"De keizer sterft nog voor het begin van de oorlog. De Orbis moet wijken voor de barbaren. Hij geeft Aquincum op en gaat akkoord om 13 jonge patriciërs te leveren die zullen geofferd worden aan Kerka, de godin van de chaos, die aanbeden wordt door de Hunnen. Onder vreugdekreten van de barbaren worden de jonge mensen gekeeld op het altaar van de grote tempel. Maar dan geschiedt een mirakel: Kerka is terug."
"Kijk de planeet die de Hunnen voor jou hebben verwoest! Wat een ruïnes! Zonder dit onweer zou het vuur nog steeds over de paleizen en de tempels razen. Wat vond je ervan? Overal heerst chaos! De Orbis stort in voor je heilige orde!"
"Ik, de perfect van het XVde legioen heb eindelijk de hunnen verslagen! Glorie aan Mars, God van de legers! 'Atilla' had hier geen mannen mogen laten nadat hij met het gros van zijn troepen was weggegaan. Nu hebben wij, de Romeinen die hij zo erg veracht, die hij dood of op de vlucht waande, zijn achterhoede op 'Sirmium' gedecimeerd! Hahaha!..."
"De wonderkinderen zijn terug. Ze zien er bijna menselijk uit. Je zou welhaast zeggen dat ze dood zijn. Ontroerend toch, die kwetsbaarheid. We zullen ze nu laten ontwaken. We hebben lang genoeg op dit moment gewacht! Maar ze hebben het verdiend om even uit te rusten, na die zware missie die ze volbracht hebben! Ze gedragen zich volgens de regels van de perfectie. Saturnus heeft hen goed opgeleid! Hij zal blij zijn hen te zien bij zijn terugkomst..."
