Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
07-12-2015
imprESSEN : Quartz
Quartz (FunBox Jogos) :
+ het artwork is fantastisch, nodigt uit tot spelen + er wordt gelachen rond de tafel, de kaarten zijn echt wel pestkaarten + push-your-luck, maar toch met een extraatje door de actiekaarten die echt wel oké zijn + de actiekaarten zijn in het Portugees, maar de symbolen zijn duidelijk en na een rondje ken je ze wel
- een spelletje kan echt frustrerend zijn, bij pech kan je werkelijk niets doen in een ronde - een speler die een erg goede ronde (of twee) heeft, heeft erg veel kans om te winnen. Hink je achterop is het afgelopen in de meeste gevallen - er zit iets te veel afval in het trekzakje, misschien haal je er beter enkele uit, zodat je iets langer kan doorgaan in een ronde - elke keer wil je de tekst op je kaartje toch weer lezen en na 2 woorden besef je dat je van dat Portugees geen kaas hebt gegeten - de vertaalde spelregels (Engels) staan vol foutjes, je haalt ze er logischerwijs wel uit, maar het is toch vervelend
Conclusie : Als je Incan gold of Diamant al hebt gespeeld weet je alvast wat het algemene gevoel en spelverloop van dit spel is. Dit spel is echter nog ietsje breder, omdat je individueel in de mijn zit, je actiekaarten kan gaan gebruiken en vooral ook combinaties van edelstenen probeert te verwerven. Dit is bovendien echt een pestspelletje, een k**-kaart op het foute moment en je tegenstander zit serieus in de penarie. Hoge scores halen is niet evident, het is push-your-luck ten top en een superrondje brengt je al dicht bij de overwinning. Je moet dit spel met de juiste mensen spelen en dan beleef je hier ongelooflijk veel plezier aan. Vijf rondjes zouden het spel af en toe misschien ietsje te lang kunnen maken voor wat het is, dus pits er gerust een ronde of twee af (na afspraak bij aanvang van het spel).
In Deterrence 2x62 win je het spel als je erin slaagt om een stad van de andere speler te bombarderen of door de wereldeconomie over te nemen. Het is een puur 2-spelersspel dat komt met 8 stadskaarten (4 USSR en 4 USA), 48 constructiekaarten, 2 spelershulpen en 1 eindfiche. Beide spelers krijgen een overzichtskaart en leggen de stadskaarten zoals hieronder afgebeeld, met aan de ene kant de steden van Rusland en aan de andere kant die van de VS. De constructiekaarten worden geschud en elke speler ontvangt er 4 op handen. Daarna worden er vier kaarten opengedraaid en als vitrine klaargelegd. Dit is de wereldmarkt, op het einde van de beurt kunnen de spelers hier kaarten kopen om hun hand aan te vullen.
Vooraleer je kan beginnen moet je even de symbolen bekijken en begrijpen wat ze betekenen, dan ben je zo onderweg. Je hebt de raketsymbolen (om aan te vallen), anti-raketsymbool (om je te beschermen tegen raketten), afstandupgrade (bepaalt welke steden je kan aanvallen), geldsymbool (stelt het budget van de speler voor), stersymbool (commandocentrum die in een stad aanwezig moet zijn om een aanval te kunnen uitvoeren), kruissymbool (deze kaarten zijn gefixeerd en kunnen niet verlegd worden), verdragsymbool (vredessymbool)
In een beurt voert een speler 2 acties uit (met uitzondering van de eerste beurt in het spel, dan heeft USSR slechts één actie). Elke beurt bestaat uit 2 fasen, een bewegingsfase (optioneel) en een actiefase (verplicht). Tijdens de bewegingsfase mag een speler een constructiekaart van een stad verplaatsen naar een aangrenzende stad op voorwaarde dat de kaart niet gefixeerd is en bovendien de bovenste kaart van de stapel is. De kaarten worden geschrankt over elkaar gelegd op een stad. Zo gauw een kaart is afgedekt door een andere kaart, kan ze niet verschuiven. Tijdens de actiefase voer je dus 2 acties uit en je hebt keuze uit : - een constructiekaart in een stad plaatsen : tijdens deze actie mag de speler één kaart uitspelen op een stad naar keuze. - een constructiekaart gebruiken als vredesverdrag : speel een kaart met een verdragsymbool en leg deze naast je steden. Verwijder onmiddellijk een kaart van de tegenstander die aan de andere kant ligt. Deze kaarten heffen elkaar op. Indien er geen andere kaart ligt, blijft jouw kaart natuurlijk liggen. Je kan een kaart enkel gebruiken als constructie bij een stad OF als verdrag, niet voor beiden. Je kan deze vredeskaarten niet zelf verwijderen, enkel de tegenstander is hiertoe in staat door het spelen van een kaart met een verdragsymbool. - een aanval aankondigen : één succesvolle aanval betekent een overwinning, maar er zijn wel wat voorwaarden aan verbonden. Je moet minstens 2 constructiekaarten in al je steden hebben EN er mogen op dat moment geen verdragskaarten openliggen EN de aanval moet succesvol zijn (de andere speler mag geen defensie hebben) EN de tegenspeler mag geen reactie kunnen maken zodat hij jou ook zou kunnen raken. In principe kan elke stad enkel de stad aanvallen die recht voor zich ligt, maar door een afstandsupgrade (of meerdere) ga je ook de verderafgelegen steden kunnen raken. - vrede verklaren : Indien een speler 3 verdragsymbolen voor zich heeft liggen en meer investeringen heeft dan de tegenstander mag hij de vrede verklaren. De spelers scoren op basis van z'n investeringen in z'n steden. Elk geldsymbool is 1 punt waard, elke 3 geldsymbolen in één stad geven ook 1 punt. De speler met de meeste punten wint, bij gelijke stand wint USSR. Na het uitvoeren van z'n acties moet een speler nieuwe kaarten aanschaffen uit de vitrine. Je kiest gewoon de kaart en neemt deze op handen tot je vier handkaarten hebt. De vitrine wordt onmiddellijk aangevuld na het nemen van een kaart. Je mag ook een kaart van de trekstapel nemen die dan geheim blijft voor je tegenstander.
Het spel eindigt als de vrede is verklaard OF als er een vijandige stad wordt aangevallen (en de aanval niet wordt afgeslagen). Indien aan beide voorwaarden niet voldaan is op het moment dat de trekstapel constructiekaarten is opgebruikt, voeren de spelers hun laatste acties uit als volgt : USSR trekt geen kaarten en houdt 3 handkaarten, VS voert z'n twee acties uit met z'n laatste 2 kaarten, USSR voert z'n laatste actie uit door slechts 1 actie uit te spelen (zodat beide spelers evenveel beurten hebben gehad). Daarna worden er wederom punten uitgereikt als bij een vredesverdrag en wint de speler met de meeste punten.
Titel : Deterrence 2x62 Auteur : Paulo Santoro Uitgeverij : Funbox Jogos Aantal spelers : 2 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 10+
+ u krijgt 2 spellen in één (mijnfase zou, mits kleine uitwerking, een fijn spel op zich zijn) + het materiaal is meer dan behoorlijk, vooral de meeples van de werkers en opzichters zijn tof + de marktfase is nauw, elke keuze is belangrijk, maar het is niet onmiddellijk doorslaggevend + die mijnfase is echt leuk en zou wel eens een beetje kunnen brain-burnen + ons eerste spel was erg spannend, één punt verschil doordat één speler nog net genoeg extra muntjes had om een puntje te grabbelen
- het artwork is wel oké, maar het lettertype is nogal klein op het grote bord - die mijnfase is echt leuk, maar de speelvolgorde die erop gebaseerd wordt heb je niet echt in de hand - de marktfase is nauw, té nauw voor mij, persoonlijk vind ik dat je te weinig kan doen (speelvolgorde is te belangrijk) - geld is schaars, erg schaars, als je geen inkomsten krijgt van je queesten, is het vaak erg schraal
Conclusie : deze imprESSEN is gebaseerd op één speelsessie, en dan nog het introductie-spel, dus wat het gevoel voor het ganse spel is kan ik u niet vertellen. Feit is wel dat het dan een erg lang spel is, misschien wel te lang voor wat het eigenlijk is (grondstoffen verwerven, wapens aanschaffen of éénmalige items en op queeste gaan). In dit introductiespel krijg je wel al een goed zicht op de flow-of-play, die op zich eigenlijk erg makkelijk en toegankelijk is. Dit is wel zo'n spel waarbij je zowel op korte als lange termijn moet plannen, maar waarbij je je plannen elke 3 seconden moet bijstellen. Op zich is de vergelijking met Agricola niet ver weg, als het gaat om de schaarste van materiaal en nauwheid van acties die je kan ondernemen (en mensen die me kennen, weten dat dit niet onmiddellijk mijn favoriete spellen zijn). De mijnfase heeft dan weer wel een erg leuk spelsysteem, dat mits wat uitwerking nog beter zou kunnen zijn en als zelfstandig spel zou kunnen fungeren. Het thema zelf zit wel deels in het spel door het artwork en de queestes die je gaat uitvoeren, maar eigenlijk is dit spel een grote excell-sheet in je hoofd. Geld is de grootste frustratie in het spel, je hebt altijd te weinig, dus je moet je economische motor onmiddellijk op gang brengen en dat is bij een eerste speelsessie zeker niet makkelijk. Het materiaal is dan weer wel méér dan degelijk en ik vond het ook een zeer interessant KS-project, maar ook toen heb ik mijn handen eraf gehouden. Ik vrees dat ik het spel ook niet onmiddellijk zal gaan aanschaffen. Ik schuif wel graag nog eens een keertje aan bij een Epic-versie (op een lange namiddag).
Je neemt "Letters from Whitechapel", gooit er een "Nuns on the run" bovenop, roert even door een app op de tablet en je krijgt een erg toegankelijk spel voor jonge en oudere spelers moet men bij Trefl gedacht hebben toen ze Roar! Catch the monster maakten. In dit spel voor 2 tot 4 spelers neemt één van de spelers de rol aan van het monster, de andere speler(s) zijn de wetenschappers. Het monster verplaatst zich op de tablet, zodat deze niet zichtbaar is voor de wetenschappers, naar z'n doellocaties. De wetenschappers krijgen na elke stap van het monster drie geluiden te horen die met de locatie, waar het monster is aanbeland, te maken heeft. Zij gaan dan aan de slag en proberen met z'n drieën het monster in te sluiten en te vangen.
In de doos vind je een dubbelzijdig speelbord (één kant met symbolen, een andere kant met mooie artwork maar minder overzichtelijk), drie wetenschappersfiches, 3 diverse monsterfiches, 1 rondemarker, 3 spelersbordjes (met daarop de diverse geluiden afgebeeld) en 4 aanduidingsmarkers per kleur om op de spelersborden de geluiden aan te duiden. Het appje kan je gratis downloaden, een tablet (of gsm met camerafunctie), daar moet je zelf voor zorgen.
