Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
28-03-2014
imprESSEN : Antartik
Antartik (Ilopeli) :
+ erg leuk aangezien de niet-actieve speler ook deelneemt aan de beurt van de actieve speler + het bluffen, push-your-luck-aspect wordt naar een nieuwe niveau getild omdat je elkaar echt onder druk kan zetten (bij andere spellen ligt de druk enkel en alleen bij jezelf, ga je door of niet?) + de artwork is op zich wel leuk gevonden, duikende pinguïns in een schoonspringwedstrijd zie je niet elke dag, maar had voor mij nog grappiger gemogen
- het is een aardig spelletje, maar of het nu echt vaak op tafel zal komen? - er zijn twee kleine bonusjes voorzien in het spel, dit had gerust iets meer mogen zijn voor de ervarenere spelers of spelers die dit spel goed kennen, het zou het geheel nog aantrekkelijker en dynamischer maken
Conclusie : Ik vrees dat ik bij de imprESSENs van de Ilopeli-spellen vaak hetzelfde zal moeten zeggen. Het zijn stuk voor stuk unieke kaartspellen, elk met een leuk thema, mooi artwork en niet-alledaags spelverloop. Ze intrigeren op dit gebied echt wel en zorgen één voor één voor een goeie speelervaring. Doch is het niet zo dat het supertoppers zijn die je keer op keer uit je kast wil halen. De ideeën zijn altijd prima, maar net dat ietsje te beperkt voor de veelspeler. Een gelegenheidsspeler zal dan misschien weer ietsje sneller tevreden zijn, maar zal na enkele speelsessies misschien toch ook wat op z'n honger blijven zitten. Het is wat het is, 55 speelkaarten speelplezier ... en daarmee basta.
1001 is één van de weinige coöperatieve kaartspellen op de markt. Het spel is overigens nog redelijk recent en u zal er vooralsnog niets van terugvinden op BGG en de eigen website, maar dat zal wel komen veronderstel ik. Op de doos staat een leeftijd van 4+ aangegeven, maar mij lijkt het toch iets meer voor 8+. Doel van het spel is aan de Sultan zijn verwachtingen voldoen door de juiste verhalen te vertellen. Een verhaal bestaat eigenlijk gewoon uit een combinatie van een karakterkaart en landschapskaart in dezelfde kleur die je moet kunnen afleggen.
Ook dit spel telt weer 55 kaarten, het lijkt wel of dit een voorwaarde is om bij Ilopeli te worden uitgegeven. 9 kaarten zijn Sultankaarten die de opdrachten aangeven die je moet vervullen. 4 opdrachten zijn dubbele opdrachten, 4 enkele opdrachten en 1 joker waarbij je mag kiezen welk verhaal je gaat vertellen. Je kan de moeilijkheidsgraad van het spel door middel van het aantal Sultankaarten bepalen. Een makkelijk spel gebruikt 6 kaarten, het moeilijkste alle 9. Niet gebruikte Sultankaarten gaan terug in de doos. De andere 46 kaarten zijn de verhaalkaarten, waarvan 21 karakters (in de vier kleuren + 1 joker), 21 landschappen (in de vier kleuren + 1 joker) en 4 speciale kaarten (2 tijger en 2 boeken).
Bij aanvang van het spel worden 3 sultankaarten opgelegd. Elke speler krijgt 2 verhaalkaarten die hij voor zich openlegt. Eén verhaalkaart worden opgelegd en vormt de aflegstapel. In een beurt doorloopt een speler drie mogelijke acties : - één verhaalkaart trekken (verplicht) : van de trekstapel of de bovenste kaart van de aflegstapel - één verhaal aan de sultan vertellen (optioneel) : leg de gevraagde landschap- en karakterkaart gelijktijdig af. Indien aan de vraag van de sultan is voldaan (1 of 2 verhalen), wordt de sultan afgelegd en een nieuwe opengedraaid. - één kaart afleggen (optioneel) : je mag max. 2 kaarten open voor je hebben liggen, bovendien leg je graag een kaart af in de kleur die je buurman bezit, zodat deze wel een verhaal kan vormen door de bovenste kaart van de trekstapel te nemen
Indien je alle sultankaarten kan vervullen win je het spel met z'n allen, indien de trekstapel is opgebruikt en de spelers geen geldige combinaties meer kunnen vormen voor de nog openliggende sultankaarten verlies je gezamenlijk.
