Oog hebben voor..sprokkels van geluk...ATELJEE ONT-MOET-ING
mik naar de maan... Dag lieve mensen,
Ik hoop jullie via mijn creativiteit wat geluksmomenten te schenken.
Met veel liefde maak ik schilderijen, mandala's, zendala's, kalligrafiewerkjes, foto-boodschappen...
Met mijn fototoestel in de hand ga ik door gans het land :) .
Mooie teksten kunnen mij bekoren en wil ik verder met jullie delen.
Ik hoop dat mijn boodschappen verder uitdeinen. Dit is mijn bescheiden bijdrage op dit aardbolleke voor wat meer liefde en geluk.
25-03-2014
geluk en angst
Volg je hart en luister... met dank aan een onbekende auteur
Een jonge vrouw zat bovenop een heuvel te kijken hoe een regenboog de
hemel vulde. Ze was verrukt over de schoonheid en de intensiteit
hiervan. Na een tijdje begon de regenboog te vervagen, en de vrouw
maakte zich gereed om terug te gaan naar huis. De vrouw stond op om te
vertrekken. Er was niet langer vreugde in haar hart, of een glimlach op
haar gezicht. De Regenmaker vroeg: 'Waarom heeft de vreugde je verlaten?' De jonge vrouw was verbaasd dat de Regenmaker voldoende om haar gaf om dit te vragen.
Verlegen antwoordde ze: 'Het is prettig om je stem te horen,
Regenmaker. Ik voel verdriet in me opkomen. De regenboog was
schitterend, maar het was alleen maar een illusie. De kleuren vervaagden
zodra de zon niet langer door de regendruppels scheen. En mijn geluk
lijkt ook alleen maar op illusies gebaseerd te zijn. Ik word nu weer erg
verdrietig.'
De Regenmaker luisterde. Hij sprenkelde nog een
paar regendruppels rond en vroeg: 'Is er nog steeds water? Is er nog
steeds een zon? Zo ja, dan is de regenboog er ook nog steeds. Hij is
alleen maar verborgen in de plooien van de tijd, en je kunt hem
uitsluitend zien als de zon en de regendruppels elkaar ontmoeten en de
tijd en ruimte met elkaar delen.'
De jonge vrouw dacht na over
de woorden van de Regenmaker. Toen vroeg ze: 'Als de regenboog weg is,
Regenmaker, mist de hele natuur hem dan niet?' 'Nee' antwoordde
Regenmaker, 'want hij is nooit weg, hij is alleen uit het zicht
verdwenen. Hij is nog steeds aanwezig in de herinnering van iedereen die
hem gezien heeft, en in je gedachten kun je hem ogenblikkelijk
terughalen. De herinnering aan het geluk is in je geest opgesloten. Je
hoeft die herinnering alleen maar op te roepen om het geluk weer in je
hart te voelen. Dit kun je op elk moment doen waarop je bedroefd bent.'
De vrouw opende haar geest en riep de herinnering van de regenboog op.
En haar hart zwol op door de schoonheid ervan, alsof de regenboog vlak
voor haar gezicht aanwezig was. 'Het werkt, Regenmaker. De schoonheid van de regenboog is in mijn geheugen bewaard gebleven.' zei de jonge vrouw.
'Ja, jonge vrouw, de herinnering aan alle schoonheid in je leven blijft
in je geheugen bewaard. Je kunt je verdriet altijd verdrijven door
jezelf in die herinneringen aan de vreugde te koesteren.' antwoordde de
Regenmaker.
De jonge vrouw haastte zich om haar gevoelens over de schoonheid van de regenboog met anderen te delen. Tussen Hemel en Aarde. (chance plus)
Het
wonderlijke van stralen: niemand weet wat het is, maar iedereen ziet het
meteen. Gezichtscrèmes en haarshampoos beloven het je, maar het is niet te
vangen in een potje of flesje. Is het een innerlijk vuur? Is het je aura? Je
etherlichaam of astraliteit? Vitaliteit? Enthousiasme, of toch je eigen diepste
natuur? De natuur straalt zeker- in een bos in herfstgloed, in een brede rivier
die ligt te schitteren in de zon, in roomwitte van zonlicht doorschoten wolken
zeilend door een immense hemelkoepel, in het diffuse schijnsel van het gouden
avondlicht. Overal kaatst en flonkert, sprankelt en tintelt het licht van de
zon, als de lucht tenminste vrij is. Wij stralen ook , als onze lucht vrij is...
Wees dapper
en straal, laat je licht schijnen. Laat jezelf zien in je grootsheid.
Ik herlas het deze week, na jaren, en snapte ineens: het
kan bijna niet anders of hij heeft het over het huwelijk tussen tweelingzielen
... en over niets minder ...