De speler die het monster speelt neem de app en kiest één van de drie monsters. Naast de esthetische verschillen heeft elk monster ook een eigenschap die het tijdens het spel kan gaan gebruiken (later meer). Daarna kies je één van de missies. Deze missie geeft aan naar welke locaties het monster moet proberen te geraken binnen het aantal opgegeven ronden. Slaagt het monster hier niet in of kunnen de wetenschappers het monster betrappen, dan verliest het monster en winnen de wetenschappers. Indien het monster er wel in slaagt, gaat hij uiteraard met de overwinning lopen.
De wetenschappersfiches worden op het speelbord geplaatst en het speelbord wordt ingescand. Daarna gaat eerst het monster z'n eerste beweging maken. De monsterspeler kiest de plek waarop hij terecht wil komen (tot 3 vakken verder), daarna hoor je een gebrul en de geluiden die betrekking hebben op de locatie waar het monster staat. De wetenschappers kunnen deze geluiden aanduiden op hun spelersbordje en trachten te achterhalen waar het monster zich bevindt. Daarna mogen de wetenschappers één tot twee kruispunten op het speelbord verplaatsen. De monsterspeler scant het bord weer in en dan wordt alles netjes aangepast. Indien het monster gevangen wordt, eindigt het spel, zoniet gaat de volgende ronde van start. Dit wordt gewoon herhaald tot één van beide spelers wint.
De speciale eigenschappen van de monsters : - Coco : Coco kan over een pion van een wetenschapper springen (wat normaal niet kan). Hij maakt dan ook een uniek geluid om aan te geven dat hij over een wetenschapper gesprongen is. - Blub : Blub kan z'n speciale actie uitvoeren als hij op een rioollocatie staat, hij komt ergens anders op het bord op een rioollocatie tevoorschijn. - Zzap : Zzap leidt de wetenschappers om de tuin met z'n speciale eigenschap, hij voegt een geluid toe aan het einde van z'n beweging om voor verwarring te zorgen.
De speciale eigenschappen van de wetenschappers : - Doctor : indien hij aan een ziekenwagen grenst, mag hij deze gebruiken om zich naar een andere plaats met een ziekenwagen te verplaatsen (zolang er geen andere wetenschapper staat) - Chemist : het monster kan niet naar een positie op dezelfde rij of dezelfde kolom als de chemist - Technician : kan gaan checken of het monster in z'n nabije omgeving staat (één vak in alle richtingen)
Titel : Roar! Catch the monster Auteur : Hubert Spala Uitgeverij : Trefl Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 15 min. Leeftijd : 7+
In Grand Austria Hotel ga je een hotelletje moeten runnen, maar aangezien het hier een traditionele euro betreft, ga ik de gebruikelijke introductie overslaan en onmiddellijk overgaan naar het mooie, talrijke materiaal en het gestroomlijnd spelverloop.
In de doos vind je een actiebord, een speelbord (overzichtsbord), 4 hotelborden (dubbelzijdig), 56 gastenkaarten, 48 medewerkerkaarten, 12 politiekkaarten, 4 overzichtskaarten, 9 speelvolgordefiches, 1 rondemarker, 84 kamertegels (in 3 kleuren), 14 dobbelstenen, 24 houten schijfjes (in spelerskleuren), 12 emperortegels, 1 vuilbakfiche, 4 overwinningspuntenmarkers en 120 houten blokjes die eten en drinken zouden moeten voorstellen die je aan de klanten moet schenken. In de spelregels start men met het uitleggen van alle mogelijke borden en kaarten zodat je een zicht hebt op wat al die elementen doen en dat is eigenlijk wel fijn, bovendien leest het ook erg vlot.
Bij aanvang van het spel plaats je het speelbord in het midden van de tafel, hierop komen de gastenkaarten, emperorspoor, emperortegels, 3 politiekkaarten (de rest doet niet mee in het spel). Het actiebord wordt ernaast gelegd, met daarnaast de vuilbak, dobbelstenen, de overwinningspuntenfiches en de voorraad aan blokjes. Schud de gastkaarten en leg er vijf open op het speelbord. Schud ook de medewerkerkaarten en vorm een trekstapel. Er komt 1 A-politiekkaart, 1 B-kaart en 1 C-kaart op het bord te liggen, alsook een A,B en C-emperortegel. Afhankelijk van het aantal spelers gebruik je 10/12/14 dobbelstenen (2/3/4 spelers) en gebruik je de nodige speelvolgordetegels. Elke speler neemt een overzichtskaart, een hotelbord, 6 houtenfiches (waarvan 1 op de nul van het scorespoor en één op de nul van het emperorspoor en 1 fiche op 10 geld op het geldspoor van hun hotelbord). Tenslotte krijgt elke speler 1 blokje van elke kleur en legt deze in z'n keuken en 6 medewerkerkaarten. Elke speler kiest alvast één gastkaart en legt deze in z'n café, de gastkaarten worden onmiddellijk aangevuld. Je bereidt ook al drie kamers voor door kamerfiches op de desbetreffende kamers te leggen. Je betaalt hiervoor de kosten zoals aangegeven op de rij van de kamers (1-4 geld). De rondemarker wordt op ronde 1 geplaatst en dan kan het spel beginnen.
Het spel loopt over 7 rondes. Aan het einde van ronde 3, 5 en 7 volgt er een emperorwaardering. Aan het einde van het spel is er ook nog een slotwaardering. De speler met de meeste punten wint het spel.
Bij aanvang van een ronde neemt de startspeler de dobbelstenen, gooit deze en legt ze op de juiste plaats op het actiebord (zie afbeelding boven). Daarna voeren de spelers om beurten hun acties uit of passen ze. De speelvolgorde is aangegeven op de speelvolgordefiches (met nummers), zodat nadat iedereen een beurt heeft gehad, de volgorde volledig omdraait (Catan-principe).
In een beurt voert de speler volgende zaken uit :
1) Neem een gastkaart (optioneel) : betaal de kosten onder de kaart en leg de kaart op één van je drie caféplaatsen. Indien je geen plaats hebt om de klant onder te brengen, mag je dit gewoon niet uitvoeren.
2) Voer de actie van een dobbelsteen uit (verplicht) : kies één van de actieplaatsen en voer de actie uit. Het aantal dobbelstenen bepaalt de sterkte van de actie. Nadat je je actie uitvoerde, leg je één dobbelsteen van die actie op je speelvolgordefiche (zodat het linkse nummer wordt afgedekt en nadien ook het rechtse, zodat iedereen weet dat je 2 acties uitvoerde).
De acties :
- neem voor elke dobbelsteen 1 cake of 1 strudel. Je mag wel niet meer cake dan strudel nemen
- neem voor elke dobbelsteen 1 wijn of 1 koffie. Je mag wel niet meer koffie dan wijn nemen
- je mag voor elke dobbelsteen een kamer voorbereiden. Betaal de kosten en leg de gepaste tegel (kleur) naast een reeds geplaatste tegel. Indien deze tegel een puntensymbool afdekt (rechtsboven op je bord), dan scoor je onmiddellijk de aangegeven punten
- voor elke dobbelsteen mag je één geld nemen of één stap op het emperorspoor zetten (in gekozen combinatie)
- je mag exact één medewerkerkaart spelen, elke dobbelsteen vermindert de kosten voor het spelen van de kaart met 1. Zo kunnen de kosten nul worden (je kan geen geld bij krijgen uiteraard)
- betaal 1 geld en kies één van de vijf andere acties. Het aantal dobbelstenen bij deze actie bepaalt de sterkte waarmee je de andere actie mag uitvoeren
Daarnaast mag je ook extra acties uitvoeren :
- éénmalig mag je 1 geld betalen om de kracht van de actie met 1 te verhogen
- je mag 1 geld betalen om tot 3 blokjes vanuit je keuken te verplaatsen naar gastenkaarten
- je mag een houten schijfje op een politiekkaart plaatsen als je aan de voorwaarden voldoet, ze leveren punten op aan het einde van het spel
- je mag het effect van één van je medewerkers activeren, dit mag slechts één maal per ronde, draai de kaart nadien om
- je mag een gast verplaatsen naar een klaargemaakte kamer. Je scoort onmiddellijk de aangegeven punten op de klant. De kamer wordt dichtgemaakt en de gastkaart afgelegd. Wanneer je de laatste kamer van een groep dichtdraait, scoor je onmiddellijk nog een bonus (punten, geld of vooruitgang op het emperorspoor). Indien je geen kamer meer vrij hebt in de gevraagde kleur, zit de gast geblokkeerd in je café
In plaats van een actie uit te voeren, kan je er ook voor opteren om te passen. Je wacht in dit geval tot de andere spelers gepast hebben of hun twee acties hebben uitgevoerd. Daarna mogen alle spelers met nog vrije plaatsen op hun speelvolgordetegels het volgende in volgorde doen : verwijder één dobbelsteen van het actiebord, hergooi alle resterende dobbelstenen, leg ze zoals gebruikelijk terug bij de acties en voer één van de acties uit zoals steeds (of pas). Dit gaat zo door tot alle spelers hun beide acties hebben genomen of er geen dobbelstenen meer beschikbaar zijn.
Na ronde 3,5 en 7 volgt er een emperorwaardering. Kijk waar je staat op het spoor en zet je marker 3, 5, 7 plaatsen achteruit. Kijk waar je terechtkomt. Kom je op de nul terecht (zwart) onderga je de negatieve gevolgen van de actieve emperortegel (A,B,C), sta je op 1 of 2 gebeurt er niets, sta je hoger krijg je de positieve gevolgen van de tegel. (Er zijn 12 tegels, maar er worden er telkens maar 3 gebruikt).
Na de laatste emperorwaardering volgt er nog een slotwaardering :
- punten voor je uitgespeelde medewerkerkaarten (aangegeven op de kaart)
- punten voor het aantal bezette kamers : 1/2/3/4 voor kamers in rij 1/2/3/4
- 1 punt voor elk resterend geld of blokje in je keuken
- 5 verliespunten voor elke resterende klant in je café
Titel : Grand Austria Hotel Auteurs : Simone Luciani & Viginio Gigli Uitgeverij : Lookout spiele Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 60-120 min. Leeftijd : 12+
Swords and bagpipes neemt ons mee naar de strijd tussen Engeland en Schotland (Edward vs Wallace) in de eerste oorlog naar onafhankelijkheid van Schotland (1296 - 1328). Schotland zou moeten winnen, maar de tegenstander is sterk, enkel als de clans samenwerken zullen ze hun doel bereiken. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Sommige aristocraten laten zich liever omkopen en verrijken ipv te strijden voor onafhankelijkheid. Welke kant kies jij, die van rijkdom en schaamte of die van strijd en aanzien?
In de fraaie, comic-stijl doos vind je 1 roemfiche, 1 blijf-thuis-fiche, 1 Schotland-verslagenfiche, 6 kampen, 6 kastelen, 6 paar keuzefiches, 63 legerfiches, 75 geldfiches, 5 Koning Edward-kaarten, 14 Engels legerkaarten, 16 dolkkaarten, 9 dorpskaarten en 40 doedelzakkaarten.
