmalige kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders niet zozeer bezig zijn met het geestelijk welzijn van hun kudde, als wel met het vergaren van steeds meer persoonlijke rijkdom en uiterlijke pracht en praal. Wel, mocht er ooit een verfilming komen van "Lof der Zotheid", dan zouden volgens mij Roger, Philippe en Herman perfect kunnen figureren als drie bisschoppen : luxueus getooid in bisschoppelijk paars en op schijnheilige wijze vrome teksten debiterend. Neen, de voorbije weken heeft R.S.C.A. binnen onze vaderlandse Jupiler League de grenzen van de sportiviteit brutaal en schaamteloos in negatieve richting proberen verleggen. Hopelijk halen ze hun slag in deze niet thuis.
Voilà, 'k heb mijn zegske weer eens kunnen doen. Ondertussen zijn in onze Superklasse de esbattementen opnieuw in alle hevigheid losgebarsten. Voor de winterstop heb ik nog even een tikske kunnen uitdelen en vooralsnog weet ik mijn koppositie te bestendigen. 't Zal mij benieuwen wie volgend weekend in staat zal blijken te zijn om terug te vechten. Hartverwarmend is het om week na week vast te stellen dat de grote meerderheid van de deelnemers er echt mee bezig is om te proberen het onderste uit de kan te halen. Het maakt dat ik besef dat de strijd nog lang niet gestreden is en dat ik velen de overwinning gun. Echter : mezelf wel het meest. Ik ben tenslotte Moeder Theresa niet.
Voetbal weerspiegelt de maatschappij en schotelt ons bijgevolg nu en dan trieste en smakeloze taferelen voor. De grijns van Bjorn Ruytinckx was luguber en de beelden van de supportersrellen tussen die twee Braziliaanse eersteklassers deden iedere normale mens huiveren. Gelukkig waren er de stralende...glimlach van Fernanda Lima en de eerste helft van Sporting Lokeren op het veld van Racing Genk om ons humeur op te krikken en op peil te houden.
In onze Superklasse heeft de voorbije weken iemand een heuse hold-up op de koppositie gepleegd. 't Is niemand minder dan hij die gekend staat als "the Voice van Asse" : Rudy Sylvester. Bijgevolg wordt de geestelijke vader van die Gouden 11, te weten F.V. uit H., dezer dagen in de wandelgangen gesignaleerd met een kamerbrede smile van oor tot oor, iedereen die hij tegenkomt de suggestie aanreikend om even een blik te werpen op de algemene rangschikking.
Tot in den draai,
(Peter).
P.S. In het hieronder "geposte" filmpje komt de seniele Sepp Blatter af en toe in beeld als een hoogst ongewenste stoorzender. Excuses hiervoor.
Een mens kan, als hij wil, zeuren over van alles en nog wat. Jazeker, het neep dat "mijn" Sporting Lokeren, ondanks het verzorgde veldspel, ijskoud de boot inging tegen een uitgekookt Club. Jazeker, het neep dat ik in mijn Gouden 11 twee spelers die samen acht schone punten sprokkelden (Pollet/Refaelov) op de bank had gezet ten voordele van twee andere (Harbaoui/Ngolok) die er onder hun beidjes slechts eentje vergaarden. Jazeker, het neep toen ik constateerde ook in ons Peloton van de Gouden Cross naar de tweede plek te zijn teruggewezen, van deze keer door onze overigens zeer gewaardeerde collega Kristof Tyvaert en zijn "Loeten".
