Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
06-10-2017
imprESSEN : Chimera Station
Chimera station (Game Brewer) :
+ zonder twijfel, arbeiders gaan moduleren is supertof
+ dit is een brainburner, je gaat verschroeiend veel keuzes hebben en hier houden we wel van
+ dit is een spel voor mensen die houden van opportuniteiten zien en benutten
+ punten sprokkelen en intuïtief spelen lijken hier de boodschap
+ de strijd is superspannend, ondanks de hoog oplopende scores gaat het erg gelijk op
+ er zijn erg veel kleine regeltjes, maar the Game Brewer heeft een fantastische zaak gedaan met het "versymboliseren" van de tegels
+ dit spel is lekker meaty, je gaat er een flinke kluif aan hebben en gaat sowieso in het spel zitten
+ ondanks het feit dat het spel stevig is, is het in z'n core best eenvoudig en niet veel meer dan een simpele worker-placement
+ er is een voedingsfase, maar je gaat op zich nooit veel schade lijden tijdens het spel (en dat is prima, want hier houd ik niet van)
+ alle tegels en kaarten staan netjes en overzichtelijk in de spelregels uitgelegd, ook het extra overzichtsblad is geen overbodige luxe
- de eerste keer dat je het spel speelt, ga je wel serieus moeten sleuren aan de arbeiders om ze te splicen, het verloopt soms nog stroef (maar dit komt allemaal goed na enkele speelsessies)
- het is echt wel een stevige kluif aan symbolen en diverse tegels en kaarten (gelukkig is er een overzichtje voorzien), hier moet je je wel even doorbijten
- dit spel zou wel eens erg AP-gevoelig kunnen zijn, dus pas op dat je het met de juiste medespelers op tafel legt
- combo's maken is leuk, maar soms kan een beurt hierdoor wel een beetje uitlopen en zit de rest te wachten (op zich geen probleem, want dan kan je al een klein beetje vooruit denken)
- de kwaliteit van het spel is meer dan gemiddeld, maar die piepkleine scorefiches bezorgen me steeds koude rillingen
Conclusie : Ik kan niet anders dan zeggen dat ik fan ben van dit spel. Sinds de aankondiging bij TMG volg ik dit spel al op en ik was dan ook erg blij dat een Belgische uitgeverij deze titel in z'n gamma zou opnemen. De Kickstarter verliep iets minder dan verwacht en dat vind ik eigenlijk ook best jammer, want dit is één van de betere euro, worker-placement-spellen van dit jaar en misschien zelfs wel in mijn collectie. Het thema is misschien niet voor iedereen weggelegd, maar hier kan je erg snel doorkijken en die arbeiders die je zelf kan gaan samenstellen laten je dit onmiddellijk vergeten. Alles is weer piekfijn uitgewerkt, alle zaken die je moet weten staan afgebeeld op het bord, de tegels of je spelersbordje. Een dikke pluim ook voor de spelregels, want die zijn duidelijk en overzichtelijk en het extra blad is een zegen voor je eerste speelsessies. Mocht je hier en daar dan toch nog een vraagje hebben, dan voel je al snel dat het spel erg intuïtief is en dat de juiste oplossing en zo goed als alle gevallen de logische oplossing is. Ik heb me kostelijk vermaakt met dit spel en ik hoop dit op korte (en lange) termijn nog vaak te doen.
+ het moet gezegd, het spel heeft een prachtige cover (het artwork samengevat in de prent van een koning)
+ het artwork zelf is erg fraai, de symbolen ook prima gekozen
+ een beetje draften, een beetje bouwen, op korte termijn en een stukje lange-termijn-denken, het zit er allemaal in
+ 4 ronden lijken te kort, maar zijn het niet, dit is een goed teken
+ de speeloverzichtjes zijn duidelijk en eens je alle symbolen even doorlopen hebt, is het eigenlijk zeer duidelijk
+ de ultieme strijd bleek spannend, de één focust zich op oorlogen tijdens het spel, de ander op gebouwen en het komt erg dicht bij elkaar aan het einde van het verhaal
- dit is zo'n spel waar je voor of tegen gaat zijn
- op zich loopt het allemaal wel vlot, maar het vraagt toch wat abstract en vooruit denken
- sommige mensen gaan gewoon de combinaties niet zijn, en dan is het draften al erg moeilijk
- 4 ronden lijken te kort, maar voor mij had het spel ook niet langer hoeven te duren
Conclusie : Met Paper Tales komen we terecht in de categorie van spellen die erg moeilijk te recenseren zijn. Als spelliefhebber ben ik eerder fan van dit spel. Het heeft mooi artwork, fijne spelmechanismen en vooral een apart gevoel dat moeilijk met andere spellen te vergelijken valt. Het is echter wel zo, dat als je het systeem niet ziet, dit spel erg stroef en frustrerend kan verlopen en dan heb je absoluut geen fijne tijd ... ook al duurt een potje hooguit 45 minuutjes (zelfs minder als je de kaarten wat kent). Het spelverloop is zeker vlot te noemen, het lijkt allemaal evident en na het lezen van de spelregels ga je enorm veel zin hebben om het een keertje te proberen, maar de uitwerking valt dan op zich wel een klein beetje tegen. Voor mij persoonlijk viel het zeker nog mee, ik hou wel van verdoken combo's zoeken en opportuniteiten zien. Qua speelduur lijkt dit spel op het eerste zicht ook perfect voor de niet-veelspeler, maar dan mispak je je er wel aan. Enige speelervaring is toch wel vereist om van dit spel te houden. Je mag het spel gerust vergelijken met een stevige, rode wijn. Je ziet ongetwijfeld de kwaliteit aan de buitenkant van de mooie fles en dito etiket, maar als je geen liefhebber bent en je krijgt het in een gewoon glas voorgeschoteld zou het wel eens kunnen zijn dat je er niet erg warm voor loopt.
+ Reiner Knizia en spellen die lopen als een trein, dit is er weer eentje
+ de beurten zijn zo kort, dat je nooit het gevoel hebt dat je lang moet wachten
+ het spel is letterlijk een race, je zit met dichtgeknepen billen tot de laatste beurt
+ het deckbuilding-principe eindelijk goed uitgevoerd in een racespel
+ de ruime keuze aan parcours en de dubbelzijdige tegels maken elk avontuur weer net ietsje anders
+ de tegeltjes om nog meer te gaan variëren zijn een fijne toevoeging
+ de kaarten zijn prima uitgebalanceerd met de actieplaatsen op de tegels, je gaat gericht kaarten aanschaffen,
het is dan nog enkel zaak om ze op het juiste moment in handen te krijgen
- het is een luchtig spelletje, verwacht er ook niet al te veel van
- de obstakels op de tegels maken het verschil, als die op een strategisch juiste of foute plaats liggen ('t is maar hoe je het bekijkt), kan er een speler weglopen om hem nooit meer terug te zien en dit zorgt voor een anti-climax
- aan vorig puntje gekoppeld, de laatste beurt is meestal overbodig aangezien je dan al vaak ziet wie kan binnenlopen en het spel winnen
- op zich had dit spel ook totaal taalonafhankelijk gemaakt kunnen worden, voor spelers die niet echt
Duitsgezind zijn (en ik ken er zo), is het jammer dat er tekst op de speelbordjes en kaartjes gedrukt staat
- wederom het aparte blad om de opstelling te maken, dat hoeft niet echt voor mij persoonlijk
Conclusie : Wettlauf nach El Dorado is een typisch familiespel dat je ongetwijfeld met iedereen op tafel kan gooien. Het speelt vlot, is op zich nog best spannend en is erg makkelijk om uit te leggen en te vatten. Er is zeker wat variatie voorzien in de vorm van verschillende parcours en de extra tegels om zelf nog meer variatie te gaan toevoegen, maar of er effectief ook veel veranderd aan het spelverloop, daar twijfel ik aan. Misschien is dit ook ineens de zwakte van het spel. Eens je het een keertje hebt doorgespeeld weet je wel wat er komt. Misschien had men nog wat extra kaarten kunnen toevoegen met verschillende speciale eigenschappen. Zoals bij de typische Knizia heeft men het ook hier gewoon simpel gehouden, simpel en goed ... en dat is eigenlijk de beste omschrijving die ik dit spel kan meegeven.
In Paper Tales gaan de spelers met elkaar de strijd aan om in vier rondes de tijd zo veel mogelijk overwinningspunten te sprokkelen. Je doet dit in de vorm van het winnen van oorlogen en het bouwen van je gebouwen. Het spel bestaat uit een fraai vormgegeven doos met als afbeelding een koning opgebouwd uit het artwork dat je terugvindt op de kaarten. In de doos vinden we een speelbord (dat eigenlijk niet meer is dan een scorespoor en rondespoor), 1 houten rondemarker, 40 munten, 30 verouderingsfiches, 5 speeloverzichten, 25 gebouwkaarten (5 per speler), 81 karakterkaarten en 5 houten scoremarkers.
Je legt het scorespoor in het midden van de tafel en plaatst de rondemarker op de 1ste ronde. Vorm 2 voorraden met respectievelijk goud en verouderingsfiches. Elke speler kiest een kleur en ontvangt een overzichtskaart, de scorepion (die je op de nul plaatst) en 5 gebouwkaarten (stad, taverne, mijn, tempel en barakken). Alle karakterkaarten worden geschud en als trekstapel klaargelegd.
Paper Tales loopt over vier ronden, die telkens 6 fasen omvatten die alle spelers simultaan uitvoeren. 1) Rekruteren : Elke speler krijgt 5 karakterkaarten van de trekstapel. De spelers gaan dan hun hand draften. Ze kiezen één van de kaarten en leggen deze gedekt voor zich neer. De resterende kaarten geven ze door aan de buur (links doorgeven in ronde 1 en 3, en rechts doorgeven in ronde 2 en 4). Je herhaalt dit principe tot elke speler terug een hand van 5 kaarten heeft samengesteld.
