Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
24-08-2011
Black gold (FFG)
Black gold is een remake van het Kosmos-spel "Giganten". Concreet wil dit zeggen dat FFG zich nog meer gaat richten op het typische europubliek. Na hun Constantinopolis, Isla Dorada, Deadwood en Ventura is dit dus ook een atypisch FFG-spel. Uiteraard staat de uitgeverij nog wel steeds garant voor kwaliteitsvol speelmateriaal. Het karton is stevig, de speelstukken van plastic (zij het minder indrukwekkend als de gekende miniaturen van een Chaos in the Old world), maar de gameplay is verrassend licht in dit spel.
Een uurtje hadden wij met z'n drieën nodig voor een eerste spel. Als je dan nog rekening houdt met het feit dat er af en toe een kleine spelregel diende werden opgezocht, dan zegt dit veel over de vlotheid van dit spel. Ik heb het spel gekocht op basis van het lezen van de spelregels en een videoreview van onze vriend Drakkenstrike (op BGG), waarvan ik reeds eerder op deze blog sprak. Dit alles samen met het feit dat een uitgever als FFG het de moeite waard vind om een "oud" Duits spel te vertalen vond ik interessant genoeg om tot een aankoop over te gaan, en ik heb het me na een eerste partijtje zeker niet beklaagd, zelfs al eindigde ik roemloos laatste.
Een spelletje Black Gold wordt over een aantal ronden gespeeld, afhankelijk van wanneer de zwarte trein binnen komt gelopen (zie later). In een rondje doorloop je volgende fasen :
1) de startspeler past de olieprijzen aan door het gooien van een dobbelsteen (de huidige waarde bepaalt of er een stijging of daling komt).
2) er wordt een speciale actiekaart opengelegd en een aantal gewone actiekaarten (gelijk aan aantal spelers). De zwarte trein wordt een aantal plaatsen voorgezet (zoals aangegeven op de speciale actiekaart), beginnend bij de startspeler kiest iedereen een openliggende actiekaart.
3) uitdelen van de verkoopslicenties : elke speler krijgt overeenkomstig met z'n gekozen actiekaart een aantal licenties (die vertonen waarde 1 of 2)
4) prospectie en boren naar olie : in deze fase voeren de spelers om beurten hun acties uit : - bewegen van vrachtwagen (overeenkomstig met het aantal bewegingspunten overeenkomstig met de gekozen actiekaart) - onderzoeken van diepte van een oliebron (met je vrachtwagen grenzen aan de bron) - bouwen van een oliestation (afhankelijk van de grootte kosten betalen 4.000, 6.000 of 8.000 euro), je station erop plaatsen met de hoeveelheid olie aangegeven op het fich - je trein bewegen (belangrijk dat deze vooruit gaat voor het exporteren van de olie naar de oliemaatschappijen) kost je 1, 2 of 3 bewegingspunten per stap afhankelijk van de plaats waar je trein je bevindt (deze punten worden ook betaald met de verplaatsingspunten van je actiekaart) - eventuele speciale acties uitvoeren van je actiekaart (treinen tegenstanders terugdringen, extra olie inwinnen, een extra oliestation bouwen, de prijs opdrijven of doen dalen bij een oliemaatschappij, extra olie opboren in je bestaande stations)
5) van elk oliestation wordt er één olie genomen en vervoerd, indien je trein niet ter hoogte van je oliestations staat, die je voor dit olie 3.000 dollar te betalen aan diegene die het verste gevorderd is op het treinspoor of wordt de olie vernietigd. Beginnend bij de startspeler plaatsen de spelers hun olie in de reserves van de oliemaatschappijen om te verkopen
6) bij elke oliemaatschappij wordt er geboden met licenties om te mogen verkopen tegen de huidige olieprijs. Diegene die het meeste biedt, betaalt met licenties en verkoopt z'n olie.
7) te veel aan olie verwijderen : elke speler mag slechts twee olie opslaan bij elke maatschappij voor de volgende ronde. Elk extra wordt verwijderd, de speler ontvangt hiervoor 1.000 dollar.
8) de dobbelsteen wordt doorgegeven aan de volgende speler die startspeler wordt en een nieuwe ronde begint.
Op zich loopt alles zeer vlot en natuurlijk. Er dient met enkele zaken rekening te worden gehouden en vooral het bieden met de licenties kan bijzonder hard gaan. Ik mag zeker niet vergeten te vermelden dat de overzichtskaarten fantastisch zijn. Ook het vermelden waard, is dat dit spel wederom een spel is dat ook door niet Engelse spelers kan gespeeld worden, de tekst is echt miniem. Ik heb me er alvast enorm mee geamuseerd en ga dit op korte termijn trachten om nog eens te doen.
Titel : Black Gold Auteur : Wilko Manz Uitgeverij : FFG Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 1-2 uur Leeftijd : 13+ (is mijns inziens ietwat overdreven)
Miss Lupun is een anagram voor "plus minus", een rekenspel hier dus. Nu kan ik me inbeelden dat u wel opwinderendere dingen in uw spellenkast heeft staan, maar laat u niet misleiden, dit spel is best wel leuk. Natuurlijk dient er gerekend te worden, maar met de nodige taktiek en geluk kan u dit spel misschien wel eens winnend afsluiten, ook al bent u niet echt Einstein.
Het spel bestaat uit een spelbord, dat opgebouwd is uit 6 rijen en 4 kolommen, 139 opdrachtkaarten, 7 jokerkaarten en 3 winkaarten, 60 speelfiches (met waardes 0-9 in de verschillende spelerskleuren), 7 jokerfiches en de spelregels.
Het basisspel is zeer eenvoudig. Elke speler krijgt vier opdrachtenkaarten, waarvan hij er drie houdt. Dan begint het spel. Om beurten plaatsen de spelers hun fiches op het speelbord. Dit gaat zo door tot het bord vol ligt (of tot er 20 fiches liggen bij 2 spelers). Dan wordt er gecontroleerd of de spelers hun opdrachten hebben kunnen uitvoeren. De speler met de meeste punten wint het spel. Zo simpel is het!
