Ik ben Stekelbeesje
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/01/2007 en ben nu dus 17 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
I'm a bitch, I'm a lover
I'm a child, I'm a mother
I'm a sinner, I'm a saint
I do not feel ashamed
A single 40-something bi-woman loving this life and herselve.
06-10-2008
Eens iets anders ...
Ik ben indertijd met deze manier van bloggen begonnen omdat ik heel graag 'schrijf'. In deze blog geef ik mijn 'geheimen' prijs, mijn fantasiën die ik met weinige mensen irl deel. Op deze manier deel ik mijn schrijfsels zonder veroordeeld te worden. In elk geval, tot nu toe nog niet :o). Ik kan me indenken dat er wel al waren die dachten ... 'jawadde ...' maar ik kreeg enkel nog maar heel positieve reacties. Reacties als : 'Goh, je schrijft wel héél open.' of 'Ik wou dat ik ook zo over mezelf kon/durfde denken.' enz ...
De laatste weken echter zit ik met bedenksels in mijn hoofd waarmee ik ook bij weinigen terecht kan. Eens niet erotisch getint, tot spijt van de verschillende vaste lezers hier misschien :o), maar eerder spiritueel. Ik ben niet iemand die elke dag de kranten en tv-boekjes na-pluist om allerlei horoscopen te lezen, maar bepaalde sites hebben mijn interesse al een hele tijd. Zoals deze bvb. Héél dikwijls denk ik : hoe is't begot mogelijk, ze zitten er 'boenk' op ... Ook al besef ik goed genoeg dat dit een weergave is voor zovelen op onze aardbol :o). Af en toe 'bezondig' ik me ook aan het trekken van een 'Moeder Aarde Kaart'. Heel raar, maar ook hier wordt bijna altijd exact weergegeven waar ik mee zit.
Voor mij is er meer in dit leven dan dat wij kunnen zien met het blote oog. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat alles dat ik tegenkom, dat me gebeurt of overkomt, mensen die ik ontmoet op mijn weg ... alles heeft een reden. Niets gebeurt in mijn ogen 'zomaar'. Op dit moment ben ik duidelijk aan't overstappen naar een ander 'niveau'. Er gebeuren mij dingen die ik niet onmiddellijk kan verklaren, maar ik weet wél waar ze van komen. Al jaren probeert een vriendin-medium me aan het mediteren te krijgen. Ik was altijd veel te rusteloos, kon de eewige denkmolen in mijn hoofd onmogelijk stopzetten. Zo lang ik me kan herinneren heb ik een allergie voor het woordje 'God'. Als iemand me vraagt of ik geloof antwoord ik steevast : 'Ja, maar alleen in mezelf.' Want ik blijf erbij, dat wat je wil daar moet je zélf voor gaan. Niemand komt het je op een plaatje brengen. Héél dikwijls heb ik gezegd dat als er idd een God bestaat, dat hij toch verdomde veel ellende en rotzooi toestaat ... Voor mezelf ben ik nogal een harde tante. Mijn levensweg tot nu toe was niet altijd even simpel. Ik heb (zoals zovelen) serieus moeten knokken om te komen waar ik nu ben, en dik 30 jaar geleden had niemand durven geloven dat ik er nu toch nog zou stààn.
En dan kom ik een geneesHeer (zoals op zijn visitekaartje staat) tegen, die me blijkbaar wél kan helpen met mijn (blijkbaar mentale) klachten. Door zijn behandeling ga ik anders denken, ga ik dingen anders zien. Ik kwam bij hem terecht via een collega, met wie het het laatste jaar geweldig goed klikt, op vriendschappelijk vlak. We vinden elkaar in vele opzichten, kunnen écht heel eerlijk zijn naar elkaar, wat heel aangenaam is. En ik krijg een boek in handen ... op het goeie moment waarschijnlijk ... maar waarin de naam 'God' op elke pagina wel drie keer vermeld wordt en ik blijf lezen ... Het boek 'Eten, bidden' beminnen' heeft me in zijn ban. Ik kan me zodanig vinden in de schrijfster dat ik verschillende momenten denk : 'ze heeft het verdorie over mij ... '. In het deel dat ze in Italië is kan ik bijna de gerechten proeven die ze beschrijft, ik 'zie' de landschappen waarin ze vertoeft ... Zelf wil ik nl. ook héél graag eens op zo'n manier naar dat land reizen. In deel twee leert ze mediteren en ik heb het gevoel dat ik hier de methode leer die op mij wél van toepassing zou kunnen zijn ... en hoe langer hoe meer denk ik te weten bij wie ik hiervoor terecht kan. Praten met God lijkt me idioot (sorry voor de gelovige lezers), maar praten met een heel goeie vriend/collega die enkele jaren geleden overleed en waarvoor ik een ontzettende bewondering had omwille van zijn kracht en uitstraling lijkt me wel haalbaar.