Echter, deze zure oprispingetjes verzonken in het niet vergeleken bij al het moois wat we voorgeschoteld kregen. Het was immers weer een sportief weekend waar iedere rechtgeaarde liefhebber zijn duimen en vingers kon bij aflikken. Neem nu de veldrit in Gieten, vorige zondag. Door een klein akkefietje vlak na de start draait Niels Albert, die de dag voordien in Koksijde reeds een sterke zege had geboekt, als aller-, maar dan ook als allerlaatste het veld in. Nagenoeg de hele wedstrijd is hij op achtervolgen aangewezen. Toch rijgt hij de overige deelnemers een na een aan zijn degen om dan op het einde "the last man standing", Lars van der Haar, op dat zanderige stuk bergop helemaal kapot te lopen. De moedige jonge Nederlander klampt nog aan maar ziet ze van pure vermoeidheid zo vliegen dat hij niet meer in zijn klikpedaal geraakt. Daarna zagen we in de "Zesdaagse van Gent" een potentiële nieuwe ster in het baanwielrennen opstaan. Op zijn twintigste verjaardag toonde Jasper De Buyst uit Relegem bij Asse dat hij over een uitzonderlijk krachtige en explosieve motor beschikt. Wat kan die jongen snelheid maken en blijven maken. Iedereen beet er zijn tanden op stuk. Ook de woorden die hij achteraf in zijn overwinningsspeech uitsprak ter ondersteuning van de diep getroffen Gijs Van Hoecke waren indrukwekkend en verraden klasse en persoonlijkheid. Laat Rio 2016 maar komen, zou ik zo zeggen.
De vaderlandse Jupiler Liga deed eveneens zijn duit in het zakje en serveerde ons enkele spectaculaire matchen, verrassende uitslagen en fraaie doelpunten. Oostende speelde vrank en vrij en veegde de mat aan met een onthutsend apathisch Genk. Naar ik vernomen heb was het daar achterna serieus feest aan "'t zeitje". En ook Zulte-Waregem acteerde in een amusante tweede helft weer voluit in de geest van "Das schöne Spiel" : veel beweging, heldere patronen, snelle en accurate passing, dit alles in goede banen geleid door een onversneden klassevoetballer en toekomstige Gouden Schoen. Als ze in de winterstop hun ploeg kunnen samenhouden, dan mogen ze daar aan de Gaverbeek voor dit seizoen heel veel ambiëren. Zelfs het allerhoogste, als ge 't mij vraagt.
In onze geklofte Superklasse kroonde Pol François zich voor de tweede keer op rij tot weekwinnaar. Straf gedaan. Jammer genoeg levert het onze collega annex Essevee-supporter in de algemene rangschikking niet veel winstplaatsen op. De zich opnieuw 100% in de debatten en de aria's mengende Rudy Sylvester slaagde er wederom in enkele moeilijke hoge noten feilloos de ether in te keilen en zingt alzo duchtig zijn woordje mee in de top drie. Florian kwam, na een matige zaterdag, op de dag des Heren plots als een duiveltje uit een doosje tevoorschijn en verstevigt enigszins zijn koppositie. Toch lijkt ook deze jaargang alles zich toe te zullen werken naar een alles verterende, adembenemende climax. Een soortement oorverdovende oerknal waaruit, nadat alle stof is opgetrokken, glorieus een stralende winnaar zal tevoorschijn komen.
Die eer viel in 2012 te beurt aan Ben Dewyn, die een furieus opzettende Pim Houwen nipt kon afhouden en op die manier de zege in de wacht kon slepen. Wat volgt is een kort vraaggesprek wat ik had met onze werkmakker van leefgroep 1, die in zijn eerste antwoord al meteen bewijst een kenner te zijn.
1. Ben, je staat bekend als een echte Club-supporter. Is er echter een andere ploeg uit de Jupiler League waar je eigenlijk wel een beetje een boontje voor hebt?
"Ik heb het eerlijk gezegd wel voor de huidige ploeg van Lokeren. In de match van zondag werd mijn sympathie er alleen maar op versterkt : leuke spelers (zoals Taravel, waarvan ik het vreemde vind dat hij nog niet bij een, met alle respect voor Lokeren, Belgische topclub speelt, en zoals Vanaken, die ik zeer graag bij Club zou zien), de overgave van het blok Overmeire-Persoons en gewoon de ploeg die er staat als ploeg."
2. Is er in het buitenland een team waar je voor supportert?
"Ik heb niet echt een favoriete buitenlandse ploeg. Sinds ik geen Sporting Telenet meer heb, kijk ik ook minder voetbal. Ik had wel enkele ploegen die ik een tijd geleden wat volgde, zoals Napoli (toen nog met Lavezzi, Cavani, Hamsik,...een heerlijk team), Werder Bremen (toen nog met o.a. Arnautovic). Zoals je merkt zijn het eerder specifieke spelers die mij naar een bepaalde club toe trekken. Een Ibrahimovic, een Gerrard, een Kompany, een Aguëro... Daar kan ik echt van genieten. Op internationaal vlak heb ik het wel voor Engeland en Nigeria."
