Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
04-04-2015
imprESSEN : Xanadu
Xanadu (Azahar juegos) :
+ prachtige kaarten, van een zeer deftige kwaliteit + het is een exotisch spel (uit Columbia), zulke hebben we er niet al te veel + het is echt wel een kaartspelletje met body + het spelverloop is redelijk simpel, maar de opties en "pest"mogelijkheden zijn aanwezig
- de afwerking van het materiaal is niet altijd top, de druk van de munten en kaarten staan niet altijd netjes gecentreerd - u gaat hier waarschijnlijk niet zomaar aangeraken bij uw plaatselijke spellenboer
Conclusie : Xanadu is een tof spelletje, een kaartspel met body, een spel dat niet zomaar zal verdwijnen uit mijn collectie. Enerzijds spreekt het exotische gegeven zeker in het voordeel, maar het is gewoon ook een echt goed spel. Je hebt dit spel niet in één twee drie onder de knie, verdere speelsessies dringen zich dan ook op. Ik heb het gevoel dat er héél wat mogelijkheden zijn om het spel te winnen, afhankelijk van de tegenstanders, of deze agressief zijn of niet. Misschien speel je in het begin te voorzichtig en te braaf, maar pas vanaf het moment dat je het spel doorhebt en ook bij de tegenspelers kunt gaan "klooien" wordt het volgens mij echt fijn. Het zou natuurlijk fantastisch zijn als dit spel zou worden opgepikt door een grotere uitgever, die mooie muntjes erbij gooit en eventueel het thema verandert (hoewel het dit voor mij ook wel doet).
Speelplaats : op school Opmerkelijk : laatste dag voor de paasvakantie, net voor de vastenvoettocht nog enkele korte spelletjes er tussen gegooid. Nu genieten van de verdiende vakantie, met hopelijk véél spellen.
+ een erg toegankelijk en leuk kaart-afleg-spelletje à la UNO + het mag dan wel een UNO-variant zijn, toch brengt dit spel wat nieuws op de tafel + je kan elkaar een peer stoven door de eigenschappen van de kaarten te spelen of nu net af te dekken + er zit eigenlijk meer in dit spelletje dan je op het eerste zicht zou vermoeden + een speelsessie is kort, maar meerdere potjes zijn niet uit den boze + ik vind het artwork erg mooi, maar dat is persoonlijk
- ik heb het nergens te koop gezien op Zuiderspel
Conclusie : Ik had bij aanvang weinig verwachtingen bij bepaalde spellen toen ik naar Zuiderspel vertrok. De meeste spellen waren niet echt nieuw, of spraken me niet echt aan. Toen ik wat research deed, kwam ik bij dit spel terecht en ik was gecharmeerd door het korte overzicht. Toen ik het zag liggen, wilde ik het dan ook absoluut proberen. De tafel was ook vrij, wat ik enigszins logisch vind, maar wel onterecht. Meer mensen zouden dit spel moeten spelen om er een goed beeld van te kunnen vormen. Ondanks de "hogere" verwachtingen, heeft dit spel dat allemaal volledig ingelost. Het is een "clever" of moet ik zeggen "clover" spel dat eigenlijk alles goed doet. Het is snel, mooi, toch uitdagend, zonder uiteraard de pretentie te hebben om een moeilijk kaartspel te zijn. In z'n genre durf ik dit spel best al naast UNO plaatsen, maar dan de iets uitdagendere versie. Haken de haters van UNO nu onmiddellijk af? Ik hoop het niet, geef dit spel toch maar eens een kans, veel tijd verspilt u zeker niet en misschien kan dit spel u toch wel verrassen. Bent u wel een fan van UNO, dan gaat u hier enorm veel plezier aan beleven.
