Ik ben Guy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam de belleman.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Belleman, Snorrenclub en reuzen.
Sinds enkele jaren ben ik alle Belgische, Noord-Franse en Nederlandse stadsreuzen aan te inventariseren.
Gerard De Cremer werd op 5 maart 1512 in het stadje Rupelmonde geboren. Na zijn wetenschappelijke studies specialiseerde Gerardus Mercator zich in de cartografie. In 1552 week hij uit naar Duisburg waar hij zijn werken voor Keizer Karel V ondertekende met Gerardus Mercator Rupelmundanus. Hij overleed in Duisburg op 2 december 1594.
400 Jaar na zijn overlijden werd 1994 tot het Internationale Mercatorjaar uitgeroepen, bij deze gelegenheid werd de reus Gerardus Mercator Rupelmundanus gedoopt op 5 maart 1994.
Constructie:gebouwd door Jo Bockland. De reus bestaat uit vijf delen, een metalen onderstel met drie wielen, een polyesteren torso, een polyestereen gesculptureerd hoofd, de linkerarm met een wereldbol en de rechterhand met een passer. De kledij is historisch verantwoord.
Mobiliteit: Wordt gedragen of gerold door één pijnder, met twee begeleiders. Hoogte= 3,8m. Breedte = 1,4 m. Totaal gewicht =84 kg.
In de uitgave Zolder, kijkboek vol herinneringen van Jozef Rogiers, uitgegeven door de vzw Heemkundige Kring van Zolder, ontdekte men een beeltenis van twee Zolderse reuzen. Ze werden gedoopt en huwden op zaterdag 27 juni 1953. We proberen nog het wedervaren van deze reuzen te achterhalen.
Nakomelingen van Mr Rogiers mogen zich altijd melden bij: Dienst toerisme & evenementen Vrunstraat 6 3550 Heusden-Zolder 011/80 88 88 of Guy Vandendriessche vandendriessche.guy@telenet.be 0476.361558
De reuzen Josephus-Encianus Slam en Theresia-Maria-Louisa Turf werden beiden op 20 juli 1952 door burgemeester Jozef Aerts ingeschreven in de registers van de gemeente Heusden. Sinds dan zijn zij onafgebroken getuigen van de folklore in de gemeente.
Na een tijd van stilte werden de reuzen opgeknapt door de goede zorg van de Heudense Slamridders aan wie zij nu zijn toevertrouwd. Jef Slam en Trees Turf symboliseren de hardwerkende Heusdenaren:
Trees Turf verwijst naar de oude turfstekers van Heusden.
Jef Slam daarentegen roept de herinnering op van de beginnende industrialisatie. Hij is een slam-arbeider die het bezinksel van de steenkoolwasserij (slam) als brandstof verkoopt.
Het laatste publieke optreden van deze reuzen had plaats in 1982. Anno 2005 gebeurt er een grondige restauratie van het koppel.
-------------------------------------------------
Reuzengilde : Orde van de Kluizenaar van Bolderberg.
Lambert Hoelen, verbleef in 1670 en 1672 tijdens zijn pelgrimstochten naar Rome in Loreto (Italië). Hier staat volgens de overlevering het huisje van Maria, dat de familie di Angeli uit Nazarth naar Loreto (Italië) had laten overbrengen. Lambert Hoelen was zo onder de indruk van de eenvoud van dit heilig huisje, dat hij bij zijn thuiskomst het zelf wilde nabouwen.
Ferdinand, Graaf von Inhausen und Kniphausen, Baron van het Vrije Land van Vogelsanck en Heer van Zolder, verleende aan Lambert Hoelen op 16 januari 1673 de toestemming om binnen zijn land, op het hoogste punt van de streek, namelijk op de top van de Bolderberg te Zolder een kluis en kapel te bouwen volgens dieselve forme ende grootheyt als het voorscreven huysken in Loreto. Lambert Hoelen werd de eerste kluizenaar van Bolderberg. Hij kreeg 10 navolgers tot 1880.
De kluis en de kapel werden een druk bezocht bedevaartsoord. Op 15 mei 1679 bekrachtigde Paus Innocentius XI door een pauselijke bulle de oprichting van het Broederschap van O.L.Vrouw van Loreto op de Bolderberg.
Op initiatief van wijlen José Cupers (Zee van de Kluis), oprichter en zaakvoerder van Hotel De Kluis in Bolderberg, maakte wijlen kunstenaar Lowie Beets uit Heusden in het begin van 1986 een reus die de eerste kluizenaar van Bolderberg voorstelde. Het was de bedoeling om via de deelname van de reus aan diverse culturele en volkse evenementen meer bekendheid te geven aan Bolderberg en zijn omgeving.
Voor het aanmaken van het hoofd van de reus inspireerde Lowie Beets zich op twee prominente figuren uit de gemeente. Voor het voorhoofd inspireerde hij zich op José Cupers (Zee van de Kluis). De neus ontleende hij aan Baron de Villenfagne de Vogelsanck, ereburgemeester van Zolder en eigenaar van de kluis van Bolderberg. Volgens de oude Vlaamse reuzentraditie, en binnen het verbond van de reuzen der beide Limburgen, werd vervolgens een reuzengilde opgericht. Als gildepeter fungeerde het reuzengilde t Remunsje van Roermond. Op 24 augustus 1986 werd de reus voor het eerst aan de bevolking voorgesteld op het bordes van hotel De Kluis te Bolderberg. Dat gebeurde door burgemeester Jaak Vandenwijngaert, die de eerste stappen van de reus zette en die hem vervolgens inschreef in de gemeentelijke registers van Heusden-Zolder.
Steeds volgens de gangbare tradities binnen de Vlaamse reuzenwereld werd de reus vervolgens gedoopt. Dat gebeurde op 28 juni 1987. Als peter en meter traden op: de heer Jos Gijsen, directeur van radio Limburg, en mevrouw Hilde Houben-Bertrand, deputé voor toerisme en later gouverneur van Limburg. Als reuzenpeter trad op: reus Den Hiër van Gèringe uit Bree. Reuzenmeter was Zwarte Mie van de heksenvereniging van de Hasseltse Banneux-wijk. Dit spektakel, gevolgd door een reuzenstoet met 29 Limburgse reuzen, bracht een nooit eerder geziene menigte in Bolderberg samen. Naar schatting 20.000 toeschouwers waren getuige van dit feestelijk gebeuren.
De reus Lambert Hoelen van de Kluis is getooid met het zwarte habijt van de augustijnermonniken, draagt op zijn kap het wapen van de Ferdinand graaf von Inhausen und Kniphausen en het kenteken van de reuzengilden der beide Limburgen. De Sint-Jakobsschelpen verwijzen naar het wapen vanBaron de Villenfagne van Vogelsanck. Deze familie is sinds 1741 eigenaar van het landgoed Vogelsanck en de kluis van Bolderberg. Aan zijn voeten staat een miniatuur van die kluis van Bolderberg.
Sinds 2004 is de reus vergezeld door leden van het Hof van Vogelsanck, een gilde met 9 volksmuzikanten en 8 vendeliers. De gildenleden zijn getooid in de 17de eeuwse kledij van de adel van het Land van Vogelsanck. Deze kleurrijke kledij staat echter in schril contrast met het sobere en zwarte habijt van de kluizenaar. De muzikanten en vendeliers dragen de volkse kledij uit het einde van de 17de eeuw.
De reus Lambert Hoelen van de Kluis is een rollende reus en heeft een grootte van 4,80 m.
Samenvatting :
FUSIEGEMEENTE: Heusden-Zolder VROEGER: Zolder KERKDORP: Bolderberg NAAM VAN DE REUS: De Kluizenaar van Bolderberg KENMERKEN: - Man - Totale hoogte: 4,80 m - Gewicht: 95 kg
- Hoofd: 1,00 m - Lichaam: 3,80 GEMAAKT UIT: Ijzer en piepschuim VERVOERMIDDEL: Op wieltjes GEBOORTEJAAR: 1986 WAAR EN WANNEER IN HET OPENBAAR: Bolderberg 24 augustus 1986
Voorgesteld en in de gemeentelijke registers ingeschreven door burgemeester Jaak Vandenwijngaert.
