Jessica Blandy #8: Zonder wroeging, zonder spijt... (HC) (Dupuis) (1992)
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
"Ik heb het notitieboekje aangenomen... Een stommiteit van formaat. Ik heb het in m'n kantoor bij m'n nota's gelegd. Op een dag kwam Kim... Ik was er niet. Ze heeft een sleutel. Terwijl ze op me zat te wachten, dronk ze een borrel en begon ze in m'n spullen te rommelen... En ze vond het boekje, natuurlijk. Ze heeft het helemaal doorgenomen. Toen ze weer wegging, wist ze precies wat ze wilde..."
"Je hebt mijn broer en mij een dienst bewezen door voor ons te getuigen, na die akelige nacht bij Mrs. Grandville. Zonder jou zouden wij de schuld hebben gekregen. Dus heeft mijn broer besloten om je een waarschuwing te geven, dat is alles. De Dame vertoonde zich net toen jij in dat ei wilde bijten. Ze is mild geweest, ze heeft je gered. Door te verhinderen dat je het inslikte, want mijn broer had je in de zwarte bovenhoek van het eerste kwartier geplaatst. Héél gevaarlijk. Omdat satan een gezicht en een stem heeft. De stem en het gezicht van mijn broer!"
Jessica Blandy #11: Trouble in Paradise. (HC) (Dupuis) (1995)
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
"Trouble in paradise... M'n lievelingsfilm! Toen ik 'm voor het eerst zag, was zij bij me... Rachel. Haar hand lag op mijn arm. Ze was toen nog niet met Josuah getrouwd. In verband met Josuah... Ik heb gehoord wat er is gebeurd. Dat was toch geen ongeluk, hè?" Jessica trekt terug naar de heimat, op bezoek bij papa. Niet iedereen ziet haar graag komen.
Jessica Blandy #12: Als een gat in het hoofd. (HC) (Dupuis) (1996)
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
Wanneer Gus Bomby Jessica contacteert en haar haast smeekt hem te helpen, stemt ze toe hoewel de twee in het verleden nooit dikke vrienden zijn geweest. Gus wordt achternagezeten door een man die zich Konobo laat noemen. Een huurmoordenaar die pas opdaagt wanneer hij zijn contract uitvoert en, bij wijze van handtekening, zijn slachtoffer een kogel in het rechteroog schiet. Gus is dus de enige die even het gezicht van Konobo heeft gezien en het nog kan navertellen. Hij wil daarom dringend contact opnemen met de politie.
Jessica Blandy #13: Een brief voor Jessica. (HC) (Dupuis) (1997)
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
Een reeks moorden zet de politie onder druk. Zware Robby, niet de meest fijngevoelige rechercheur, wil absoluut resultaat. En het doel heiligt de middelen. De moordenaar, die al zijn slachtoffers de keel afsteekt met een briefopener, is bij zijn laatste 'contract' het moordwapen vergeten. Dan ontstaat een vreemd spelletje met wisselende situaties en steeds nieuwe verdachten: enkele individuen die zo verdacht lijken dat het grotesk wordt, brave burgers die achter een façade van geluk en minzaamheid hun minder fraaie kantjes verbergen en een arme taxichauffeur die problemen heeft met zijn ogen. Jessica heeft net haar beste vriendin verloren. Dus ook zij gaat op onderzoek.
Dankzij de contacten die ze legt via haar goede vriend Cabron Salute, een schrijver die in ballingschap leeft, kan Jessica naar Cuba vertrekken. Ze wil er een kolonel interviewen die na zijn kritiek op het Castro-regime onder voorwaarden werd vrijgelaten. Jessica is nog maar pas in Cuba gearriveerd of het loopt fout. Een eerste contactpersoon verdwijnt, een tweede wordt vermoord. Jessica staat er dus alleen voor in een land waar fraude de regels dicteert, waar dubbel spel wordt gespeeld en waar je zelfs je dikste vrienden niet kunt vertrouwen. Jessica weet absoluut niet meer waar ze aan toe is. Nadat ze op het nippertje aan een huurdoder ontsnapt, heeft Jessica geen andere keus dan op haar tanden te bijten en alleen door te gaan. Ze vindt steun bij Haydée, een meisje dat er alles voor over heeft om haar ideaal te bereiken. En soms... blijkt de realiteit veel banaler te zijn dan je had verwacht...