+ de opdrachten op de kaarten zijn nog wel leuk gevonden + qua merchandising hebben ze een perfecte titel gekozen, iedereen wil dit spel wel eens spelen + het spelconcept is nog wel grappig, maar als het even tegenzit heb je snel gedaan met praten
- die lelijke muntje die ze gebruiken, bwaak - de kleuren en afbeeldingen op de kaarten en het doosje - het dobbelen is van doorslaggevend belang (hoge waarden zijn een garantie voor succes)
Conclusie : het is erg moeilijk om een imprESSEN te maken van dit spel. Men kondigt het al aan als het slechtste spel ooit, dus moet ik mijn negatieve puntjes dan ombuigen naar positieve? Eigenlijk zeggen ze al op voorhand dat het slecht is, dus dan ligt het toch gewoon aan onszelf als we ons aan een potje wagen? Alle gekheid op een stokje, the worst game ever is helemaal niet zo slecht als het eruit ziet. Het is een eenvoudig spelletje waarbij je elkaar gaat pesten door het uitspelen van enkele kaarten. Na het trekken van een kaart, het uitspelen en uitvoeren van één van je handkaarten, val je een tegenstander aan. Dit doe je door gewoon een waarde te zeggen, te dobbelen en als je het geluk hebt dat je je vooraf voorspelde waarde overschrijdt, verliest de tegenstander een aantal muntjes. Valt een speler op nul munten, eindigt het spel en wint de speler met het meeste muntjes. De opdrachten op de kaarten zijn divers en soms totaal belachelijk, maar dat mag dan weer in dit spel. Het is zo absurd, dat zelfs het aan het lachen maken van een tegenspeler je munten kan opleveren. Of een muntjes-gooien-competitie, of ... Een heleboel mini-games die uiteindelijk gaan bepalen of je al dan niet muntjes wint of verliest. Goed voor één keer, maar meer hoeft nu ook niet speciaal.
Speelplaats : op school Opmerkelijk : de verkeersvrije straten met dito fiets/step-parcours viel gedeeltelijk in het water, gelukkig zijn er dan de bordspellen!
+ Koreaans, dus te maf voor woorden + de aapjes zijn van een prima kwaliteit en ook de kokosnootjes waren een verrassing + het is zoveel fun, lachen, gieren, brullen, vloeken, ... dit kan je niet laten staan + plak 'm maar in de categorie van Stef Stuntpiloot + het perfecte spel om mensen te overhalen om een spel te spelen + leuk met kindjes, maar ook met "grote" kindjes + er zou een nederlandstalige versie van verschijnen (onder voorbehoud, maar eigenlijk doet dat er niet echt toe)
- u gaat mogen rapen, kokosnootjes om meer precies te zijn, onmogelijk om alles op tafel te houden - het is niet zo makkelijk als het eruit ziet, kleinere kinderen gaan dit niet echt goed kunnen (je moet het juiste gevoel meegeven) - de actiekaarten hebben wij totaal niet gebruikt, je verliest ze gewoon uit het oog
Conclusie : dit spel voegen we graag binnenkort aan onze collectie toe! Ik stel voor dat u hetzelfde doet!
+ grappig concept + prima materiaal + de mogelijk uit te voeren acties zijn wel ludiek + speelt erg snel en vlot
- de kleuren van het spelersmateriaal is nogal flets - af en toe voorzie je acties die je niet kan uitvoeren of die totaal in je nadeel zijn (eigen schuld, dikke bult) - de symbolen op de kaarten zijn op zich duidelijk als je ze kent, maar in het begin waren er toch wel wat vragen
Conclusie : Walk the plank is een handig, snel, ludiek spelletje waarbij je elkaar een beetje pest en vooral tracht om jezelf te redden. Het rare aan het spel is het einde, waarbij er nog twee piraten moeten overblijven. Op die manier deel je de winst vaak met een andere speler, op zich niets mis mee natuurlijk, maar zo'n spel verdient toch een "smerige" winnaar vind ik. Het concept van het kiezen van de acties, het gelijktijdig omdraaien, actie per actie en ze dan uitvoeren, kan me wel bekoren in dit spel, vooral omdat het zo'n kort spel is. Walk the plank vertoont eigenlijk weinig negatieve puntjes en doet waarvoor het gemaakt is, het levert speelplezier en hilariteit rond de speeltafel op. Het spel is op KS aangeboden in een trilogie met Get bit en Hold your breath, maar was een beetje prijzig voor Europa naar mijn mening. Ook nu vind ik de prijs voor het spel los nog aan de hoge kant, maar mocht ik het ooit ergens op de kop kunnen tikken voor een prijsje dan laat ik het zeker niet na om het aan te kopen.