DOOPSEL: 28 juni 1987 PETER: Eredirecteur van Radio 2 Limburg: de heer Jos Gijsen METER: Eregouverneur van Limburg: mevrouw Hilde Houben-Bertrand REUZENPETER: Den Hiër van Gèringe (Bree) REUZENMETER: Zwarte Mie (Hasselt HUWELIJK: geen BEGELEIDING: Gilde, gekleed als Loonse adel anno 1672 + vendeliers en volksmuzikanten
Door de eeuwen heen werden er tal van reuzen gemaakt naar aanleiding van geschiedkundige gebeurtenissen. Bijv. de reuzen uit Dendermonde, geïnspireerd door de Guldensporenslag van 1302. (pijl en boog)
Gezien Opstal enige faam kent bij de omliggende dorpen, dachten we onze gemeenschap te laten vertegenwoordigen door een ambassadeur. De cultuur, de vrolijkheid, de Bourgondische waarden, de glimlach, de sympathie, kortom, alles aankunnen wat ze aanpakken, scheren hier hoge toppen. Daarom: Onzen Opstal, een dorp uit de duizend, moet vertegenwoordigd worden door een unieke reus, een tweeslachtige reus, enig in de wereld.
Op zaterdag 27 juni 1997 zette de reus, in al zijn pracht en praal, zijn eerste stap op Opstalse bodem. De dorpshoeve werd verkozen als zijn stand- en startplaats voor de optocht. Om 17u, na de 'ceremonie protocolaire', vertrokken we met zo'n 15 groepen, weaaronder:
Politie
Paarden Hoefijzer
Wagen Malheur
Chiro Muziekkapel
Fietsclub
Karnavalprinsen
Reus Vriendjen
Steltenlopers
Paard (Halt)
Reus polliet
Kinderen met tekening
Reuzen
Pol - Hermine
Doetjen - Louis - Hoera
Fong & Lissen (Meter & Peter)
Morgenster
Reus Marjaas
Paarden Hoefijzer
politie
Reisweg Dorpshoeve - Ravenstraat - Jules Andriespark (Links) - Meir - Prosper Bosteelsstraat - Opstaldries - Broekstraat - Kerkweg - Meir - Putweg - (Begroeting van de kerk, Torenhof en beukenhof) - opnieuw Putweg - Meir - Krapstraat - (begroeting Bloksken) - hof ter Koppen.
==> Om 19u30 werd iedereen uitgenodigd op het Hof ter Koppen (centrum Opstal) waar we overgingen tot de officiële doop van onze reus, met de nodige ceremonie.
==> Ondertussen was er in de namiddag en vooravond een grote 'tafelhappening' (Doopfeest) in de Broekstraat, waar iedereen de gelegenheid had te genieten van ludieke attracties met een natje en een droogje, met de medewerking van verschillende verenigingen.
==> Vanaf 21u tot 24u volgde een spetterend volksbal, geopend door onze reus en zijn genodigden.
Een reus bouwen kan niet van vandaag op morgen en zeker niet zonder organisatie. Om alles in goede banen te leiden, hebben 9 berstuursleden een functie gekregen.
Stallaert Dir
De Rees(voorzitter)
Bourgeois Peter
De ½ Rees (ondervoorzitter)
Van Mulders Bruno
De ½ Rees (ondervoorzitter)
Peytier Edward
De Ploim (secretaris)
Bellon Roger
De Bezze (schatbewaarder)
Maes Herman
De Gazet (persman)
Cayet Dolf
De Chauffeur (chauffeur)
Van Der Veken Patrick
De Stock (materiaalmeester)
Van Ransbeeck françois
De Peynder (hoofdpeynder)
Onze gilde-gedachten verliepen niet altijd van een leien dakje, doch het ontbrak ons nooit aan goeie ideeën, wilskracht en kameraadschap om het project tot een goed einde te brengen. Alles goed en wel beschouwd, maar wat heb je aan een reus die niet gedragen wordt en kan dansen op eigen gecomponeerde muziek? In september 1997 aan de Petattenmolen werden een 14-tal kandidaten onderworpen aan zware proeven. Met veel tandengeknars en krachtpatserij werden alle kandidaten gediplomeerd tot 'PEYNDER'
Hoodpeynder François (Peynder) Van Ransbeeck
Michel Annaert
Kristof De Hauwere
André Dierickx
Frank Klinkaert
Hans Stallaert
Piet Van Engelgem
Nico Van Petegem
Deze 8 Opstalse dragers zijn dus aangesteld om vanaf nu tot in de eeuwen der eeuwen onze reus te laten dansen, Zij en niemand anders ! Daarvoor is aangepaste kledij vereist. Aangezien wij, allemaal mannelijke leden, niet overweg kunnen met naald en draad, hebben een 5-tal dames voor de prachtige kostuums gezorgd.
Zondag 22 februari 1987 deden de reuzen hun intrede in Bergen op Zoom. In de weken ervoor werden alle Bergse kinderen opgewarmd door de televisiefilm De Verjaardag van de Nar. Hierin vertelde heks Wana dat alle kullekes naar de Kiek in de Pot moesten komen, want daar zou hen een grote verrassing wachten! En ja hoor, bij de Kogelvangers waren twee grote kisten aangespoeld, die vergezeld door duizenden mensen naar de Peperbus werden gebracht. De vastenavendvierders op de grote Markt zagen de reuzen voor het eerst in al hun rijkheid tijdens de kindervastenavend op maandag 2 maart. Toen gingen de reusachtige kisten open. Een paar maanden later trouwden Jan en Trui onder toeziend oog van vele Bergenaren en bevriende reuzen uit binnen- en buitenland. Sindsdien zijn ze niet meer weg te denken uit Bourgondisch Bergen op Zoom!
In 1987, het jaar dat Bergen op Zoom 700 jaar stadsrechten vierde, werd de stad niet alleen op reuzen getrakteerd. Bij de nieuwe stadsreuzen hoorde ook een reuzenlied, destijds het 'b-kantje' van het vastenavendliedje. Hieronder staat de tekst.
't Merck toch oe Sterck is oew vestingroem. Reuzestad ge blef toch te benije, mille periculis supersum. Zie ze danse, onze gròòte reuze,
Jan mette Lippe mee zunne Trui. Ze zijn t'rug, ge zie d't aan d'r neuze, oe blij ze zijn, onze ouwe lui. refrein Kek ze schuive, deur de Bergse strate, fier metter neus in de Scheldewind. G'eddut as vaneiges in de gate, ze zijn ons Berrege goed gezind. refrein Ier te leve, da d'is 'n genoege, onder de Peperbus, witte wel. Krabbe wille n'ier d'r leve zwoege, 'n stad as 'n uis, da's gin kinderspel refrein
Voor het eerst in twintig jaar is het gelukt: Bergse Stadsreuzen.nl kreeg toestemming om Jan metten Lippen, heer van Bergen exclusief te interviewen. Uw verslaggever was te gast bij de markies thuis, in het Markiezenhof. Onder het genot van een kop koffie vertelde Metten Lippen honderduit over zijn huwelijk, zijn hobbys en zijn kinderen (ál zijn kinderen, ja).
Jan metten Lippen is alweer twintig jaar getrouwd met Trui van den Toren. Op de vraag hoe hij het zo lang volhoudt, antwoordt hij: "Nou, dat zal ik u vertellen. We geven elkaar de ruimte. Gezien onze omvang hebben we die ook wel nodig Trui gaat graag naar de Peperbus en zeker als er een trouwerij is. Zelf loop ik zo af en toe naar de bieb hier verderop om n mooi boek en pak dan bij La Pucelle n lekkere pint. Ik laat onze Trui in elke reuzenstoet ook altijd voorop lopen en we hebben twee schatten van kinders. Dat houdt mensen als wij op de been."
