WELKOM BIJ SPROKKELS!

'Verbeelding is alles.
Het is de voorbode van de mooie dingen
die het leven in petto heeft.'
                  Albert Einstein

Ik ben...

Veerle Schaltin (°1967)
Ik begeleidde bijna twintig jaar mensen met een verstandelijke beperking in een dagcentrum. Onlangs zapte ik van leven. Na een ommetje in de afslanksector werk ik nu als stafmedewerker bij een budgethoudersvereniging.
Voor en na schrijf ik voor kinderen en volwassenen.
Ik hou van Manlief, Zoonlief (°2002), lezen, vertellen, koken, wijn, reizen, scrapbooken, knutselen, frutselen, en duizend en een andere dingen.
Leessprokkels...
    
Voor de kids
-Het ei met de gouden gans/Veronique Puts
-Vader Zeepaard/ Eric Carle
-Een raadsel voor Roosje/ André Sollie
-Spoken bestaan niet/ Inge Bergh
-Het land van de grote woordfabriek/ Agnès de Lestrade
-Al zijn eendjes/ Christian Duda
-Balthazar, de eenzaamste ezel ooit/ Inge Misschaert
-Verkocht/ Hans Hagen
-Krullen/Hilde Vandermeeren
-Allemaal willen we de hemel/ Els Beerten


     Voor volwassenen
-Onder de ombu-boom/ Santa Montefiore
-De schaduw van de wind/ Carlos Ruiz Zafon
-Duizend schitterende zonnen/ Khaled Hosseini
-Het eiland onder de zee/ Isabel Allende

Blogsprokkels
  • An autumn leaf
  • Berichten van Het Moederfront
  • Beukenootjes
  • Bloem
  • Dagoog
  • Elk(e) z'n blog
  • Eventjeswicht
  • Gouden lepeltje
  • Het bewijs
  • Kruimels
    Meer blogsprokkels
  • Leeslinten
  • Madam arabelle
  • Ogen in de schaduw
  • Senjora's blog
  • Spinnenkop
  • Sunflower-Tricky
  • tijdtussendoor
  • Vertel eens
  • Wolkenadem
  • Zeezicht
    Zoeken in blog

    SPROKKELS
    kleine en grote momenten uit mijn leven gesprokkeld
    Op wandel door woordenwoud pluk ik letters als vruchten van de bomen, bind ze tot een blogboeket. Takken en twijgen sprokkel ik tot mijn verhaal.
    21-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ziekenhuisplein - het vervolg

    De stukjes over het ziekenhuisplein waren niet het begin van een verhaal. De mijnheer en mevrouw hadden niets met elkaar te maken. Ik wilde alleen aantonen hoe eenzelfde iets totaal verschillend kan ervaren worden naargelang de persoon en de omstandigheden.

    Maar… u vraagt, wij schrijven… dus toch een vervolg.

     

    In zijn haast ziet hij de vrouw aan het tafeltje niet. Hij struikelt over de handtas die ze nonchalant naast zich op de stoep heeft neergezet. Een keihard ‘godverrr…’ rolt over zijn lippen terwijl hij met zijn volle gewicht tegen de terrastafel ploft. Die kantelt. De koffie gutst uit de kop recht in haar decolleté.

    ‘Auw!’ gilt ze en springt overeind.

    ‘Ook dat nog’, kreunt hij, ‘Verdomme toch!’ Beschaamd kijkt hij haar aan. ‘Sorry.’

    ‘Geeft niet’, zegt ze, ‘Ik had mijn tas dichter bij mij moeten zetten.’ Ze schenkt hem een flauwe glimlach.

    Hij diept een neusdoek uit zijn broekzak en reikt hem haar aan. Ze dept haar boezem droog. ‘’t Doet wel pijn’, jammert ze.

