Onze gemeente maakt zich op voor de lente. Gebouwen krijgen een likje verf. Stoepen worden geveegd. Bomen gesnoeid. Perken en pleinen netjes gelegd. Zelfs de verkeerslichten worden onder handen genomen. Zo komt het dat er deze morgen een man aan de lichtpaal bengelt. Een knappe man. Zo een die precies recht van het witte doek gestapt is. Allerlei kuisattributen tovert hij uit zijn gordel. Ook een emmer water torst hij elegant mee daar hoog in de lucht. Hij schrobt het 'rode licht' schoon. Geen spat vuil blijft nog zitten.
Zo'n poetsman wil ik ook wel in huis.
|