De opdrachten zijn zeer divers, soms vragen ze om een bepaalde optelsom te verkrijgen in een rij of kolom, ervoor te zorgen dat je in een rij of kolom meer hebt dan ..., ervoor te zorgen dat vak x + vak y = vak z, dat er een aantal even of oneven getallen in ee rij liggen, ... U merkt het al, de opdrachten zijn niet allemaal even makkelijk, maar de punten zijn dan weer in verhouding. Een moeilijke opdracht zal u beduidend meer punten opleveren dan een makkelijke. Natuurlijk heeft u niet alles in de hand, een beetje geluk bij het trekken van de opdrachtkaarten helpt alvast, maar u bent ook vooral afhankelijk van welke fiches uw tegenspelers plaatsen. Legt een speler bijvoorbeeld twee lage fiches in een rij, dan kan je er misschien van uit gaan dat hij in die rij een laag totaal moet hebben, dwarsboom jij even door een hoog getal toe te voegen?
Het komt er dus ook op aan om je opdrachtkaarten zo lang mogelijk geheim te houden en ervoor te zorgen dat de tegenspelers dit niet doorzien, want dan zou het wel eens slecht kunnen aflopen. Anderzijds kan een tegenspeler er ook voor zorgen dat je net wel je opdracht kan oplossen door het plaatsen van een juist fiche op de juiste plaats.
De variant voegt de jokerkaarten en winkaarten toe aan het spel. In dit volledige spel trachten de spelers in een ronde zo veel mogelijk punten te scoren. Deze score mogen ze gebruiken om hun fiches om te draaien (de achterkant toont hetzelfde getal maar dan omcirkeld). De speler die als eerste al z'n fiches kan omdraaien, wint het spel. Indien een speler een jokerkaart trekt tussen z'n opdrachtkaarten, wisselt hij deze in en krijgt hij een jokerfiche. Deze jokerfiche kan op het bord worden gespeeld en telt voor elke waarde die de speler wil (maar pas op: ook je tegenspeler kan deze joker gebruiken in z'n combinaties voor de waarde dat hij wil). De winkaarten tenslotte kunnen voor een suddendeath zorgen. De speler die zo'n kaart trekt, legt deze open voor zich neer. Indien deze speler deze ronde de drie andere opdrachtkaarten weet te vervullen, wint het spel onmiddellijk. Dwarsbomen is dan de boodschap voor de andere spelers, zonder hun eigen opdrachten te vergeten, want die worden natuurlijk ook gescoord als de speler met de winkaart niet in z'n opzet slaagt.
Miss Lupun is zeker geen topspel, verre van zelfs, maar het is wel een zeer handig, leuk tussendoortje.
Titel : Miss Lupun Auteur : Thomas Sing & Ralf-Peter Gebhardt Uitgeverij : Winning moves Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 8+ Speelduur : 30-45 min.
Dit spel wordt op diverse sites al aangekondigd voor Spiel Essen, maar wij hebben hem al ons bezit, dus presenteren we u met de nodige trots "Artefakt" van Winning moves.
Indien u onze blog af en toe volgt, dan kent u het formaat van deze doosjes. De vierkante doosjes die ook de Cartagena-reeks, Clans, ... herbergen. Deze spellen staan voor éénvoudige spelregels, maar met een nodige dosis spelplezier en dat is bij deze titel niet anders.
In Artefakt ga je met je experten (speelfiguren) op zoek naar delen van artefacten. De speler die als eerste de vier nodige delen van een artefact verzamelt, wint het spel. Het spel omvat 10 plaatstegels, 24 delen van 3 verschillende artefacten (elk artefact is dubbel voorzien), 4 spelersborden, 1 kleurendobbelsteen, 1 getallendobbelsteen, 12 speelfiguren (3 per speler), 16 reiskaarten (4 per speler), 4 overzichtskaarten en 1 startspelerpion.
Een speelronde bestaat uit 5 fasen :
1) nieuwe fragmenten van de artefacten openleggen : de startspeler gooit vier met de beide dobbelstenen en legt de fiches met de gegooide kleur op de plaats van het gegooide getal. De fiches worden dicht op de plaatsen gelegd, zodat niemand weet welk deel van het artefact er ligt
2) reisvoorbereiding : de spelers kiezen 3 van hun 4 reiskaarten en plaatsen deze dicht bij hun spelersbord bij de overeenkomstige experten (zie ook foto boven), de vierde kaart wordt dicht naast het spelersbord gelegd. Op deze kaarten staan het aantal verplaatsingspunten (1-4) die de experten moeten afleggen.
3) naar een nieuwe plaats reizen : de spelers draaien om beurten de eerste reiskaart om en verplaatsen hun speelfiguur het aangegeven plaatsen (mag zowel met als tegen de klok), nadien doen ze hetzelfde voor de 2de en 3de speelfiguur.
4) fragmenten van het artefact nemen : de plaatsen worden om beurten (van 1 t.e.m. 10) afgehandeld. Er kunnen zich diverse situaties voordoen : - er is geen speelfiguur : men gaat over naar de volgende plaats - er is één speelfiguur : neem alle fragmenten en leg ze dicht op je spelersbord, je mag de delen natuurlijk zelf bekijken. Nadien mag de speler de extra actie van de locatie nog gebruiken (indien de tekst naar boven ligt, bij spelaanvang liggen er reeds vier met tekst naar boven) - er zijn verschillende speelfiguren : de speler die een meerderheid heeft, mag kiezen of hij zelf alle fragmenten neemt, of hij van iemand anders, die ook aanwezig is, een fragment steelt. Nadien mag de speler met de meerderheid ook eventueel de extra actie van de locatie gebruiken. Bij gelijke stand krijgt niemand de fragmenten.
5) wisselen van startspeler : de huidige startspeler draait een locatie om zodat de tekst zichtbaar wordt en er dus een extra actie kan worden uitgevoerd in volgende ronden. Daarna geeft hij de startspelerpion aan z'n linkerbuurman.
Het spel eindigt onmiddellijk als een speler een volledig artefact kan samenstellen. De ronde wordt niet meer afgespeeld en de speler wint onmiddellijk.