    Als hij blaasjes ziet verschijnen stormt hij het café binnen om ogenblikkelijk met een vochtige handdoek weer buiten te komen. Hij drukt de doek tegen de huid boven haar borsten. Ondanks de pijn giechelt ze. Het stemt hem milder. Maar de arts in hem zegt kordaat: ‘Er moet zalf op’ en hij trekt haar mee richting ziekenhuis.

    ‘Ik had gezworen hier nooit nog een voet binnen te zetten’, zucht ze als ze langs de schuifdeur stappen.

    ‘En ik màg hier niet eens meer binnenkomen’, flapt hij eruit.

    ’Hoezo?’ Ze fronst haar wenkbrauwen.

    ‘Da’s een lang verhaal. Vertel eerst het jouwe maar.’ Hij duwt haar in de lift.

    ‘Kanker’, zegt ze ‘Darmkanker. ‘t Is zwaar geweest, maar vandaag ben ik genezen verklaard. Nu wil ik alleen nog genieten. Dat deed ik ook daar op dat terras…tot die hazewind eraan kwam.’ Ze lacht.

    ‘Nogmaals sorry.’  Op de derde verdieping stappen ze uit. Een verpleegster kijkt hen vragend aan. ‘Nog iets vergeten’, stamelt hij. Hij versnelt zijn passen.

    Op de verpleegpost verstommen de gesprekken als ze komen binnenlopen. ‘Een noodgeval’, verontschuldigt hij zich. Hij stevent op de medicijnkast af, haalt de brandwondenzalf eruit en verzorgt haar. Dan verdwijnt hij samen met haar zo snel mogelijk.

    ‘Wat heeft dit te betekenen?’ vraagt ze.

    ‘Later’, zegt hij nadrukkelijk. ‘Eerst wil ik het goedmaken. Mag ik je op een koffie trakteren? Ik zal hem niet omstoten.’

    ‘Goed. Als ik je verhaal maar te horen krijg.’

    ‘Beloofd.’

    Ze wandelen het ziekenhuisplein over naar een rustigere plek, een nog gezelliger terras. Ze bestellen koffie van het huis met een grote schaal vol gebak erbij. Ze praten over koetjes en kalfjes en uiteindelijk komt het woord eruit: ‘geschorst’.

    Hij heeft altijd voor zijn vak geleefd, werkte dag en nacht en toen maakte hij een fout, een grote fout, kreeg een proces aan zijn been, verloor en werd geschorst door de Orde van Geneesheren.

    Nu hij haar ontmoet heeft lijkt het  minder erg. Haar levensvreugde stroomt over op hem. Kabbelt als een beek door zijn hele zijn, eerst nog wat onzeker, maar naarmate de middag vordert steeds onstuimiger.

    Na hun afscheid huppelt hij naar huis. Hij maakt een ommetje langs de bloemenwinkel. Daar koopt hij twee boeketten. Een laat hij bij haar thuis bezorgen. Het andere neemt hij mee voor zijn echtgenote.

    ‘Schat!’, roept hij enthousiast als hij de voordeur opent. Verbaasd komt zijn vrouw op hem toegelopen. Hij vliegt haar om de hals. ‘Vandaag is de eerste dag van de rest van ons leven’, juicht hij, ‘Van ons leven samen!’

    21-04-2008 om 00:26 geschreven door veerle  


    19-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ziekenhuisplein (2)
    De ziekenhuisdeur schuift langzaam achter haar toe. En daar staat ze op het zonovergoten plein. Ze knippert met haar ogen. Samen met de zonnestralen overvalt haar een gelukzalig gevoel. Enkele kleuters spelen in de verkeersvrije straat. Een verliefd koppeltje slentert langzaam voorbij. Een oudere heer laat zijn hond uit. En twee bejaarde dames zitten gezellig te keuvelen op een bank. Ze huppelt naar het terrasje aan de overkant en vlijt zich er neer. De zachte muziek klinkt als engelengezang in haar oren. De ober glimlacht haar toe en brengt een heerlijk kopje koffie. Ze heeft alle tijd van de wereld. Even nog denkt ze aan de ellendige maanden die ze achter de rug heeft, maar dan draait ze de knop om. Genieten is nu de boodschap.

