Vandaag zijn we naar Lissabon gegaan om daar een burcht te gaan bezichtigen ‘Castello de Sao Jorge’. Na een lange tocht bergop in de volle zon waren we er eindelijk geraakt. We kregen de tijd om rustig van het uitzicht te genieten en de burchttrappen te beklimmen. Het resultaat: vele en mooie foto's! Uiteindelijk kregen we dan nog de kans om voor ons vertrek de kerk eens binnen te gaan.Dit wou voor sommige zeggen dat ze naar binnen gingen om daar verkoeling te zoeken. Voor andere had het echter een andere betekenis. Daar werd natuurlijk dan ook rekening mee gehouden.

Toen mochten we kiezen of we down town wouden gaan of liever naar het Oceanarium van Lissabon. Wij gingen samen met Arif en Bram, de Hongaren en de Lithouwenaars naar het Ocenarium. Het was een immens gebouw met veel kleine en grote aquariums waar je kleine, grote, mooie en rare vissen kon bezichtigen. Onze begeleidster ging samen met enkele andere begeleiders de stad verkennen. Ze wou en zou niet naar huis gaan zonder een ‘Galo de Barcelos’ voor op haar bureau. En ja hoor ze vond een mooi exemplaar. Deze haan is een bekende Portugese legende.

'Een pelgrim op doorreis naar Santiago de Compostela komt aan in het stadje Barcelos, in de Minho. Hier wordt hij valselijk beschuldigd van diefstal. Tegenover de rechter houdt de pelgrim vol dat hij onschuldig is. De rechter, die een gebraden haan aan het verorberen is, veroordeelt hem toch. Hierop voorspelt de pelgrim dat de haan op het bord van de rechter drie keer zal kraaien als bewijs van zijn onschuld. Op het moment dat men de pelgrim wil ophangen, kraait de haan inderdaad en wordt de man vrijgelaten. De haan staat symbool voor 'onvoorstelbaar geluk'.

s' Avonds stond ons de interuculturele avond te wachten van Hongarije, Slovenië en Litouwen. We kregen filmpjes te zien over de verschillende landen, lekkernijen om te proeven en Hongarije had een verrassing voor ons. Ze hadden karaoke voorzien waarbij we Hongaarse liedjes moesten meezingen. Dit was een ramp voor de meeste but who cares? We hebben veel plezier gehad en gelachen. Na een paar Hongaarse liedjes, wouden we onze eigen liedjes kiezen om te zingen. We haalden de happy songs eruit, waaronder Greace. Iedereen zong uit volle borst mee, en het kon ons niet schelen wat de andere dachten!

Dit kwam gedeeltelijk ook doordat we onder invloed waren van de lekkere drankjes uit Hongarije, Litouwen en Slovenië. Je kon het een heel geslaagde dag noemen! Wij hebben ons alvast goed geamuseerd.

Grz Julia & Kathleen

Vandaag na een smakelijk ontbijt zijn we begonnen aan een dag met fijne sportieve activiteiten.
Het was een zeer warme dag. We hebben de hele groep verdeeld in 3 kleinere groepen om deel te nemen aan 3 verschillende activiteiten. De activiteiten moesten door elke groep om de beurt uitgevoerd worden. Één groep begon met tennis, waarbij de andere groepen deelnamen aan muurklimmen en kanovaren. Elke activiteit duurde minstens een half uur. Onze begeleidster had het klimmen onderschat en geraakte maar niet hoger dan de eerste twee passen.

Na een fijn begin aan de dag met leuke sportieve activiteiten zijn we in de namiddag teruggegaan naar de residentie voor het middagmaal. Na het eten moest elke land de 25 mooiste foto’s bijeenbrengen van hun eigen toestellen om een prachtige collectie van foto’s te maken die bestemd waren voor een diavoorstelling van de 10 onvergetelijke dagen.

Tenslotte hebben we de dag beëindigd met de interculturele avond van Roemenië en Latvia, waarbij ze hun culturele aspecten bekend maakten o.a. video voorstellingen over hun land, volksdansen en smakelijke gerechten.

Greetz Arif

De grote dag is aangebroken! De dag van de ‘Street Action’. Vrijdags hebben we al moeten samenzitten om na te denken over hoe we de aandacht van de mensen zouden kunnen vestigen op het thema  ‘armoede’.  Zoals jullie waarschijnlijk al hebben gelezen, heeft de groep waarin we zaten ervoor gekozen om op een groot plakaat verfafdrukken van handen te verzamelen onder de slogan ‘Give me your hand’... De dag begon zoals altijd zo rond 8uur. Door de eerste regen van de zomer, die net die morgen viel, hebben we de geplande energizers en strandactiviteiten niet kunnen doen. Spijtig! Voor de lunch zijn we zoals voorzien naar de McDonals gegaan om daar onze krachten te sterken en nadien aan de actie te beginnen.