Het speelbord wordt in het midden van de tafel gelegd en de dolkkaarten en doedelzakkaarten worden geschud en op de daarvoor voorziene plaatsen gelegd. De Schotland-verslagenfiche wordt in Glasgow gelegd. Het geld en de legerfiches worden naast het bord gelegd. Trek een willekeurige Koning Edwardkaart en 6 Engels legerkaarten en vorm een trekstapel waarin de Koning Edwardkaart onderaan ligt. Elke speler krijgt een kasteel, een kamp, een paar keuzefiches (Engeland-Schotland), 3 legerfiches en 3 geldfiches, alsook 1 doedelzakkaart. De oudste speler wordt de startspeler en krijgt de roemfiche voor zich.
Het spel verloopt over zeven ronden, die op hun beurt bestaan uit 7 fasen. Indien Schotland de strijd zou verliezen, kan het spel echter sneller eindigen.
Fase 1 : Invasiefase : draai de bovenste kaart van de legerstapel om en leg deze op de daarvoor voorziene plaats op het speelbord. De kaart geeft aan hoeveel inkomsten er te verdienen zijn over het winnende kamp (Engeland-Schotland) en hoeveel de standaardkracht is van het Engelse leger.
Fase 2 : De actiefase : vertrekkende van de startspeler kan elke speler vrij kiezen om de drie acties uit te voeren. Versterken, Verplaatsen en/of Doedelzakkaarten spelen.
* Indien je de versterkactie wil uitvoeren heb je weer keuze uit vier mogelijkheden. Ofwel neem je 1 geldfiche, voeg je één legerfiche toe aan je kamp en voeg je er één toe aan het Schotse kamp (rechtsonder op het speelbord), voeg je 2 legerfiches toe aan je kasteel of betaal je 1 geld om 4 legerfiches toe te voegen aan je kasteel.
* Verplaatsen : hierbij mag je zo veel legerfiches als je wil van je kasteel naar je kamp brengen. Legers in je kamp vervoegen zich tijdens de strijd
* Doedelzakkaarten spelen : je mag zoveel kaarten spelen als je wil, maar ze moeten het bijlsymbool dragen om in deze fase te mogen worden uitgespeeld. Voer de actie op de kaart volledig uit.
Fase 3 : De roemfiche doorgeven. De speler met de roemfiche geeft deze door aan de speler van z'n keuze. Dit mag niet aan de speler zijn waarvan je hem de vorige ronde kreeg.
Fase 4 : De keuzefase : elke speler kiest één van z'n keuzefiche en bepaalt hiermee of hij z'n legers laat aansluiten bij Schotland of bij Engeland. Enkel de houder van de roemfiche maakt geen keuze, hij moet sowieso Schotland verdedigen. In deze fase mogen de doedelzakkaarten met het keuzefiche-symbool gespeeld worden. Als de spelers een keuze gemaakt hebben, draaien ze gelijktijdig hun fiches open.
Fase 5 : De vechtfase : De kracht van het Schotse leger is de som van alle legerfiches in het Schotse kamp (rechtsonder op het speelbord) en alle legers in de kampen van de spelers die voor Schotland kozen. De kracht van Engeland is de som van de kracht aangegeven op de legerkaart en de legerfiches van de spelers die voor Engeland kozen. Bij gelijke stand wint Schotland. Indien Schotland verliest, wordt de Schotland-verslagenfiche één plaatsje verzet. Indien deze op de doodskop terechtkomt, is het spel afgelopen en verliest Schotland.
Fase 6 : De beloningsfase : De winsten worden verdeeld onder het winnende kamp. De beloningen staan aangegeven op de legerkaart. Welke ook de uitkomst van de strijd is, elke speler die voor Engeland koos, moet een dolkkaart van de stapel trekken. Deze houd je best geheim voor de tegenspelers. De speler die op het einde van de rit te veel mee heeft geheuld met de vijand, zal sowieso het spel verliezen (als Schotland wint). In deze fase kunnen de doedelzakkaarten met het geldzaksymbool gespeeld worden.
Fase 7 : De eindfase : leg alle gebruikte legerfiches af (ook die van het Schotse kamp op het speelbord). Diegene met de roemfiche start een nieuwe ronde.
Het spel eindigt na de zevende ronde, wanneer de laatste Engelse legerkaart werd gespeeld (dit is de koning Edwardkaart). Het spel kan ook vroeger eindigen als Schotland de strijd verliest. Er zijn verschillende mogelijkheden :
- Schotland wint : de fiche is niet tot op de doodskop geraakt. De speler met het meeste geld wint het spel. Bij gelijke stand wint de speler met de minste dolken op z'n dolkkaarten. De speler die het meeste dolken heeft verzameld (minstens 5), wordt aanzien als verrader en kan het spel niet winnen.
- Schotland verliest : de speler met het minste dolken op z'n dolkkaarten wint. Bij gelijke stand wint de speler met het meeste geld.
Porta Nigra is de nieuwe Kramer-Kiesling, het spellenauteursduo met toch héél wat mooie titels op hun actief. Toen we de torentjes van Torres zagen verschijnen op de eerste foto's waren we ook onmiddellijk nieuwsgierig naar dit bouwspel. In de redelijk dikke doos vind je een speelbord (bestaande uit vier kwadranten in vier kleuren), 10 voorraadtegels, 90 torens, 51 geld, 32 actiekaarten (8 per spelerskleur), 60 houten romeinen (15 per kleur), 4 meesterbouwers in staandertje, 4 spelersbordjes, 4 overwinningspuntenmarkers, 12 actiefiches (3 per kleur), 18 fakkelfiches, 1 rondemarker, 16 invloedsfiches, 28 roemkaarten, 20 bouwkaarten en 4 +100/+200-markers.
Het speelbord wordt in het midden van de tafel gelegd. De torens, geld, invloeds- en fakkelfiches worden in stapels naast het bord gelegd. De voorraadtegels worden geschud en als trekstapel naast het bord gelegd. De rondemarker wordt op ronde 1 gezet. Er worden 6 gebouwkaarten boven het bord gelegd, de rest vormt trekstapel. 14 roemkaarten vormen de vitrine onder het bord, de rest is trekstapel. Elke speler ontvangt 20 geld en 1 fakkelfiche. Daarnaast neem je jouw spelersbord, een puntenmarker (op nul op het scorespoor), een meesterbouwer, 3 actiefiches en 5 romeinen (de andere in voorraad). Tenslotte neem je jouw actiekaarten (gebruik bij 4 spelers de kaart met de 2-3 markering niet).
Een spelletje Porta Nigra duurt slechts 2 ronden (3 bij 2 spelers). Na de eerste ronde (en eventuele 2de ronde) volgt er een tussentelling en na de laatste ronde een eindtelling. Een ronde eindigt nadat alle spelers al hun actiekaarten hebben uitgespeeld. Er wordt willekeurig een startspeler gekozen. Deze voert z'n eerste actie uit, nadien voeren de spelers om beurten hun eerste actie uit, waarna de startspeler z'n 2de actie uitvoert, enz.
Een spelersbeurt bestaat uit 2 fasen : hervulfase en actiefase 1) Hervulfase : kijk of er nog voldoende torens, bouwkaarten en roemkaarten in de vitrine liggen. - torens : indien er minder dan 7 torens liggen, draai je voorraadkaart(en) en vul je op de aangeduide plaatsen torens bij tot je minstens 14 torens in totaal op de markt hebt staan in het midden van het speelbord. - bouwkaarten : indien er geen 6 kaarten liggen, vul je aan van de trekstapel tot 6. Is de trekstapel opgebruikt, vul je niet meer aan. - roemkaarten : indien er geen 14 kaarten liggen, vul je aan van de trekstapel tot 14. Is de trekstapel opgebruikt, vul je niet meer aan.
2) Actiefase : speel een actiekaart uit je hand. Het aantal fakkels onderaan de kaart bepaalt hoeveel acties je mag uitvoeren. Je mag elke actie meerdere keren uitvoeren in een gekozen volgorde. Voor elke fakkelfiche dat je bijbetaalt, mag je een extra actie uitvoeren. Je mag ook invloedsacties uitvoeren indien je invloedsfiches afgeeft. Je mag echter maar 1 roemkaart per beurt kopen. Elke speler start de ronde overigens met 2 handkaarten, je speelt er één uit en op het einde van je beurt trek je een nieuwe. Is je trekstapel uitgeput, speel je de laatste beurt met je laatste kaart. De mogelijke acties : - een torenstuk kopen : beweeg je meesterbouwer naar het kwadrant waar je torenstukken wil kopen en welke kleur ook op je gespeelde actiekaart staat. Elke keer je over een lijn naar een volgend kwadrant gaat (in wijzerzin) betaal je 1 geld. Vanuit de witte markt kan je steeds kopen. Koop exact één torenstuk van de markt. De kostprijs voor zwart, blauw, rood, geel en wit zijn respectievelijk 1,2,3,4 en 5 geld. Daarna plaats je de toren in je spelersbord bij de overeenkomstige kleur. Indien er reeds een toren staat, plaats je dit stuk er op. - een toren bouwen : plaats een toren op één van de bouwplaatsen in het kwadrant waar je meesterbouwer staat. Je kan deze eerst waar gaan verplaatsen. Plaats het gevraagde aantal torenstukken op één van de bouwplaatsen en plaats één van je romeinen op de toren. Indien je geen romein in je voorraad hebt, mag je deze actie niet uitvoeren. Tot slot scoor je de aangegeven punten op de bouwplaats en win je een openliggende bouwkaart die voldoet aan de voorwaarden van jouw bouwactie. Indien je in een kwadrant je 3de, 6de, 9de, ... torenstuk bouwde, krijg je nog een meesterbouwerbonus. - één invloed nemen : neem één invloed uit de voorraad. - één fakkelfiche nemen : neem één fakkelfiche uit de voorraad. - geld nemen : neem zo veel geld uit de bank als staat aangegeven. Invloedsacties : - koop 1 roemkaart van de vitrine door de gevraagde invloedsfiches af te leggen en voer de kaart onmiddellijk uit. Deze kaarten leveren je romeinen op, alsook fakkelfiches of overwinningspunten.Sommige van deze kaarten hebben nog extra voorwaarden, zoals het afleggen van bouwkaarten - betaal 2 invloedsfiches om een romein in te slaan - betaal 2 invloedsfiches en voer dan onmiddellijk de "een toren bouwen" actie uit Extra actie : Je mag ten allen tijde een fakkelsymbool of fiche inruilen voor 1 geld.
(foto : Henk Rolleman)
Tussentelling : tel het aantal torenstukken die je op het bord hebt en vermenigvuldig dit met 2. Je kiest zelf hoeveel aan geld of punten je van deze score neemt. Daarna begint de volgende ronde. De speler met de minste punten wordt de nieuwe startspeler. Je verzet de rondemarker. Je schudt je actiekaarten en vormt een nieuwe trekstapel en neemt 2 kaarten op handen.