    19-04-2008 om 00:00 geschreven door veerle  


    18-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ziekenhuisplein (1)
    Hoe vaak droomde hij er niet van hier een terrasje te doen. Maar altijd holde hij naar een volgende afspraak, een lunchvergadering, een medische uiteenzetting, zijn privépraktijk en soms ook naar huis. Nu heeft hij plots tijd zat. Vlijt hij zich neer op een ongemakkelijke stoel aan een vuil tafeltje? Laat hij zich bedienen door een onvriendelijke ober in een duister café waar de jukebox veel te luid staat? Luistert hij naar de krijsende kinderen en zeurende oudjes rondom hem?
    Nee, hij holt naar huis. Voor hem schijnt de zon op dit plein niet meer.

    18-04-2008 om 00:00 geschreven door veerle  


    17-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Metamorfose
    Ik ben volop aan een verhaal aan het werken en slijt dus vele uren voor mijn computerscherm.
    'Jij zal nog eens in een computer veranderen', merkt Zoonlief op,' Of in een toetsenbord, of in een letter.'
    'Oh ja, en in welke letter dan?' vraag ik.
    Zonder aarzelen zegt hij: 'In de letter O!'

    Kon hij er nu echt geen minder ronde letter uithalen?

    17-04-2008 om 11:20 geschreven door veerle  


    16-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de supermarkt
    Een vrouw roept naar een man die enkele rijen verder aan de kassa staat aan te schuiven: 'Hé, nu zie je er helemaal anders uit dan deze morgen in je postmankleren!'
    'Ja, da's zeker', brult de man terug, 'En zonder kleren zie ik er nog helemaal anders uit!'

    16-04-2008 om 00:00 geschreven door veerle  


    15-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Plastisch chirurg gezocht!

    Toen zowat een maand geleden een kleuter me voor haar bomma aanzag suste ik me met het feit dat haar bomma misschien dezelfde jas had als ik of hetzelfde kapsel, én dat oma's er tegenwoordig best hip kunnen uitzien. Maar nu ik weer iets gelijkaardigs meegemaakt heb vrees ik het ergste.

    Bij de bakker ontmoette ik een bewoner van de instelling waar ik vroeger werkte.
    'Hé, Veerle, hoe gaat het ermee?' vroeg hij.
    Ik: 'Goed.'
    Hij: 'Ik heb je al lang niet meer gezien, he?'
    Ik: 'Ja, ik werk al meer dan een jaar niet meer bij jullie.'
    Hij: 'Ben je  misschien op pensioen?'
    Ik (rood van schaamte): '....Euh, nee... ben ik daar niet nog wat jong voor?'

    De maat is vol nu. Ik heb een plastisch chirurg nodig. Dringend! Op deze manier durf ik het huis niet meer uit.
    Wie helpt me aan een dokter die mijn rimpels wegwerkt, mijn wenkbrauwen lift en mijn hals strakker trekt? Als hij dan toch bezig is, mag hij meteen ook overbodig vet wegzuigen, mijn borsten liften en mijn navel verbreden. Dat laatste blijkt in te zijn. Ik weet niet wat ik me daarbij moet voorstellen, maar als ik dan toch aan me laat snijden mag het volgens de laatste nieuwe mode zijn. Afin, ik wil een totaalpakket. Ik wil er minstens twintig jaar jonger uitzien.
    Ken jij of ben jij een (liefst knappe) dokter die dat kan realiseren, mail mij! Dringend!
    Er is wel nog een voorwaarde: het mag GEEN PIJN doen! Ik ben als de dood voor pijn!

    Wat? Is dat onmogelijk? Doet schoon zijn zeer?
    Laat het dan maar! 
    Als het zo zit, awel... dan GA ik op PENSIOEN! 