Ik vertelde dit alles gister aan mijn liefste vriendin en wat blijkt ... Aan mijn kleding merkt ze dat ik met hem in mijn hoofd zit. Ik sta even verstomd want ik heb dit totaal onbewust aangetrokken, maar ik moet wel lachen. Want wat blijkt : ook zij zit in dezelfde levensfase. We hebben een hele tijd onderuit gezakt in de zetel gepraat over de dingen die ons bezig houden en ons met momenten verwonderd over hoe dingen kunnen lopen. Ik heb zoiets van : Ik ben heel benieuwd naar wat er mij nog te wachten staat, maar ik sta met mijn armen wijd open. Toen mij onlangs gezegd werd dat ik volgend jaar klaar zou zijn met mezelf had dit betrekking op een partnerkeuze. Sinds een jaar weet ik hoe mijn levenspartner eruit moet zien, of wat hij alleszins moet 'hebben'. Hij hoeft niet knap te zijn (is altijd meegenomen, dàt wel :o)) maar hij moet nààst me kunnen staan. Niet onder of boven me, maar gelijkwaardig aan mij. Ik wil iemand waar ik trots op kan zijn, en iemand waarvoor ik écht speciaal ben. Ik heb dus geen hele waslijst van wensen, maar aan deze drie dingen zou hij/zij toch moeten voldoen. Dus alles bij elkaar genomen denk ik dat ik hetgene waar ik nu in zit, aan 't afronden ben (op relatievlak voor zover er eentje is :o)). Mijn vriendin zei ook : 'Ja, jij zou ene x moeten tegenkomen.' Zo iemand is dé match voor mij, maar minder pedant dan graag ... (knipoogje naar hem als hij dit leest ;o)).
Wie weet waar ik volgend jaar rond deze periode sta. En met wie ... Maar zoals gezegd : ik ben er klaar voor ...
30-09-2008
Life can be so unpredictable ...
Ik was net mijn favoriete blogjes aan't overlopen en het viel me op hoe dingen toch lopen allemaal. Als ik kijk bij Dweezel, hoe gelukkig hij met zijn lief nu is. Of bij Elle, die pas een vakantielief (met hopelijk voor haar een fijn vervolg ook nà de vakantie ;o)), bij Sneeuwkoningin die (ondanks haar periodes van dips) blij is eindelijk terug happy single te zijn ... Dan wil ik het liefst naast Lentesneeuw gaan staan op een perron.
Maandenlang gaat het me relatief goed, tot vorige week. Een mentale terugval door allerlei toestanden maken dat ik iemand naast me mis. Dat ik graag iemand zou hebben die naast me ligt 's avonds in mijn bed, mij vastpakt en een 'tot-morgen-kus' geeft. En toch ... het single zijn heeft ook zijn voordelen. Bepaalde dingen die ik nu heb/doe zou ik toch wel met veel moeite willen/kunnen opgeven. Enkele vrijheden zou ik graag houden. Maar als me iemand, zoals vorige week, zegt dat mijn tijd volgend jaar is, dat ik dan 'klaar' ben met mezelf ... (update : wat één item in mijn leven betreft toch want zoals Dweezel zegt, je bent nooit 'klaar' ... :o)) dan zucht ik nu eens diep en denk ... zo lang nog ...
