Het voetbalseizoen is op zijn einde gelopen. Trainingskledij ligt netjes opgeborgen.

We hebben het jaar afgesloten met een pracht van een dag! Tornooi gaan spelen in Nederland.

Wat hebben ze daar naar uitgekeken!

Dagen geteld, uren geteld..." Hoe lang nog?"

Om 4.15u je bed uitrollen is zelfs voor grote mensen niet altijd vanzelfsprekend.

Ik dacht " Net wakkere, maar niet uitgeslapen gezichtjes" aan te treffen.

Ouders die de vermoeidheid van de voorbije week nog uit hun ogen wreven .

Maar het enthousiasme van de kinderen deed zelfs de ouders hun vermoeidheid nog even uitstellen.

Om 5.35u vertrokken we richting Nederland! ( Ik beken...we waren voorzien van koffie, suiker, zonnecrème, 2 wakkere aangeklede kinderen op de achterbank, maar we waren de voetbaltassen vergeten...dus even omkeren koste ons 5 minuten :-)  )

Koffie en koeken werden uitgedeeld en dat praat zo makkelijk.

De papa's verhuisden vooral naar de voorkant van de bus, de mama's bleven halverwege hangen en achteraan een heerlijke bende vrolijke gezichten.

4 uur rijden is lang, maar in elkaars gezelschap ging de tijd zoveel sneller.

Aangekomen werden tassen, koffers, ballen...uitgeladen.

5 Minuten later liepen ze al als echte sterren de rode loper op!

Verwelkomd als echte sterren...ze straalden...wij stonden erbij en genoten, trots op onze bende!

Net als de andere ploegen waren ze bijzonder.

Het strijden kon beginnen.

Lopen, rennen, schijnbewegingen, doelpunten geschoord, ballen afgeweerd!

De o en a's weerklonken.

Jubelen en applaus voor zoveel inzet van alle kanten.

Ouders feliciteerden de kinderen, maar ook werd trots verteld hoe goed ieder kind het deed. Niet alleen " eigen kinderen" maar alle kinderen.

We zien het allemaal...deze kinderen zijn gegroeid!

Een compliment voor de kinderen, een compliment voor de ouders van die kinderen...het heeft een gevoel van samenhorigheid.

Ze hebben gewonnen, gelijk gespeeld, en verloren, toch bleef vooral de lach op hun gezicht hangen. Dat telt!

Over de middag even het glas geheven op onze kanjers van kinderen.

( Nouja 2 glazen om eerlijk te zijn. We zijn dan ook super trots :-)  )

Na het eten gaan ze er opnieuw voor...ze geven niet op!

Respect! Respect omdat ze al ongelooflijk vroeg op zijn, er een lange busreis opzitten hebben en toch blijven doorgaan.

We roepen harder dan in de voormiddag.

De sfeer zit er helemaal in.

Als je om je heen kijkt zie je alleen maar blije gezichten, dat maakt een mens gelukkig.

Na afloop een douche...voor ze nog 1 keer het veld opgaan.

Naar het podium gaan om hun trofee in ontvangst te nemen.

Het zijn allemaal winnaars!

Vermoeid verzamelen we ons gerief om terug richting de bus te vertrekken..

Hoewel de bus nog steeds op exact dezelfde plaats staat als in de ochtend, lijkt het veel verder. De vermoeidheid is toch wel een beetje toegeslagen.

De tassen worden weggestopt, en wij kunnen neerploffen in de zetels, klaar voor de terugreis.

Glazen worden nog eens bovengehaald. We klinken op onze helden!

Je voelt de verbondenheid.

We lachen, praten en zeggen hoe fantastisch de dag geweest is, hoe trots we zijn op onze kinderen.

We willen " Dank u " zeggen aan al diegene die dit mogelijk maakten.

In een schriftje worden woorden van dankbaarheid neergepend.

Aan Dave...voor zijn niet aflatende inzet om dit alles mogelijk te maken voor onze kinderen. Al beseffen we dat we niet altijd alles in woorden kunnen uitdrukken.

Sophie, die onzichtbaar lijkt in deze tocht, maar we beseffen dat als zij er niet achter zou staan, deze weg moeilijker zou zijn.

Aan Bjorn en Freek die hun vrije tijd opgeven om daar te zijn voor onze kinderen, ze coachen en begeleiden tijdens hun wedstrijden.

Allemaal mensen die achter Dave staan om dit schip te laten varen.

Van de kinderen krijgen ze in ruil hun onvoorwaardelijk graag zien, en hun mooiste glimlach cadeau ! Soms zelfs een arm om hen heen.

Ouders willen meewerken, dus worden plannen gesmeed om de volgende keer...en zo groeien we!

Hopelijk blijven we groeien om er een prachtige groep van te maken. Veel helpende handen geven licht werk.

Toen Dave mij vroeg of ik wilde schrijven voor dit blog antwoorde ik dat het geen probleem was. Toen ik voor mijn computer zat, besefte ik dat het moeilijker was dan ik gedacht had. Ik schrijf vaak...het is mijn manier om in het leven te staan.

Maar dit was niet mijn leven, het waren niet mijn kinderen, alleen mijn gevoelens, ervaringen.

Het was schrijven over een groep, mensen die anders dachten, voelden dan ik...niet mijn kinderen.

Ik kon alleen maar afgaan op wat ik hoorde en zag bij de kinderen, de ouders...ik kon niet voelen en beleven zoals zij...hoe kan ik dat dan overbrengen op anderen?

Maar dan kreeg ik een " Tof! Mooi geschreven"...een mailtje...woorden van herkenning...

Dan krijg je een zoen van een kind, laat het toe dat niet mama of papa iets voor hen doet en denk ik ..".het is ok".

We hebben de dag afgesloten met een drankje en voor sommige een hapje aan het frietkot.

Heel gewoon een seizoen afgesloten, maar met de wetenschap dat niemand ver weg was. We kunnen bellen, eens afspreken...

De kinderen zijn niet alleen " een ploegje" ze zijn ook vriendjes geworden.

De ouders zijn niet alleen " de ouders " die aan de zijkant staan om hun kind aan te moedigen. Het zijn vrienden geworden die alle kinderen aan moedigen.

We zien elkaar terug nog voor het seizoen begint, zeker weten!

De woorden van de zoon als hij gaat slapen " Ik heb veel dagen moeten tellen, maar het was een superdag!  Ik zal dit nooit vergeten, ik heb echte vriendjes en ik mag voetballen! "

Ik beaam alleen maar, ben blij voor hem dat hij vriendjes heeft naast school die zijn ganse leefwereld geworden was.

Geen kwaad woord over school, maar kinderen hebben " vrienden " nodig, gewoon in het leven, net zoals hun ouders vrienden nodig hebben die geen uitleg nodig hebben om te begrijpen!

Fijne vakantie aan iedereen!

Dat we nog veel fijne momenten mogen beleven .

We weten nu wat we een jaar geleden niet wisten, we misten het niet tot nu...nu we weten wat het is om er deel van uit te maken.

Het is een verrijking!

G- Voetbal Marke