3. Heb je vroeger zelf nog ergens gevoetbald en/of heb je nog andere sporten en/of hobby's uitgeoefend?
"Ik heb ooit twee jaar gespendeerd bij de preminiemen van het toenmalige FC Kuurne Sport. Gestart als diepe spits, later verplaatst naar de rechts-back. Daarnaast heb ik in mijn jeugdjaren een jaar gezwommen (sterk in crawl, vlinderslag een ramp) en tien jaar gevolleybald (middenman en passeur, na een vroege groeispurt ben ik meer en meer naar de "kleintjes" van de ploeg gezakt). Na mijn sportcarrière ben ik mij volledig beginnen richten op mijn muziekcarrière Minder gezond, maar wel een voltijdse bezighouding "
4. Heb je, op muzikaal vlak, een all-time favoriet nummer?
"Eén bepaald nummer geven kan ik helaas niet, wel enkele kandidaten.
Ghost Love Score - Nightwish
Just So You Know - American Head Charge
Vermillion, pt. 2 - Slipknot
En om het "What The Fuck?!"-gevoel even weg te werken :
Stairway To Heaven - Led Zeppelin
Brothers In Arms - Dire Straits
I've Got You Under My Skin - Frank Sinatra"
5. Hoe gaat het, volgens jou, Rudy Sylvester verder vergaan in onze Superklasse?
"Rudy Sylvester blijft een niet te onderschatten tegenstander die meedraait tot het einde. Een man met kennis van zaken èn ervaring. Maar, gezien de vreemde competitie vol onverwachte wendingen, zwakke sterkhouders, jeugdige onbekende talenten,...wordt de uiteindelijke overwinnaar binnen de Superklasse moeilijk te voorspellen. Ik gok erop dat Rudy Sylvester eindigt op de 3de plaats, na een continue periode van extreem schommelen tussen andere ploegen tijdens de play-offs. Rudy Sylvester zal er nipt bij zijn, maar het zal niet mogen baten... Ik zal desbetreffende al citeren, wanneer hij naast de top 2 grijpt : "Och jongen, op een podium zijn drie plaatsen, dus ik sta er nog op. Ik zal mij nu richten op het wielrennen, dat is tenminste een sport."
De mens is een vat vol instincten, driften en verlangens. Zeer zeker kunnen deze gevaarlijk zijn en destructief uitpakken, maar het is niet slim om ze te zeer te onderdrukken en "onder controle te houden". De kunst is te sublimeren. Een intelligent en beschaafd iemand zoekt en vindt een mooie en gepaste, een "sublieme" uitlaatklep voor zijn on- en onderbewuste begeertes en emoties. In die zin is voetbal een godsgeschenk. Mannen willen kampen en strijden, willen op tijd en stond fysiek een keer flink los gaan. Maar willen ook vriendschap sluiten, verbroederen, feesten en zingen. Dit alles kan perfect in dit even eenvoudige als superbe spel. Een veld, een bal, twee doelen en...go!
Ook Superklasse "De Zande" kan in het licht hiervan zonder probleem beschouwd worden als een forum waar de deelnemers op een amusante wijze met elkaar kunnen bikkelen en botsen, over elkaar heen rollen en hotsen en knotsen totdat er uiteindelijk eentje met de oppergaai gaat rotsen. We zijn ondertussen reeds toe aan onze achtste jaargang en het niveau groeit mee. Bij sommigen zelfs heel snel. Neem nu Marlies. Vorig seizoen, ofschoon later ingestapt, steevast in de staart van het peloton, maar kijk eens nu. Ze staat meer dan haar mannetje. Of Elien : debuteren en onmiddellijk hoog in de rangschikking. En wat gezegd van Florian. Ook zijn eerste inschrijving en : hop op kop! 'k Peis zelfs dat hij in de totale rangschikking van die bijna 23000 ploegen zo ergens tussen plaats 200 en 250 moet staan. Klopt dit, Flor?