2) Uitzenden : Elke speler gaat nu handkaarten gedekt voor zich op tafel leggen om uit te spelen. Elke speler heeft standaard 4 plaatsen (2 vooraan en 2 achteraan) waar hij kaarten kan leggen (door het bouwen van een gebouw van niveau 2, krijg je 1 plaatsje extra in de voorste rij). Je kan in deze fase opteren om bepaalde kaarten in je vitrine eerst af te leggen vooraleer nieuwe kaarten te leggen. Eens alle spelers klaar zijn, worden de gekozen kaarten opengedraaid, betaald en hun eventuele effect bij omdraaien uitgevoerd. Indien ze bepaalde kaarten niet willen uitspelen, worden al deze kaarten afgelegd behalve één. Deze kaart wordt op de overzichtskaart geplaatst om aan te geven dat je de kaart meeneemt naar de volgende ronde.
3) Oorlogen : Elke speler telt de kracht (aangeven door een schild in het midden van de kaart) van z'n kaarten in z'n voorste rij en vergelijkt deze met de kracht van de buren. Indien je een gelijkstand of sterker bent, scoor je 3 punten en verzet je je scoremarker op het scorespoor. Eventuele eigenschappen van kaarten die betrekking hebben op fase 3 dienen ook in acht te worden genomen.
4) Inkomsten : Elke speler krijgt standaard 2 goud in deze fase, aangevuld met eventuele extra inkomsten aangegeven op de uitgespeelde kaarten (karakter en gebouwen) in hun vitrine. Dit staat steeds aangegeven met het symbool van fase 4.
5) Constructie : In deze fase mag elke speler OF één nieuw gebouw oprichten OF één gebouw opwaarderen. Als je een nieuw gebouw opricht, kies je een gebouwkaart uit je voorraad, betaalt de landkosten (zijnde 2 goud voor elke gebouwkaart die je reeds hebt gebouwd) en de bouwkosten zoals aangegeven op de kaart. Deze bouwkosten zijn vaak grondstoffen, je kan deze betalen als ze zichtbaar zijn in je openliggende karakterkaarten. Je kan ook onmiddellijk het gebouw bouwen op niveau 2 als je hiervoor de nodige grondstoffen kan afgeven (zowel niveau 1 als niveau 2). Als je een gebouw wil opwaarderen, betaal je enkel de grondstoffen, geen landkosten meer. De gebouwen van niveau 2 staan op de achterkant van de kaart en leveren je betere eigenschappen en meer overwinningspunten op aan het einde van het spel. Voer ook eventuele effecten uit van karakterkaarten met het symbool van deze fase.
6) Verouderen : Verwijder eerst alle karakterkaarten in je vitrine waarop één of meer verouderingsfiches liggen. Nadien plaats je op de alle andere kaarten een verouderingsfiche. Voer ook eventuele effecten uit van karakterkaarten met het symbool van deze fase.
Nadat een ronde is afgelopen, wordt de rondemarker verplaatst en begin je terug met fase 1, tenzij er reeds vier ronden gespeeld zijn. De spelers tellen na vier ronden de punten van hun gebouwen op en voegen deze toe aan hun puntentotaal. De speler met de meeste punten wint het spel. Bij gelijkstand wint de speler met het meeste resterende geld.
Titel : Paper Tales Auteur : Masato Uesugi Uitgeverij : Catch Up Games Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 12+
Chimera Station is de tweede spruit van de Belgische uitgeverij Game Brewer. Dit keer geen eigen werk, maar een licentie in samenwerking met Tasty Minstrel Games. Chimera Station - the Euro edition (languit) zag het levenslicht dankzij een ietwat turbulent KS-project, maar we zijn erg blij dat het spel eindelijk beschikbaar is, want dit is er eentje om duimen en vingers van af te likken. Game Brewer heeft alles in het werk gezet om het spel taalonafhankelijk te maken door symbolen te verzinnen voor de tegels en de kaarten werden in verschillende talen gedrukt, dus het wordt nog mooier, want je kan dit spel volledig in het Nederlands aanschaffen en dat is altijd fijn. In Chimera Station gaan de spelers op zoek naar de meeste overwinningspunten door samen een station op te bouwen en de modules in werking te zetten. Het unieke aan dit worker-placementspel is dat de werkers aanpasbaar zijn. Je gaat je "aliëns" splicen (opsplitsen en laten adapteren) om ze specifieke eigenschappen te geven. Je moet ook steeds je tegenstanders in het oog houden, want ook zij zullen scoren als je de betere modules gaat activeren. Het wordt een constant balanceren en doordachte keuzes maken.
Qua opstelling wordt het speelbord in het midden van de tafel gelegd en de countdownfiches en rondefiches op hun plaatsen gelegd. De componenten (om je arbeiders aan te passen) vormen een voorraad naast het bord. De 40 modules worden geschud en als trekstapel klaargelegd, er worden er al 6 in de vitrine klaargelegd. De voordeelkaarten worden geschud en er worden er 3 als vitrine uitgelegd. De muntfiches en voedselfiches vormen een algemene voorraad. De spelers ontvangen een puntenfiche (starten op 10 op het scorespoor), een spelersbord, 4/3/2 werkers bij 2/3/4 spelers en 2 werkers in de algemene voorraad (resterende terug in de doos). Elk speler plaatst ook een onderzoeksfiche op z'n spelersbord, kiest een startmiddelenkaart (tegen de speelrichting om beurten kiezen) en neemt de betreffende startmiddelen. De willekeurig gekozen startspeler kan dan het spel aanvangen.
Een rondje Chimera Station loopt over 5 ronden. Elke ronde wordt op z'n beurt opgedeeld in 3 fasen : 1) Plaatsingsfase : Tijdens deze fase plaatsen de spelers om beurten hun arbeiders op de mogelijke plaatsen, zijnde module, splicing-lab of worker-lounge. De modules zijn zeshoekige tegels die tijdens het spel op het speelbord in het spel komen. Nadat je er een arbeider op plaatst, voer je onmiddellijk het desbetreffende effect uit. In het splicing-lab kan je je arbeider gaan aanpassen en adapteren met de componenten die je reeds verzamelde in de volgende fase. De worker-lounge is de enige plaats een onbeperkt aantal arbeiders mag staan. Je krijgt er 1 voedsel of 1 munt per geplaatste arbeider. Als elke speler al z'n arbeiders heeft geplaatst, eindigt deze fase.
2) Splicing-labfase : In deze fase gaan de spelers in volgorde (de arbeiders staan op genummerde plaatsen) hun arbeiders aanpassen. Je mag je arbeiders volledig gaan samenstellen met de componenten die je in je voorraad hebt. Elke arbeider kan maximaal 2 componenten bezitten. Nadat je je arbeider hebt aangepast, mag je deze onmiddellijk op een andere plaats inzetten (cfr. plaatsingsfase). Mocht je op de één of andere manier in deze fase een arbeider terug in je voorraad krijgen, dan mag je ook deze onmiddellijk inzetten, vooraleer de volgende speler gaat splicen.
3) Voedingsfase : Je neemt alle geplaatste arbeiders terug in je voorraad. In deze fase moet je 1 voedsel voorzien voor elke arbeider. Kan je een arbeider niet voeden, moet deze een component afgeven. Is dit niet mogelijk, dan verlies je 2 punten.
Afhankelijk van de ronde gaan er ook enkele spelregels lichtjes aanpassen : - in ronde 2 verwijder je één van de countdownfiches - in ronde 3 verwijder je de tweede countdownfiche, voeg je drie nieuwe voordeelkaarten toe aan de rij, stijgt elke speler een onderzoeksniveau en krijg je dubbele punten voor het bouwen van modules - in ronde 5 voeg je drie nieuwe voordeelkaarten toe, stijgt elke speler een onderzoeksniveau en ontvang je driedubbele punten voor het oprichten van een module
Na de laatste ronde ontvang je nog punten voor : - 1 punt voor elke 3 munten - 1 punt voor elke 2 voedsel - 2 punten voor elke component (zowel gekoppeld, als in je voorraad) - specifieke speleindebonus van sommige voordeelkaarten
(foto : Henk Rolleman)
De componenten : - 1 brein : wanneer je deze arbeider op een module plaatst, krijg je naast de eigenschap ook de punten van de module - 2 breinen : als je het "station commandeert" (module), scoor je naast de bezette modules van tegenstanders ook punten voor zelf bezette modules - 1 klauw : je mag een arbeider van een tegenstander met 0 of 1 component wegsturen van een plaats en er zelf plaatsnemen (deze wordt op de worker lounge gezet) - 2 klauwen : je mag eender welke arbeider van een tegenstander wegsturen en er zelf plaatsnemen - 1 blad : deze arbeider heeft geen voedsel nodig in de voedingsfase - 2 bladeren : deze arbeider voedt zichzelf en produceert dan nog eens 2 voedsel extra tijdens de voedselfase - 1 tentakel : wanneer je munt(en) of voedsel ontvangt, krijg je 1 munt/voedsel extra - 2 tentakels : als je een component ontvangt, ontvang je een extra component van hetzelfde type (zijn er geen meer beschikbaar scoor je 2 punten)
Een module bouwen : - kies een module uit de vitrine en betaal de kosten (linksboven op de tegel) - ontvang de overwinningspunten die op de tegel staan (eventueel dubbel of driedubbel afhankelijk van de ronde) - leg de module aangrenzend aan een eerder gebouwde module of het command hub slot A of B - schuif de modules in de vitrine door - ontvang de bouwbonus van de plaats waarop je de module bouwde (munten, voedsel, punten, componenten, onderzoeksniveau stijgen, arbeider terugroepen, ...)