     

     

     

    15-04-2008 om 00:00 geschreven door veerle  


    14-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Week van de lentekriebels
    Het zal je maar overkomen dat je kind je vraagt: 'Heb jij al gepijpt?'
    Ik geef het toe. Op zo'n moment zou ik met mijn mond vol tanden staan. Ook al praat ik nogal gemakkelijk over die dingen.
    Toen Zoonlief amper drie was wilde hij weten hoe hij als baby in mijn buik terechtgekomen was. 'Papa en mama vinden het fijn heel dicht bij elkaar te zijn omdat ze elkaar zo graag zien,' zei ik hem,' Tijdens het knuffelen zwom er een zaadje van papa mama's buik binnen. Daar woonde een eitje. Het zaadje zwom naar het eitje toe. Uit dat zaadje en dat eitje tesamen is een kindje gegroeid. Dat werd jij.'
    Simpel en lief. Zoonlief was tevreden. En tot op de dag van vandaag stelde hij er geen verdere vragen meer over. Als die wel komen zal ik er met plezier op antwoorden. Maar als het over mijn eigen seksualiteit gaat vind ik het wel een pak moeilijker. Wat ik wel en niet doe. Hoe ik de dingen beleef. Dat is privé. Ik weet niet of ik dat aan Zoonliefs neus wil hangen.

    Bij Sensoa vinden ze dat ook daar open over gepraat kan worden.
    Omdat ze ouders willen aansporen om met hun kinderen te praten over relaties en seksualiteit loopt deze week de Week van de lentekriebels.
    Op www.sensoa.be/ouders/ vind je tips hoe dat makkelijker kan. Ze promoten ook enkele interessante boekjes die je erbij kunnen helpen en geven info over tentoonstellingen rond dat thema waar je met de kids naartoe kan.
    Laat het deze week dus maar lekker kriebelen...

    14-04-2008 om 10:01 geschreven door veerle  


    12-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuw op mijn boekenplank (2)
    Voor de kids:
    -omdat ik al lang iets wilde lezen van Hilde Vandermeeren én omdat Zoonlief ( en ik ook) zo weg was van de illustraties van Jan De Kinder in het boek De stier met de mooie benen: Van een kind dat tikkertje speelt met de wind van Hilde Vandermeeren en Jan De Kinder.
    Een prentenboek over een meisje dat jarig is, maar niemand van de gasten daagt op op haar feest. Vanaf 5 jaar.
    -omdat ik de prentenboeken van Tine Mortier zo leuk vind en heel benieuwd ben naar haar eerste leesboek én omdat dit boek zo'n fantastische bespreking kreeg op www.verteleens.beBruin van Tine Mortier. Over een jongen die pas naar België teruggekeerd is nadat hij jaren in Ecuador heeft gewoond. Vanaf 8 jaar.
    -omdat Kruimel ( http://kruimels.blogspot.com )me enige tijd terug warmmaakte voor dit boek: Ik, Coriander van Sally Gardner. Over een kind dat in een kast opgesloten werd. Werkelijkheid, fantasie, mysterie en betovering wisselen elkaar voortdurend af. Vanaf 10 jaar.

    Voor volwassenen:
    -omdat ik al wat vakantielectuur in huis wilde halen: De vergeten tombe van Kate Mosse. Een gebeurtenis uit 1897 en een uit 2007 blijken met elkaar in verband te staan. Tarotkaarten zijn de sleutel tot dit geheim. Een intigrerend verhaal over spookachtige muziek, moordende hebzucht en eeuwenoude geheimen.
    Ik las van dezelfde schrijfster reeds Het verloren labyrint , een roman waarin ook een gebeurtenis uit het verleden en een uit het heden met elkaar verweven werden en leidden tot een mengeling van historie, fictie, misdaad en liefde.

