Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
25-04-2011
Strasbourg (Pegasus)
De laatste nieuwe van Stefan Feld (en Pegasusspiele) noemt Strasbourg en voldoet mijns inziens aan alle verwachtingen. De spelers leven in het Straatsburg van de 15de eeuw en proberen invloed te krijgen bij de diverse gilden en zelfs occasioneel een plaatsje in het stadsbestuur. Je speelt één van de ambitieuze families die hun leden proberen op de juiste plaats te laten terechtkomen.
Het materiaal is wederom mooi en efficiënt. Een speelbord, met daarop de gilden, een stadsplan en plaats voor de rondekaarten, 5 rondenkaarten, 5 zichtschermen, 5 overzichtskaarten, 30 goederentegels (6 van de 5 gilden), 5 speciale gebouwentegels, 1 rondenmarker, 1 startspelermarker, 5 kapellen, 5 prestigemarkers, 75 familieleden (15 van elke kleur), 10 privileges, 40 geldmunten, 120 invloedskaarten (24 per speler) en 25 opdrachtkaarten.
De opdrachtkaarten zijn à la Ticket-to-ride-opdrachten. In het begin van het spel krijg je er vijf en mag je er zoveel houden als je wil. Indien je de opdrachten uitvoert tegen het einde van het spel scoor je punten, lukt het je niet, verlies je 3 punten per onvolbrachte opdracht.
Een spelletje Strasbourg loopt over vijf ronden, die op hun beurt bestaan uit 3 fasen :
1) planningsfase : In deze fase gaan de spelers invloedskaarten trekken van hun geschudde, dichte stapel. Ze bepalen zelf hoeveel kaarten ze deze ronde willen gebruiken (let op : je hebt slechts 24 kaarten voor het héle spel). De kaarten hebben waarden 1-6. Als de spelers de kaarten hebben getrokken waarmee ze tevreden zijn, maken ze verschillende stapeltjes met deze kaarten (elk stapeltje kan ingezet worden in de actiefase). Een stapel mag uit 1 maar ook uit alle kaarten bestaan.
2) Actiefase : In de actiefase wordt de rondekaart volledig afgehandeld. Op deze rondekaart staan de verschillende gilden, kerk, adel, handelaars, kapel bouwen en speciaal gebouw bouwen. De rondemarker wordt van A tot I verplaatst en de spelers hebben om beurten de mogelijkheid om een stapel invloedskaarten uit te spelen. De speler die het meeste biedt, voert de actie uit, soms mag ook de tweede (en zelfs derde) speler een actie uitvoeren. - invloed op adel en kerk : de eerste speler zet een familielid op het schild van de adel, de tweede op de kerk - invloed op een gilde : de eerste speler plaatst een familielid op het schild van de gilde, neemt een goederentegel van het gilde en plaatst een familielid in de stad op een gebouw van de gilde; de tweede speler neemt een goederentegel en plaatst een familielid in de stad; de derde speler neemt ofwel een goederentegel of plaatst een familielid in de stad - invloed handelaars : enkel de eerste speler mag goederentegels verkopen (waarde tegels) - bouwen kapel : de speler die een familielid op het schild van de kerk heeft staan, plaatst een kapel op een kruispunt in de stad - bouwen speciaal gebouw : de speler die een familielid op het schild van de adel heeft staan, plaatst een speciaal gebouw op een open plaats in de stad
3) Raadsfase : Elke speler die een familielid op een schild heeft staan, ontvangt overwinningspunten. Nadien krijgt ook de speler met de meeste familieleden op de schilden een privilege, dit kan in latere ronden ingezet worden om bij het kiezen van een stapeltje kaarten je beurt af te wachten om eventueel op het einde te overbieden. Op het einde van het spel is een ongebruikt privilege ook een punt waard.
Na vijf ronden volgt er een telling : - elk familielid in de stad = 1 punt - elk familielid die grenst aan een kapel = 1 punt - elk familielid die grenst (horizontaal of verticaal) aan een speciaal gebouw = punten op het gebouw - voor elk ongebruikt privilege = 1 punt - voor elke vervulde opdrachtkaart = punten op kaart - voor elke onvervulde opdrachtkaart = -3 punten
De speler met de meeste punten wint dit spel met een redelijk uniek biedsysteem. Elke speler beschikt over dezelfde wapens (invloedskaarten) maar zal deze op een ander moment zo goed mogelijk moeten aanwenden. Je tegenspelers goed inschatten en het overwicht halen bij de biedingen zal bepalen of je je opdrachtkaarten uiteindelijk zal kunnen uitvoeren. Natuurlijk moet je ook een beetje geluk hebben dat jouw opdrachten niet in het vaarwater zitten van de andere spelers (best te vergelijken met Metropolys), maar je gaat er sowieso voor moeten strijden.
Titel : Strasbourg Auteur : Stefan Feld Uitgeverij : Pegasus Aantal spelers : 3-5 Leeftijd : 12+ Speelduur : 60 min.
Dit spel van Bruno Faidutti (gekend van o.a. Isla dorada, Diamant, Ad astra, Machiavelli, Mysterie van de abdij, ...) verschijnt normaal gezien in juni. The dwarf king kondigt zich aan als een doodgewoon slagen-halen-kaartspelletje, met een twist erin.
Het spel bestaat uit een deck kaarten, bestaande uit drie kleuren (rood-blauw-groen) en de gewone waarden als een traditioneel kaartspel. Aan het begin van een ronde worden opdrachtkaarten blootgelegd. Deze kaarten geven aan hoe je overwinningspunten kan scoren. Dit kunnen zowel positieve als negatieve punten zijn. (à la Stich oder nicht)
Er volgt een rondje slagen halen, met de gekende regels, kleur bekennen en slagen halen. Natuurlijk zijn er wel enkele speciale kaarten die je iets extra's opleveren (ook weer positief en negatief) als je deze in je slagen verzamelt.
Nadat alle slagen zijn gespeeld, bepaalt de speler die de blauwe (mensen) vijf in z'n slagen heeft behaald, welke opdrachtkaart punten oplevert. (bv. de speler die exact twee slagen haalde, scoort vier punten)
De spelers spreken op voorhand aan aantal ronden af, zo kan je het spel zo lang spelen als je wil.
Titel : The dwarf king Auteur : Bruno Faidutti Uitgeverij : Iello Aantal spelers : 3-5 Speelduur : 30 min. (afh. aantal ronden) Leeftijd : 8+
Op paasmaandag, 25 april, organiseren onze noorderburen weer hun jaarlijkse spellenbeurs in Eindhoven : Zuiderspel.
Ik heb dit even van hun website geplukt :
"Zuiderspel is een gezellige spellenbeurs waar diverse activiteiten zijn voor alle spelliefhebbers, kinderen en hun ouders. Op Zuiderspel zullen zoveel mogelijk verschillende vormen van spellen gedemonstreerd worden. Hierbij komen alle takken van 'unplugged' spellen aan bod, zoals bordspellen, kaartspellen, dobbelspellen en vele andere gezelschapsspellen. Het gaat dus niet om computerspellen die via een console of pc gespeeld moeten worden. Verder zijn er drie speciale pleinen en vele andere leuke (spel-)activiteiten. Voldoende redenen dus om op tweede paasdag naar Eindhoven te gaan. Kom spelen, kijken, meedoen, kopen en nog veel meer...Zuiderspel, dé spellenbeurs van Zuid Nederland!"
Daarnaast hebben ze ook een themaplein dat dit jaar volledig rond "dobbelstenen" zal draaien en de keuze uit spellen bleek overrompelend te zijn. Ook het "hot-en-gespot"-plein en het kinderplein lonen ongetwijfeld de moeite om eens langs te gaan. En om u een zicht te geven op de exposanten, som ik deze even voor u op :
999Games
Asmodee
Bordspelvereniging Roll The Dice
De Rode Pion
De spellenmug
Ducosim
Edulogics s.c.
Eternal war
FORUM Federatie
Games first
Giuoco
Gorilla Games
Knights of the Kitchentable
Koos
Mini-Nalá
Nederlandse Mahjongbond
Opstelten Speelgoed
Raindropchess
Rocks
SAN
Sandtimer
Schellens Speelgoed
Senet
Sensalot
Spel in Zicht
Spellenwinkel.be
Studio Haas
The Game Freak
The Game Master
Versmissen
White Goblin Games
De deuren openen om 10.00 uur en u kan rustig spelen tot 18.00 uur, u betaalt een entreeprijs van €5 en €2 voor kinderen (4-12 jaar). Zuiderspel zal dit jaar voor het eerst plaatsvinden in het Klokgebouw op Stijp-S te Eindhoven. Deze oude Philips-fabriek is de afgelopen jaren volledig gerenoveerd en omgetoverd tot een ware ´cultuurfabriek´, waar culturele en creatieve initiatieven groots de ruimte krijgen. En vanaf 2011 biedt het dus ook ruimte aan Zuiderspel.