+ prachtige bakalieten tegeltjes + de kleuren zijn lekker helder en duidelijk + abstract puzzelen + solospel met voorgedrukte inlegpuzzels zijn leuk
- ik ben te dom voor dit spel vrees ik, zelfs de makkelijkste opdracht, bleek een hele opgave
Tantrix is al een ouder spel (van 1991 blijkbaar) dat ik al vaak zag liggen, maar nog nooit speelde. Het is een leuk abstract puzzelspel dat ook niet pretendeert meer te zijn dan dat. Als je hier van houdt, is dit zeker een aankoop waard, maar voor mij persoonlijk hoeft het niet onmiddellijk. In dit genre prefereer ik sommige van de Smartgames boven dit spel, wat zeker niet wil zeggen dat dit niet goed is, want dat is het overduidelijk wel.
+ de kleuren en vormen van Qwirkle komen netjes terug (herkenbaar als je Qwirkle ken) + op de achterkant van de kaarten staat een overzicht van de kleuren en vormen + het Rummikub-gevoel dat er nu bij is gekomen, is echt een leuk aspect + de symbolen staan zowel links als rechts op de kaart, dus het maakt niet uit of je links- of rechtshandig bent (lijkt een raar pluspunt, maar de laatste tijd zien we vaak petieterige kaartjes waarvan het symbool dan nog verscholen zit als je de kaarten omgekeerd op handen neemt) + geen puntengetel tijdens het spel
- je moet echt wel goed naar de vormen en kleuren kijken en gaat vaak op zoek naar het ontbrekende element, maar eens je halverwege het spel zit, ben je er volledig in - het verschil tussen geel en oranje is bij slecht licht niet echt duidelijk - geen puntengetel tijdens het spel, enkel de Qwirkles tellen (voor de fans van de puntjes een nadeel)
Conclusie : Qwirkle is een topper en z'n kleine "kaart"broertje doet daar in mijn ogen geen sikkepit voor onder. Het speelt erg vlot, is leuk puzzelachtig en het Rummikub-aspect waarbij je kaarten in andere rijtjes mag gaan leggen om nieuwe combo's te maken, maken het zo leuk. Je bent constant in spanning tot het je beurt is omdat je al bepaalde zaken ziet. Niemand durft natuurlijk de vijfde kaart van een rijtje leggen, maar soms moet je dit gewoon doen. Het spel is erg herkenbaar ondanks het feit dat dit toch een nieuw spel is. Ook nieuwe spelers gaan hier ongetwijfeld erg veel plezier aan beleven. Bovendien is dit een perfect reisspel, klein, fijn en vol plezier (maar dat was de grote broer eigenlijk ook wel)!
+ OMG !!! + leuk speelmateriaal, voodoopopje, scorespoor in het doosje, knappe dobbelstenen + hilarisch spel, met uiterst genante situaties (vooral op een beursvloer) + dat is een partyspel in de zuiverste zin van het woord
- mensen die niet kunnen lachen en elkaar pesten tijdens een spel moeten hier in een wijde boog rondlopen - het is met momenten echt wel té, sommige vloeken kan je gewoon niet combineren - bij een speluitleg heb je de neiging om héél snel en héél hard weg te lopen van de tafel
Conclusie : Eigenlijk vatten bovenstaande zinnen al erg veel samen. Als je het spel ziet liggen, dan schuif je zeker even aan om het te bekijken. Na een initiële speluitleg of een kort overzichtje heb je dan weer de neiging om de tafel snel te verlaten, maar ik kan u aanraden om het toch eens een kans te geven. Doe dit wel enkel als je echt in de "mood" bent voor dit type van partyspel. Aan de hand van je dobbelresultaat ga je proberen vloeken over de andere spelers uit te spreken. Zij moeten dan bepaalde fysieke handelingen stellen gedurende het ganse spel, bepaalde geluiden maken vooraleer ze de dobbelstenen gooien of genante bewegingen maken vooraleer het voodoopopje (actieve speler) door te geven. Wordt er iets vergeten, dan krijgen de spelers die dit opmerken zelf er de punten bij. Ik kan u verzekeren dat het uiterst irritant is om het ganse spel met beide handen op elkaar te moet spelen, halverwege ook nog de opdracht te krijgen dat je met één hand telkens te tafel moet aanraken en op die manier nog je kaarten moet proberen vast te houden en dobbelstenen te gooien. Om nog maar te zwijgen van het feit dat je moet knippen met je vingers, over je haar strijken en luidkeels "Ahïa" moet roepen als je het voodoopopje moet doorgeven. Toch wist ik te winnen, en daarmee basta!