24-09-2008
Dromen.
Ik droomde weg ...
We zagen elkaar al een hele tijd niet meer en dan ineens ... staat hij terug voor me. Het vertrouwde gevoel, het warme van 'er is meer maar niemand weet hiervan' was er nog duidelijk. De blikken naar elkaar, zijn hand op mijn poep op een onbewaakt moment, een spel van vier voeten onder tafel ... 'Zie ik je vanavond ergens alleen ?' vraagt hij me. Maar we zijn in groep en als, dan mag het niet opvallen dus het lijkt me niet simpel. Na het avondeten, als alles opgeruimd en aan kant is kijken we nog allemaal samen even tv. Hij zit naast me in de zetel, zijn vingers schuiven onopvallend onder mijn dijbeen en ik geef aan dat het voor mij oké is door af en toe mijn vingers in de zijne te haken. De avond verstrijkt en langzaamaan trekt elk naar zijn kamer, behalve twee mensen die gezapig aan de wijn zitten. Ik voel hem hetzelfde als ik denken : hoe gaan we dit aanpakken ... Dan sta ik op en zeg dat ik me nog wat in de keuken wat te drinken ga nemen en na een douche ook in bed kruip. Ik treuzel duidelijk veel langer dan nodig in de keuken in de hoop dat hij mijn boodschap begrepen heeft. De enkele vuile glazen die op het aanrecht staan spoel ik uit, hang handdoeken op het rekje om te drogen, koffie en thee zet ik zodanig klaar dat degene die morgen het eerst opstaat maar op de knopjes van de apparaten hoeft te drukken en dan hoor ik hem de achterblijvers welterusten wensen. Ik hoor hem door de gang naar de keuken wandelen en in de deuropening blijft hij staan. Hij zegt niks maar zijn ogen zeggen genoeg, ik glimlach enkel terug en hij wandelt rustig verder. Even later volg ik hem, niet wetend waar hij naar toe gaat maar ik vertrouw hem wel. Via een omwegje buiten komen we in een afsluitbare ruimte, hij knipt het licht aan en het blijkt een heel aangename snoezelruimte te zijn. Hij steekt een muntje in een apparaat en knipt het grote licht weer uit. Er komt zacht licht in de plaats en er speelt ook een soort meditatie-muziek. Het grote 'bed' dat er staat blijkt een waterbed te zijn, met een lekker warme temperatuur. Hij gaat liggen en nodigt me uit om naast hem te komen, iets waar ik niet over moet twijfelen, zeker niet in zo'n ruimte ! Maar een waterbed ben ik niet gewoon en ik verlies in no time mijn evenwicht en rol helemaal tegen hem aan :o). Hij neemt deze kans om me in zijn armen te drukken en zo liggen we toch wel enkele minuten zonder iets te zeggen zalig tegen elkaar, onze benen in elkaar verstrengeld, er kan geen speld tussen ons ... Hij vraagt hoe het met me gaat ('t is ons eerste moment sinds lang alleen) maar ik zeg hem dat ik niet wil praten. Ik wil genieten van deze intimiteit, ik wil enkel de muziek horen en hem voelen. Het stil liggen gaat heel langzaam over in knuffelen, in strelen ... Hem terug voelen, zijn heel zachte huid aanraken maakt de herinnering aan toen terug heel levendig. De vorige keer heeft hij me geweldig uitgedaagd en het lef gehad om me 'op mijn honger' te laten zitten. Toen heb ik hem gezegd dat ik het er niet bij zou laten ;o). Zijn handen gaan heel rustig onder mijn bloesje, langzaam over mijn broek op mijn billen, zijn duimen strelen de binnenkant van