De hit van 2010-2011 is ongetwijfeld 7 Wonders van Antoine Bauza. In Essen zal er dit jaar dan ook een eerste uitbreiding verschijnen. Het prototype werd reeds voorgesteld in Nürnberg, en nu staan ook de spelregels (in het Engels en Duits) online.
Of er wetenschappelijk onderzoek naar gebeurd is, dat weet ik niet precies, maar ik heb geconstateerd dat er bij mooi weer minder activiteit is in de spellenwereld. Misschien is het rendement wel even hoog, maar wordt er minder over gecommuniceerd, wat toch vooral een gelegenheid is op het internet in statistieken op boardgamegeek, lijstjes op de fora, ...
En aangezien het tijdens deze paasvakantie al schitterend weer is, en ons misschien ook een warme, mooie zomer (met hopelijk 's nachts toch wat neerslag voor de natuur) te wachten staat, wil ik hier wel eens een boompje over opzetten.
Laat ons eerst eens beginnen met de frequentie aan spelen. Ik kan tal van redenen bedenken die dit aantal achteruit zouden kunnen duwen : het gras meermaals afrijden, de tuin sproeien, BBQ organiseren, een fietstochtje met het gezin ondernemen, van de hitte in de kelder kruipen te verkoeling, zonnecrème factor 20 smeren, ijsje likken dat beduidend langer duurt dan een pintje leegdrinken, ... misschien blijft er op die manier gewoon minder tijd over om te spelen.
Daarnaast is het misschien ook moeilijker om speelkameraden op te trommelen, omdat zij aan één van bovenstaande activiteiten hun tijd aan het schenken zijn. Ook in de spellenclubs merk je traditiegetrouw een enorme daling naar de zomermaanden toe. Vele spellenclubs beslissen dan ook om hun spellenavonden (-dagen) van juli en augustus te schrappen of in de wintermaanden extra avonden toe te voegen. Ook bij ons is dit een idee dat al enkele keren op de voorgrond is getreden, maar voorlopig nog niet ten berde is gebracht. Enigszins is het natuurlijk te snappen dat men liever met andere zaken bezig is, alhoewel, het kan best ook wel eens deugd doen om op het gemak in de schaduw of op een terrasje, met een frisse pint bij de hand, een spelletje te spelen. Voor mij persoonlijk heeft het zelfs nog dat ietsje extra ten opzichte van het spelen op een druilerige, natte herfstdag (hoewel dit ook wel lekker klinkt, als ik het hier nu typ).
Dit alles brengt ons dan ook naadloos over naar ons volgende topic, nl. de spellenkeuze. Dat buitenspeelspellen zoals Kubb, Molkky, en andere werpspellen en jeu-de-boules zéér populair zijn, dat is ongetwijfeld te begrijpen. Niets is gezelliger dan met een stel volwassen venten, terwijl we aan het BBQ-en zijn en een goudgele pretpaal in de hand hebben, op een stel houten kegels te liggen gooien, hierbij waarschijnlijk nog één van de andere gasten rakend en hier-en-daar beschadigingen aan de tuinaanleg forceren. Ook kaartspellen vinden dan makkelijker hun weg naar de speeltafel blijkbaar. Misschien is uw tuintafel gewoon kleiner en is het uit praktische overwegingen dat u een Machiavelli, kolonisten kaartspel of Perudo verkiest.
Zou het gewoon te vermoeiend en te warm zijn om een bordspel uit te pakken, de volledige setup uit te voeren, de spelregels nog eens ter hand te nemen en dan een goeie 90 minuten à bloc te spelen? Het blijft toch ook voor mij een groot vraagteken, misschien moeten de studenten uit Gent, Brussel of Antwerpen ons daar eens mee lastig vallen in één van hun vele ondervragingen die ik regelmatig in de mailbox krijg. Ze mogen me de resultaten in ieder geval opsturen.
Kolonisten van Catan : het snelle kaartspel (999 games)
Ik moet u deze serie ongetwijfeld niet meer voorstellen, want bij deze halen we de populairste melkkoe van stal om nog eens een uiertje leeg te pompen. Maar het moet gezegd, het is blijkbaar een goeie lente, de koe heeft toch enigszins van het goede gras genoten en levert melk van een kwaliteit die toch aan onze strenge speeleisen voldoet.
In "de Kolonisten van Catan : het snelle kaartspel" gaat u zoals gewoonlijk bouwen aan uw kolonie, door straten, dorpen, steden en ridders te verzamelen. Ook nu weer verzamelt u hout, steen, erts, wol en graan in de juiste hoeveelheid om te kunnen bouwen. De speler die er als eerste in slaagt om 10 overwinningspunten bijeen te sprokkelen wint dit spel.
Het doosje heeft de grootte van een gewoon kaartspelletje overigens, een boonanza, take 5 en andere saboteurs en voor uw geld krijgt u 67 grondstoffenkaarten, 42 bouwkaarten en 1 richtingkaart (die enkel de richting aangeeft naar wie u mag gaan pesten).
Pesten, dat is in dit snelle kaartspel de boodschap, nog meer dan in het bordspel gaat u uw tegenstrevers trachten een hak te zetten door hen straten en ridders te ontnemen. Voor u een spelletje begint, dient u de juiste bouwkaarten te selecteren uit de deck (vergelijkbaar met 7 wonders). Daarna worden stapels gevormd : straten, dorpen, ridders en stadsuitbreidingen, de grondstoffenkaarten worden geschud, elke speler krijgt er 3 en er worden er 5 opengelegd als markt. Elke speler krijgt ook al een dorp en een straat die hij voor zich neerlegt. Het spel kan beginnnen.
Een speelbeurt bestaat uit drie fasen, waarna de volgende speler aan de beurt is :
1) grondstoffenkaart(en) ruilen : - aantal hangt af van het aantal straten dat met de A-zijde naar boven ligt (indien geen, mag je één kaart ruilen) - ruilen met gedekte stapel : trek 1 kaart van de trekstapel en leg 1 kaart op de aflegstapel - ruilen met de markt : neem 1 kaart van de markt en leg 1 kaart in de plaats in de markt - ruilen met een andere speler : trek 1 kaart uit de hand van een tegenspeler, daarna geef je hem 1 kaart terug (mag dezelfde zijn)
2) bouwkaart(en) bouwen : - dorp (1 punt) : 1 hout, 1 baksteen, 1graan en 1 wol betalen, leg naast de andere dorpen (indien geen meer in voorraad is dit niet meer mogelijk). Na het bouwen van een dorp mag je de richtingskaart omdraaien.
- stad (2 punten) : 2 graan en 3 erts betalen, draai een dorpkaart om en lees en voer de gebeurtenis uit
- stadsuitbreiding (3 of 4 punten) : 3 wol en 1 erts betalen, kies een stadsuitbreiding uit de stapel en plaats op een stad, het voordeel van de kaart is onmiddellijk geldig- straat : 1 hout en 1 baksteen betalen, leg ze op de andere straten zodat de tekst en punten nog zichtbaar zijn, telkens afwisselende zijde gebruiken (A-B-A-B-...)
- ridder : 1 graan, 1 wol en 1 erts betalen, leg ze op elkaar zodat de tekst en punten zichtbaar zijn, telkens afwisselende zijde gebruiken (A-B-A-B-...)
* Bouwt een speler een straat of ridder en is dit niet meer beschikbaar, dan neemt hij deze van een andere speler weg. Hij volgt hierbij de pijlrichting van de richtingskaart. Heeft deze speler die kaart niet, dan neem je de volgende speler. * Er mogen steeds 3 willekeurige grondstoffenkaarten ingeruild worden voor 1 grondstoffenkaart naar keuze. * Een speler mag nooit 2 dezelfde kaarten in één beurt aanschaffen (bv. geen 2 straten, wel 1 straat en 1 ridder)
3) Nieuwe grondstoffenkaarten trekken De speler trekt 2 grondstoffenkaarten van de trekstapel, voor elke ridderkaart (kant A), mag hij 1 grondstoffenkaart extra trekken.
Oh ja, nog even dit, een melkkoe zou geen goeie melkkoe zijn, mocht er volgende boodschap al niet in de spelregels staan. Ik citeer : "Met behulp van een tweede exemplaar van dit spel kan met dezelfde regels ook met 5 of 6 spelers gespeeld worden." 't Is maar dat u weet dat ze hun streken nog niet verloren zijn.
