Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
16-11-2015
imprESSEN : 7 Wonders - duel
7 Wonders - duel (Repos productions) :
+ 7 Wonders kwam al prima uit de verf voor alle spelersaantallen van 3 tot en met 7, maar de 2 spelervariant was niet de sterkste, maar met deze duel slaan ze de nagel op de kop + dit spel speelt vlot, vloeiend, is spannend en is even sfeervol als 7 Wonders + de 2 extra overwinningscondities maken het competitiegevoel groter, maar het is niet eenvoudig om op deze manieren te winnen op zich + alles komt zo bekend voor als je 7 Wonders kent, dus dat bevordert het speelgemak + het doosje en de inlay zijn prima voor dit spel, alles past netjes en je hebt een "groot" spel in een "klein" doosje + men heeft extra elementen toegevoegd, enkele nieuwe symbolen en acties, maar deze zijn eigenlijk allemaal trouw aan het spelprincipe + het gebruik van symbolen om gebouwen gratis te mogen bouwen, dit is véél duidelijker dan de namen er verticaal op te noteren zoals bij de grote broer
- aangezien je 7 Wonders gewend bent, zijn sommige kleine regels aanvankelijk even wennen (bv. een kaart afgooien voor geld is normaal 3 geld, nu wordt het 2 geld en 1 extra per gele kaart) - de namen op de kaarten zorgen ervoor dat je weer vele versies krijgt, wij hebben de duitstalige versie, wegens Engels en Nederlands uitverkocht in Essen. Geen erg op zich, ze doen totaal niet ter zake, maar ze staan er wel
Conclusie : 7 Wonders - duel is een topspel in vele opzichten. Aangezien het over een pure 2-speler gaat en het spel echt wel confronterend is, is de naam "Duel" echt wel goed gekozen. De draftstructuren zijn een erg leuk, nieuw spelmechanisme en deze werkt verduiveld goed. Voorts is het spel zeer herkenbaar, zodat je eigenlijk relatief vlot vertrokken bent als je 7 Wonders kent. De nieuwe acties en symbolen zorgen aanvankelijk voor een beetje opzoekwerk, maar dit kan allemaal op voorhand gebeuren, voor het eigenlijke spel start. De kostprijs van grondstoffen die je wil kopen van de bank, lopen wel enorm snel op, dus tijdig grondstoffen nemen, wordt nog belangrijker. De 2 nieuwe overwinningscondities bevorderen het duel-gevoel, maar zijn allesbehalve makkelijk te behalen. Mij lijkt het zelfs onmogelijk, zeker als je dit als speler in het oog houdt, gooi dan op dat moment gewoon een kaart weg die de tegenspeler zo graag heeft. 7 Wonders duel is voor mij de perfecte make-over die de grote broer nodig had om er een spannende, vlotte 2-speler van te maken.
Als je een eerste blik werpt op het materiaal van Barony dan verwacht je een erg groots opgezet spel en dat is zeker niet het geval. Het gaat hier om een meerderhedenspelletje met gewoonweg prachtig materiaal. De korte speelduur en het toch wel abstracte spelverloop gekoppeld aan dit materiaal was voldoende om ons te overtuigen.
In de zware doos vind je 36 tegels (die op hun beurt bestaan uit 3 hexagonen van verschillende landschapstypes), 1 scorebord, 80 grondstoffiches, 1 startspelerfiche. Alsook prachtig houten materiaal in de spelerskleuren, zijnde 7 ridders, 5 steden, 2 vestingen, 14 dorpen en 1 scoremarker. Er is ook een handig speeloverzicht voorzien voor elke speler.
Er wordt met de tegels een willekeurig speelbord samengesteld (9 tegels/speler). De grondstoffiches worden naast het speelbord klaargelegd. Het scorebord wordt naast het speelbord gelegd en de scoremarkers van de speler komen op nul te staan. Elke speler neemt het materiaal in z'n kleur en een overzichtje. Daarna plaatsen de spelers in speelvolgorde 3 steden en 3 ridders op het bord (à la Catan). Deze steden mogen niet op bossen of meren worden gezet, ze mogen ook niet op een tegel geplaatst worden naast een eerder geplaatste stad. (startopstelling : zie onder)
Het spel verloopt over meerdere ronden, waarin de spelers om beurten één (slechts één) van volgende acties kiest en uitvoert : 1) Recruteren : kies één van je steden en plaats er 2 ridders bij. Indien deze stad aan een meer ligt, mag je 3 ridders zetten. Indien je geen ridders in je voorraad hebt, kan je deze actie niet kiezen.
2) Bewegen : verplaats tot 2 van je ridders naar een aangrenzend veld. De 2 bewegingen zijn totaal onafhankelijk. Elke ridder mag wel maar één keer bewogen worden in een beurt. Er is geen limiet voor het aantal ridders op een veld. Je mag niet naar een meer bewegen of een veld met een vesting of stad van een tegenspeler. Een veld met 2 pionnen van een tegenspeler of een bergveld met een pion van een tegenspeler is ook taboe. Er kunnen meerdere kleuren ridders samen staan, zolang er van elke kleur max. 1 ridder staat. Komt er een tweede ridder van een kleur bij, worden alle andere speelstukken vernietigd en teruggegeven aan de desbetreffende speler. Vernietig je een dorp, dan neem je ook de grondstoffiche van die speler af.
3) Constructie : vervang alle of enkele van je ridders op het bord door een dorp of vesting uit je voorraad. De ridders komen terug naar je voorraad. Voor elke bouw ontvang je onmiddellijk het overeenkomstig grondstoffiche (afh. landschapstype). Indien je geen dorpen of vestingen meer in je voorraad hebt, kan je niet meer bouwen. Je kan niet bouwen op een veld waar reeds een gebouw staat of waar een vijandige ridder staat.
4) Nieuwe stad oprichten : vervang één van je dorpen door een stad uit je voorraad. Het vervangen dorp komt terug naar je voorraad. Je krijgt onmiddellijk 10 overwinningspunten. Je kan geen stad bouwen als je geen stadpion meer in je voorraad hebt of als het dorp op een bos stond gebouwd. Ook een veld dat grenst aan een andere stad of waar een vijandige ridder op staat is taboe.
5) Expeditie : neem 2 ridders uit je voorraad, één leg je af in de doos, de andere plaats je op een vrij veld aan de rand van het speelbord. Je mag hem niet plaatsen op een meer of een veld waar reeds een pion staat (ongeacht de eigenaar)
6) Adellijke titel verwerven : In ruil voor 15 grondstofpunten (gouden cijfers op grondstoffiches) mag je naar een hogere rang springen op het scorebord. De grondstoffiches gaan terug naar de voorraad. Een teveel kan niet terugbetaald worden. Je kan maximaal één titel per beurt opschuiven, ook al heb je voldoende fiches om meer te springen.
Zodra een speler de titel "Hertog" heeft verworven, eindigt het spel na de lopende ronde (zodat alle spelers evenveel beurten hebben gehad). De spelers tellen hun punten op, zijnde hun adellijke titel, hun grondstofpunten (grijze getal op fiches) en verworven winstpunten tijdens het spel. De speler met de meeste punten wint het spel. Bij gelijke stand wint de speler die het verste verwijderd zit van de startspeler.