+ leuke tekeningen op de kaarten + snel, vlot pest-kaartspelletje + een verrassing op Zuiderspel voor mij + het spel is kort en kan erg snel gedaan zijn, timing is belangrijk
- het is en blijft een pestspelletje waarbij je wat geluk moet hebben - het spel is, zeker voor de verliezers, waarschijnlijk te snel gedaan, zeker als je nog een dikke goudkaart op handen hebt als het spel eindigt
Conclusie : Dieven! heeft me kunnen bekoren. Ik ben niet onmiddellijk een kaartspeler en de kleine doosjes laat ik meestal liever in de doos zitten. Toch hebben we dit leuke spelletje een kans gegeven en het was de moeite waard. Bovendien hadden we de kans om het te spelen met de auteur wat op zich ook wel fijn was. Het is een luchtig kaartspelletje, perfect geschikt voor families die de pestfactor wel kunnen smaken. Ik zou het zeker niet erg vinden mocht dit spel ooit in onze collectie terecht komen, want het gaat zeker uit de kast komen. De korte speelduur en het eenvoudige concept maken dit tot een erg geslaagd spel.
+ snelle, relatief eenvoudige deckbuilder + verschijnt binnenkort in het Nederlands bij 999 games + er is een gratis app verkrijgbaar voor de ipad (speelt erg goed) + er zijn ondertussen al enkele boosterpacks met uitbreidingen die het spel nog beter maken + de eigenschappen van de kaarten zijn erg duidelijk + het spel is relatief goedkoop (10 à 15 euro voor het basisspel, waarvoor je toch héél wat spel krijgt)
- het is een pure 2-speler, hoewel je met 2 spellen toch met meer spelers aan de slag kan gaan - nog een deckbuilder??? Na al die Dominions, Thunderstones en andere Eminent domains?
Conclusie : Eigenlijk zijn mijn 2 negatieve puntjes zelfs niet negatief. Persoonlijk vind ik dit prima als 2-speler en hoeft het voor mij helemaal niet uitgebreid te worden qua spelersaantal. Zeker als je weet dat het gaat om spelereliminatie, dan lijkt het me zelfs het beste met z'n tweeën, de één z'n dood is de andere z'n ... overwinning. Het speelt echt belachelijk vlot en is duidelijk qua regels (zeker als je Dominion kent). En wat het tweede puntje betreft, ik vind dit spel beter dan Dominion en alle andere deckbuilders (Eminent domain misschien buiten beschouwing gelaten). Een potje is zo opgesteld en gespeeld dat een rematch er snel inzit. Persoonlijk vond ik dit één van de leukste verrassingen die ik op Zuiderspel te spelen kreeg. Het spel is al een tijdje uit, maar ik had het nog even links laten liggen, zeker ook omdat het constant uitverkocht was. Nu is het spel voorhanden, met alle mogelijke uitbreidingen, maar zou het spel ook bij 999 games verschijnen. Het valt dan misschien nog wel even af te wachten of ook de uitbreidingen vertaald zullen worden. Want dit is na enkele potjes basisspel toch wel een vereiste denk ik.