Een tijdje geleden kondigden we het nieuwe spel van Frédéric Moyersoen al aan op deze blog. Nu is er ook duidelijkheid wat de uitgeverij betreft, WGG zal deze titel in z'n vitrine leggen. Dus na "get nuts" een nieuw kaartspel voor de Nederlandse uitgeverij, ze doen ons alvast watertanden met volgend filmpje :
Het was beduidend stil op de stand van HiG in Essen vorig jaar. Weinig of geen deftige releases, maar dat is niet erg, als je weet dat ze het betere materiaal hebben bewaard voor Nürnberg. Deze tactiek werd overigens ook gehanteerd door Aleaspiele (met hun Burgund & Artus). In Nürnberg werden met de nodige festiviteiten enkele nieuwe zaken aangekondigd. Je kon er niet naast kijken, 10 jaar Carcassonne, de grootste melkkoe in de stal, zorgde voor nog uitbreidingen en extraatjes. Waar wij als spellenliefhebbers echter naar uitkeken, was Pantheon, de nieuwe bigbox game van HiG.
Het heeft uiteindelijk nog een maandje of twee geduurd vooraleer het spel volledig klaar was, maar het resultaat mag zeker gezien worden. Met Pantheon slaan we terug de weg in van Titania en Egizia, die me beiden wisten te bekoren. Ook in dit spel gaat u weer puntjes trachten te sprokkelen alsof het een lieve lust is. U gaat op een maagdelijk speelbord uw voetsporen letterlijk en figuurlijk achterlaten om in de Griekse wereld uw zuilen over het land te verdelen. Deze leveren u uiteindelijk overwinningspunten op, gedurende uw tocht kan u echter de hulp inroepen van goden en halfgoden, elk met hun eigenschappen en extraatjes.
Wat onmiddellijk opvalt aan Pantheon, is de grootte van de doos. Het is nog steeds de standaard rechthoekige doos, die we al kenden van z'n voorgangers, maar ze is vooral een stukje dikker en dit is ook nodig gezien het materiaal. U krijgt een speelbord, 48 houten zuilen en 48 houten voeten in de vier kleuren, 4 telstenen, 1 tempel en 1 grote voet, 8 volkerenfiches, 32 offerfiches, 40 buitfiches, 40 godenfiches, 21 halfgodenfiches, 4 puntenmarkers, 6 bonusfiches, 75 actiekaarten, 7 bijzondere geldkaarten, 8 volkerenkaarten, 1 stoffen zak en 4 spelregelsamenvattingen. Een hele hoop dus.
Een spel Pantheon verloopt over 6 ronden, waarin er telkens met één volk wordt gespeeld. Elke ronde bestaande uit 3 fasen, opbouw van volk, de bloeitijd, teneergang van het volk. Dit lijkt op het eerste zicht misschien ingewikkeld maar dat is het niet.
De spelregels op zich zijn weer zeer eenvoudig en rechtlijnig. Een speler kan in z'n beurt slechts één van de vier mogelijke acties uitvoeren : 1) een beweging uitvoeren 2) inkopen doen 3) een godenfiche aanschaffen 4) 3 kaarten trekken
1) een beweging uitvoeren : de speler krijgt de grote voet (1 stap), speelt eventueel extra bewegingskaarten uit (2 stappen per kaart) en zet zoveel voeten op het speelbord, vertrekkende vanuit de tempel. De voeten moeten uit de persoonlijke voorraad komen en steeds op het reeds gebouwde netwerk aansluiten. Kom je op een zuilplaats terecht, mag je een zuil plaatsen uit je voorraad. Kom je op een buitfiche, krijg je de bijpassende bonus. Indien deze actie wordt gekozen, mogen ook de andere spelers een bewegingsactie maken volgens de regels. Op elk veld mogen maximum twee voeten of zuilen staan (van verschillende kleuren)
2) inkopen doen : de speler koopt door middel van geldkaarten offerfiches, voeten en zuilen uit de algemene voorraad of zelfs het plaatsen van voeten en zuilen door te betalen. (1 voor leeg veld, 2 geld voor reeds bezet veld)
3) een godenfiche aanschaffen : door het uitspelen van godenkaarten en in bezit hebben van offerfiches kunnen de openliggende godenfiches worden aangekocht. De prijs staat op elke fiche vermeld in de vorm van de hoeveelheid die je van een bepaalde god moet hebben. (bv. vier maal dezelfde en nog één andere god)
4) 3 kaarten trekken
De spelers blijven deze acties herhalen tot alle godenfiches zijn aangeschaft of alle buitfiches verzameld zijn die beschikbaar waren. De speler die het einde van een ronde inluidt, krijgt onmiddellijk 3 punten en geeft de tempel door aan de volgende speler die de volgende ronde zal starten. Alle voeten worden van het bord gehaald, de zuilen blijven staan, overgebleven godenfiches, buitfiches en halfgodenfiches gaan in de doos en worden niet meer gebruikt in het spel. Daarna start een volgende ronde. Na ronde 3 en 6 volgt er een waardering. Bij een waardering krijg je de punten zoals aangegeven op je halfgodenfiches en afhankelijk van het aantal gebouwde zuilen (1-3 = 1 punt per zuil; 4-7 = 2 punten per zuil; 8-11 = 3 punten per zuil, 12 = 4 punten per zuil).
De speler die na de tweede waardering het meeste punten heeft gesprokkeld, wint het spel.
Dit is in het zeer kort de gang van zaken in het spel, maar natuurlijk gaan de eigenschappen van de goden, de buitfiches en de volkeren die aan de beurt zijn, hier een beetje aan veranderen. Om u een idee te geven wat er zoal allemaal mogelijk is, een klein overzicht :
* bonus- en buitfiches : - leg het gegeven aantal zuilen en voeten uit de algemene voorraad in je persoonlijke voorraad - leg extra halfgodfiches op het speelbord, kan je deze bekomen neem je die met de hoogste waarde van het bord - neem de bovenste godenfiche van de stapel, zonder offers te brengen - neem een zuil uit de algemene voorraad en plaats deze ergens op het speelbord naar keuze - waardeer een opperfiche op naar één hoger niveau (je hebt ze in diverse waarde) - trek het gegeven aantal handkaarten bij - neem de bovenste speciale geldkaart (speciale geldkaarten hebben hogere waardes) - je hebt meer stappen ter beschikking bij de actie beweging
* volkeren : - Gallia : ofwel twee handkaarten trekken ofwel een godenfiche aanschaffen door enkel de bovenste waarde te betalen - Germania/ Graecia : alle spelers passen hun hand aan tot 7 kaarten (zowel positief, als negatief) - Aegyptus : de spelers mogen zoveel voeten en zuilen van hun persoonlijke voorraad met de algemene voorraad wisselen als mogelijk - Persia : de stapel met speciale geldkaarten wordt anders gesorteerd - Cartago : elke speler mag twee geld nemen - Iberia : elke speler mag een offerfiche met waarde 1 nemen - Roma : elke speler neemt twee handkaarten
Ook de godenfiches hebben op zich weer hun eigen mogelijkheden, die ga ik hier niet uit de doeken doen. Een overzicht hiervan krijgt u overigens bij de spelregels op een apart blad toegevoegd. Het is wel zo dat de mogelijkheden met symbolen netjes op de fiches te zien zijn en dat de meeste voor zich spreken.
Titel : Pantheon Auteur : Michael Tummelhofer Uitgeverij : Hans im Glück Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 90 min. Leeftijd : 10+
Artwork, een fenomeen dat zich de laatste tijd méér en méér laat gelden in spellenland. En het blijft niet enkel bij de grafische pareltjes op de kaarten, neen, ook de figuurtjes, pionnen, dobbelstenen, speelborden, inlays, ... moeten gepimpt worden om door onze steeds strenger wordende keuring te geraken.
Wat oog voor detail is voor sommigen, wordt muggenzifterij voor anderen. Neem nu de laatste Days of wonder, "Cargo noir". Zoals we gewend zijn van DoW worden we overstelpt met prachtig materiaal, lekker aanvoelende rubberen bootjes, mooi afgewerkte speelborden, leuke muntjes, stevige kartonnen fiches, ... maar hoe krijg je in godsnaam dat materiaal allemaal terug in de doos? De inlay is perfect uitgewerkt, maar net zoals bij Colosseum vergeten ze dat er ook nog een zakje met fiches dient weggeborgen te worden. Dit kunnen we enkel betreuren, want een doos die niet netjes afsluit, die stapelt niet lekker, die krijg je niet weg in je curverbox (als je op verplaatsing gaat spelen), die vangt als eerste de deuken op bij een eventuele botsing en die zou wel eens open kunnen vallen met alle nare gevolgen vandien.
Pimpen ... of beter nog oppimpen, een ander recent geval : "Airlines europe" van Abacusspiele is een herwerkte versie van Union pacific. De gameplay, daar valt niets op af te dingen, prachtig en leuk spel dat vlot en vloeiend speelt, maar de kleurtjes zijn toch zo muf, de treintjes zo licht, de geldbriefjes erg dun en het speelbord zo flets. Nu heeft men bij Abacusspiele een kleine tegemoetkoming gedaan door toch al een iets moderner jasje te kiezen voor een gepimpte versie van het origineel.