De extra acties van de locaties : 1) een gelijke stand op een andere locatie in je voordeel beslissen 2) één van je figuren van deze locatie twee plaatsen verderzetten (met of tegen de klok) 3) alle fragmenten van een locatie bekijken en er één ruilen met één uit de voorraad (zonder deze laatste te bekijken) 4) één figuur van een tegenspeler één plaats verzetten (met of tegen de klok) 5) één fragment uit de algemene voorraad nemen (zonder deze eerst te bekijken) 6) één eigen fragment ruilen met één uit de algemene voorraad (zonder deze eerst te bekijken) 7) één fragment van een tegenspelen in de algemene voorraad plaatsen (en deze allen terug schudden) 8) de tegenspeler met de meeste fragmenten er één afnemen 9) één eigen fragment ruilen met één van een tegenspeler (zonder deze eerst te bekijken) 10) indien slechts één figuur aanwezig op deze locatie : bij een tegenspeler één fragment wegnemen
Titel : Artefakt Auteur : Michael Palm & Lukas Zach Uitgeverij : Winning moves Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 30 min.
Mondo is een snel grabbel-bouw-punten-scoren-spel. Indien u vertrouwt bent met Galaxy trucker, dan kent u het fenomeen van onder belachelijk veel stress te staan bij het grabbelen van fiches uit het midden van de tafel, terwijl u hiermee tegen de klok zo goed mogelijk moet bouwen op uw spelersbord om toch maar zo veel mogelijk punten te verdienen als het klokje in Mondo's geval heeft gerinkeld.
U vindt in de doos vier spelersborden, 136 landschapstegels, 1 vulkanenfiche, 4 bonusfiches, 5 bijzondere scorefiches en 12 extra opdrachtkaartjes. Daarnaast krijg je een notitieblokje om je score te noteren en een aangepast keukenwekkertje.
Het spel kan gespeeld worden in diverse varianten. Elke variant stelt weer een extraatje in bij het scoren van je bouwwerk. Zo zijn er bijvoorbeeld opdrachtenkaarten die van jouw verlangen dat je een bepaald dier verzamelt, verschillende dieren verzamelt, dieren van éénzelfde landschapstype, een volledig speelbord bouwt, als eerste je bouwwerk afmaakt, ... Er zijn ook extra punten voorzien voor de speler met het meeste landschappen, de meeste meren, de meeste waterdieren, het grootste meer en het grootste woud.
Dit alles telt nog wel niet mee in het basisspel. Hierin ga je enkel scoren voor de zaken die ook staan afgebeeld op je speelbord : - 1 punt voor elk dier op je speelbord - 2 punten voor elke afgesloten en correct gebouwd landschap - de punten van de bonusfiche die je hebt genomen (deze neem je als je klaar bent, eerste krijgt 4 punten, tweede 3, ...) - 1 minpunt voor elke actieve vulkaan op je speelbord - 1 minpunt voor elk onbelegd veld op je speelbord
Het spelen zelf is redelijk eenvoudig. Alle landschapsfiches worden in een hoop in het midden van de tafel gelegd. De wekker wordt op 7 minuten ingesteld (je kan ook korter spelen en hierdoor de moeilijkheidsgraad verhogen) en iedereen begint gelijktijdig met één hand fiches te nemen. Je mag een fiche gewoon terugleggen, maar eens het op je bord is gelegd, moet het daar blijven liggen (verplaatsen is niet meer toegestaan!). Het eerste fiche mag je plaatsen waar je wil, maar van dan af moet je steeds verder bouwen hieraan. En dat is eigenlijk alles. Als je klaar bent met puzzelen, neem je een bonusfiche en wacht je tot alle spelers klaar zijn, of tot de tijd om is. Daarna worden de punten verdeeld zoals hierboven beschreven. Bedoeling is wel dat je meerdere ronden (3) achter elkaar speelt. Diegene die het meeste punten scoort in een ronde ontvangt de vulkanenfiche en scoort in de volgende ronde ook minpunten voor de inactieve vulkanen op z'n bord. Zo wordt het voor deze speler een extra uitdaging.
Titel : Mondo Auteur : Michael Schacht Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 1-4 Speelduur : 20 min. Leeftijd : 8+
Gisteren is het er dan voor de eerste keer van gekomen, een potje "few acres of snow". Ik moet u eerlijk bekennen dat ik de vorige "war"games van Warfrog (Treefrog) nooit heb gespeeld en zelfs eigenlijk weinig interesse heb om me door de spelregels van al die strijd te worstelen. A few acres of snow is een uitzondering, Martin Wallace gaat steeds meer de softere toer op met zijn spellen en dat is in mijn ogen een goede zaak. Na London, Automobile en Tinners trail, die ik ook zeer kon smaken, kwam deze op de proppen.
Ik ga beginnen met iets wat iedereen waarschijnlijk zal zeggen bij het spelen van dit spel : je hebt een hoog Dominion-gevoel qua gameplay (of Thunderstone-gevoel als u wenst). Het spelprincipe is wederom gebaseerd op een deckbuilding-principe. Dit wil zeggen dat u het spel start met een setje handkaarten en dat u telkens nieuwe kaarten kan toevoegen om uw mogelijkheden in de volgende rondes uit te breiden. U kent het misschien ondertussen al wel, u heeft vijf handkaarten, gebruikt deze voor allerlei acties, legt ze op de aflegstapel en vult nadien uw hand terug aan tot vijf. Als de trekstapel opgebruikt is, komen alle afgelegde kaarten en aangeschafte kaarten terug geschud in een nieuwe trekstapel. Naast dit aspect biedt dit spel u wel nog héél wat meer. In de eerste plaats is er een rechtstreekse strijd aan de gang tussen u en uw speelpartner. De ene is Engeland, de andere Frankrijk, dus echt lief zijn voor elkaar is er niet echt bij.
Het spel kan op verschillende manieren eindigen. Indien u erin slaagt om een belangrijke stad van uw concurrent te vernietigen, dan wint u het spel onmiddellijk. Houdt u elkaar echter mooi in evenwicht, dan zal het einde getriggerd worden door een aantal afgenomen dorpen (steden) of nadat iemand al z'n dorpen (of steden) op het bord heeft gebracht. Indien dit zich voordoet, dienen er nog wel overwinningspunten te worden geteld. De afgenomen dorpen/steden leveren respectievelijk 2 en 4 punten op en sommige steden op het bord leveren ook overwinningspunten op. De speler met de meeste punten wint in dit geval, bij gelijke stand, gaat de roem sowieso naar Frankrijk.