Met de verf, het plakaat en de andere benodigdheden hebben we ons dan naast de McDonals gepositioneerd en konden we van start gaan. We probeerden de mensen aan te sporen om hun handen op het plakaat achter te laten. Spijtig genoeg was niet iedereen zo enthousiast om dit te doen. De kinderen vonden dit echter wel leuk en hebben er dan ook voor gezorgd dat bijvoorbeeld hun ouders hun hand ook in de verf zetten. Op het einde verzamelden we om voor de McDonals samen muziek te maken met zelfgemaakte instrumenten. We hebben zeker en vast de aandacht getrokken van de mensen! Toen er een groepsfoto gemaakt werd, kwamen er zelfs mensen bijstaan om mee op de foto te komen. Ook andere mensen waren zo enthousiast dat ze in onze buurt bleven en foto’s maakten van onze actie. Toen dit alles achter de rug was, konden we ons nog even ontspannen en verfrissen op het nabij gelegen strand. Uiteraard was de dag voor ons nog niet om! Onze interculturele avond samen met de Italianen stond nog op het programma. Samen hebben we een quiz samengesteld en een paar lekkernijen voorgesteld. Als afsluiter toonde we via Youtube het volgende filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=ZSwCXQ2KqUk dat was lachen. Iedereen vond onze typische Belgische chocolade heel lekker! Ook de Duitse gelei- pudding viel in de smaak. Na een geslaagde avond hadden we onze nachtrust wel verdiend en zijn we uitgeput in ons bed gekropen.

Groetjes, Julia

Bijlagen:
Quiz bel & it.pdf (1.6 MB)   

Uitstap naar Oeiras, Sintra, Cabo da Roca, strand, Lissabon Night

Na een zware nacht in Lissabon moesten we beginnen aan de voorbereiding van “The Streetaction”. We moesten in groepjes gaan zitten om ideeën te zoeken. Wij Belgen zaten samen met de Hongaren om te brainstormen. Na een dikke 10 minuten waren er al veel ideeën bij elkaar gesprokkeld waaronder onze fantastishe slogan “Give me your hand”. Ons idee was om een groot stuk papier van 10 op 2 meter te vullen met deze slogen. Op dit papier kunnen de voorbijgangers hun handen met verf op het papier plaatsen om te laten zien dat ze achter ons idee staan: Stop poverty now. Tijdens de middag zijn we samen gaan zitten en hebben we al de ideeën van de andere groepjes samengegooid om 1 idee eruit te pikken en dit te gebruiken tijdens de Streetaction. Maar de ideeën waren allemaal wel goed en we zijn tot het besluit gekomen dat ieder groepje zijn eigen idee verder mocht uitwerken en uitvoeren.

Namiddag was het tijd voor the energizer. De Litouwenaars zorgde voor een energieke dans. Iedereen deed mee. We hebben ons allemal geamuseerd. De rest van de dag verliep rustig. We namen nog een plons in de zee terwijl we op onze hoede waren voor de medusas (kwallen). ‘s Avonds was er een nieuwe interculturele avond met Spanje en Bulgarije in the picture. De Spanjaarden hadden het een beetje onderschat om voor 50 man te koken,dit is ook de reden dat we pas om 23 uur aan tafel zaten. Ze hadden 6 uur achter de potten en pannen gestaan, het resultaat mocht er zijn. Later op de avond stond de bulgaarse volksdans op het menu waarop die van de spanjaarde volgen die, tot in tegenstelling van de bulgaarse dans erg moeilijk was. De spanjaarden leerde ons de flamingo, na enkele glazen overheerlijke sangria ging het al wat vlotten. It was nice. Sommige van ons waren gaan slapen en andere gingen nog wat chillen aan het strand.

Grz Kathleen.

Vroeg uit de veren nadat we op tijd in bed waren gekropen de dag ervoor omdat we nog moe waren van de reis en nog naar ‘the beach’ geweest waren 's avonds. Achteraf gezien heel blij dat we dat gedaan hadden want de dag zag er als volgt uit:

 Na een stevig ontbijtje is een Portugese bus ons komen ophalen voor een tochtje naar het lang verwachtte zand van het strand. De zee was nice, icecold maar zeer deugddoend. Sprintend met tien man, hand in hand de zee in heeft een paar prachtige foto’s op geleverd. Spelletjes op het strand ontbraken er natuurlijk niet. Nadien was het tijd voor een stevig potje beachvolleybal.

Vervolgens was het busje terug daar voor een nieuwe lift naar het shopping centrum. Daar aangekomen kreeg iedereen € 6 voor iets te gaan eten naar keuze. Wij bezochten de welbefaamde KFC (na een halfuur wist ik dat het kentucky fried chicken wou zeggen, zoals het liedje) en Arif, Kathleen en Julia bezochten de mcdonalds! Ze moesten op zoek naar sloffen want het was een heel getaffel en uiteindelijk is het niks geworden =).