Moet héél die heisa wel? Kijk naar "Dominant species" van GMT games, het spel ziet er eigenlijk niet uit, in vergelijking met Cargo noir en andere Isla Dorada's, maar het is wel ongetwijfeld één van de beste spellen van 2010. Jammerlijk genoeg behoort dit spel nog niet tot onze collectie. Zou de artwork daar voor iets tussenzitten? Of is het toch de eerder hoge prijs? Maar moet dit dan een struikelblok zijn? De gemiddelde FFG kost evenveel en is daarom zeker niet beter om te spelen. Wordt dit spel wel gekozen tussen al dat kleurrijke geweld als je het op een spellenavond meebrengt? Misschien zijn er wel die hier doorheen kunnen kijken, maar misschien moet ik eerlijk bekennen dat ook ik aanvankelijk niet geneigd zou zijn om hiervoor te opteren.
"Glory to Rome", daar is al zoveel over te doen geweest, eindelijk een herwerkte versie, jammerlijk genoeg nog niet aan spelen toegekomen, want het is zo'n fantastisch spel volgens velen. Maar oh, wat zitten we met z'n allen te smachten naar het sein van een "grote" uitgeverij die dit spel eens onder handen wil nemen, zodat je op z'n minst toch een fatsoenlijk doosje hebt om het materiaal in op te bergen. Moest men de fluoricerende kleuren dan ineens ook even onder handen nemen, dat zou ik daar zeker niet rouwig om zijn.
Hoe je het ook draait of keert, artwork is een big deal geworden in spellenland en maakt deel uit van de business. De franstalige markt lijkt me voorop te gaan in deze wereld. Met spellen van Gameworks, Hurricangames, Days of Wonder, ... doet u eigenlijk niet zo erg veel mis als het op artwork aankomt ... of u dan ook daadwerkelijk een fantastisch spel in handen heeft, dat is weer een andere zaak. Misschien is dat wel iets voor een volgend heet hangijzer.
In dit spel nemen Jack the ripper en vijf detectives het tegen elkaar op. Vaak lees je op het internet dat dit spel een kruising is van Mister X (ofte Scotland yard), Mr. Jack en Fury of Dracula. Dat lijkt me ook redelijk logisch aangezien zowel het thema, als de gameplay zeker naar elkaar neigen. Een deductiespel, je bent voor of tegen, maar het laat waarschijnlijk niemand onberoerd. Om persoonlijk op bovenstaande berichtgeving te reageren, ga ik kort en duidelijk zijn, Letters from Whitechapel is beter dan bovengenoemde spellen. Mr. Jack blijft voor mij nog een andere categorie, nl. die van kort 2-persoonsspel, maar alle anderen verbleken tegen dit spel, dat in z'n eenvoud heel wat spanning creëert. De kaarten van Fury of Dracula, het vechtmechanisme, ... is allemaal overboord gegooid. Niet te veel poeha moet men bij Nexus gedacht hebben. Dit merk je aan het materiaal alleen al : een speelbord, 12 pionnen, 27 plastic fiches, 21 kartonnen fiches, 5 detectivetegels, 4 brieven (voor variant) en een setje overzichtsfiches voor de detectives en Jack. That's all folks!
In Letters from Whitechapel probeert Jack 5 moorden te plegen en elke nacht terug naar z'n schuilplaats te sluipen vooraleer de detectives hem te pakken krijgen. Door een leuk uitgekiend spelprincipe gaat u ongetwijfeld spannende speeluren tegemoet, zowel als Jack en als detective. Er spelen steeds 5 detectives mee, ongezien het aantal spelers, dus het kan zijn dat u meerdere detectives moet hanteren. U probeert als detective een web te spannen rond Jack, zodat deze niet tijdig in z'n schuilplaats geraakt of u hem kan arresteren, maar dit lijkt eenvoudiger dan het is.
Jack heeft bovendien enkele hulpmiddelen die hem laten zondigen tegen de normale bewegingsregels, zodat u Jack's spoor ineens wel eens kwijt zou kunnen zijn, of dat de mogelijkheden in ieder geval belachelijk veel groter worden. Deze hulpmiddelen nemen wel bij elke ronde verder af, dus ook Jack zal het stilaan harder te verduren krijgen. De spelduur van dit spel is dan ook vaak afhankelijk van de kwaliteit van de Jack speler en die van de detectives, als deze in balans liggen, dringt er zich een fantastische strijd op tussen goed en kwaad en neem van mij aan ... er zal gevloekt worden rond uw speeltafel.
Om u een kort speloverzicht te geven, som ik even de verschillende stapjes op die tijdens een ronde worden doorlopen, dit lijkt op het eerste gezicht veel, maar vaak is het slechts een kleine aanpassing aan het bord. Een speelronde wordt opgedeeld in twee grote delen, hell en hunting. In de "Hell"-fase wordt de crimescène opgebouwd en nemen zowel Jack als de detectives hun plaats in, in de "hunting"-fase daarentegen begint het kat- en muisspel tussen de protagonisten.
Deel 1 : Hell 1) Jack - bereidt de moord voor : hij neemt afhankelijk de ronde het aantal aangeboden hulpmiddelen (koetsen en wijkfiches; met een koets kan hij twee stappen na elkaar uitvoeren, met een wijkfiche kan hij door een ganse wijk bewegen) 2) Jack the ripper - kiest z'n slachtoffer : hij plaatst de slachtofferfiches (ook nepfiches) op het speelbord, afhankelijk van de ronde zijn er minder en minder slachtoffers. 3) Detectives - patrouilleren door de straten : de detectives plaatsen hun politiefiches, deze bepalen hun startpositie elke ronde. 4) Jack - kiest z'n slachtoffer : de slachtofferfiches worden omgedraaid en de vrouwenpionnen geplaatst 5) Jack - bloed op de straat : Jack heeft nu de mogelijkheid om een moord te plegen of af te wachten. Indien hij ervoor opteert om te moorden, ga je ineens naar stap 8. Zoniet worden stap 6 en 7 herhaald tot Jack een moord pleegt. 6) Detectives - de suspens groeit : de detectives mogen de vrouwenpionnen een stapje verschuiven (niet tot vlak naast een detective) 7) Jack - klaar om te moorden : Jack draait een detectivefiche op en komt stelselmatig te weten waar de detectives hun beurt zullen beginnen. 8) Jack - lijk op het trottoir : Jack noteert de plaats van de moord op z'n overzichtsblad en plaatst een bloeddruppel op het bord waar de moord heeft plaatsgevonden, hier start hij z'n toch naar z'n schuilplaats 9) Detectives - alarm luidt : de detectivefiches worden opengedraaid en de detectivepionnen nemen hun plaats in
Deel 2 : Hunting 1) Jack - ontsnapt in de nacht : Jack noteert de plaats waar hij naartoe gaat (Jack gebruikt witte bolletjes) 2) Detectives - jagen op het monster : elke detective mag tot twee plaatsen verzetten (detectives gebruiken zwarte vierkanten) 3) Detectives - sporen en verdachtmaking : de detectives kunnen sporen zoeken op de aangrenzende plaatsen van Jack of arresteren. Ze noemen de verschillende plaatsen tot ze een spoor hebben gevonden, Jack legt hier dan een doorzichtig spoorteken. Bij een arrest heb je maar één kans, is het prijs, dan winnen de detectives, is de detective mis, is z'n beurt over.
Zo gauw Jack in z'n schuilplaats is geraakt, eindigt de ronde en wordt alles in gereedheid gebracht voor een volgende ronde. Indien Jack wordt gepakt of hij niet tijdig in z'n schuilplaats geraakt, winnen de detectives.
Natuurlijk zijn er ook nog enkele kleine regeltjes, vooral voor het opzetten van een nieuwe ronde, een dubbele moord tijdens de derde nacht, ... waar ik niet al te diep op in ga, maar dit is in grote lijnen het spel. Zeer overzichtelijk en eenvoudig dus, maar oh zo moeilijk om te doorgronden. Ik heb na één partijtje in ieder geval zin gekregen in meer, volgende keer zeker eens als Jack proberen te overleven.
Ik had u ook al even gewezen op de kwaliteitsvolle video's van Drakkenstrike, bij deze voeg ik het filmpje even toe, kwestie dat u er niet moet naar zoeken, maar dat u even een zicht krijgt op hoe professioneel er tegenwoordig wordt gewerkt in de "geek-world". Vol nederigheid sluit ik hier dan ook mijn kleine bijdrage omtrent dit spel af.