Wat vooral interessant is aan dit spel is de asymmetrie. Alles bestaat uit twee delen. De startopstelling is verschillend, de handkaarten zijn afwijkend, de manier van spelen voelt totaal anders aan, maar toch lijkt dit allemaal wonderwel met elkaar verenigbaar te zijn. Het spel speelt dan ook zeer vlot, van zo gauw je je door de mogelijke acties hebt geworsteld, want dit zijn er wel wat. Als je het spel voor een eerste keer speelt, lijkt dit alles dan ook wat overweldigend, maar je merkt al gauw dat je erg afhankelijk bent van je handkaarten welke actie je al dan niet kan uitvoeren.
Ik ga in deze impressie dan ook niet alle acties opsommen, het is interessanter om het eerder geposte filmpje dan te bekijken. Je hebt in ieder geval twee acties in een beurt en kan opteren om uitbreidingsacties te doen, gevechten, geldacties, aanschafacties en nog enkele speciale acties.
Wat zeker ook in dit spel belangrijk is, zoals bij elke deckbuilding-game, is dat je de kwaliteit van je deck ook in het oog houdt. Stop hem niet zo maar vol met kaarten die je niet nodig hebt. De kaarten zijn op zich allemaal wel interessant, maar heb je ze echt nodig voor jouw tactiek? Kaarten die je niet nodig hebt, zitten in je weg en zorgen voor een beperktere bewegingsvrijheid tijdens je beurt.
Dit spel verdient zonder twijfel nog enkele speelbeurten en die zullen er zeker komen, denk ik. Als Engeland zal het ongetwijfeld ook totaal anders spelen zijn als Frankrijk, maar ik denk zeker wel dat je met beide het spel kan winnen.
Aangezien dit het spel van de maand augustus is op onze retro-avond, hier toch nog wat meer info omtrent dit spel.
CROKINOLE
Crokinole is een spel dat met 2 tot 4 spelers kan worden gespeeld. Het eigenlijke spel wordt gespeeld in teams van 2 spelers, waarbij de teamgenoten schuin tegenover elkaar zitten. Elke speler ontvangt zes schijven in z'n kleur. Om beurten schieten de spelers schijven (Pitch-car-gewijs) op het bord. Ze starten elk achter de startlijn (buitenste cirkel) van hun kwadrant en trachten hun schijf zo ver mogelijk in het midden van het bord te krijgen. Het speelbord bestaat uit een grote cirkel die is onderverdeeld in verschillende zones : - aan de buitenrand is de "goot", schijven die hier terecht komen leveren niets op - er is een dunne rand van waar de schijven in het spel worden geschoten, schijven die hier terechtkomen, worden in de goot gedeponeerd en zijn bijgevolg ook niets waard - de volgende ring levert 5 punten op aan het einde van het spel - de middelste ring levert 10 punten op aan het einde van het spel - de binnenste ring levert 15 punten op aan het einde van het spel - in het centrum van het bord zit ook nog een gat, indien je je schijf hierin krijgt, wordt deze opzij gelegd en levert deze sowieso 20 punten op aan het einde van het spel.
Dit lijkt allemaal makkelijk, maar er zijn wel enkele regels waarmee rekening dient worden gehouden.
* indien je een schijf inbrengt als er geen schijven van de tegenstrever zijn (bv. eerste schijf), dan dient deze in de binnenste ring te blijven liggen (zo niet, wordt de schijf onmiddellijk in de goot gelegd) * indien er wel schijven van de tegenstander liggen, dient een ingebrachte schijf eerst deze te beroeren vooraleer het een geldig schot betreft. Ongeldige schoten komen in de "goot" terecht. * indien je tijdens een ongeldig schot een eigen schijf raakt, wordt deze ook van het bord verwijderd * enkel de speler die een schijf inbrengt, mag het bord aanraken (deze mag nooit gedraaid of verplaatst worden) * de spelers dienen op hun plaats te blijven zitten, er moet steeds contact zijn met je achterste en de stoel
Nadat alle schijven zijn ingebracht, worden de scores opgeteld (vergeet de opzij gelegde 20-punters niet) en wordt het verschil tussen de twee teams berekend. Dit is de score voor die ronde. Je kan het spel zo lang spelen als je wil of tot een afgesproken aantal punten. Een standaardspel loopt tot 100 punten.
Eigen mening : Dit is weer zo'n fijn spel, waar je ongetwijfeld veel medespelers voor zal vinden. Het spelconcept is zeer simpel, maar om het echt onder de knie te krijgen, zal je toch veel moeten oefenen. De kwaliteit van het materiaal (Mayday-versie) is redelijk goed, het is een mooi bord, goeie schijven, enkel de pinnetjes om de punten aan te duiden, zijn totaal fout en passen helemaal niet in het scorebord, maar we noteren onze score even vrolijk. Nadeel van zo'n spel is dat het moeilijk te vervoeren is en bovendien ook nog eens een lompe vorm heeft om mee te nemen natuurlijk. Voor een spellenavond neemt dit toch al een aanzienlijke plaats in in onze zo al "te kleine" koffer. Af en toe het bord boenen is ook geen overbodige luxe, dan schuiven die schijfjes toch zo veel beter en gaat het spelplezier zienderogen omhoog.
Volgende week vrijdag 5 augustus houden we onze jaarlijkse retro-avond. Indien u een spel zeker wil spelen, laat ons dan een seintje. Breng al uw oude, foute en lievelingsspellen mee die avond. Tot dan ! (klik op de afbeelding om te vergroten)
Vandaag ga ik eens iets nieuws proberen, gewoon omdat ik er eens zin in had. Een oud spel bovenhalen, de regels nog eens doornemen en er een korte bespreking van maken hier op de blog. Ik moet eerlijk bekennen dat dit één van de favoriete kaartspellen is van mijn vriendenkring. Ikzelf durf er al wel eens voor te passen, zeker als je een spel in diverse kringen gaat spelen, dan geraak je het wel eens beu.