De speciale kaarten worden onmiddelllijk uitgevoerd als ze in het spel komen : - boek : de speler mag drie willekeurige kaarten uit de trekstapel kiezen en ze als vitrine openleggen, uit deze kaarten kan dan ook gekozen worden bij aanvang van een beurt - tijger : iedere speler moet een verhaalkaart afleggen
Titel : 1001 Auteur : Florian Fay Uitgeverij : Ilopeli (verdeeld door CLD games) Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 15 min. Leeftijd : 4+
+ prachtige artwork + eenvoudige spelregels en vlotte gameplay + het spelen met een verborgen opdracht is altijd leuk en spannend
- de tekeningen zijn erg mooi, maar door de drukte op de savanne is het allemaal niet echt overzichtelijk - je hebt wel een beetje in de hand, maar net iets te weinig naar onze zin
Samenvatting : ik vrees dat wij het spel iets te snel hebben willen spelen en te weinig hebben nagedacht over eventuele zetten. Het spel ziet er geschikt uit voor kinderen en speelt vlot en je gaat hierin zeker mee en plaatst gauw een kaartje. Ik denk echter dat er wel héél wat leuke elementen in dit spel zitten. De kaarten zijn echt erg mooi, maar eens de savanne groeit in het midden van de tafel heb je niet echt veel overzicht meer. Volgende keer als deze op tafel komt, ga ik me eens bezighouden met het tellen van de diverse dieren (als mijn verstand dat toelaat), dan ga je hoogstwaarschijnlijk meer uit het spel halen ... maar gaat het dan weer lijden aan AP. Kortom, leuke filler, maar nu niet direct het beste kaartspel in z'n genre (wel het mooiste denk ik).
Heeft u zich al eens afgevraagd wat pinguïns doen in hun vrije tijd? Wel, dan houden ze wedstrijdjes schoonspringen. De pinguïn die de beste duik uitvoert, zonder een buiklanding te moeten uitvoeren geniet veel aanzien, maar ook diegene die geld zetten op de perfecte duik (of nog beter de mislukte) verdienen ook hun sterren in dit spel.
Het spel bestaat uit 55 kaarten. Op elke kaart staat een pinguïn in een bepaalde duikfase, maar dat doet er niet echt toe. De waardes op de kaarten daarentegen wel, er is 1 kaart met waarde 1, 2 kaarten met waarde 2, ... , 10 kaarten met waarde 10. Bij aanvang van het spel krijgt elke speler één handkaart met de waarde gelijk aan het aantal spelers (bv. waarde 3 bij 3 spelers), de andere kaarten vormen de trekstapel. Het spel loopt net zolang tot de trekstapel volledig is uitgeput. Elke open kaart levert 1 of 2 punten op (aantal sterren op de kaart), elke gedekte kaart (van een inzet) levert 3 punten op.
In een speelbeurt is elke speler betrokken, als zijnde de actieve speler of één van de niet-actieve spelers. De actieve speler is de duiker van dienst en draait kaarten open van de trekstapel. Hij mag dit net zo lang doen als hij wil, zo lang er maar geen twee kaarten met dezelfde waarde zichtbaar zijn. De duiker kan op elk moment beslissen om z'n duik af te ronden en dan wint hij de kaarten van z'n duik. Indien hij te hebzuchtig is en te lang kaarten omdraait, ontvangt hij enkel de laatste omgedraaide (dus dubbele) kaart. De volgende speler wordt dan de duiker en beslist of hij met de huidige op de tafel liggende combinatie wil doorgaan of een volledig nieuwe duik begint. In dit laatste geval worden alle kaarten van de vorige duik terug onder de trekstapel gestopt.
De niet-actieve spelers mogen tijdens de beurt van een andere speler éénmalig een inzet doen. Dit doen ze door één van hun reeds verworven kaarten (die open liggen trouwens) in te zetten, vooraleer de duiker beslist een kaart om te draaien of niet. Indien de duiker afziet van het trekken van een kaart of wanneer hij een mislukte sprong uitvoert, is de inzet gewonnen. De kaart wordt gedekt voor je gelegd. Indien de duiker een succesvolle kaart omdraait, is de inzet verloren. Een verloren inzet wordt aan de duiker gegeven en deze legt de kaart open voor zich neer. Een speler kan ten allen tijde één gedekte kaart omruilen in 2 open kaarten, hij legt de gedekte kaart open en trekt een tweede kaart van onder uit de trekstapel.
