Wij zijn Stijn en Nele en samen met onze 3 poezen - Fran, Loes en Marieke - wonen we in Diepenbeek. We kiezen bewust voor adoptie en hebben beslist om een kindje uit Ethiopië te adopteren. Wil je op de hoogte blijven van ons adoptieavontuur ? Spring dan regelmatig eens binnen op onze blog !
Groetjes, Stijn en Nele.
Je mag natuurlijk altijd een reactie schrijven op een bericht (onderaan elk bericht) of een berichtje achterlaten in ons gastenboek !
Wil je ons wat vertellen of vragen ?
Mail ons gerust !
Onze 3 " deugnieten " : Loes, Marie en Fran !
De reis naar ons kindje uit Ethiopië
08-03-2010
Thuis !
Hallo allemaal,
Sinds woensdagnamiddag zijn we thuis met onze Jesper. Ik had al veel eerder een bericht op deze blog willen plaatsen maar omdat we 't momenteel zeer druk hebben (Hoe zou dan komen ? :wink:) heb ik nu pas even tijd om een nieuw berichtje te plaatsen.
De terugvlucht verliep vrij vlot. We vertrokken wel met meer dan 3 uur vertraging (en 7 uur op een luchthaven rondhangen met heel wat kleine kinderen is niet zo evident) maar Jesper heeft toch een uur of 5 - 6 kunnen slapen in het vliegtuig. Hij had ook geen last van zijn oortjes of zo, dus dat was positief. Eens in Zaventem werden we welkom geheten door opa's en oma's, meter en peter, tante en oom een ook nog enkele vrienden, heel tof vonden we zelf.
Eens thuis hebben we Jespertje kennis laten maken met ons huisje, met de poezen, met zijn kamertje, ... . De eerste twee dagen heeft onze zoon veel geslapen, heel normaal natuurlijk na die lange vliegreis en al de emoties van de afgelopen week.
Na een kleine week thuis te zijn met onze kleine man, moet ik zeggen dat het allemaal zeer vlot verloopt. Jesper heeft op alle vlakken al heel wat vooruitgang geboekt. Hij kan al veel beter kruipen dan enkele dagen geleden en zich optrekken aan de zetel lukt ook al aardig (het is dus constant opletten geblazen!). Hij slaapt in zijn eigen bedje, wel nog nadat hij op onze schouder in slaapt valt maar dat gaat nu al heel wat vlugger dan voorheen. Jesper heeft al heel wat nieuwe zaken leren eten, hij kan al even alleen spelen op zijn speelmat en een tijdje blijven zitten in de eetstoel lukt ook al aardig, hij moet natuurlijk steeds Stijn of mij kunnen zien maar dat is heel normaal. Het gaat dus de goede kant op!
Je merkt wel dat hij enorm bang is dat we hem zouden verlaten, we moeten steeds dicht bij hem in de buurt zijn, dat is niet altijd even makkelijk maar ik denk dat dit wel een positief teken is naar de hechting toe.
Ik probeer binnenkort nog enkele fotootjes online te zetten!