Oh hell is een zeer eenvoudig slagen-halen-spel, maar met een nodige twist erin. Het spel bestaat uit een deck van 112 kaarten, waarvan 96 kaarten in 6 verschillende kleuren en 16 actiekaarten.Wat u zelf wel dient te voorzien, is een kopie van het scoreblad en schrijfgerei, want de puntentelling, daar draait het in dit spel allemaal om.
Oh hell verloopt over tien ronden waarin we gaan slagen halen. Elke ronde krijg je een kaart minder, dus de ronden zullen steeds sneller afgehaspelt worden (in ronde 1 krijg je 10 kaarten, in ronde 2 nog 9, ...). Na het uitdelen van de kaarten wordt de bovenste kaart van de stapel nog omgedraaid, dit is de troefkleur. Nu gaan alle spelers voorspellen hoeveel slagen ze zullen halen in deze ronde en hier zit de ganse essentie van het spel. Het komt erop neer dat je effectief ook je voorspelling gaat laten uitkomen, je hoeft dus niet superveel slagen te halen om punten te scoren in dit spel.
Het spelverloop is een gewoon potje slagen-halen, je dient kleur te bekennen als je kan volgen. Indien je niet kan volgen, kan je de slag afkopen of gewoon een andere kaart weggooien. Maar pas op, in Oh hell kan alles in een seconde veranderen. De grijze actiekaarten zorgen daarvoor. Je hebt actiekaarten die de troef laten verdwijnen, die een nieuwe troef op tafel brengen, die extra min- of pluspunten toevoegen aan een slag of jokers die de hoogste waarde aannemen van een zelf gekozen kleur. Nadat alle slagen zijn binnengehaald worden de punten geteld.
U krijgt : - 1 punt per gewonnen slag - 5 punten voor elke +5-actiekaart die je in je slagen hebt - 5 strafpunten voor elke -5-actiekaart die je in je slagen hebt - 10 punten als je je voorspelde aantal slagen hebt gehaald - 5 strafpunten als je je voorspelde aantal slagen niet hebt gehaald
De speler die na tien speelronden het meeste punten heeft verzameld, wint dit hilarische kaartspel. Het moet niet altijd moeilijk zijn, om leuk te zijn.
Bijzonderheid : dit spel zit in onze collectie sinds de opstart van spellenclub SpinLi
Titel : Oh hell! Auteur : Oliver Freudenreich Uitgeverij : 999 games Aantal spelers : 3-8 Leeftijd : 10+ Speelduur : 45 min.
Vandaag las ik het nog maar eens ... we worden overstelpt met nieuwe spellen. Of ze al dan niet innovatief zijn, daar ga ik in dit bericht geen aandacht aan besteden, maar wel aan de hoeveelheid van spellen. Hoe groot is jouw collectie? Te groot, nooit groot genoeg, bescheiden of belachelijk groot?
Zowel op de site van Opiniated gamers als op die Bruno Faidutti wordt er een boompje opgezet over dit euvel. Bij Bruno was het zelfs zo erg dat hij door de bomen het bos niet meer zag. Z'n jarenlange reeks van "Game of the year" is waarschijnlijk voor de laatste keer ten tonele gevoerd. Enerzijds is hij dit jaar bezig geweest met andere zaken, zodat spelen op de tweede plaats kwam. Daarnaast is het ook steeds moeilijker om zo'n prijs uit te reiken, zeker als je weet dat bijna alle spellen die verschijnen van een belachelijk goede kwaliteit zijn ... qua materiaal. Alles moet tegenwoordig gepimpt, getuned en nog eens fijngetuned zijn. De één heeft een plastic miniatuurpoppetjes fetish, terwijl de andere kickt op kilo's houten speelstukken. De speelborden, kaarten, dobbelstenen, ... worden aan het thema aangepast en grafisch is het zelfs al beter dan een computerspel aan het worden.
Qwirkle won de Spiel des jahres, toch de meest toonaangevende prijs die er te rapen valt in spellenland. Verdiend of niet? Het is een goed spel, dat zeker en vast, voor de ganse familie, dat ook, maar of het nu zo goed is dat het ook die prijs daadwerkelijk verdiend ??? Dat de kennerspiel naar 7 Wonders gaat is dan eigenlijk enigszins een troostprijs voor mij persoonlijk. Ik zou deze de grote prijs hebben gegeven, zodat ook zo'n type spel bij het héél grote publiek zou bekend geraken. Als kennerspiel valt hij misschien ietsje te licht, is z'n gameplay te snel, ... maar dat is natuurlijk muggenziften ... dus met enige trots en chauvinisme zeggen we dan ook driewerf hoera voor Repos productions!
Bij opiniated gamers haalden ze een ander puntje aan van al die kwantiteit. Hoe hou je je collectie onder controle? Moet je al die spellen wel blijven aanschaffen. Enkele leuke tips geven ze wel, alhoewel we daar ook al zelf waren achtergekomen. Ik geef er u hier enkele op een rijtje :
- leg het aantal spellen van je collectie vast (gebruik bijv. een veelvoud van 5) - prima ik ga voor 10.000 dan moet de die-hard-verzamelaar denken - een spel aankopen doe je pas nadat je er één uit je collectie hebt verwijderd - tja ... maar welke doe ik dan weg - spellen die je in meer dan een jaar niet speelt gaan uit de collectie - en als ik voor een bepaald spel maar geen speelkameraden vind? - koop geen spellen die je vrienden in hun collectie hebben - begrijpelijk, maar toch zo lastig om dat éne leuke spel dan aan je vrienden te laten
U snapt ook wel dat ik het nu een beetje in het belachelijk trek, maar zo zit de vork eigenlijk wel een beetje in de steel. Ik heb mezelf een tijdje geleden voorgenomen om ook niet te veel aandacht aan Essen te besteden. Maar vandaag betrap ik me erop dat ik alvast een lijstje heb aangelegd om op bordspelplaza te posten met de nieuwigheden voor Essen... daarmee heb ik ze natuurlijk nog niet aangeschaft. Ook dit jaar heb ik weer het voornemen om niets te kopen vooraleer ik het heb gespeeld, de nodige reviews heb van gelezen of het in het Nederlands verschijnt ... maar of dit daadwerkelijk gaat lukken.