mijn tailleband en dan moet ik (helaas !!!!) zeggen dat ik in 'de dagen van de maand' ben ... Hij zegt plagend 'Waren we iets van plan dan ? :oD' en ik moet echt wel lachen met zijn opmerking :o). Intussen is mijn rechterhand ook van over zijn borst naar zijn lagere regio gegaan en dan ineens valt alles uit ... Het muntje is blijkbaar opgebruikt en het is pikdonker ... Maar ik wil niet opstaan, ik lig té zeer te genieten om nu al een einde hieraan te maken en mijn hand ligt nét op de goeie plaats ... Dit kan ik zo toch niet laten ? Hij laat het toe dat ik zijn broek open pruts (met één hand en in 't donker is dit niet zo simpel) en al snel voel ik een dikke bobbel in zijn slip. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in zo'n donkere ruimte ook maar iets van deze aard met iemand gedaan heb (ik wil altijd alles zien) en voel me dan ook wel een beetje onwennig. Mijn zekerheid van beweging valt weg op deze manier maar maakt het anderzijds ook wel spannend. Gewoon écht op je gevoel afgaan is ook wel eens wat anders, en geen gezichtsuitdrukking zien geeft je een vorm van carte blanche ... Omdat ik mezelf niet vertrouw op zo'n waterbed ga ik half over hem liggen (kwestie van toch wat steun te hebben :o)) en zoek met mijn mond zijn lid dat duidelijk in vorm van opwinding is. Ik proef hem in mijn mond, ik lik zijn eikel heel lichtjes met mijn natte tong terwijl mijn hand zijn ballen vast omklemt. Zachtjes zuig ik op zijn pik tot hij mijn hoofd langzaam terug trekt. Hij wil blijkbaar niet verder gaan -om welke reden dan ook- en ik stel geen vragen want ik moet mezelf al geweldig inhouden ... Ik heb absoluut geen besef van tijd, weet ook niet hoelang we daar al liggen als hij zegt : 'We gaan beter terug naar binnen nu ...' en ik moet hem jammer genoeg gelijk geven. We kunnen het ons niet permitteren om betrapt te worden ...
Een droom waaraan een vervolg mag komen ... :o).
13-09-2008
Controle.
Ik moest op jaarlijkse controle en vroeg mijn vriendin mee. Saaie dingen zijn altijd aangenamer met twee ! Na een verwelkoming in zijn kabinet in 't Engels en met (zoals altijd) al veel gelach vanaf het eerste moment, moet ik me wegen. 'Wow !!! You gained one kilo !!!' Mijn gewicht is al jaren aan de lage kant, en elk kilootje erbij is dus goed in zijn ogen :o). Dan mag ik plaatsnemen op het behandelbed. Hij neemt mijn bloeddruk, meet mijn zuurstofgehalte in mijn bloed, en luistert uitgebreid naar mijn longen en hart. Eerst de voorkant, dan de achterkant en ook in mijn zijkanten luistert hij nu aandachtig. Iets wat me wel opvalt. Na het onderzoek zegt hij dat hij iets verdachts hoort en wil toch voor alle zekerheid dat ik een bijkomende controle laat doen. Hij belt naar de echografiedienst en ik mag gelijk naar daar gaan. We spreken af dat ik na de controle naar huis mag maar dat ik hem voor uitslag over enkele dagen bel. Opnieuw een hartelijk afscheid en 'Bye ... see you next year ' met een smile van oor tot oor naar hem want ik voel me goed in mijn vel en verwacht ook niet echt problemen. We wandelen naar de lift, zakken twee verdiepen lager en op de hart-afdeling wachten ze ons al op. Zoals beloofd, niet wachten dus. Fijn !