    12-04-2008 om 00:00 geschreven door veerle  


    11-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wilde pissers
    Zoonlief: 'Waar Vake woont is de politie heel streng. Ze geven er boetes aan de wilde pissers.'
    Ik: 'De wilde pissers???'
    Zoonlief: 'Welja, mensen die tegen een boom of tegen een huis plassen.'

    11-04-2008 om 09:57 geschreven door veerle  


    10-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sex and the garden
    Het speelde zich allemaal af in de tuin van de buren.

    Zij liep wulps over het pad. Met zijn drieën volgden ze haar. Hun blik glom van lust. De grootste sloeg toe. Hij duwde haar tegen de grond en kuste. Ruw. Hard. De kussen werden beten. Toen zij terugbeet deinsde hij achteruit. Waarop de tweede zijn kans schoon zag en haar besprong. Dezelfde ruwheid. Zij kronkelde onder hem vandaan en liep uitdagend een eind verder op het pad. Maar de grote was snel. Weer drukte hij zijn lijf tegen het hare en liefkoosde wild. De andere liet zich niet zomaar aan de kant zetten. Hij stootte zijn rivaal van zijn plaats en eiste haar weer op. Het ging er hevig aan toe. De wellust droop van hen af. Nummer drie had heel de tijd alles nauwgezet gadegeslagen vanop een afstand. Hij merkte dat de anderen stilaan uitgeput geraakten. Nu was het zijn beurt. Hij pakte haar langs achter en was de enige die uiteindelijk zijn zaad in haar dropte.

    Het speelde zich allemaal af in de tuin van de buren. Vier eenden met voortplantingsdrang gingen er te keer op het pad.

    10-04-2008 om 17:34 geschreven door veerle  


    09-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Horror
    Als ik thuiskom ligt een zwart met wit gevlekte kater dwars over de straat. Aangereden. Ik loop naar het beest toe. Het is nog warm. Ik controleer zijn hartslag. Niets meer. Gelukkig maar, want het dier is vreselijk gewond aan zijn hoofd. Bloed drupt over het hele gezicht. Zijn oog bengelt er aan. Ik kan gewoon achter dat oog kijken. Snel keer ik mijn blik af. Mijn maag speelt op.
    Terwijl ik bedenk wat ik met deze kat aanmoet stapt mijn buurvrouw op me af. 'Ik heb net aan mijn man gevraagd of hij hem wil opruimen',zegt ze,' want zelf ben ik geen held in die dingen.' Ik haal opgelucht adem, want ik zag mezelf het lijk  nog niet optillen. Ik zou trouwens ook niet geweten hebben waar ik ermee naar toe moest.

    Als ik even later binnenshuis bezig ben hoor ik een verschrikkelijk gekrijs op straat. Een groep tienermeisjes staat rond de dode poes met hun fietsen aan de hand.
    'Eih!'
    'Bwah!'
    'Brr'
    'Dat oog! Eeek!'
    De ene kreet klinkt nog dramatischer dan de andere.
    En plots hoor ik: 'Maar zie, die leeft nog! Hij beweegt! Eih, hij beweegt!'
    'Eih ja', vallen de anderen in,'Eeek! Bwah. Hij leeft nog!'