Tot slot een dikke proficiat aan weekwinnaars Pol en Jonas, alsook aan de tweede, the one and only Bob "Bossie" Bossaert, die naar verluidt enkele "rake" transfers verrichtte.
Michy Batshuayi doet me denken aan een jonge Amerikaanse bizon. Dat sterke lijf, die geblokte kop. Ik zie zo voor me hoe de stoom vol kracht uit zijn neusgaten komt, klaar als hij is voor opnieuw een niet te stuiten raid op het vijandige doel. De indiaantjes van de Ghelamco Arena kregen hem niet geveld. Het was integendeel hij die de Gentenaars genadeloos omlegde met één loeiharde buffelstoot recht in het kruis.
Ooit zat de jeugdige Brusselaar in de jeugdopleiding van Anderlecht, maar daar hebben ze hem de deur gewezen wegens zogezegd wangedrag. Ik denk dat ze zich op vandaag bij paarswit de haren uit het hoofd rukken voor een dergelijke kapitaalsvernietiging. Batshuayi lijkt mij niet zozeer crimineel of onhandelbaar of een hopeloos geval, hij geeft mij veeleer de indruk van een kwajongen die af en toe een puberale apenstreek durft uithalen en die men mits een strenge maar rechtvaardige begeleidershand wel in het gareel kan houden. Standard getroost zich die moeite en zal er dus de vruchten van plukken.
En dan : onze kostelijke Superklasse "De Zande". Daarin springen twee markante dingen in het oog. Ten eerste : Florian pakt de kop in de algemene rangschikking. Hij springt nipt over mijn team, het supersonische "Sporting Djelleke" dat in de voorbije weken de eerste plaats bekleedde. Samen met de nederlaag en het zwakke spel van mijn favoriete ploeg, Sporting Lokeren, maakt dit dat ik al betere weekends heb gekend. Een tweede iets waar we niet omheen kunnen : Rudy Sylvester is back in town! En hoe! Weekwinnaar met 44 schone punten. Omdat we zo content zijn dat deze getalenteerde charmezanger opnieuw boven water is gekomen, hebben we sms-gewijs een klein interviewtje afgenomen van zijn geestelijke vader, met name niemand minder dan Frederik Vangheluwe. Ik stelde hem vijf vragen :
1. Welke speler uit de Jupiler League zie je graag bezig?
2. Wie wordt er volgens jou landskampioen?
3. Wat vind je van Luzon?
4. Is er een speler waar je het om een of andere reden niet voor hebt?
5. Wie wint er op 17/11 in Gavere?
Fred antwoordde als volgt.
1. Ik heb een zwak voor de Coulibaly's en de De Sutters op deze planeet, die weinig of geen kansen kregen bij hun vorige ploegen maar op een ander het tegendeel meer dan bewijzen. Maar wie er voor mij absoluut bovenuit steekt is Michy Batshuayi. Meepakken naar Brasil.
2. Standard Luik, als...
3. ...Luzon stopt met roteren, roteren en roteren. Dit is trouwens ook niet goed voor mijn Gouden 11. En Luzon zelf : pff...
4. Ik heb wat moeite met de "new kids", mannekes die net komen kijken, die nog maar weinig bewezen hebben, maar zich profileren als heel wat. De Benito Ramans, de Praets,... Ik heb het meer voor de noeste werkers die zich in interviews wat meer op de vlakte houden.
5. Een makkie noem ik dit. Sven Nijs wint. Eens fan, altijd fan.
Als ik Eidur Gudjohnsen tegenwoordig over het plein zie sjokken moet ik denken aan een kloeke, edoch rond de buik, de billen en de kont enkele overtollige kilo's meezeulende bouwvakker die een zomerse barbecue organiseert en onder het drinken van een reeks verfrissende pilsjes in ontbloot bovenlijf en op badslippers met enkele maten op ontspannen wijze een balletje trapt in de tuin van zijn eigenhandig opgetrokken fermette.
Michel, kunt gij u daar iets bij voorstellen of vindt ge dat mijn fantasie op hol slaat?
Marc Degryse wordt in Het Laatste Nieuws neergezet als de beste analyticus van het land. Toch vind ik hem regelmatig de bal misslaan. Enkele voorbeelden.
