Een schim op deze wereld..
Niet maar dan een een figurant tussen de vele acteurs..
Een gevoel van onmacht die mijn vrees bevestigd te eindigen als een
gebroken man.
Mijn verhaal begint op een dinsdag.
26-11-85
Ik werd geboren tot blijdschap van mijn ouders.
Op zich een mirakel wetende dat mijn moeder niet wou bevallen tenzij
ze een dosis heroine kreeg van mijn vader.
Rond die periode was heroine gebruik schering en inslag in badalona.
Ook mijn ouders hebben hun aandeel hier in gehad.
Mijn vader bestal familieleden om toch maar te kunnen "scoren"
terwijl moeder zichzelf verkocht voor het bruine "goud".
Ik had een heel jonge moeder die naief en onbezorgd leefde.
Op haar 15de al zwanger en op 16 jarige leeftijd bevallen maakte dat
ze de tijd niet had om volwassen te worden.
Zodra ik geboren werd moest ik de couveuse in als een heroine
baby'tje.
Toen velen dachten dat ik het niet zou halen waren er toch 2 mensen
die van mij hielden en naast de couveuse sliepen hopende op een goede
afloop.
Mijn vader had zich ondertussen ontpopt tot een gekwiekste inbreker.
Al stelende zorgde hij dat ik niets te kort had.
Zoals later in mijn verhaal wel zal blijken heb ik niet voldoende
tijd gehad om mijn vader te leren kennen hoe elke zoon zijn pa hoort te
kennen.
Maar uit de verhalen van mijn moeder en tante's heb ik voldoening
gehaald en weet ik dat mijn vader ondanks zijn vele foute zijn leven zou
gegeven hebben voor me.
Na het afkicken mocht ik dus naar huis..Naar mijn vaders moeder
thuis wel te verstaan. Mijn ouders woonden rond die tijd al samen in een
krot wat men nu zou noemen ; drugspand
Mijn moeder thuis vertrokken op 14 jarige leeftijd op zoek naar een
beter leven na aantastelijkheden van haar broer,haar eigen bloed en
vlees.
Mijn vader die ondertussen 20 jaar was,het thuis eigenlijk niet zo
slecht had maar zichzelf zo verslaafd had gemaakt aan het idee van
alleen te wonen met de liefde van zijn leven.
Een mengeling die zorgde voor het turbulente verhuis naar een
locatie waar je nooit een kind zou willen opvoeden.
Ook mijn vader zag het goede er niet in van mij bij in hun krot te
nemen en besliste op eigen houtje dat ik verder bij zijn moeder zou
blijven wonen.
Moeder had het er wel moeilijk mee maar wetende dat ze elke keer als
ze me wou zien kon langsgaan stemde ze uiteindelijk ook toe.
Goed voor mij, mijn leven kreeg een eerste opsteker na alle ellende.
Voor vele niet te snappen maar ook verslaafde ouders kunnen hun
kinderen graag zien.
Zo dus ook bij mij.
Ik was zelfs geen ongeluk zoals ik op latere leeftijd wel eens
gedacht heb.
Ze waren er niet klaar voor en waarschijnlijk zouden ze het nooit
zijn maar ze waren wel overtuigd dat ze een kindje wilden..e
Een Lichtpunt in een voor hen wel zeer donkere wereld.
Een reactie op de tegenslagen die ze hebben moeten verduren,een
boodschap van vreugde in een tijd van kommer en kwel.
Van alles dat ze ooit gepresteerd hadden was dit het enigste waar ze
trots op waren.
Op een dag, carnaval in het verschiet vond mijn vader in een winkel
een prachtig kostuum voor me.
Dagen gingen voorbij en mijn vader kon maar niet stoppen met
vertellen hoe graag hij mij in dat kostuum wou zien.
Op een dag terwijl mijn moeder zichzelf aan het verkopen was brak
mijn vader binnen in een kantoor.hij stal er voor 10.000 pesetas(62euro)
aan materiaal dat hij bij de plaatselijke lommerd verkocht.
