Vandaag is onze laatste dag in Sri Lanka. We vertrekken deze middag richting Negombo met de bus om toch wat dichterbij de vlieghaven te zijn. Als alles vlot verloopt zonder vertraging, komen we zondagnacht rond 24u ongeveer thuis. Het was een fantastische reis vol avonturen, maar we zijn toch allemaal blij dat we naar huis mogen. Vooral al onze huisdieren hebben we hard gemist, ook al waren ze in goede handen. Ondertussen zitten we al volop aan het fantaseren wat we eerst gaan eten 😂, want dat was hier toch ook wel even wennen.
Na een dagje welverdiende rust besloten we vandaag langs te gaan bij een opvangcentrum voor zeeschildpadden. Hier broeden ze eitjes uit omdat ze anders geroofd worden door de vele stropers. Ook al is het illegaal, veel schildpadden en eitjes worden duur verhandeld ( vooral aan China ). Ook gewonde schildpadden verblijven er tot ze weer sterk genoeg zijn om uitgezet te worden. Voor de mensen die interesse hebben; we hebben enkele zeer leuke onderwater filmpjes van erg nieuwsgierige zeeschildpadden, zowel grote als kleintjes. Helaas zijn die filmpjes te groot om hier te plaatsen. Onderweg zagen we ook nog enkele paalvissers. Daarna bracht onze tuk-tuk chauffeur ons langs bij een slangenboerderij. Daar zagen we tal van gifslangen, maar ook enkele wurgslangen. Natuurlijk weer veel plezier voor Lucca die nu vast besloten is om er eentje te houden 😎 Ondertussen is onze reis bijna voorbij en vertrekken we zondag weer richting België.
Helaas werd Lucca deze nacht opnieuw ziek. Hopelijk voelt hij zich snel iets beter. We vertrokken deze morgen naar Mirissa, deze keer naar een "echt hotel" met iets meer luxe zodat we allemaal een beetje kunnen uitrusten. Onderweg stopten we even langs een tempel waar ze 2 tempel olifanten hebben. 1 van de olifanten kreeg net een bad en natuurlijk was het grote vreugde toen we mochten helpen. De olifant was weer netjes, wij weer iets vuiler 😩 Voorlopig ziet de zee er woest uit, we hopen dat die de komende dagen toch iets rustiger wordt zodat we nog eens kunnen snorkelen.
Na ons nachtelijk avontuur hadden we een heerlijke nacht. Vanuit onze kamer horen we de golven beuken tegen de rotsen en het strand. We hebben wel ramen, maar zonder glas. We hebben een gedeelde badkamer zonder warm water en douchen doe je nooit alleen. De kikkers en padden komen er gewoon lekker bij 😍, daarnet kwam ook nog en gekko gluren. Terwijl ik in de spiegel kijk, staart een kikker terug, je kan niet anders dan glimlachen . dit alles is gewoon perfect in zijn eenvoud. We maakten opnieuw een strandwandeling van enkele uren, slechts af en toe kom je iemand tegen. Maar je hebt altijd gezelschap van verschillende dieren. Je ziet werkelijk het ene schildpaddennest na het andere. Deze morgen bezochten we ook een Blow Hole. Onderweg passeerden we een stadje waar de restanten van de tsunami nog zichtbaar zijn.
Deze morgen vertrokken uit Ella naar Rekawa om de natuurlijke broedplaats van een 7 tal verschillende zeeschildpadden te bezoeken. We kwamen met de bus, die zoals gewoonlijk veel te snel en erg gevaarlijk reed. De vriendelijkheid van de locals blijf ons verbazen. We stapten op een overvolle bus in een broeiende hitte, maar binnen de 2 mins hadden er enkele mensen hun plekje afgestaan zodat wij konden zitten. Enkele uren later kwamen we aan, de ene zag er al groener uit dan de andere. We vonden er een pizzahut, die eigenlijk geen pizza verkocht 😂 Nog snel even met een tuk-tuk naar onze Homestay. Het is adembenemend, echt ver weg van de bewoonde wereld. Er is helemaal niets, behalve de prachtige natuur. Eenmaal op het strand gekomen waren we ook weer helemaal alleen, zo ver je kon kijken ongerept strand. We beleefden een hoop plezier met enkele duizenden schelp krabjes en vonden ook hele mooie schelpen. Rond 21u vertrokken we opnieuw naar het strand. We hadden het geluk om 2 reusachtige zeeschildpadden uit de zee te zien komen, een kuil te zien graven, eitjes leggen, kuil weer zorgvuldig dichtgraven om weer naar zee te zien vertrekken. Aan de hemel stond een volle maan waardoor het strand goed verlicht was. Helaas geen duidelijke foto's van de zeeschildpadden, want die worden afgeschrikt door fel licht. We mochten enkel met infrarood werken. Rond 01u vertrokken we richting bed.
Vandaag besloten we om Little Adams Peak op te gaan. Natuurlijk wou Lucca ook een berg beklimmen, dus deze leek ons ideaal. Luna is vorige nacht terug behoorlijk ziek geweest, dus ze had er eerst niet zo veel zin in. Gelukkig hebben we deze tocht toch gedaan, want 1 van Luna's grote wensen kwam uit. We waren nog niet zo erg lang onderweg toen we een dansende cobra zagen. Deze cobra bleek niet zo aaibaar te zijn, maar we hadden wel een leuke tijd met een python. We kwamen ook verschillende wilde apen tegen, af en toe een koe op de weg en we speelden even met een klein wees aapje. Natuurlijk wil Lucca nu graag ook een aapje thuis, misschien wel bij oma en opa 😆 Na de klim nog even genieten van een verse kokosnoot om dan de lekkerste pizza ooit te gaan eten. Het was weer een dag vol leuke verrassingen. Morgen vertrekken we met de bus naar de zuidkust, Rekawa beach. Dit zal voor mij 1 van de hoogtepunten van deze reis zijn.