De vitrine van de modules (reactor) opladen : - er komen steeds minder en minder keuzes - als je de boiler room activeert met een arbeider ontvang je de bonussen op basis van de gekoppelde componenten en de zichtbare reactorbonussen - vul de reactor aan met modules van de trekstapel - je kan de reactor ook één keer tijdens het spel "spoelen" door je startbonussenkaart af te geven. Alle modules die je wil verwijderen, worden uit de reactor afgelegd en nadien aangevuld. (je krijgt nu geen reactorbonussen, dit is extra bovenop je beurt)
De modules en voordeelkaarten : Het zou ons te ver leiden om al deze modules en voordeelkaarten te beginnen omschrijven. Gelukkig zit er een prima overzicht in de spelregels (met afbeeldingen) en nog een extra blad met een overzicht (met de titels erbij), dit is een erg fijne aanvulling voor een spel waarvan de materialen echt top zijn.
Tenslotte vermelden we nog graag dat ook de spelersborden dubbelzijdig zijn, zodat je met de standaardkant aan de slag kan gaan ofwel met een specifieke eigenschap per speler. Ook deze staan allemaal netjes uitgelegd in de spelregels. Vooral de onderzoeksbonussen zijn divers, iedereen start al met gekoppelde componenten en je wordt beter in het gebruik ervan.
Titel : Chimera station Auteur : Mark Major Uitgeverij : Game Brewer Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 60 - 90 min. Leeftijd : 13+
+ prachtig uitgewerkte avonturen + een spel dat je gewoon op tafel gooit en begint te spelen, met zéér weinig spelregels, fantastisch toch + de app werkt goed, zonder meer, hij is functioneel, maar nu ook niet megacool + je hebt zeker en vast een Escape Room-gevoel, maar dan gezellig in je eigen living + dit is een coöp waar iedereen waarschijnlijk wel een taak op zich kan nemen en mee zal puzzelen + je moet af en toe echt out-of-the-box denken om verder te geraken + gelukkig kan je via de app ook hints vragen, want misschien heb je die toch eens nodig hier of daar
- eens de avonturen afgewerkt is het natuurlijk afgelopen wat dit spel betreft, doorverkopen is een mogelijkheid - als je met een grotere groep mensen aan de slag wil gaan (wat op zich wel kan), zijn de kaarten eerder klein gedrukt, zeker omdat je soms goed de details moet kunnen bekijken - als je een denkfout maakt, dan bestaat de kans dat je een strafkaart krijgt, maar voor hetzelfde geld maak je een link naar een kaart die normaal later in het spel zou moeten komen, daar ben je dan op zich ook niets mee - als je echt volledig vast hangt, kan het best frustrerend zijn, ik weet niet of je dit avontuur dan onmiddellijk terug wil spelen (maar om drie onafgewerkte avonturen in je doos te hebben zitten, daar doe je het ook niet voor)
Conclusie : Ik wil in deze imprESSEN zeker geen spoilers geven, dus over de inhoud van de avonturen kan ik niet al te veel kwijt. Sommige puzzels zijn echt wel een uitdaging en zelfs een tikje vergezocht. Ons beviel het spel zeker goed en we zijn van zin om ze allemaal te proberen en diegene die fout lopen zeker nog een te proberen. Je bent echter wel te fier om zo maar de kaarten te gaan lezen om de oplossing te vinden, want dan is de leute er ook af. De Escaperooms zijn alleszins een hype op dit moment en dan kan de bordspelwereld niet achter blijven. Ik kan dit spel nog niet vergelijken met andere spellen in hetzelfde genre, zoals EXIT, dus hiervoor moet je nog een keertje terugkomen, want die wil ik zeker ook wel eens proberen. Al bij al vond ik het een fijne ervaring met het genre en wil ik zeker nog meer, maar het grootste nadeel, namelijk de beperkte herspeelbaarheid blijft staande.
+ de kwaliteit van de bruggen en torens is erg stevig en fraai + de doos zit echt wel vol materiaal, lucht ga je er niet veel in vinden
- de spelregels zijn erg kort gehouden, het heeft z'n voordelen, maar hier hadden toch wat meer voorbeelden mogen gegeven worden - de kwaliteit van het materiaal is in orde, maar een inlay in de doos had makkelijk geweest - de opgestapelde torens zijn wel erg labiel (zie ook onder) - ondanks het feit dat dit spel maar een kwartiertje in beslag neemt, zijn we het eerste spel na tien minuten gestopt (enerzijds omdat we er met z'n allen niets aan vonden en anderzijds omdat ons bouwsel deels in elkaar stortte en we totaal niet meer wisten hoe het in elkaar stond)
Conclusie : Persoonlijk vind ik dat ik erg kort moet zijn in deze imprESSEN. Het spel probeert een gevoelige abstract-bouwen-snaar te raken, maar feit is dat Torres reeds bestaat en hierin de top is. Zeker nu er hiervan een tweede print komt (zelfs in het Nederlands), is dit spel echt een beetje overbodig en bovendien veel slechter. De spelregels zijn beknopt, te beknopt, want mij is het niet helemaal duidelijk hoe het bouwen op zich moet verlopen. Het lijkt wel of er enkele blaadjes uit het spelregelboekje verdwenen zijn en dat je het spel zelf nog in elkaar moet knutselen met huisregeltjes. Misschien heb ik het spel totaal niet begrepen, maar ik vrees dat dit spel het niet lang zal uitzingen in onze collectie. Jammer!
+ Ravensburger ten top, familiespel dat vlot speelt en er bovendien nog goed uitziet ook + het speelbord bestaat uit zes puzzelstukken die op een verouderde kaart lijken (met inkepingen in de zijkanten) + de houten speelstukken zijn erg fraai, de kleuren weer redelijk onopvallend, maar daar hou ik wel van + het tijdsysteem van Thebe wordt hier netjes gerecycleerd en dat is zeker geen schande + het scoresysteem van bepaalde zones die wel en niet gescoord worden is op zich oké + de overzichtjes van de acties die je bij bepaalde locaties kan doen, zijn prima opgesteld en gekozen
- er is wel een kleine geluksfactor wat betreft het trekken van kaarten, maar onoverkomelijk voor mij persoonlijk - eens een speler goed scoort, is het moeilijk om hem af te stoppen, dat moet je echt wel in balans proberen te houden - het scoresysteem van bepaalde zones die wel en niet gescoord worden kan op zich ook erg frustrerend werken, als jouw betere locaties er maar niet uit willen komen - de spelregels zijn op zich prima in orde (op een klein probleempje qua plaatsing van één regeltje na), maar het opstellen van het spel op zo'n apart blad is toch eerder irritant vind ik persoonlijk (zeker omdat het om het grote vierkante formaat gaat). Ik prefereer dit in de spelregels.
Conclusie : Legends is een traditionele, klassieke en solide familieklepper uit het gamma van Ravensburger. Feit is echter dat ze er zo wel al meerdere in hun gamma hebben. Het wordt moeilijk om ze nog van elkaar te onderscheiden en aan te geven waarom je er meerdere van zou moeten hebben. Legends op zich is een erg fijn familiespel dat vlot loopt, waar beurten kort zijn en dat het Thebe-tijd-systeem prima hergebruikt. Het is zo'n spel dat iedereen wel graag een keertje meespeelt, maar waar velen waarschijnlijk ook niet voor staan te springen om het vaker uit de kast te halen. Ravensburger heeft een tijdje spellen uitgebracht met een familie- en gevorderdenvariant en dat is er hier niet meer bij, wat op zich wel een tikje jammer is. Qua basis is het best wel oké, maar qua herspeelbaarheid ga je al snel op je honger zitten vrees ik. Desalniettemin heb ik me zeker geamuseerd met dit fraai spelletje dat in mijn ogen zonder problemen het blauwe Ravensburgerlogo mag dragen.
+ een lijviger kaartspel, dan enkel maar slagen-halen, we houden wel van dit type kaartspellen
+ gevoelsmatig zet ik dit spel in de categorie "kaartspel-met-vlees-aan" tussen Oh mijn goederen (moeilijker met het vormen van ketens) en Port Royal (makkelijker en push-your-luck, terwijl het hier tactischer is)
+ de gebruikte symbolen zijn erg duidelijk, al is het aanvankelijk wel even wennen
+ de uitbreidingen zijn een meerwaarde in dit spel, je zal ze gauw gaan toevoegen (het basisspel is enkel handig om vertrouwd te geraken met het spelmechanisme, en dat heb je na één sessie wel door)
+ het is een beetje tellen en inschatten, zonder nodeloos ingewikkeld te worden, hier houden we wel van
+ het spel speelt op zich vlot met alle spelersaantallen, met twee is het wel tactischer en overzichtelijker dan met 4
- jammer van de misprint op enkele kaartjes, gevoelsmatig ga je het misschien wel correct spelen, maar het is vervelend
- het artwork is op zich niet mis, maar het is wel erg retro
- de uitbreidingen zijn een must om het spel interessant en herspeelbaar te houden, dit moet standaard in de doos
- het spel kan ook gespeeld worden met 5 of 6 spelers (mits aanschaf extra uitbreiding), maar dit lijkt me te langdradig worden dan
Conclusie : Riga is zo'n kaartspelletje dat me weet te bekoren. Ik hou wel van een deftig spel met de omvang van een kaartdeck. Het is opportuniteiten zien in de vitrine, handig gebruik maken van je eerder opgerichte gebouwen en snel tellen om de beste combinatie naar boven te halen, zonder oeverloos moeilijk te worden. Sommige spelers zullen aanvankelijk even moeten wennen aan het telsysteem en de eigenschappen van de gebouwen, maar na een halve sessie is veel (zo niet alles) duidelijk. Riga heeft wel nood aan z'n uitbreidingen, dus persoonlijk zou ik die er steeds bij aanschaffen als ik van u was. Het maakt het geheel nog lijviger en interessanter en speelt in op de kleine frustraties die je misschien bij het basisspel zou kunnen hebben.