+ Het ziet er allemaal kleurrijk en mooi uit + Diegene die het snelste speelt, mag als eerste een bonusdobbelsteentje nemen
- Compleet willekeurig dobbelsteen gooien - Zenuwachtige bedoening om goeie combinaties te maken - Te weinig mogelijk combinaties om te scoren (enkel trio en straatje tellen) - Enkel de hoge dobbelstenen leveren effectief iets op - Als je hergooit, moet je alle dobbelstenen hergooien, dus je moet echt geluk hebben met die ene rol
Conclusie : Ik maak voor dit spel eigenlijk liever een conclusie dan alle bovenstaande plus- en minpunten. Mij beviel dit spel eigenlijk totaal niet. Het zag er leuk uit, de tafel op Zuiderspel was vrij (zegt misschien ook voldoende???), dus waagden we het erop. Het spel wil eigenlijk een beetje een mix zijn van dobbelcombinaties vormen en dit galaxy-trucker-gewijs doen op tijd tegen elkaar. Diegene die snel bouwt, zet de rest onder druk. Probleem is dat je hier totaal afhankelijk bent van één enkele dobbelsteenrol. Er is geen mogelijkheid om gegooide dobbelstenen terzijde te leggen. Als je hergooit, moet alles op nieuw, dus nog meer kans dat je nog slechter gooit, of dat je ineens allemaal lage waarden gooit. Het feit dat er in twee kleuren wordt gespeeld, zorgt op zich wel voor een puzzelachtig gevoel, want je probeert toch dezelfde kleuren op een rij te krijgen, zeker omdat je punten dan verdubbelen. In het beste geval blijf je natuurlijk gooien tot je allemaal zessen hebt gegooid, maar dit is quasi onmogelijk met 9 dobbelstenen. Zelfs de kans dat je een trio gooit is erg klein, dus dan blijven de straatjes over. En zelfs dan kan het perfect zijn dat ook dat niet lukt. Iets te veel willekeur voor mij. Queen z'n kleine doosjes zijn over het algemeen niet van een al te hoog niveau en deze titel mag netjes bij in de rij.
+ het materiaal van de KS-versie is fantastisch mooi met die pepermeeples + het spelverloop van dit spel is nog eens lekker ouderwets, een aantal stapjes doorlopen per ronde, maar loopt erg goed + er is toch wel wat interactie en mogelijkheid tot "dwarsbomerij", hoeveel bied je voor welke positief? Ga je eerst planten? Dan kan je pas als laatste gaan oogsten, maar weer als eerste gaan verkopen en recepten maken. Deze denkoefening is erg interessant en niet altijd even eenvoudig + het feit dat er telkens andere marktkaarten en recepten gebruikt worden, zal elk spel toch ietsje veranderen + het spel gaat gestaag de hoogte in, het lijkt bij aanvang moeilijk om bepaalde combinaties van pepers te verzamelen, maar dat komt in de loop van het spel helemaal goed
- ondanks het knappe materiaal zijn de muntjes (zeker die van waarde 1) echt wel petieterig klein - het aantal pepers dat voorhanden is, lijkt ook ons te beperkt, zeker als je met vier of meer spelers aan de slag gaat (wij met drie hadden af en toe maar net genoeg)
Conclusie : Scoville is een heerlijk, pittig spel dat vooral een familiespel is, het is toegankelijk en erg aantrekkelijk qua uitzicht. Pepers verzamelen in bepaalde kleurtjes en deze inruilen voor geld, punten of recepten. De juiste wandelwegen gebruiken op het speelbord om de juiste pepers te verzamelen en vooral een spannende eindtelling met erg kleine verschillen, dat is Scoville in mijn ogen. Bovendien moet u het juist aantal tijd spenderen aan dit spel. Mijn gevoel met drie spelers zegt dat dit ideaal was, ook met vier lijkt me prima. Ik kan me wel voorstellen dat met 5 of 6 spelers je zowel pepers te kort komt als te lang bezig bent over een potje, maar mij kon het alleszins bekoren. Verwacht geen arty-farty nieuwe spelmechanismen, want dan komt u bedrogen uit.
Deelnemers : Kamiel, Viktor (voor het apero), Andy en hier en daar een demonstrator of auteur voor de hoofdmoot
Gespeelde spellen : Gemaskerd bal van de lieveheersbeestje, Stef Stuntpiloot, Cubo, The orchestra, Star realms, Tantrix, Clover, Mixtour, Samsara, Gunslinger, Vudu, Qwirkle cards, Walk the plank, Dieven, Coco king & The worst game ever.