Enkele kaarten tonen ook nog een symbool die een bonus oplevert : - Scheidsrechter : de duiker mag de drie bovenste kaarten van de trekstapel bekijken en in een willekeurige volgorde plaatsen (niet tijdens het inzetten, maar er voor) - parachute : voorkomt een mislukte duik, je mag de laatste (dubbele) kaart uit het spel verwijderen en de opengedraaide kaarten nemen alsof je een perfecte duik hebt gemaakt.
Titel : Antartik Auteur : Bruno Cathala & Arnaud Urbon Uitgeverij : Ilopeli Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 15 min. Leeftijd : 5+
+ vlot, kort meerderhedenspel met set-collecting, dus als dat twee dingen zijn die je graag hebt in een spel, dan weet je wat te doen + in het Nederlands beschikbaar (hoewel al het materiaal taalonafhankelijk is) + een slim en goed doordacht spelletje + het beperkte budget dat je ter beschikking hebt, houden je kooplust serieus in bedwang + slim schuiven met de blokjes is de sleutel tot succes + een dubbelzijdig speelbord en een kleine toegevoegde variant maken het spel aantrekkelijker en verhogen de herspeelbaarheid
- de volgorde waarin de kaarten komen moet een beetje meezitten - het is allemaal wel erg snel gedaan, en opbouwen is niet echt de bedoeling in dit spel, dus een imperium uitbouwen krijgt hier wel een héél klein kader - het kleine speelbord is functioneel maar krult nogal hard en dit stoort echt wel, een speelmatje had leuker geweest (zie ook conclusie)
Kortom : Ik volgde dit spel al geruime tijd (toen het nog gekickstart werd bij de originele uitgeverij) en heb om de één of andere reden het altijd links laten liggen. Persoonlijk vond ik het een fijne kennismaking met een fijn doordacht spelletje. Zeker een spel dat vaak en snel op tafel komt, enerzijds door de speelduur anderzijds door de (toch wat) mogelijkheden die het biedt. Het enige jammerlijke vind ik dan persoonlijk het formaat van de doos. Waar je Love letter nog in je zak kon stoppen en op de toog van een café kon beginnen spelen, zit je hier een beetje geremd met het speelbord. Om deze reden zou een speelmatje (van deftige kwaliteit) misschien leuker geweest zijn (makkelijk in vervoer en blijft mooi glad liggen). Ik ga het spel niet onmiddellijk aanschaffen, maar moest het op de één of andere manier z'n weg vinden naar onze collectie dan zou ik er niet rouwig om zijn.
In dit kleurrijke dieren-kaartspel probeer je jouw diersoort het meeste op de savanne te laten ronddraven. Bij aanvang van het spel krijgt elke speler één dier gedekt toegewezen en houdt je dit zo lang je wil geheim. De speler die aan het einde van het spel z'n dier het meeste op het speelveld present heeft, wint het spel.
Het spel bestaat uit 55 kaarten, waarvan 6 bruine kaarten (die aangeven welk dier je vertegenwoordigd), 49 groene kaarten bestaande uit 16 speciaal dierkaarten, 30 speler-dierkaarten en 3 waterplassen.
Elke speler krijgt bij aanvang van het spel 1 bruine kaart (resterende gaan terug in de doos) en drie groene handkaarten. Daarnaast wordt er met de overige groene kaarten een trekstapel gevormd en een vitrine uitgelegd die uit drie kaarten bestaat.