Hun trouwdag, op 23 mei 1987, was een goed begin van een gelukkig huwelijk, beaamt de markies. "Het was geweldig. Trui zag er die dag op haar voordeligst uit en ik ook, zeiden ze. Er waren veel reuzengasten die van gans over de wereld, zowat dan, naar de Grote Markt gekomen waren om ons trouwfeest mee te maken. Ook zowat alle Bergenaren waren er en de Peperbus had speciaal zn jacquet uit de mottenballen getrokken."
Het echtpaar woonde toen nog maar net in Bergen, want het was pas een paar maanden daarvoor tijdens de Vastenavend van 1987 gevonden door duizenden kinderen op de Kiek. Ze hebben voor de voorbereidingen van de trouwerij toen veel hulp gehad van de Stichting Vastenavend. "Dat hele huwelijk, dat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad want het was een hele organisatie. En voordat het zover was hebben we eerst nog een nachtje op de Kiekendepot geslapen, in een kist. Ja, ieder in zn eigen kist hoor! Dat de mensen niet denken dat wij met zn tweetjes "
Toch kreeg het stel vrij snel kinderen. Toontje in 1988 en Marieke vier jaar later. "Met onze kinders gaat het buitengewoon naar wens. We hebben niks te klagen. Mijn vrouw Trui regeert met vaste hand en waakt over die jong als n kloek over haar kuikens. Ja, af en toe moeten we wel eens streng optreden. Vooral bij Toontje, die moet je zo af en toe met twee handen boven zn lendenen vasthouden. Zoals een paar jaar geleden tijdens de Vestingstedendagen in Willemstad. Toen is ie pardoes over een verkeerspaaltje getuimeld. Hij had zowaar zn lendenen kunnen breken zodat wij m op die plaats niet meer vast konden houden. Marieke is een ander verhaal. Met haar hebben we weinig dol, ze is net dr moeder, als ze maar de stad in kan. Ze houdt van tennissen trouwens, ze slaat elke bal over het net. En vaak genoeg over de schutting, dan moet Toontje weer naar t Ketrientje om ballen te rapen. Marieke kent dr eigen kracht ook niet! Wel handig, want ze krijgt elk potje open! ( ) U vraagt naar mijn andere kinderen? Daar zullen we het maar niet te uitgebreid over hebben. Het waren over het algemeen maar kleine ongelukjes. Een uit de hand gelopen hobby. n Zwakheid van de mens zal ik maar zeggen. Ze zijn allemaal goed terecht gekomen heb ik me laten vertellen. Hun namen ken ik niet, maar de moeders zullen ze vast en zeker weten."
Sinds 1992 hebben de Bergse reuzen veel gereisd om de stad te promoten en bevriende reuzen op te zoeken. Ze zijn vooral vaak in België geweest, maar hebben ook alle Nederlandse reuzen bezocht, zoals Sint Martinus van Losser, in de Achterhoek, en Greate Pier uit het Friese Wûnseradiel. "We hebben al die jaren heel wat afgereisd, altijd heerlijk comfortabel tussen schuimrubberen kussens. Maar de mooiste reis die we hebben gemaakt was toch wel die naar Matadepera. Een klein stadje vlak boven Barcelona. Dat was in 1992, het jaar van de Olympische Spelen. Het was heerlijk weer, zon veertig graden, maar het kunnen er ook wel vijfenveertig geweest zijn! Toontje heeft er bijna een zonnesteek opgelopen en Trui heeft toen nauwelijks geslapen. We sliepen met ons hele gevolg op grote slaapzalen, ziet u. Op de terugweg hebben we trouwens ook nog uren langs de kant van de weg gestaan: bandenpech! Gelukkig had er iemand nog een stuk overlevingsworst, Spaanse bloedworst. Zo hielden we het vol. We dachten dat we zoiets wel nooit meer mee zouden maken, maar nou gaan we met de hele club naar Québec!"
De Bergse reuzen Jan metten Lippen en Trui van de Toren hebben in de zomer van 2008 een gigantisch avontuur gemaakt... Ze zijn op reis geweest naar Canada! "Het begon allemaal bijna twee jaar geleden, toen we middenin de voorbereidingen zaten voor de Bergse Reuzenstoet. We surften nachtenlang op internet, op zoek naar virtuele reuzenvrienden en vonden een site uit Québec. Daarop stond dat ze in augustus 2008 een Grande Rencontre des Géants wilden organiseren met reuzen uit de hele wereld! Nou, daar moesten wij maar eens bij zijn, dachten we zo! Als enige Nederlandse reuzengroep reisden we af naar Québec, waar het vierhonderdjarig bestaan van de stad werd gevierd. Het was een gigantisch feest! De hele stad was voor de gelegenheid gerenoveerd en opgepoetst (net zoals Rome in het Jubeljaar 2000, maar dan anders...) en alle bewoners liepen verkleed rond om oude tijden te laten herleven. Tijdens het reuzenfestival in Québec hebben we veel vrienden gemaakt en we hopen dan ook dat we binnenkort wéér op reis kunnen! Naar Engeland, Spanje, Portugal..."
Tegenwoordig staat Bergen op Zoom bekend als Stad van Stoet en Spel, maar dat beeld gaat ver terug. Al in de Middeleeuwen waren er in de stad veel processies en stoeten waarin ook reuzen een grote rol speelden. De eeuwen erna verdwenen zij echter uit het straatbeeld tot ze in 1987, tijdens de Kindervastenavend weer opdoken
Na de Tweede Wereldoorlog nam stadsarchivaris Korneel Slootmans het initiatief om de Bergse stoeten en processies in ere te herstellen. Maar het duurde tot 1985 voor er weer reuzen in beeld kwamen. Dat kwam door Jan van Giels, groot liefhebber en beschermheer van de Bergse cultuur, die met de naderende viering van 700 jaar Heerlijkheid Bergen op Zoom in 1987 een mooie gelegenheid zag. Samen met andere leden van de Stichting Vastenavend ging hij zich in Vlaanderen oriënteren, want daar waren ze al lang bekend met het fenomeen! Joost Eykman kwam tot een ontwerp en in het najaar van 1986 begon de bouw van ons reuzenechtpaar.
Hoewel de reuzenbouwers de Vlaamse voorbeelden goed hadden bekeken, gebruikten ze in plaats van de traditionele wilgentwijgen en rotan een moderne constructie van lichte stalen pijpen. Ze bouwden de reuzen zo, dat ze nog steeds in kleinere stukken vervoerd konden worden en niet te zwaar werden om door één man gedragen te worden in een stoet. Zo zijn kop, romp en ledematen allemaal te scheiden. Over het stalen geraamte heen modelleerden ze kippengaas en schuimstof. De koppen werden eerst geboetseerd in klei en daarna getjept met door glasvezel versterkt polyester. Jan en Trui werden aangekleed met velours de Amiens, zo kon iedereen meteen zien dat ze van goede komaf zijn.
De Bergse reuzendragers zetten er alweer ruim twintig jaar de schouders onder. Onder de reuzen dan. Er zijn namelijk veel reuzen op wielen, dat zijn voornamelijk de échte giganten van boven de vijf meter. Nee, de Bergse Stadsreuzen zijn met hun 45 kilo licht genoeg om te dragen. Het is verder aan de drager om dat een beetje soepel te doen, en lekker dansend door de straten te bewegen. Maar ze hebben het zwaar hoor, die dragers. Hoe hard het ook waait of regent, gerold worden de reuzen niet. Bij tegenwind lijkt het alsof de reuzen de Tourmalet opgedragen moeten worden. En bij zomerse temperaturen, van rond de 25 graden, is het in zon reus al gauw tien graden warmer. Het zweet springt dan uit alle poriën en het risico van uitdroging is bedreigend aanwezig. Dragers moeten veel drinken maar hebben nooit dorst! Het zicht van de dragers is bovendien sterk gelimiteerd door een kijkgat van slechts tien bij vijf centimeter. De drager is werkelijk alléén in de holte van de reus, met af en toe instructies van de begeleiders: "Links, rechts. Kijk uit, een stoeprand/paardenstront/drempel, opgepast!!"