    09-04-2008 om 09:30 geschreven door veerle  


    08-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Handwerkles

    Eindelijk zaten ze aan de 'S'.
    Eindelijk kwam zij aan beurt.
    Eindelijk mocht ze op een van de drie stikmachines die de school rijk was werken.
    Het hele schooljaar al had ze daar tijdens het haken en breien van honderdduizend pannenlappen naar uitgekeken.Dus dit was haar moment. Ze was vastbesloten later alleen  zelfontworpen kleren te dragen. Klassevolle kleren. Veel sjieker dan de lappenpopachtige spullen waarin haar juf zich hulde. Ook haar kinderen zouden er altijd als prinsen en prinsessen bijlopen in haar creaties. Een nieuwe Ann Demeulemeester zou oprijzen aan het firmament.
    Met het gevoel dat ze een lot uit de loterij gewonnen had zette ze zich achter de machine neer. Haar voet duwde op de pedaal. Zzz... de naald hupte over de potloodstreep die de juf op het stuk stof getekend had en naaide sierlijke rechte steken. Zzz... een fluitje van een cent was dat. Zelfs over een kromme lijn stikken ging moeiteloos.
    Zzz... prr...tt..zz..prr...tt.
    Wat nu? Oei, de stof zat klem. En verschillende steken waren bovenop elkaar terechtgekomen. Wat een gebroddel. Ze hoopte dat ze het  kon herstellen voor de juf het in de gaten kreeg. Terwijl ze aan de lap stof trok floepte de draad uit de naald. De stof kwam los, maar scheurde een beetje. Ach, een paar steken erover en niemand zou iets merken. Eerst gauw de draad weer in het oog van de naald steken. Ze maakte het eind nat met wat speeksel en probeerde het door de opening te schuiven. Niet zo simpel. Ze knipte er een stukje draad af, stak het nieuwe eind weer even in haar mond en prutste ermee in de buurt  van de naald. Knipte. Maakte nat. Prutste. Knipte. Prutste. Zuchtte. Zuchtte luid.
    Toen kwam de juf naar haar toegelopen. 'Problemen?', vroeg ze 'Wacht, ik steek die draad er wel weer voor je in.'
    Geen geknip. Geen gepruts. De draad gleed probleemloos door het oog. Net toen haar vingers hem nog even strak trokken duwde S. per ongeluk op de pedaal.
    Zzz... deed de naald.

     

    08-04-2008 om 14:19 geschreven door veerle  


    07-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit en thuis
    Eerst waren het de maartse buien, dan de aprilse grillen die ons de voorbije paasvakantie meer dan ons lief was aan huis gekluisterd hielden. We tekenden, schilderden, plakten, en speelden massa's gezelschapspelletjes. We maakten ook het zwembad onveilig, keken in de bioscoop naar 'Hotel op stelten' van Samson en Gert (daar kon ik echt niet buiten) en Zoonlief zette zijn beste beentje voor op het turnfeest.
    Tijdens de weinige mooi weer-momenten voetbalden of fietsten we, of groeven we de schat op die we voor de winter eigenhandig in de tuin verstopt hadden.
    Ik hoop dat we de zon de volgende weken meer mogen verwelkomen en zeker op 11 en 18 mei, want dan hebben we sowieso al buitenactiviteiten gepland.

    Op zondag, 11 mei trekken we naar Alden Biesen waar een heuse ridderdag plaatsvindt met middeleeuwse spelen en markt, een ridderbruiloft, voorstellingen, workshops, enz...
    Ook een ridderfanaat in huis? Kijk dan eens op www.sagebiesenburcht.be . Het belooft fantastisch te worden. Kaarten dien je wel op voorhand te bestellen.

    Op zondag, 18 mei staat de speeldag in Mechelen op ons programma. Voor de derde keer op rij zullen we daar van de partij zijn. De hele Mechelse binnenstad wordt omgetoverd tot een speelparadijs. Je kan er nieuwe gezelschapsspelen ontdekken (van 't gewone formaat tot XXL), sporten, proeven doen, springen op springkastelen,enz...  Er zijn voorstellingen en straatanimatie. En een optreden. Leuk voor alle speelvogels, klein en groot. Meer info op www.speeldag.be .

    07-04-2008 om 22:39 geschreven door veerle  


    05-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Meisjes
    Poeslief is jarig. En daarom zingt Zoonlief al de hele ochtend:'Poeslief is 't allermooist op aard, niets dat zijn schoonheid evenaart, zeg dat iiiiiiik het gezegd heb.'
    Ik kan het niet laten te vragen of hij meisjes dan niet mooi vindt.
    'Nee', antwoordt hij vastberaden,'Alleen jou!' en dan wat aarzelend: 'En nog een paar andere'.
    Wie die enkele andere zijn kom ik niet te weten, maar ik ben gevleid. Ook al weet ik dat het gewoon door de leeftijd komt.