In een spelersbeurt voert een speler drie acties uit : - trek één kaart uit de vitrine en voeg deze toe aan je hand (indien trekstapel leeg is, nadert het einde van het spel en wordt deze stap overgeslagen) - speel één van je handkaarten op tafel en bouw de savanne verder uit (zie onder) - vul de vitrine aan door één kaart van de trekstapel te gebruiken
Uiteraard is stap 2 de belangrijkste van het ganse spel, ik geef u graag een overzicht van wat de verschillende dierkaarten voor u doen. Indien u een kaart legt, moet deze orthogonaal grenzen aan een eerder gespeelde kaart. - stokstaartje : neem een kaart uit de vitrine of van de trekstapel en voeg toe aan je hand - leeuw : draai alle aangrenzende (orthogonaal) dierkaarten op hun gedekte kant - olifant : draai alle aangrenzende (orthogonaal) gedekte kaarten terug open - neushoorn : verplaats één aangrenzende kaart één plaats verder, leg ze eventueel op de daar aanwezige kaart - waterplas : levert op het einde van het spel dubbele punten op voor de aangrenzende dieren
Zo gauw een speler bij het begin van z'n beurt geen handkaarten meer heeft, eindigt het spel. Elke zichtbaar dier is één punt waard voor de eigenaar en 2 punten als het aan een waterplas grenst. Bij gelijke stand wint de speler die als eerste z'n bruine kaart op tafel speelde (en hierdoor eigenlijk z'n geheime opdracht verklapte).
Titel : Kenya Auteur : Charles Chevalier Uitgeverij : Ilopeli (verdeeld door CLD games) Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 15 min. Leeftijd : 7+
+ ik had mijn oog al laten vallen op dit spel en was blij dat ik het kon spelen op Gone cardboard in Zwijndrecht + ik heb het spel onmiddellijk aangeschaft (dit zegt waarschijnlijk al veel) + je krijgt qua moeilijkheidsgraad en speelgevoel een Ticket to ride-gevoel (eenvoudige beurten, maar toch veel speelplezier) + het materiaal is schitterend vormgegeven vind ik persoonlijk (de stevige fiches spelen zo heerlijk) + het artwork op de kaarten is typisch Frans (daar zijn we toch echt wel fans van geworden) + deze nieuwe uitgeverij houdt u best in de gaten, want er komt nog meer lekkers van aan + je hebt constant dat spannende gevoel, ben ik op tijd voor die kaart, kom ik een beurt te kort om dit of dat te doen + spelregels zijn in het Nederlands voorzien (en ook erg goed vertaald trouwens) + dit is een éénvoudig spel om uit te leggen, om te spelen ... je hebt echt het gevoel dat je nog eens aan het spelen bent + de inlay van de doos is verzorgd en prima afgewerkt
- na een tijdje is het wel repetitief wat je doet, maar dan is daar plots het einde van het spel en is het toch nog spannend
Conclusie : ik ben persoonlijk wel fan van dit spel, het is eenvoudig, speelt vlot, kan je met iedereen op tafel leggen (ook kinderen). Ik denk dat er weinig mensen zijn die dit niet goed vinden. Als je er punten op moet zetten, gaat het wel niet meer scoren dan een 8 voor mij, omdat het iets te beperkt is en niet echt zo erg veel diepgang heeft ... maar dit maakt het ruimschoots goed qua speelplezier en daar gaat het toch om. Ook het aangename prijskaartje in deze dure tijden is zeker een pluspunt. Weinig geld voor veel plezier, is dat niet hetgeen waar we eigenlijk allemaal naar op zoek zijn?
+ uniek omkoop/biedsysteem waarbij je telkens moet spenderen om te mogen bieden + de verschillende wegen naar de overwinning (grondstoffen verzamelen en missies voltooien of reputatie meegraaien in de verschillende facties) + de kaartjes maken het spel erg dynamisch en zorgen voor fijne combo's + het spel komt eerder traag op gang, maar als de trein begint te bollen gaat het razendsnel + volwassen artwork in een SF-setting (dat normaal niets voor mij is) die me eigenlijk wel beviel (het is nog tastbaar) + er is erg veel aandacht besteed aan het artwork en het spelersbord waar al het materiaal een eigen plaatsje heeft + het feit dat je een dag- en nachtfase speelt met je beperkte omkoopfiches maakt het wel leuk + je weet nooit welke 10 (van de 13) contacten zullen verschijnen, dus je kan niet alles op voorhand gaan uitstippelen, opportuniteiten moeten aangegrepen worden en de beste beslissing moet genomen worden op het moment zelf
- het komt traag op gang (zeker als je het spel nog niet kent) - het startspelerfiche is belachelijk groot, je hebt al wat plaats op de tafel nodig en deze lag meestal in de weg (pistool op afbeelding) - de spelregels zijn op zich prima geschreven, ik ergerde me maar aan één ding en dat zijn enkele kleine uitzonderingen die ze in een rood kadertje plaatsten, maar waar niets (maar dan ook niets) terug te vinden is op het speelmateriaal. Deze regeltjes zijn ook maar toepasselijk in uitzonderlijke situaties, maar voor mij hadden deze regeltjes er gerust af gemogen (maar zet slimmeriken misschien op hun plaats als ze creatief willen omgaan met de regels, dus ook deels positief)
Kortom : Infamy is mij persoonlijk prima bevallen, het is geen supertopper, maar wel een aangenaam tijdverdrijf. Het is een spel met héél wat mogelijkheden en zal ook steeds anders zijn door de wisselende kaarten, contacten en vooral de volgorde waarin alles komt. Het is wel een spel waar je je een beetje moet in in werken, dus een nieuwe speelsessie is geen overbodige luxe.
