Eden Hazard heeft aan één invalbeurt van zes minuten genoeg om de Belgische media dagenlang met verstomming te slaan. De jonge Waals Brabander, amper 17, liet zien over een uitstekende technische bagage te beschikken en schudde bij zijn eerste balcontact al meteen een dubbele schaarbeweging uit zijn sloffen. Allemaal goed en wel, maar Hazard trekt stilaan de deur van de kleuterklas dicht en zal zich vanaf nu ook voor zijn daden moeten verantwoorden. Een klus waar niet iedereen in het verleden even goed mee omging.
Laat ons een ding duidelijk stellen. Het voetbaltalent van Hazard is zeldzaam en moet gekoesterd worden. Leeftijd speelt geen rol meer, het is het talent dat telt. In dat opzicht zou Hazard dus altijd moeten spelen. Voetbal is helaas een van die sporten waar het testosteron nog welig tiert. Een echte mannenwereld met andere woorden. Volgens sommigen niet de beste omgeving om talent te laten rijpen. Maar net zoals hoogbegaafde leerlingen snakken naar almaar moeilijkere leerstof, zo snakt Hazard nu naar nieuwe uitdagingen. Lille heeft genoeg ervaring in het brengen van jeugd. Destijds werd ook zeer zuinig omgesprongen met Kevin Mirallas zodat ze zeker niet verbranden. En daar ontsnapt ook een supertalent als Hazard niet aan. Na zijn prachtprestatie tegen Saint-Etienne, waarin hij op prachtige wijze scoorde, zei zijn coach hem doodleuk tegen Marseille terug op de bank te zetten.
Dat talent alleen niet voldoende is heeft onder meer Anthony Vandenborre in het verleden al bewezen. Op zijn zeventiende debuteerde hij bij Anderlecht in het eerste elftal. Het heeft uiteindelijk tot 2008 geduurd vooraleer de puberale Vandenborre zijn wilde haren verloor en tot inzicht is gekomen. Nu zo ver zal het met Hazard wellicht niet komen. Hazard is ten eerste niet het type dat elke dag bij de kapper zit voor een ander kapsel. Zijn levensmotto luidt eerder trainen-eten-slapen. "De weg is nog lang", liet hij al in enkele interviews optekenen. Maar wie op dezelfde hoogte als supertalent Bojan krkic wordt gezet heeft talent.