Jessica Blandy #15: Zoals Ginny was. (HC) (Dupuis) (1998)
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
"De plaag kwam over de stad toen ik in de keuken stond. Ik was kalkoen aan het maken voor Billys verjaardag. Op de radio hoorde ik Sinatras When I was seventeen... Toen dacht ik weer aan jou. Jij hield vroeger van Sinatra. En van het leven, van jongens... en van schrijven... Maar we zijn geen zeventien meer. Hou je nog van het leven?"
"Soms leidt een weg naar de kern van muziek of van een mysterie. Wat je ziet, is dan de weerspiegeling van wat je wilt ontdekken. Van wat in je geest staat gegrift... Een landschap, een legende... Een ruïne met zullen. Of zuilen alleen. En blues, baby..."
Jessica Blandy #17: Ik ben een moordenaar. (HC) (Dupuis) (2000)
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
"Voor de pret moet je het niet doen. Je was gewaarschuwd. Sommige mensen geven het na één of twee weken al op. Vooral de aanwezigheid van de partner is soms moeilijk te accepteren... Vierentwintig uur per dag diezelfde blik. Dat ervaar je snel als een aanslag, een inbreuk op je privé-leven. En je gaat elkaar gauw haten. Maar haat is vaak de beste therapie! Ik laat je. Tot donderdag dan? Ik stort me in de grootste stommiteit uit mijn leven. Maar dan ben ik ervan af. Al wordt het een dure grap."
Jessica Blandy #18: Het Jessica-contract. (HC) (Dupuis) (2000)
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
"Uitkijken! Het leven is een bodemloze put waar je vroeg of laat in tuimelt. Ook luxe zal je daar niet voor behoeden. Luxe is als een dode huid die op je nachtmerries kleeft... Je gaat op de vlucht. Je probeert te verdwijnen achter de horizon die steeds verder voor je wijkt. Je weigert toe te geven aan je angst. Je bijt van je af... Je wilt geen makkelijke prooi worden, want dat ben je nooit geweest."
"Ik heb nogal wat geleerd, de laatste tijd. Ik word zo broos bij mannen. Sentiment is een valstrik en mn lichaam neemt graag het initiatief. Ik heb talent om te overleven, maar ik zou nu gewoon graag even léven. Simpelweg een tijd mn koffers neerzetten. Geloven in een stem en in een paar ogen."
Jessica Blandy #20: Mr. Robinson. (HC) (Dupuis) (2002)
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
Mr. Robinson werkte bij de politie, maar was na een conflict met Jessica Blandy verplicht om ontslag te nemen. Hij is nu terug in New York om zich te wreken. Jessica wordt achternagezeten door haar verleden. Een wel erg suggestieve foto van haar wordt teruggevonden in de archieven van een psychiatrische inrichting die de deuren heeft moeten sluiten nadat bleek dat patiënten er mishandeld en gemarteld werden door het personeel.
Jessica Blandy #21: De grens. (HC) (Dupuis) (2002)
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
Geen wolkje aan de lucht, geprononceerde kleuren. Het is haast misleidend. Je zou denken dat dit een mooie dag wordt. Dat zal voor sommigen ook wel zo zijn. Maar voor anderen wordt dit een pechdag. Forest Dingley is één van die anderen... Forest Dingley is bij de politie. En hij is goed. Maar die ochtend... Had hij 't geraden? Had hij geraden dat dit 'n keerpunt in zijn leven was? Dat ook hij dicht bij de grens kwam?...