Het spel eindigt als de 2de ronde eindigt OF alle torenstukken uit de voorraad en de markt zijn opgebruikt OF een speler z'n 15de bouwwerk zet en dus geen romeinen meer in z'n voorraad heeft. Indien een speler in één van deze twee laatste condities slaagt, krijgt deze onmiddellijk 5 punten. De andere spelers krijgen daarna nog één beurt.
Slotwaardering : - setjes bouwkaarten : 1/2/3/4 verschillende bouwkaarten scoren 2/6/12/20 punten - eindwaarderingkaarten : sommige roemkaarten leveren punten op aan het einde van het spel, zijnde 30/42/56 punten - 1 punt voor elke 3 geld, elke romein, elke invloedsfiche, elke fakkelfiche, elk torenstuk in je persoonlijke voorraad - het meeste en 2de meeste bouwstukken in elk kwadrant zoals aangegeven op het speelbord De speler met de meeste punten wint het spel.
Titel : Porta Nigra Auteurs : Michael Kiesling & Wolfgang Kramer Uitgeverij : Eggertspiele/Pegasus spiele Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 75-120 min. Leeftijd : 12+
Concordia salsa is een uitbreiding voor één van de toppers van vorig jaar, nl. Concordia. Je vindt alles over dit spel hier : http://www.bloggen.be/speleninlille/archief.php?ID=2360803 Voor deze uitbreiding heb je het basisspel uiteraard nodig om aan de slag te kunnen gaan. Daarnaast krijg je volgend materiaal : een dubbelzijdig speelbord voor de scenario's Byzantium en Hispania, 1 forumbord, 12 houten zoutmarkers, 4 zoutstadmarkers, 2 overzichten van de zoutsteden, 27 forumkaarten, alsook een nieuwe "Praefectus magnus"kaart (aangezien deze steviger is) en 5 bonusmarkers (die je gewoon extra kan gebruiken).
De uitbreiding herbergt drie nieuwe elementen om aan Concordia toe te voegen. Je kan opteren om ze in éénder welke vorm toe te voegen, allemaal of slechts enkele. De voorbereiding van het spel verloopt in grote lijnen zoals dat van het basisspel, de veranderingen worden netjes aangegeven op de achterkant van het forumbord. De twee startplaatsen op het nieuwe bord zijn Byzantium en Saguntum en deze vervangen het woord "Rome" natuurlijk op alle kaarten waar er vermelding van deze stad wordt gemaakt. 1) zout als nieuw product, geproduceerd in zoutsteden : geldt als een joker wat grondstoffen betreft 2) het forum waarin 27 verschillende forumkaarten tevoorschijn kunnen komen en deze leveren héél wat nieuwe strategieën op 3) het nieuwe speelbord met 2 nieuwe scenario's
Zout en zoutsteden : Zout wordt net als de andere grondstoffen in je opslag bewaard. Je kan het gebruiken als eender welk goed. Je kan het echter nooit kopen of verkopen voor geld. Je krijgt zout door middel van productie van zoutsteden of via sommige forumkaarten (indien je met deze variant speelt). Het bouwen in een zoutstad kost je : 1 werktuig, 1 wijn en 5 geld + 5 geld voor elke andere aanwezige speler. Zoutsteden tellen bij de puntentelling mee voor Jupiter en Saturnus en voor Minerva tellen alle zoutsteden als één type goed. Voor Mercurius telt zout niet. Je kan de nieuwe scenario's en forumkaarten ook gebruiken zonder met zout te spelen. De spelregels geven dan aan welke steden de zoutsteden worden en op alle kaarten wordt zout dan gezien als een goed naar keuze en een zoutstad als een stad naar keuze.
Forumbord en forumkaarten : Elke speler start het spel alvast met een patriciër, de andere forumkaarten kan je tijdens het spel verdienen. Er zijn twee soorten, blauw en groen, de welke respectievelijk gelden tot het einde van het spel of die éénmalig te gebruiken zijn. Als je je tribune speelt, mag je één forumkaart van het forumbord nemen. Welke hangt af van het aantal gespeelde kaarten. 10+ geeft je de keuze uit de vier openliggende kaarten, 8-9 de drie eerste kaarten, 6-7 de eerste twee kaarten en 4-5 de meest linkse kaart. Nadat je een kaart nam, schuift de rest door naar links en wordt de vitrine aangevuld. Je kan de eigenschappen van deze forumkaarten gecombineerd gebruiken zoveel je wil. Je moet er wel rekening mee houden dat sommige forumkaarten een bepaalde kaart nodig hebben die je moet spelen die beurt. Groen kaarten worden afgelegd na gebruik. Indien je goederen krijgt, moet je deze in je opslag kunnen plaatsen. Als je de architect speelt, mag je niet tijdens het bouwen een forumkaart gebruiken, wel ervoor of erna. Nieuw verworven forumkaarten kunnen onmiddellijk worden ingezet. De eigenschappen van de forumkaarten lopen uiteen van extra opslag, tot het verkrijgen van goederen, het krijgen van geld, goederen ruilen, extra bewegen of bouwen, een bepaalde grondstof niet moeten afgeven bij bouwen, korting bij bouwen, overwinningspunten, ...
Titel : Concordia salsa Auteur : Mac Gerdts Uitgeverij : PD-verlag Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 90 min. Leeftijd : 12+
+ zéér elegant deductiespel voor 2 spelers + je kan van BGG een blad afprinten om overzicht te houden op de hints die je hebt (aanvankelijk wilde men dit blad bij in het doosje stoppen, maar er kwam te veel commentaar op het feit dat de kwaliteit dan onvoldoende was) + een spel gestript tot de essentie, dit is bewonderenswaardig de laatste tijd + het artwork is méér dan oké, de kwaliteit van de kaarten overigens ook + er zit echt wel voldoende in dit spel om het telkens weer interessant te houden
- het is jammerlijk genoeg enkel voor 2 spelers - overwinningspuntenfiches zijn welkom (maar dit jaagt de kosten waarschijnlijk weer omhoog), uiteraard kan je éénder wat gebruiken om dit bij te houden
Conclusie : Na een eerste speelsessie heeft Yikes! mij zeker weten te charmeren. Het is een erg fijn deductiespelletje voor 2 spelers, met toch wel wat diepgang, maar met zeer gangbare spelregels. Dit is een spelletje dat je met iedereen kan spelen, en waarbij je niet persé in het voordeel bent met voorkennis. Het spelletje zet je brein constant aan het werk en elke actie die je onderneemt, kan erg bepalend zijn. Het is en blijft op zich natuurlijk wel een klein hebbedingetje, een snel tussendoortje dat aangenaam tijdverdrijf is. Ik zou het spel zelfs durven catalogeren bij de microgames zoals Love letter.
In fool's gold gaan de spelers met grote goudkoorts op zoek naar alle mogelijke rijkdommen die in de grond zitten. Maar let op, je moet investeren in verschillende regio's, als je je beperkt tot één regio, verlies je het spel gegarandeerd. In de speeldoos vinden we een speelbord, 5 spelerschermen, 10 blauwe dobbelstenen en 1 witte dobbelsteen, 40 mijnwerkers (8 in de vijf kleuren), 5 mijnstapels met 43 kaarten elk en 1 startspelerfiche. Leg het speelbord in het midden van de tafel. Elke speler neemt een spelerscherm, alsook een aantal mijnwerkers (afh. aantal spelers 4/3/2 voor 3/4/5 spelers) en elk 6 goudstukken. De overige mijnwerkers worden op de jaartallen 1850-1853 geplaatst op het speelbord. De kaarten worden per kleur gesorteerd, geschud en op de juiste plaats op het speelbord gelegd. De 10 blauwe dobbelstenen worden in het midden van het speelbord gelegd. De speler met de meeste gouden tanden neemt de startspelerfiche.
De spelers gaan op zoek naar goud en edelstenen in de vijf verschillende mijnen. Elke mijn herbergt een deel goud, edelstenen, maar ook rommel en gevaren (zie kaarten onder). Aan elke mijn is ook een waarde van de dobbelsteen gekoppeld. Na vijf jaar goud zoeken eindigt het spel en wint de speler met het meeste goud en edelstenen (zie slotwaardering).
Aan het begin van elke ronde (behalve de eerste) nemen de spelers één mijnwerker en één goud van de voorraad, zodat ze deze extra hebben voor de komende ronde. Daarna wordt het jaar opgedeeld in 2 fasen : de onderzoeksfase en de mijnfase. De eerste fase moet volledig afgehandeld worden vooraleer over te gaan naar de volgende fase.
1) Onderzoeksfase : tijdens deze fase stuur je je mijnwerkers naar verschillende locaties waar je dit jaar wil mijnen. - gooi de dobbelstenen : de startspeler gooit alle dobbelstenen en legt ze bij de mijn die overeenkomt met hun waarde. Hij legt deze op het spoor naar de mijn, vertrekkende bij de afbeelding van de dobbelsteen en dan op de getallen in oplopende volgorde. Een gegooide zes is een joker en worden steeds in het midden van het speelbord geplaatst. Dobbelstenen worden niet geplaatst op de vakken met een rode rand. Indien er meer dan 4 dobbelstenen naar één mijn zouden moeten gaan, worden de resterende dobbelstenen veranderd in een zes. - voer spelersacties uit : vertrekkende vanaf de startspeler voeren de spelers om beurten een actie uit. Ze hebben keuze uit 4 mogelijkheden, een mijnwerker plaatsen, een joker aan een mijn toevoegen, geld inzamelen of passen. * een mijnwerker inzetten : plaats een mijnwerker op de eerste vrije plek van een mijnspoor en betaal de zichtbare kosten, je legt dit geld voor je spelerscherm. Er kunnen zoveel mijnwerkers bij een mijn als er vrije plaatsen zijn. Indien er geen dobbelstenen bij een mijn liggen, mag er hier geen mijnwerker geplaatst worden (door een joker te plaatsen, kan dit later wel het geval zijn) * leg een joker uit het midden van het speelbord op de eerste vrije plaats van het mijnspoor. Je betaalt één geld voor elke dobbelsteen die reeds aanwezig is op het spoor. Je legt dit geld voor je spelerscherm. * plaats een mijnwerker voor je spelerscherm en neem 3 geld van voor je scherm terug. Dit geld komt altijd van voor je spelerscherm, niet van de voorraad. * passen is de laatste actie die je in een ronde uitvoert. Je mag geen acties meer ondernemen hierna. Neem al je resterende mijnwerkers en plaats ze als "reserve" bij een mijn (of meerdere) naar keuze op het speelbord. Neem daarna al het geld en mijnwerkers van voor je spelerscherm terug in je voorraad en wacht tot de andere spelers ook hebben gepast.