Splendor is de eerste titel van de nieuwe Franse uitgeverij "Space cowboys". Onthoud vooral deze naam, want het team bestaat uit spellenveteranen die weten waarmee ze bezig zijn. Hun volgende titel gaat zonder meer de moeite worden, maar laat ons eerst al maar eens beginnen met Splendor.
In Splendor bent u een handelaar die tracht om in de gunst te komen van de adel en die vooral de meest waardevolle ontwikkelingen probeert aan te schaffen, op zoek gaat naar kunstenaars die jouw edelstenen kunnen verwerken en omtoveren in prachtige juwelen. Het spel bestaat uit 40 edelsteenfiches (7 van elke kleur en 5 gele jokers), 90 ontwikkelingskaarten die onderverdeeld zijn in drie niveaus en 10 edelen. Zoals u hierboven op de afbeelding kan zien is de voorbereiding erg makkelijk en kort. Je schudt de ontwikkelingskaarten per niveau en legt er vier open van elk niveau, de edelstenen worden per soort klaargelegd en er worden een aantal edelenfiches opengelegd naar gelang het aantal spelers (aantal spelers +1).
Het spel loopt tot er een speler in slaagt om 15 punten te verzamelen, de lopende ronde wordt afgewerkt en de speler met de meeste punten wint. Punten verdien je door bepaalde ontwikkelingskaarten aan te schaffen (vooral niveau 2 en 3) en door edelen voor je te winnen.
In een beurt kan een speler één (en slechts één) van de volgende acties uitvoeren : - 3 edelsteenfiches nemen van een verschillende kleur - 2 edelsteenfiches nemen van dezelfde kleur (indien er minstens vier voorradig zijn) - 1 ontwikkelingskaart reserveren en 1 joker nemen (zolang de voorraad strekt) : je mag slechts 3 kaarten in je reserve hebben - 1 ontwikkelingskaart kopen (vanop de tafel of uit je gereserveerde kaarten) : betaal de gevraagde edelstenen terug aan de bank en leg de kaart voor je neer op tafel, deze levert nu een bonus op (de afgebeelde edelsteen rechtsboven heb je altijd ter beschikking en geeft je korting bij volgende aankopen. Je kan zelfs kaarten "gratis" gaan kopen d.m.v. deze bonussen)
Als er een kaart van de tafel verdwijnt (door kopen of reserveren) wordt deze onmiddellijk aangevuld. Als een speler op een gegeven moment voldoet aan de vraag van één van de edelen (door de juiste kaarten aangekocht te hebben) wint de speler automatisch de edele. Dit is geen aparte actie. Kan een speler gelijktijdig meerdere edelen overtuigen, mag hij er die ronde één uitkiezen en in een volgende beurt eventueel de volgende (als niemand hem daartegen is voor geweest natuurlijk).
Titel : Splendor Auteur : Marc André Uitgeverij : Space cowboys Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 10+
+ de doos is mooi gedaan, in de vorm van een container + we zijn geen voorstander van papieren geld, maar hier is het van een goede kwaliteit (plastic-achtig) + het is een aardig veilingsspel waarbij je af en toe je glimlach niet zal kunnen onderdrukken als je anderen te veel laat betalen voor een slechte lading + het verschil met de open en gesloten dozen is leuk gevonden
- wederom z'n unieke doos die niet netjes past op de gestapelde dozen in mijn collectie - papieren geld van deftige kwaliteit, maar lelijke artwork - het is wel een erg éénvoudig biedspel waar je niet al te veel vat op hebt, leuk voor een keer maar of het een blijvertje is ... - misschien hadden de waarden van de open dozen ook ietsje hoger mogen liggen nog, nu laat je ze vaak links liggen - misschien hadden ze naast open en gesloten veiling nog andere vormen kunnen voorzien zoals bij Modern Art
Conclusie : Boxes was zeker een aangenaam tijdverdrijf. Het neemt ook niet al te veel tijd in beslag en dat komt dit spel ten goede. De veilingen kunnen best grappige situaties opleveren, maar meer dan zes rondjes veilen is het ook niet echt. De doorwinterde speler gaat hier niet echt warm van worden denk ik, maar voor mensen die niet vertrouwd zijn met het veilingssysteem is dit een mooie opstap.