Titel : Letters from Whitechapel Auteurs : Gabriele Mari & Gianluca Santopietro Uitgeverij : Nexus Aantal spelers : 2-6 Speelduur : 60-120 min. (afh. niveau Jack en detectives natuurlijk) Leeftijd : 13+
Toen ik de spelregels van dit spel doornam, rinkelde er onmiddellijk een belletje bij mij : dit heb ik al een keertje gespeeld, maar dan in een iets andere setting. Toen waren de plastic vliegtuigjes nog treintjes, en jawel, zelfde auteur, zelfde gelijklopende spelregels, ... Is dit een ramp? Neen, zeker niet, want het spel waar ik het over heb is "Union pacific", waarover ik u hier (klik) al kort vertelde. Het muffe materiaal van Union Pacific wordt enigszins opgepoetst en iets trendy-er gemaakt. (alhoewel we nu ook niet te euforisch gaan doen hierover). Hopelijk bereikt dit spel dan ook het grotere publiek, want dat is het zeker waard.
Het spelbord toont Europa, waarbij de steden zijn verbonden met vliegroutes (waarop diverse maatschappijen kunnen vliegen), 112 aandelenkaarten van de speciale maatschappijen (allen bordspellengetint), 112 vliegtuigjes overeenkomstig de aandelen (niet elke maatschappij is even hard vertegenwoordigd), 20 maatschappijmarkers, 20 Abacusmaatschappij-aandelen (geen vliegtuigjes voor deze maatschappij), 84 overwinningspuntenfiches, 70 geldbriefjes van verschillende waarde, 4 bonusconnectiemarkers en vijf overzichtskaarten vervolledigen de speeldoos.
De volledige setup van het spel ga ik u hier besparen, maar ik verklap u alvast dat u in het begin van het spel reeds een aandeel krijgt en de andere aandelen Ticket-to-ride-gewijs (rara, welke auteur?) in het spel komen. In de trekstapel met aandelen worden drie scorekaarten gestopt. Zo gauw de laatste uit de trekstapel komt, eindigt het spel en wint de speler met de meeste punten.
In een spelersbeurt moet je één van volgende acties ondernemen :
1) koop één of twee routelicensies en neem een aandeel : de speler breidt het vliegbereik van de maatschappij uit door de vliegroutes te betalen en er een vliegtuigje op te plaatsen. Deze moeten grenzen aan de startplaats van de maatschappij of verder gaan op waar reeds gevlogen is, je moet steeds de goedkoopste route nemen, elke maatschappij mag slechts één keer op een route staan. Indien alle licensies verkocht zijn voor een route, kan hier niet meer gevlogen worden. Zo gauw de vliegtuigen van een maatschappij op zijn, kan deze maatschappij geen routelicensie meer kopen. De speler mag in z'n beurt twee licensies aanschaffen, nadien neemt hij één aandeel (ook al kocht hij twee licensies). Er liggen ook vier bonusconnectiemarkers, deze waarderen bepaalde kleine maatschappijen op als ze hun eindbestemming (aangegeven op marker) bereiken. Indien een maatschappij geblokkeerd wordt, kan deze ook geen verdere licensies meer aanschaffen.
2) aandelen uitspelen en dividenden krijgen : de speler speelt uit z'n hand voor zich op tafel ofwel zoveel aandelen als hij wil van één maatschappij OF één aandeel van verschillende maatschappijen. Voor elk afgelegd aandeel, krijgt de speler 2 miljoen euro.
3) inwisselen voor Air Abacus aandelen : de speler mag 1 aandelenkaart afleggen in ruil voor 1 Abacusaandeel, of 3 aandelenkaarten afleggen voor 2 Abacusaandelen. Later dienen ook deze aandelen proberen worden afgelegd (via actie 2). Aandelenkaarten op handen leveren niets op.
4) Geld nemen : de speler krijgt 8 miljoen van de bank.
Waardering : zo gauw er een scorekaart wordt opengedraaid, volgt er een waardering. Elke speler mag eerst een aandelenkaart uit de vitrine op handen nemen, overgebleven kaarten worden uit het spel verwijderd en er wordt terug aangevuld tot 5 kaarten. Nadien worden alle vliegtuigmaatschappijen gescoord. Elke speler telt z'n eigen aandelen van de maatschappij en kijkt op de hoeveelste plaats hij zich bevindt, dan wordt gekeken hoe ver de marker van de maatschappij staat (afh. aantal gekochte licensies) en wordt er gescoord. De Air Abacusaandelen scoren volgens de tabel op het speelbord. Na drie waarderingen eindigt het spel onmiddellijk en wint de speler met de meeste punten. Bij gelijke stand wint de speler met de meeste Air Abacusaandelen.
Titel : Airlines europe Auteur : Alan R. Moon Uitgeverij : Abacusspiele Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 10+ Speelduur : 75 min.
Gold is zo'n zeer eenvoudig kaartspelletje dat u hetgene brengt dat een spel zou moeten doen : spelplezier. Michael Schacht ontwierp dit spel speciaal voor 2-3 spelers, misschien is uitbreiden mogelijk met twee spellen, maar daar heb ik me nog niet aan gewaagd.
Het spel omvat 60 kaarten in de zes kleuren, elk bestaande uit drie -2 ezelskaarten, en zeven goudkaarten waarden 3, 3, 4, 5, 6, 7 en 8. Bij aanvang van het spel krijgt u allen één ezelskaart uit een diverse kleur (die je open voor je legt, net als alle kaarten die je spaart trouwens) en worden er twee kaarten uit het spel verwijderd (zodat de tellers onder ons toch geen volledig houvast hebben). Nadien wordt er een vitrine opgebouwd van vijf openliggende kaarten.
Een speelbeurt is zeer kort en eenvoudig. In uw beurt heeft u keuze uit drie mogelijke acties : - neem de kaart met de laagste waarde uit de vitrine (indien meerdere van dezelfde waarde, heb je vrije keuze)
- wissel een eigen kaart met één van een lagere waarde uit de vitrine (de kaarten met goudwaarde 3 kunnen uiteraard niet gebruikt worden aangezien er geen kaarten met lagere waarde zijn)
- wissel een eigen ezelskaart met een kaart naar keuze uit de vitrine
(let wel : een ezelskaart kan enkel verkregen worden door de eerste optie, niet door het wisselen van kaarten)
Een set scoren : zo gauw u drie kaarten van een kleur heeft verzameld, noemen we dit een set en moet deze gescoord worden, dwz dat u een stapeltje vormt met kaarten die op het einde van het spel worden geteld. Als bonus mag je één kaart van een tegenspeler naar keuze nemen, hij kan zich hiertegen niet verzetten.
Indien de vitrine leeg is, wordt deze onmiddellijk terug aangevuld tot vijf (niet aanvullen als er één kaart wordt gekozen). Zo gauw alle kaarten zijn opgebruikt, volgt er een eindscore. De spelers vergelijken de waarden die ze nog voor zich hebben liggen in de diverse kleuren. Diegene met de grootste waarde in een kleur mag één kaart toevoegen aan z'n scorestapel. Nadien is het tellen geblazen van de scorestapel en wint de speler met de meeste punten.
Titel : Gold Auteur : Michael Schacht Uitgeverij : Abacusspiele Aantal spelers : 2-3 Speelduur : 20 min. Leeftijd : 8+
Heet hangijzer 2 : Carrefour de l'arbre of de Muur?
Misschien kent u het fenomeen, misschien ook niet. We worden overspoeld door nieuwe releases van bordspellen, de sector bast uit z'n voegen en tussen al dat geweld de bomen in het bos zien is niet eenvoudig. Maar laat ons dat misschien houden voor een volgend hangijzer.
Ik neem jullie even mee in het brein van een spellenliefhebber die niet aan al dat lekkers kan weerstaan. Je hebt ze in alle soorten, geuren en kleuren. De ene reist met trolley's naar Essen om met een stampvolle auto huiswaarts te keren, tot diep in de nacht spellen te unshrinken en uit te pakken, anderen schuimen het internet af op zoek naar koopjes, de nieuwste nieuwigheden en nog anderen hebben het hele pakketje in zich. Ik reken mezelf bij deze categorie, tot mijn eigen schande misschien, maar het is sterker dan mezelf.
Ik heb in het verleden al héél wat toeren uitgehaald om juweeltjes in huis te halen ... en liever snel dan traag. Kan je niet geduldig wachten op een spel, het even bestellen bij de online-spellenwinkel en dan met je vingers draaien tot de koerier aan je bel hangt. Soms moet het natuurlijk wel, soms lukt het me zelfs om te wachten tot een gelegenheid zich voordoet om verzendingskosten te besparen ... maar soms heb je van die momenten dat het allemaal niet snel genoeg kan gaan.
