'Het zijn zotten die werken' zingt Juul Kabaas in een sappig Kempens dialect. Ook coureurs leven van hun sport en vallen onder de categorie werknemer. Uitbuiting van werknemers was tot en met de opkomst van de vakbond in ons land schering en inslag. Werkdagen van meer dan 12 uur vormden daarbij geen uitzondering. Die tijden liggen gelukkig al geruime tijd achter ons, alleen lijkt men in de wielrennerij nog wat achterop te hinken. Renners op pad sturen voor een loodzware bergachtige etappe bij middagtemperaturen van meer dan 45 graden kan bezwaarlijk verantwoord worden als normaal gedrag. Uitgemergelde lijven met witte zweetranden, verspreid over het ganse lichaam. Zo kwamen de meesten over de streep na afloop van de etappe op dinsdag. Dat renners vaak niet lijken te beseffen welke gevaren ze lopen bewijst het verhaal van de jonge Belg Pieter Serry. Serry deed in de dinsdagetappe lange tijd mee voor de overwinning tot op 300 meter van de meet het licht uitging. Serry werd in allerijl opgenomen in het ziekenhuis, maar herinnert zich naar eigen zeggen nog amper iets van het voorval. Dit legt op een pijnlijke manier de vinger op de wonde. Moeten er soms doden vallen voor men bij de UCI inziet dat dit niet valt te verantwoorden?  Ik maak hier graag de vergelijking met Andrei Kivilev, die in 1997 noodlottig ten val kwam en aan een ernstig hoofdletsel overleed. Kivilev reed die bewuste dag zonder helm rond. Sindsdien stapt niemand nog een fiets op zonder helm/. 

Als actief sporter weet ik wat het is om te presteren bij hoge temperaturen. Het lichaam verteert de inspanning minder goed en het raakt ook veel sneller oververhit. Mijn zus, die vroeger ook actief aan sport deed, heeft op dat vlak een nare ervaring achter de rug. Tijdens een lokale jogging enkele jaren geleden verloor ze even het bewustzijn door de hoog oplopende temperaturen. Het bleek achteraf allemaal wel mee te vallen, maar dit valt eigenlijk amper te vergelijken met wat de renners in Californië moeten doorstaan. Uren aan een stuk zwoegen in een loden zon. Het is weinigen gegeven om in die omstandigheden optimaal te presteren. De UCI zou misschien eens een voorbeeld kunnen nemen aan de internationale atletiekunie IAAF. Zo werd onlangs in extremis de marathon van Tel Aviv afgelast omdat de temperaturen boven de 30 graden uitstegen. Grote stadsmarathons worden voornamelijk vroeg in de ochtend gelopen om de hitte voor te zijn. De marathon van Barcelona, die plaatsvindt einde maart, wordt bijvoorbeeld al voor negen uur op gang geschoten. 

Dat de FIFA nu  vage plannen heeft om het WK voetbal in Qatar in 2022 in de winter te laten doorgaan hoeft niet te verbazen. Het trauma van Mexico 86 en USA 94 liggen nog vers in het geheugen. De hoge temperaturen kwam het voetbal zeker niet ten goede. Sindsdien wordt vooral in de vooravond of 's avonds gevoetbald, ongeacht op welk werelddeel het tornooi plaatsvindt. Voetballen in Qatar begin juli staat garant voor temperaturen die kunnen uitstijgen boven de 50 graden. Volgens het organisatiecomité achter dit tornooi zou het allemaal zo'n vaart niet lopen en wordt er gewerkt aan een manier om de stadions op wedstrijddagen te koelen met kunstmatige wolken. Dat er hier wordt nagedacht over het lot van de toeschouwers en de spelers is al een hele stap vooruit. Hopelijk worden ze ook bij de UCI tijdig wakker, voor het te laat is.