Jessica Blandy #22: Blue Harmonica. (HC) (Dupuis) (2003)
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
Blue Harmonica is geen man zoals alle andere. Wanneer hij geen mondharmonica speelt, moordt hij. De slachtoffers worden aangewezen door een zekere Mister Chance, die hem een wapen geeft waarin de naam van het slachtoffer staat gegraveerd. Zo zijn er de afgelopen drie jaar tientallen moorden gepleegd. De politie is radeloos, want nooit worden er vingerafdrukken of andere sporen gevonden en geen van de getuigen die er wel degelijk zijn, kan de moordenaar beschrijven. Het lijkt wel of zijn gezicht uit hun geheugen wordt gewist. En de slachtoffers geven de indruk opgelucht te zijn dat het voorbij is. Wie is die vreemde moordenaar die steeds weer spoorloos verdwijnt? Tot hij Jessica ontmoet. Zij herinnert zich wél iets...
Kamer 27, de wachtkamer van de dood Barr Torrenson was een beroemde architect. Een excentrieke kerel ook, die alleen leefde met zijn dochter, "Miss Lizzie", zoals de bedienden van haar vader het meisje noemden. De handtekening van Barr Torrenson staat op heel wat van de gebouwen in New York. Op een dag valt Lizzie, negen jaar oud, uit het raam van flat 27, waar ze met haar vader woont. Na de dood Van Barr Torrenson, jaren later, beginnen er zich vreemde dingen af te spelen rond de verjaardag van zijn dochter. Marginale figuren lijken het meisje weer tot leven te willen brengen. Daarvoor moeten ze eerst binnendringen in een flat met nummer 27 van een gebouw dat door vader Torrenson is getekend. En er moet een mensenoffer gebracht worden. Om bloedvergieten te voorkomen, zullen er zoveel bewakers worden aangetrokken als er in Torrensons gebouwen flats zijn met het nummer 27. En... de kandidaat-bewakers moeten het liefst al tegen het Kwaad hebben gestreden. Jessica lijkt voor de rol geknipt!
Jessica Blandy #24: De bewaker. (HC) (Dupuis) (2006)
Deze hardcover (HC) is tot stand gekomen in samenwerking met Atlantis-Oudenaarde.
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
De bewakers zijn niet in hun opdracht geslaagd. Het is hun niet gelukt Miss Lizzie te verhinderen de grens naar het leven over te steken. Het meisje is terug uit de hel. Ze staat weer in onze wereld. Van de bewakers, die oorspronkelijk met z'n vijven waren, valt er een weg. Dan nog een. Miss Lizzie vindt dat ze als speeltje werd gebruikt, en dat kan ze niet waarderen. Ze knipt nu één voor één alle banden door die haar aan dit leven binden. Maar dat is buiten Jessica gerekend. Die weet beter dan wie ook hoe je het kwaad aan moet pakken...
Deze speciale uitgave was als extra toegevoegd bij het 20ste album van Jessica Blandy in 2002.
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: Éric Adam, Jean-François Charles, Philippe Delaby, Olivier Grenson, Werner Goelen (Griffo), Martin Jamar, Hugues Labiano, Enrico Marini, Ana Mirallès, D. Renaud, Lucien Rollin, Grzegorz Rosinski, Philippe Wurm.
In dit dossier worden personages uit de serie op papier gezet door twaalf tekenaars en 12 onuitgegeven fragmenten van de eerste 19 albums.
Het pad van Jessica #2: Rood piment (HC) (Dupuis) (2010)
Deze hardcover (HC) is tot stand gekomen in samenwerking met Stripwinkel Alex. Er zijn maar 500 exemplaren verkrijgbaar.
Tekst: Jean Dufaux --- Tekeningen: D. Renaud.
Dame Blandy belandt bij de zoektocht naar haar zoon Rafaele in het door genadeloze gewapende bendes geterroriseerde hartland van Mexico. Daar maken we kennis met alweer een sexy doch dodelijke vrouwmens: de groenogige bendeleidster Anita Royola, alias Rood Piment, bij wiens gang Atapulta Rafaele zich blijkt te hebben aangesloten. Nu is Anita uiteraard een lekker dier, maar haar favoriete hobby is in een minuscule bikini snorkelen boven het onderzees kerkhof waarin ze haar tegenstanders dropt met een rotsblok aan hun enkels.
