Voor mij één van de mooiste liefdesliedjes ooit geschreven …

Unchained Melody    

7.30u ’s morgens vroeg.  Ik ben nog in een heel diepe slaap als ik mijn gsm hoor en in eerste instantie denk ik dat ik hem in mijn droom hoor afgaan.  Maar dan word ik toch een beetje wakker en blijkt dat ik ‘mijn muziekje’ écht wel hoor …

Slaapdronken hoor ik een krakende, hese vrouwenstem die zegt dat ze vandaag niet kan komen.  Ik ben zelf niet echt bij mijn positieven dus snap niet goed wat er gaande is tot ik de stem herken … Het is N. die zich duidelijk vergist heeft van gsmnr, maar ik ben ineens klaarwakker ! Ik hoorde een hele tijd niks meer van haar, maar als ook zij mijn stem herkent is ze héél erg blij en vraagt wel drie keer hoe het met mij gaat.  Goh ze moest eens weten wat het mij doet haar stem te horen en wat haar in gedachten terug te zien bij mij teweegbrengt.

Ze vertelt dat ze ziek is (wat ik al hoorde) en dus haar werkafspraak niet kan nakomen, en opnieuw zegt ze dat ze erg blij is met haar ‘vergissing’.  En ik … ik heb het lef (nog) niet om haar uit te nodigen voor een tasje koffie want als er iemand is die aan de top staat van mijn favoriete vrouwen is zij het wel.  Maar ik ben er bijna zeker van dat dit voor haar onbekend terrein is en ik ben bang om ferm tegen de lamp te lopen. 
Ze is zo natuurlijk mooi, Russische origine, slank figuurtje, halflange haren … ‘k zou haar zo opvreten … met het risico haar de stuipen op haar ranke body te jagen en haar nooit meer terug te zien …

Dju dedju dedju toch … :o).

Ze zou zo kunnen meegespeeld hebben in dit filmpje …

... dat ik je bijt,

je als een appel eet,

en -zoals dat gaat -

van blijdschap

niet meer weet

waar ik mijn handen laat.

                                              Bart Moeyaert