2) Mijnfase : Als alle spelers gepast hebben, gaan we achterhalen wat de mijnwerkers allemaal bovenhalen in de mijnen. Alle stapels kaarten worden nog eens geschud (behalve diegene waar geen dobbelstenen en/of mijnwerkers liggen). In volgorde worden de mijnen afgewerkt, door drie stappen te doorlopen : - toon locatiekaarten : vermenigvuldig het aantal mijnwerkers met het aantal dobbelstenen bij deze mijn. Mijnwerkers in de reserve worden niet geteld. Dit aantal kaarten wordt opengelegd. De kaarten worden één voor één opengedraaid en worden in groepen gelegd, rommel, goud, edelstenen en gebeurtenissen). Het totaal aantal kaarten verminderd met één telkens er een "slecht weer" kaart tevoorschijn komt. Tenslotte wordt elke "vals alarm" kaart afgehandeld (indien aanwezig). - mijnacties : de spelers die een mijnwerker hebben in de mijn voeren om beurten een actie uit. De speler met de meeste mijnwerkers voert eerst een actie uit (reserve telt mee!), bij gelijke stand speelt de speler die z'n mijnwerker op het hoogste nummer heeft staan als eerste. Voor elke mijnwerker op het mijnspoor mag je een actie uitvoeren. Na het uitvoeren wordt de mijnwerker verwijderd, zodat de volgorde kan veranderen. De mogelijke mijnacties : * neem één goud- of edelstenenkaart en leg de kaart en de mijnwerker achter je spelerscherm * neem twee geldstukken van de bank die je vanaf nu elke ronde kan gaan investeren * plaats de mijnwerker op z'n kant en laat hem liggen voor de winter (deze mijnwerkers tellen niet mee om de speelvolgorde te bepalen) - winter : kaarten die niet gekozen werden, worden terug onder de desbetreffende stapel geplaatst. De speler met een mijnwerker op de laagste plaats gooit de witte dobbelsteen. De waarde geeft aan hoeveel kaarten er omgedraaid worden van de stapel. Eerst worden de gebeurtenissen uitgevoerd en nadien mogen de spelers die nog een wintermijnwerker hebben één goud- of edelsteenkaart kiezen. Geld nemen is met deze actie niet meer toegelaten.
Gebeurtenissen : - slecht weer : voor elke "slecht weer"kaart wordt er één kaart minder opengedraaid, is dit de laatste kaart gebeurt er niets - vals alarm : nadat alle kaarten getrokken zijn worden de goud-, edelsteen- en "vals alarm"kaarten gedekt geschud en willekeurig één kaart per "vals alarm"kaart uit de kaarten afgelegd.
Zo gauw elke mijn is afgehandeld eindigt het lopende jaar en nemen de spelers hun mijnwerkers terug achter hun spelerscherm. De startspeler wordt één plaats naar links doorgeschoven en het volgende jaar kan beginnen! Na vijf jaar is het spel ten einde en volgt er een slotwaardering : - sorteer de goudkaarten van de vijf mijnen. Als je uit een mijn geen goud wist te verzamelen, krijg je 5 strafpunten per mijn waarvan je niets hebt. Edelstenen tellen hier niet voor mee. - tel nu de goudkaarten (aantal blokjes) van elke mijn. De mijn waarvan je het meeste verzamelde, is Fool's gold en wordt onherroepelijk afgelegd. Voor de andere goudkaarten krijg je één punt per blokje. - tenslotte krijg je punten voor verschillende verzamelde edelstenen, zijnde 1/3/6/10/15 punten voor 1/2/3/4/5 verschillende edelstenen De speler met de hoogste score is de winnaar. Bij gelijke stand wint de speler met de meeste goudblokjes van z'n tweede beste mijn. Indien nog steeds gelijk tel je deze voor je volgende beste mijn enzovoort.
Titel : Fool's gold Auteur : Joshua Balvin Uitgeverij : Passport Game Studios Aantal spelers : 3-5 Speelduur : 90 min. Leeftijd : 12+
+ een deftig spel, met mooi materiaal voor een goede prijs + het blijft trouw aan het thema van Lewis & Clark, hanteert sootgelijke spelconcepten en geeft deels hetzelfde speelgevoel, maar is toch wel voldoende anders om beide spellen in je collectie te hebben + een speelbeurt verloopt vlot, zeker eens je het spelconcept een beetje doorhebt + de spelregels zijn op zich rechtlijnig en duidelijk + het spelsysteem is redelijk vernieuwend vind ik persoonlijk + je kan elkaars dobbelstenen gaan afnemen en gebruiken en op zéér pijnlijke momenten terug moeten afgeven + de kaarten zijn zéér sfeervol en volledig hetzelfde als die van L&C
- de spelregels zijn rechtlijnig en duidelijk, maar aanvankelijk moet je toch even wennen aan het spelsysteem - het spel is en blijft een race, dit keer wel voor de punten, dus als dit niets voor jou is, laat je het beter links liggen - het gebruik van elkaars dobbelstenen brengt gevaren met zich mee, dus reken niet te veel op deze dobbelstenen om acties op langere termijn te plannen (in mijn ogen geen negatief punt, maar als je er niet tegen kan dat je plannen worden gedwarsboomd, dan kan dit wel eens een euvel zijn) - op alle kaarten worden symbolen gebruikt, de verduidelijkende tekst moet je (zeker de eerste sessies) gaan opzoeken in de spelregels
Conclusie : Ik heb het spel gekocht na een eerste speelsessie omdat ik erg veel leuke elementen in het spel zag. Ik was gecharmeerd door het materiaal, de vlotheid van spelen (eens je vertrokken was). Het trouw blijven aan het thema van de grotere broer, maar het veel vlotter verloop. In dit opzicht durf ik de vergelijking te maken met Race en Roll for the galaxy en ook hierover weet u mijn mening. Ik vermoed dat dit spel gewoon sneller op tafel zal verschijnen dan Lewis & Clark, maar als je een iets lijviger spel wil, dan grijp je waarschijnlijk naar de grote broer. Het spel is gevoelsmatig te vergelijken, maar eigenlijk zijn ze speeltechnisch toch voldoende verschillend om beide in je collectie te hebben ('t is al eender hoe je verantwoord dat je beiden graag hebt hé).
Inhabit the earth is de nieuwe Richard Breese, en als fans van het eerste uur konden we deze titel blind aanschaffen in Essen. Het blijkt weer een héél uniek concept te zijn. In dit spel ga je de wereld bevolken met jouw diersoorten. Je probeert je diersoorten uit te breiden, te laten aanpassen aan klimaat en landschapstypes en maakt er vooral een race van om van het zuiden van het continent naar het noorden te geraken. In deze spelbeschrijving ga ik me beperken tot de basisregels en overzicht van het spel, want ik vrees dat je bij de meeste zaken een voorbeeld ter ondersteuning moet hebben. De spelregels doen dit trouwens erg fijntjes, ik had er aanvankelijk een beetje schrik van, maar het valt reuzegoed mee en als je de spelershulp erbij neemt, dan kom je al erg ver.
In de doos vind je héél wat materiaal. Over het artwork lopen de meningen ver uiteen, ik vind het alleszins uniek, maar misschien had Juliet Breese de diertjes ietsje minder LSD kunnen laten nemen. Er zitten 6 continentborden in de doos, 162 unieke dierenkaarten, 24 houten dierenmarkers, 58 fiches (groen, blauw en rood), 24 bewegingsmarkers, 24 gekleurde houten triggerblokjes, 30 transparante schijfjes, 4 rekken om fiches op te plaatsen en 4 spelersoverzichten.
De belangrijkste componenten zijn de kaarten. De dierenkaarten worden onderverdeeld in 3 stapels (naar het nummer op hun achterkant). De kaarten van stapel 3 leveren meer overwinningspunten op dan die van 1 en ook de eigenschappen lopen in zekere zin op. Je begint aanvankelijk allemaal onderaan (in het zuiden) op een continentbord en tracht stelselmatig hoger te geraken door jezelf te bewegen. Eens één van de spelers hoger geraakt raken de kaarten met een 2 en 3 los gespeeld. Daarnaast zijn er 6 types van diersoorten : roofdieren, herbivoren, vogels, kleine zoogdieren, primaten en reptielen. Je probeert van elke soort een dier op te bouwen door het uitspelen van kaarten. Elke dier heeft bepaalde eigenschappen, het continent waar het voorkomt en het landschapstype waarin het leeft. Door meerdere kaarten eraan toe te voegen ga je het dier ook laten aanpassen aan andere landschapstypes of zelfs in staat stellen om te migreren naar een ander continent.
Een spelersbeurt bestaat uit het uitvoeren van één van de drie mogelijke acties. Dit wordt herhaald tot er 2 dierenmarkers tot op het bovenste vak van een continent zijn geraakt. Zo gauw dit gebeurt, eindigt het spel onmiddellijk en worden de punten berekend. Je krijgt 1-3 punten voor elke dierenmarker z'n positie, 0-3 punten per niet gebruikte verzamelde fiche en de punten die de diersoorten zelf opbrengen. De speler met de meeste punten wint het spel.
De drie mogelijke acties (staan ook netjes op het spelersoverzicht hierboven) : 1) Menagerie : met deze actie heb je de mogelijkheid om nieuwe diersoorten te lanceren, uit te breiden, te groeien of aan te passen. Je mag zoveel van deze zaken achter elkaar uitvoeren als gewenst, in eender welke volgorde, maar je moet voor elke actie één kaart afleggen op de aflegstapel. - introduce : speel een nieuwe diersoort open voor je op tafel. Deze diersoort mag je nog niet hebben. Leg ook de dierenmarker op het overeenkomstige continentbord. Je mag er max. 2 op een bord hebben liggen. - multiply : leg een kaart (van zelfde soort) onder een eerder gespeelde dierensoort. Let wel dat je niet meer kaarten per dierensoort mag hebben dan het aantal diersoorten dat je hebt. - evolve : leg een kaart (van zelfde soort) bovenop een eerder gespeelde dierensoort. De dierensoort verandert nu, en enkel de eigenschap van de bovenste kaart telt. De symbolen van alle kaarten blijven wel gelden. - adapt : gebruik een kaart van een andere soort en leg deze ondersteboven onder een dierensoort. Nu zie je enkel de symbolen. Je bent dus niet uitgebreid, maar hebt wel extra kenmerken ontwikkeld.