Titel : Barony Auteur : Marc André Uitgeverij : Matagot Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 40 min. Leeftijd : 14+
+ véél spel in een klein doosje + prachtig artwork en dito houten kikkers + dit is een abstract spel met prachtig materiaal, de mogelijkheden zijn enorm + de eindstrijd was superspannend, je strandt op enkele punten van elkaar, maar de beste speler trekt toch aan het langste eind + meerderheden creëren om nadien nog meer meerderheden te creëren door tactisch verspringen van kikkers = leuk + er zit ook een zekere pestfactor in dit spelletje, maar je moet vooral "verdeel-en-heers" en "geven en nemen" hanteren + er zit een soort van balans in dit spel dat moeilijk uit te leggen valt, soms kan een speler een fantastische beurt spelen en denk je dat je erbij zit voor spek en bonen, maar nadien trekt dit weer netjes recht
- misschien speel je het spel best met een even aantal spelers, het werkt wel met drie maar het gevoel vertelt me dat 4 het beste is - het spel zou wel eens wat AP met zich kunnen meebrengen, zet dan gerust een klokje klaar, want het zou jammer zijn
Conclusie : Bullfrogs beantwoordt volledig aan mijn verwachtingen, een abstract meerderhedenspel met prachtig materiaal en dit alles in een klein doosje. De Braziliaanse versie komt bovendien met de houten kikkers ipv blokjes en met een solovariant. Indien je met spelers van een zelfde niveau dit spel op tafel legt, er geen speler aan AP lijdt, dan ga je hier wel plezier aan beleven. Wij hadden de spelregels aanvankelijk zelfs iets strakker gemaakt dan ze bedoelden, maar daar kwamen we snel achter. Het lijkt of je te véél opties hebt als je de spelregels zo ruim houdt als ze beschreven staan, en dat is enigszins wel zo, maar dit zorgt er ook voor dat het allemaal leuker wordt. Je kan meer gaan sjoemelen en iets in je voordeel proberen te draaien. Ik ben er zeker van dat we alle mogelijkheden nog niet hebben gezien van dit spel, want er zitten serieus wat pk's onder motorkap van deze mini. Hopelijk komt hij binnenkort nog eens op tafel!
+ de dierenkaartjes zijn mooi, erg mooi + kinderen spelen dit spel op zich wel graag, het is éénvoudig, maar de extra acties van de dieren (in de gevorderden variant) zorgen voor wat extra animo
- het speelbordje is misschien een tikkeltje te klein om alle fiches netjes naast elkaar erop te krijgen - het spel is oké, maar misschien een tikje te makkelijk en/of afhankelijk van je dobbelsteenrol - voor zo'n simpel spelletje zijn de spelregels te moeilijk en uitgebreid vind ik persoonlijk, dit had makkelijker gekund (zeker het feit dat ze de gevorderdenvariant dan ook nog eens in een apart boekje zetten, is onnodig)
Conclusie : deze imprESSEN is niet al te uitgebreid, misschien heeft de kwaliteit van het spel hier in zekere zin wel z'n weerslag op. Savanne is op zich een leuk kinderspel dat je zeker met iets jongere gasten op tafel kan gooien. Het race-aspect werkt niet echt goed in mijn ogen. Je kan hier en daar wel eens een tactische beslissing nemen om een speler te blokkeren, maar na een beurt of 3-4 is het spel sowieso afgelopen. Je kan runaway-leaders hier echt niet afstoppen. Heb je geluk met je gooi en kan je een dier onmiddellijk een stap of 5-6 laten zetten in één beurt, dan is het spel snel afgelopen. Op zich pretendeert dit spel ook niet meer dan dat te zijn, dus wat betreft kan ik geen kritiek geven hierop. Het artwork is wel héél mooi, verzorgd en aantrekkelijk en het zal dan ook een doosje zijn dat snel uit het rek wordt genomen... of dat na een speelsessie nog het geval zal zijn, dat is de vraag!
+ ondanks het feit dat de review hier pas op 22 december op de blog verschijnt, geef ik je nu al graag een imprESSEN + je houdt van éénvoudige spelregels, toch een beetje keuzes en diepgang met een korte speelduur + interactie tussen de spelers is hier het codewoord, je beslist echter altijd zelf + de laatste keer dat je met z'n zevenen aan de slag kon voor een halfuurtje was bij 7 Wonders, dat doet dit spel vlotjes over + er is iets aan dit spel, het straalt het uit, je voelt het gewoon aan, het is een leuk spelletje + er zijn maar zes verschillende soorten gebouwen, het blijft overzichtelijk en de overzichtskaart is erg handig + ronde 2 is erg kort, maar zorgt voor een extra twist, de dubbele tegels maken het dat tikkeltje uitdagender + je moet een beetje gaan puzzelen, maar het puzzelen neemt zeker niet de overhand + de strijd om de overwinning is spannend te noemen + opportuniteiten zien in je eigen steden is de uitdaging, als je die van de anderen ook nog kan ontleden ben je goed bezig
- er zijn maar zes verschillende soorten gebouwen, misschien dat de die-hard-gamer er snel op uitgekeken raakt - het draften, dat systeem kennen we ondertussen nu wel - de strijd om de overwinning is dermate spannend dat het vaak de tie-breakers zijn die het spel beslissen - de eerste speelsessie ben je sowieso gefocust op je eigen steden, een overzicht houden op wat de andere spelers doen, is niet eenvoudig, maar toch wel belangrijk - je bent en blijft natuurlijk afhankelijk van je buren en de tegels die je in handen krijgt, maar ik heb het gevoel dat alle soorten gebouwen in evenwicht liggen in de balans
Conclusie : Between two cities is een spelletje dat aanvankelijk niet hoog op onze wishlist stond, het kondigde zich aan als één van de vele tegelspellen die zouden verschijnen. Het spel was ook niet zo blits en boordevol materiaal als we gewend zijn van Stonemaier games, het zou de eerste titel in hun fictieve "light-serie" kunnen zijn. Maar hebben wij ons even vergist ... dit zou wel eens één van de ontdekkingen van Essen kunnen zijn. Niet voor z'n componenten (die overigens wel erg goed en mooi zijn), niet voor z'n supervernieuwende gameplay, maar gewoon omdat hij zo lekker wegspeelt en dat hij ongetwijfeld véél op tafel zal komen. Daarnaast is ook het feit dat je effectief met je buren aan de slag moet gaan een erg fijn nieuw elementje. Waar je bij 7 Wonders vooral probeerde te werken op kap van je buren of je buren de loef af te steken, ga je nu niet anders kunnen dan opbouwend met je buren samen te werken om je doel te bereiken. Vooral als je op voorhand al zaken en plannen gaat doorspreken voor de volgende tegels die je gaat kiezen wordt het erg leuk (zeker omdat je weet welke tegels je doorstuurt naar de buren). Toppertje in z'n genre!
De mensen die vertrouwd zijn met 7 Wonders gaan in deze beschrijving héél wat zaken herkennen van het basisspel. Kort door de bocht is 7 Wonders - duel de 2 spelersvariant van z'n grote broer. De grootste wijziging is het feit dat er enkel en alleen met 2 kan gespeeld worden en dat er naast de traditionele eindtelling, 2 andere eindcondities zijn die onmiddellijk het pleit voor één van beide spelers beslecht. Zo kan je zowel militair als wetenschappelijk de overwinning op je naam schrijven alvorens alle normale ronden uit te voeren.
Ook qua materiaal en artwork gaat u hier weinig nieuws treffen, maar dat was ook totaal niet nodig. De stijl van 7 Wonders wordt allerminst verloochend en als u het basisspel reeds gespeeld heeft, gaat u héél snel weg zijn met de symboliek en gang van zaken in dit spel. In de doos vind je een speelbordje, 23 kaarten tijdperk I, 23 kaarten tijdperk II, 20 kaarten tijdperk III, 7 gildekaarten, 12 wonderkaarten, 4 militaire fiches, 10 vooruitgangsfiches, 1 conflictpion, 31 muntstukken, 1 speloverzicht en een scoreboekje. Indien je het spel in Essen oppikte heb je misschien ook het "Essen"-wonder en een fraaie metalen conflictpion.