Eén troost heb ik misschien al wel ... mijn vaste speelkameraden delen diezelfde mening. Misschien kunnen we in het Essen weekend samen afspreken om eens een ouder spel te spelen, zodat we bij al dat geweld niet te gek worden gemaakt. Want als je dan de filmpjes ziet op het net van beursdag 1 & 2, dan heb je er zeer veel zin in om ervoor te gaan op beursdag 3.
Misschien moet ik zelf ook eens overdenken om een systeem uit te werken, hoe ik op een relatief eenvoudige manier spellen opzij kan schuiven. Spellen die prioriteit krijgen, spellen die interessant zijn om te volgen en welke onmiddellijk in de prullenmand mogen belanden. Er zullen waarschijnlijk wel weer lijstjes worden gemaakt. En als ik ermee klaar ben, zal ik ze graag met u delen. Mocht u ondertussen leuke ideeën hebben om mij te helpen, dan hoor ik het graag.
Hopelijk mag u al vrolijk genieten van de zomerse vakantiedagen. Wij hebben onze rust in ieder geval verdiend, al zeggen we het zelf. Hoog tijd dus om ons volle bak toe te leggen op onze hobby, spellen spelen.
Maar eerlijk is eerlijk, bij erg mooi weer is het niet zo vanzelfsprekend om een bordspel op tafel te leggen. Binnen ga je niet zitten want dat zou zonde zijn van die mooie zonnige dag die je dan verliest, buiten is het dan misschien weer een beetje te warm om op een zonovergoten terras een Caylus open te leggen, om nog maar te zwijgen van een 7 Wonders bij redelijk wat wind. Tja, daar zitten we toch wat mee gewrongen, dus moeten we het over een andere boeg gooien en halen we spelletjes boven die de weerselementen doorstaan en gerust met een frisse pint, coctail of cola kunnen worden gecombineerd.
Beginnen doen we met de ondertussen traditionele chiro en scoutsspelletjes : Kubb en Mollky. Deze spellen vervaardigd uit hout, zijn een must voor elke campingganger. Het enige dat je nodig hebt, is een beetje ruimte (en zorg zeker dat je die hebt, anders zou je wel eens kapotte achterlichten kunnen bewerkstelligen bij de camper van de buren). Een goeie rug en een beetje fysiek kunnen ook zeker geen kwaad, bij 30° ga je toch zweten als een rund en is een verfrissende duik achteraf misschien aangeraden. Wij, al een beetje op leeftijd, verkiezen het dan ook te spelen in de schaduw van een grote olijfboom.
In Kubb gaan twee teams het tegen elkaar opnemen. Ze gooien om beurten zes stokken naar de vijf opgestelde paaltjes van de tegenstrevers. Als ze deze omgooien, worden deze in hun veld gegooid en terug rechtop gezet. Nu dient de andere ploeg eerst deze paaltjes om te gooien vooraleer op de linie van de tegenstrevers te mogen gooien. Wij halen de paaltjes die in het veld staan en geraakt worden uit het spel, zodat het spel ietwat sneller verloopt, maar normaal gezien gaan deze terug naar de andere kant. Zo blijf je gooien tot je alle paaltjes van je tegenstrever hebt omgegooid. Afsluiten doe je met het omgooien van de koning die centraal in het veld staat. Maar gooi deze zeker niet in de loop van het spel om, want dan verlies je onmiddellijk.
Molkky is een ander verhaal, (persoonlijk vind ik deze leuker) deze bowling-petanque-variant speel je gewoon met z'n allen tegen elkaar. Het spel bestaat uit één werpstok en tien paaltjes met de cijfers 1-10 erop. Je gooit om beurten. Gooi je één paal om, dan krijg je de punten die op het paaltje staan. Gooi je meerdere kegels om, dan scoor je het aantal omgegooide kegels aan punten. De speler die eerst 50 scoort, wint het spel. Maar pas op, je moet exact op 50 punten eindigen, ga je erover, val je terug op 25 punten.
Nog een aanwinst voor de zwoele zomeravonden is zonder meer Perudo. Tussen pot en pint een beetje bluffen, het irritante geratel van de dobbelstenen op de achtergrond. Je zal alleszins heel wat bezoekers over de vloer krijgen die een kijkje komen nemen bij al dat kabaal. Voor de spelers die een potje chapeau kennen, moet ik het spel niet uitleggen, voor de anderen ga ik dat zeker hier niet doen, aangezien het allemaal zeer abstract is om uit te leggen, ... maar toch eenvoudig om te spelen. Moest u ooit de kans krijgen om dit spel te spelen, schuif dan zeker aan tafel aan. Moest u dit spel ergens in de winkel zien liggen voor een mooie prijs, koop het dan gewoon, steek het standaard in je koffer of het handschoenenkastje van je auto, want je gaat er een hoop plezier aan beleven.
Wat zijn we nu weer van Queen games gewoon? Vlotte, snelle gameplay met eenvoudige spelregels. Is dit dan een echte Queen? Neen, mijne dames en heren. Versta me niet verkeerd, de gameplay is op zich te doen, het gaat nog steeds goed vooruit en het speelplezier primeert zeker, maar het spel omvat zo veel meer.
Ik vind dit persoonlijk één van de betere spellen die ik dit jaar al gespeeld heb. Wat op het eerste zicht misschien makkelijk en weinig controleerbaar lijkt, is dit helemaal niet. Je hebt ongelooflijk veel zaken waarmee je rekening dient te houden. Je tracht weer punten te sprokkelen waar het maar kan. Het komt erop aan om overal te scoren, zowel in je kasteel, je ridderorde als de strijd tegen Frankrijk. Enige tactiek is toch vereist bij het inzetten van je ridders.