Deelnemers : Reduan, Waut, Pieter & Arne (in wisselende samenstellingen) Gespeelde
spellen : Targi, Kenya, Warlock, Welcome to Walnut grove, Splendor & Buccaneer bones Speeldatum : 21/03/'14 Speelplaats : Spellenclub Spelhamels Beerse Opmerkelijk
: Serieuze afgang beleefd bij Walnut Grove (deels door wat pech), eindelijk Warlock eens sterk gespeeld en gewonnen, nipt de overwinning zien passeren bij Splendor en Pieter laten winnen bij Buccaneer bones
In Boxes gaat u goederen uit containers opkopen. Het onhandige aan de zaak is dat je slechts van een deel van de lading weet wat het omvat. Het zou dus best kunnen gebeuren dat u een kat in een zak koopt. Zes ronden wordt er maar gespeeld en wordt diegene met het meeste geld uitgeroepen tot winnaar.
Een container bestaat altijd uit vier gesloten en zes open dozen die in het midden van de tafel (gedekt) worden gelegd. Daarna mogen de spelers om beurten zeven acties uitvoeren. Deze acties omvatten het bekijken van de dozen. Een dichte doos bekijken kost je twee acties een open doos slechts één. Je kan dus maximaal drie gesloten en één open doos bekijken, of zes open dozen (maar dan vervalt er één actie aangezien je niets meer kan doen). Nadat alle spelers om beurten zijn kunnen gaan gluren volgt er een veiling. De huidige startspeler/veilingmeester kiest of er een gesloten of open veiling plaatsvindt. Bij een open veiling bieden de spelers tegen elkaar op tot er slechts één speler overblijft. Deze betaalt het bedrag aan de bank en neemt alle tegels achter z'n scherm. Bij een gesloten veiling leggen alle spelers hun bod gesloten voor zich neer, draaien gelijktijdig om en koopt diegene die het meeste bood de tegels.
Na zes ronden worden de prijzen uitgedeeld. Spelers krijgen geld voor de aangeschafte tegels en eventuele bonussen als je een reeks van dezelfde kleur hebt kunnen verzamelen. De speler met het meeste geld wint het spel. Uniek toch wel is dat een speler die niets koopt toch het spel kan winnen, als de andere spelers te veel hebben uitgegeven voor hun "lege" dozen.
Titel : Boxes Auteur : Alexandre Debrot Uitgeverij : Art of games (verdeeld door CLD games) Aantal spelers : 2-8 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 10+
Ferti heeft ondertussen al een heel gamma aan houten behendigheidsspellen. Tumblin dice was, als ik me niet vergis, één van de eerste, maar het heeft een tijdje geduurd vooraleer ik het spel op mijn weg tegen kwam. Ik had het spel al eens gespeeld vorig jaar op Zuiderspel, maar gisteren heb ik het nog eens mogen ontdekken.
In tumblin dice schieten de spelers hun dobbelstenen van een startplatform naar beneden over een houten trap. De kunst is natuurlijk van de dobbelsteen de juiste snelheid mee te geven in de hoop dat hij op het beste platform halt houdt. Nadat alle spelers hun dobbelstenen hebben afgevuurd (vijf bij twee spelers, vier bij drie of vier spelers) worden de uiteindelijk punten uitgereikt. Je scoort een aantal punten per dobbelsteen gelijk aan de waarde van de ogen maal de waarde van het platform waarop de dobbelsteen is beland. Dobbelstenen die op platform 1 liggen leveren zelfs minpunten op, dobbelstenen die van het bord gaan leveren niets op.