Bij aanvang van het spel wordt het speelbord tussen de spelers gezet, de conflictpion in het midden van het conflictspoor geplaatst. Elke speler krijgt 7 geld, alsook vier gekozen wonderkaarten. Er worden 5 willekeurige voortgangsfiches boven het speelbord gelegd en de militaire fiches worden ook op de daarvoor voorziene plaatsen gelegd. Uit elk tijdperk worden er drie kaarten verwijderd en ongezien terug in de doos gelegd. In de stapel van tijdperk III worden tenslotte 3 willekeurige gildekaarten geschud.
Het grootste verschil speeltechnisch tussen dit spel en z'n grote broer is het draften van de kaarten. Waar je bij 7 Wonders de kaarten doorgeeft, worden de kaarten hier bij aanvang van een tijdperk in het midden van de tafel gelegd in een voorbeschreven opstelling. De helft van de kaarten ligt bij aanvang overigens open, de andere helft gesloten. Zo gauw gedekte kaarten vrij komen te liggen, worden deze ook open gedraaid. In een speelbeurt neemt de speler één van de vrijliggende kaarten en voert hiermee een actie uit. Zo gauw alle kaarten zijn opgespeeld, eindigt het lopende tijdperk.
De mogelijke acties die je kan ondernemen met een kaart : 1) een gebouw optrekken : leg de kaart open voor je neer. Sommige kaarten hebben bouwkosten (geld, materialen, ...), hier moet je uiteraard aan voldoen. Heb je zelf het gevraagde materiaal niet, dan kan je voor 2 geld standaard deze grondstof kopen. Heeft je tegenstander echter deze grondstof, betaal je per grondstof dat hij heeft, 1 geld extra. Sommige gebouwen kan je ook gratis oprichten, enerzijds omdat ze geen kostprijs hebben, anderen kan je gratis bouwen omdat je een vorig gebouw al hebt gebouwd dat hieraan gelinkt is met symbolen (idem basisspel) 2) geld ontvangen : leg de kaart af en ontvang 2 geld + 1 geld per gele kaart tussen je opgerichte gebouwen 3) een wonder bouwen : betaal de kostprijs van het wonder en leg de kaart gedekt onder het wonder, je krijgt onmiddellijk de voordelen van het wonder. In het ganse spel kunnen max. 7 van de 8 wonderen gebouwd worden. Eens het 7de wonder is gebouwd, wordt het laatste wonder sowieso afgelegd.
De symbolen : * militair (rood) : voor elk symbool zet je de conflictpion één stap in de richting van de tegenstander. Komt de pion in een zone met een militaire fiche, krijg je deze fiche (deze levert je punten op aan het einde van het spel). Indien de conflictpion de hoofstad (einde conflictspoor) van de tegenstander bereikt, win je het spel. * wetenschap : telkens je een paar dezelfde symbolen hebt, mag je een vooruitgangsfiche nemen en het afgebeelde effect uitvoeren. Indien je 6 verschillende symbolen weet te verzamelen, win je het spel onmiddellijk.
Einde van het spel : Indien er geen van beide spelers de overwinning kan claimen tijdens het spel, volgt er een slotwaardering. - punten voor militaire fiches - overwinningspunten op gebouwen (geel, blauw, groen en paars) - overwinningspunten voor je wonders - overwinningspunten voor je vooruitgang - elke 3 geld is nog 1 punt waard
Titel : 7 Wonders - duel Auteurs : Antoine Bauza & Bruno Cathala Uitgeverij : Repos production Aantal spelers : 2 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 10+
+ een digitaal spelletje vertaald in een bordspel, de omgekeerde wereld, het moet kunnen + het systeem van knikkers verzamelen door explosies te veroorzaken is erg tof om te doen (het tactiele aspect van het spel is top) + het gesjoemel met de hulp van de prof en het drinken van de gemixte drankjes maken het spel erg leuk + het is en blijft een race voor de prestigefiches, optimaliseren is de boodschap + qua sfeer en spelgevoel zit het hier wel enorm snor
- het concept is fantastisch, maar het kartonnen bouwsel dat je in elkaar moet stoppen, werkt niet perfect. De knikkers blijven niet mooi in hun baan en duwen elkaar soms opzij. - niet alle knikkers zijn van eenzelfde formaat en kleur wat ook wel wat jammer is. - het bouwsel in elkaar knutselen de eerste keer is een spel op zich
Conclusie : Potion explosion is een erg leuk spel, het is gewoon pure fun. Het vertaalt het leuke aspect van de app naar een bordspel. Natuurlijk had een kunststoffen bakje voor de knikkers beter gewerkt, maar zou het waarschijnlijk te duur worden. In weze doe je in dit spel hetzelfde als in de topper van vorig jaar Alchemists, maar hier is het véél leuker en eenvoudiger. Als je de eerste keer heel het spel moet opbouwen valt het wel wat tegen, zeker omdat er al een misprint was in de doos en je er vervangstukken bijkreeg, maar niet echt een handleiding van hoe alles in elkaar moest gestopt worden. Na wat puzzelwerk mag je dan ook trots zijn op het resultaat, dat dan blijkbaar toch niet echt fantastisch werkt. Ik vermoed (en hoop) dat er bij een tweede druk hier rekening mee gehouden wordt, want qua speelgevoel en speelplezier is dit één van de leukere spellen die ik tot nog toe speelde van alle Essen nieuwigheden.
Bullfrogs is een spel dat op de markt kwam via een geslaagde Kickstartercampagne. Daar we deze gemist hadden, zat er niets anders op dan te wachten op de retailversie van het spel. Gelukkig bracht de Braziliaanse uitgeverij Funboxjogos een exemplaartje voor ons mee naar Essen zodat we ook de verzendingskosten konden ontlopen.
In Bullfrogs tracht elke speler de meerderheid te creëren op de leliebladeren met zijn kikkers of brulkikkers (die voor 2 tellen). De leliebladeren tonen een aantal plaatsjes en zo gauw deze gevuld zijn met kikkers, zinkt het blad en wordt het gewaardeerd. De speler die er het beste vertegenwoordigd is, zal met de punten gaan lopen. De kikkers springen echter naar aangrenzende bladeren en wie geen plaatsje meer heeft, komt van het speelveld terug naar de voorraad. Wie aan het einde van het spel het meeste punten verzamelde aan leliebladeren en kikkers op de centrale stamkaart heeft gekregen, zal het spel winnen.
In het doosje zitten 49 kaarten, waaronder 10 leliebladeren in de kleur van de spelers, 4 hulpkaarten en 5 startkaarten (stamkaart en vier omliggende kaarten met 6 plaatsen). Daarnaast zijn er 64 kikkerpionnen, waarvan telkens 14 kikkers en 2 brulkikkers in iedere kleur.
Elke speler neemt z'n leliebladeren, schudt deze en trekt er drie op handen, de resterende vormen de trekstapel. Hij krijgt ook een overzichtskaartje. De stamkaart wordt centraal op de tafel gelegd, de 4 andere startkaarten worden er in een kruisvorm naast gelegd. De jongste speler begint het spel.
Als je aan de beurt bent, voer je de volgende acties uit :
1) speel een lelieblad : leg een lelieblad uit je handen aan de stamkaart of een eerder geplaatst lelieblad. Aangrenzend wil zeggen dat er een volledig zijde elkaar moet raken (diagoneel mag niet).
2) voer acties uit : het aantal pictogrammen linksboven op de leliekaart bepaalt hoeveel acties je mag uitvoeren. Er zijn twee soorten acties die je naar believen mag uitvoeren zolang je je limiet maar niet overschrijdt.
- kikkers inzetten : plaats een eigen (brul)kikker op een aangrenzend lelieblad van de zojuist geplaatste kaart (dus niet op zojuist geplaatste blad, niet op de stam, niet meer dan 2 kikkers op hetzelfde blad in deze stap). Indien je niet genoeg kikkers in je voorraad hebt, mag je ergens anders een kikker verwijderen om hier te gebruiken.