Toontje en Marieke, de knappe kinders uit het huwelijk van Jan en Trui zijn kleiner en beweeglijker. De dragers dragen de reuzenrompen op hun schouders. Hun hoofden steken daar net bovenuit. Dan krijgen ze de polyester koppen van de reusjes erop en kunnen ze de buitenwereld alleen nog zien door een smalle spleet. Deze dragers hebben pas écht een opgesloten gevoel, want ze kunnen tijdens de stoet niet wisselen! Reuzen dragen, het is een réuze karwei. Geef onze dragers, en die van de andere groepen daarom een klaterend applaus als ze langskomen!
Nieuwpoortse reus - grootste gedragen reus van Europa.
Kop : is dezelfde als die van Jan Turpijn I (1926) - De kop kan draaien.
Hij werd op 31 januari 1925 te Brugge vervaardigd door Charles Brondel. Later bijgeschilderd door Staf Buffel (1939).
Het gezicht is geslagen uit een koperlegering. Het gezicht is 1,75m hoog.
De haren waren vroeger paardenstaarten maar zijn nu vervangen door nylon.
Geraamte : werd door een gedeelte van de reuzengildeleden in metalen buizen gemaakt in 1962. Het geraamte van de rok bestaat uit 4 delen, die voor het vervoeren ineen geschoven kunnen worden. Voor het rokgeraamte waren 143 meter buizen nodig.
Dan zijn er nog het lijf en de twee armen afzonderlijk, eveneens uit buizen vervaardigd.
Handen en sabel werden vervaardigd door E.H. Vandecasteele. De sabel bestaat uit triplex en is ongeveer 3,5 meter lang.
De handen zijn werkelijk kunstwerken. Ze zijn vervaardigd uit toiletpapier, doordrenkt met een soort lijm (papier maché). Later werden ze ingesmeerd met een doorzichtig polyester om hen tegen vocht te beschermen.
Klederen : ong. 120 vierkante meter stof heeft men nodig gehad om ze te maken.
Dragers: 24 man dragen afwisselend de reus d.m.v schouderriemen.
Jan Turpin is de ambasadeur van de stad Nieuwpoort!
Jan Turpin
DE GROOTSTE GEDRAGEN REUS VAN EUROPA
10,4 meter hoog 750 kg 24 dragers
Hij werd voor het eerste gebouwd in 1924, maar werd helaas vernield door de oorlog. In 1962 werd hij herboren. Hij wordt genoemd naar de toenmalige burgemeester, die tijdens het beleg van Nieuwpoort in 1489 door de Fransen, de Nieuwpoortse vrouwen opriep ten strijde te trekken en zo hun vermoeide mannen bij te staan.
Goliath
Goliath is de verpersoonlijking van de heldenmoed die de bevolking betoonde tijdens het beleg van 1489.
Hij weegt 80 kilo en wordt gedragen door 2 personen.
Puuptje
Puuptje is 1,8m groot, weegt 35 kg en wordt gedragen door 1 persoon. Hij is geboren in 2000 als eerbetoon aan Julien De Groote, het enige nog actieve lid die in 1962 de geboorte van de nieuwe Jan Turpijn mogelijk maakte.
Rozalinde
Rozalinde zag het levenslicht in 1987. Ze is 1,8m groot en weegt 35kg.
Heks Jacqueline
Jacqueline vertelt het verhaal van de hekserij in Nieuwpoort in de 16e eeuw. Jacqueline Puyt leefde in Nieuwpoort. Net als haar moeder in 1603, werd Jacqueline als heks in Nieuwpoort verbrand in 1627.
Crabbe
De jongste reus is Crabbe, hij werd geboren in 2005. Het hoofd werd gemaakt naar het beeld van de huidige burgemeester van Nieuwpoort. Hij kwam voor het eerst buiten tijdens de reuzenstoet in 2005 en dit om het college van burgemeester en schepen op een ludieke wijze te bedanken voor de vele steun die de reuzengilde krijgt.
De Reuzengilde Nieuwpoort: één grote familie, een groep vol leven en historiek. En U kan er deel van uitmaken!
In de reuzengilde Nieuwpoort hebben we de grote trots Jan Turpijn. Hij is in binnen- en buitenland bekend. We waren ondermeer al te gast in Frankrijk , Duitsland , Nederland , enz.
Wij zijn blijvend op zoek naar nieuwe dragers. Dit jaar staan er tal van evenementen op de agenda. Naast de jaarlijkse Reuzenstoet in onze thuisstad, staat er nog andere activiteiten op de agenda.
Dit is dé kans om van onze grote reuze familie een deel uit te maken. Ben je gegrepen door de historiek van de vereniging, of wil je deel uitmaken van de trots van Nieuwpoort? Schrijf je dan zeker in!!
Voor verdere informatie of inschrijvingen kan u terecht bij de voorzitter of secretaris.
Voorzitter Maria Degroote Ollevierslaan 22 8630 VEURNE GSM: 0477/81.35.56
De gemeente Beveren bezit tien reuzen die verwijzen naar historische figuren of symbool staan voor één van de deelgemeenten. De reuzen nemen geregeld deel aan allerlei optochten en andere festiviteiten.
SEFKEN DE PUITENSLAGER (Beveren)
Oorspronkelijk gemaakt door de familie Staes.
Gedoopt op 9 mei 1954, ter gelegenheid van Meikermis op de Nieuwe Parochie. Oorspronkelijk bestond het hoofd uit gekneed papier verwerkt mat kalk en de romp uit wissen manden. De reus moest toen ook gedragen worden. In mei 1979 werd de huidige reus als polyester creatie herboren, weer ter gelegenheid van Meikermis.
Voor de benaming puitenslagen zijn twee verklaringen: -
een gelegenheidsberoep van schamele lieden die de rijke lui met puitenbillenkens (puit = kikker) bevoorraadden. - het voortdurend met een wis op het wateroppervlak van de kasteelwallen slaan met als gevolg dat de kikkers ook in de paartijd ophielden met kwaken, zodat de kasteelheren en hun edele dames hun nachtrust niet verstoord zagen.
DIEDERIK EN ALDEGONDE (Beveren)
Ontworpen door Georges Staes (Beveren).
Gedoopt op 28 augustus 1954, en evenals Sefken wegens wijziging van constructie herboren op 28 augustus 1978.
Het is Diederik III die voorgesteld wordt, diegene uit het geslacht der heren van Beveren die in 1106 met Godfried van Bouillon ter kruisvaart trok. Tevens was hij een goede vriend van Philips van den Elzas. Aldegonde was de gade van Diederik III.
Wegens een tweede wijziging van constructie van Diederik, na een val in een stoet in Mechelen, werd hij samen met Aldegonde opnieuw gedoopt op 24 oktober 2004.
CIESKE DE SCHIPPER (Doel)
Creatie van Edwin Raes (Sint-Niklaas).
Geboren te Doel op 24 augustus 1980.
De naam werd gegeven als herinnering aan de vroegere hoofdman van de Schippersgilde te Doel, nl. Cieske de Lee. Dit is ook zo wat de vereeuwiging van het Doelse schippersvolk.
ROSTEN BRIGAND (Haasdonk)
Creatie van Edwin Raes (Sint-Niklaas).
Gedoopt te Haasdonk op 19 oktober 1980.
Rost komt van de naam rostekoppen die gebruikt werd ten tijde van de jaren 1840-50 toen bijna de helft van de babys in Haasdonk rostekoppen waren.