2) Breed : hiermee kan je extra handkaarten verdienen - discard : leg eerst zoveel handkaarten af als je wil - flip : draai één van je dierenmarkers op de zwarte kant. Als al je markers zwart zijn, kan je max. 1 kaart trekken. Je kan de markers terug op hun witte kant krijgen door te bewegen (actie 3) - draw : trek een aantal kaarten gelijk aan je aantal dieren van de omgedraaide soort + de locatie die je reeds bereikte met het dier (1-3) - hand limit : je handlimiet is standaard 6 kaarten. Je mag nooit meer dan je hand limiet hebben. Deze limiet kan aangepast worden door eigenschappen van bepaalde diersoorten
3) Movement : je gaat met één van je dierenmarkers bewegen op het spoor van het continent. Het is zelfs mogelijk om te migreren naar een ander continent - trigger : speel één kaart en kijk welke diersoorten getriggerd worden. Ze worden getriggerd doordat ze een overeenkomst hebben met de gespeelde kaart (continent, diersoort of landschapstype) - move : beweeg de diersoorten van links naar rechts in je vitrine. Bepaal hoeveel eigenschappen overeenkomen met de symbolen op je pad in het continent en dek ze af met de zwarte bewegingsmarkers. - migrate : indien je het symbool van het continent bezit, kan je migreren naar een ander continent. Je verplaatst je marker naar het eerste vrije vakje op dezelfde hoogte als datgene waar je reeds was geraakt (niveau 1-3). Migratie is een deel van je beweging, maar het moet wel je eerste of laatste bewegingspunt zijn. - flip : draai de marker van de bewogen diersoort terug naar z'n witte kant (zodat je later weer de "breed"actie kan doen). Je mag er ook voor opteren om het op z'n zwarte kant te laten liggen (aan het einde van het spel leveren sommige diersoorten hiervoor punten op) - collect token : indien je tijdens je beweging een fiche passeert, mag je deze nemen en op je rek plaatsen. Deze fiches kan je opsparen tot het einde van het spel, waar ze punten opleveren. Of je kan ze gebruiken om een bepaalde diersoort een extra eigenschap te geven. Tenslotte kan je de fiche ook gebruiken om een beweging te triggeren. De fiche wordt in dit geval nadien afgelegd.
Titel : Inhabit the earth Auteur : Richard Breese Uitgeverij : R&D games Aantal spelers : 2 - 4 Speelduur : 60-90 min. Leeftijd : 14+
+ het thema is gewoonweg leuk, het spreekt ongetwijfeld vele mensen aan, ook onze allerkleinste had de doos onmiddellijk vast + het artwork is erg leuk gedaan, het babyblauw en roze nooit ver weg + er wordt gelachten en gepest aan tafel, hetgene dat dit spel toch wel beoogt + een simpel kaartspelletje dat zo veel buzz krijgt in Essen, proficiat! + de spelregels zijn overzichtelijk en duidelijk geschreven + de teddybeerkaart laat ruimte voor eigen spelregels toe te voegen, succes aan de creatievelingen (op de website van Jumping turtle games zouden in de loop der tijd hiervoor spelregels beschikbaar worden) + het ruilen van de kaarten is eigenlijk een essentieel onderdeel van het spel, met de juiste mensen rond de tafel vormt deze fase ongetwijfeld de leukste en lachwekkendste backstabbing-actions op
- de teddybeerkaart verdwijnt rechtstreeks terug in de doos, wegens geen creatievelingen aan tafel - het spel is wat het is, niet meer, een take-that-kaart spel en je kan vaak niets maar dan ook niets doen aan het feit dat je je baby niet kan pamperen - het ruilen van de kaarten komt erg raar over, als je met een groep mensen speelt die dit niet gewend is, loopt dit spelmechanisme voor geen meter
Conclusie : Baby blues is een luchtig, thematisch kaartspelletje dat voor de nodige animo zal zorgen aan uw speeltafel. Het sterkste punt van het spel is zonder meer ook z'n zwakste punt en daardoor zal dit spel gemengde reacties krijgen. Het ruilen van de kaarten maakt nu net het verschil tussen dynamisch spel of erg statisch, oncontroleerbaar spel waarbij je het gebeuren ondergaat. Je moet dit spel spelen met een juiste groep mensen die elkaar juist uit de "shit" wil helpen of er juist dieper wil insteken en dan wordt het allemaal véél tactischer en doordachter wat je gaat doen. Ga je met z'n allen op één speler bashen? Prima, maar zorg er dan voor dat jij van die andere spelers de meeste punten heeft. Geef je de speler tactisch toch nog een kaartje om zich een rondje te redden zodat je ondertussen op een andere speler kan gaan kappen? Eigenlijk kan baby blues met spelers van alle leeftijden gespeeld worden, maar zal er telkens op een andere manier gespeeld worden. Als ik dit spel met jonge kinderen speel, is het ruilen nog iets te moeilijk, maar wordt het gewoon een leuk aflegspel à la UNO-principe, maar dan gezellig elkaar pesten. Speel je het spel met gedreven gamers die elkaar een mes in de rug willen planten, dan wordt het een ander verhaal. Ik durf niet zeggen dat dit spel iets voor jou is, maar ik stel voor dat je het toch een keertje op tafel legt (hopelijk met de juiste groep) om dan te bepalen of het al dan niet jouw ding is.
In Area 1851 gaan de spelers de zotste gadgets maken, die dan ook nog eens gekoppeld worden aan totaal krankzinnige opties. Het spel omvat deels worker-placement, alsook draften en vooral combineren van kaarten. Het spel bestaat uit 1 speelbord (waarop verschillende locaties staan die je bepaalde acties opleveren en een scorespoor), 15 4-zijdige dobbelstenen in de spelerskleuren, 5 scorefiches, 15 assistenten (3 in elke spelerskleur), 5 spelersborden met speeloverzicht en 162 kaarten (denk-, gebeurtenis- en doelkaarten). Het speelbord wordt in het midden van de tafel gelegd. De denkkaarten worden geschud en elke speler ontvangt er 5 op handen, de rest vormt een trekstapel. De doelkaarten worden geschud en elke speler ontvangt er 1, de rest vormt een trekstapel. De gebeurteniskaarten worden op een speciale manier samengesteld, de "einde van het spel kaart onderaan", daarop 4 standaardgebeurtenissen, dan de "naar links" gebeurtenis, terug 4 standaard, de "naar rechts" gebeurtenis en tenslotte nog eens 4 standaardkaarten. Deze gebeurteniskaartenstapel vormt tevens de klok van het spel, nl. 15 ronden. Je kan het spel ook inkorten door telkens 3 ipv 4 standaardgebeurtenissen te gebruiken. Elke speler neemt z'n spelersbord, z'n 3 assistenten (waarvan hij er één op een locatie naar keuze zet op het speelbord) en z'n scorepion die op nul start. Vooraleer te starten is het belangrijk om te weten dat er 3 soorten denkkaarten zijn (indianen, kolonisten en aliëns).
Elke ronde bestaat uit 7 fasen, die netjes staan aangegeven op je spelersbordje. In principe kan alles simultaan gebeuren, maar je kan natuurlijk ook gewoon om beurten de acties uitvoeren.
1) Gebeurtenisfase : draai de bovenste gebeurteniskaart om en voer de gebeurtenis uit. Sommige gebeurtenissen stellen je ook in staat om tijdens de lopende ronde te zondigen tegen de normale regels. 2) Voorbereidingsfase : de spelers vullen hun hand aan tot 5 handkaarten door kaarten te trekken van de trekstapel. Gooi je 3 dobbelstenen om hun waarde te bepalen. 3) Actiefase : elke speler heeft standaard 2 actiepunten ter beschikking. Dit kan aangepast worden door bepaalde locaties te bezetten. De acties beschrijven we later hieronder. 4) Leverfase : elke speler mag indien gewenst een gadget (al dan niet met één of meerdere opties) verkopen en ontvangt hiervoor het aangegeven aantal overwinningspunten. Indien je aan je doelkaart voldoet op dit moment, mag je deze ook onmiddellijk incasseren. Indien een gadget 3 opties heeft, moet het geleverd worden. Indien de 3 opties van dezelfde soort zijn als het gadget, verdubbelt de waarde van het gadget zelf. Leg de kaarten van het gadget en de opties nadien op de aflegstapel. 5) Assistentenfase : in deze fase mogen de spelers hun assistenten op het speelbord verplaatsen naar een andere locatie indien gewenst. Je start het spel met 1 assistent. Vanaf de "naar links" en "naar rechts" kaart komen er assistenten bij en kan je ook de stevigere locaties gaan uitvoeren (zie later) 6) Rotatiefase : de spelers geven hun handkaarten door aan de buren (eerst links, later in het spel naar rechts en dan terug naar links, als de "naar links" en "naar rechts" kaarten verschijnen draait dit).
Na 15 ronden verkopen alle spelers hun gadgets nog en incasseren ze nog eventuele doelkaarten. De speler met de meeste punten wint het spel. Bij gelijke stand wint de speler met de laagste waarde aan rommelkaarten (zie onder), de meest vervulde doelen of die het dichtste bij de 42 jaar is qua leeftijd.
Acties : * Een assistent activeren (0 actiepunten) : voer de actie uit van de locatie waarop je assistent staat. * Aanpassen (0 actiepunten) : pas de waarde van één van je dobbelstenen aan met + of - 1 door een handkaart van je rommelhoop af te leggen op de aflegstapel. * Maak een gadget (1 actiepunt) : leg de kaart open voor je neer en betaal de kosten met de waarde van je dobbelstenen. Je mag elke dobbelsteen maar één keer gebruiken. * Maak een optie (1 actiepunt) : idem maak een gadget, daarnaast moet je naar het symbool kijken of het aan het gadget kan worden aangepast. Er is ruimte voor 3 opties, één links, één onder en één rechts (symbolen vierkant, cirkel en ruit). * Rommel maken (1 actiepunt) : gooi één van je handkaarten op je rommelhoop. Je doet dit enerzijds om later je dobbelstenen te kunnen aanpassen en anderzijds om bepaalde kaarten niet aan je buren te moeten doorgeven. * Neem een doelkaart (1 actiepunt) : trek een doelkaart en leg deze gedekt voor je neer. Je mag zelf wel altijd kijken.
Locaties : Workshop : 1) Je mag één keer je dobbelstenen aanpassen zonder hiervoor een kaart uit je rommelhoop te moeten afleggen. 2) Hergooi een aantal dobbelstenen naar keuze tijdens je beurt. Gebruikte dobbelstenen mogen ook herbruikt worden. Recycler : 1) Haal één van de opties van een eigen gadget en verkoop het, je krijgt onmiddellijk punten. 2) Lever één gadget, leg de kaarten van het gadget en de opties in je rommelhoop ipv op de aflegstapel. Town Hall : 1) Leg een aantal dobbelstenen naar keuze op deze locatie. Je krijgt 1 punt per dobbelsteen. 2) Idem level 1, maar nu krijg je 2 punten per dobbelsteen. Storehouse : 1) Ruil één van je handkaarten met één uit je rommelhoop 2) Plaats één van je rommelkaarten op de aflegstapel, maak daarna een gadget of één optie van je rommelhoop ipv je hand, bovendien vallen de kosten weg, dus moet je geen dobbelstenen opofferen Replicator : 1) Leg 1 kaart af en trek er 2. 2) Win 1 extra actiepunt gedurende deze beurt.
Titel : Area 1851 Auteur : Justin Blaske Uitgeverij : GameSalute Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 60 min. Leeftijd : 13+
Vandaag zetten we een Belgisch spel in de kijker. Baby blues van Jumping turtle games en auteur Jurgen Spreutels, die we nog kennen van Search for gnomes. In baby blues baten de spelers een mini-crèche uit en moeten ze hun vijf baby's tevreden houden. In een beurt gaan spelers een negatieve kaart bij hun tegenstanders spelen om nadien positieve kaarten toe te voegen aan hun eigen baby's. Zo gauw er bij een speler alle baby's aan het huilen zijn, eindigt het spel. De speler die op dat moment het meeste punten heeft, wint het spel.