    05-04-2008 om 09:48 geschreven door veerle  


    04-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vakantiefoto's

    Bij een glas wijn bekijken we de foto's van hun laatste trip door Midden-Amerika. En plots sta ik zelf weer in de jungle van Tikal:

    Voor dag en dauw stappen we stevig door tot aan de 'Piramide van de Verloren Wereld'. Moeizaam klauteren we de grote vervallen treden op. Boven verorberen we onze boterhammetjes. Het is ongewoon stil in het oerwoud. Een dikke mistdeken belemmert ons alle zicht. Ik begrijp niet waarom we ons warme nest op dit onmenselijk vroege uur dienden te ruilen voor dit. Tot er plots een eerste zonnestraal door de ochtendnevel priemt en ons een blik gunt op een eindeloze reeks groene boomtoppen. In de verte een ruïne nog gehuld in een waas. En nog één... En nog één... De zon wordt feller. Almaar meer precolumbiaanse bouwwerken verschijnen aan de horizon alsof ze daar ter plekke geboren worden. Ook de fauna ontwaakt. Het ritselen van een ontbijtpakket trekt de aandacht van een neusbeertje. Hij komt schuchter naderbij om zich als wij net iets te veel bewegen bliksemsnel weer uit de voeten te maken. De goedemorgenkreet van een ara weergalmt door het woud. Zijn soortgenoten dienen hem van antwoord en al gauw worden we getrakteerd op een heus concert. De geluiden gaan crescendo terwijl de kleurrijkste vogels ons voorbij fladderen.

    Dit is en blijft zowat het meest fantastische schouwspel dat ik ooit te zien kreeg.
    Ook als het fotoboek al lang dicht is rolt de ene vakantieanekdote na de andere over onze lippen.
    Dank je, R. en L., door jullie waren we zelf weer even op reis.

    04-04-2008 om 18:02 geschreven door veerle  


    03-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dorst
    De veranda staat vol plantenstekken. Manlief koestert ze alsof het zijn kinderen zijn. Reken maar dat ze voldoende water krijgen.
    Maar als Manlief het huis uit is drinkt Poeslief de schoteltjes leeg.     
    Tja, het is eens iets anders dan kattenmelk.

    03-04-2008 om 18:32 geschreven door veerle  


    02-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wereldautismedag

    Omdat 2 april door de Verenigde Naties uitgeroepen is tot Wereldautismedag trek ik de lade van mijn vorig leven open en blader door mijn herinneringen. Mijn blik blijft hangen bij enkele gedichten, geschreven door een persoon met autistiform gedrag:

    Als twee wielrenners
    zaten we samen
    op de tandem
    trappen,
    trappen,
    trappen,
    heel de tijd.
    Nu hij grijze haren heeft
    trappen we niet
    zoveel meer.

                        Albrecht Moortgat

     

    Soep

    Ik eet soep
    Ik mors
    Ik heb de kleur
    van de soep
    Ik heb de geur
    van de soep
    Ik ben een soepboer

                      Albrecht Moortgat 

     



    02-04-2008 om 09:15 geschreven door veerle  


    01-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Attractie
    'Kijk, mama, overal rondom ons visjes, kleine witte visjes.' Blub. Blub... Zoonlief springt op zijn knieën op de bank rond om ze allemaal te kunnen bewonderen. 'Oh jee, ze spatten stuk!' Zijn ogen gaan wijd open. 'Zie nu, een reusachtige spin. Ze gaat ons oppeuzelen. Of nee, het is een octopus met lange harige tentakels. Nu zit hij helemaal boven op ons.' Boem.Boem... Zoonlief gooit zijn hoofd zover mogelijk achterover alsof hij zo door het dak heen kan zien. Psjj. Psjj... 'De inktvis plast. Hij plast schuim. Ha, ha.' Dan tuurt Zoonlief strak voor zich uit. 'De jungle. Mama, we zijn in de jungle! Allemaal lianen. Of nee, we zijn nog steeds onder water. 't Is glibberig zeewier.' Ftt. Ftt... 'Oh, 't is al gedaan. Maar nu blinken we wel, he. Mag ik volgende keer weer mee naar de car-wash?'