Dit eenvoudige spel (qua regels) is echt wel een leuk tussendoortje, gateway-game zoals we zeggen en ideaal op feestjes of plaatsen om de animo erin te brengen. Of je echter plezier blijft beleven en hiervoor de vele eurootjes neertelt, is dan weer een andere vraag. Houten spellen zijn sowieso al duurder, maar je mag hem voor mijn part gerust in het rijtje Crokinole, Pucket, Carrom toevoegen.
Titel : Tumblin dice Auteurs : Carey Grayson, Randy Nash & Rick Soued Uitgeverij : Ferti/Gryphon Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 30 min. (maar één rondje is gepasseerd op twee minuten) Leeftijd : 13+
+ coole artwork op de kaarten + vlot kaartspel (ik durf het een gevorderde UNO met een thema noemen) + de eigenschappen van de geisha's en de klanten zijn op zich wel fijn gevonden en vormen een leuke pestfactor af en toe + na Love letter past ook dit unieke, kleine kaartspel wel in de AEG-reeks
- volgens mij niet echt uitgebalanceerd, je bent wel afhankelijk van de getrokken kaarten - de artwork van de geisha staat wat in contrast met dit van de andere kaarten waarop echte karakterkoppen zijn gebruikt - het is zeker geen slecht spel, maar ik weet niet of dit spel effectief vaak op tafel zou komen en of het een must-have of must-buy zou moeten zijn voor u en mij, gewoon eens proberen en zelf beslissen zou ik zeggen
+ het concept is werkelijk "uniek" en fijn om te spelen + ook mensen die geen pictionary-fans zijn, kunnen hier volgens mij van genieten + ideaal om met grotere groepen op tafel te gooien + het vraagt toch wel wat denkwerk om je hersenkronkels duidelijk te maken + ook uitdagend om het antwoord te zoeken, je begint snel linken te leggen en vrij te associëren + ideaal om ook met kinderen te spelen, maar ik denk wel dat je dan ja/neen-vragen moet invoegen (anders te moeilijk) + het materiaal ziet er leuk en mooi uit
- voorlopig nog geen Nederlandstalige versie - het is en blijft natuurlijk wel een party-game, hou hier wel rekening mee
Conclusie : graag in onze collectie als het mogelijk is!
Van onze vrienden van Repos zijn we wel wat gewoon. Niet enkel de veelspelerspellen "7 Wonders", "Ghost stories", "City of horror", ... zijn hun specialiteit. Ze hebben ook een ijzersterke reeks van partygames : "Cash & guns", "Time's up", "Pit", "Santy anno" en de Essenrelease "Rampage". Nu vullen ze dit gamma verder aan met het spel "Concept", dat z'n naam zeker niet gestolen heeft.
Het concept van dit spel is namelijk niet volledig nieuw, maar wel leuk gevonden. De meeste mensen in bordspellenland kijken vaak nogal neerbuigend op spellen zoals pictionary, hints en andere vergelijkbare partyspellen. Concept kan je eigenlijk best wel vergelijken met Pictionary en andere uitbeeldspelletjes. Ook in dit spel probeer je de andere spelers een woord, persoon, gebouw, plaats, ... te laten raden. Dit keer niet door middel van uitbeelden of tekenen, maar door het aanduiden van een aantal symbolen.