'Tezamen werd je geboren, en tezamen zul je
voor immer zijn.
Je zult tezamen zijn, als de witte vleugelen van de dood je dagen verstrooien.
Ja, je zult zelfs tezamen zijn in God's stille herinnering.
Maar laten er tussenruimten zijn in je tezamen zijn.
Laat de winden des hemels tussen je dansen.
Hebt elkander lief, maar maakt van de liefde geen band:
laat zij veeleer zijn een golvende zee tussen de kusten van je zielen.
Vult elkanders bekers, maar drinkt niet uit dezelfde beker.
Geeft elkander van je brood, maar eet niet van hetzelfde stuk.
Zingt en danst tezamen en weest blijde, maar bent ieder alleen,
zoals de snaren van een luit op zichzelf zijn, al doortrilt hen dezelfde
muziek.
Geef je harten, maar geef ze niet aan elkander in bewaring.
Want alleen de hand des levens kan je harten bevatten.
En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen:
want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf,
en de eik en de cypres groeien niet in elkanders schaduw.'
Zussen..... Op een dag zat een jonge vrouw bij haar moeder thee te drinken. Ze spraken over het leven, het huwelijk, over de verantwoordelijkheden in het leven en de verplichtingen die volwassenheid met zich meebrengt. De moeder roerde in de thee en zei bedachtzaam tegen haar dochter: Vergeet je zusters niet. Ze worden steeds belangrijker naarmate je ouder wordt. Hoeveel je ook van je man houdt, hoeveel je ook van de kinderen die je misschien zult krijgen zult houden, je zult altijd je zusters nodig hebben. Denk eraan zo af en toe met ze mee te gaan en dingen met ze te doen. En onthoud dat "zusters" alle vrouwen betekent. Je vriendinnen, je dochters, je collega's en al je vrouwelijke familieleden. Je hebt vrouwen nodig. Zo is het met vrouwen. Wat een grappig advies, dacht de jonge vrouw. Ik ben een pasgetrouwde vrouw. Mijn man en het gezin dat we zullen stichten zal zeker alles zijn dat ik nodig heb om mijn leven waardevol te maken. Toch luisterde ze naar haar moeder. Ze hield contact met haar zusters en maakte ieder jaar meer vriendinnen. Naarmate de tijd verstreek, kwam ze er langzamerhand achter dat haar moeder wist waar ze het over had. Als door de tijd en het leven veranderingen en mysteries in een vrouw groeien zijn "zusters" de steunpilaren in haar leven. De tijd verstrijkt Het leven gebeurt Afstand scheidt Kinderen groeien op Liefde groeit en vergaat Geliefden overlijden Harten breken Ouders sterven Loopbanen eindigen Maar ...... zusters zijn er, tijd en afstand maken niet uit. Een vriendin is altijd binnen bereik als je haar nodig hebt. En als je alleen door dat eenzame dal moet gaan, zullen vrouwen in je leven aan de rand staan om je aan te moedigen, voor je te bidden, ten gunste van je tussenbeiden te komen en je aan het eind met open armen te ontvangen. Soms lappen ze regels aan hun laars en lopen ze naast je. Of komen ze om je eruit te tillen. Vriendinnen, dochters, kleindochters, schoondochters, zusters, schoonzusters, moeders, grootmoeders, tantes, nichten en buurvrouwen, allemaal zegenen ze je leven. De wereld zou niet hetzelfde zijn zonder deze verbondenheid tussen vrouwen. Toen we dit "avontuur", genaamd vrouw-zijn begonnen, hadden we geen idee van de ongelooflijke vreugde en verdriet dat ons te wachten zou staan. Noch wisten we hoe we elkaar nodig zouden hebben en nog steeds nodig hebben.
Engelen bestaan, alleen hebben ze af en toe geen vleugels en noemen we hen vriendinnen!
Kijk af en toe eens in de spiegel des levens
daar kom je heel wat van jezelf tegen
als je dan oog in oog met jezelf komt staan
probeer dan niet die blik neer te
slaan.
ook al ben je nog zo versteld
wat de spiegel des levens je verteld
omdat hij je ook de binnenkant van je kent
hetgeen je heeft gevormd
tot wat je nu geworden bent.
Soms komt er ook oud zeer naar boven
dat het je realistisch denken kan beroven
dat je graag op de vlucht zou willen slaan
Maar je weet, ooit komt er een dag
dat je tegenover jezelf komt staan
en dan op dat moment,
dat alleen jij zelf kent
moet je goed kijken
wat je van die momenten hebt kunnen leren
om je zelf in die spiegel te leren waarderen.