Ik schets even de situatie voor u. "Letters from Whitechapel", prototype gezien in Essen, uitverkocht, maar oké, uit Essen heb je al zoveel bij, het lege gevoel is daar zeker niet thuis. Ondertussen een fantastische bespreking online op bgg door onze vriend Drakkenstrike, wiens werk u ik allen zéér kan aanbevelen, hij is werkelijk de top of the bill als het gaat om videorecensies, hiervoor neem ik nederig mijn rennerspetje af. Het spel is eindelijk herdrukt en verschijnt druppelgewijs in de Belgische webshop, zeer druppelsgewijs, want ondertussen (bij het schrijven van dit artikel) is het spel weeral uitverkocht en niet meer bij te bestellen bij de uitgever voor de winkels. Speelcollega's hebben zich al aan een proefsessie kunnen onderwerpen en waren zeker enthousiast, ook voor hen is het een mustbuy, dus stel ik voor om samen te bestellen.
Een berichtje naar de spellenboer en klaar is Kees. Wenst u het spel zelf af te halen of liever verzending? Aangezien mijn paasvakantie begonnen is, wil ik een afhaling wel overwegen. Twee minuten en 23 seconden na het telefoontje begint de molen in je hoofd te draaien, het is mooi weer, misschien ideaal om eens met de fiets tot daar te rijden. Snel even naar routenet surfen, afstand tot bestemming, zo'n 26 km enkel. Prima, we gaan het erop wagen, ook al is het de eerste keer dat ik dit jaar op de fiets kruip om zo'n lange afstand te rijden en ik in de namiddag al een ritje van 30 km achter de kiezen had.
De héénweg ging redelijk vlot, strak tempo, redelijk omwentelingsritme, op een uurtje was ik terplekke. Het leek wel een vroege ontsnapping die zeer ver zou dragen. De terugweg bleek een pak lastiger, de suikers raakten blijkbaar zeer snel op en de klop van de man met de hamer, het zwart voor de ogen, de krampen in de billen, ze zaten allemaal dichtbij. En vooral de wind op je snoet doet de moed dan stilaan in je schoenen zakken, en maar denken dat Cancellara achter je aan zit, rijden met de hol open noemen ze dat in het wielerjargon.
Respect voor die kerels die maar liefst 260 km achter de kiezen hebben, kasseistroken en heuveltjes inbegrepen en een gemiddelde dat ik net haal bij het afdalen van een brug. Eén geldig excuus heb ik wel : die enkele kilo's balast die aan mijn fiets hingen te bengelen. Letterlijk zware spellen die "letters", ik ben benieuwd of ze dat in de figuurlijke zin van het woord ook zijn. Ik hoop op een testrondje in de nabije toekomst, dat heb ik nu toch echt wel verdiend ... en u liefste bloglezer, u krijgt dan alles in kleuren en geuren hier te lezen.
Op het podium staande, spel in de lucht steken en kussen van de bloedmooie dames, daar ga ik zo dadelijk van dromen, zonder enige twijfel.
Het spel dat zonder enige twijfel weer één van de meest gehypte intredes deed in spellenland in 2011. Teasers, grafics, demo's, videofilmpjes verschenen druppelgewijs via diverse media. Toen de spelregels op de website van DoW werden gepubliceerd heb ik me snel naar daar gehaast om eens te kijken waarover het spel echt ging en wat ik te lezen kreeg, was aangenaam. Natuurlijk is het moeilijk inschatten hoe het spel op zich speelt, dus dat was even afwachten. Via Pieter Syroit kregen we ook hier meer zicht op, aangezien het spel in avant-première te spelen was op de laatste Ducosimbeurs. Ondertussen is het spel ook tot in onze spellenkast geraakt en geef ik u graag een overzicht over wat u mag verwachten van deze titel.
Het materiaal is weer naar de Days of wonder-normen, belachelijk goed dus. Grote, plastic munten, prachtige miniatuurschepen, sterke kartonnen speelborden, idem cargofiches die allen in een ruim zakje (met cargo noir bedrukking) worden gestopt. Enige bedenkingen toch ook wel, de spelersborden zijn dan weer niet van karton maar wel van kwaliteitsvol papier, de inlay is ronduit fantastisch, maar net zoals bij Colosseum is men vergeten dat het zakje met fiches ook in de doos dient gestopt te worden. Maar eerlijk is eerlijk ... het ziet er allemaal weer zéér mooi uit.
De gameplay zelf is eenvoudig, kinderlijk eenvoudig zelfs, dus qua familiespel kan deze zeker tellen. Zoek je een moeilijk, strategisch spel, dan wandel je deze liever voorbij. In de spelbespreking hieronder zal u zelf ook aanvoelen dat u niet alles in de hand zal hebben en dat vooral het speelplezier op de eerste plaats zal komen.
In Cargo noir probeert u in een aantal ronden (afh. aantal spelers) zoveel mogelijk punten bijeen te sprokkelen door overwinningskaarten te kopen. U doet dit door cargofiches te verzamelen en deze in setjes in te ruilen voor een zo hoog mogelijke waarde. Linksboven staat de kostprijs, rechtsboven de punten die u eraan overhoudt.
Afhankelijk van het aantal spelers wordt het speelbord opgesteld. (niet alle havens worden gebruikt bij minder dan 5 spelers). In een speelronde doorlopen de spelers om beurten telkens 3 fasen, na een aantal ronden eindigt het spel.
1) Schipacties uitvoeren : kan pas vanaf 2de ronde (aangezien je in de 1ste ronde de schepen nog moet in het spel brengen). Uitleg, zie bij puntje 3)
2) Cargo ruilen voor overwinningskaarten en overtollige cargo afleggen. U kan setjes (dezelfde of allemaal verschillende) cargo omruilen volgens de tabel zoals aangegeven op uw spelersbord. Je koopt er onmiddellijk overwinningskaarten voor, een teveel kan niet worden terugbetaald. Indien je meer cargofiches overhoudt dan je kan opslaan (6), dien je deze af te leggen. Gebruikte en afgelegde fiches gaan uit het spel (tot het zakje leeg is, dan worden ze terug gebruikt)
3) Schepen uitzenden : (in deze fase kan je ze enkel inzetten, de uitleg die erbij staat, krijg je pas in fase 1) - Het casino : elk schip levert je 2 munten op - De zwarte markt : wissel één cargofiche in je bezit met een fiche van de zwarte markt OF trek een fiche uit de zak - De havens : bieden op de aanwezige cargofiches, je legt een stapel munten met je schip erop, indien er reeds een speler geboden heeft, dien je het bod met minstens één munt te overstijgen. Indien je terug aan de beurt komt en je bent de enige aanwezige speler in de haven, krijg je alle cargofiches (die nadien terug worden aangevuld). Indien er ondertussen een hoger bod is gekomen, kan je kiezen om je bod te verhogen (en weer een ronde af te wachten) of je bod terug te trekken en af te zien van de koop.
Er zijn ook nog enkele speciale overwinningskaarten, enkele leveren meer overwinningspunten op dan ze kosten (unieke kaarten die ook bij een gelijkspel doorslaggevend zullen zijn), daarnaast zijn er ook nog speciale smokkelaarskaarten (deze zijn duurder dan de punten die ze waard zijn) die je een extraatje geven (max. 2 kaarten per speler) : - cargoschepen : je krijgt een extra schip in het spel - opslagplaats : je krijgt twee extra opslagplaatsen voor fiches - syndicaat : je krijgt 2 munten als je je van een haven terugtrekt
Titel : Cargo noir Auteur : Serge Laget Uitgeverij : Days of wonder Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 30-90 min. Leeftijd : 8+
Enkele dagen geleden kondigden we dit spel al aan als nieuwigheid, en vandaag kunnen we u al een spelbespreking voorschotelen met dank aan Alea spiele.
De auteurs van dit spel zijn niemand minder dan Wolfgang Kramer en Michael Kiesling, de schijnbaar onverwoestbare tandem van de Masktrilogie. Ook nu weer brengen ze in gans eigen stijl een spel dat toch wel aan de verwachtingen voldoet. Dit spel behoort tot de mid-box-games van de uitgever, dwz een redelijk eenvoudig spel, met niet al te lange speelduur, maar voldoende tactische mogelijkheden. Eigenlijk is dit al een prima omschrijving van wat Artus te bieden heeft.
De spelers nemen de rol aan van de ridders van de ronde tafel. Ze trachten invloedspunten te scoren door netjes post te vatten in de nabijheid van de prinsen en koningen. Maar ... een cirkel is rond, de tafel ook ... en ze draait dan ook nog eens bovendien. Als u dan ook nog weet dat er kan gestreden worden voor de titel van prins en koning, dan beseft u dat de stoelendans compleet is.