+ het thema is niet alledaags en zal sommigen zeker aanspreken (Halloween in Mexico)
+ de tekeningen zijn erg mooi en ook wel best grappig
+ de enkele obstakels op het speelbord zijn erg goed gekozen, ze staan steeds in je weg
+ voor wie houdt van abstracte spellen waarbij er veel geteld moet worden, is dit een tof spelletje
+ de speciale eigenschappen van de karakters zijn grappig en je kan ze soms wel nuttig gebruiken
+ het dubbelzijdig bedrukte speelveld is tof gedaan, maakt speeltechnisch geen verschil, maar liever dit dan een zwarte achterkant
+ de eigenschappen van de karakters staan op een overzichtje, erg handig (hoewel je de eigenschappen ook wel snel kent)
- voor wie absoluut niet houdt van telkens stapjes tellen en abstract denken, is dit een hel
- misschien zijn wij niet echt geschikt om abstracte spellen te spelen qua intelligentie, maar ik had een beetje
het gevoel dat het er weinig toe doet wat je tijdens het spel eigenlijk doet, het komt meestal op één laatste stap aan
- de speciale eigenschappen van de karakters zijn tof, maar zorgen er onbewust volgens mij voor dat het spel niet meer uitgebalanceerd is als je ervoor opteert om met verschillende karakters te starten. De oplossing ligt voor de hand, spreek gewoon af dat je met dezelfde eigenschappen speelt (of speel met alle eigenschappen natuurlijk)
- de overzichtjes met de eigenschappen van de karakters zijn handig, maar dubbelzijdigheid is hier geen vriend want je moet constant omdraaien (maar enkel in het begin)
Conclusie : Adios calavera en mezelf, ik kan het best omschrijven als een haat-liefde-verhouding. Persoonlijk ben ik wel fan van abstracte spellen, maar ik ben er gewoon erg slecht in. Dit spel herbergt een aantal erg fijne spelmechanismen. Het aantal stappen dat je mag zetten afhankelijk van het aantal schijven op je rij en kolom bijvoorbeeld, de eigenschappen van de karakters, ... het werkt allemaal wel. Ook erg fijn (raar) is dat beide spelers naast elkaar moeten zitten ipv over elkaar. De ene speler loopt van onder naar boven, de andere van rechts naar links, dus je komt op een drukbezet middenveld terecht waardoor de mogelijkheden enorm vergroten. Dit spel zou wel eens snel te prooi kunnen vallen aan AP en dat is erg jammer want het is absoluut niet slecht. Ik zou wel aanraden om altijd met dezelfde karakters te spelen want anders ga je sowieso het gevoel krijgen dat het ene karakter meer voordelen heeft dan het andere (hoewel ze allemaal hun nut hebben). De kwaliteit van het materiaal is naar behoren, enkel de overzichtjes hadden iets steviger mogen zijn en liefst op één zijde.
+ de illustrator heeft een fraaie wereld gecreëerd met z'n abstractere tekeningen + de "delver"kaarten zijn een leuk hebbedingetje, dus een keer een ruïnekaart niet winnen is geen ramp + hoog of laag gooien met de dobbelstenen, elk voordeel heeft z'n nadeel en omgekeerd in dit spel + qua speelduur heeft dit spel zeker een sweetspot + er is voldoende verscheidenheid in wonderen en elk spel zullen er anderen tevoorschijn komen + de strijd is enorm spannend, ga je vooral voor wonderen of eerder voor ruïnekaarten, de scores zijn uitgebalanceerd + de keuze tussen de diverse dobbelstenen is een leuk spelmechanisme, je gaat toch wel wat keuzes moeten maken, qua kaart-, dobbelsteen- en ruïnekaartkeuze
- aan het eind van het verhaal werd bij ons het verschil gemaakt door de wonderen die je trok, als je geluk hebt is je klein wonder 4 punten waard, anders 2, deze geluksfactor had ik er liever uitgehaald (bv. de fiches in waarde leggen en eerst komt, eerst maalt, dan kan je erop spelen) - qua herspeelbaarheid weet ik ook niet of elk spel wel verschillend genoeg zal blijven - de laatste ronden van het spel konden we nog enorm uitbreiden aan onze wonderen, en speelden we naar mijn aanvoelen enkele ronden te lang
Conclusie : Unearth neemt je mee naar een uniek universum. Als je het spel op tafel legt, zal dit ongetwijfeld niet onopgemerkt voorbij gaan. Het spel ziet er niet alleen goed uit, het speelt ook erg leuk en vlot. De "delver"kaarten maken het spel een stukje dynamischer en stellen je in staat om wat tegen de basisregels te zondigen en fijne zaakjes te doen. Deze kaartjes zorgen er tegelijkertijd wel voor dat je het spel niet op tafel kan gooien met jongere kinderen, want daarvoor is de taalbarrière te groot. Voor het overige is dit spel uiterst toegankelijk en zou het zo maar kunnen passen in de reeks van Splendor en Century, een luchtig dobbelspel waarbij je worp sowieso z'n voordelen heeft, aan jou om er het beste mee te doen. Mij heeft dit spel zeker weten bekoren, vooral door z'n spelontwerp. Men is op een zeer creatieve manier omgegaan met de dobbelstenen, zowel het gebruik ervan als de diversiteit aan dobbelstenen. Het artwork is zoals gezegd erg fraai en bevordert zeker het speelgevoel. Unearth lijkt me een spel dat zeker nog meer op tafel zal komen, is solide, maar misschien wel een tikje te weinig divers om in de top van mijn spellenrangschikking te komen in z'n categorie.
Vandaag presenteren we een spel dat we graag wat extra onder de aandacht willen brengen. Enerzijds omdat dit de eerste telg is van uitgeverij Game Brewer, dat het levenslicht zag dankzij een geslaagde KS-campagne. Anderzijds omdat we de eer en het genoegen hebben gehad om het prototype meer dan een jaar geleden al gespeeld te hebben. Game Brewer is een tamelijk jonge Belgische uitgeverij, gevestigd in Turnhout en daardoor de meest nabijgelegen uitgeverij voor mij persoonlijk. We willen hen een hart onder de riem steken, omdat ze fantastisch goed bezig zijn, zowel met de spellen die ze uitgeven in eigen beheer als het aanschaffen van licenties van spellen uit het buitenland. We hopen dat ze hun bedrijf kunnen laten groeien en ons vooral kunnen blijven verblijden met erg goede spellen.
We bijten vandaag de spits af met hun eigenste "Pixie Queen". Wat onmiddellijk opvalt, ook al bij het prototype, is het absoluut fantastische artwork. Als je deze cover niet mooi vindt, dan weet ik het persoonlijk niet meer. Bovendien wordt dit artwork doorgetrokken op het speelbord, de zichtschermen en het kartonnen materiaal. Het houten materiaal moet er overigens niet voor onderdoen, dankzij de succesvolle KS mogen we ons verheugen op Pixie-meeples, appeltjes, broodjes, honingpotten, zilveren en gouden blokjes. Ook de gebruikte dobbelstenen zijn van hoogwaardig materiaal en een exclusieve print op het buideltje maakt het geheel helemaal af. Op deze manier heb ik eigenlijk ook al een overzichtje gegeven van het materiaal dat je in de doos vindt, tijd dus om een spel op te zetten en u mee te nemen naar de wondere wereld van de Pixies.
Pixies zijn kleine, mythologische wezens die hun leven doorbrengen met stelen en bedriegen van de mensen. Ze doen dit hoofdzakelijk om hun boosaardige koningin te behagen, want als ze niet aan haar grillen en verlangens tegemoet komen, worden ze onherroepelijk in de kerker gegooid. Je gaat in het spel dan ook proberen om op een goed blaadje te staan bij die boosaardige overste. Slijm jezelf een weg naar het hof, steel de nodige grondstoffen en gooit jezelf op de zilver- en goudproductie om in haar gratie te komen. Tijdens het spel zal je voortdurend gestraft worden en negatieve punten oplopen, pas op het einde van het spel wordt echter de slotsom gemaakt en hopelijk eindig je dan toch in de positieve punten.
Het spel loopt over verschillende ronden, tot of alle beloningsfiches met gouden punten opgebruikt zijn of er 7 ronden zijn gespeeld. Een ronde wordt dan weer opgedeeld in 5 fasen :
1) Steelfase : in deze fase wordt de nieuwe speelvolgorde vastgelegd (behalve in de eerste ronde). Daarna ontvangen alle spelers de grondstoffen van de plaatsen waar hun pixies op het speelbord staan. Ook voedselfiches leveren extra grondstoffen op zoals aangegeven op de fiche. De speler met de permanente vaardigheid om 1 zilverblokje te stelen, neemt dit blokje ook in deze fase.