Brigand verwijst naar de Boerenkrijg, waarin Haasdonk een belangrijke rol speelde. De brigands waren de boeren, die in opstand kwamen tegen het Franse bewind in 1798.
'tKALLOSE MELKBOERINNEKE (Kallo)
Creatie van Edwin Raes (Sint-Niklaas), met als model zijn schoondochter Kristian Quintelier.
Gedoopt op 12 september 1981 in Kallo.
Het Melkboerinneke stelt de vereeuwiging van de polders voor en groeide als idee uit de vroegere Melk- en Suikerfeesten.
Op de dag van de doop verloofde het Melkboerinneke zich met Sefken de Puitenslager en een week later trouwden ze tijdens het massaspel te Beveren.
BIRKEN BLOK (Vrasene)
Creatie van Edwin Raes. De Beverse blokmaker Jules Smet stond model.
Gedoopt te Vrasene op 27 mei 1984.
Stelt een blokmaker (= klompenmaker) voor. Het klompen maken was vroeger immers een typisch ambacht voor het Land van Waas, en ook in Vrasene verdienden heel wat mensen er hun brood mee.
JUDOCUS DE TURFSTEKER (Verrebroek)
Ontwerp van Abdon van Bogaert (Verrebroek). Creatie van Jo Bocklandt (Hamme) en zijn echtgenote Bea Quintelier, die zorgde voor kledij en attributen.
Gedoopt te Verrebroek op 26 mei 1991 (in kader van 850 jaar Verrebroek).
Symboliseert het rijke verleden van het dorp Verrebroek, dat in de 14e eeuw een belangrijk gebied en een centrum van intense moerontginningen was (turf of moer is een soort brandstof, voorloper van de steenkool).
REGINA VAN MELSELE (Melsele)
Creatie van Jo Bocklandt (Hamme) en zijn echtgenote Bea Quintelier, die zorgde voor kledij en attributen.
Gedoopt te Melsele op 28 mei 1992.
Stelt een aardbeiplukster voor en is een eerbetoon aan de vrouwelijke vaardige handenarbeid die in het aardbeicentrum Melsele al sinds de jaren dertig beoefend wordt. Regina is één van de aardbeisoorten die in Melsele geteeld worden.
LODDE DE GARNALENLEURSTER (Kieldrecht)
Ontwerp van Robert Taylor (Kieldrecht). Creatie van Jo Bocklandt (Hamme) en zijn echtgenote Bea Quintelier, die zorgde voor kledij en attributen.
Gedoopt te Kieldrecht op 2 oktober 1994.
Symboliseert het beroep van de vele leurders en leursters, die Kieldrecht in het verleden als vissersdorp kende.
Lodde is de volksnaam voor Ludovica, één van de bekendste Kieldrechtse garnalenleursters (overleed in de jaren 60).
De Ardooise reuzen stammen oorspronkelijk af van Kaaiekermis.
Stantje en Tinneke werden gemaakt naar aanleiding van de inhuldiging van enkele nieuwe woonhuizen in de wijk "De Kaaie " in 1930. Later (omstreeks 1940) moeten daar nog Fiene, Mathilde en Sofietje , figuren uit de plaatselijke volksverbeelding, bijgekomen zijn. Van deze laatste drie 'mythologische' figuren rest er echter momenteel niets meer.
Wat men wel weet is dat Stantje spoorloos verdween in Brussel in 1980. Dit was na een deelname in de nationale reuzenstoet ter gelegenheid van de 150ste verjaardag van de onafhankelijkheid van België.
Het Ardoois Sint-Maartenscomité haalde echter regelmatig de oude reuzen, die men dan Manten en Kalle noemde, van onder het stof. Ieder jaar stapten ze, tot groot jolijt van de kinderen, statig mee in de Sint-Maartensstoet rond 11 november. Ter gelegenheid van de 13de editie (1993) van deze folkloristische avondstoet, werd voor de reuzen een nieuwe romp gemaakt en ze kregen ook een nieuw pak, gestikt door de leerlingen van het Sint-Jozefsinstituut uit Tielt.
Op 17 september 1994 zag de Ardooise Orde van Sint-Maarten het licht en ter gelegenheid van de officiële installatie daarvan kreeg het reuzenpaar een nieuwe naam. Ze werden genoemd naar hun respectievelijke meter en peter.
De mannetjesreus werd PIER genoemd naar zijn peter Jean-Pierre De Backere, zaakvoerder van het Ardoois groentenverwerkend bedrijf en diepvriescentrum d'ARTA en de reuzin draagt de naam GRIET naar haar meter Greta Gallez-D'Heygers, uitbaatster van restaurant 'Prinsenhof' in Ardooie.
Op 16 september 1995 breidde de Ardooise reuzenfamilie uit en er werd een reuzenkindje geboren. Het werd MANTJE gedoopt en zijn peter werd ceremoniemeester Armand Van Iseghem uit Ardooie.
De oorspronkelijke koppen van het reuzenpaar waren duidelijk aan vernieuwing toe. Tegen de geboorte van het reuzenkind werden er ook nieuwe koppen gecreëerd in het creativiteitscentrum voor volwassenenwerking van het Instituut Dominiek Savio in Gits o.l.v. Michel Werbrouck, in samenwerking met Marleen Dewindt en Kaat Lodewyck. Sedertdien namen de Ardooise reuzen, in samenwerking met het Gemeentebestuur van Ardooie deel aan diverse plaatselijke activiteiten en festiviteiten. Nu zijn ze ook reeds meermaals te gast geweest buiten de Ardooise gemeentegrenzen o.m. in Reuzenstoeten, -optochten of -ommegangen.
Op zondag 29 oktober 2000 werd de Ardooise Reuzenfamilie nogmaals uitgebreid. Tiste is zijn naam en hij is de vierde telg. Zijn dooppeter is voorzitter Theo Van Iseghem. De reus werd genoemd naar de vader van Theo, wiens koosnaampje TISTE was.
De reuzen en de begeleiders promoten op die manier de Ardooise Sint-Maartensstoet in Vlaanderen. De stoet gaat door op de zaterdag voor 11 november tenzij 11 november een zaterdag is.
Ten tijde van het kasteel van Overmere (oud gemeentehuis) waren de bewoners edellieden, ingeschreven onder de namen Philippo, Cesar, Remi Rolliers, Graaf van Overmere, en Isabella, Alice, Valeria van Caudenhove, Gravin van Overmere. Het is onder die benaming dat deze reuzen werden opgericht in 1937 en geboekt ten gemeentehuize op 24.05.1937
Philippo stelt een krijger - jager voor die van de slag of jacht terugkeert met geweer aan de schouder en jachthoorn aan de zijde, dragende een blauwe vest met grijze rok en op de borst het wapenschild van Overmere.
Isabella is voorgesteld als edeldame met rood kleed in velours met gouden galon en blauwe mantel eveneens in velours.
Beiden zijn 3,2 meter hoog en kunnen de armen bewegen.
De zoon Philiep dateerd van 25.05.1958 en is 1,6 meter hoog, draagt een licht-blauwe vest met grijze rok.
De Overmeerse Reuzen traden in 2010 op in vele Belgische en buitenlands steden en gemeenten.
Nieuwe Nederlandse reus heet Keizer Maximiliaan van Oostenrijk
Hulst in Zeeuws-Vlaanderen krijgt een reus
Het aantal reuzen in Nederland neemt gestaag toe. De eerstvolgende plaats met een reus wordt gebouwd is Hulst in Zeeuws-Vlaanderen. De reus krijgt als naam Keizer Maximiliaan van Oostenrijk. Er wordt naar gestreefd de reus op 8 juni 2010 ten doop te houden. Een delegatie van de landelijke Reuzenfederatie heeft op uitnodiging van de initiatiefnemers kennis en kunde ter beschikking gesteld. Dat past in een van de doelstellingen van de federatie, namelijk het bevorderen van de reuzencultuur.
