Welkom jij! Net zoals zovelen ons al hebben voorgedaan, zorgen ook wij graag voor lyrische teksten en sprekende beelden, zodat alle curieuze-neuzen en gelijkgestemde zielen op de hoogte blijven van het reilen en zeilen van ons stroavontuur. EXPEDITIE STRO-FUN-ALOM, BE READY, 'CUZ HERE WE COME :D
De komende 2 weken is onze chalet wat de klok slaat!
Die ligt nog op elkaar gestapeld in de tuin van Vake Jos en met de lente in't land, beginnen de uitluikende plantjes er hinder van te ondervinden. Dus meten, beredeneren, zagen, freezen ... -jaja MET HAMER EN BEITEL voor 't precisiewerk - we van 's morgens tot 's avonds dag in dag uit. Het ene vuurtje is nog maar half geblust of er komt al een ander skelet uit de kast gevallen.
Dankzij de hoofdbrekende slapeloze nachten van vooral Vake Jos wordt overal een mouw aan gepast om alles zo goed mogelijk te renoveren: zodat we binnenkort een stevig, stabiel woonbaar "huisje" hebben. Als we nu een beetje chance hebben, is 't in juni woonklaar. Tegen dan hopen we water, stroom en riolering te hebben: een uitdaging als je in een straat zonder naam woont, zo blijkt.
Tussendoor is Els zo lief om de keurder van onze werfkast op te wachten. Wij zijn druk aan't werk en zij woont in de buurt van onze grond. Eventjes op en af en onze elektriciteit is een feit ... Althans dat dachten we toch! De kast wordt afgekeurd, aangezien er nog iets los hing en omdat hij nog niet aangesloten was op de aardingslus. Héél vervelend, vooral omdat we op voorhand gebeld hadden met de vraag of dat al moest gebeuren. De vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn verzekerde ons dat dit niet nodig was. De "gezellige" afkeurder dacht daar anders over. Nu was onze geleiding in de grond immers nog meer dan 320 Ohm, en die zou onder de 30 Ohm moeten liggen om goedgekeurd te worden. De reden waarom we die lus nog niet hadden gelegd, is omdat die uit koper bestaat (in ons geval 70 meter koper) en koperdieven zijn daar verzot op. Ons gedacht: zolang we niet met de ijzernetten voor onze funderingsplaat bezig zijn, wachten we liever met die lus te leggen: better safe than sorry. En met die netten gaan we wachten tot onze chalet rechtstaat. Ons verdubbelen kunnen we helaas nog niet, dus is't een simpele kwestie van prioriteiten te stellen.
Om onze plicht te vervullen en toch elektriciteit te krijgen, leggen we dus de lus wel uit. Gevolg: gepikt! Paesen zal blij zijn dat we een 2de X 70 meter komen halen.
Helaas hebben Jean-Marie en Eefje de eerste week problemen met hun bouwkraan. We hadden nl. afgesproken om maandag paraat te staan, zodat we hen een helpende hand konden toesteken met het in elkaar knutselen van hun skelet. Die helpende hand wordt een weekje uitgesteld wat ons schema net iets uitdagender maakt. Een week later is het dan zover en helpen we hen met het uitsorteren van de balken. Totdat we plots telefoon krijgen van Paesen dat onze ijzeren bewapening geleverd wordt. Daarop gaan we naar onze werf en keren wat later terug, om te ontdekken dat een 2de motor van de bouwkraan het begeven heeft. Opnieuw bouwvertraging voor hun dus: spijtig! 't Zou fijn geweest zijn, moesten we hen wat meer kunnen helpen. Jammer genoeg zaten we zelf met een deadline: de laatste 3 dagen van de paasvakantie hebben we immers een hele hoop versterking ingeschakeld om onze chalet recht te zetten. Dat betekende voor ons opnieuw prioriteiten stellen en doorwerken tot in de late uurtjes.
Voor we 't weten is 't vrijdag en meldt de eerste lading extra mankracht zich aan. Erik en Papa René helpen ons 3tjes met het inladen van alle panelen in de verhuiswagen. Daar zijn we een dagje mee zoet. Tegen het vallen van de avond komt ook Steven langs om ons te helpen met het pas zetten van de stoeptegel"sokkels" onder onze chalet. Zaterdag is D-Day: Vake Jos (uiteraard), Erik, Steven, Papa René, Nils, Veerle, Bart, Sofie, Els, Geert ... heel erg bedankt! Op een verongelukte deur en een omgevallen muur na, is de chalet zonder al te veel kleerscheuren rechtgezet. Zondag: Paasfeest en bezoek bij 5 kanten van de familie - eventjes een verdiende rust dus na alle inspanningen! Maandag: Roofing branden deel 1
Volgend weekend: roofing branden deel 2 → de betonnetten zullen dus nog even moeten wachten!
donderdag 31 maart 2011, 1 dag vroeger dan voorzien.
Om 8u 's
morgens krijg ik onderweg naar school telefoon van onze grondwerker.
Aangezien 't vandaag druilerig weer is, gaat hij ons kruipkeldergat
vandaag uitgraven i.p.v. morgen. Onze werf ligt immers in een
verkaveling waar men volop aan't bouwen is, dus als hij hier en daar wat
zand morst of verliest en dat wordt dan modder door de regen is dat
niet zo erg. Zo kan hij morgen bij andere mensen die in een nette wijk
wonen gaan graven tijdens 't mooie weer.
Wel spijtig, want ik had
er graag bij willen zijn. Zeker nu Ward in 't zuiden van België
vertoeft met zijn para's in spe. Al is het maar om te coördineren waar
de bergen zand naartoe moeten, zodat we onze chalet nadien nog deftig
kunnen installeren.
Niet dus. Ik werk van 's morgens in't school
tot 's avonds laat op 't internaat en onze grondwerker doet 't zelfde.
Wel iets minder lang: hij begint iets na 8u en is al voor 18u klaar.
Tijdens mijn middagverplaatsing van werk a naar werk b, rijd ik er snel
even langs om 't zien hoe 't vlot en een fotootje te trekken, maar veel
tijd heb ik niet.
Echt iets controleren lukt dan ook niet, omdat de
werken nog volop aan de gang zijn. Ondertussen zijn er al 11 camions
grond afgevoerd!
Achteraf gezien was 't toch wel beter geweest moest ik wel in de
buurt gebleven zijn. Ons gat is niet helemaal recht uitgegraven, zowel
in de lengte, de breedte als in de diepte. Op zich kunnen we onze plan
nog wel trekken door wat creatief met deze uitdaging om te springen,
maar moest ik er bij geweest zijn kon ik toch nog gevraagd hebben om 't
langs achter wat verder uit te graven, zodat we plaats hebben om onze
kelder op te metsen.
Achteraf gezien was 't toch wel beter geweest moest ik wel in de
buurt gebleven zijn. Ons gat is niet helemaal recht uitgegraven, zowel
in de lengte, de breedte als in de diepte. Op zich kunnen we onze plan
nog wel trekken door wat creatief met deze uitdaging om te springen,
maar moest ik er bij geweest zijn kon ik toch nog gevraagd hebben om 't
langs achter wat verder uit te graven, zodat we plaats hebben om onze
kelder op te metsen.
