Ik heb namelijk het plan opgevat om in de week van 15 oktober drie wedstrijden uit de Champions League/Europa League bij te wonen. Dit is perfect mogelijk,  omdat een goed Europese voetbalweek begint op dinsdag en eindigt op donderdag. Zo'n Europese week is eigenlijk ook de ideale vrijbrief om op ontdekkingstocht te gaan doorheen Europa. Hoewel de tijd ter plaatse kort is, gezien het strakke schema dat ik zal hanteren, tracht ik in de mate van het mogelijke toch iets gezien te hebben ter plaatse. 

Mijn Europese week, zoals ik deze reis toepasselijk gedoopt heb, zal zoals gezegd dus starten op dinsdag 18 oktober. Vanuit Charleroi gaat het dan naar Madrid waar Real Madrid-Olympique Lyon op het programma staat. Toegegeven ik ben al sinds jaar en dag fan van Los Galacticos. De Millenniumgeneratie Galacticos spreekt nu nog altijd tot de verbeelding en was meteen ook het begin van mijn liefde voor Real.  Figo, Ronaldo, Zidane. Naar die spelers keek je op als kind van 12.  Daarna is die passie, samen met de prestaties van Real, wel bergaf gegaan. Door de felbevochte Classico's van de laatste jaren is die passie opnieuw opgelaaid en popel ik om eens een wedstrijd van Real te gaan bekijken. Deze wedstrijd vormt dan ook met voorsprong het absolute hoogtepunt van mijn Europese week. Wie weet zie je me dan wel hevig tekeer gaan op 2BE als Madrid scoort.

Na hopelijk een stevig overwinningsfeestje gevierd te hebben trekken we woensdag vanuit Madrid richting Porto voor onze tweede match in de Champions League. De Keuze voor deze wedstrijd is er gekomen vanuit mijn fascinatie voor deze club. Met al bij al beperkte middelen, zeker als je het vergelijkt met Barca en Real, slagen zij er toch in van zich te doen spreken in Europa. Hun palmares mag er best wezen. CL gewonnen in 2004 en  vorig jaar en in 2003 de Europa League bij in de trofeeënkast geplaatst. Topspelers als Falcao, Pepe, Hulk, Ricardo Carvalho, Lisandro Lopéz. Ze hebben er allemaal gespeeld. Porto koestert het koloniaal verleden van Portugal en bouwt op dez jaar na jaar aan een sterrenelftal om nadien deze exoten voor grof geld te verkopen op de transfermarkt. Het haalde op die manier 300 miljoen euro binnen in de laatste tien jaar. Ik vind Porto een heel fascinerende club om bovenstaande redenen. Een bezoekje meer dan waard dus. Fc Porto-Apoël vormt een tweede hoogtepunt van mijn reis. 

Donderdag 20 oktober, 

Omdat een rechtstreekse vlucht vanuit Porto naar Londen te duur uitvalt heb ik noodgedwongen mijn reis in twee gesplitst. Eerst vlieg ik op Madrid, waar ik om drie uur zal landen. Om vijf uur stijg ik dan op richting Londen. Half zeven plaatselijke tijd zet mijn vliegtuig zich dan in Stansted aan de grond.  Aangezien Tottenham om 21 uur Rubin Kazan partij geeft zal ik me dus moeten haasten om op tijd in het stadion te raken. Ik heb het al eens nagerekend en het wordt best nipt. Nu goed, hopelijk geen vertragingen en als alles volgens plan verloopt zal ik wel moeiteloos de aftrap halen. Deze wedstrijd staat op het laagste schavotje op mijn ladder der verwachtingen. Als fan van Arsenal is het eigenlijk not done om je gezicht te vertonen op White Hart Lane. Maar nood breekt nu eenmaal wet. Het was ofwel Bratislava-PSG, ofwel Tottenham-Rubin Kazan. Aangezien ik niks heb met het Slovaakse voetbal was de keuze dus snel gemaakt. Het Britse voetbal heeft me altijd al weten te charmeren en het is mss wel een leuke afwisseling. Ik heb wel eens zin in bruuske cultuurclash. Van het warme (vurige zuiden) naar het grauwe noorden. I love it. 

Het spreekt voor zich dat er een uitgebreid verslag volgt van mijn belevingen ter plaatse. To be continued.