2) Actiefase : in deze fase zetten de spelers in speelvolgorde hun actieschijven in op het speelbord, een typisch worker-placement-gedeelte. Per beurt moet een speler 1 of 2 schijven inzetten en de desbetreffende actie onmiddellijk uitvoeren. Sommige actieplaatsen vragen 1 actieschijf, anderen 2 of een combinatie van een willekeurige pixie en 1 actieschijf. Tenslotte zijn er nog actieplaatsen die specifiek voor één speler zijn, dit wordt aangegeven door de spelerskleur. Een actie die je niet kan uitvoeren, mag je NIET kiezen. Als je geen actie wil uitvoeren, mag je passen, maar ontvang je 5 strafpunten. Als al je actieschijven gebruikt zijn, val je uit de lopende fase en zo gauw iedereen klaar is, eindigt deze fase. Neem daarna alle schijven terug van het bord vooraleer te beginnen aan de volgende fase. (uitleg acties, zie onder)
3) Offerfase : in deze fase gaan de spelers trachten tegemoet te komen aan de grillen van de koningin. De meest links rondefiche wordt opengedraaid. Deze fiche geeft aan welke grondstof de koningin wil hebben (brood, appel of honing). Alle speler nemen uit hun persoonlijke voorraad een bod in handen. Je mag wel slechts één soort offeren : het correcte (gevraagde) voedsel, zilver of goud (want dit wil de koningin altijd wel). De spelers houden hun gesloten vuist met bod boven tafel tot iedereen klaar is en openen gelijktijdig hun hand. (de speler die de eigenschap "dubbel offer" heeft, mag 2 soorten bieden door met de twee handen een bod uit te brengen) - een speler die niets offert, om welke reden dan ook, ontvangt 5 strafpunten - een speler die voedsel offert die de koningin niet vraagt, ontvangt ook 5 strafpunten - alle offers van correct voedsel, goud en zilver worden in dank aanvaard door de koningin en gaan in de algemene voorraad - als één speler het juiste voedsel heeft geofferd, volgt er een beloningsfase - als niemand het juiste voedsel heeft geleverd, degradeert de speler die als laatste staat in het volgordespoor één van z'n actieve pixies naar de mijn en wordt de beloningsfase overgeslagen en enkel nog strafpunten uitgedeeld
4) Beloningsfase : enkel van toepassing als iemand het juiste voedsel heeft geofferd in de offerfase - spelers die zilver hebben geofferd zetten hun marker een stap vooruit op het zilverspoor. De speler die het meeste zilver schonk zet een extra stapje - idem voor het geofferde goud - spelers die het juiste voedsel leverden, mogen hun pixies promoveren op het speelbord, vertrekkende vanuit hun eigen basis, richting het kasteel van de koningin. Je promoveert volgens de speelvolgorde. Ze mogen net zoveel stappen zetten als het aantal grondstoffen dat ze offerden. Elke promotiestap gaat naar een hoger gelegen actieplaats (met handsymbool). Indien er geen plaats vrij is, kan je een pixie van een andere speler verdrijven door een appel te betalen. Een pixie die tot aan het kasteel geraakt, krijgt een beloningsfiche "trouwe dienaar" met hoogste waarde en zet je de pixie daar (kan maar éénmaal in een ronde gebeuren)
5) Strafpuntenfase : de koningin gaat controleren of alle pixies wel hard genoeg werken. - 1 strafpunt voor 1 slaaf die nog in de mijn staat, 2 strafpunten voor 2 of meer slaven in de mijn (slaaf = een pixie in de mijn) - strafpunten voor de positie op het zilver- en goudspoor (enkel de bovenste plaatsen leveren geen strafpunt of zelfs een pluspunt op)
Zo gauw het spel ten einde is, door één van de bovenstaande voorwaarden, volgt een eindwaardering : - behaalde strafpunten blijven gewoon behouden - beloningspunten op fiches worden terug bijgeteld op het scorespoor - voor elke zwarte steen in de eigen mijn krijg je nog 1 strafpunt (je kan nog brood inleveren om stenen te verwijderen) - de resterende grondstoffen worden nog bekeken, de speler met de meeste grondstoffen van een soort krijgt 3 strafpunten (je had maar moeten offeren aan de koningin!)
De speler met de meeste punten (of minste strafpunten) wint het spel. Bij gelijkstand wint de speler met de meeste "trouwe dienaars". Indien nog gelijk wint de speler die als eerste een "trouwe dienaar" had.
(foto : Henk Rolleman)
De acties zijn op zich allemaal erg duidelijk. De gebruikte symbolen zijn goed gekozen en spelen erg intuïtief. - neem 2 appels, 2 honingpotten of 2 broden uit de voorraad - neem 2 zilver uit de voorraad - promoveer 1 van je pixies 1 stap (mag niet gebruikt worden om een trouwe dienaar te maken) - ruil tot 7 grondstoffen van 1 soort in tegen evenveel van een andere soort - zet zilver om in goud (de kostprijs hiervoor staat aangegeven op het zilver/goudspoor) - neem de bovenste voedselfiche en leg op je zichtscherm (deze levert je inkomsten op in de steelfase) - neem de dubbel offer-fiche en leg op je zichtscherm (in de offerfase mag je nu 2 soorten offeren; voedsel en zilver OF voedsel en goud OF goud en zilver) - neem de kijken-in-de-buidel-fiche (als je stenen moet trekken uit de zak, mag je bij het eerste blokje gaan kijken in de zak en een steen naar keuze nemen) - neem de gratie-fiche (wanneer een pixie van jou naar de mijn zou moeten degraderen, kan je deze fiche inruilen om dit te voorkomen) - werp met de strafdobbelsteen en verdeel deze strafpunten onder je tegenspelers - betaal 1 goud om 1 stap vooruit te zetten op het goudspoor of betaal 1 zilver om 1 stap vooruit te zetten op het zilverspoor - gooi met de casinodobbelsteen en neem de afgebeelde beloning (voedsel of 2 zilver of 1 goud) - beroof een pixie van een tegenspeler en neem de grondstoffen af die staan afgebeeld bij het veld van de pixie - graaf in de mijn, trek een aantal blokjes uit de zak gelijk aan het aantal pixies in je mijn (zilver en goud leg je achter je scherm, zwarte stenen leg je in de mijn en kunnen pixies vastketenen, zodat ze niet meer kunnen promoveren). Je kan op eender welk moment brood offeren om zwarte stenen uit je mijn te verwijderen uit het spel. - ruil fiches (voedselfiches, éénmalige voordelen of permanente voordelen), want je kan er slechts één van elke soort behouden. Deze ruil kan met een tegenspeler of met het speelbord - grondstoffen verwijderen of nemen : verwijder 3 grondstoffen naar keuze OF neem 1 appel OF neem 1 brood OF neem 1 honing - kopieer een actie die reeds bezet is : de eerste speler die dit doet krijgt 1 strafpunt, de 2de en 3de speler 2 strafpunten en de 4de en 5de speler 3 strafpunten - tussentijds offer : leg de gevraagde grondstoffen af, verhoog het bod door nog één grondstof toe te voegen en neem de laagste beloningsfiche. - speelvolgorde wijzigen : betaal met honingpotten, voor elke honing schuif je jouw volgordesteen 1 plaats naar links op het volgorde spoor - promotievoorrang : plaats je grote volgordesteen helemaal naar links, hiervoor moet je wel al je resterende actieschijven afgeven
Titel : Pixie Queen Auteur : Rudy Seuntjens Uitgeverij : Game Brewer Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 60-120 min. Leeftijd : 12+
Klondike rush is een nieuwe creatie van Ryan Laukat, de auteur en illustrator van Red Raven Games. We moeten bekennen dat we grote fan zijn van z'n spellen City of iron, Above & Below en Near & far. Dit keer kiest Ryan voor een héél ander universum en een totaal ander spelconcept. In Klondike rush gaan de spelers aan het bieden om rond te reizen in het witte landschap, de nodige grondstoffen te verzamelen en de broodnodige contractjes te vervullen. De spelers zullen de ganse tijd hun budget goed in het oog moeten houden. Er dienen financiën te zijn om mee te bieden op de aandelen, maar ook verplaatsingen kosten je centen. Let er zeker goed op dat je niet bankroet gaat.
In de doos vinden we een fraai geïllustreerd speelbord, 32 contractkaarten, 5 laatste bieding-kaarten, 60 geldkaarten, 1 sneeuwbeest-kaart, 36 mijnbedrijf-kaarten, 5 voordeelkaarten, 1 dorpfiche, 35 jaagfiches, 1 sneeuwbeestfiguur en 48 mijnfiguren. Leg het speelbord in het midden van de tafel en leg de dorpfiche op een cirkel naar keuze op het speelbord (voor je eerste sessies wordt aangeraden om ergens centraal te starten). Schud alle jaagfiches gedekt en plaats op elke cirkel op het speelbord een open fiche. Schud de mijnbedrijf-kaarten (verwijder er enkele als je met minder dan 4 speelt, staat aangegeven met een 4+). Schud ook de contractkaarten en geef elke speler er alvast 2. Je houdt deze kaarten geheim voor je tegenspelers. Elke speler krijgt ter waarde van 30 dollar aan geldkaarten. Elke speler krijgt een voordeelkaart voor zich. Plaats de sneeuwbeestkaart naast het speelbord, ook de mijnfiguren vormen een voorraad. Je plaatst alvast 1 mijnfiguur van elke kleur op de dorpfiche (van hieruit gaan we uitbreiding met onze mijnbedrijven). Leg alvast één mijnfiguur van elke kleur voor het spoor dat aangeeft hoeveel de mijnbedrijven waard zijn (bovenaan het speelbord). Leg een stapel van 15 en 10 dollar klaar naast het bord voor het einde van het spel. Kies een willekeurige startspeler die de sneeuwbeestfiguur voor zich zet.
Het doel van het spel is de rijkste mijn investeerder te worden. De speler met het meeste geld aan het einde van het spel wint. Indien alle spelers bankroet gaan, eindigt het spel onmiddellijk met een laatste uitbetaling (en dat kan in dit spel echt wel gebeuren). De speler met de sneeuwbeestfiguur is de actieve speler in een ronde. Hij trekt de bovenste kaart van de mijnbedrijf-stapel en legt ze open voor iedereen neer. Vertrekkende van de actieve speler mag iedereen een bod doen op de kaart. Je moet telkens minstens 1 dollar meer bieden. Een bod van nul dollar is niet toegelaten. Indien je niet wenst te bieden, pas je gewoon. De speler met het hoogste bod (na één biedronde) betaalt z'n bod aan de voorraad en neemt de kaart. Indien er een mijnsymbool op de kaart staat, plaatst de speler ook een mijnfiguur van de desbetreffende kleur op de kaart. Indien er een contractsymbool (krat) op staat, trekt de speler een nieuwe contractkaart.