Terug in onze dikke villa  (uiteraard 5 sterren) begon de volgende workshop i.v.m. armoede. Elk land moest voor zich brainstormen over de armoede in hun land en vervolgens twee soorten van posters maken met alle info die nodig was om het voor de andere landen duidelijk te maken. We kregen een uur voorbereidingstijd om nadien onze landen voor te stellen. De sfeer was nog wat onwennig, maar dat is normaal de tweede dag! Wat me opviel tijdens de voorstelling van de landen was dat wij, België, toch wel het rijkste land van de uitwisseling zijn. Bulgarije werd bestempeld als het land dat in de grootste armoede leeft binnen Europa. Toen het gedaan was kwam Cambodja (de mensen van de logistiek, die EVS doen bij de Portugese organisatie) nog af met hun verhaal. Toen werd het toch even heel stil en kon je een blik van medeleven zien in de deelnemers hun ogen...  We  mogen ons heel gelukkig prijzen dat wij in het mooie, kleine België leven en niet op straat moeten verhongeren zoals in Cambodja.

’s Avonds namen we de trein naar LISSBON CITY, kregen weer centjes om een hapje te gaan eten en om vervolgens, voor wie wou (wij natuurlijk), een stapje in het Portugese nachtleven te zetten. De laatste trein was om half twee maar wij waren iets later thuis met de taxi. Life is beautiful…

Grtz to everybody

Bram

Wist je dat...
... de Azoren en Madeira, twee eilandengroepen gelegen in de Atlantische Oceaan tot Portugal behoren?
... De Portugese deelnemers op de Azoren wonen?
... Zij voor het eerst hun eiland verlieten?
... Zij voor het eerst op het Europese continent zijn en dus ook voor het eerst op het Portugese vasteland?
... Zij voor het eerst de trein zullen nemen?
... Stokvis een typisch gerecht is van de Portugezen?

http://www.portugal4all.eu/eilanden.htm

Hallo allemaal,

Nu is het onze beurt om jullie op de hoogte te houden.
Gisteren zijn we na de ‘kip aan het spit’ nog gaan wandelen met andere groepen. Op die manier hebben we nog kennis gemaakt met de rest van de mensen uit de andere landen. Hiervoor moesten we ons beste Engels boven halen. Sommige van ons hebben zelfs al een bijnaam gekregen, namelijk ‘the Beerguy’ . Ook hebben we nog in de leefruimte ‘gechilled’. Deze ochtend hadden we hier wel een beetje spijt van, omdat we pas tegen 2uur in bed lagen en de wekker al om 8u afliep. Na een verfrissende douche waren we toch al een beetje meer wakker. Nu stond ons het ochtendmaal en een ochtendspel te wachten. We wisten totaal niet wat we hiervan moesten verwachten! Over het ontbijt hadden we al helemaal niet te klagen en het spel was al helemaal TOP. Het was een kennismakingsspel, heel creatief gevonden. Dit spel had er dan ook voor gezorgd dat we de namen van bepaalde personen leerden kennen. Van sommige kwamen we al snel meer dan enkel de naam te weten! We zijn trots op onszelf!

Tijdens de koffiepauze zijn de Belgen een ijsje gaan eten in het dichtstbijzijnde café en waren hierdoor voor de 2^de keer op één dag al te laat op een activiteit . Zo erg was het ook niet want we zijn in Portugal en daar gebeurt alles later dan gepland. Toen we terug aankwamen gaf onze begeleidster haar workshop waarbij een inleefspel aan bod kwam. We moesten ons inleven in een andere personage. Hierna bespraken we onze beleving en kregen we een idee over de verschillende levensomstandigheden van deze verschillende personages. Het was interessant om de bevinding te horen over hoe die personen in hun land zouden leven. Julia was de 3^de zoon in een nieuw samengesteld gezin met 8 kinderen en Kathleen was een 40-jarige werkende vrouw met borstkanker. Dit zijn al helemaal 2 verschillende personages met verschillende kansen in het leven.  Het was boeiend om te horen hoe anderen in dezelfde rol, deze rol beleefden naargelang hun land. Het werd duidelijk dat ondanks we allemaal maar mensen zijn we vaak niet dezelfde kansen krijgen in onze Europese samenleving. Tevens kregen we een kijk op het feit dat armoede niet altijd zichtbaar is aan de buitenkant (het uiterlijk), maar dat het ook wel vanbinnen zit (vb. iemand die rijk en eenzaam is, is ook arm, maar op een andere manier). 


We kijken nu al uit naar de komende dagen en we hebben onszelf nu al voorgenomen toch wat vroeger te gaan slapen. We weten niet hoe het bij de andere zit, maar wij hebben er althans zin in!

Vanavond staat er ons nog een Portugese interculturele avond te wachten.

Julia en Kathleen