Toen we de lap grond waar ondertussen ons huis op staat voor het eerst zagen werden we op slag verliefd door de uitgestrektheid ervan. Maar al gauw werd duidelijk dat die weidsheid niet meteen een pluspunt is. Met twee gaan werken, het huis onderhouden, een kind opvoeden, en ook nog een beetje tijd vinden voor hobbys en vrienden,
het is niet te combineren met zon grote tuin. Daarom besloten we het achterste deel te laten verwilderen.
Een fantastische beslissing zo blijkt, want
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ons oerwoud is de favoriete speelplek van Zoonlief en zijn kameraadjes. Ze bouwen er kampen, plassen stiekem tegen de bomen, spelen verstoppertje en ravotten dat het een lieve lust is.
Poeslief vangt er muizen bij de vleet en af en toe ook een konijntje. Hij heeft er enkele plekken die Zoonlief nog niet ontdekt heeft en waar hij bijgevolg heerlijk kan dutten.
Manlief geraakt er zijn afgemaaide gazon en ander tuinafval kwijt. En hij rust er tijdens zware werken ook eens uit in de lommerte.
En zelf trek ik regelmatig ons oerwoud in om bij te tanken. Even relaxen temidden van kwetterende vogels, krakende takken, ritselende bladeren, ruisende grassen,
en ik kan er weer tegen.
Ook al ziet ons oerwoud er misschien niet uit, het hoort bij ons zoals de dooier bij het ei. En na al die jaren ben ik toch nog verliefd op de grootte van onze lap grond, en dan vooral op dat achterste verwilderde stuk.
|