Het is weer even geleden dat ik nog een berichtje heb geplaatst, heb het dan ook ontzettend druk gehad met solliciteren, bewijzen zoeken voor de RVA en … werken! 

Ik had hier bewust niets geplaatst daarvan en misschien was dit omdat ik toch een voorgevoel had. Ik keek er nochtans erg naar uit, op papier leek dit de ideale job te zijn. Het was via een interimkantoor en het eerste wat ik al heel raar vond, was dat ik – zonder op gesprek te gaan bij de klant – dadelijk mijn contract mocht tekenen. Het was voor 12u/week bij een neurochirurg en volgens het interimkantoor bestonden mijn taken uit afspraken maken voor de dokter, telefonisch en persoonlijk. Ik zei nog tegen mijn vriend dat ik me zorgen maakte omdat ik dacht dat er misschien toch wel verslagen typen bij zou komen (ik kan niet blind typen). Voor de rest had ik niet echt een slecht voorgevoel. 

Daar aangekomen was het eerste wat de dokter mij vroeg: "kan je typen en met een dictafoon werken?" Bovendien moest ik ook EEG’s afnemen en daar ben ik al helemaal niet voor opgeleid! Volgens de dokter had hij wel het juiste takenpakket doorgegeven, wie spreekt nu de waarheid? Nou ja, de dokter heeft me een kans gegeven en ik heb mijn best gedaan maar dit was helaas niet genoeg. 

Heel erg vind ik het niet want toen ik mijn loonvoorwaarden te horen kreeg (na het tekenen van het contract!), bleek dat ik minder zou verdienen dan mijn stempelgeld. 

Dit zal me dus niet meer overkomen in de toekomst, ik heb mijn lesje geleerd. Enne… ik heb me ingeschreven voor een cursus dactylo. Ik heb het altijd een gebrek gevonden dat ik niet blind kon typen maar heb het in het verleden nooit nodig gehad. Dus ook dit nadeel heeft weer een voordeel opgeleverd. 

Trouwens, tijdens mijn werk heb ik 2 poezen gezien, poezen brengen mystiek en magie. En mijn vriend heeft op onze inrit een sperwer een andere vogel zien opeten, hij kon niet zeggen of het een duif, merel of iets anders geweest was.

Dit was een heel grappige en dus plezante droom. Ik denk dat hij niet zoveel betekent maar dat het gewoon een verwerking is waar ik die dag mee bezig geweest ben. 

Ik droomde dat ik in het Natuurhulpcentrum van Opglabbeek was en Sil liep langs mij. Er waren nog mensen op bezoek maar zeker niet zoveel als tijdens een opendeurdag. Sil en ik waren heel gemoedelijk aan het praten, alsof we al jaren vrienden waren. 

Opeens zie ik in een hoek van het centrum een bubbelbad staan in de vorm van een halve cirkel. De bovenrand (zo een 20 cm breed) was versierd met keitjes/kiezelsteentjes. Maar wat in het bad zat, was gewoon hilarisch! Een bende bruine konijntjes die dol waren op de bubbels! Ze hadden het grootste plezier en waren aan het rollen en dollen. Eentje was de hele tijd aan het wiegen terwijl hij met zijn voorpootjes zijn achterpootjes vasthield. Het water was erg ondiep dus verdrinken konden ze niet. Iedereen stond zich natuurlijk te vergapen aan die gieberende bende, ook ik kon mijn ogen niet geloven. 

Sil en ik wandelden verder en hij zei dat hij het niet zo een geweldig idee vond maar dat het wel bezoekers lokte en het de konijnen geen kwaad berokkende. 

Toen was de droom voorbij. Mooi hè? Geen idee of het wat betekent, zodra ik wat meer tijd heb, zal ik het eens opzoeken. Maar ik heb in ieder geval genoten .

Iedereen zal wel een beetje met de toekomst bezig zijn. En ik de laatste tijd wel erg veel. Ik denk dat ik eindelijk mijn weg gevonden heb, het doel en de passie die ik al mijn hele leven met me meedraag: dieren! 

Van mijn ouders mocht ik vroeger niet studeren, laat staan een richting met dieren en nu is mijn motto: "het is nu of nooit". Niet dat ik al zo oud ben  maar ik voel gewoon aan dat ik op een kruispunt in mijn leven sta en dat ik een heel nieuwe weg ga inslaan. 

3 weken geleden ben ik begonnen met de 2de module van hondengedragstraining en vorige les overviel de lerares mij met een heel bijzondere vraag. Of ik klaar was om les te geven over konijngedrag !!! Aanvankelijk was ik verbouwereerd, ik wist ook niet of ze het meende. Maar nu ik de tijd heb gehad om er over na te denken, weet ik het: "dit is het, dit is mijn doel waar ik al zo lang op wacht en waar ik al zolang naar toe werk." Door ervaring en opzoekingen weet ik ontzettend veel van konijnen (als ik zo vrij mag zijn om dat te zeggen, valse bescheidenheid heeft geen zin ) en ik zou het fantastisch vinden als ik deze kennis mag delen met anderen. 

Sowieso doe ik dit al via mijn knagers website maar op deze manier kan ik nóg meer mensen bereiken en dat is de bedoeling. Mensen laten inzien dat konijntjes geweldige dieren zijn die ook intelligent zijn, gevoelens hebben en heerlijke huisgenootjes kunnen zijn. 

Natuurlijk is er ook de twijfel, kan ik wel lesgeven? Want het is toch een vak apart. Maar die twijfels moet ik aan de kant zetten. Ik doe niets liever dan spreken over konijntjes en doe dit volgens vrienden met zeer veel passie maar hoe kan het ook anders  ? Ook twijfel ik nu weer of de lerares het wel meende, maar waarom zou ze het anders vragen terwijl de hele groep erbij zit? De lessen over honden zijn trouwens ook weer razend interessant, beduidend moeilijker dan de 1ste module maar ik ben er zeker van dat ik het er goed vanaf ga brengen. Als ik op mijn gevoel afga en dit combineer met mijn kennis moet dat gewoon lukken. 

En dan komt mijn kinderdroom misschien toch nog uit…