Geschiedenis van de reuzen
Reeds in 1567 wordt er in de oorkonde van de stad Geraardsbergen een reus vermeld met de naam 'Clays de Innocent'. Deze was gekleed met een violetkleurig laken, afgeboord met geel.
De vroegste vermelding van een reus in Geraardsbergen komt voor in de stadsrekening van 1577 - 1578 "... t maecken van den ruese Goliath een nieuw cleet ..." .
Dus in 1577 beschikte Geraardsbergen al over een reus die vermoedelijk heel wat ouder moet zijn geweest. Uit de stadsrekening van 1643 kan afgeleid worden dat in de Ommeganck van dat jaar slechts 1 reus opstapte, Goliath dus.
Pas in 1807 wordt voor de eerste keer melding gemaakt van drie reuzen. De gemeenteraad van 30 mei 1807 besliste namelijk: "De structuur en de kledij te hernieuwen van de grootste reus Goliath, van zijn vrouw en van het kind, zijnde oude monumenten van de stad".
De reuzin en Kinneke Baba zijn dus heel wat ouder dan 1807.
De gemeenteraad laat in 1865 - 1866 het reuzengezin grondig aanpakken. Aan de toenmalige vermaande beeldhouwer Prosper Speck (1832-1898) werden de restauratiewerken aan de reuzen toegewezen. De koppen, het vlechtwerk, de schouderstukken, diadeem en de kledij werden grondig aangepakt. Een meer recente herstelling dateert van 1977. Toen kregen de reuzen nieuwe klederen en herstelde een mandenmaker het vlechtwerk. In 1996 werd de rieten onderbouw en kledij vernieuwd (kledij werd gemaakt door het KTA/nu KA) van Geraardsbergen.
Nadat de reus Goliath en zijn gezellin Gerarda tijdens de autovrije zondag in september 2002 door een hevige windstoot tegen de grond werden geblazen hebben onze stadsdiensten hun hoofden gerestaureerd.
De reuzengilde van Geraardsbergen
In de 19de eeuw werden de reuzen gedragen door de zakdragers. Deze gilde was een gesloten ambacht, die meer dan tweehonderd jaar heeft bestaan. De zakdragers stonden in voor het laden en lossen van de schepen op de Dender. Elke kandidaat zakdrager moest een proef afleggen om lid te worden van dit ambacht. Dit omvatte het dragen van een heel zware zak, heen en terug, van beneden de Denderstraat tot Abdijstraat.
Het was een ongeschreven wet, dat alleen zakdragers de reuzen mochten dragen.
Eind 19de eeuw nam de politie deze zware taak op de schouders. Nadien stadsarbeiders.
Naderhand werden buitenstaanders ingehuurd, doch bleek deze situatie niet haalbaar omwille van een te hoge uitkoopsom. Er deden zich moeilijkheden voor met de toenmalige reuzendragers, moeilijkheden van financiële en morele aard.
De toenmalige schepen van feestelijkheden en toerisme, Ernest Daver, daarin gesteund door het College van Burgemeester en Schepenen, klaarde deze toestand met veel lef en durf op, door beroep te doen op vrijwilligers binnen het stadspersoneel.
De nieuwe groep dragers werd een echte vriendenkring. Uit deze vriendenkring is de Geraardsbergse Reuzengilde ontstaan en werd er een bestuur samengesteld
(29 oktober 1988 kwam men voor het eerst samen - stichtingsvergadering).
Dankzij de gilde werd het reuzengezin heropgeknapt
en werd er een nieuwe versie van het Reuzenlied gecomponeerd door dhr. Marc Godfroid.
De Gilde zorgde ervoor dat onze reuzenfamilie tijdens de plaatselijke festiviteiten probleemloos door de straten van de Oudebergstad werden gedragen. Maar daarnaast zette de gilde zich in om het reuzengezin ook bekendheid te geven buiten de stad door deelname aan stoeten en ommegangen.
Nieuwe reuzendragers sinds 2008
Bij de Processie van Plaisance lvan 2008 liepen een 20-tal nieuwe vrijwilligers mee die de intentie hadden om reuzendrager te worden. Een reus dragen van 120 kg is nu geen kinderspel, vooral op een heuvelachtig en zwaar parcours. Met enige trots droegen ze de rieten geraamten, met daarop het zware hoofd van de reus, rond door de steile straten van onze binnenstad.
t'Was in het begin met wankelende en onzekere passen maar de Geraardsbergenaars konden het best appreciëren, bleek bij het spontaan handgeklap. Men was fier op hun nieuwe reuzendragers.
Tijdens de algemene vergadering van 29 oktober 2008 (precies 20 jaar na de stichtingsvergadering die doorging op 29 oktober 1988) werd deze nieuw groep dragers opgenomen in de Reuzengilde van Geraardsbergen. In de Processie van Plaisance van zondag 30 augustus 2009 heeft iedereen kunnen vaststellen dat deze groep volwaardige reuzendragers zijn. De naam en eerbied waardig van hun vroegere collega's, afstammelingen van de "Gilde van de zakdragers".
Volgende personen maken deel uit van de Geraardsbergse Reuzengilde:
-
E. Spitaels - ere-voorzitter en schepen van feestelijkheden
-
G. Duhau - voorzitter
-
E. Neybergh - ondervoorzitter
-
K. Van Bossuyt - secretaris
Leden:
-
Bart Van Den Daele
-
Gustaaf De Groote
-
Stephaan Goossens
-
Robin Ronsyn
-
Luc De Jonckheere
-
Daan Franceus
-
David Van Cauwenberge
-
Tom Suys
-
Christophe Ysebaert
-
Ives Van Israel
-
Tom Goditiabois
-
Ken Wicheler
-
Bram Van Der Straeten
-
Bert Van Ongeval
-
Sven Van Oudenhove
-
Pieter Jan Kindekens
-
Patrick Van Sinaey
-
Kris Liedts
-
Kim De Henau
-
David Allaer
-
Xavier Pevenage
-
Albert Goossens
Doelstelling van de reuzengilde
De Reuzengilde wil in eerste instantie de beroepsfierheid van de reuzendragers aanwakkeren en aldus komen tot een betere bewaring van het unieke reuzenpatrimonium.
De Reuzengilde, zal de reuzenfamilie in ere houden, met de reuzenfamilie aanwezig zijn op de Geraardsbergse kermisfeesten en de stad nationaal en internationaal bekendheid geven.
|