Na het bieden mag de actieve speler z'n mijnfiguren op het bord gaan bouwen. Je mag enkel mijnfiguren gebruiken die je op je mijnbedrijfkaarten staan. Je kan enkel bouwen op plaatsen waar nog geen mijnfiguur staat. De kosten worden gebaseerd op de verschillende wegen die je passeert vertrekkende van een mijnfiguur in dezelfde kleur. Indien er reeds 2 mijnfiguren staan aan de uiteinden van een weg, dan vallen de kosten van de weg standaard terug op 1 dollar. Nadat je de mijnfiguur hebt geplaatst, neem je de jaagfiche die er ligt en verzet je de mijnfiguur op het mijnbedrijfwaarde-spoor (bovenaan het speelbord).
Tenslotte mag de actieve speler ervoor opteren om z'n voordeelkaart in te zetten. Hij kan dit slechts één keer per spel doen. Je krijgt dan de verzamelde aandelen uitbetaalt, naar gelang de waarde van de mijnbedrijven aangegeven op het mijnbedrijvenwaarde-spoor. Daarna geeft de actieve speler de sneeuwbeestfiguur door aan de volgende speler links van hem.
Gratis actie : een speler mag op eender welk moment, ook buiten je beurt als actieve speler, z'n contractkaarten vervullen door de gevraagde jaagfiches in te leveren en de opbrengsten uit de voorraad te nemen. Je laat je vervulde contracten netjes open voor je liggen. Je kan ook ten allen tijde 3 willekeurige jaagfiches afgeven voor 5 dollar, maar dit is niet echt een interessante ruil.
Wanneer de laatste mijnbedrijfkaart geveild is en de actieve speler z'n beurt eindigt, heeft elke speler nog één laatste beurt. In deze laatste beurt wordt er niet meer voor kaarten geboden, maar kunnen spelers nog mijnfiguren op het bord plaatsen en contracten vervullen natuurlijk. Na deze ronde krijgen alle spelers die nog een voordeelkaart hebben hun uitbetaling hiervoor. Tenslotte worden alle spelers nog een keertje uitbetaald. De speler met de meeste "sneeuwbeest"-fiches, krijgt de sneeuwbeest-kaart die 25 dollar waard is. De speler die de meeste contracten vervuld heeft, krijgt de 15 dollar die bij aanvang terzijde werd gelegd. De speler met het tweede meeste contractkaarten scoort nog 10 dollar. Bij gelijkstand wordt de opbrengst van voorgaande bonussen onder deze spelers verdeeld. De speler met het meeste geld wint het spel.
+ het dice forging mechanisme dat we al kenden uit Rattlebones is een fijne bezigheid
+ ondanks de diverse trajecten dat de verschillende spelers volgden, was de eindscore zeer nauw en spannend
+ de eigenschappen van de kaarten zijn duidelijk, bovendien zijn er ook al geavanceerde kaarten voorzien voor nog meer dynamiek
+ de functionele inlay, het overzicht van het speelmateriaal, de duidelijke spelregels = TOP
+ het spel verloopt als een trein, eens je bezig bent, gaat het snoeihard
+ iedereen blijft betrokken aangezien je in de beurt van de actieve speler ook mag mee dobbelen
- het opstellen en opruimen van het spel wordt dan wel ondersteund door de functionele inlay, het duurt bijna even lang als het spel zelf
- het is en blijft dobbelen, ook al bouw je jouw dobbelstenen uit met magistrale combo's, als je ze niet gooit, ben je er weinig mee
- het is misschien ook wel een spel waarvan de herspeelbaarheid redelijk beperkt is, in het begin kan je nog kaarten gaan combineren, maar een uitbreiding qua kaarten zal zich waarschijnlijk wel opdringen
- in het begin klemmen de stukjes op de dobbelsteen nog wel wat, na een tijdje lukt het verwijderen ervan veel beter
Conclusie : Dice forge was de topper van onze vorige spellenavond. Het spel straalt en ademt gewoon schoonheid uit, het tactiele en visuele van het spel is fantastisch en nodigt uit tot spelen. Het spelmechanisme is tof (maar ondertussen ook niets super nieuw meer). Het spel verloopt supersnel en de negen of tien ronden vliegen werkelijk voorbij. Je bent steeds betrokken en zelfs met vier spelers kom je snel terug aan de beurt. De slotscores lagen bij ons belachelijk dicht bij elkaar, dus slecht dobbelen kan wel eens gebeuren, maar dat is voor iedereen zo. Een extra actie kunnen spelen op het gepaste moment lijkt een must, dus hier moet je zeker ook op focussen, opbouwen in de eerste helft van het spel, om nadien dominant kaarten aan te schaffen en overwinningspunten te sprokkelen. Er is ook wel wat interactie in het spel dat je bovendien kan opvijzelen door bepaalde kaartencombinaties al dan niet te gebruiken. Dice forge heeft zeker een plekje in ons hart veroverd. Het zal wel ten allen tijde vergeleken worden met Rattlebones en als ik dit moet doen, zeg ik kort door de bocht : Dice forge is fraaier, Rattlebones is gekker, maar in z'n core zijn beiden spellen echt wel meer dan oké.
+ een dobbelvariant die in mijn ogen een perfecte vertaling is van het bordspel + het spel is helemaal niet wat het bordspel is, enkel het artwork en enkele spelmechanismen blijven behouden + de blaadjes zijn erg fraai gedrukt + de potloodjes zitten netjes bij in het doosje (je moet dus niet naar de Ikea spurten) + het spel loopt eigenlijk erg vlot, ondanks het feit dat er wel wat gaande is + in tegenstelling tot de meeste dobbelspellen, heb je hier een zekere vorm van thema, niet enkel cijfertjes doorkruisen (waar niets mis mee is) + Feld en luchtige dobbelspellen zorgt toch telkens voor een "ander" gevoel, maar het werkt wel
- de blaadjes zijn fraai gedrukt, maar iets te donker, zodat je aanduidingen niet echt opvallen - het is ook allemaal nogal klein op dat blaadje, petieterig - voor een eenvoudig dobbelspelletje vergt het toch wat kunde om het spel vlot en goed uit te leggen (indien je het bordspel al speelde, ga je er zeker ietsje vlugger mee weg zijn) - het is en blijft een dobbelspelletje, als je zin hebt in iets steviger, leg dan de grote broer op tafel aub, want die is fantastisch! - vergeet je punten niet te noteren, want je kan niet gaan back-tracken, maak liefst ook geen foutjes in het afkruisen, want dan wordt het een onverzorgde boel
Conclusie : Dit is een dobbelspelletje dat zichzelf een 1 op 10 geeft qua moeilijkheid, ik kan hier in zekere zin inkomen als je het naar Alea-normen bekijkt, maar voor de gemiddelde speler gaat dit toch wel een uitdaging zijn. Je moet met enkele zaken rekening houden en je moet scherp zijn in het maken van je keuzes. Overroepen moeten we het zeker ook niet doen, eens je bezig bent, is het erg toegankelijk en loopt het allemaal wel. Het is en blijft een dobbelspelletje en soms maak je, achteraf bekeken, misschien een foute beslissing. In het spel komt het er gewoon op aan om jezelf zoveel mogelijk uitwegen te bezorgen. Zorg ervoor dat je telkens een kleur of waarde van dobbelsteen kan gaan aanpassen aan je voorwaarden, maar daar ligt nu net het probleem, zo simpel is dat niet. Het spel is ook spannend, er gaan geen mega-grote verschillen zijn tussen de spelers. Die ene bonus die je kan nemen voor je tegenstanders maakt misschien wel het verschil en dat maakt van dit spel in zekere zin ook een racespel in het afkruisen van bepaalde kleuren. Er zit een zekere gelaagdheid in het spel dat het toch aantrekkelijk maakt om het nog meer op tafel te brengen ... en vooral, het allergrootste pluspunt van dit spel ... je krijgt erg veel zin om het bordspel van onder het stof te halen en op tafel te gooien. En neem het nu maar gewoon van mij aan, dan ben je vertrokken voor een erg fijne speelervaring!
+ het materiaal is stevig en fraai vormgegeven + het overzichtsblaadje met de opsomming van de karakters en de pijltjes om dit aan te geven, prima + de kleuren van de doos zijn retro-blauw en retro-rood, het werkt wel + de strijd verloopt redelijk spannend en met momenten kan het hectisch ogen, maar dit laatste valt nog wel mee + ondanks het feit dat je op zich maar uit twee kaarten kan kiezen, moet je héél wat knopen doorhakken in je beurt + de eigenschappen van sommige personages lijken aanvankelijk raar, maar ze zijn allemaal erg logisch en werken wel + de speelduur is erg goed gekozen, het duurt net lang genoeg, zonder te beginnen slepen + de UN-fiche is speltechnisch een goed gevonden onderdeel van het spel + elk nadeel heeft in dit spel ook z'n voordeel
- geluksfactor blijft toch ook zeker een rol spelen (het is perfect mogelijk dat buiten je wil om in de allerlaatste zet van het spel je identiteit verandert en dit ervoor zorgt dat je zo maar het spel verliest of wint) - je moet uitgeslapen zijn om dit spel te spelen - als je het spel voor de eerste keer speelt, is het aanvankelijk wel een beetje onoverzichtelijk en heb je geen flauw idee hoe je van start moet gaan - elk voordeel heeft in dit spel ook z'n nadeel
Conclusie : Secrets is in mijn ogen één van de betere spellen met "hidden-roles" in het rijtje van The resistance, Weerwolven, Mafia de Cuba, ... De eigenschappen van de karakters maken het steeds weer een zeer boeiende keuze die de actieve speler moet stellen. Kies je voor de kaart die je absoluut zelf niet wil, met het risico dat je 'm in je nek krijgt gedraaid? Of ga je eerder voor de kaart die je zo graag zelf wil, maar die dan door de andere wordt geaccepteerd? Je klampt je vast aan informatie die je hebt, en probeert ook uit het spel van anderen proberen afleiden wat hun rol is. De hippie is een welgekomen afwisseling in de strijd tussen KGB en CIA, z'n agenda is wat verborgen en je moet er altijd rekening mee houden. Anderen een peer stoven, zodat ze al hun karakters moeten dichtdraaien zou zo maar eens in die speler z'n voordeel kunnen spelen. Secrets is echter ook een spel dat niet voor iedereen weggelegd zal zijn. Je moet je kopje er goed bijhouden, want anders verlies je in de kortste keren het overzicht en ga je niet meer doen dat "meespelen", wat jammer zou zijn. Je mag ook niet te snel opgeven, het kan zijn dat je geruime tijd weinig tot geen informatie hebt, maar plotsklaps verandert er iets of mag je een speciale actie uitvoeren, waarmee je net dat tikje weet om je keuzes op te baseren. Secrets speelt ook altijd een beetje anders afhankelijk van het aantal spelers. Met vier spelers ga je het overzicht het beste bewaren en echt doordachte keuzes maken, terwijl je met acht spelers meer de speelsfeer gaat aanvoelen (van de twee teams), maar wordt het erg moeilijk om de kampen uit elkaar te destilleren. Persoonlijk blijf ik een liefde-haat-verhouding hebben met dit type van spellen, maar voorlopig neig ik hier toch naar de positieve kant.