De doos omvat een spelbord, een ronde tafel (die op het spelbord draait), één bereid zwijn (van karton wel te verstaan), 12 puntentegels, 28 speelfiguren (waaronder 2 zilveren en 2 gouden prinsen), 10 ringen en 88 kaarten (22 per speler). Ook nu weer voorzien Kramer en Kiesling een beginners- en gevorderdenvariant. Het spelprincipe blijft volledig gelden, maar bij de moeilijkere variant krijgt u ook nog eens opdrachtkaarten, waarbij u punten scoort voor het vervullen ervan.
Het spel loopt over 16 ronden. In een beurt speelt een speler een handkaart, voert de overeenkomstige actie uit en trekt een nieuwe handkaart. Elke speler heeft twee stapels handkaarten, ridderkaarten en koningskaarten. Aanvankelijk start je met twee kaarten van elke stapel. Nadien heb je steeds de keuze uit de stapels.
Mogelijke acties : 1) bewegen van een ridder (ridderkaart) : beweeg een ridder een aantal plaatsen in de richting van de klok (bv. 1-4 plaatsen), er zijn ook uitzonderingskaarten waarmee je een ridden tegen de klok kan bewegen. Je scoort plus- of minpunten gelijk aan de plaats waar je vertrekt (!). Indien je je beweging eindigt op een bezette plaats, wordt deze figuur verdreven (zie later)
2) bewegen van een prins of koning (koningskaart) : idem bewegen ridder, afhankelijk achtergrond kaart (zilver-goud) mag je de overeenkomstige prins of koning verzetten. Indien de koning zich verplaatst, wordt de tafel meegedraaid, zodat de koning op de plaats zit met de kroon. Ook nu scoor je plus- of minpunten voor het verplaatsen van een prins, de koning niet want die zit steeds op de plaats met de kroon. Ook nu weer kunnen figuren worden verdreven, ze gaan naar de eerste vrije plaats tegen de klok.
3) een ring plaatsen (ringkaart) : je plaatst een extra ring op een prins (nooit de koning), zo gauw een prins z'n derde ring heeft, wordt hij de nieuwe koning, de vorige koning wordt prins (één ring). De speler scoort punten gelijk aan de positie waard de prins die de ring krijgt zich bevindt.
Na de actie trekt de speler een kaart van één van de twee trekstapels. Indien een stapel is uitgeput, kan de speler deze kaarten niet meer kiezen. Zo gauw alle 16 kaarten zijn opgebruikt, eindigt het spel. De speler met de meeste punten wint uiteraard het spel.
In de gevorderdenvariant worden de 6 scorekaarten voor elke speler toegevoegd, heeft elke speler 6 handkaarten en speelt elke speler in z'n beurt 2 handkaarten na elkaar.
Titel : Artus Auteurs : Wolfgang Kramer & Michael Kiesling Uitgeverij : Alea spiele Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 9+ Speelduur : 45-75 min.
Mord im Arosa is zonder twijfel het enige spel in onze collectie waarvoor u uw oren dient te gebruiken. Goed luisteren waar moorden zijn gepleegd en waar er eventuele sporen zijn verstopt, zijn de sleutel tot succes in dit spel. In dit opzich alleen al is het spel uniek, maar ook het materiaal is op zich apart te noemen. In de kubusvormige doos vindt u acht verdiepen van het hotel in stevig karton, 122 houten blokjes en 1 onderzoekspeelbord.
Proloog :
De twee rode blokjes (moorden) worden bovenaan in de toren gegooid. Daarna gooien alle spelers twee van hun eigen blokjes bij in de toren.
Act I : zoeken naar slachtoffers :
De spelers nemen om beurten de rol aan van onderzoeker en gaan op zoek naar de slachtoffers. Dit doen ze door de toren op te heffen op een bepaalde verdieping. Indien ze geen slachtoffer vinden, gooit de speler alle gevonden sporen + één eigen blokje terug in de gesloten toren. Indien er wel een slachtoffer gevonden wordt, legt hij de slachtoffers op het onderzoekspelbord op de desbetreffende verdieping. Voor elk spoor dat op die verdieping ligt, leggen de spelers een blokje uit hun voorraad op het onderzoekspeelbord. De onderzoeker zelf legt geen eigen blokjes op het onderzoeksbord. Nadien worden alle sporen terug bovenaan in de toren gegooid. Als beide slachtoffers gevonden zijn, gaat een volgende fase van start.
Act II : verdenken van andere spelers of eigen sporen uitwissen
Andere spelers verdenken : de actieve speler noemt één of meerdere tegenspelers, heft het gebouw op en kijkt of er sporen liggen van de verdachte spelers. Elke speler die aanwezig is op de verdieping legt een blokje uit de eigen voorraad op het onderzoekbord. De sporen worden terug één voor één in de toren gegooid. Indien er geen sporen worden gevonden van de verdachte spelers, gooit de actieve speler een extra blokje in de toren.
Sporen uitwissen : de actieve speler heft het gebouw op, telt z'n eigen sporen en mag overeenkomstig aantal blokjes van het onderzoekbord nemen op die verdieping. Nadien worden alle blokjes van die verdieping terug in de toren gegooid. Indien er geen eigen sporen worden gevonden, wordt er een extra eigen blokje in de toren gegooid.
Einde : 10 sporen van een speler of alle blokjes opgebruikt
Nu worden de verdachtmakingpunten uitgedeeld : - 3 punten voor elk spoor op het verdiep van de slachtoffers - 2 punten voor elk spoor op een verdiep aangrenzend aan de slachtoffers - 1 punt voor elk spoor op een ander verdiep
De speler met de minste verdachtmakingspunten wint het spel.
Titel : Mord im Arosa Auteur : Alessandro Zucchini Uitgeverij : Zoch verlag Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 10+ Speelduur : 30 min.
Dit Belgische spel heeft toch wat stof doen opwaaien in Essen, en na een speelbeurt op onze vorige spellenavond moet ik beamen dat dit spel "iets" heeft. Wat dan wel? Ik ga het u even proberen uit te leggen.
- Uniek spelsysteem? Het spel heeft in enkele unieke spelsystemen, ook uw brein wordt getrakteerd op een andere manier van plannen, denken en vooral ... het pesten van de andere spelers. Voor sommigen zal dit een minpunt zijn, voor mij was het een verademing.
- Een strategisch spel met dobbelstenen? Jawel, het kan wel degelijk, de dobbelsteenworp zal zeer zeker belangrijk zijn voor de weg die u kiest, maar wat u ook dobbelt, u zal er zeker iets mee kunnen aanvangen.
- Een spel met muffe kleurtjes? Jazeker, maar het spel is toch zo mooi mijnheer, natuurlijk is dit smaak en puur persoonlijk, maar elk detail klopt, de setting, de sfeer, het klimaat, de kaarten, ... Je hebt echt wel het gevoel dat je een "pareltje" vasthebt, dus de naam Pearlgames is niet slecht gekozen.
- Een moeilijk spel? Misschien wel, ik kan zéér zeker begrijpen dat u na één speelbeurt nog niet volledig doorheeft hoe het allemaal in z'n werk gaat. Of beter, hoe u grip krijgt op het spel, maar dat daagde mij nu net uit. De verschillende stapjes die je in elke ronde doorloopt zijn eigenlijk niet zo moeilijk, het aantal acties die je kan doen ook niet, maar het is natuurlijk een juiste combinatie weten te vinden om zo veel mogelijk je voordeel er uit te halen.
- Startspelervoordeel? Hier ben ik helemaal nog niet uit, je krijgt de kans om al direct beginnen te pesten, je kan al invloed scoren door opstanden te onderdrukken, maar je moet natuurlijk ook je tactiek in het achterhoofd houden. Ook hier is een dobbelsteenrol belangrijk.
- Winnende strategieën? Geen idee, ik had het idee dat ik keihard aan het verliezen was, dus sprokkelde ik gaandeweg zo veel mogelijk punten ... en wat bleek, dat dit voldoende was om het spel winnend af te sluiten. De opdrachtkaarten moet je steeds in het oog houden, maar een must vind ik ze ook niet, ze leveren in verhouding nu ook weer niet zo erg veel punten op. Zo goed als geld genereren belangrijk is, is dit ook het geval voor overwinningspunten.
- Repetitief spel? Zeer zeker niet, elk spel is weer totaal anders, aangezien er maar een deel van de kaarten worden gebruikt (bovendien zijn er ook al enkele extra kaartjes verkrijgbaar). De combinatie van kaarten die op tafel verschijnen maken het spel telkens weer anders, je zal een andere strategie moeten volgen. Bovendien is de startopstelling van je figuren waarschijnlijk ook anders. En ook de opdrachtenkaarten die je in het begin krijgt, gaan je weg bepalen.