1. Hij schat Dury niet op waarde. Regelmatig legt hij er de nadruk op dat de Essevee-coach nog niks bewezen heeft bij een topclub. Ik zie ook veel matchen (op televisie) en als het een door de Zultenaar geleide ploeg betreft -ook in dat seizoen dat hij trainer was van de Buffalo's- krijgt de toeschouwer nagenoeg altijd "schoon spel" voorgeschoteld : vlotte combinaties, veel kansen en doelpunten. Zoals gisteren. Zes treffens waarvan Zulte-Waregem-AA Gent er qua amusementswaarde met kop en schouders bovenuit stak. What you see is what you get : Francky Dury is de beste in België.
2. Hij schat het Genkse verdedigingsduo Kara-Koulibaly niet op waarde. Tot voor enige weken had hij het over hun gebrek aan voetballende kwaliteiten en over hun "steeds weerkerende foutjes", terwijl het toch niet zo moeilijk is om vast te stellen dat die twee ongelooflijk sterke verdedigers zijn, zo goed dat Been zich structureel een middenveld met Gorius, Camus, Buffel en De Ceulaer èn hoog spelende backs kan permitteren. Achteraan staat er een zwarte muur die tegen een stootje kan. Plus : bij stilstaande fases in het voordeel van hun ploeg vliegen beide Afrikanen er stevig in en vormen ze een te duchten luchtmacht die er geregeld eentje in het vijandelijke doel buffelt. Mijn prognose : Genk wordt kampioen.
3. Hij overschat systematisch de kwaliteiten van buitenlandse coaches. Fernandez bij Gent, aanvankelijk dacht ik ook dat dat ging lukken, maar in het begin van dit seizoen zag ik dat hij El Ghanassy tegen Anderlecht tot kapitein bombardeerde, waarna deze laatste zo lamlendig acteerde dat ik op een gegeven moment dacht dat hij de boel wilde saboteren. Op dat ogenblik zou een "kenner" toch in de gaten moeten hebben dat bij die Spanjaard het heilige vuur niet meer brandt, dat hij het niet meer onder controle heeft en zomaar wat doet op goed geluk. John van den Brom daarentegen heeft zeker wel nog die honger en die drive, maar ik vind Dury, Maes en Vanhaezebrouck simpelweg beter in hun vak.
Alle respect voor Degryse en de mooie carrière die hij gemaakt heeft, maar ik vind dat er in onze bijdehante Superklasse deelnemers zijn die minstens een even goeie kijk op het spelletje hebben als de Hollandofiele Ardooienaar. Zoals daar is : Kristof Demeulemeester van "Fc Lost". Bij deze trouwe participant aan SK "De Zande", alsmede alerte volger van onze vaderlandse Jupiler League peilde ik kort naar zijn visie op enkele concrete kwesties.
1. Kristof, wie wordt volgens jou landskampioen?
"Club Brugge. Zonder goed te spelen staan ze vooraan in de klassering. Preud'homme zal er het vuur, wat ze momenteel ontbreken, stilaan inkrijgen, hoop ik. Al zal Genk een te duchten concurrent zijn."
2. Wie vind je de beste verdediger in de Jupiler League?
"Koulibaly van Racing Genk. Ijzersterk, beenhard, goede passing, scorend vermogen,... Soms wat driest, maar is uiteraard nog bitter jong (22 jaar)."
3. En wie vind je de beste trainer?
"Ik twijfel tussen Dury en Vanhaezebrouck. Beiden schitterende resultaten, mooi voetbal, goede 'psychologische' aanpak. Neem maar Dury : het totaalpakket..."
4. Wie, denk je, wordt er topschutter?
"Vossen, indien hij niet geblesseerd raakt. Wil zich in de kijker spelen om mee te gaan naar Brazilië maar heeft uiteraard enorm veel kwaliteiten als spits en ploegspeler."
5. En, last but not least : wie zal zich volgens jou dit seizoen tot winnaar van onze Superklasse mogen kronen?
"Zoals het er nu naar uitziet wordt het een strijd op het scherp van de snee. Ik vermoed dat Florian met enkele gerichte transfers Peter naar de tweede plaats zal verdringen. Elien wordt 3de."
Minder gezond, maar wel een voltijdse bezighouding 