- sabotage : verzet een kikker van je tegenstander van een kaart aangrenzend aan het zojuist geplaatste lelieblad (brulkikkers mag je niet verplaatsen, een kikker op de stam kan ook niet verplaatst worden)
3) scoor leliebladeren (indien nodig)
Indien er een lelieblad volledig gevuld is met kikkers, wordt dit blad gewaardeerd. Indien er meerdere bladeren vol zijn, kiest de actieve speler in welke volgorde ze gewaardeerd worden.
- tel (brul)kikkers : de spelers tellen de kracht van hun aanwezige kikkers (kikker = 1, brulkikker = 2). De speler met het meeste kracht wint de strijd. Bij gelijke stand wint niemand.
- spring met (brul)kikkers : na de strijd springen de kikkers naar aangrenzende bladeren, de actieve speler kiest naar waar de kikkers springen, maar moet ze wel in volgende volgorde laten springen : kikkers van verliezende spelers, brulkikkers van verliezende spelers, kikkers van winnende speler, brulkikkers van winnende speler. Er zullen maximaal vier kikkers springen aangezien er op elk aangrenzend blad max. 1 kikker mag terecht komen. Alle overgebleven kikkers gaan terug naar de voorraad van de speler, brulkikkers worden uit het spel genomen. In geval van gelijkspel wordt de actieve speler als winnaar beschouwd voor het verspringen van de kikkers.
- verwijder lelieblad : het zinkende lelieblad gaat naar de winnaar die het bijhoudt tot het einde van het spel als punten. Indien er niemand won, wordt het blad verwijderd uit het spel. Indien er meerdere leliebladeren gevuld zijn, herhaal je bovenstaande stappen.
- verschuif lelieblad (indien nodig) : nadat leliebladeren zijn weggenomen, kunnen gaten zijn ontstaan. De actieve speler bepaalt zelf waar hij de leliebladeren tegen schuift ( de stam kan niet verschuiven, de bladeren schuiven 1 voor 1, je moet proberen ze niet op één lange rij te leggen.
4) neem een nieuw lelieblad : indien er nog kaarten in de trekstapel voor handen zijn, trekt de speler één extra kaart op handen. Daarna gaat de beurt naar de linkerbuur.
Zo gauw alle leliebladeren gespeeld zijn, eindigt het spel en volgt er een slotwaardering. Elke speler telt de punten op de verzamelde leliebladeren, een eigen lelieblad is 1 extra punt waard. Daarnaast levert elke eigen kikker op de stam 1 punt op, elke eigen brulkikker 2 punten. De speler met de meeste kracht op de stam scoort 3 punten extra, indien gelijke stand krijgt niemand deze 3 bonuspunten.
De speler met het hoogst aantal ovewinningspunten wint het spel. Bij gelijke stand tel je de overgebleven kikkers (1 punt) en brulkikkers (2 punten) op de overgebleven leliebladeren.
+ de tegels zijn kleurrijk, de blokjes verrassend te noemen + puzzelen is de boodschap, optimaal je blokjes plaatsen om punten te scoren is altijd leuk + het bijtrekken van blokjes is ideaal, een slechte beurt laat je toe om meer blokjes te trekken zodat je meer opties hebt in een volgende beurt
- de blokjes zijn verrassend met hun felle, blinkende kleurtjes, maar bij kunstlicht zijn ze soms moeilijk van elkaar te onderscheiden - de blokjes zijn ook nogal licht plastic, het is geen ramp, maar hout had ook fijn geweest
Conclusie : als ik Gobblestones speel, kan ik me niet ontdoen van het feit dat ik een Qwirklegevoel heb, maar dan op een bord. De spelregels zijn simpel, duidelijk en rechtlijnig, maar zorgden aanvankelijk voor een foutje. Wij speelden een variant waarbij je je tegels niet in een rechte lijn moest plaatsen. Dit maakte het spel een stuk makkelijker, maar op zich ook wel sneller en meer fun. Als je volgens de regels speelt, is het spel wel uitgebalanceerder. Je moet je plaatsing goed overwegen, met 2 goed geplaatste blokjes scoor je soms beter dan met een combo van 5, zeker als je weet dat je in het eerste geval nog 3 tegels extra mag trekken en bij het tweede geval niets. Gobblestones is dus een leuk puzzelspel, met mooi maar raar materiaal, dat door families zeker gesmaakt zal worden.
Vandaag nemen we een spel onder de loep dat reeds vorig jaar verscheen, maar dat in geen tijd was uitverkocht. Ondertussen verscheen er een Duitse versie en in Essen kwam er ook een tweede druk van de Engelse versie uit, samen met een uitbreiding (waarover later meer). In Evolution tracht je jouw diersoorten te laten overleven, rekening houdend met de voedselschaarste en tracht je zo veel mogelijk voort te planten. De speler die aan het einde van het spel het meeste voedsel wist te verorberen en wiens soorten het meest uitgebreid zijn, wint dit spel der evolutie.
In de stevige doos, waarvan het papier wel losjes bevestigd is, vind je 1 speelbord (waterpoel), 1 startspelerfiche (supergrote houten dino), 129 kaarten, 24 soortborden, 48 houten markers, 240 voedselfiches, 6 voedselzakjes en 6 speeloverzichten. De spelopstelling is één van de eenvoudigste ooit, zeker voor dit type van spel.
De waterpoel wordt in het midden van de tafel gelegd, de voedselfiches als een voorraad ernaast. Elke speler ontvangt één soortbord met daarop 2 houten markers (op waarden 1 populatie en grootte dier) en één voedselzakje. De kaarten worden geschud en als trekstapel klaargelegd. Tenslotte wordt er willekeurig een startspeler gekozen die de startspelerfiche voor zich zet. (foto : Henk Rolleman - al het materiaal)
Evolution wordt gespeeld over verschillende ronden, die elk bestaan uit 4 fasen. Fase 1 : uitdelen van de kaarten Elke speler die geen soort heeft, krijgt sowieso één soort gratis met 2 houten markers op waarde 1 (zoals bij de startopstelling). Daarnaast krijgt elke speler standaard 3 kaarten + 1 kaart per soort dat hij voor zich heeft liggen. Indien de trekstapel is opgebruikt, schud je de stapel en vorm je een nieuwe trekstapel. Na deze lopende ronde eindigt het spel.
Fase 2 : voedsel selecteren Elke speler kiest één van z'n kaarten om in de waterpoel te leggen. Rechtsonder op de kaarten staat de voedselwaarde die jij wil toevoegen aan de waterpoel. De kaarten worden er voorlopig gedekt gelegd en zullen later bepalen wat de hoeveelheid voedsel is dat die ronde kan verdeeld worden.
Fase 3 : kaarten spelen In deze fase spelen de spelers in speelvolgorde hun kaarten uit of beslissen ze om ze te houden voor de volgende ronde. Er zijn drie dingen die je met de kaarten kan doen. - speel een kaart : leg de kaart gedekt bij één van je soorten. Hou er rekening mee dat er maximaal drie kaarten bij elke soort geplaatst mogen worden en dat er bij één soort nooit twee dezelfde kaarten mogen liggen. Nadat alle spelers aan de beurt zijn geweest worden deze kaarten opengedraaid en kan iedereen zien hoe de soort zich heeft aangepast en welke eigenschappen de soort heeft. - start een nieuwe soort : leg één kaart op de open aflegstapel, neem een nieuwe soort en leg deze links of rechts naast je andere soorten (niet ertussen) en leg 2 houten markers op waarde 1 - vergroot populatie of grootte : leg één kaart op de open aflegstapel en verplaats één houten marker een plaatsje naar rechts. Op deze manier verhoog je de populatie (hoeveelheid dieren) of de grootte van het dier (belangrijk om carnivoren te weerstaan of zelf sterk te staan als carnivoor). Je kan max. waarde 6 bereiken van beiden sporen.