We gaan de onderzoekskamer in, en degene die de hartecho zal maken blijkt een heel goed uitziende jonge dame te zijn. Mooi bruin, slank, tot op de schouders kastanjebruin haar, mooie tanden en heel vooral heel vriendelijke ogen. Ik slik even bij de gedachte dat zij over een paar minuten aan mijn blote huid zal zitten, maar dwing mezelf direct tot andere gedachten :oD. Ik mijd de blik van mijn vriendin, want ik VOEL gewoon dat ze hetzelfde denkt ;o). Ik mag mijn bovenlijf ontbloten, zegt ze heel vriendelijk en ik denk bij mezelf ... ja ... graag ... maar liever in andere omstandigheden en ondanks de zeer frisse ruimte krijg ik het toch wel warm. Dan trek ik mijn bloesje uit, doe de schouderbandjes van mijn zomerkleedje omlaag tot op mijn buik en doe mijn bh uit. Mijn vriendin pakt mijn bloesje en bh van me aan en hangt het netjes op een stoel en neemt dan zelf een stoeltje zodat ze kort bij me kan komen zitten. Dan pakt (laten we haar gemakshalve 'Eva' noemen ;o)) Eva het busje met de gel, schudt er even mee, verwittigt me dat dit koud is en spuit dan een hoopje onder mijn borst, op mijn ribben. Het is idd koud ! En haar handen zijn al niks warmer ! Ik kan een lichte kreet niet onderdrukken en moet ook wel lachen met mezelf én mijn vriendin, want zij vindt het duidelijk leuk om zien :oD. Eva verontschuldigt zich ook lachend om haar koude handen, ze zegt nog dat ze aan de koude gel niks kan veranderen, maar naar haar kijken maakt al veel goed denk ik bij mezelf ;o). Eva doet haar onderzoek zeer grondig. Ze neemt haar tijd, luistert aandachtig naar allerlei geluiden die de monitor weergeeft en beantwoordt heel geduldig de vragen die mijn vriendin stelt over de kleurtjes die de beelden van mijn hart laten zien. En dan beginnen mijn gedachten, want zelf zie ik niks van alles wat de andere dames zien. Ik lig nl met mijn rug naar de monitor en zie enkel mijn vriendin en als ik me (wat ik eigenlijk niet mag) een beetje naar rechts draai zie ik het mooie snoetje van Eva.
Mijn gedachten dwalen af ... naar een warme ruimte, een iets bredere tafel of lekker zacht bed, drie zalige naakte lijven naast elkaar en tegen elkaar. Ik voel hoe de handen van Eva warm worden op mijn huid en kijk naar mijn vriendin die geniet van het schouwspel. Iemand heeft er een flesje olie bij gehaald en binnen enkele tellen schuiven drie gladde, zalig ruikende lichamen tegen elkaar, over elkaar en met vingers in elkaar ...
Van ver hoor ik Eva zeggen : 'Oké, ik ben klaar maar roep er nog even iemand bij voor een dubbele checkup.' en dat maakt dat ik met een plof terug bij zinnen kom. Ik ben even heel erg blij dat geen van beiden mijn gedachten konden lezen want dit kwam 'niet goed' denk ik ... ;o).
07-09-2008
Keeping a distance ... easier said than done ...
We gingen afstand houden ... Gevoelens gingen te ver, te diep ... voor hem althans ... Ik kwam te 'kortbij' en hij stootte daarom opnieuw af ... Dus zouden we elkaar nog wel zien, maar als vrienden. Niet meer méér dan dat.
Maar dan komt hij naar mij, sneller dan verwacht en geen half uurtje nadat hij bij me is kust hij me zo intens dat ik het voel tot in het puntje van ... en mijn kleine teen ;o). Als hij wil afstand houden is hij nu toch wel verkeerd bezig, denk ik nog ... Hierdoor kan ik hem zelf moeilijk 'gerust' laten en ga op zijn elan verder. Terwijl hij met een klusje bezig is leid ik hem enkele keren af door hem op eenzelfde manier te kussen. Sensueel, uitdagend en stout. Ik weet dat de manier waarop ik naar hem kijk hem serieus 'opwarmt' en ik geniet ervan. Hij wilde afstand houden ? Ik dacht het niet ... Enkele uurtjes later, na een avondje zalig in zijn arm in de zetel hangen zegt hij dat hij naar huis moet. Maar ik wil hem niet laten gaan zonder een échte knuffel. Ik wil -al is het maar héél