Als je deze uitbreiding gebruikt, hanteer je alle regels uit het basisspel. De vier borden van de diverse steden worden in het midden van de tafel gelegd. Elke speler kiest een kleur en legt één marker van z'n kleur bij elk speelbordje. Elke keer als je een gebouw opricht in een bepaalde stad scoor je extra punten en verzet je jouw marker op het desbetreffende speelbord. Je scoort 1 stapje voor het oprichten van het gebouw en 1 extra stap voor elke dukaat die je teveel betaalt (ook in combinatie met de eigenschappen van gebouwen). Met deze uitbreiding is het teveel betalen een gebouw dus niet onmiddellijk een ramp. Aan het einde van het spel scoor je de punten die links in de rij staan waar je marker zich op de borden bevindt. De speler die het meeste scoort in een stad krijgt overigens nog 2 bonuspunten aangezien hij wordt benoemd tot burgemeester.
Riga - Victual brothers :
Als je deze uitbreiding gebruikt, hanteer je alle regels uit het basisspel. Bovendien wordt het nu moeilijker om sommige gebouwen te bouwen. Bij het uitleggen van nieuwe gebouwkaarten wordt er op de eerste kaart telkens een piratenschip geplaatst. Indien een speler deze kaart op handen wil nemen, legt hij de kaart voor zich neer, maar apart van z'n opgerichte gebouwen. Deze kaart telt wel bij je handkaartenlimiet zolang ze niet gebouwd is. Wanneer je de kaart later wil oprichten, betaal je 2 dukaten extra voor elk piratenschip dat je al voor je hebt staan, leg je de kaart bij je opgerichte gebouwen en plaats je het piratenschip op één van je ridders of handelaars. Deze ridder of handelaar wordt opgeofferd en is niet meer beschikbaar voor eigenschappen van gebouwen of eindwaardering. Als je geen vrije ridder of handelaar hebt, mag je dit gebouw dan ook niet oprichten. Aan het einde van het spel scoor je 2 extra punten voor elk gebouw met piraat dat je hebt opgericht. Je moet wel opletten want je krijgt 4 strafpunten voor elk zulk een gebouw dat je niet bouwde. (ipv de normale 2 strafpunten)
Titel : Riga - The mayors & Riga - Victual brothers Auteur : Stefan Risthaus Uitgeverij : Ostia spiele Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 30-50 min. Leeftijd : 10+
In het kaartspel Riga gaan de spelers grondstoffen uit hun stad Lübeck verkopen in en rond Riga om aldaar prestigieuze gebouwen op te richten. De speler die het machtigste imperium uitbouwt, zal regeren over de Baltische Zee. In het basisspel vinden we 110 kaarten, waaronder 44 grondstoffenkaarten (8 stof, 10 glas, 12 wijn en 14 graan), 48 gebouwkaarten (12 verschillende in de kleuren van de vier steden), 16 Riga gebouwen (4 verschillende per speler), 1 startspelerkaart met speeloverzichtje en 1 afscheidingskaart (met pijl erop).
Verwijder voor je eerste spellen de Riga gebouwkaarten uit de stapel. Schud de grondstoffenkaarten en gebouwkaarten als afzonderlijke trekstapels en leg ze klaar. Draai grondstoffenkaarten van de trekstapel open tot een gezamenlijke waarde van minstens zes en bezorg elke speler zo'n set. De speler die uiteindelijk de laagste waarde heeft om mee te starten bepaalt de startspeler. Elke speler krijgt ook 2 gebouwkaarten, waarvan hij er één op handen houdt en de ander aflegt. Plaats de afscheidingskaart net boven de trekstapel met gebouwkaarten.
Het spel verloopt over 8 ronden (2-4 spelers) en 9 ronden (bij 3 spelers). Elke ronde bestaat uit 4 fasen (seizoenen) : 1) Lente : bevoorrading : Maak setjes van de grondstoffen met waarde 9 of hoger. Draai de grondstoffenkaarten één voor één van de trekstapel en vorm een aantal setjes gelijk aan het aantal spelers +2 (bv. 5 setjes bij 3 spelers). Indien de trekstapel opgebruikt zou zijn, wordt de aflegstapel onmiddellijk geschud en een nieuwe trekstapel gevormd. Verwijder nadien de gebouwkaarten onder de afscheidingskaart en leg ze op de aflegstapel. Nadien leg je de afscheidingskaart boven de gebouwkaarten die er nog boven lagen. Tenslotte vul je aan met nieuwe gebouwen boven de afscheidingskaart tot er in totaal een aantal gebouwkaarten liggen gelijk aan het aantal spelers +2.
2) Zomer : actie met de klok mee Vertrekkende van de startspeler voeren de spelers om beurten hun beurt uit met de klok mee. Een beurt bestaat uit 2 fasen : eerst neem je kaarten en nadien richt je gebouwen op. Daarbovenop kan je de eigenschappen van eerder gebouwde gebouwen gebruiken. Als je kaarten gaat nemen kan je kiezen om een gebouwkaart op handen te nemen of een volledige set grondstoffenkaarten. Daarna mag je tot 3 gebouwen oprichten. Elke gebouwkaart toont telkens met welke grondstoffen je mag betalen (één soort mag je niet gebruiken, één soort is meer waard dan normaal). Je moet elk gebouw wel afzonderlijk betalen met grondstoffenkaarten, tenzij ze van éénzelfde stad zijn. Zo niet, dan vervalt het teveel dat je betaalt.
3) Herfst : actie tegen de klok idem zomer, maar startend met de speler die in de zomer als laatste heeft gespeeld en eindigend met de startspeler
4) Winter : handlimiet controleren en nieuwe startspeler bepalen Wanneer je op dit moment meer dan 6 kaarten op handen hebt, moet je het teveel naar keuze (gebouw- of grondstoffenkaarten) afleggen. De startspelerkaart wordt doorgeschoven naar de speler links van de huidige startspeler en dan kan er een volgende ronde beginnen.
Nadat alle ronden zijn gespeeld tel je de punten van je opgerichte gebouwen (staan rechtsboven op de kaart) en trek je 2 strafpunten af per gebouwkaart nog op handen. De speler met de meeste punten wint het spel. Bij gelijkspel wint de speler met het meeste resterende geld (aan grondstoffen).
Eigenschappen van de gebouwen : - je mag de eigenschap pas gebruiken in de ronde nadat je het hebt opgericht - je kunt de eigenschappen van meerdere gebouwen gaan combineren - sommige eigenschappen kunnen slechts éénmalig gebruikt worden, dek ze af met een andere kaart als je ze uitvoert 1) Archief : 2 punten voor elke set handelaar + ridder aan het einde van het spel 2) Bank : 2 dukaten voor elke handelaar in je bezit (1x) 3) Bouwwerf : trek 5 gebouwkaarten van de stapel, houd er één en leg de andere op de aflegstapel (1x) 4) Vesting : 2 ridders 5) Gildenhuis : 2 handelaars 6) Kontor : 4 dukaten per gebouw (1x), 1 handelaar 7) Kraan : halveer de kosten van een volgend gebouw (1x) 8) Loge : 6/12/19/27 punten voor 1/2/3/4 loges aan het einde van het spel 9) Fabriek : 1 dukaat voor het elk afgelegde grondstof van het afgebeelde type, 1 ridder 10) Markthal : de waarde van de afgebeelde grondstof is 5 waard, 1 handelaar 11) Schatkamer : trek 3 grondstoffenkaarten van de trekstapel, houd er één en leg de andere op de aflegstapel, 1 ridder 12) Taverne : 2 dukaten per ridder die je hebt (1x) 13) Klooster : ruil 2 grondstoffenkaarten van 2 sets vooraleer de set te nemen (1x) 14) School : 1 handelaar of 1 ridder 15) Winkel : je mag tot 8 handkaarten op handen houden 16) Pandjeshuis : leg grondstoffenkaarten ter waarde van 6 af aan het einde van je beurt om de kaart 180° te draaien, ze is nu 8 dukaten waard, draai de kaart terug 180° als je de dukaten gebruikt om een volgend gebouw op te richten
Titel : Riga Auteur : Stefan Risthaus Uitgeverij : Ostia spiele Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 30-50 min. Leeftijd : 10+
In dit spel kruipen de spelers in de rol van wereldreizigers, avonturiers die de wereld rondtrekken om nieuwe ontdekkingen te doen en souvenirs mee te brengen uit verre landen. Je probeert zo veel mogelijk te weten te komen over de 8 legenden en te noteren in je reisdagboek. De speler wiens dagboek het meeste waard is op het einde van het spel wint.