Fase 4 : Voeden - Draai de voedselkaarten in de waterpoel open en tel de waarden van de kaarten op. Leg zoveel voedselfiches in de waterpoel. Het zou zelfs kunnen dat dit een negatief aantal is en dat je voedselfiches moet verwijderen indien mogelijk. Sommige kaarten (met groene rand) hun effect wordt nu getriggerd. Zij zullen voor hun beurt mogen voedselfiches nemen bijvoorbeeld. - Voed de soorten : beginnende vanaf de startspeler moet elke speler z'n hongerige soorten voeden. Hongerig wil zeggen dat er minder voedselfiches op het bordje liggen dan dat er populatie is. Elk voedselfiche is een punt waard aan het einde van het spel. De herbivoren nemen gewoon 1 voedselfiche van de waterpoel en leggen deze op hun soortbordje. Je mag echter nooit meer voedsel nemen dan je populatie groot is. Carnivoren eten echter nooit van de waterpoel. Zij vallen andere soorten aan, op voorwaarde dat hun grootte kleiner is dan die van zichzelf. Daarnaast moet hij kunnen weerstaan aan alle verdedigende eigenschappen van het aangevallen dier. Gevolg van zo'n aanval is dat de populatie van het aangevallen dier met 1 verminder (het zou kunnen zijn dat de speler nu ook 1 voedselfiche moet afleggen). De carnivoor neemt een voedselfiche uit de voorraad en legt deze op z'n bord (de fiches zijn dubbelzijdig bedrukt, één kant met planten, andere kant met vlees). Indien de populatie van het slachtoffer op nul komt, is de soort uitgestorven. Dit voeden blijven de spelers uitvoeren tot er geen voedsel meer in de waterpoel is, tot de soorten voldaan zijn en/of tot de carnivoren niet meer kunnen aanvallen. Indien er te weinig voedsel is, verdwijnt er populatie bij de soorten tot er aan de voedselvoorwaarde voldaan is. Op deze manier kunnen dieren ook uitsterven. De voedselfiches worden nadien in het voedselzakje van de speler gestopt en leveren punten op aan het einde van het spel. Eventueel resterende voedselfiches blijven in de waterpoel. De startspeler wordt doorgeschoven naar de linkerbuur.
Uitsterven : Indien een soort uitsterft, wordt de soort uit het spel verwijderd. Ook de kaarten worden afgelegd, maar de speler krijgt onmiddellijk hetzelfde aantal kaarten op handen van de trekstapel.
Einde van het spel : Indien de stapel is geschud tijdens fase 1 eindigt het spel na de lopende ronde. Indien de stapel werd geschud op een ander moment (door het uitsterven van soorten en het vervangen van kaarten), wordt er nog een volledige ronde gespeeld alvorens het spel eindigt. De speler scoren 1 punt per voedselfiche in hun voedselzakje, punten voor de populatie van de soorten en 1 punt voor elke kaart bij hun soorten. De speler met de meeste punten wint het spel. Bij gelijke stand wint de speler met de meeste kaarten bij z'n soorten. Indien nog gelijk wordt er naar de populatiepunten gekeken. (foto : Henk Rolleman - de 17 verschillende kaarten)
Titel : Evolution Auteurs : Dominic Crapuchettes, Dmitry Knorre & Sergey Machin Uitgeverij : North Star Games Aantal spelers : 2-6 Speelduur : 60 min. Leeftijd : 10+
+ tof spelconcept met de verschuivende borden, het knappe vikingsbootje en sfeervolle kaartjes + het is niet meer dan het verzamelen van de juiste kaarten, maar toch is het leuk + de spelregels zijn op zich eenvoudig, eens je de verschillende mogelijkheden kent + als je het spel een beetje in de vingers hebt, ga je echt wel tactischer spelen en op voorhand kijken waar de grote punten te verdienen zijn, want de strijd kan erg spannend verlopen en op het einde uitdraaien op een thriller
- het is niet véél meer dan het verzamelen van kaarten, dus superveel uitdaging is het nu misschien ook weer niet - je mag met elke pion een beurt spelen, in het begin durf je dat al wel eens te vergeten - misschien had men een overzichtje van de mogelijke acties op een overzichtskaartje kunnen printen (of de achterkant van de spelregels)
Conclusie : Hengist is een alleraardigst 2-spelerspel. Vaak lees ik negatieve kritieken omtrent deze titel, maar die vind ik niet terecht. Feit is dat Lookout vorig jaar met Patchwork een toppertje in huis had. Deze Hengist moet daar misschien wel wat voor onderdoen, maar op zich is dit ook gewoon een leuk spel. Ander thema, ander spelverloop, ander spelprincipe, ... maar is dat niet datgene waar we nood aan hebben?
Vandaag een nieuwe titel van Trefl. Alhoewel nieuw niet echt het juiste woord is. Met Atlantis brengen ze wederom een remake van een ouder spel. Dit keer gaat het om "Vineta" dat enkele jaren geleden bij Winningmoves verscheen. Wij hadden de originele versie in huis en die beviel ons zonder meer, ik weet eigenlijk niet exact meer waarom we hem ooit hebben van de hand gedaan. Misschien dat de toenmalige opslagplaats een beetje te klein werd. We zijn dan ook zeer blij dat we deze titel, met véél fraaier artwork, kunnen toevoegen aan onze collectie.
In de doos vind je een speelbord, 9 eilandregio's, 35 huizen (in 5 kleuren), 150 godenkaarten (30/speler), 2-delig startspelerfiche, 9 regiomarkers, 5 huismarkers en 5 godenfiches. Het speelbord wordt gevormd door de 9 regio's aan elkaar te leggen op de daarvoor voorziene plaatsen. Elke speler kiest een godenfiche en de bijpassende stapel godenkaarten. Deze worden geschud en elke speler neemt er 7 op handen. De regiofiches worden geschud en elke speler trekt er één gedekt, die hij geheim houdt voor de andere spelers. Je doet identiek hetzelfde met de huisfiches. Deze fiches geven aan welke kleur van huizen en welke regio je moet trachten te sparen. Om beurten plaatsen de spelers de huizen op een regio naar keuze. Op deze manier kan je de tegenspelers al proberen te misleiden over jouw kleur en regio. De oudste speler neemt de startspelerfiche.
In Atlantis nemen de spelers de rol aan van goden, die samen beslissen om Atlantis in de oceaan te laten zinken. Elke god zal een bepaalde regio willen sparen, alsook een bepaalde kleur van huisjes proberen te redden van de vloed. Deze verdoken opdrachten zorgen voor een spannend steekspel tussen de spelers, die elk hun eigen doelstellingen voor ogen dienen te houden. De speler die aan het einde van het verhaal het meeste punten sprokkelt door het redden van huizen, het vrijwaren van zijn regio en het verzamelen van huizen uit ondergelopen gebieden wint het spel.