- 2, 3 of 4 spelers? Ik vond de speelduur zeer aangenaam met 2 spelers (binnen een uurtje, met overlopen van spelregels), het speelde zeer vlot. Met z'n drieën is het zeker ook nog haalbaar, met met z'n vieren wordt het waarschijnlijk toch wat saaier, aangezien je extra ronden moet spelen en er toch maar evenveel kaarten openliggen, dus minder mogelijkheden voor méér volk. Dit hoeft misschien niet nefast te zijn, maar het zal het spel zeker bemoeilijken en is dus niet aan te raden voor beginnende spelers. Een doorwinterde Troyes-speler kan er misschien wel z'n hart in ophalen.
Ik geef u hieronder een kort speloverzicht. Alle kleine regeltjes uitleggen zou bijna onmogelijk zijn omdat het zeer abstract zou overkomen. Er zijn zoveel mogelijkheden afhankelijk van de kaarten die er liggen, maar het onderstaande overzicht geeft u wel een idee over de verschillende stapjes die dienen gevolgd te worden. Het belangrijkste onderdeel waar ik niets heb over vermeld is het wegkopen van dobbelstenen bij medespelers. Dit gaat de tactiek van het spel vooral bepalen, maar hiervoor nodig ik u eens graag uit rond de speeltafel.
Speloverzicht :
Fase 0 : de activiteitenkaarten worden opengedraaid (de eerste drie ronden één nieuwe kaart van elke kleur)
Fase 1 : inkomsten en salaries : standaard 10 munten - 1 per burger in het bisdom (wit) - 2 per burger in het paleis (rood)
Fase 2 : arbeidskrachten samenstellen (gooien van dobbelstenen, overeenkomstig met je burgers)
Fase 3 : gebeurtenissen : - opendraaien 2 gebeurtenissen (1 rode kaart en 1 witte/gele aangegeven op rode kaart) - acties van gebeurtenissen uitvoeren (van links naar rechts) - zwarte dobbelstenen counteren (staan onderaan op gebeurteniskaarten), actieve speler moet eerst counteren (met eigen of vreemde dobbelsteen, winst van invloedspunten of verlies van overwinningspunten)
Fase 4 : acties : - een activiteitenkaart activeren (nadat je er een burger op hebt geplaatst, sommige hebben een onmiddellijke uitwerking, anderen een uitgestelde) - bouwen aan de kathedraal (witte dobbelstenen opgeven om je in de kathedraal te zetten, je krijgt invloeds- en overwinningspunten en op het einde van het spel minpunten voor verdiepen waar je niet vertegenwoordigd bent) - vechten tegen gebeurtenissen (scoor overwinningspunten en schakel de gebeurtenissen uit) - een burger op een gebouw plaatsen (en andere burgers verdrijven) - landbouw gebruiken (om geld in het laadje te krijgen) - passen (je krijgt 2 geld en elke ronde als je beurt passeert, leg je er nog 1 geld bij)
Fase 5 : einde van een ronde : - krijg verdreven burgers terug - verander van startspeler
Einde van het spel : - 1 punt per onverslagen gebeurteniskaart waarop je aanwezig bent - punten voor burgers op activiteitenkaarten - verliespunten voor kathedraal - punten voor opdrachtkaarten
Titel : Troyes Auteur : Xavier Georges, Alain Orban, Sébastien Dujardin Uitgeverij : Pearl games Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 12+ Speelduur : 90 min.
In Mille Grazie trachten de spelers om ter snelst 30 punten te scoren. Ze doen dit door afwisselend de rol aan te nemen van een edelman en een rover. De edellieden bewegen zich van stad tot stad om punten te sprokkelen, maar op de routes onderweg zouden wel eens ongename verrassingen te wachten kunnen staan.
Het materiaal is degelijk en mooi, de kompassen zitten netjes in elkaar en draaien zeker niet te stroef. Elke speler krijgt een edelman, een kompas, 2 opdrachtkaartjes en een scoresteen. Daarnaast zijn er 30 opdrachtkaartjes, waarvan er steeds 4 open op het speelbord liggen. Op deze opdrachtkaarten staan telkens twee namen van steden. De bovenste naam geeft aan waar het kaartje dient gelegd te worden op het speelbord en kan gewonnen worden door de edelman die er op terecht komt, de onderste naam geeft aan in welke stad een edelman punten kan sprokkelen (overeenkomstig met puntentotaal op kaartje) als hij in die stad passeert.
Elke ronde neemt één speler de rol aan van edelman, de anderen zijn rovers. De volgende ronde schuift de rol van edelman met de klok mee rond. De rovers kiezen op hun kompas in het geheim een route waar ze zich zullen vestigen. Ze mogen overleggen, maar afspraken zijn niet bindend. Daarna beslist de edelman welke weg hij uit zal gaan. Hij kan 4 (of 5) stappen zetten in z'n beurt. Indien hij zich wil laten escorteren (beschermen tegen rovers), kiest hij ook in het geheim op z'n kompas waar hij zich wil laten beschermen. De edelman kan nu wel maximum vier stappen zetten over 4 verschillende routes. (zonder escorte mag hij vijf verschillende stappen doen).
Indien de edelman een stad bereikt met een opdrachtkaartje, mag hij dit kaartje bij zijn persoonlijke voorraad leggen (max. drie, je mag er een nieuw nemen en een ander afleggen). Indien hij in een stad passeert waarvan de naam op de onderkant van één van z'n verzamelde kaartjes staat, scoort hij de overeenkomstige punten.
Indien de edelman zich over een weg bevindt waar rovers zitten, roept deze rover "Mille Grazie" en scoort hiervoor 3 punten. Bovendien steelt de rover 1 opdrachtkaart (groene weg), 2 kaarten (paarse weg) en 3 opdrachtkaarten (oranje weg) van de edelman. Indien de edelman onvoldoende kaarten heeft, geeft hij alles af wat hij heeft. Let op : deze opdrachtkaarten gaan steeds naar de aflegstapel, niet naar de voorraad van de betreffende rover. Als de edelman zich beschermd heeft, winnen de rovers geen punten en mogen ze geen kaarten stelen natuurlijk.
Vanaf het moment dat een speler 30 punten (of meer) scoort, eindigt het spel en wint de speler met de meeste overwinningspunten. Er kan ook meer dan één winnaar zijn.
Conclusie : Mille Grazie is een eenvoudig pick-up & deliver-spel, dat eigenlijk niet zo erg veel te bieden heeft. Het is wel leuk en spannend om te zien of er rovers je pad kruisen, de juiste wegkeuze maken is ook niet evident. Het is zeker wel een aardig spelletje, maar er zijn er zeker betere in het segment.
Titel : Mille Grazie Auteur : Dirk Hillebrecht Uitgeverij : Zoch verlag Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 8+ Speelduur : 30 min.
Suleika, ofte het spel met de mooie matjes. Dat Zoch verlag traditioneel al mooi materiaal levert, dat wisten we al lang. Ook voor deze Suleika is het weer duimen en vingers aflikken. Maar ere wie ere toekomt, het origineel is beter gekend als "Marrakech" van Gigamic. U krijgt een zeer leuk, kinder-familiespel voor uw geld, met houten geldmuntjes, een houten Omar "de tapijtverkoper", een speciale dobbelsteen en vooral een setje toffe matjes per speler. (12/speler bij vier spelers, 15 bij twee of drie spelers).
De spelers scoren op het einde van het spel voor elke zichtbare tapijthelft en elk geldmuntje één punt. De speler met de meeste punten wint dit spel.
Een speelbeurt is zeer eenvoudig :
1) bepaal de richting waarin Omar zich gaat bewegen (niet 180° draaien) 2) gooi de dobbelsteen en zet Omar het overeenkomstig aantal plaatsen voort in de gekozen richting 3) eindigt Omar z'n beweging op een tapijt van een tegenspeler wordt deze bepaald, één geldmunt per aangesloten tapijthelft (horizontaal en verticaal, niet diagonaal), eindigt Omar op een eigen matje, gebeurt er niets 4) een tapijt leggen aangrenzend aan de plaats waar Omar staat (horizontaal of verticaal, niet diagonaal). Een matje mag op een leeg veld of over een andere tapijthelft liggen (niet volledig op één ander matje)
Zo gauw alle tapijtjes zijn gespeeld, eindigt het spel en worden de punten uitgedeeld.
Conclusie : Suleika is een echt, leuk, mooi familiespel. Uiteraard heb je niet alles in de hand, maar je kan elkaar wel een beetje pesten en een hak zetten. Je probeert toch vooral jezelf goed te installeren en hebt het nodige geluk nodig bij de dobbelsteenworp. Deze maakt vaak het verschil tussen kosten betalen of niet. Een must-buy is deze zeker niet voor iedereen, maar met kinderen of als (zeer) snel tussendoortje, is dit een fantastisch spel om te spelen.
Titel : Suleika Auteur : Dominique Ehrhard Uitgeverij : Zoch verlag Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 8+ Speelduur : 15 min.