Het initiatief tot de reus van Hulst is George Sponselee, inwoner van het middeleeuwse vestingstadje en bekend folklorist in Zeeuws-Vlaanderen. De delegatie van de landelijke Reuzenfederatie had op 3 maart een gesprek met hem en met Monique de Bruijn van de VVV van Hulst. De delegatie bestond uit Toon de Brouwer, Will Heeffer en Albert Nooren, alle drie specialisten op een bepaald terrein. Toon de Brouwer is van het Reuzengenootschap Tilburg, Udenhout en Berkel-Enschot. Hij is tevens secretaris van de Reuzenfederatie. Will Heeffer was zeer nauw betrokken bij de ontwikkeling van de reuzin van Hilvarenbeek en Albert Nooren is een van de drijvende krachten achter het Reuzengilde van Oisterwijk. Sinds de oprichting van de Federatie was het de tweede keer dat specialisten hun diensten ter beschikking stelden. Vorig jaar is de federatie ook betrokken geweest bij een poging om het Brabantse Heeze aan een reus te helpen. De drie vertegenwoordigers hebben de initiatiefnemers onder meer kunnen helpen met informatie over subsidies en bouwtechnieken.
Hulst heeft ervoor gekozen de nieuwe reus op wieltjes te zetten. Dat is zonder meer een trend van de laatste tijd. Volgens George Sponselee kwamen twee personen in aanmerking om te worden vereeuwigd als reus. In Hulst gaat men er trots op dat het zeer oude stadje is genoemd in het oorspronkelijke verhaal over Van den Vos Reynaerde.In Hulst staan een beeld van Reintje de Vos. De keuze viel echter op Keizer Maximiliaan van Oostenrijk (1459-1519). Hij verleende Hulst vele gunsten.
Valoriser le patrimoine immatériel : impacts culturels et touristiques
La notion de patrimoine immatériel est apparue voici une quinzaine dannées. Derrière ce concept se cachent les pratiques, les expressions, les connaissances, les savoir-faire que les communautés considèrent comme faisant partie de leur patrimoine culturel. Autrefois, on regroupait ces formes de culture derrière des expressions comme folklore ou traditions populaires.
A loccasion du 10e anniversaire de la Maison des Géants, il était intéressant de réfléchir sur les actions entreprises pour valoriser ce patrimoine immatériel. Ce séminaire accueillera ainsi une série de spécialistes, venus de Belgique et de France, qui partageront leur expérience et permettront de répondre à certaines interrogations. Comment valoriser le patrimoine immatériel sans le dénaturer ? Que penser des reconnaissances et des labels ? Quel est le rôle des villes, des musées, des offices de tourisme, ?
La participation à ce séminaire est gratuite.
Programme :
9h30 : accueil des participants
10h00 : Ouverture du séminaire par Jean-Pierre Denis, Bourgmestre de la ville dAth, et Patrice Dartevelle, Directeur du Service du Patrimoine Culturel de la Communauté française de Belgique
10h15 : La notion de patrimoine immatériel et les enjeux de la valorisation, par Jean-Pierre Ducastelle, président du Conseil du Patrimoine Immatériel de la Communauté française (Belgique)
10h45 : LUnesco et le patrimoine immatériel, par Rieks Smeets, chef honoraire de la section Patrimoine Culturel Immatérielde lUNESCO (Pays-Bas)
11h15 : pause (café, thé, jus, eaux, )
11h45 : La valorisation du patrimoine immatériel en France, par Chérif Kaznadar, président de la Maison des Cultures du Monde (France)
12h15 : débat
12h30 : repas-buffet offert aux participants
14h00 : Le patrimoine immatériel en Flandre, par Marc Jacobs, président du FARO, centre flamand du patrimoine culturel (Belgique)
14h30 : La Maison des Géants a dix ans, par Laurent Dubuisson, conservateur de la Maison des Géants (Belgique)
15h : pause (café, thé, jus, eaux, )
15h30 : Laction de la Ronde des Géants (France), par Stéphane Deleurence et Nicole Cugny (France)
16h : La nécessité dun inventaire du patrimoine immatériel, par Françoise Lempereur, docteur de lUniversité de Liège (Belgique)
16h30 : débat
16h45 : clôture de la journée
Lieu : auditorium Marion Coulon (Château Burbant)
Inscription avant le mercredi 6 octobre par courrier, email ou fax auprès de
lOffice de Tourisme dAth rue de Pintamont, 18 7800 Ath (Belgique) tél. 00 32 (0) 68 26 51 70 fax. 00 32 (0) 68 26 51 79 email. office.de.tourisme@ath.be
Op 16 oktober 2010 vierde de Koninklijke Harmonie Vossems Voerezonen de 30ste verjaardag van zijn Reus Vos der Voerezonen. Voor deze gelegenheid werden alle Vossemse verenigingen uitgenodigd om Vossem om te toveren tot een feeëriek lichtdorp, met als apotheose een heus vuurspektakel op het Pastorieplein.
Met medewerking van de scholen, de Vossemse verenigingen en artistieke groepen werd een tocht dwars door het dorp gemaakt. Deze lichtstoet werd begeleid door nationaal gevarieerde muziekgroepen die de nodige luister gaven aan het evenement. Ook werden de bevriende reuzen van Groot-Tervuren uitgenodigd op dit grote feest.
Op het einde van de tocht werden de deelnemers ontvangen op het marktplein van Vossem met een artistieke noot. De verenigingen zorgden daar voor de nodige spijs en drank. Nagenieten kon tot in de late uurtjes. Iedereen stond dus in vuur en vlam!
De Vos der Voerezonen werd bij deze gelegenheid gehuldigd en dit onder begeleiding van de vocale en onvoorwaardelijke steun van zijn aanwezige inwoners.
De reus dateert uit 1980 en was indertijd een idee van Marcel Debot. Hij werd ontworpen door Jozef Sellekaerts en sindsdien vergezelt de reus de Harmonie bij haar uitstappen. Daarmee wil de harmonie het folkloristisch aspect van haar vereniging en gemeente benadrukken.
Met dit initiatief en uniek spektakel wensten wij Vossem andermaal op de kaart te zetten. Aanwezig zijn was dus de boodschap.
De opbrengst van het evenement werd integraal overgemaakt aan het goede doel, met name naar het therapeutisch dagverblijf de Eglantier. Hiermee wilde men hen ondersteunen in hun uitbreidings-en verbouwingswerken die van start zullen gaan in september. Deze belangrijke werken zullen ervoor zorgen dat er meer kinderen terecht zullen kunnen in De Eglantier en dat het huis nog beter zal aangepast zijn aan de noden van de kinderen (www.eglantier.be)
Einde 19de en t begin van de 20ste eeuw werd de reus Sporkin getrokken op een houten kar door de kasseirijke straten van Veurne, majestieus, door één of twee boerenpaarden, dit ter gelegenheid van verschillende optochten en feesten.
Volgens sommige bronnen bereikte de gigant een hoogte van 9 meter en woog hij 450 Kg
De opkomende bedrading voor de elektriciteitsvoorziening en het telefoonnet in de straten van Veurne, belette de vrije doorgang van de reus Sporkin.
Eerst werd de hoogte van de reus gehalveerd, en werd hij als een soort zittende krijger op een troon voorgesteld.
Omstreeks wereldoorlog I werd de reus ontmanteld, om later in totale vergeteldheid te vallen wegens de oorlog. Spijtig genoeg stopt de geschiedenis van de reus Sporkin, tot in de jaren zeventig. Men vindt toevallig op de zolder van Yves Houbaert, een kleurrijke volkse barbier, wonend in de Vleeshouwersstraat, de grote plaasteren kop van de reus Sporkin. Hoe deze zware kop op deze locatie is gekomen blijft een raadsel dat tot heden nog niet werd ontrafeld.