In de fraaie doos vinden we 110 kaarten, bestaande uit 20 babykaarten met op de achterkant punten van 0 tot en met 4, 20 onrustige/huilende babykaarten, 25 groene (positieve) kaarten, 13 oranje kaarten om groene kaarten mee te verwijderen, 28 rode negatieve pestkaarten en 4 teddybeerkaarten voor de variant. Elke speler neemt 5 babykaarten en legt deze in een zelfgekozen volgorde open voor zich neer (punten gedekt en geheim), daarna worden de resterende kaarten geschud en ontvangt elke speler er 5 op handen.
Een speelbeurt bestaat uit 5 fasen : 1) één of meerdere kaarten uit de hand wisselen met andere spelers : de speler kondigt aan welke kaart hij graag zou ontvangen van een speler, ze leggen beiden een kaart gedekt op tafel en ruilen. Je hoeft je niet te houden aan de gemaakte afspraak. Deze actie kan je meermaals herhalen. Bedriegen mag dus, maar misschien dat je dan ook geen hulp hoeft terug te verwachten. 2) één negatieve kaart spelen : leg één negatieve kaart boven een gelukkige baby van een tegenspeler, deze speler neemt nu een onrustige baby (oranje rand) en legt deze op z'n babykaart. Er kan maximaal 1 rode kaart boven een babykaart liggen. 3) een onbeperkt aantal positieve kaarten spelen : je speelt de groene kaarten onder je babykaart om een onrustige baby te troosten, de oranje kaarten zijn pestkaarten waarmee je positieve kaarten bij een tegenspeler kan verwijderen. Er kan maximaal 1 groene kaart onder een baby liggen. 4) je moet ongelukkige babykaarten die niet getroost zijn omdraaien naar een huilende baby : zo gauw je een huilende baby hebt, kan deze nooit meer omgedraaid worden. Je verliest uiteraard ook de punten die onder deze baby verstopt zitten aan het einde van het spel. 5) je hand aanvullen tot vijf (indien je geen kaarten zou uitspelen, moet je er toch één afgooien en een nieuwe trekken) Indien een speler in z'n beurt geen enkele kaart uitspeelt, mag hij één of meerdere kaarten afleggen alvorens z'n hand aan te vullen tot 5.
De kaarten : - drol (rode kaart) : neem een ongelukkige baby en leg deze op je babykaart - luier (groene kaart) : leg onder een baby met een drol, leg beide kaarten af en verwijder ook de ongelukkige baby - gestolen fopspeen (rode kaart) : neem een ongelukkige baby en leg deze op je babykaart - fopspeen (groen kaart) : leg onder een baby met een gestolen fopspeen, leg beide kaarten af en verwijder ook de ongelukkige baby - nerveuze baby (rode kaart) : neem een ongelukkige baby en leg deze op je babykaart - toeter (rode kaart) : speel deze kaart op een huilende baby bij jezelf of de tegenstander, de aangrenzende baby's worden ook ongelukkig, indien je de toeter legt bij de meest linkse babykaart wordt ook de rechtse baby van de linkerbuur ongelukkig. (idem aan de rechtse kant natuurlijk) - zuigfles, babyvoeding (groene kaarten) : de zuigfles en de babyvoeding maken een nerveuze baby blij, maar moeten respectievelijk 2-3 ronden blijven liggen, nadien worden beide kaarten afgelegd en verwijder je ook de ongelukkige baby - lege fles, lege babyvoeding (oranje kaarten) : counteren de zuigfles en babyvoeding, leg deze beide kaarten samen af, de baby moet in de volgende ronde terug getroost worden - mobiel (groene kaart) : leg onder een nerveuze baby of een toeterkaart, je krijgt uitstel van executie, zolang deze kaart er ligt, is de baby rustig. Je kan met deze kaart geen nerveuze baby of toeter verwijderen, maar je baby zal ook niet beginnen wenen - gebroken mobiel (oranje kaart) : verwijder een mobiel bij een tegenspeler, leg beide kaarten af, in de volgende ronde moet de speler de bab weer proberen te troosten
Zodra een speler z'n vijfde huilende babykaart ontvangt, eindigt het spel. De andere spelers draaien hun niet-huilende baby's open en scoren de aangegeven punten. Bij gelijkspel wint de speler met de minste huilende baby's, daarna diegene met de meeste vrolijke baby's en tenslotte diegene die het luidste kan huilen!
Titel : Baby blues Auteur : Jurgen Spreutels Uitgeverij : Jumping turtle games Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 8+
+ erg sfeervol, prachtige graphics (al zullen de meningen hieromtrent verdeeld zijn) + het thematische aspect is wel fijntjes uitgewerkt in dit spel, klanten rippen, ombrengen en professioneel onder de grond steken + het spelverloop is relatief vlot en duidelijk omschreven op je overzichstkaartje + de diverse functies van één kaart zijn altijd leuk + de limiet van 40 francs cash, zodat je deze moet gaan inruilen is een kunstmatige, maar goede oplossing + er zijn wel wat verschillende kaarten, dus diverse opties, maar ze zijn al snel herkenbaar en de symbolen zijn (na één sessie) ook wel te begrijpen + je kan zelf bepalen of je een kort of lang spel gaat spelen, misschien komt het spel méér tot z'n recht in de lange versie, maar de korte is prima om het spel te leren of meer "tense" te houden + een lijk dumpen bij een tegenspeler en de buit verdelen is altijd fijn (voor beide partijen), maar op die manier kan je echt ook wel iemand serieus pesten
- een speelbeurt bestaat uit te weinig acties, met die twee geraak je meestal niet zo ver (misschien wel als je beter wordt in het spel) - thematisch oké, maar politiek correct uiteraard niet, dus hier moet je wel even door kijken (zeker in deze moeilijke tijden) - de eerste keer dat je het spel speelt, is alles nogal abstract en heb je weinig benul van wat je eigenlijk best doet (een korte testsessie is aangewezen) - in onze eerste speelsessie lagen de scores wel belachelijk ver uit elkaar (met drie spelers een verschil van zo'n 60 punten)
Conclusie : The bloody inn heeft me voorlopig nog niet echt kunnen overtuigen. Het is zeker een spel met potentieel, en dat potentieel moet ik vooral nog ontdekken. Het is een makkelijk spel qua spelregels, maar niet zo'n evident spel om te winnen en naar je hand te zetten. Hoe en waar je de klanten het beste legt in de herberg is me vooralsnog niet duidelijk. De makkelijke variant raad trouwens aan om gewoon willekeurig de herberg te vullen. Aanvankelijk kom je erg moeilijk op gang, maar eens je een (soort van) motor hebt opgebouwd, kan je soms wel eens een kleine combo maken. Je moet echter telkens terug van nul terug beginnen opbouwen (ofwel ben ik gewoon nog niet goed genoeg in het spel). Dit is een titel die ik graag meer zou spelen, liefst met diverse speelgroepen, zodat ik meer zicht krijg op mogelijke tactieken en speelwijzen en dan kan het perfect zijn dat ik mijn mening nog moet herzien ... en dan kom ik hier graag nog een keertje op terug.
Het dorp was enkele jaren geleden één van de toppers en nu brengen Inka & Markus Brand eigenlijk een fijn verwerkte kaartversie van hun populaire spel. Dit keer ga je niet op één groot bord spelen, maar bouwt elke speler z'n eigen dorpje op. Alle acties uit het Dorp komen hier ook terug, zelfs de kleuren zijn identiek, maar nu in de vorm van kaarten die aangeschaft kunnen worden en die het eigen dorp (speelbordje) kunnen verrijken. Indien je vertrouwd bent met het Dorp, zal héél erg veel dan ook bekend voorkomen. Toch heb ik het gevoel dat het spel anders speelt en dat er weer heel wat nieuwe mogelijkheden zijn. De interesse was alleszins gewekt, het intrigeert me altijd wel om te zien hoe men een succesvol bordspel probeert te vertalen in een kaartspel. Je mag echter geen klein kaartspelletje verwachten, dit is een stevige euro die bestaat uit kaarten.
In de speeldoos vind je één algemeen speelbord (hierop staan enkele overzichten, worden de kaarten naast gelegd en is het gekende kerkhof te zien), 4 spelersborden (waarrond de spelers hun eigen dorp bouwen), 1 arbeider en 1 tijdsmarker per spelerskleur, 12 dobbelstenen (8 wit, 3 zwart, 1 grijs), 1 rat, 4 pietje-de-dood-figuren, 1 scoreblokje, 58 puntenfiches, 70 zwarte markers, 4 dagarbeiderfiches, 1 startspelerfiche, 4 "2/12-fiches", 4 overzichtskaarten en 104 dorpskaarten (kerk, veld, monnik, reizen, gemeentehuis, klanten, ontmoetingsplaats en ambachten). De voorbereiding van het spel vergt wel wat werk, maar staat prima en overzichtelijk in de spelregels. Als je de kaarten netjes gerangschikt in zakjes bewaart, staat het spel in no-time klaar.
Een paar nieuwigheden : - de zwarte markers worden gebruikt voor verschillende zaken, afhankelijk van de kaart waarop ze staan zijn ze een bepaalde ambacht, geld of schoolverlaters - tijd is in dit spel weer een betaalmiddel, pietje-de-dood wandelt rond op je spelersbord en komt af en toe een familielid halen om netjes op het kerkhof een plaatsje te geven - je spelersbord toont aan de zijkanten de kleur waar bepaalde kaarten aangelegd mogen worden, zo zijn er zes plaatsen naast je spelersbord (religie, politiek, landbouw, markt, ambachten, reizen) en 4 op je spelersbord (geld, puntenboom, school en huis). - de verhaalpunten die je in de loop van het spel verzamelt, komen op je puntenboom terecht (deze staan aangegeven met bruine getallen)
(een spelersbord, met 2 geldmarkers, een stapeltje verhaalpunten, pietje-de-dood die een familielid komt halen)
Het spel verloopt over verschillende ronden, die elk bestaan uit 2 fasen, een voorbereidingsfase en een actiefase waarin de spelers 1 actie uitvoeren (2 bij een 2-spelerspel). In de voorbereidingsfase legt de startspeler één verhaalpunt op de startspelerfiche (ook al liggen er al op), daarna gooi je alle dobbelstenen, deze vormen de poel.
In je beurt neem je exact 2 dobbelstenen, tel je de waarde van beiden dobbelstenen op en gebruik je deze waarde om banners die in je dorp liggen (op kaarten of afgedrukt op je spelersbord) te activeren. Je mag de waarde van de dobbelstenen aanpassen door 1 geld te betalen, je verhoogt of verlaagt de waarde hiermee met 1. Je kan ook een zwarte marker van je ontmoetingsplaats opofferen om de dobbelsteen naar een waarde naar keuze te draaien. Neem je zwarte dobbelstenen, verlies je 2 tijd, je zet je tijdsmarker 2 stappen vooruit op je tijdspoor.