Deze morgen vertrokken we richting Ella met de trein, deze rit wordt beschreven als 1 van de mooiste ter wereld. Zoals gewoonlijk was tickets reserveren onmogelijk, maar deze ochtend konden we toch nog tickets bemachtigen. De trein zat propvol en het was duwen en trekken om op de trein te raken. Niet iedereen kon mee ( en dat wil veel zeggen als ze hier vinden dat de trein vol is ), je zag letterlijk mensen uit de deuren hangen (waaronder Pieter ). 4 uur stonden we als sardientjes in een blik tegen elkaar tussen 2 wagons in. We leerden er wel een leuk Nederlands koppel kennen die zowat tegen ons aan geperst werd. Uiteindelijk blijk Ella wel een leuk stadje te zijn, we blijven 2 nachten en gaan dan richting zuidkust
Eindelijk was het zo ver, Adams Peak. We hadden eigenlijk allemaal uitgekeken naar deze zware pelgrimstocht. Om 22u vertrekken zodat we toch een extra uurtje hadden om deze klim te doen met de kinderen. Lucca loopt een beetje op reserve en is al een behoorlijk vermagerd, dus besloten we op het laatste moment dat deze toch te veel zou zijn voor hem. Hem achterlaten bij een vreemde is hier ook geen optie, dus besloten Pieter en Luna om alleen te gaan. Midden in de nacht, gewapend met een zaklamp begonnen ze aan de klim van Adams Peak. 😥 Om 1u gestart, helemaal alleen (want dit is niet het seizoen) zonder andere mensen in de duisternis. Normaal zijn er lichtjes en kraampjes maar nu was helemaal niets. Bij het begin kwam er een roedel honden op hen af, die besloot hen gezelschap te houden tot de top, deze roedel bleek ook nog eens een goede gids te zijn. Al snel kreeg Luna pijn aan haar voeten, dankzij enkele bloedzuigers die zich vast gezogen hadden. Na wat traantjes en ontsmetting konden ze terug verder in de gietende regen. Onderweg kwamen ze nog een grote pad tegen, bromvliegen, een reuze vlinder, motten enz... Door de regen en de mist leek er geen einde aan te komen. Tijdens een korte pauze kwamen ze ook een monnik tegen, die blij was hen te zien, ze waren de allereersten op de berg. De tocht ging vlotter dan verwacht en zo kwamen ze een uurtje te vroeg aan op de top, nat tot op het vel en bibberend van de kou. Gelukkig mochten ze even in een vertrek van een monnik verblijven tot zonsopgang. Pas op de top zagen ze ook voor het eerst andere mensen. Helaas was alles mistig en konden ze zonsopgang niet zien, dan begon de tocht terug naar beneden, om tegen de middag terug aan te komen in onze guest house. Luna verdient een dikke pluim omdat ze dit gedaan heeft op haar leeftijd in zo'n omstandigheden, ook de andere pelgrims waren onder de indruk. Nog even genieten van een warme douche en een warme maaltijd, om deze avond vroeg in bed te kruipen. Morgen vertrekken we alweer met de trein richting Ella.
Deze morgen om 4u uit bed om aan een pittige wandeling/klim te beginnen. Rond zonsopgang kwam een kudde wilde buffels op ons pad, ze waren niet echt gehaast om van de weg te gaan, dus dan kan je alleen maar even geduldig wachten en de kudde bewonderen. Zodra we de Horton plains betraden, zagen we ook verschillende soorten wilde herten. Deze bleven eigenlijk ook gewoon staan terwijl we voorbij gingen. We wandelden ( lees klimmen tussen de takken door ) door één van de oudste onaangeroerde bossen ter wereld, klauterden langs rotsen omhoog, zagen watervallen enz.... We kwamen bij de klif "Worlds End", met ons hoofd in de wolken. We wandelden door vochtige koude bossen en over vlaktes in de schroeiende zon. Hier worden wolkjes gemaakt en kun je door de fijne nevel wandelen. Op onze terugweg hadden we nog een korte ontmoeting met een groepje hongerige en sociale apen. Helemaal onder de indruk en vreselijk moe, kwamen we enkele uren later weer aan. Vlug iets eten, een koude douche en snel even slapen want om 22u vertrekken we voor Adams Peak.
Deze morgen vertrokken we met de trein naar een nieuwe locatie. Het is altijd een heel gedoe om een ticketje te bemachtigen. Ook al heb je een reservatie, als je de eerste bent heb je geluk, de rest heeft pech. Zoals we het hier gewoon zijn, reed de trein met open deuren en ramen. Na 4 uur door elkaar geschud te worden, kwamen we aan op onze locatie. Zoals gewoonlijk reden we door prachtige landschappen met watervallen en thee plantages. Het was even wennen aan de temperatuur, hier kun je echt wel een trui gebruiken. Tijdens onze wandeling door dit stadje kwamen we enkele oaarden tegen die hier blijkbaar ook gewoon los lopen. Die keken ons vreemder aan dan wij hen 😆