(de nieuwe versie) (de oude versie)
Het spel verloopt over acht ronden, die standaard bestaan uit 3 beurten waarin de goden hun kaarten gaan uitspelen. Er zijn twee types van godenkaarten, stormkaarten en actiekaarten. De stormkaarten hebben waarde 1 tot en met 4 en +/- 7 kaart. Als je één van deze stormkaarten speelt, leg je ze naast de desbetreffende regio (ben je de eerste leg je ook je godenfiche op deze regio). Je kan maar een storm starten in één regio dus. In de andere gevallen moet je de kracht van de storm laten toenemen (of afnemen) door stormkaarten toe te voegen. Nadat alle spelers een kaart speelden, geeft de startspeler het binnenste deel van de startspelerfiche aan z'n linkerbuurman die nu als eerste een kaart speelt. Als iedereen nu een kaart speelde, geeft deze speler het binnenste deel naar de derde speler die het laatste rondje inzet. Nadat deze 3 beurten gespeeld zijn, gaat de regio met het meeste storm zinken. De spelers nemen in volgorde van gespeelde kaarten een aantal huizen (gelijk aan de waarde van de kaart) van de regio bij zich. Elk huis levevert op het einde van het spel 1 punt op. Indien er een gelijke stand is qua storm wordt er nog een rondje gespeeld om een verschil te bepalen. De +/- 7 kaarten gaan terug naar de aflegstapel van de eigenaars, hiervoor kan je geen huizen verdienen. Eventueel resterende huizen gaan terug in de doos. Alle gespeelde stormkaarten gaan naar de respectievelijke aflegstapels en de startspeler geeft de hele startspelerfiche aan z'n linkerbuur.
Zo gauw er acht rondes gespeeld zijn en slechts één regio overblijft, volgt de slotwaardering. Elk verzameld huis levert 1 punt op, elk eigen huis dat nog op de overlevende regio staat, is 3 punten waard en de regio die overblijft is een aantal punten waard zoals aangegeven op het regiofiche (2,4 of 7). De speler met de meeste punten wint het spel.
De actiekaarten : - valse profeet : verzet een huis uit een regio naar een bedreigde regio - vluchten : verzet twee huizen uit een bedreigde regio naar een andere regio - veranderlijke wind : neem een kaart uit de stapel stormkaarten bij een regio en plaats deze bij een andere regio - kalme zee : verwijder één kaart uit de stapel stormkaarten bij een regio en leg in de aflegstapel van de eigenaar - gesloten regio : sluit een regio af tot het einde van de ronde - één ronde meer : de ronde duurt één beurt langer - één ronde minder : de ronde duurt één beurt minder - goddelijke interventie : annuleer de eigenschap van een andere actiekaart
Titel : Atlantis Auteurs :Mauricio V. Gibrin, Mauricio Miyaji & Fabiano Onca Uitgeverij : Trefl Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 45 min. Leeftijd : 10+
+ simpel en elegant kaartspelletje + artwork is a piece of art, letterlijk en figuurlijk, ook de kwaliteit van de kaarten is schitterend + het doosje is stevig, er zit weer zo'n plastic dekseltje in om alles netjes op z'n plaats te houden
- het is op zich misschien iets te eenvoudig voor de hoge kostprijs (Amerikaans materiaal weet je wel) - de fiches trap/luchter vind ik persoonlijk nogal flets - misschien moeten er nog meer speelsessies volgen, maar ik heb de indruk dat het vaak een race is om zo snel mogelijk je gallerijen vol te krijgen, die vier punten zijn misschien iets te krachtig
Conclusie : Musée is een sfeervol, luchtig en eenvoudig kaartspel. Je probeert zoals bij Qwinto in te schatten welke kaarten je in een rij nog kan gaan toevoegen, laat ruimtes en probeert vooral de juiste kaarten naast en boven elkaar te krijgen. Werk je dan ook nog snel een rij af, dan krijg je (in mijn ogen) de iets te sterke 4 puntenfiches. Het spel is leuk, snel uitgelegd en kan wel eens vaker op tafel komen, maar de hoge kostprijs schrikt hier toch wel af. Als je het spel eens op de kop kan tikken, of bij één of ander spel als extra bij aanschaffen, dan is het misschien wel de moeite voor jou.
Savanne is het spel van Trefl met de schattige diertjes die enkel in het Pools en Duits is verschenen. Ik weet niet of er op termijn plannen zijn om dit spel in het Engels uit te brengen, op zich doet het er ook weinig toe aangezien het materiaal taalonafhankelijk is. In het mooie kleurrijke doosje vind je een speelbord, 25 dierenkaarten (in vijf kleuren), 5 spelerfiches en 6 zeszijdige dobbelstenen.
Het speelbord wordt in het midden van de tafel gelegd en toont de racebaan naar de waterpoel. De speler die 2 van z'n dieren als eerste bij de waterpoel krijgt, is overigens de winnaar in dit spel. Elke speler krijgt een spelersmarker en de dierkaarten in de overeenkomstige kleur. De dierenkaarten zijn overigens dubbelzijdig, één kant voor de basisversie, de andere kant voor de gevorderde versie waarin de dieren een extra eigenschap hebben. Afhankelijk van het aantal spelers en de gekozen variant zijn er een aantal banen op het speelbord beschikbaar of worden er enkele afgedekt. De speler die het snelste kan rennen wordt de startspeler en neemt de zes dobbelstenen.
In een beurt gooi je de zes dobbelstenen en ga je ze op dierenkaarten naar keuze plaatsen. Ofwel plaats je ze op je eigen dieren, met de bedoeling deze dieren stappen te laten zetten op de baan. Ofwel plaats je deze op dieren van tegenstanders (waarde 6) zodat deze vooruit gaan.
Enkele plaatsingsregels : - op een dierenkaart mogen zoveel dobbelstenen geplaatst worden in één beurt als je wil - indien er op een dierenkaart reeds dobbelstenen liggen, mogen er hier geen bij op gelegd worden - je mag enkel dobbelstenen plaatsen die overeenkomen met de afgebeelde waarde natuurlijk - je mag de resterende dobbelstenen hergooien, maar moet elke keer minstens één dobbelsteen kunnen onderbrengen - als je geen mogelijkheden meer hebt, is je beurt volledig over en mag je je dieren niet verplaatsen (= verloren beurt) - een waarde 6 moet op een dierenkaart van een tegenstander gelegd worden, je zet het dier onmiddellijk één plaats verder op de baan en legt de dobbelsteen terzijde
Als je beslist om te stoppen met gooien en je hebt jezelf niet kapot gegooid, mag je jouw dieren met dobbelstenen op verzetten : - je verzet hen een aantal stappen gelijk aan het aantal dobbelstenen dat erop ligt - je mag over andere dieren overspringen - je mag max. twee dieren op hetzelfde vak laten eindigen - liggen er reeds twee dieren op het eindvak, moet je het vak ervoor stoppen (resterende dobbelstenen vervallen) - een dier dat onder een ander dier zit, is voorlopig geblokkeerd (je zou zo'n dier kunnen verplaatsen met een 6 bijvoorbeeld)
De gevorderden variant : Langs de ene kant zijn er minder banen beschikbaar, dus het wordt allemaal een beetje drukker op het speelbord. Anderzijds kan je profiteren van de voordelen (eigenschappen van de dieren). Je bepaalt zelf of je met alle eigenschappen speelt, of een mix. - Antilope : indien deze z'n beurt zou eindigen op een plaats met 2 dieren, springt hij over deze dieren naar de eerstvolgende plaats waar hij terecht kan komen - Giraf : bereikt de waterpoel sneller met z'n lange nek, bij vak 7 is hij al op het einde van de baan en verlaat hij het speelbord - Zebra : de zebra kan van baan wisselen en een stap schuin vooruit plaatsen - Olifant : op de olifant kan geen ander dier eindigen, enkel een andere olifant kan erop plaatsvatten (een antilope kan ook niet over één olifant springen), de dieren blijven netjes achter de olifant staan in dit geval - Leeuw : een leeuw doet de dieren op het doelveld schrikken en verplaatst ze naar de baan links of rechts. Indien deze beweging niet mogelijk is, wordt het dier een vakje terug geplaatst. De leeuw laat ook andere leeuwen schrikken.