even, alhoewel ik wéét hoe dit zal uitdraaien- languit naast elkaar liggen en hem tegen me aanvoelen. Na even tegenstribbelen (hij wil wel maar vindt dat hij het niet kan maken na onze afspraak) volgt hij me toch naar mijn bed. Ik trek mijn lange broek uit zonder dat hij het ziet, en hij trekt spontaan zijn jeans uit en ook zijn hemd en shirt volgen tot mijn grote verwondering ... Hij rept zich naast me onder mijn dekbed want het is fris in mijn kamer, merkt dat ik wél nog bijna alles aanheb en vindt dit natuurlijk niet kunnen ;o). Dus ik volg zijn voorbeeld en trek dan àlles uit ... Ik ben dan naakt, hij draagt enkel nog zijn shorts. Opnieuw kust hij me alsof hij me al heel lang niet meer gezien heeft, zijn handen zitten plots overal, strelen mijn borsten, mijn buik, gaan over mijn billen naar de binnenkant van mijn dijen ... Ik ontplof bijna want het is (naar mijn gevoel :o)) te lang geleden ... Als ik met mijn handen over zijn borst strelend naar beneden ga houdt hij me tegen. Hij wil niet dat ik hem daar aanraak. Ik stribbel wat tegen maar merk dan dat hij het meent en laat hem dan doen. Volgens mij zit onze afspraak hem een beetje dwars, dus ik leg de bal in zijn kamp en hou het bij strelen over zijn hele buik en rug en blijf weg van zijn gevoeligste zone die duidelijk wél in is voor méér ... Ik kan (wil) echter niet verbergen hoezeer ik geniet van zijn strelingen en deze signalen sporen hem aan tot verder gaan. Zijn rechterhand speelt met mijn borst terwijl ik zijn linkerhand over mijn buik naar beneden voel gaan, over mijn heuvel zoeken zijn vingers mijn lekkerste plekje dat dan al aardig nat is ... Ik probeer stil te blijven liggen maar dit is onmogelijk en even later kom ik heftig klaar ... Zalig ... Dan buig ik me naar hem en wil hem met mijn mond verwennen, denkend dat hij dit nu wél toelaat. Maar ook nu duwt hij me terug, maar ik wil hem niet zomaar laten gaan. Ik vraag hem dan om met zichzelf te spelen want ik vind het enorm opwindend om dit te zien. Ik geniet ervan om te kijken naar een man of vrouw die masturbeert, ik word er zelf opnieuw geweldig opgewonden van ... Als ik zie hoe hij naar zijn climax gaat zeg ik hem dat ik wil dat hij op mijn buik en borsten klaarkomt. Hij kijkt me even vragend aan en ik herhaal wat ik zei. Ik wil hem zien spuiten ... op mij ... Ik wil zijn vocht op mij voelen ... Na even twijfelen komt hij schrijlings op me zitten, hem bezig zien maakt me opnieuw zo geil dat ik ook met mezelf speel en onverwacht komen we samen klaar en komt zijn hele lading op mijn lijf. Dit geeft me een onbeschrijfelijk gevoel ... Ik, een controlefreak tot en met, laat me op deze manier doen tot en met vind ik zelf ... Als hij me dan in mijn natte hals likt en me daarna een zalige kus geeft met zijn vocht op zijn tong zinder ik over mijn hele lijf ... Dit is gewoon de max ! Even later droogt hij me een beetje met een doekje en dan staan we beiden op want hij wil nu echt wel naar huis ... Als ik na een snelle douche terug in mijn bed kruip voelt dit zelfs nog warm aan. Het duurt dan ook niet lang voor ik met een glimlach (waarschijnlijk) inslaap ... ;o).
31-08-2008
Kippewit.
Verdorie toch ! Nu was ik overal mooi bruin ... Een namiddagje aan het zwembad liggen met (verplicht) bovenstukje aan maakt dat ik terug witte borsten heb ... Hopelijk hebben we niet de laatste zonnestralen gehad en kan ik nog enkele keren topless op mijn balkon gaan liggen want dit is niet mooi. Mijn vriendin en ik lachen er wel altijd mee : we vinden kip héél lekker, vooral de borst en de billen om het witte vlees ... Maar aan onszelf ? Liever niet nee ... ;o).
Ik weet al wie me deze zou mogen geven. Een man met de meest zachte handen die ik ooit tegenkwam ... Eens kijken of ik hem kan 'verleiden' tot ... en wie weet tot wat het leidt ... ;o).