Het spel bestaat dan ook uit een groot speelbord, gevuld met symbolen, tekeningen en andere kleuren, cijfers, lijnen, ... Het "concept" is simpel. De verteller (als je met meerdere spelers speelt, wat toch wel wat de bedoeling is in een partyspel, zijn er dit telkens twee die samen overleggen) plaatst op enkele cruciale tips een pion. Daarnaast heeft hij ook nog blokjes ter beschikking die bij de pion verduidelijking kunnen brengen. Dit klinkt hoogstwaarschijnlijk een beetje abstract en kan ik het beste verduidelijken met een voorbeeld. Net als in de andere soortgelijke spellen is er een stapel met opdrachtkaarten, die zijn onverdeeld in drie moeilijkheidsgraden. Je spreekt onderling af welke moeilijkheidsgraad je neemt. Wij opteerden gewoon dat de verteller telkens mag kiezen wat hij wil duidelijk maken. Aangezien er voorlopig nog maar enkel een Franse en Engelse versie op de markt is, is dit wel aangewezen want niet alle termen, plaatsen, personen zijn gekend door alle spelers waarschijnlijk. (De Nederlandstalige versie zou overigens tegen het einde van dit jaar moeten op de markt komen)
Een voorbeeld dan : stel je voor dat je "Queen Elisabeth" zou moeten laten raden : - zet je eerste pion op "vrouw", nadien eventueel een blokje in dezelfde kleur bij "oudere" - zet je twee pion bij "vlag", nadien enkele blokjes bij de kleuren van de vlag van Engeland - zet je derde pion bij "belangrijke personen" en nog een blokje bij een symbool dat jij nog linkt aan de gezochte persoon
Ook wij moesten aanvankelijk toch wat zoeken, het klinkt logisch en simpel in je hoofd hoe je het wil uitleggen, maar het zoeken naar de juiste symbolen op het bord maakten het toch niet eenvoudig. Eens je even in het spel zit, gaat het allemaal ook veel vlotter. Ook de linken die je medespelers leggen, maken het tot een uniek gegeven. Je kan eventueel afspreken om op ja/neen-vragen te antwoorden moest het niet onmiddellijk geraden worden. Er is ook een puntenverdeling voorzien voor de speler die het raadt en de vertellers, maar daar hebben wij ons niet mee bezig gehouden omdat we al gewoon aan het genieten waren van het "concept".
Titel : Concept Auteur : Gaëtan Beaujannot & Alain Rivollet Uitgeverij : Repos productions Aantal spelers : 4-12 Speelduur : 40 min. Leeftijd : 10+
Deelnemers : Annelies & Arne Gespeeld
spel : Splendor Speeldatum : 16/03/'14 Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk
: Twee dagen na elkaar klop gekregen, telkens met een andere tactiek. Gisteren hanteerde ik de winnende van vandaag, ik hanteerde vandaag de winnende van gisteren. Het spelersaantal verandert beduidend je manier van spelen, maar het idee en plezier blijven identiek.
+ erg snel uitgelegd en gespeeld + best wel vernuftig systeem, zonder al te veel toeters en bellen + in z'n genre zeker een spelletje dat z'n plaats verdient
- we zaten toch nog met een vraag wat het speleinde betreft (en waar we niet direct antwoord op vonden), één van de spelers had een beurt meer gehad dan de anderen en dus één fiche meer. Ondanks het feit dat hij niet de meest waardevolle fiches had, won hij omdat hij gewoon een fiche meer kon vergaren. Ofwel zien we iets over het hoofd, ofwel moeten er toch huisregels worden ingevoerd zodat alle spelers evenveel beurten hebben gehad me dunkt. - waarom één van de grondstoffen (graan) andere waarden heeft dan alle anderen is me een raadsel, dan hadden ze misschien voor meer variatie kunnen zorgen door meerdere grondstoffen een verschillende waarde te geven, het zou het spel in ieder geval nog aantrekkelijker maken, zodat je echt op bepaalde fiches gaat spelen
Chicago Stock Exchange is een alleraardigst kleinood dat zorgt voor een korte, maar leuke verpozing in uw rijkgevulde spellenavond. Het spel bestaat uit 36 fiches, die bestaan uit zes verschillende grondstoffen. Daarnaast is er een klein overzichtsbordje waarop de waarden van de grondstoffen worden bijgehouden en een meeple om over de stapels fiches te bewegen.
De grondstoffiches worden gedekt geschud en in negen stapels van vier fiches in een kring gelegd. De meeple wordt op een willekeurige stapel gezet en de waarden van de grondstoffen starten op het maximum. In een beurt verplaats je de meeple tot 3 plaatsen verder in de richting van de klok. Dan neem je de bovenste fiches van beide aangrenzende stapels. Eén van beide fiches hou je bij in je persoonlijke voorraad, het andere fiche wordt afgelegd en de desbetreffende grondstof devalueert in waarde. Er wordt gespeeld tot er nog slechts twee stapels over zijn.
De spelers bepalen hun score door de uiteindelijke waarde van hun fiches bij elkaar op te tellen. Er is ook een expertvariant waarbij je je niet moet houden aan de maximaal drie stappen die je met de meeple mag verplaatsen. That's all folks! (imprESSEN morgen)
Titel : Chicago Stock Exchange Auteur : Pak Cormier Uitgeverij : 1-2-3 games édition (verdeeld door CLD games) Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 15 min. Leeftijd : 8+