Titel : Savanne Auteurs : Jan Madejski & Lukasz M. Pogoda Uitgeverij : Trefl Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 20 min. Leeftijd : 6+
+ prachtige kaarten, retro-achtige illustraties + set-collecting op een andere manier + hoe krijg ik die kaart op mijn handen in mijn persoonlijke voorraad, dat blijkt niet makkelijk + ten gepaste tijde durven laten schieten, dat lijkt me de boodschap + je moet wel dergelijk keuzes maken en zal soms niet weten welke kaart je nu best uitspeelt
- het is en blijft een kaartspelletje waarbij je ook wat geluk moet hebben dat je de juiste kaart op het juiste moment kan uitspelen
Conclusie : Pi mal pflaumen is zo'n spelletje dat hoogstwaarschijnlijk weinig aandacht zal krijgen buiten Duitsland. De titel klinkt nogal raar en verwijst in de verste verte niet naar het thema. Dit is een kaartspelletje met een twist waarop ze bij Pegasus een patent hebben en ik hou wel van dit spel. Het is makkelijk om uit te leggen, maar zo moeilijk om in handen te krijgen. Je wil op het juiste moment aan de beurt zijn om als eerste te mogen kiezen, maar anderzijds wil je de volgende ronde liefst niet als eerste beginnen. Voor zo'n eenvoudig spelletje heb je toch wel wat keuzes. En dan ben je nog geen punten aan het verdienen, want dit doe je enkel door setjes te verzamelen. Dit spelletje is pareltje, verscholen onder prachtig artwork en een ietwat rare titel.
+ een klein economiespelletje, zo zijn er niet al te veel + het opzet waarbij je spulletjes aankoopt en daarna terug met winst probeert te verkopen oogt leuk
- het spel is redelijk saai en repetitief en komt pas in een stroomversnelling als er een aantal voorwerpen zijn verkocht - het verschil tussen de geldfiches is miniem te noemen, ook de druk van de getallen erop is belachelijk klein, erg hinderlijk
Conclusie : weinig plus-, maar ook weinig minpunten, dat verraadt misschien al een beetje wat ik over dit spel vind. Het spel is niet superslecht ofzo, maar het is gewoon een beetje te beperkt. Aanvankelijk is het nog wel geinig en probeer je tegeltjes te kopen tegen een lage prijs, vaak vis je achter het net, maar soms ga je ook een slagje kunnen slaan. Maar waartoe leidt het eigenlijk? Je verdient een fiche, je bent het de ronde nadien terug kwijt, als je geluk hebt met winst, maar in het begin van het spel zou dat ook wel met verlies kunnen zijn. Ga je voor de aanschaf van véél fiches, of concentreer je je op een fiche waar de kans groter van is dat hij terug verkocht kan worden. Het dobbelen in dit spel is wel belangrijk, je mag dan wel één dobbelsteen hergooien, maar toch is het juiste resultaat op het juiste moment cruciaal. Not really my cup of tea!
+ als fan van Ystari heeft de titel al een streepje voor, maar het voldoet ook nog aan de verwachtingen + het materiaal is schitterend, prachtig artwork, allemaal erg sfeervol + dit is het type spel waar ik wel arm van word, het is niet te moeilijk, duurt niet te lang, maar je moet toch netjes proberen op te bouwen + thematisch zit dit spel leuk in elkaar, je moet je acteurs en helpers aanschaffen, figuranten in de achtergrond zetten, kledij naaien en decor bouwen + doelkaarten zijn altijd leuk in een spel, dat is hier niet anders + de scores liggen erg dicht bij elkaar, maar dat is logisch gezien het feit dat je moeilijk aan punten komt, hier geen superscores
- we speelden dit net na een spel van Duitse degelijkheid en dan merk je toch dat men in Frankrijk het moeilijk heeft met symbolen te gebruiken in het spel. Enkele kleinere regels aanduiden door een symbooltje is en blijft moeilijk - misschien gaat een spelletje Shakespeare wel vaak zo goed als identiek verlopen. Ik zie op zich weinig zijwegen, je volgt de flow of play (maar mij stoort het echt wel niet) - als je een doelkaart voor ogen hebt om binnen te halen en je trekt ze niet, kan dat wel eens frustrerend zijn, maar normaal gezien trek je eerst een kaart en ga je er dan naar werken
Conclusie : Shakespeare is één van de titels die nog niet ons bezit zijn, maar die zeker op de wishlist staan. Het voldoet aan alle verwachtingen die ik er van had : een pretentieloos spel met een biedsysteempje, workerplacement, opbouwen van je decor, acteurs, ... het trachten volbrengen van doelkaarten en vooral niet uit het oog verliezen dat je op alle sporen vooruit gaat om punten te scoren en geld te verzamelen en vooral geen punten te verliezen.
Octodice is een dobbelspel, zoals de naam waarschijnlijk al doet vermoeden, dat zich afspeelt in de wereld van Aquasphere, het spel van Stefan Feld dat vorig jaar op de markt kwam en toch wel wat furore maakte. Het spel greep zelfs maar net naast de Gouden Ludo, de belangrijkste Vlaamse spellenprijs. Octodice mag echter in niets met Aquasphere vergeleken worden, enkel het thema is geleend, voor de rest gaat het hier over een totaal ander spel. Wat wel handig is als je Aquasphere kent, is dat de symboliek volledig hetzelfde is, overwinningspunten worden bijvoorbeeld weergegeven met gloeilampen, er komen weer robotjes, edelstenen, labuitbreidingen en onderzeeërs aan te pas en die verduivelde octopussen moet je ook weer gaan opzoeken. Ook de opbouw van het spelverloop komt terug, er wordt in 3 grote ronden gespeeld, met na elke ronde een tussentelling en aan het einde een slottelling.
In het doosje vind je een serieus dikke scoreblok, 9 dubbelzijdige labtegels, 16 markers (in 4 kleuren), 3 witte en 3 zwarte dobbelstenen. De speler die het beste dobbelt en vooral de beste beslissingen maakt op het juiste moment zal het meeste overwinningspunten binnenrijven en de winst naar zich toehalen. Elke speler krijgt een blaadje van de scoreblok, de 9 labtegels worden per niveau gesorteerd en klaargelegd met erboven een marker van elke spelerskleur. De resterende marker wordt voor de spelers gelegd om aan te geven wie met welke kleur speelt.
Het spel verloopt dus over zes ronden, opgebouwd uit 3 x 2 ronden, die elk een tussentelling hebben en aan het eind nog een slottelling. In je beurt doorloop je vier fasen : 1) het gooien van de dobbelstenen 2) 2 hoofdacties uitvoeren 3) een octopusactie uitvoeren (indien mogelijk) 4) bonusactie voor de tegenstanders (indien gewenst)
1) Gooi de zes dobbelstenen en leg er 2 opzij. Daarna gooi je de resterende vier en leg je weer 2 dobbelstenen opzij. Tenslotte gooi je de laatste 2 dobbelstenen en leg je ze bij de anderen. Deze dobbelstenen ga je gebruiken in stap 2).
2) Je voert 2 hoofdacties uit. Om een hoofdactie uit te voeren moet je een witte en een zwarte dobbelsteen combineren. De witte dobbelsteen bepaalt de actie die je kiest, de zwarte dobbelsteen bepaalt in vele gevallen de kleur of het aantal keer je iets gaat doen. Je kan max. 2 combinaties gaan maken in je beurt. Wanneer je het laatste vakje afkruist van een actie, is deze actie niet meer mogelijk. Je noteert je eventuele scores op het blaadje bij A en B. De acties : - kristallen : kruis een vakje uit en ontvang een aantal punten gelijk aan de zwarte dobbelsteen - onderzoek : kruis een cirkel aan van de gegooide kleur op de zwarte dobbelsteen. Let op, deze moeten in volgorde (geel, rood, blauw, groen en wit). - laboratorium : beweeg je blokje een labtegel naar onder, overeenkomstig met het gegooide getal op de zwarte dobbelsteen. Je moet beginnen met de 0-tegels, nadien de 1 en tenslotte de 2-tegels. Vanaf dit moment kan je de eigenschap van de tegel gebruiken. - robot : kruis het meest linkse vakje uit van de gegooide kleur op de zwarte dobbelsteen. Je krijgt de punten die ernaast staan. - onderzeeër : kruis het vakje uit in de gegooide kleur op de zwarte dobbelsteen. Je krijgt hiervoor nog geen punten.