Speeldatum : 22/03/15
Speelplaats : thuis en op Zuiderspel
Conclusie : Het dagje Zuiderspel was meer dan de moeite waard. Eerst en vooral opwarmen met de zoontjes, die stilaan het spellenvirus toch ook te pakken krijgen (ik kan eigenlijk al niet wachten tot ze enkele jaren ouder zijn, maar alles stap voor stap en genieten maar). Daarna richting Zuiderspel vertrokken en ik kan eigenlijk enkel positieve zaken vertellen over deze beurs. Een erg mooie locatie, dito zaal, lekkere catering, prima verhouding winkels/speeltafels/open ruimte/..., gezellige drukte maar niet té druk, leuke aanbiedingen voor diegene die op zoek waren naar koopjes (vooral WGG), leuke uitgeversrally van BSM, toffe ontmoetingen, beloftevolle prototypes, vriendelijke mensen, ruime parking, schappelijke entreeprijs, ... Ik ga volgend jaar zeker terug!
Opmerkelijk : ik ga proberen imprESSENs te schrijven van alle gespeelde spellen, dan zijn we weeral een week of twee zoet met elke dag een nieuwe imprESSEN.
+ materiaal en artwork zijn meer dan dik oké + belachelijk veel verschillende karakters, met elk hun eigen "bescheiden" eigenschap, die toch telkens ietsje anders speelt + het marktsysteem op zich is erg fijn gevonden + het spannende race-aspect + het feit dat er héél wat verschillende kaarten in het spel zijn, die het spel telkens anders zullen maken
- het spel is wel wat repetitief, verzamel voldoende grondstoffen, schaf een gebouw aan en begin opnieuw - het is zeer moeilijk om, eens je achterstand hebt door de één of andere reden, terug bij te halen - je kan elkaar een klein beetje pesten misschien door het marktsysteem en het kiezen van de acties, maar je hebt eigenlijk wel ruimte zat (maar dit kan u ook als een positief punt beschouwen als je niet al te veel interactie wil)
Conclusie : Harbour is op zich een erg sterk, inhoudelijk spel in een belachelijk klein doosje. Het lijkt een trend te worden, na Tiny Epic Kingdoms is dit zeker ook een straf spel in een kleine verpakking. Het materiaal is meer dan degelijk, uiteraard brengt de Kickstarterversie nog wel wat extra's met zich mee. Het sleeven van de kaarten bijvoorbeeld, dit is niet echte vaste prik bij mij, maar aangezien ze er nu toch bijzaten blijft alles mooi netjes en past het net in de doos. De combo's zoeken en de kracht van de gebouwen proberen te optimaliseren is bij dit spel de boodschap en u gaat in elk spel anders te werk moeten gaan. Het is een race tot aan de vier gebouwen, waarin je zenuwachtig en spannend aftelt naar het moment dat je een aankoop kan doen (hopend dat de markt niet verandert net voor jouw beurt). En toch ... ondanks hetgene dat u hierboven allemaal las (en dat toch positief was), moet ik toch een kleine domper op de feestvreugde plaatsen. Ik vind het spel zeker niet slecht, maar het is (ondanks de korte speelduur) redelijk saai en repetitief. Je verzamelt grondstoffen, hoopt ze tegen een sterke marktwaarde in te ruilen voor geld zodat je de betere gebouwen kan kopen en begint van voor af aan. Natuurlijk is dit voor iedereen gelijk en komt het erop aan om een goede timing te hebben en dito grondstoffenmanagement, maar zowel tijdens de solovariant als ons eerste speelpotje was dit onmiddellijk het geval en dan is het mijn plicht om u dit te melden. Kortom, Harbour leg ik zonder meer nog graag op tafel (en dat zal zeker nog wel gebeuren ook) omdat het zo'n "groot" spel is in een klein doosje met korte speelduur is, maar zal me hopelijk toch nog wat meer gaan verrassen de volgende keren.