In de doos vinden we een speelbord (bestaande uit 6 delen die je in elkaar mag puzzelen), 120 legendenkaarten, 4 speelfiguren, 24 reisdagboeken (in de 4 spelerskleuren), 4 medailles, 5 grote houten zandlopers, 4 kleine houten zandlopers (in de spelerskleuren), 4 spelersbordjes en 4 puntenmarkers (in de spelerskleuren). Zoals we gewend zijn van Ravensburger zit er ook weer een overzichtsblad bij om de opstelling van het spel uit te voeren. In zes korte stappen heb je dit spelletje al opgezet. Belangrijke kenmerken zijn het tijdspoor rondom het speelbord, dat we al kennen uit Theben. De legendenkaarten vormen de hart van het spel en tonen telkens 1 van de symbolen uit de desbetreffende legende, er zijn ook telkens drie kaarten per soort met 2 symbolen en 8 jokerkaarten.
De speelvolgorde wordt in dit spel bepaald door het tijdspoor. Als spelers acties gaan uitvoeren dienen ze tijdspunten te gebruiken en hun zandloper vooruit te plaatsen op dit spoor. De speler wiens zandloper achterop hinkelt is aan de beurt. Staan er meerdere zandlopers op elkaar speelt de speler wiens pion bovenop ligt. Het bewegen van een avonturier van de ene naar de andere plaats op het speelbord kost bijvoorbeeld 1 week (1 stap op het spoor). Op elke locatie kan de speler er voor kiezen om een kaartactie uit te voeren of een boekactie.
Als je voor de kaartactie kiest, ontvang je kaarten die in de vitrines liggen of van de trekstapel. Door deze actie doe je kennis op in de vorm van legendenkaarten. Het aantal kaarten dat je mag nemen en de tijd die het vergt, staan afgebeeld op het speelbord (zo zie je in het voorbeeld hier boven dat je 5 kaarten mag nemen van de trekstapel en dat kost je 5 tijd). De andere locaties tonen hetzelfde maar dan met 3 of 4 kaarten, alsook het nemen van 3 kaarten uit een vitrine, het nemen van tot 2 kaarten die je nadien wel moet aanvullen met kaarten uit je hand en het nemen van 2 kaarten na het afleggen en aanvullen van een vitrine.
Als je voor de boekactie kiest, ga je kaarten van de gevraagde soort (met passend symbool) bij een locatie afspelen. Nadien plaats je één van je boekmarkers rond de locatie op de plaats die overeenstemt met het aantal afgespeelde symbolen. Het kost je 1 tijd per kaart dat je afspeelt (dus een kaart met 2 symbolen bespaart je tijd). Er mag op elke locatie maar één boekmarker van een speler liggen. Je kan zo'n boekactie ook gebruiken om een eerder geplaatst boekmarker op te waarderen. Je bezoekt de locatie, geeft wederom kaarten met het gevraagde symbool af en legt je boekmarker naar een plaats met hogere waarde. Ook nu kost elke kaart je één tijd. Moet je een boekmarker plaatsen op een plaats waar reeds een boekje ligt, dan verschuift dit boekje een plaats naar links. Valt het boekje op deze manier van het bord, dan krijgt de desbetreffende speler het terug in z'n voorraad.
Op het centrale veld van het bord "de club der avonturiers" voer je geen boekactie uit. Hier kies je ervoor om 1 tot 3 handkaarten gedekt in de stapel bij dit veld te plaatsen. Elke afgespeelde kaart kost één tijd en na het afleggen trek je 1 nieuwe kaart van de trekstapel. In deze locatie mogen overigens meer spelers samen staan. Op alle andere velden moet je tol betalen aan de speler(s) die er reeds aanwezig zijn in de vorm van 1 legendenkaart, je kiest zelf welke je afgeeft.
Vier keer in het spel vindt er een waardering plaats. De kaarten die in de club der avonturiers liggen bepalen welke locaties gewaardeerd worden. De grote zandlopers bepalen wanneer er een waardering plaatsvindt. De gele zandloper wordt door de snelste speler op het speelbord geplaatst, deze locatie wordt sowieso gewaardeerd. De waarderingen worden getriggerd door de laatste speler die tot aan een zilveren zandloper komt. Bij een waardering worden de kaarten uit de "club" geschud en één voor één opengedraaid tot er vijf verschillende symbolen zichtbaar zijn. Deze kaarten worden nu bij de bijhorende locaties gelegd en gewaardeerd. De spelers krijgen de punten die staan afgebeeld bij hun boekmarkers van deze locaties. De kaarten worden overigens ook verdeeld onder de spelers met een boekmarker in deze locaties en nadien krijgen de spelers per afgebeeld symbool één punt. De kaarten worden hierna afgelegd op de aflegstapel. Na de waardering mag elke speler één van z'n handkaarten alvast in de "club" leggen. De gele zandloper wordt wederom bij de volgende zilveren zandloper gezet op het tijdspoor. De speler die het meeste punten heeft verzameld na vier waarderingen wint het spel.
Titel : Legends Auteurs : Knut Happel & Christian Fiore Uitgeverij : Ravensburger Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 40-60 min. Leeftijd : 9+
Misschien niet onmiddellijk een supernieuwe titel, maar Ravensburger gaat zeker met deze titel in Essen pronken aangezien hij genomineerd was voor Spiel des Jahres. Wettlauf nach El Dorado is een racespel van niemand minder dan Reiner Knizia. Het spelmechanisme dat gehanteerd wordt is een soort van deckbuilder, waarbij je de kaarten zal gaan uitspelen om over de speeltegels (de jungle) te bewegen of gebruik je de waarde van de kaarten om nieuwe kaarten aan te schaffen.
In de doos vinden we 7 grote speeltegels, 2 kleine speeltegels, 1 doeltegel, 6 blokkades, 8 speelfiguren, 4 expeditiebordjes, 1 startspelerfiche (Indiana Jones-hoed), 1 marktbord, 86 expeditiekaarten en 36 grotfiches (om de variant te spelen). Bovendien zitten er naast de spelregels ook het gekende opstellingblad van Ravensburger in de doos. Op dit opstellingblad kan je netjes volgen hoe je het spel opzet en welke varianten er allemaal mogelijk zijn. Voor het eerste spel raden ze aan om het voorgedrukte voorbeeld netjes te volgen. De tegels worden naast elkaar gelegd, met tussen elke tegel een blokkade. Elke speler kiest een speelfiguur (je hebt er slechts één nodig, tenzij je met twee spelers aan de slag gaat, want dan controleer je 2 figuren). Iedere speler krijgt een speelbordje, alsook de acht startkaarten waarmee je een trekstapel vormt en alvast vier kaarten op handen neemt. Er wordt een willekeurige startspeler gekozen. Het marktbord wordt in het midden van de tafel gelegd met erop en erboven de kaarten die zullen aangeschaft kunnen worden. Op het bord leg je alvast de kaarten met een cirkelsymbooltje. De kaarten die op het bordje liggen kan je al aanschaffen, de kaarten erboven pas als een stapeltje kaarten opgekocht is (van elke kaart zijn er drie in het spel).
Om beurten voeren de spelers hun beurt uit tot een speler op de slottegel El Dorado bereikt. De lopende ronde wordt dan nog uitgespeeld. Heeft slechts één speler de tegel bereikt, wint deze speler. Bij gelijkspel wint de speler die het meeste blokkades heeft verzameld. Indien dan nog gelijk wint de speler die de hoogste blokkadetegel heeft genomen.
In een beurt speelt een speler één of meerdere handkaarten uit om z'n figuur te bewegen EN/OF een nieuwe kaart aan te schaffen.
BEWEGEN : De weg naar El Dorado is bezaaid met groene, gele, blauwe, grijze en rode velden die je moet passeren. De uitgespeelde kaarten tonen de symbolen die overeenkomen met deze kleuren en een bepaalde waarde. Deze waarde bepaalt het aantal stappen dat je kan uitvoeren om je figuur verder te bewegen. Resterende bewegingspunten vervallen eventueel als je onvoldoende punten overhoudt om nog stappen te zetten. Je kan kaarten overigens niet combineren om bepaalde waarden te behalen, je bekijkt kaart per kaart. Grijze velden vragen je om een willekeurig aantal kaarten uit te spelen. Om rode velden te doorkruisen moet je zelfs kaarten uit je hand uit het spel verwijderen. Op velden met grotten of waar reeds een figuur staat, mag je niet passeren of stoppen. Tussen de diverse tegels ligt telkens een blokkade. Je kan deze passeren door de gevraagde kaart uit te spelen, je neemt dan de blokkade in je persoonlijke voorraad (belangrijk bij gelijkstand aan het einde van het spel).
KOPEN : Je kan maximaal 1 kaart kopen. Dit doe je met uitgespeelde kaarten die je nog niet gebruikte om te bewegen. De waarde van de kaart staat aangegeven naast het muntsymbool. Je telt de waarde van meerdere kaarten eventueel op en koopt een kaart op het marktbord. Deze kaart wordt toegevoegd aan je aflegstapel en komt later terug in het spel (als je trekstapel is opgebruikt en je aflegstapel wordt geschud om een nieuwe trekstapel te vormen). Is een stapeltje kaarten van het marktbord opgebruikt, mag je een kaart aanschaffen die boven het marktbord ligt. De stapel van de gekozen kaart wordt nu op het marktbord gelegd. Sommige kaarten tonen het "vernietigsymbool" (rood kruis door een kaart), als je deze kaart speelt, dien je ze uit het spel te verwijderen. Ze kan slechts éénmalig gespeeld worden.
Alle gespeelde kaarten worden op je aflegstapel gelegd. Kaarten die je eventueel nog op handen hebt, mag je afleggen of bijhouden voor de volgende beurt. Tenslotte trek je nieuwe handkaarten van je trekstapel tot je vier handkaarten vasthebt.
Titel : Wettlauf nach El Dorado Auteur : Reiner Knizia Uitgeverij : Ravensburger Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 30-60 min. Leeftijd : 10+