Ook dit spel verdient zeker een extra speelbeurt om goed te kunnen beoordelen. Ik heb de eerste testversie redelijk stevig gewonnen, dus misschien ben ik daarom iets euforischer dan ik zal zijn na een serieuze nederlaag. Maar enkele concrete feiten kan ik sowieso al even op een rij zetten :
- het materiaal is zoals gewoonlijk prachtig, stevig karton, houten blokjes van verschillende grootte afh. ridderkracht - waarom toch weer die stickertjes? oké, het is goedkoper, maar het is toch zo'n gedoe en hopelijk lossen ze niet te snel - typisch Queengames om dan toch ook extra stickertjes te voorzien - er zijn twee speelbordjes voorzien om de voorraad geld, schildknapen en stemblokjes te leggen, wij vinden ze overbodig en gebruiken ze niet - het spel is ook voorzien van een stoffen zakje waarover niets staat vermeld in de spelregels, wij veronderstellen dat je hierin het materiaal gewoon moet stockeren, ik gebruik het misschien voor andere doeleinden (merci Queen) - wederom strakke spelregels van Queen, vlot en duidelijk leesbaar - waarom dat extra blad met de opstelling en uitleg van de kaarten, ik vind die grote vierkante papieren zo onhandig aan een speeltafel (zelfde opmerking voor Smallworld trouwens). Druk het gerust bij in de spelregels - de iconografie is op zich zeer duidelijk en eenvoudig eens je het spel een keertje gespeeld hebt - de volgorde van een speelbeurt is op je overzicht gedrukt, dit is echt handig in het begin, want je vergeet in al je enthousiasme wel eens een bepaalde fase (hoewel het er maar zes zijn) - ...
Lancaster is alleszins een aanwinst in onze spellenkast en tilt Queengames weer een plaatsje hoger in de doorwinterde-spelers-kring. Nadat Fresco nog redelijk familiegetint was, gaat deze echt wel een stapje verder en is hij samen met Shogun één van de tactischere spellen van deze uitgeverij.
Smallworld is en blijft één van de paradepaardjes van Days of Wonder. Na enkele mini-uitbreidingen, verscheen deze stand-alone game op de markt. Het spelprincipe van de originele Smallworld blijft behouden, maar we duiken nu onder de grond met een hele hoop nieuw personages en eigenschappen.
Smallworld Underground herbergt ook enkele nieuwigheden, ik som ze even voor u op : - de startspeler is diegene die als laatste in een grot of onder de grond heeft vertoefd - de locale bevolking wordt ingeruild voor monsters die al bestaan uit 2 fiches, dus moeilijker te verslaan zijn - als de monsters verslaan zijn, komen er speciale voorwerpen of speciale plaatsen in die regio, die je een extraatje opleveren - er zijn een heel deel nieuwe toeters en bellen die vasthangen aan de personages en eigenschappen - in het midden van het bord loopt een rivier, die je mag overschreiden (voor 1 fiche), maar tijdens de herverdeelfase moet je je fiche eruit nemen, je mag zelfs langs de rivier vertrekken met je nieuwe ras - ik heb het gevoel dat het spelbord kleiner is, door enkele regio's die je enkel met bepaalde rassen kan gebruiken (zoals bijv. vulkanen), zodat je nog sneller op elkaars lip zit
Ik denk dat het dit zowat zal zijn, dus echt veel vernieuwend vinden we zeker niet terug. Let op, ik vind Smallworld underground verre van slechts ... het blijft een steengoed spel (als je een fan bent van Smallworld natuurlijk). Of het effectief ook beter is dan het origineel daar twijfel ik dan wel weer aan. Natuurlijk ken ik de personages nog niet goed genoeg om er al de mogelijkheden uit te halen.
Ik heb ook de indruk dat je veel meer punten kan scoren door bepaalde toeters en bellen die in het spel zitten, als je die goed kan uitspelen. Vooral de speciale plaatsen en voorwerpen kunnen zeer fijn zijn voor de speler die ze beheerst. Ik veronderstel dat je deze regio's best zo spoedig mogelijk afneemt, maar ten koste van wat dan weer hé. Een beurt is al zo kort en je moet toch telkens zien dat je je eigen puntjes ook sprokkelt. Doordat deze nieuwe fiches in het spel komen, heb ik ook het gevoel dat je minder greep op het geheel hebt dan bij het origineel, maar dit kan ook weer zijn omdat ik het nog niet voldoende gespeeld heb.
Om kort te zijn : goed spel, toffe personages en eigenschappen, belachelijk veel op elkaar gelijkende pastelkleurtjes in één doos, combineren met basisspel kan ... maar ...
Welk spel dan kopen? Basis, underworld of beiden? Ik zou zeggen, kies één van beiden. Hou je van een strak en goed in elkaar stekend spel, kies voor de basis. Wil je meer toeters en bellen, ga voor Underground.
Ik moet het niet onder stoelen of banken steken dat 7 Wonders zonder enige twijfel één van de beste spellen van het afgelopen jaar is. Zeker als we even chauvinistisch gaan wezen, verdient dit spel alle mogelijke prijzen. De grootste heeft hij in ieder geval al binnengehaald, het Spiel des Jahres in Duitsland.
Nu is er ook een eerste uitbreiding verschenen voor dit spel, in "The leaders" wordt er een extra facet aan het spel toegevoegd. U krijgt een doosje met daarin : een extra wonder (colosseum Rome), de bijbehorende wonderkaart, 4 nieuwe gilden, enkele munten waarde 6 en vooral héél wat (36) leiders.
Deze leiders gaan een extra rondje toevoegen aan elke periode die je speelt. In het begin van het spel krijg je vier willekeurige leiders, je kiest er één, geeft de rest door, kiest er weer één, ... tot je er vier hebt. Voordat je elke periode begint kan je deze leiders in het spel brengen, net zoals alle andere kaarten :
- open op tafel : gebruik de eigenschappen van de leider (je betaalt deze kaart met munten) - onder je wonder : als onderdeel van je wonder (je moet dan natuurlijk wel de bouwkosten kunnen betalen) - afleggen : je krijgt hiervoor de gebruikelijke drie munten
Voegt dit nu echt veel toe aan het spel? Ja en neen, uiteindelijk kan je weer ietsje extra's doen. Bovendien heb ik de indruk dat je je vaak laat leiden door de eigenschappen van je leiders. Hebben deze betrekking op militaire doeleinden, dan ga je sowieso meer voor de rode kaarten spelen, sommigen leveren gewoon overwinningspunten op (zo heb ik het spelletje gewoon gewonnen), je kan buiten de normale beurt je wonder verder afbouwen, ...