+ Vienna is licht, heel licht + het inzetten van dobbelstenen à la Kingsburg kunnen we wel smaken + de speciale actiekaarten zijn krachtig, maar gaan van hand tot hand, dus niet te overpowerend + de speelduur is kort, een halfuurtje en je bent rond + je kan elkaar een beetje gaan pesten en dobbelstenen tactisch plaatsen, maar je hebt altijd wel mogelijkheden + ook met een mindere dobbelsteenrol kan je nog steeds iets forceren
- Vienna is licht, te licht - wij speelden het spel met drie spelers, maar vier of vijf lijkt ons beter te zijn - er is wel niet erg veel diepgang en de acties die je gaat kiezen zijn soms te duidelijk
Conclusie : Vienna is weer zo'n typisch Schmidt spel waarover ik het in de bespreking al een keertje had. Het speelt snel, vlot, is makkelijk qua spelregels en zal door niet-veelspelers ongetwijfeld als vernieuwend en aangenaam beschouwd worden. Als véélspeler is het fijn om een keertje te doen, maar blijf je toch wat op je honger zitten. Het lijkt also men een Kingsburg (qua dobbelsteen plaatsen), Rococo (qua artwork), Caylus (qua actiespoor) heeft gemixt en dan volledig (maar dan ook volledig) gestript tot er eigenlijk weinig of niets meer overblijft. Het grootste voordeel van dit spel is zeker de korte speelduur, op een ronde of vijf à zes ben je er zeker klaar mee. Een nadeel is dat je een leider moeilijk kan gaan inhalen, proberen op gelijke hoogte te blijven is de boodschap, want het spel loopt maar tot 25 punten en als je weet dat je bij de slottelling eigenlijk maar een vijftal punten kan verdienen, is dat niet veel. Anderzijds zorgt dit ook voor spannende eindtaferelen en winst met een puntje verschil. Het feit dat het bord een dag- en nachtkant heeft is fijn, maar totaal overbodig. Wij kozen voor de donkere nachtzijde omdat die ons iets mooier (rustiger) leek. De actieplaatsen zijn erg duidelijk en makkelijk in te schatten, maar sommige hogere actieplaatsen zijn echt wel sterk. Je kan de dobbelstenen voldoende manipuleren zodat je voldoende opties hebt, maar ons eerste spel leerde ons wel dat je toch die éne bepaalde actie echt wil doen. Het feit dat je enkel terug kan keren op de weg tegen betaling is goed en leuk gevonden, maar uiteindelijk kies je dan meestal toch gauw eerst voor de cruciale plaatsen en betaal je die kosten graag. Kortom, dit is zo'n spel dat je best eerst een keertje probeert, dan weet je onmiddellijk of het iets voor jou en jouw publiek is, maar een blinde aanschaf zou ik hier toch afraden.
Speeldatum : 20/03/15 Speelplaats : Spellenclub Spelhamels Beerse Opmerkelijk
:
Drie nieuwigheden getest, dus er komen weer imprESSENs aan. Hopelijk kunnen we er dit weekend nog enkele testen, zodat we ons lijstje niet-gespeelde-spellen stilletjes aan toch wat korter kunnen maken.
Adventure tours is een spel dat reeds in Essen is uitgebracht vorig jaar. Het stond al een tijdje op ons lijstje en voegen we nu dan ook graag toe aan onze collectie. Zonder dit spel gespeeld te hebben, wisten we toch dat dit een leuk spel was. Reden ... het is een herwerkte versie van Mai-Star, een kaartspel dat AEG nog een jaartje eerder uitbracht. De setting is totaal anders, maar aan het spelverloop en mechanisme is er weinig veranderd. Het spel bestaat uit 102 avonturierkaarten, 18 overzichtskaarten (in diverse talen), 6 expeditieborden (dubbelzijdig), 90 munten (in verschillende waarden), de spelregels en een overzichtsblad met de eigenschappen van de avonturiers en expeditieborden.