In t jaar 2000, na de plotse dood van Yves, schenkt zijn weduwe de kop aan het nieuwe Sporkincomité met als nieuwe Voorzitter Ivan Cordenier. Het bestuur beslist de kop onder de hoede te brengen van de Veurnse commisaris José.
In 1985 beslistte het toenmalige avondmarktcomité, onder het voorzitterschap van Gerard Goens, een reus te bouwen als attractie voor de avondmarkt. De reus wordt Sporkin genaamd, maar de tengere bouw en de amateuristische uitvoering van de kop in papiermaché lijdt vlug tot een roemloos verval na enige tijd, zodat het bestuur de gigant binnen de 2 jaar ontmanteld en het voor bekeken houdt.
1998 : Bij een grote opkuis in de kelders van de St Niklaaskerk, vindt men een fel gegavende kop van een reus in papiermaché. Hoewel men geen enkele verwijzing heeft kan het niet anders dan dat deze kop ooit deel uitmaakte van de oude gigant Sporkin. De kop werd eveneens overgedragen aan de politie commisaris van Veurne, José Clauw, die een fervent verzamelaar is van deze Veurnse folklore attributen.
De koppen zijn te bezichtigen in het politie commisariaat van Veurne, waarvan de politiezone de naam SPOORKIN draagt.
Volgens de Landelijke Nederlandse Reuzen Federatie zou er in Duitsland maar één stadsreus bestaan (maar ze vergeten er bij te vertellen, waar). Dus ben ik aan het zoeken geslagen...
Niet echt een 'verplaatsbare' maar toch een stadsreus vinden we terug in het Duitse stadje Villingen-Schwenningenonder de naam Reus Romaüs.
Op de op 1 november 2008 bekendgemaakte top 100 van de meest favoriete tradities van de Nederlanders staat de reuzencultuur op de 43-ste plaats. Dat is een hoge klassering voor een traditie die in Nederland, vergeleken met België en een aantal andere Europese landen, relatief weinig voorkomt. Nederland telt achttien officiële reuzen. Als de twee kinderreuzen van Bergen op Zoom worden meegeteld, zijn het er twintig. Ter vergelijking: In België komen naar schatting van directeur Laurant Dubuisson van het Maison des Géants in het Waalse Ath 1800 reuzen voor, in Spanje rond de 2000 en in Frankrijk 560. Voor Italië komt het aantal van 60 reuzen, Engeland 40, Oostenrijk 20, Portugal tussen de 100 en de 150 en Duitsland 1.
Dat de Nederlandse reuzen toch hoog scoren wat betreft populariteit, heeft een aantal oorzaken. De eerste is de letterlijk grote zichtbaarheid van de reuzen; je kijkt er met geen mogelijkheid om heen. De grootste reuzen van Nederland komen allemaal uit rond de zes meter. Stjuf (Sint Christoffel) van Roermond is met 5,95 meter de grootste. Meteen daarna komen Gigantius van Maastricht, Sint Martinus van Losser en Greate Pier van Wûnseradiel. De lengte van Sint Martinius werd recent met een halve meter ingekort. Het promotioneel voordeel van de grootste reus van Nederland (6,4 meter) woog niet op tegen de problemen die deze lengte oplevert bij optredens. Straatlantaarns blijken in Nederland rond de zes meter boven het plaveisel te hangen. Door daar onder te blijven kan een reus gemakkelijker worden uitgenodigd voor een optreden.
Een tweede reden van de bekendheid van de reuzen is gelegen in het feit dat deze uiting van volkscultuur in Nederland zeer vitaal is. Dat geldt voor vrijwel alle Europese reuzen, maar in Nederland toch in het bijzonder. De laatste jaren is sprake van een ware revival. In een decennium is het aantal reuzen bijna verdubbeld. Op een aantal van twintig is dat uiteraard snel gerealiseerd, maar als deze ontwikkeling wordt vergeleken met de problemen waarmee vele andere vormen van volkscultuur te maken hebben, is dit toch opvallend. Momenteel zijn er de reuzen van Wûnseradiel (1989), Oisterwijk, Moergestel, en Heukelom (2000), Losser (2002), Tilburg, Udenhout en Berkel-Enschot (2008), Hilvarenbeek (2009) en Liempde (2009). Volgend jaar krijgt Maastricht er een nieuwe reus bij en er zijn aanwijzingen dat binnen afzienbare tijd nieuwe initiatieven zullen worden genomen.
Alle elf reuzengildes in Nederland zijn goed functionerende en krachtige stichtingen of verenigingen. Per groep zijn er gemiddeld tussen de 25 en de 50 personen bij betrokken. Gemiddeld wordt per jaar aan drie tot vijf optochten in binnen- en buitenland deelgenomen. Over het algemeen slaagt men er goed in financieel de broek op te houden. Initiatieven worden genomen om de jeugd te interesseren. Nieuwe technieken zijn en worden bedacht om reuzen te bouwen, te vervoeren en voort te bewegen. Maar er zijn ook bedreigingen. Deze zijn onder meer financieel van aard. Reuzengenootschappen kunnen niet zonder subsidies. Als zoveel andere organisaties valt het de reuzengroepen steeds moeilijker vrijwilligers te binden en nieuwe mensen te interesseren. De bedreigingen worden gezamenlijk aangepakt. Daartoe is in 2008 onder auspiciën van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur een landelijke Reuzenfederatie opgericht.
De bedreigingen zijn echter veel minder groot dan de positieve geluiden die er over de Nederlandse reuzencultuur zijn te geven. Het is dan ook bijzonder jammer dat Nederland het voorstel van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur niet over heeft willen nemen om het Akkermansgilde uit Venlo met de twee oudste reuzen van Nederland op de lijst van de UNESCO van het immaterieel werelderfgoed te zetten. Wij Belgen wisten wat dat betreft dit fenomeen wel op waarde te schatten. Daar staan twaalf reuzen en vijf reuzenoptochten op deze belangrijke lijst.
Van de achttien/twintig reuzen in Nederland, bestaan er elf in Noord-Brabant, vijf in Limburg en één in Overijssel en Friesland. De toename van het aantal reuzen is vooral op het conto van de Brabanders te schrijven, omdat er daar sinds 2000 acht bij zijn gekomen. Dat begon met de drie reuzen van de gemeente Oisterwijk. Het concept dat daar werd bedacht heeft andere plaatsen geïnspireerd. De huidige gemeente Oisterwijk onstond in 1997 als gevolg van een gemeentelijke herindeling. De drie dorpen Oisterwijk, Moergestel en Heukelom werden samengevoegd. De inwoners van de nieuwe gemeente moesten aan elkaar wennen. Een culturele organisatie in Moergestel kwam daarop met het initiatief om alle drie de kernen een eigen reus te geven. Een reus drukt de identiteit uit van een gemeenschap. Door deze reuzen samen te bouwen en te beheren zouden de inwoners naar elkaar toegroeien. Dit concept van eenheid in verscheidenheid werd een groot succes. De buurgemeente Tilburg met ook drie kernen nam het over. Op dezelfde gronden heeft de bestaande reuzengroep van Boxtel aan de kleine kern Liempde een reus geschonken. Deze ontwikkeling bracht in het nabije Hilvarenbeek een al langer sluimerend plan voor het bouwen van een reus tot leven.
Het geheim van dit succes is het benadrukken van de functie van een reus. Een reus of reuzin is niet zomaar een pop van gevlochten wilgentenen, staal, aluminium of polyester, maar hij of zij is een weerspiegeling van een gemeenschap. Dat kan een stad zijn, een dorp, een wijk of een vereniging. Een reus wordt dan ook als een echte inwoner van een plaats beschouwd. Ze worden gedoopt in het bijzijn van een peter en een meter en ze worden ingeschreven in het bevolkingsregister. Veelal zijn notabelen bereid om als beschermheer op te treden, wat onder meer het geval is in Maastricht (de burgemeester) en Tilburg (de vrouw van de burgemeester). Verjaardagen van reuzen zijn aanleiding tot het organiseren van grote feesten met optochten. Veel gemeenten zien de reuzen met hun folkloristisch verklede begeleiders als bijzondere ambassadeurs. In deze tijd met een groeiende aandacht voor tradities, folklore, historische verenigingen en streektalen bestaat er blijkbaar behoefte aan een fenomeen als een reus die uitdrukking geeft aan de plaatselijke eigenheden. Dat klinkt luid en duidelijk door in de namen en de uitmonstering van de Nederlandse reuzen. Van een plaats in Nederland met een reus kun je zeggen : "zeg me wie je reus is, en ik zeg je wie je bent".
