Het ontstaan van de Reuzen

In het voorjaar van 1948 werd op vraag van het gemeentebestuur van Tervuren het Feestcomiteit opgericht. Het toenmalige gemeentebestuur drong erop aan dat de folklore in de gemeente opnieuw zou herleven.
In juli van dat jaar trok de eerste bloemenstoet door de gemeente en gezien het succes werd dit nog een vijftal keer herhaald. Daar Tervuren nu eenmaal geen bloemenkwekerscentrum was, bloeide dit initiatief dood om financiële redenen.
Op 22 februari 1951 besloot het Feestcomiteit twee reuzen aan te kopen.
Aangezien deze reuzen echte Tervurenaars uitbeelden, kregen zij de naam Pie en Wanne.
Onder de oudere inwoners waren er immers heel wat Petrussen en Johanna's, in de volksmond Pie en Wanne.

Wie zijn Pie en Wanne nu eigenlijk ?

Tussen beide wereldoorlogen in, trokken de Tervurenaars trouw naar de jaarmarkt in Leuven, in die tijd een "feestdag" voor de boeren en de arbeiders. Pa, ma en de kinderen trokken er 's ochtends met het beruchte stoomtrammetje al op uit, uitgedost in hun beste kleren. De blauwe kiel en de rood-witte zakdoek harmonieerden puik onder de fluwelen pet. Moeders beste rokken en schort waren gewassen en gestreken.
Na een dag van inkopen, drinken en feesten slaagden enkelen er in om met de laatste stoomtram terug in Tervuren te geraken. Anderen verkozen door te vieren tot in de kleine uurtjes en sukkelden te voet terug. Pie en Wanne worden tijdens deze terugtocht uitgebeeld. Pie draagt het gekochte vlees aan zijn wandelstok die achteloos op zijn schouder ligt. Wanne torst een enorme mand met groenten, fruit en bloemen.
In 1975 werden Pie en Wanne de gelukkige ouders van hun eerste zoon Jommeke.

Ondanks goede en kwade huwelijksdagen zijn onze reuzen nog steeds samen en zijn ze regelmatig te zien op plaatselijke festiviteiten, maar treden ook op in Reuzenstoeten in binnen- en buitenland.

Medio jaren 1980 zijn er door onze vereniging 2 draagkoppen gemaakt naar de hoofden van onze stichters, zijnde:
- Rosse Weey (Lowie): Een klein eenmanszaakje als schoenhersteller, maar je kon er voor alles terecht: voor je schoenen, je leren jas en je boekentas. Maar opgelet, hij zat voor geen grapje verlegen. Hij was een echte volksfiguur en als stichter ging hij steevast mee in onze stoet als pastor Munte en zijn vrouw speelde de meid Rosalien. De meest blonde jongen werd meestal gezocht in de familie Van Diest.
- Charel Decat: ne legumenboer (groenten) rechtover de commerce van de Rosse, zijn nog altijd aanwezig in Tervuren en zijn kleinzoon baat nog een fruit- en groentekraam uit op de wekelijkse markt.

De reuzen van Tervuren adopteren drie reuzen uit Bilzen in 2009

In 1965 werden de reuzen Brugmiel (wijzend op de Brugstraat in Bilzen) en Maaslis (een verwijzing naar de Maaskant) aangekocht om de folklore in Bilzen te laten herleven. De gemeente was erg enthousiast, en de reuzen mochten zelfs trouwen in 1966 op het stadhuis. Ze staan er nog steeds officieel geregistreerd. Een babytelgje, Demerjanneke, kwam het reuzengezin vervoegen in 1967.
De naam is een verwijzing naar de Demer die door Bilzen stroomt. Tot eind jaren 80 waren de reuzen te zien in reuzenstoeten in en rond Bilzen.
De reuzen zijn dan in de vergetelheid geraakt, maar werden in de zomer van 2009 geadopteerd door de reuzen van Tervuren met de bedoeling een stukje Bilzerse geschiedenis te laten herleven.
Door de jaren heen zijn de reuzen versleten, en alvorens ze terug te zien zullen zijn in stoeten is er heel wat restauratiewerk nodig. Voor deze restauratie is alle hulp welkom.