Het spel wordt gespeeld gedurende drie expedities, 3 ronden waarin we telkens hetzelfde gaan doen en telkens terug van nul starten. De speler die na drie ronden het meeste geld heeft weten te verzamelen, wint het spel. Om het spel enigszins in deze bespreking te kunnen uitleggen, moet u vooral de avonturierkaarten een beetje beter begrijpen, vandaar onderstaande foto die ik graag even toelicht. Vooraleerst zijn er drie kleuren van avonturiers, die elk hun eigen behoeften, voorwaarden en eigenschappen hebben. In de linkerbovenhoek staan de voorwaarden en het geld dat de avonturier aan de expeditie toedraagt indien hij wordt toegevoegd aan de expeditie. Linksonder staat een waarde (met een +) die de capaciteit van je expeditie kan verhogen (de rest van de kaart wordt dan genegeerd). Tenslotte staat de persoonlijke eigenschap, die wordt geactiveerd als je de avonturier toevoegt aan je expeditie, centraal onderaan op de kaart.
Voor aanvang van het spel kiezen de spelers of ze met dezelfde expeditieborden spelen (voorkant) of met diegene voor de gevorderde variant, waarbij elk expeditiebord z'n speciale eigenschap heeft. Daarnaast starten de basisexpedities allen met een waarde 3 van de drie verschillende ondersteuningen en zijn de achterkanten ietsje anders. Alle avonturierkaarten worden geschud en elke speler krijgt er zes op handen.
In een beurt heeft een speler twee opties : - z'n uitrusting verbeteren door kaarten rechts naast z'n expeditiebord te spelen en op die manier de waarde van de ondersteuningen te verhogen (de kaarten worden op elkaar gelegd, zodat enkel de linkerrand nog zichtbaar is) - een avonturier als expeditielid gebruiken door deze boven het expeditiebord te leggen
Indien je een kaart gebruikt als ondersteuning, trek je nadien een nieuwe kaart van de trekstapel. Indien je een avonturier aan de expeditie wil toevoegen, moet je er allereerst mee rekening houden dat je voldoet aan z'n voorwaarden. In de linkerbovenhoek van de kaart staat een waarde aangegeven in één van de drie kleuren. Je moet deze waarde minstens halen met je ondersteuning. Nadat je de kaart boven je bord legde, mag (moet) je de eigenschap van de avonturier onmiddellijk uitvoeren (er is één uitzondering, schildje dat je beschermt tegen onheil en dat je buiten je beurt om mag spelen). Nadat je een avonturier toevoegt aan de expeditie trek je GEEN nieuwe kaart. Indien een speler geen handkaarten meer heeft na z'n beurt, eindigt de ronde onmiddellijk en volgt er een telling. Ook wanneer de trekstapel opgebruikt is, eindigt de ronde onmiddellijk. De spelers tellen de waarden van hun uitgespeelde avonturiers (in expeditie) op en trekken daarvan 2 af per kaart die ze nog op handen hebben. (je kan niet minder dan 0 scoren).
Alle kaarten worden terug geschud, elke speler krijgt er zes en een nieuwe ronde kan van start gaan. Zijn er drie ronden gespeeld, wint de speler met het meeste geld.
Eigenschappen van avonturiers : - extra kaarten trekken en weggeven aan medespelers - een extra handkaart mogen spelen - een kaart van een tegenspeler verwijderen (ondersteuning of expeditie) - een extra beurt spelen - onmiddellijk een extra avonturier toevoegen aan je expeditie in dezelfde kleur (als aan de voorwaarden wordt voldaan) - een expeditielid van een tegenspeler afsnoepen - alle kaarten in een bepaalde kleur van je ondersteuning naar je expeditie overhevelen - jezelf beschermen tegen onheil (schildje)
Eigenschappen van de expedities : - een extra handkaart mogen spelen - een extra beurt spelen - de eigenschap van een avonturier dubbel gebruiken - een extra avonturier aan de expeditie toevoegen (twee in één beurt) - de eigenschap van een avonturier gebruiken die je ter ondersteuning speelt - een extra handkaart uitdelen
Titel : Adventure tours Auteur : Seiji Kanai Uitgeverij : Schmidt spiele Aantal spelers : 3-6 Speelduur : 35 min. Leeftijd : 10+