Met dat geld kocht hij dat pak voor me. Ik ging mijn eerste carnaval
vieren verkleed in een muizen pak.
Voor velen zal dit misschien dom klinken maar mij toont het hoeveel
mijn vader van me hield.
Hij was nu eenmaal een junkie, die net als de rest van hen het geld
wel op een andere manier zouden willen gebruiken.
Hij koos voor iets blijvend..iets wat ik nooit kan vergeten. Hij
koos voor mij...
Mijn moeder was er erger aan toe.
Zij had een onstilbare honger naar drugs en gaf geen geld aan mij
uit.
Mijn vader had zich daarentegen geschikt aan het idee dat de helft
van alles dat hij kon verdienen voor mijn opvoeding was.
Al bij al had ik het nog niet zo slecht..tot mijn vader stierf..
Ik was toen 1'5 jaar en zijn gezicht ken ik alleen van op foto maar
de verhalen er rond zijn daarom niet minder erg.
Mijn moeder vertelde mij dat hij stierf aan een overdosis heroine.
Mijn grootmoeder dan weer door een ongeluk met de brommer.
Met als hoogtepunt nog eens mijn tante die zegt da het door
Rohypnole kwam.
Deze verhalen die ik voorgeschoteld kreeg op een leeftijd die nog
niet als rijp beschouwd kon worden maakten dat ik voortdurend begon af
te wegen wat er nu waar was van wat iemand me vertelde.
Een kind vertellen dat zijn vader stierf is niet makkelijk maar soms
vraag ik me toch af of er geen tactvollere manier was...
Vader dood,moeder aan het rouwen. Geen plaats meer voor mij nu papa niet meer leeft.. Mama veranderd haar prioriteiten, maar niet hoe het zou moeten. Ze begint te dwalen en treurt nog steeds om mijn vader tot ze op een dag een man leert kennen. Die man, een belg die internationaal transport als werk uitoefend belooft haar te helpen met afkicken als ze mee verhuist naar belgie. ze stemt in..wetende dat ze me lange tijd niet meer gaat zien vertrekt ze naar belgie. Ik woon ondertussen alweer ergens anders. Mijn tante(zus van mijn ma) neemt mij bij haar in huis waar voor mij eindelijk een goed leven begint.. Afgeschermd van het harde junkie leven dat mijn ouders leiden begon ik stilletjes te beseffen in wat voor heksenketel ik beland was. Ik was dus ontzettend blij dat ik bij mijn nichtje en tante een leven kon leiden waardig aan wat een klein jongetje verdiend. Ik werd ouder en begon mij af te vragen waarom ik geen papa meer had. Waarom had mijn moeder mij achtergelaten bij mijn tante? Was het misschien allemaal mijn fout? Nu ik ouder ben begrijp ik dat de keuze die mijn moeder maakte een goede was. Maar toen voelde ik me achtergelaten. Weliswaar op een goede plek en bij liefdevolle mensen maar dat maakte toen niet veel uit. Ik miste mama en papa.. Ik herinner mij dat we op school elke vrijdag de mama's in de watjes legde. De juf maakte dan snackjes en wij mochten dan al onze knutselwerkjes van die week aan mama geven.. Maar mama was er nooit..Mama was op "reis" naar een mooi land zei de juf steeds.. nu lijkt me dat ook wel een mooie manier om te zeggen dat mama aan het afkicken was. Maar toen vroeg ik me enkel af waarom ik niet mee mocht naar dat mooie land... Maar ik mocht niet mee. Al vroeg trok ik de straat op. Niet dat ik moest, maar er was nu eenmaal meer te zien dan thuis op tv. mijn vriendjes die mee op ontdekking gingen, snoep in onze zak en drank in de hand vertrokken we richting het strand. Het was prachtig daar waar ik woonde. Op 500m de zee en het strand en op 3km de bergen.. Een pracht plaats om een kind groot te brengen. Een plaats prachtig genoeg om gelukkig oud te worden.. Ik leerde stilletjes aan genoeg om zelf mijn beslissingen te nemen.. Nog eventjes, en dan kan ik zelf op reis naar dat mooie land om mama te zoeken...