In de vrouwencirkel komt de wijze vrouw tot leven. Een wijze
vrouw is een vrouw die in staat is om de spirituele dimensie van het bestaan in
haar dagelijkse leven vorm te geven. Een wijze vrouw leeft een spiritueel
leven. Spiritueel leven heeft te maken met zelfkennis, betrokkenheid, overgave
en de verwezenlijking van innerlijke kracht. Een wijze vrouw wil een vrouw
zijn. Zij manifesteert zichzelf zonder terughoudendheid. Zij staat als een rots
in zichzelf. Zij eert en geniet van haar lichaam als de manifestatie van de
godin. Zij eert in zichzelf en door haar wijze van leven de bron van alle
leven, welke de liefde is. Zij weet wie zij is. Zij heeft geen verhaal meer
nodig om de verschijnselen in haar bestaan te legitimeren. Zij is zich bewust
van de verbinding en de eenheid van al het leven. Dat wij samen zijn en niet
onafhankelijk van elkaar door het leven gaan. Zij is bereid te vragen wat zij
nodig heeft. Zij is genereus, vol compassie voor al het leven en het leed, in
welke vorm dan ook, op aarde.
Een wijze vrouw is doorzichtig. Zij
houdt zich niet meer vast aan haar kennis, vaardigheden, deskundigheden, bezit
en ervaringen. Zij begrijpt het mechanisme van het denken en de reactie van de
emoties op het denken. Zij heeft de egokrachten zoals angst, hebzucht,
ijdelheid, lust en jaloezie in zichzelf beteugelt. Zij is beschikbaar in het
moment. Haar aandacht is vrij. Zij ziet door de fysieke manifestatie van de dingen
heen en herkent het wezen in alle verschijningsvormen. Zij is bescheiden. Zij
kent haar plaats en haar taak. Zij leeft om het bestaan te dienen. Zij is
beschikbaar voor dat wat er in het moment van haar gevraagd wordt. Een wijze
vrouw is geduldig. Zij is moedig omdat zij de weg van het hart volgt, ook als
dat betekent dat zij er dan helemaal alleen voorstaat. Zij kent haar
beperkingen en talenten en weet op een creatieve wijze zichzelf te wijden aan
haar taak. Zij leeft in overgave omdat ze kan vertrouwen. Ze weet dat wanneer
zij met open vizier leeft, alles in haar leven verwelkomt, onvoorwaardelijk,
dat er dan niets te vrezen valt. Zij is voorbij de angst. Omdat ze weet dat de
dood een illusie is. Het fysieke leven is een fragment van de eeuwigheid. Het
lichaam, de fysieke manifestatie van de ziel, van bewust Zijn, doet op aarde
een ervaring op. Het bewust Zijn wordt zich in deze fysieke manifestatie van
zichzelf bewust en dient zodoende de evolutie.
Zij herkent zichzelf als een
manifestatie van de universele scheppende kracht, van de liefde die het
universum creëert en bijeen houdt. In zichzelf verwerkelijkt zij de dialoog
tussen hemel en aarde, zodat zij een medium kan zijn voor die scheppende
kracht, zonder dat zij het resultaat voor zichzelf claimt.
Zij staat in verbinding met de fijne
vormen van leven, die alleen waargenomen kunnen worden met de innerlijke
zintuigen. Zij vertrouwt op haar intuïtie en verbeeldingskracht, haar dromen en
visioenen. Zij opent poorten naar een grotere werkelijkheid voor hen die
zoeken.
Een wijze vrouw is furieus als zij
een leugen ontmoet. Zij spuwt vuur als het nodig is, om ruimte te maken voor
het licht van de waarheid. Zij is zacht en kwetsbaar in haar liefde. Haar
liefde is onvoorwaardelijk en onpersoonlijk.
Zij is iemand waar je geen vat op
kunt krijgen, zij is niet te be-grijpen. In haar ogen zie je de oceaan, zij
spiegelt jou. In haar kom je vooral jezelf tegen. Een herkenning en een
erkenning die de weg vrijmaakt voor jouw eigen transformatie. Een wijze vrouw
is een gids op ieders pad. Zij behoudt de schaal waarin het vrouwelijk principe
kan indalen en tot leven komen in ieder die zich door haar laat raken.
Een wakkere vrouw is een wijze vrouw
In de wijze vrouw wordt het vrouwelijk principe verwerkelijkt op aarde. Zij
kent geen leeftijd. Zij leeft in ieder van ons. Wij hebben haar nodig. Zij is
ons erfrecht en zij geeft ons het recht om daar waar nodig in te grijpen. Wij
hoeven niet meer machteloos te blijven toekijken. Het is tijd om wakker te
worden en in beweging te komen. De beweging is naar elkaar toe. Samen brengen
wij het vrouwelijk principe, de onvoorwaardelijke liefde, de scheppende, leven
gevende kracht in actie.