Zo beschouwd wortelen de Nederlandse reuzen in een zeer oude traditie. Maastricht had al een reus in 1550, Venlo in 1563 en Roermond in 1680. Andere reuzen zoals in Wûnseradiel en Losser zijn vormen van 'uitgevonden' folklore. Soms bestaan er dunne lijntjes met het verleden, zoals in Oisterwijk en Tilburg. In het verleden telde Nederland veel meer reuzen. Deze zijn verloren gegaan als gevolg van de Reformatie en met name in de Franse tijd. Dat gebeurde ook in de omringende landen, maar daar is men veel eerder begonnen met het herstel. Het beste voorbeeld daarvan is de enorme groei van het aantal reuzen in België, de bakermat van de hedendaagse reuzencultuur. In het ontstaan van de reuzen zijn processies en ommegangen belangrijk geweest. Daarin werden grote poppen meegevoerd. Ze stelden bijbelse figuren of heiligen voor, zoals Christoffel in 1398 in Antwerpen. Het ongeletterde publiek kon zo van hun bestaan kennisnemen. Er waren ook andere verschijningsvormen. Reuzen werden op stadswallen geplaatst om aanvallers schrik aan te jagen. In de Franse Midi hebben ze reuzen in de vorm van fabeldieren.
De Nederlandse reuzen maken onderdeel uit van een werelwijd fenomeen. Het zijn universele verschijningsvormen van angst, macht en cultuur. Vooral van volkscultuur. In de profane en religieuze wereldliteratuur komen tal van reuzen voor als helpers, helden, goden en monsters. In Oost en West symboliseren de reuzen de strijd tussen goed en kwaad. David die Goliath verslaat. De aarstengel Michaël die de draak overwint. Sint Joris die de koningsdochter redt uit de klauwen van de draak. In het door Gulliver van Jonathan Swift bezochte land heerst de reuzenkoning Brobingnag. De Europeze reuzencultuur kent ook relaties met oeroude mythologie. In de beleving van de nietige mens kon een reus de ontzagwekkende natuur verklaren. De Drenten namen aan dat de hunebedden bouwsels van de reuzen waren. De heuveltjes in de buurt van de Vecht zijn hoopjes zand die uit de zakken van passerende reuzen vielen. De Rijn is een reuzenwerkje geweest. Twee reuzen groeven samen een eeuw aan de bedding. Nooit wisselden ze een woord. Toen een van hen een zucht slaakte, werd het hem te rumoerig en ging hij in zijn eentje de Waal aanleggen...
Wist u dat Oisterwijk, Moergestel en Heukelom hun eigen reuzenbier brouwen ? Daar verkrijgbaar: Peer Poarel (parelend zwarte stout), Ermelindis (zwaargehopt bitter bier) en Heukelomse Mie (goudgeel blond bier). Mooie speciaalbieren uit Brabant.
Een Sporkin met ondertitel Veurns Reuzenbier is een streekbiertje van rond Veurne. Het is een blond bier met donkerblond tot amberkleur. Het bier heeft een fruitige neus met een bitterzoete smaak. Het bier wordt geserveerd in een stenen bierpul of een typisch abdijbierenglas met bijpassende tekening natuurlijk. Ik heb dit bier leren kennen via een Veurns restaurant genaamd "Mozaiek" gelegen op de Grote Markt.
De Veurnse 7° Tripel
Een origineel Streekbier, gebrouwen met 100% natuurlijke grondstoffen van de beste kwaliteit, op ambachtelijke kleinschalige wijze, in de brouwerij DECA te Woesten. Geen bewaarmiddelen, noch kleur of smaakadditieven. Wel gisting in de fles, wat soms een bezinksel (droesem) achterlaat in de fles.
TIPS :
Het Sporkinbier wordt bewaard op een koele donkere plaats en wordt de fles recht geplaatst.
Fris opdienen, liefst in een kelkglas geschonken met een hoge witte schuimkraag.
Ledig de fles half om een heldere bierkleur te behouden. de droesem (het bezinksel) kan het bier vertroebelen.
De blonde 7° tripel is een festijn voor echte bierliefhebbers.
TE KOOP:
de Kaashoeve-zuidstraat Veurne
Alsamo (de Spar) zuidstraat Veurne.
TE CONSUMEREN: in de meeste bistros van Veurne op de Grote Markt.
bistro t CENTRUM
Taverne FLANDRIA
Brasserie EXELSIOR
Tearoom DE SOETASSE
Pizarea ERASMUS
Brasserie VERDONCK
Restaurant IBIS
bistro DE LEVOARD (St Denijsplein)
Hotel bistro : THE OLD HOUSE (Zwarte nonnenstraat)
La Gouyasse Tripel La Gouyasse Tripel is een troebel goudblond bier van 9% alc. met een frisse, moutige neus. Het bier heeft een bittere smaak. Dit bier wordt gebrouwen door Brasserie des Géants in het plaatsje Irchonwelz, de stad van de reuzen. http://www.brasseriedesgeants.com/gouyasse_triple_nl.php
De reuzen van Mechelen verschijnen eenmaal per 25 jaar in het openbaar tijdens de Ommegang. Ter ere van al deze reuzen en de traditie van de Brouwerij "Het Anker", brouwers van de echte bieren van Mechelen, hebben ze een speciaal sterk bier gebrouwen : een "Reuzenbier" ("Giant Beer"). De goud-gele kleur, zijn hoog alcoholgehalte en zijn volle en evenwichtige smaak maken van dit bier een bron van vitaliteit en kracht en zal de meeste bier-experten content maken.
-------------------------------------
Ne Goen
Donkerblond bierjte met een dikke witte schuimkraag Het schuim is wandklevig Fijne koolzuurpareling
De neus is een geurig moutparfum. Ietsje wrang.
De eerste aanhef is zoet Het smaakt beter of het aroma laat vermoeden. Karamelmout Fruitige toetsjes de zoete smaak blijft aanhouden. en vloeit uit.
Het is geen echt karakterbiertje maar meer een commercieel.gerstenat. Goed gebrouwen met een stevige body Vlot te drinken in leuk gezelschap. Let wel op voor het te laat is! De 8 % Alc.zou wel eens voor onaangename verrassingen kunnen zorgen.
Het etiket werd ontworpen door publiciteitsbureau Roetynck. Er werd gekozen voor een folkloristische, eenvoudige en duidelijke tekening. Erop vermeld staan de twee stadsreuzen Jan Van Meenen en vrouw Bette. Het Belfort met het uurwerk op 15 uur, niet toevallig want om 15 uur werpt men de wieltjes uit over de menigte. Natuurlijk mocht het Menense wiel niet vergeten worden op het etiket. Brouwerij Bios (Van Steenberge) - Ertvelde http://www.vansteenberge.com/
Deze 'Fromulus Blonde' wordt gebrouwen door Brouwerij Kapittel in Watou met water uit ondergrondse wateraders, beschermd door de legendarische Ieperse 'kleilaag'. Het dankt zijn variëteit aan bitterheid en aroma aan twee soorten hop, beide gekweekt op de velden rond de brouwerij zelf. Hij kan gedronken worden als aperitiefbier, goed gekoeld of als maaltijdbier ter begeleiding bij een maaltijd Ch'ti. Pas op : moet met mate gedronken worden !