Ik ben er nog wel niet uit of dit dan ook daadwerkelijk een verbetering is aan het spel, dat op zich al staat als een huis. Ik vond het zeker geen last of onaangename toevoeging, maar of het daadwerkelijk nodig is, daar heb ik mijn twijfels dan weer bij. Persoonlijk denk ik wel dat we in de volgende partijtjes ze steeds zullen toevoegen, dus misschien brengt tijd hier raad.
Gisteren hebben we deze nieuwe Ystari voor de eerste keer aan de tand kunnen voelen. Hij was ons al een tijdje opgevallen voor hij op de markt verscheen en bij het lezen van de spelregels waren we redelijk snel verkocht. De spelregels heeft u in het kort hier op de blog al kunnen terugvinden, maar wat vinden we nu echt van dit spel?
Laat ik beginnen met een cliché : 't is een echte ystari, zowel qua uitzicht als qua gameplay. Dus fans van Ystari lezen gewoon niet verder en proberen hem nog ergens te bemachtigen, wat niet makkelijk zal zijn op dit ogenblik.
De gameplay is zoals verwacht redelijk eenvoudig, poepsimpel eigenlijk, zelfs de uitleg is in een tamelijk korte tijdsspanne over te brengen. Uiteindelijk heb je in een beurt ook maar twee mogelijke opties : bewegen met de troepen op het speelbord of een ontdekkingstegel aanschaffen. Wat je ook doet, het kost je tijd ... en tijd is het kostbaarste bezit in dit spel. Natuurlijk draait het uiteindelijk om de overwinningspunten, maar tijd daarmee win of verlies je het spel.
Het tijdsysteem is overigens netjes gekopieerd van Theben (Queengames), voor hen die dit niet kennen. De speler die het minste tijd heeft verbruikt komt steeds aan de beurt, het kan dus perfect voorvallen dat je meerdere beurten na elkaar kan uitvoeren. Sta je op dezelfde tijd, dan mag eerst diegene wiens schijfje bovenaan ligt.
Alle ontwikkelingsfiches zijn vrij duidelijk en hebben allemaal wel hun voordelen, je komt weer handen ... en vooral tijd tekort om alles te doen wat je wil. Zwaardjes ga je verzamelen om makkelijker regio's in te nemen, punten kan je al sprokkelen voor op het eind, korting qua verplaatsing is ook interessant en de Zeussymbolen bleken zeer belangrijk.
Op verschillende momenten in het spel worden er Olymposkaarten opengedraaid, dit zijn eigenlijk gebeurteniskaarten die zowel positieve als negatieve effecten met zich meebrengen, met dit verschil. De speler met de meeste Zeussymbolen krijgt de positieve kaarten ter beschikking, de speler met de minste symbolen krijgt alle shit van de Griekse godenwereld over zich en in ons spel was dit telkens dezelfde speler.
Wat me vooral opviel, was de snelheid waarmee het spel zich afhaspelt. Op een uurtje waren we met z'n drietjes klaar, inclusief uitleg. Niet slecht voor een eerste spelletje als je het mij vraagt. Ik denk dan ook dat de aangegeven 90 minuten op de doos voor 4 of 5 spelers zal zijn. Ik verwacht ook het meeste van dit spel met een bezetting van 4 spelers, het is zelfs zo dat de spelregels voor 4 personen zijn geschreven, achteraan vind je de varianten met z'n 3 of 5-en.
Minpunten heb ik ook gevonden : - de kleuren van de grondstoffen, toch even wennen, maar eens je ze kent, gaat het wel - de zeussymbolen zijn schaars, dus eens je in de hoek bent waar de klappen vallen - het spelersbordje waarop de ontdekkingen liggen had ook wel van spelbordkwaliteit mogen zijn, nu enkel een kartonnen blad
De pluspunten zijn mijns inziens wel talrijker : - vlotte gameplay - wij eindigden met 1 punt verschil om de overwinning, dus razendspannend (jammer dat ik net tweede was ) - het spel is naar Ystari-normen weer erg sfeervol - je hebt het gevoel dat je een deftig spel aan het spelen bent, ook al gaat het snel voorbij - je voelt ook goed aan dat het spel van Philippe Keyaerts is (als je Smallworld en EVO al probeerde, snap je wat ik bedoel) - de geluksfactor is op zich nul komma nul, je maakt je eigen beslissingen en spendeert de tijd die je wil spenderen aan bepaalde acties - de ontdekkingstegels zijn prima uitgedacht en weer net te schaars om al de dingen binnen te halen die je graag zou hebben
Natuurlijk is één speelbeurt onvoldoende om een definitief besluit te trekken, dus ik hoop deze spoedig weer op tafel te leggen ... misschien morgen al wel! En dan ga ik voor de glorie en de gunst van de goden van Olympos.
De resultaten zijn ondertussen bekend. De meest prestigieuze spellentitel 2011 komt op naam van :
Daarnaast was er ook nog een prijs voor het "kennersspel" van 2011. Een prijs die ons als spellenliefhebbers waarschijnlijk nauwer aan het hart ligt. Die prijs werd meer dan verdiend uitgedeeld aan :
Alvast een korte dienstmededeling voor de spellenavond van september.
Deze zal nog steeds doorgaan op vrijdag 2 september, maar niet in de cafetaria van rusthuis Lindelo, maar in de ontspanningszaal van de vijfhoek in Lindelo. De ingang van deze zaal is aan het kerkplein (dat hopelijk daartegen volledig gerenoveerd is). We hebben daar reeds een keertje gezeten, toen we Kris Burm op bezoek hadden.
Noteer het misschien al even in uw agenda!
EDIT : de wijziging gaat blijkbaar niet door heb ik net te horen gekregen! Alles blijft dus gewoon bij het oude.
Ze volgen elkaar snel op, de spellenavonden van juni en juli, maar we kunnen u toch weer een mooie nieuwsbrief presenteren, met héél wat leuke nieuwigheden. Er zit voor iedereen wel wat leuks tussen volgens mij.
).jpg "spiel des jahr")