Je kan één zwarte banner activeren OF meerdere witte banners OF de zwarte ? banner op je spelersbord. De waarde van je dobbelstenen moet exact overeenkomen met de bannerwaarde om dit te mogen doen. Daarnaast moet je soms extra kosten maken, zoals geld of andere grondstoffen. Daarna voer je de actie uit. Met de zwarte banners kan je nieuwe kaarten aankopen, de startspelerfiche claimen (met bijhorende verhaalpunten) of naar de markt gaan om klanten aan te schaffen. Je mag meerdere witte markers activeren met je bannerwaarde, zo lang je ook maar de extra kosten betaalt van deze acties. Let wel dat vele van deze acties ook veronderstellen dat je een zwarte marker hebt op de overeenkomstige locatie op je spelersbord (bv. als je wil reizen, moet je een reiziger hebben, wil je in het gemeentehuis iets klaarspelen, moet je een raadslid hebben, ...) Na het betalen van de kosten krijg je wederom de eigenschap van de kaart. Tenslotte kan je ook de zwarte ? banner op je spelersbord activeren. Hiervoor moet je geen speciale bannerwaarde hebben, je neemt gewoon twee willekeurige dobbelstenen en voert deze actie uit. Met deze actie ga je met één van je arbeiders op en af je oprijlaan van je huis naar puntenboom. Je kan hiervoor geld ontvangen, extra verhaalpunten of de verhaalpunten van je boom in je huis brengen (dan zijn ze veilig).
Als laatste van je beurt controleer je of er geen familielid sterft. Indien pietje-de-dood een rondje rond jouw spelersbord heeft gemaakt, moet je iemand laten sterven. Je kiest één van je dorpelingen (ook zwarte markers) en plaatst deze in het kerkhof. Zo lang er plaatsen zijn waar je nog punten mee kan pakken, vul je deze natuurlijk (let op dat de kleuren overeenkomen met de plaats waar je de dorpeling van neemt). Neem tenslotte de grijze ratdobbelsteen en gooi deze. Plaats de rat het aantal stappen verder. Indien de rat op een rood of grijs vak komt, gebeurt er niets. Indien de rat bij de ratteninvasie komt, moet elke speler z'n verhaalpunten op z'n boom tellen en de helft ervan afgeven. Nadien gaat de rat terug naar z'n startpositie. Indien je laatste dorpeling sterft, moet je onmiddellijk een dagloner in dienst nemen. Deze levert je 5 strafpunten op aan het einde van het spel.
De dorpskaarten (in het kort) - ambachtskaarten : produceren paarden, bier, ploegen, perkament en wagens, je zet zwarte markers op de kaart om aan te geven dat je deze goederen hebt. Je moet natuurlijk een ambachtsman hebben om de actie te kunnen uitvoeren - veldkaarten : genereren geld en punten, deze actie is altijd mogelijk en actief (geen arbeider nodig) - klantenkaarten : vragen bepaalde goederen die je afgeeft, de klanten worden afgewerkt en leveren punten op aan het einde van het spel - reizen : betaal de kosten en reis voor overwinningspunten. Je moet een reiziger hebben om deze actie te kunnen uitvoeren. - kerk : bouw je kerk uit, je moet wel een priester aanwezig hebben, deze delen van de kerk leveren je voordelen op. De monniken zorgen voor de verdere uitbouw van je kerk en leveren je punten op aan het einde van het spel. - ontmoetingsplaats : kan je maar één kaart van verdienen, levert je de "2/12-fiche" op. Hiermee heb je meer speelbaarheid met de banners en bannerwaarde. - gemeentehuis : de vier raadskamers brengen elk hun eigen voordeel op (geld, punten, grondstoffen)
Het spel eindigt als een aantal graven volligt, nl. 9/14/18 bij 2/3/4 spelers. De spelers scoren punten en die met het meeste punten wint. - bruin : het aantal ramen in de kerk (uitbouw kerk) = 2/4/7/10/14/20 punten - rood : prestigepunten voor hun gemeentehuis en ontmoetingsplaats - geel : 1 punt per eigen veld - groen : punten voor reiskaarten - blauw : punten voor klanten die behandeld zijn - punten voor de verzamelde verhaalpunten - -5 punten voor dagarbeiders - paars : 1 punt voor de speler met de startspelerfiche
Titel : My village Auteurs : Markus Brand & Inka Brand Uitgeverij : Eggertspiele/Pegasus spiele Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 90 min. Leeftijd : 12+
+ in mijn ogen het beste spel dat we op de vorige spellenavond speelden (met Bloody inn, Sapiens, Dolmen), dus dat wil al iets zeggen + prachtig, houten materiaal, waar we een zwak voor hebben + dit is abstract, erg abstract, droog, erg droog ... maar echt tof en leuk + het gaat gelijk op, kom je even op voorsprong, word je nadien netjes de kop ingedrukt + de regels zijn omvangrijk, maar eigenlijk valt dit 100% mee om te spelen + één actie in je beurt, dit spel gaat als een trein (zonder AP-spelers natuurlijk) + de overzichtjes zijn handig, maar eens je enkele beurten draait, is alles erg duidelijk + de ridders in een lichtere kleur, het lijkt een productiefoutje, maar het is verdorie erg handig gedaan + de strijd is spannend, erg spannend, het is een race naar de finish + de speelduur is ook bij deze titel erg aangenaam te noemen, 45 minuutjes rond
- het is abstract, het is droog, ... maar echt tof en leuk, dus je moet wel doorspelen en ervan genieten, niet te lang overpeinzen - het thema is aanwezig, maar flinterdun en ongeschikt, bent u hier naar op zoek, zoek verder - je moet wel tegen wat pesten kunnen, je wordt ongetwijfeld geviseerd als je wat voorop huppelt - eens een speler goed heeft opgebouwd en klaar is om het spel te beëindigen, voelen de andere spelers de bui ongetwijfeld hangen en zijn de laatste beurten puur formeel, afstoppen is dan niet altijd meer mogelijk (maar ik vind het goed, op deze manier blijft de speelduur ook beperkt)
Conclusie : Op zich ben ik altijd al wel een fan geweest van de spellen van Matagot en deze Barony doet daar geen afbreuk aan, in tegendeel zelfs. Dit is een elegant, abstract spel met prachtig materiaal (misschien wel wat overproductie). Het loopt als een trein eens je de mogelijke acties in gedachten hebt. Je zoekt naar opportuniteiten en vaak is de actie die je gaat doen overduidelijk. Eens je hebt geïncasseerd, is het vaak terug even opbouwen en is het ook wel logisch wat je allemaal gaat doen. Het is echter de interactie met de andere spelers die het verschil maakt. De acties die zijn doen, bepalen toch ook wel deels hoe jij je volgende zetten te werk gaat gaan. Ook het veranderende speelbord, dat bij elk spel anders in elkaar zal gebokst worden, zorgt voor afwisseling. Ik vermoed wel dat geoefende spelers een licht voordeel zullen hebben op nieuwe spelers, daar tactiek hier toch wel belangrijk is. Voorlopig één van de betere spellen die we dit jaar uit Essen meebrachten.
+ kleurrijk materiaal, alsook een uitdagende cover op de speeldoos + het materiaal is erg verzorgd en stevig zoals we van Iello gewend zijn + de inlay in de doos is fantastisch, functioneel en topshit + het spel heeft wel wat diepgang en het puzzelen bleek helemaal niet zo eenvoudig + het scoren op twee fronten, waarvan het slechtste resultaat telt, werkte ook al goed bij Between two cities, hier dus ook + we zien het niet meer gewend om weinig punten te scoren, combo's maken was de laatste tijd de boodschap, dat is hier redelijk moeilijk, probeer gewoon het meest opportune en waardevolste te doen + de spelersborden zijn dubbele puzzelstukken die op verschillende manieren kunnen worden samengesteld, dus het spel is telkens anders + het spel heeft een aangename speelduur, het gaat wel vooruit moet ik zeggen, op zo'n 45 minuutjes ben je zeker rond
- het zijn wel wat regeltjes voor zo'n toegankelijk spel, het duurt even vooraleer je alle bonussen in je geheugen hebt opgeslagen (ook al staan ze netjes onderaan op je spelersbord) - dit is een frustrerend puzzelspelletjes, het komt echt nooit uit en een combo maken is erg moeilijk, op die manier vond ik het eigenlijk te stroef lopen (dit zijn we gewoon niet meer gewend)
Conclusie : Sapiens is zeker geen slecht spel, maar het sprak me persoonlijk gewoon wat minder aan. Ik wil het zeker nog een keertje proberen (of meermaals zelfs), maar ik vond het eerder een frustrerend spel waarbij je nooit datgene kon doen dat je voor ogen had. Hoe je ook je best doet om alles netjes in elkaar te puzzelen, dat lukt niet in dit spel. Je moet totaal anders gaan denken en dan moet ik zeggen dat alles toch wat komt "zoals het komt". Uiteraard kan je uit de vitrine tegels kiezen, maar als er niet echt interessante zaken tussenliggen, moet je het er maar mee doen. Ik vermoed wel dat er een zekere leercurve in het spel zit, dus meerdere sessies zijn waarschijnlijk aanbevolen om beter te worden in dit spel. Redenen genoeg om dit dus te doen de komende tijd.
+ we kenden het spel al als Die Dolmengötter, maar nu kreeg het spel ook een mooie, aantrekkelijke doos en speelbord + gelukkig is aan het spelconcept niets veranderd, dat was al prima + een spel met zo weinig regels, maar zo veel diepgang en mogelijkheden, altijd leuk + de punten zijn verdekt, dus het blijft enorm spannend tot het slot, de eindscores liggen overigens erg dicht bij elkaar + dit spel kan je intuïtief en snel spelen, of doordacht en langzaam, 't is maar wat je belieft + het scorespoor met de maantjes is lekker helder en springt eruit + dit spel kan met alle spelersaantallen bekoren + je kan het gevoel hebben dat je totaal niet in het spel zit, maar toch opkomen in de laatste rechte lijn. Maar ook het tegendeel is waar, voorop liggen en uiteindelijk de duimen moeten leggen, behoort hier tot de mogelijkheden
- het scorespoor is mooi, maar ze hadden overal gerust een cijfertje op mogen plaatsen, zodat het tellen makkelijker verloopt - je moet in dit spel bij de les blijven, hou in het oog wanneer je stenen mag plaatsen, want je bent al gauw iets vergeten - het artwork is vernieuwd en al zeker aantrekkelijker dan de vorige editie, maar het is nog steeds niet super"wauw" vind ik persoonlijk
Conclusie : Ik heb dit spel altijd al een verborgen abstract toppertje gevonden, dat simpelweg te weinig uit de kast kwam. Vooral het feit dat het spel er niet uitzag, schrikte medespelers af om het op tafel te gooien. Dat probleem is nu misschien opgelost. In tijden van hopen materiaal, spelregelboeken van 20 bladzijden of meer, is dit type spel een verademing en een genot om te spelen. Ik ben er superslecht in en zal het zelden of nooit winnend afsluiten, maar een speelsessie van Dolmen sla ik zeker niet af!