3) In elke 2 ronden moet je op z'n minst 2 octopussen proberen te gooien. Voor elke octopus die je gooit, kruis je deze af in het vakje van de tussentelling. Slaag je er niet in om er 2 te doorkruisen, zal je 2 strafpunten oplopen bij de tussentelling. Indien je 2 of meer octopussen gooide, krijg je ook een aantal punten extra (2/3/4/5/6 octopussen leveren 1/3/4/6/7 punten op).
4) In elke 2 ronden mag je tot 2 keer toe de dobbelstenen van een tegenstander gebruiken. De tegenstander mag zelf bepalen welke 2 dobbelstenen hij combineert, zij het voor een hoofdactie of een octopusactie. Ze schrijven de verworven punten met deze actie onmiddellijk in één van beide vakjes achter het oog-symbool. Je mag dit niet 2 keer doen in één beurt van een tegenspeler.
Tussentelling : - voor elke uitgekruiste onderzeeër krijg je 1 punt per uitgekruiste robot van dezelfde kleur - je verliest 2 punten als je beide octopussen niet hebt doorgekruist - tel je punten van de 2 afgelopen ronden en de tussentelling op en schrijf dit eindtotaal in het daarvoor voorziene vak
Eindtelling : - de speler die het meeste kristallen uitkruiste ontvangt 4 punten, de 2de meeste krijgt 2 punten - voor elke labuitbreiding die op niveau 2 is geraakt, krijg je de punten als je aan de voorwaarden voldoet Tel tenslotte alle punten op (3 tussentellingen en eindtelling) en de speler met de meeste punten wint het spel.
Titel : Octodice Auteur : Christophe Toussaint Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 1-4 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 10+
+ prachtige kaarten van een groot formaat + de eigenschappen van de gebouwen zijn duidelijk + de gameplay is vlot, supervlot + eigenlijk is dit een mini-7-wonders gecombineerd met het concept microgame van Loveletter + we houden wel van microgames, met weinig materiaal toch een deftig spel in elkaar boksen, missie geslaagd hier
- de scores kunnen wel serieus uiteen lopen - je moet de kaarten even bestuderen vooraleer je het spel begint, het is erg belangrijk dat je weet welke combo's er mogelijk zijn - de herspeelbaarheid is misschien wel wat beperkt, extra kaarten dringen zich toch misschien enigszins op
Conclusie : Tides of time kreeg al héél wat gerucht voor Essen en dat is op zich wel terecht. Het is een knap microgame waarbij je op korte termijn leuke combo's probeert te scoren. Het feit dat je een kaart afgooit en bijhoudt voor de 2de en 3de ronde maken dat je iets kan opbouwen, maar zorgt er misschien ook voor dat je vaak met hetzelfde punten wil scoren. Het spel is goed, vlot, mooi, maar of het na enkele sessies nog zal boeien, dat is nog afwachten.
De kaartspelletjes van Pegasus staan meestal garant voor speelplezier en kaartspellen met een twist. Als de naam Matthias Cramer hier nu ook nog op verschijnt, dan is de interesse helemaal gewekt. Als je de artwork van het doosje en de kaarten bekijkt, lijk je wel in een oud plantenencyclopedietje te liggen snuisteren, zo mooi getekend. De titel van het spel zou een Duitse uitdrukking zijn waarmee men aangeeft hoeveel iets bij benadering is. Dat werd me toch verteld door de hostess van de Pegasus-stand in Essen. In het doosje zitten 119 kaarten, waarvan 75 fruitkaarten (25 voor de 3 ronden), 18 pruimkaarten, 18 pi-kaarten, 1 wachthondkaart en 7 speelvolgordekaarten.
De pi- en pruimenkaarten worden als aparte stapels opzij gelegd. De fruitkaarten worden gesorteerd per ronde (I, II en III) en afhankelijk van het aantal spelers worden er enkele kaarten uit het spel verwijderd. De speelvolgordekaarten worden in het midden van de tafel gelegd. Je gebruikt enkel diegenen gelijk aan het aantal spelers, waarbij de laatste speler de kaart met het pruimsymbool op ontvangt.
Pi mal Pflaumen wordt gespeeld over 3 ronden, die op hun beurt bestaan uit 6 slagen. In elke slag zal elke speler exact 1 fruitkaart mogen kiezen en de bijbehorende actie uitvoeren. Daarnaast probeer je met je verzamelde fruitkaarten combinaties te maken die punten opleveren. De speler die dit het beste doet, wint het spel.
Hoe ziet een slag eruit? - de startspeler speelt één kaart op tafel, de andere spelers doen exact hetzelfde. Elke speler mag z'n uitgespeelde kaart versterken met eventuele pi-kaarten die ze in vorige slagen verdiend hebben. - geef elke speler een volgordekaart afhankelijk van de waarde van z'n gespeelde kaart, de hoogste kaart krijgt nummer 1, de 2de hoogste nummer 2, enz. - in deze volgorde nemen de spelers om beurten één van de gespeelde kaarten en leggen deze open voor zich neer in hun vitrine. - indien de gekozen kaart een speciale actie heeft, moet je deze onmiddellijk uitvoeren. Je kan de genomen kaart ook gaan combineren met andere reeds verzamelde kaarten om combinaties te vormen - deze werkwijze wordt herhaald tot alle spelers een kaart hebben gekozen. De laatste speler neemt de laatste resterende kaart en krijgt bovendien ook nog een pruimenkaart van de stapel. Deze pruimenkaart kan gebruikt worden in combinaties, maar levert geen speciale actie op - de speler met volgordekaart 1 begint de volgende slag, de volgordekaarten worden terug in het midden gelegd.
Speciale acties : - neem de wachthondkaart : spelers kunnen bij jou geen fruitkaarten komen stelen. De hond blijft bij jou liggen tot een andere speler de wachthond-actie kan activeren. - steel een kaart : neem een kaart uit de vitrine van een tegenspeler, behalve als de wachthond er ligt. - neem 3 pi-kaarten : pi-kaarten worden in combinatie met fruitkaarten gespeeld in een slag en verhogen de waarde van de kaart met 3,14 per gespeelde pi-kaart. Na gebruik van de pi-kaarten gaan ze terug in de trekstapel. - combinaties : sommige fruitkaarten tonen een combinatie (3/4/5 verschillende fruit, 2/3 dezelfde, 2/3 paren, fullhouse, 3/4/5 pruimen). Elke keer je een fruitkaart neemt in een slag, kan je zo'n combinatie trachten te vormen. Leg de kaart met de lauwerkrans (punten) gedekt voor je neer, de gebruikte fruitkaarten komen allen op een aflegstapel, zodat je elke fruitkaart maar in één combinatie kan betrekken.
Zo gauw alle kaarten gespeeld zijn, eindigt een ronde (na 6 slagen). Ronde II en III worden op identieke manier afgehandeld. Op het einde van het spel mag elke speler nog zo veel fruitcombinaties proberen te maken als mogelijk om punten te scoren. De speler met de meeste punten wint het spel. Een gevorderde variant laat het combineren aan het einde van het spel niet meer toe, zodat je tijdens het spel moet timen wanneer je combinaties incasseert.
Titel : Pi mal Pflaumen Auteur : Matthias Cramer Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 3-5 Speelduur : 30-40 min. Leeftijd : 8+