    01-04-2008 om 11:11 geschreven door veerle  


    31-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goal!

    Bij klusjes als ramen insappen of muren verven sta ik mijn mannetje. Ook administratie lukt nog net. Maar echt technische dingen laat ik steevast aan Manlief over.
    Tot vandaag. Zo één dag na de 'wijvenweek' toonde ik mijn ge-emancipeerde kant.
    De paashaas had hier nog een goal gedropt, die hij omwille van de weersomstandigheden niet in de tuin opgesteld had. En nu wilde Zoonlief  'sjotten'.
    Manlief was naar het werk. Dus nam ik het plan erbij en stak de goal met een ietsiepietsie hulp van Zoonlief in elkaar. Dat ging -al zeg ik het zelf- bijzonder vlot.
    Daarna volgde nog een heuse voetbalpartij die ik natuurlijk schromelijk verloor. Een leuk paasvakantiemoment.
    En zeggen dat ik als kind zo graag met Barbiepoppen speelde.

     

    31-03-2008 om 16:35 geschreven door veerle  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuw op mijn boekenplank

    -De eend, de dood en de tulp van Wolf Erlbruch: een boek over een eend die de dood ontmoet. Op een doodgewone manier wordt er over doodgaan gepraat. Een boek om nog over na te filosoferen.

    -Uil plus leeuwerik van ianka Fleerackers en Sebastiaan Van Doninck 
    -Zwaan van ianka Fleerackers en Sebastiaan Van Doninck: pakkende boeken over vriendschap en afscheid nemen. Geschreven in een  haast poëtische taal, mét zalige illustraties.

    -De stier met de mooie benen van Pieter van Oudheusden en  Jan De Kinder: een grappig verhaal over koeien en een stier met ontzettend vrolijke tekeningen. Ook Zoonlief is weg van dit boek! Vooral de prenten spreken hem aan. Het is zowaar het eerste boek dat hij telkens opnieuw wil lezen.

    Vier bijzondere prentenboeken.



         

    31-03-2008 om 16:34 geschreven door veerle  




    Gastenboek
  • Ben is op bezoek geweest. (I like it)
  • Vanuit zonnige Waterland-Nederland
  • groetjes
  • stopje?
  • stopje?

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Foto

    Laatste commentaren
  • GRKP (jordan 3s black cement)
        op Marokko (3)
  • Jarig (tijdtussendoor)
        op Vijfenveertig (4)
  • Overbezorgd (Cornutus)
        op Fietsen
  • * (Sarah)
        op Mijn rolstoel
  • amai... (elke)
        op Gedicht
  • Inhoud blog
  • Plog dag 7
  • Plog dag 6
  • Plog dag 5
  • Plog dag 4
  • Plog dag 3
  • Plog dag 2
  • Nieuw leven - plog dag 1
  • Vijf minuten
  • Sneeuwwitje
  • Very Inspiring Blogger Award
  • Spektakel-musical '14-18'
  • Asperges
  • Sprookje
  • Vrolijk paasfeest!
  • Geloofsbelijdenis
  • Verjaardag
  • Nieuw op mijn boekenplank
  • WiebelWoorden
  • Gedicht
  • Bijna op kamp
  • Hasta la vista
  • Zonder woorden
  • Puddingbrood
  • Gedicht
  • Nieuw op mijn boekenplank

    Archief per maand
  • 10-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs