bij mij - speedy
Mijn belevenissen en herinneringen. Soms heel diep.
Inhoud blog
  • Verhuisd!
  • KORTVERHAAL. Een mooie droom. 2
  • Solden.
  • KORTVERHAAL. Een mooie droom.
  • Dagboek...
  • Heel gewoon...
  • Nooit iets gemerkt...
  • Vijvers
  • Fantasietje; Toekomstcrêche.
  • After-Kerst.
  • Molenvijvers.
  • Molenvijvers.
  • Eerste sneeuw.
  • Geluk is...
  • Zwarte limousines.
  • De zin van Kerstmis.
  • Veiligheid.
  • KORTVERHAAL. Het warme licht.
  • Gokken.
  • Griep ofzo...
  • Empathie.
  • Huisdokters.
  • Terug naar de boeken?
  • Dan maar zonder vijver.
  • Zwanen.
  • Herfstsymfonie.
  • KORTVERHAAL. Mag ik even?
  • Congres in Maastricht.
  • Laudate.
  • Serieus geschrokken.
  • Mijn citroentje.
  • In de kast.
  • Gospels voor Damiaanactie.
  • Het gebeurde op een zondagnamiddag. (deel 2)
  • Het gebeurde op een zondagnamiddag. (deel 1)
  • Citroenen.
  • Achtergrondinformatie.
  • Een klein mirakel.
  • Toen was het zo.
  • Koffiekletsen.
  • Middelkerke.
  • Congres in Oostende.
  • Dixieland in Oostende.
  • `Kortverhaal - De fiets.
  • Modern.
  • Hasselt kermis.
  • Hasselt kermis 1
  • Kiekeboe!!!
  • Zomaar wat shoppen.
  • De motorhome.
  • Twee meisjes in de trein.
  • Uitzicht op een mooie vijver.
  • Soorten st***t.
  • Een jas voor aan zee.
  • Virtueel mensen missen.
  • De blik van Speedy.
  • Aronskelken.
  • Dame in theater.
  • Een drankje.
  • Koppen of Telefacts.
  • Internetvoordelen.
  • Country.
  • Elvis, the King.
  • Blogmeeting.
  • Het voorjaar.
  • IJsblokjes.
  • Ontbijt.
  • Een stukje hemel.
  • Bobby.
  • Examenblunders.
  • Nabeschouwing over Lourdes en conclusie.
  • Lourdes 2.
  • Lourdes 2.
  • Lourdes.
  • Gavarnie
  • Pinky...
  • Na regen...
  • Babe...
  • Zomermaanden.
  • Limerick...
  • Toch muziek!
  • Alweer het weer...
  • Een windje.
  • De blauwe knikker - 2
  • Kortverhaal - De blauwe knikker. 1
  • Weer meubelen, maar andere.
  • Het stokje.
  • Een dagje trein.
  • De meubelen.
  • Jef Cassiers.
  • Nieuwe vloer.
  • Mijn blog
  • Paranormaal...
  • Kortverhaal - De ouwe...
  • Nooit vergeten...
  • Alle dagen geweld...
  • 1 MEI...
  • De boom
  • Mijmeringen...
    Mijn favorieten
  • Mohow
  • Raf
  • Chocolate Moose
  • Alex
  • Nagolore
  • Madame
  • Waar mijn hart
  • Philou
  • Georgette
  • Baby diaries
    nog meer favorieten
  • Sandrissimo
  • Chelone
  • Eigenwijze tuin
  • Tom
  • Y@zoo
  • Cirkels
  • Cursief huigje
    Mijn favorieten 3
  • Knack blog
  • Ncumisa
  • Link je log
  • Taijiquan en zo
  • Wat gebeurt
  • Morgen wordt wel beter
  • Willekeurig Bloggen.be Blogs
    tilloenk
    www.bloggen.be/tilloen
    Blog als favoriet !
    Zoeken in blog

    09-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uitzicht op een mooie vijver.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Het gebouw rechts van mij is gereed. Dat kon je horen (en zien) aan de bulldozers en graafmachines, welke luidbulderend begonnen met de aanleg van de tuin.
    Eerst werd alles mooi plat en gelijk gemaakt. Daarna kwamen vrachtwagens aanvul- en tuingrond, met een hoog aantal decibels hun lading neerkieperen. Als de bak leeg is, laten ze hem zakken met een knal, die bijna de geluidsmuur doorbreekt.
    Deze bezigheden dan liefst 's morgens nog vóór acht uur. Onder het motto: wij wakker... iedereen wakker.
    Ik moet wel zeggen dat het werk goed opschoot.
    Het eerste wat er lag was de parking, met zo'n tegels waar het gras tussendoor kan omhoog schieten.
    Nu vraag ik mij soms af hoe ze dat doen als het groen erg hoog staat. Zouden ze dan toch moeten maaien? Och, met de tijd zal ik het wel zien.
    Dan was het de beurt aan de oprit in grijze klinkers.
    Hopelijk blijven ze stevig liggen en gaan ze niet, zoals in het centrum, een eigen leven leiden.
    De zwarte tuingrond werd rondom opengespreid en er kwamen al enkele lage struikjes (waarschijnlijk bodembedekkers) op hun plaats te staan.
    Dagelijks kon ik de vooruitgang bewonderen van op mijn vijf-hoog-uitzicht.
    Als laatste bleef de put over, welke ze gegraven hadden. Toen ze begonnen met de aarde er rond af te werken met grijs plastiek, werd mij duidelijk: dat leek op een vijver!.
    Aha! Dat zag ik wel zitten, een mooie vijver. Rondom zouden er planten groeien en riet, en heel misschien op het water mooie groepjes waterlelies. Dan nog enkele stevige gekleurde koi's er in, zodat er zeker reigers op af gingen komen.
    En zo'n luxe zou mijn dagelijkse uitzicht mogen opfleuren. Ik moet zeggen, ik genoot al op voorhand...

    Maar het plezier duurde niet zo lang.
    Blijkt nu dat de put moet dienen om regenwater op te vangen en terug naar het grondwater te leiden.
    Het is hier moerasgebied en telkens er een nieuw gebouw wordt gefabriceerd, moeten hier ettelijke liters grondwater weggepompt, wat niet zo bevorderlijk is voor de omliggende gebouwen, gezien de vele barsten die er ontstaan.
    Lap... daar ging mijn vijver en de extra foto's, welke ik in gedachten al had voorzien.

    Begrijpelijk dat het idee wel heel nuttig is, maar... ik had toch liever een vijver gehad...

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen)
    09-09-2007, 23:03 geschreven door speedy
    06-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Soorten st***t.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Uw toiletbezoek zal nooit meer hetzelfde zijn
    .

    De spookdrol. (ook wel duiker genoemd)
    Je voelt hem komen, je hoort hem plonzen, maar er ligt niets in de pot.

    De 'Clean' keutel.
    Ligt te glunderen in de pot, geen spoor op het papier.

    De eeuwige stront.
    Je veegt maar en je veegt maar. Toch blijft er steeds wat op het papiertje. Je besluit tenslotte je broek toch maar op te trekken en een papiertje in je onderbroek te stoppen, om remsporen te vermijden.

    Poepje 'extra'
    De comeback of de wraak door tegenaanval: je bent klaar, maar als je je broek optrekt, stel je vast dat er nog een klein poepje valt.

    De aderbreukdrol:
    Je moet zo hard drukken dat de aders op je voorhoofd zwellen, je vreest een hartaanval.

    Big Mac.
    Hij is zo geweldig dat je bang bent om hem kapot te maken als je doortrekt. Je bent verbaasd en tegelijk trots dat je dit kunstwerk gebaard hebt!

    De aso keutel (de mol)
    Je wilt schijten, je voelt hem zitten, maar er komen alleen maar krampen en scheten.

    Keutel 'verkeerd'
    Doet zoveel pijn dat je zou zweren dat hij dwars zit of in stuit.

    De canonball.
    Komt er met zo'n snelheid uit en is zo zwaar dat hij je kont natpletst.

    De morning-afterstront. (napalmdrek)
    De geelbruine vloeistof die de hele pot besmeurt en brandt in je gat. De stank is om te snijden.

    Konijnenkeutels
    Kleine bolletjes, sommige drijven, andere zinken. Ze zijn wel lief.

    De verrassingdrol (flapdrol)
    Je dacht een scheet te laten, maar er is iets bij.

    De time-out drol.
    Je bent goed bezig in een publiek toilet en je knijpt hem af omdat je iemand hoort in het toilet naast je.

    Populaire poep.
    Zo luid dat iedereen in de buurt lacht.

    Mexicano.
    Ruikt zo scherp dat het prikt in je neus. Familie van de napalmstront.

    De Benji drol.
    Weigert te vallen, hoewel je weet dat hij eruit is. Je probeert hem met ritmische kontbewegingen af te schudden.

    Tanga coupé 1/2.
    Zij vergat haar tangaslipje uit te trekken. Hij is in de lengte doorgesneden.

    (werd mij toegestuurd)


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    06-09-2007, 17:52 geschreven door speedy
    03-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een jas voor aan zee.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    De zomer is voor mijn gevoel voorbij. Volgens de kalender nog niet, maar de dagen zijn serieus korter geworden, en er hangt al zoiets van kilte in de lucht. Tijd om mijn kleerkast eens na te kijken. Er moet een deel weg, zonder fout.
    Maar als er iets bestaat dat zeer moeilijk is, dan dat wel.
    Er hangen kledingstukken in welke ik lang niet meer heb gedragen, maar wat nog nieuw is en enigszins klassiek, kan ik niet wegdoen.
    Ik zoek en zoek... gooi enkele dingen op een hoop... en hang ze terug in de kast.
    Een voile bloes, bordeaux-bruin, om een topje onder te dragen.. Een zwarte voile bloes, een grijze kanten bloes.
    Als ik eens naar een receptie moet, ben ik misschien nog blij dat ik ze gehouden heb.

    De oogst is eerder klein. Enkele oude t-shirten, een paar topjes, een oude fleece, enkele rokken, een rode anorak met kap.
    Wie draagt nog rood?
    Maar even later hangt hij weer op de kapstok. Dit is nu echt een jas voor het tussenseizoen, niet te dik, niet te dun.
    Bijhouden toch maar.
    Een dikke winteranorak... fuchsia, nogal opvallend... toch?
    Maar de ideale jas om mee te nemen op een winterdagje naar zee, als je zo schuins tegen de wind moet vechten. Of als het zeer koud is.  
    Warm, lichtgewicht, regenkap, veel ritsen... je kan veilig vanalles in je zakken duwen.
    Portemonnee, GSM, sleutels.
    De warme fuchsia blijft. 

    Er zit nog niet zoveel in de afdankertjeszak, maar ik zal hem nog een tijdje laten staan... we zien wel. 

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    03-09-2007, 21:34 geschreven door speedy
    01-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Virtueel mensen missen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Toen ik begon te bloggen, zaten er in deze categorie ongeveer tweehonderd schrijvers.
    Iets meer dan een jaar later zijn er dat bijna duizend.
    Ze zeggen soort zoekt soort, en dat is met bloggen toch ook het geval. Hoe komt het dat je sommige stukjesschrijvers bij je favorieten plaatst?
    Omdat je ze graag leest, tiens.
    Maar wat is het groepje dun geworden.
    Raf, (om persoonlijke redenen),
    Philou, die zijn handen meer dan vol heeft,
    Ncumisa,...
    Menck, (is gelukkig weregekeerd na lang zagen).
    Stien, (reageert af en toe nog eens).
    Artemis was bezig met een experiment, ( ik dacht al oei, als ze maar van delete afblijft).
    Moose is er nog wel, maar veel minder. (ja, begrijp ik, drukker leven).
    Alex, bij wie ik nooit weet welke reactie geven, maar hem wel lees, houdt het ook vrij rustig.
    Tom die in Spanje woont en ook maar weinig tekens van leven geeft. 
    Zelfs de reacties van Duvel mis ik om eens af en toe te bekvechten.
    Gelukkig is Artiest er nog bij.
    Maar nu gebeurt het onvoorstelbare:
    Omdat ik deze nacht niet kon slapen, keek ik even wie er iets gepost had. Ah, Zapnimf,...  fijn, gauw effe lezen.
    Jawadde,... ik voel mij niet goed worden... ze stopt ermee, ze gooit haar kap over de heg, ze hangt haar toetsenbord aan de kapstok...
    Allee jong, dat kan toch niet! De ster van Blogolië!
    De vrouw die haar belevenissen zo hilarisch mooi kan uitvergroten en zo grappig vertelt, dat je het uitschatert!
    Zij die mij leerde wat synoniemen kunnen zijn.
    Er blijft een kleine kans dat ze zich nog bedenkt, want waarschijnlijk kan ze het schrijven toch niet laten. En waar kan je dat beter kwijt dan op je blog? Ze heeft tenminste de delete-knop (nog) niet ingedrukt.
    Ondertussen zijn er natuurlijk ook weer andere bloggers bij gekomen die ik graag lees, ik zal ze eens aan  mijn favorieten toevoegen.
    Maar het groepje waar je mee start... dat heeft toch een speciaal plaatsje in je hart...

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    01-09-2007, 15:14 geschreven door speedy
    30-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De blik van Speedy.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dit is een portret van de echte Speedy.
    Met pastel werk je van boven naar beneden. Dat maakte dat halverwege de ogen al gereed waren.
    Het leek of de blik mij verwijtend aankeek: 'jij hebt mij achtergelaten!'
    Voor wie het begrijpe, ik was sterk onder de indruk en kon niet verder werken.
    Het halve schilderij heeft er zeker zes maanden zo gestaan.
    Op een goede dag heb ik mij dan toch eens bijeengepakt en het verder afgewerkt.

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    30-08-2007, 13:39 geschreven door speedy
    29-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aronskelken.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dit is een van mijn weinige olieverfschilderijen.
    Het is niet zo fijn om met olieverf te werken. Je hebt de geur en er is meer tijd nodig om de verschillende lagen te laten drogen.
    Acrylverf droogt sneller, maar je krijgt een ander effect in de kleuren.
    Had ik een kamer alleen maar om te schilderen, was er geen probleem, maar als je het niet kan laten staan is dat toch wel wat anders.

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    29-08-2007, 10:48 geschreven door speedy
    28-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dame in theater.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Of ik het al eerder heb vermeld? Ik weet het niet, maar ik heb dus ook een beetje leren schilderen.
    Ik werk graag met pastel. Dit schilderij is het laatste wat ik gemaakt heb, en tot mijn eigen verbazing zie ik dat het al dateert van 2003.
    Eigenlijk zou ik nog eens iets moeten maken. Het is al veel te lang geleden.
    Maar net zoals fietsen, verleer je dit ook niet.

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    28-08-2007, 16:48 geschreven door speedy
    25-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een drankje.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Nadat ik enkele boodschappen gedaan had, zocht ik een terrasje op, om rustig van een Ice Teatje te genieten 
    Er was zoveel plaats buiten, ondanks het mooie weer. Fijn, kon ik kiezen waar ik graag wilde zitten.
    Binnen was het heel druk, misschien een privé-feestje?
    Het was er duidelijk toch warm, want alle ramen stonden open.
    Tot plots... iedereen vloog juichend recht... ik schrok... wat was hier aan de hand?
    Ja toen zag ik het... voetbal. op groot scherm. Waarschijnlijk had Genk een goal gemaakt.
    Lieve hemel, wat een kabaal!
    Ik heb er niet lang gezeten, hier kon ik niet echt van genieten.
    Mijn glas leeg en weg. Gelukkig zal het morgen ook mooi weer zijn... en geen voetbal... hoop ik toch!


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (10 Stemmen)
    25-08-2007, 00:00 geschreven door speedy
    24-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koppen of Telefacts.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Ik wenste beide reportages te zien, daarom programmeerde ik de video. Toevallig (of niet) gaf mijn programmaboekje niet het juiste aan.
    Beide zenders brachten het verhaal van Natascha Kampusch, het meisje dat net een jaar geleden aan haar ontvoerder wist te ontkomen.
    Eerst bekeek ik VRT.
    Hier zag ik een mooi zelfzeker meisje aan het woord, dat zo te zien niet veel had overgehouden aan deze toch traumatische gebeurtenis.
    Het was treffend hoe goed en rustig  haar taalvaardigheid overkwam. Toch verwonderlijk na acht jaren opgesloten te zijn geweest.
    De glimlach week geen ogenblik van haar gelaat.
    Toen ik daarna de reportage van VTM zag, was er wel een hemelsbreed verschil. Het viel dadelijk op dat hier een andere aanpak gebruikt was.
    De reporter probeerde wat dieperliggende vragen te stellen, maar ving telkens bot. Ze liet niets of weinig los over hetgeen ze had meegemaakt.
    Ze vertrouwt ook niemand. De weinige dingen die ze haar eigen moeder toevertrouwde, werden door de vrouw misbruikt in een boek.
    Volgens haar eigen zeggen heeft ze ook geen therapie nodig, ze zal het wel allemaal alleen oplossen. Maar af en toe, bij een voor haar pijnlijke vraag, werden haar ogen groot van angst en paniek.
    Dat ze afscheid heeft willen nemen van haar dode ontvoerder en kweller, betekent volgens mij dat ze er zeker van wilde zijn dat hij dood was.
    Toen ze daarover sprak, zag ik even een blik vol haat. Heel even maar.
    Deze reportage raakte mij erg en ik bleef er over nadenken.
    Plots werd het mij klaar, ze wist gewoon niet hoe ze haar emoties moest tonen. In die acht jaren heeft ze steeds haar gevoelens moeten verstoppen om de man niet boos te maken. Anders kreeg ze geen eten of andere dingen die ze nodig had om te overleven.

    Een ander beeld kwam mij voor de geest: ikzelf bij de therapeut. Zij zei ook dat ik zo weinig emotie vertoonde, terwijl ik vanbinnen verteerde van verdriet. Toen begreep ik ook niet dat je zoiets moet leren. Het is pas na jaren en in een praatgroep dat voor mij alles een beetje duidelijker werd.
    Het meisje heeft nog een lange weg te gaan. Zolang ze alles blijft wegstoppen, verdwijnt de pijn niet. Er zullen nog veel tranen en woedeuitbarstingen moeten komen. Hopelijk wordt ze goed begeleid.

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    24-08-2007, 15:17 geschreven door speedy
    22-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Internetvoordelen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Een jaar geleden, ietsjes na mijn verhuis, is het begonnen.
    (ik beschreef het toen al) De versgeverfde muur van mijn badkamer: nat, vies, afgebladderd.
    Hoeveel telefoontjes ik gepleegd heb, weet ik niet meer. Ook tevergeefs geprobeerd hogerop te geraken, maar daar kom je niet!
    Ik voelde mij afgescheept, miskend en ellendig. Tot...
    Iemand mij op het idee bracht om een e-mail naar de directeur te sturen. Ook omdat ik ondertussen vernomen had dat dit probleem al jaren bestond, maar ze hadden het opgegeven om naar het lek te zoeken. Er werd wat afgekapt en terug bijgesmeerd, gewoon voor het oog, maar het vocht bleef komen.
    Dikke shit als je pas een hoop geld hebt uitgegeven om alles in een mooi kleurtje te hebben.

    Maar die e-mail heeft het gelapt. De dag erna kreeg ik al antwoord. Ik mocht bezoek verwachten.
    Jawadde... de aannemer, de architect, de baas van de technische dienst, enkele werkmannen. Ze konden er niet allemaal in zoveel volk ineens.
    Dan zijn ze beginnen zoeken, écht zoeken. Alle geluiden die je op een bouwwerf vindt, passeerden boven mijn hoofd, op het plat dak.
    Kappen, schuren, slijpen, scheppen, kiezel versassen... enz.
    Het heeft bijna een jaar geduurd, maar... ze hebben de stoute spleet gevonden waar het regenwater doorheen sijpelde.
    Op korte tijd zag ik de natte vlekken minderen... joepie!!! Eindelijk!!!

    Nu heb ik nieuw bezetsel op de muur en vandaag zijn ze alles mooi komen verven...
    Je ziet wel, de aanhouder wint.
    En nu ga ik weer een e-mail sturen naar de directeur... maar deze keer met een vriendelijk bedankt!!!

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    22-08-2007, 18:54 geschreven door speedy
    19-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Country.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Onze zomerse rommelmarkt brengt ook meer mee dan enkel rommel. Namelijk: optredens.
    Vandaag was de Countrygroep 'Route 66' aan de beurt. Ah,... dat is spek voor mijn bek!
    Als er iets is waar ik andere dingen voor laat wachten, dan is het toch wel Countrymuziek.
    Ik word daar happy van en vergeet al dadelijk dat ik gisteren nogal 'down' was.
    Er treedt ook een groep countrydansers op en ik durf toegeven, ik ben vreselijk jaloers. Niet in de trend van: 'ik-gun-hen-dit-niet', maar meer van: ik wenste dat ik dit ook kon!
    In het begin is het ritme wat langzamer, beetje krachten sparen. Dan gaan ze over naar snellere muziek tot onvervalste rock. Het is fascinerend om die voeten in cowboylaarzen te zien bewegen, zo snel en lenig!
    Op mijn leeftijd moet je daar niet meer aan beginnen, dat doe je van jongs af, zodat de stappen automatisch uitgevoerd worden.
    Oh, zalig om die mensen bezig te zien.

    Na de groep mogen de anderen ook de houten dansvloer op. Daar zitten toch ook wel kenners bij en beginnelingen, die het ritme of de passen wel eens kwijtraken. Maar ze gaan gewoon verder, het stoort hen niet dat er zoveel publiek is.

    Op het ogenblik dat ik besluit om nog wat over de markt te wandelen, wordt er een song aangekondigd die mij onmiddellijk op mijn stappen doet terugkeren: 'Somewhere between' van The Tumbleweeds.
    Dit doet mijn hart smelten, ik ken ook de hele tekst.
    Het doet mij denken aan jaren geleden, toen we naar Bobbejaanland gingen. Er was een Countryhall, met optredens van Jimmy Lawton, een onvervalste cowboy, een echte Amerikaan, met mooie muziek.  
    Buiten het park was hij waarschijnlijk niet zo bekend, maar ik had daar gemakkelijk de hele dag kunnen doorbrengen.
    Ik had ook ál zijn platen, nl. twee! Hij is in die tijd ook een keer komen zingen op de rommelmarkt, maar het zou mij verwonderen indien iemand dat nog weet.
    Maar het is ook al zó lang geleden...

    Wanneer ik dan verderga zie ik nog een mooie pop voor mijn verzameling, eentje met een brilletje, dat heb ik nog niet. Na wat gepingel krijg ik ze mee voor drie euro vijftig, wat een koopje is. Ik zie onmiddellijk dat er niet zo veel werk aan is, alleen de kleedjes wassen, de lange pijpekrullen zijn picobello in orde. Als ik weer wat plaats maak bij de andere poppen, een beetje herschikken, zal ze er nog wel bij kunnen.

    Rond halftwaalf komen de spelers van KRC Genk het podium op, maar het verwachte applaus is maar lauwtjes. Ze staan er een beetje beteuterd bij. Ja ze beseffen zelf ook wel dat ze de laatste tijd niet echt goed gescoord hebben. Er zijn niet zoveel fans aanwezig. Een groot verschil met vroeger. Toen Branko Strupar er nog bij was, werden ze op handen gedragen.
    Ik ben helemaal geen voetbalfan, maar in die tijd heb ik ook meegefeest, met de kampioenen. Toen stond Genk compleet op zijn kop!
    Ik vrees dat zoiets eenmalig is, maar wel onvergetelijk!

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    19-08-2007, 00:00 geschreven door speedy
    16-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Elvis, the King.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ja... ik ben er altijd een geweest... een Elvis-fan.
    Rond de jaren zestig, hadden we alleen de radio. Toen was ik een tiener en via de muziekbladen die  in omloop waren, kwamen we aan de teksten van de top-tien-songs. Die werden vlijtig vanbuiten geleerd, zodat we konden meekwelen met de radio. Als ik bedenk wat een verschil met de dag van vandaag. Maar je zou er verbaasd van zijn hoeveel van die teksten ik daadwerkelijk nog ken. (meekwelen doe ik ook nog). Wat waren we toch rap tevreden toen!

    Een platenspeler had ik pas veel later. De LP's waren duur in vergelijking met de CD's.van nu.  
    Het grote nadeel van een LP was dat er maar enkele liedjes op stonden en dan moest je die nog eens omdraaien ook. (als ze niet uit je handen glipten, want dan waren ze stuk)

    Eigenlijk is het pas na het overlijden van Elvis dat er meer muziek van hem bekend werd. 
    Op korte tijd had ik een hele verzameling. Mijn voorkeur gaat vooral naar de minder bekende muziek, zoals Gospels, Country, Blue Grass, Blues. De belangrijkste dubbel-CD is 'Amazing Grace' (ook de duurste) 
    Plots kon je al die muziek vinden voor een appel en een ei op de 'Zwarte Markt'. Eén collectors item heb ik ook kunnen bemachtigen.
    Het is een 'jamsession' waar Elvis met enkele (bekende) vrienden live muziek speelt en zingt, en mopjes vertelt, terwijl ze samen het grootste plezier hebben. Die vrienden zijn o.a. Carl Perkins, Johnny Cash, Jerry Lee Lewis.

    De meeste van zijn films en liveshows heb ik opgenomen op video.  
    Het is de waarheid dat die prenten niet zoveel 'acteerwaarde' hebben, maar het gaat om de muziek. Kijk ik bvb. naar Blue Hawaii. of Viva Las Vegas, dan voel ik mij happy. Maar de beste film is volgens mij King Creole.
     
    Zijn levensgeschiedenis is algemeen bekend, daar ga ik hier niet over uitweiden. Iedereen weet dat hij zich heeft laten overweldigen door de weelde en er aan tenonder gegaan is.
    Mijn obsessie gaat ook niet zo ver dat ik absoluut naar Graceland wil gaan, hij is dood en dat blijft zo.
    Maar ik heb zijn muziek, nu ook op PC.
    Wanneer ik aan de poets begin, zet ik een MP3 op en alles gaat veel vlotter. Ik kan wel enkele dagen verder met de vele titels eer ik rond ben.
    Heb ik een 'blues-dag', dan durf ik 'Amazing Grace' enkele malen achter elkaar beluisteren.
    Beroemdheden die jong sterven, blijven ook voor eeuwig jong. Ik kan mij Elvis moeilijk voorstellen als oude man van twee en zeventig.
    Maar zijn muziek is onsterfelijk.
    Eéns een Elvisfan = voor altijd een Elvisfan!

    Goodbye Elvis... hopelijk ben je gelukkig in die andere wereld.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (10 Stemmen)
    16-08-2007, 00:00 geschreven door speedy
    12-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blogmeeting.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Prachtig weer was het! De dag van de blogmeeting bij Zapnimf en Hill!
    Het dynamisch duo, ook wel bekend als Zapmoose. Eindelijk zou ik enkele blogmaatjes persoonlijk leren kennen.
    Mijn vriendin H., die ook onze blogs leest, vond het een goed idee om mee te gaan. Zap had een wegbeschrijving doorgemaild, die klopte tot in de puntjes, zodat er geen enkel probleem was om daar te geraken.
    We moesten uitkijken naar een heel aparte brievenbus en ja hoor; daar stond er ene met een papier op: 'hier is 't '
    Benieuwd of ik iemand zou herkennen! Hill heette ons al dadelijk welkom, maar als hij zijn naam niet gezegd had... toen Zap naast hem stond, kon ik de link wel leggen. Menck en Philou herkende ik, omdat ik daar al foto's van gezien heb. En het lieve blondje naast Philou, kon alleen maar Elfje zijn. 
    Bij Artemis wist ik het dan weer niet, maar na een babbeltje had ik het gevoel dat zij iemand is waarmee ik zo'n beetje op dezelfde golflengte zit. 
    Hill was zo vriendelijk om ons een rondleiding door de tuin te geven, wat zeg ik, domein zou hier beter passen.
    Ik herkende de vijver, welke hij in zijn blog zo uitvoerig beschreven heeft. Er was echt wel 't een en 't ander te ontdekken op onze wandeling. Jammer dat de Mini-Zapjes er niet waren, want ik had ze wel graag leren kennen, al spelend in hun kamp, waar vroeger de kippen in gewoond hebben.
    Aan de gedekte tafel wisten we al zeker dat we niet zouden verhongeren. Ja misschien konden we het hele weekend wel blijven, eten was er alleszins genoeg.
    Ik voelde mij dadelijk op mijn gemak bij deze mensen die ik nog nooit gezien had, maar toch een beetje ken via de blogs.
    Door het mooie weer konden we buiten onder de fameuze kastanjeboom zitten, lekker in de schaduw.
    Het was ook helemaal niet moeilijk om in gesprek te blijven, wij die zoveel van elkaar weten.
    Iedereen haalde wel iets op waarmee de anderen moesten schaterlachen. Terwijl Zap ook af en toe per ongeluk in de saus hing.
    Tegen dat de muggen zich in eskader op ons wilden storten, zorgde Hill voor heel veel kaarsjes op tafel en in een cirkel rondom ons.
    Wie toen met Google Earth inzoomde moet een grote onbekende lichtvlek gezien hebben, dat waren wij dus.

    Veel te snel naar onze zin ging de avond voorbij en werd er afscheid genomen. 
    De weg terug vinden was helemaal niet moeilijk en het verkeer was vrij rustig, gezien het nachtelijke uur.

    Bedankt nog lieve vrienden voor de gezellige bijeenkomst en vooral Zapnimf en Moosehill voor de hartelijke ontvangst.
    Ik ben weer een fijne ervaring rijker!

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    12-08-2007, 00:00 geschreven door speedy
    11-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het voorjaar.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Jan is dood. Dat had nou niemand verwacht, dat Jan zou doodgaan.
    Ja, het voorjaar is een gevaarlijk seizoen. Dat zeggen de dokters tenminste.
    Ik heb het zelf nog nooit een dokter horen zeggen, maar ja, ze zeggen dat de dokters dat zeggen. Heb jij Jan ooit horen klagen?
    Neen Jan heeft nooit geklaagd, tegen niemand.
    Maar ja, hij overdreef hé! Joggen is goed en tennissen is goed en fietsen ook, het is allemaal goed, maar je mag daar niet in overdrijven.
    Zestig is zestig en dan ben je geen veertig meer.
    Je kon door geen bosweggetje komen of je zag Jan lopen joggen, uren aan een stuk. 
    Vorige zondag nog, langs de steenweg, in een donkerblauw trainingspak met een gele streep. Wie liep daar?
    Jawel, Jan! Je kreeg er een schuldgevoel van, terwijl je in je auto zat en hem voorbijreed. Menige vrouw zei het tegen haar man: 'neem een voorbeeld aan Jan, die doet tenminste aan sport. Kijk, nu loopt hij weer te joggen en elke dinsdag gaat hij tennissen. Vroeg of laat gaat het je opbreken, jij doet niks.'
    Nu Jan dood is, had hij het ineens allemaal niet mogen doen. Allemaal fout, joggen is de moderne zelfmoord.
    Toen hij nog leefde was hij een voorbeeld voor ons allen. Nu hij het jarenlang plichtsgetrouw volgehouden heeft, wordt het hem postuum kwalijk genomen.
    Was hij maar stilletjes op zijn stoel blijven zitten, dan zat hij daar nu nog.
    Het is ook het slechte seizoen zeggen de anderen. Het voorjaar, dat is bekend, dat is heel slecht.
    Ik heb nog nooit een dokter over het voorjaar horen praten. Ik geloof niet dat die mensen seizoensgebonden zijn, die hebben andere maatstaven.
    En toch zat er misschien een grond van waarheid in... want twee dagen geleden ging Piet dood.
    Wat? Piet dood? Nu ja, hij rookte als een schoorsteen, met de ene sigaret stak hij de andere aan.
    Bewegen deed hij al helemaal niet. Waar Piet zat, daar zat hij.
    Hij kon uren zitten kijken, bij voorkeur in een café, daar zat hij het makkelijkst. Geen grote drinker, dat niet, maar als je het allemaal samentelt. Voilá! Ze hebben hem wel duizend keer gezegd dat hij aan sport moest doen. Beetje door het bos lopen, longen opentrekken, beetje frisse lucht, de hartspier versterken. Een hart dat niets meer gewend is, gaat op een gegeven moment falen. Maar ja, hij wist het beter.
    Jan was niet uit het bos weg te slaan en nu kreeg Piet in de eeuwigheid de wind tegen omdat hij niet aan sport had gedaan.
    Ja wat moet je doen op middelbare leeftijd?
    Je had ook Frans, die had altijd moeite met zijn broeksriem, die spande zo. Dat zal wel! Er was niet één week dat Frans niet in het restaurant ging eten.
    Kalfszwezeriken en oesters en ganzelever en witte wijn en rode wijn en nog een pousse café na.
    Frans at veel te graag en dat wreekt zich.
    Over Roland spraken ze niet meer, dat was al drie maanden geleden. Ja, Roland, zo mager als een lat, die at toch niet.
    Mijn lijn, zei die altijd, mijn lijn.
    Ja, daar lag hij nu met zijn lijn! Dat is toch logisch, als je niet eet, ga je dood.
    Och wie weet het nog? Jan en Frans en Piet en Roland...
    Ik denk dat je gewoon in de file staat en de een heeft honger en de ander niet...

    (Jos Ghijsen)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen)
    11-08-2007, 00:28 geschreven door speedy
    07-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IJsblokjes.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Wanneer ik enkele boodschappen ga doen, of gewoon wandelen, doe ik toch wel zo'n drie kilometer. En wat krijg je dan? Dorst natuurlijk. 
    En  een toiletbezoek heb ik dan ook nodig, voor ik weer huiswaarts ga.
    Is het niet zo warm, ga ik ergens een koffie drinken, liefst op een terras. Heb ik veel dorst, bestel ik een Ice Tea.
    En niet zomaar een Ice Tea, neen, ik vraag mét ijs, (ja sommigen denken dat je dat kunt drinken zonder ijs!) en: heel belangrijk... in een bol glas.
    Hebben ze dat niet, dan geven ze mij maar een Palmglas.
    Zó moet je dat drinken, alleen zo kan je de volle smaak ervan proeven en je dorst lessen.

    Vandaag na mijn boodschappen en wat windowshopping, was het dus zover.
    We zijn allemaal kuddedieren en houden ervan steeds op dezelfde plaatsen iets te gaan drinken.
    De zaak waar ik ga is op korte tijd al tweemaal overgenomen en eerlijk gezegd, er is heel wat aan te merken op hun bediening.
    Maar je moet ze een kans geven.
    Ik bestel dus mijn Ice Tea, mét... ik krijg een glas met héél veel ijs, maar ondanks dat is het maar halfvol.
    Mijn opmerking tegen de ober dat ik maar een half glas heb, is heel logisch. Zijn antwoord minder. Het is normaal, het is de inhoud van een flesje.
    Maar hij is bereid om er wat bij te doen. Net op tijd vraag ik mij af... wat? Meer ijs... of water?
    Nee laat maar, zeg ik.

    Even later, aan de tafel naast mij, bestelt iemand hetzelfde. De ober zegt dat de Ice Tea op is. (ah, zie je wel! Met wat ging hij mijn glas bijvullen?)
    Maar er is wel nog groene Tea. Het wordt goedgekeurd en de dame krijgt een glas, dat tot aan de rand gevuld is. Maar ze vindt het helemaal niet lekker, ik hoor haar zeggen, dit lijkt wel water...???
    Jaja, binnenkort weer nieuwe uitbaters misschien?

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    07-08-2007, 23:12 geschreven door speedy
    04-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontbijt.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Ah, zo'n ochtend als deze nodigt uit tot een ontbijt op het terras (je).
    Als het zo mooi weer is, ben ik ook geneigd om wat vroeger op te staan.
    Ik heb van 's morgens vroeg al de zon en zet dus mijn parasol open. Om mijn hoofd en ogen een beetje te beschermen.
    Vandaag is het extra rustig, geen grasmaaiers, geen bouwvakkers.

    Dan maak ik mij een gezond ontbijtje. Een potje yoghurt, een snee geroosterd brood (zelfgebakken), met vier dunne sneetjes kalkoen belegd, een versgeperst sapje en dan een big kop koffie.
    Mijn espressomachine maakt de beste koffie als het maatje goed vol zit en dan stevig aandrukken. Daarom neem ik een grote kop, tellend voor twee gewone.
    Dit is genieten. Dit zijn geschenken en die moet je némen.
    Mijn woonblok staat dwars tussen twee straten en vermits ik in het midden woon heb ik een prachtig uitzicht.
    Een brede ruimte, met enkele parkings en een klein straatje in het midden.
    Ik kan wel een kilometer ver kijken. Er is zelfs een groententuintje, tiptop in orde. De tomaten zijn zichtbaar en de gele pompoenbloemen.
    Een stuk is versgeharkt, daar zal de mijnheer die het hofje verzorgt alweer een nieuwe aanplanting gedaan hebben, zodat er steeds iets in bloei of in groei staat.
    Aan mijn linkerkant heb ik zicht op de festivalweide, met bomen en vijver. In de verte zie ik zelfs de trein passeren.
    Hier zou ik kunnen beweren dat het aanvoelt als God in Frankrijk, maar in dit geval is het eerder: Queen of my castle.
    Dit zijn vitamientjes voor de mens...

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    04-08-2007, 00:00 geschreven door speedy
    01-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een stukje hemel.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Op een kleurig terras vol bloemengeur, zat ik te genieten van een gloeiendhete kop koffie, waar zo'n kringetje malse room in ronddreef, net een klein wolkje.
    Even later kwam er een meisje langs met een erg melancholische blik, in het gezelschap van twee zwijgzame mongooltjes van zo'n jaar of tien.
    Ze hapten smakelijk en vergenoegd in een kleverig-bruine suikerwafel.
    Kleurloze simpele zielen met een beetje hemel in hun weinig eisende hart.
    Er was nog ruimschoots plaats aan de zonnegele tafeltjes, maar misschien hadden ze niet genoeg geld om een drankje te consumeren.
    Ze gingen op een stapel af waar een groen zeil over lag, waarschijnlijk extra stoelen, die zo een beetje beschermd waren tegen de grillige weersomstandigheden.
    Terwijl het meisje de kinderen er op hees, bleef ze voortdurend tegen hen praten, al gaven ze geen antwoord.
    Ze zei dat ze zo lekker zaten en zich ondertussen konden spiegelen in de glanzende ruit, vlak vóór hen.
    De kinderen lachten luidop en wezen naar elkaar in de vitrine.
    Lang hebben ze er niet gezeten. Een zwart-witte ober kwam naar buiten en probeerde zijn stem een beetje onverschillig te laten klinken, (wat hem toch niet echt lukte) terwijl hij zei: 'de baas wil dit niet', ging het kleurloze drietal weer verder.
    Het meisje had een slepende gang, alsof ze heel erg vermoeid was, het paste niet echt bij haar jonge leeftijd. Ze streek haar haar naar achter en nam de kinderen bij de hand. Welke zou de band zijn tussen hen? vroeg ik mij peinzend af.

    De meeste terraszitters hadden niets gemerkt van het voorval. Waarom zouden ze ook? Iedereen betaalde genoeg belasting en de staat zorgde toch voor zulke gevallen...
    Enkele mussen pikten driftig in de achtergebleven wafelkruimels.
    De eerst zo heerlijk geurende koffie in mijn kopje smaakte plots bitter.
    Er ging een rilling over mijn rug, het leek of er ineens een wolk voor de zon langskwam.

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen)
    01-08-2007, 23:05 geschreven door speedy
    27-07-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bobby.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen (Deze foto is niet Bobby, maar Toby)

    Mijn vroegere buren hadden een klein hondje, Bobby.
    Het waren niet echt dierenliefhebbers, maar ja de kinderen, je kent dat.
    Het was een onbestemd ras, ne boulevard-mischung, zoals ze zeggen.(Hij leek een beetje op het hondje van de foto). Maar je kon je geen trouwer beestje voorstellen.
    Het vriendje van de kinderen Jan en Liesbeth.
     
    Op een dag werd er bij mij aan de deur gebeld en toen ik ging openen, was er niemand. Even later weer hetzelfde.
    Ja, kinderen die belleke-trek deden. Ik wist dat ik ze niet zou kunnen betrappen en ergerde mij een beetje.
    Dan, weer de bel. Ik deed open en natuurlijk waren de kinderen al verdwenen, maar wie stond daar verwachtingsvol te kwispelen om binnen te mogen? Bobby natuurlijk! Ze waren vergeten om hem snel mee te nemen en zo werden ze verraden. Ik riep lachend: kom maar achter de muur uit jullie twee, want Bobby staat hier nog. Beteuterd en een beetje verlegen kwamen ze nader.

    Mijn buurvrouw was ook heel verstrooid. Eens waren ze vertrokken met de auto en vergaten de voordeur achter hen dicht te trekken.
    Maar geen nood, Bobby heeft de hele dag op de dorpel gezeten en gewaakt.
    Zelfs toen de opa langskwam en de deur wilde dichtdoen, werd hij weggeblaft door die kleine snaak. Het beestje liet zijn tanden zien, terwijl de opa toch een vaste bezoeker was.

    Toen Liesbeth eens snikkend en huilend bij mij aankwam, verstond ik alleen maar iets van mama en auto...
    Het ergste vrezend probeerde ik haar te kalmeren en uit te vissen wat er aan de hand was.
    Met horten en stoten kwam het eruit: Mama was vertrokken met de auto en had niet gezien dat Bobby meeliep. Aan de draai was het onvermijdelijke gebeurd... hij liep onder de wagen en het arme diertje  was op slag dood.
    Ik begon over de hondjeshemel, maar ze bleef snikken.
    Dan kwam Jan binnen en legde zijn arm troostend om zijn zus heen.
    Ach Liesbeth, misschien is Bobby  beter waar hij nu is... want weet je nog... wij vergaten hem dikwijls eten te geven...
    En Liesbeth... die huilde nog harder.
    Dat had ze nu echt niet willen horen...
     
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (11 Stemmen)
    27-07-2007, 23:00 geschreven door speedy
    25-07-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Examenblunders.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De trappen van vergelijking: De positief, de comparatief en de aperitief.

    Uit een opstel: Stappend door het landschap naderde de kerktoren.

    Polygamie is schrik hebben in kleine ruimtes.

    Binnen in een klok hangt een tepel.

    Vertaal: 'in de middeleeuwen werden heksen op de brandstapel gezet.
    In the Middle Ages witches were fired.

    Verklaar: 'workaholic' . Verslaafd aan werken en alcohol.

    Vertaal: 'een vleermuis'. A floddermouse.

    Opstel: He shot three times and now he is dad.

    Vertaal: 'Duitsland was de vijand'. La Germaine etait la viande.

    Vertaal: 'Ce soir c'est la finale de la coupe du monde'. Vanavond is het de finale van de haarsnit van het volk.

    Vertaal: 'Een woordenboek'. Un prisma.

    Vertaal: 'Nou en of!'. Maintenant et ou!

    Wat is Bouillon? De stad van de bouillonblokjes.

    De reisroute van Christoffel Colombus in 1492? Via het Suez-kanaal.

    De piramiden dienden om koningen in te doen.
    Zo een ingewikkelde koning heette Mammie.

    Er waren hofdames en die hielden zich bezig met naaien en jongens om hen natte manieren te leren.

    Vroeger leefden de mensen van armoe.

    Noem een paar vreemde godsdiensten? De bamboe's en de honda's.

    Verklaar de naam van de stad Babylon? Daar is een belangrijke baby geboren.

    Waarom kwamen de eertse missionarissen vooral uit Ierland?
    Omdat ze er daar te veel hadden.

    Geef een symptoom van zware brandwonden? Assen.

    Als we ons gesneden hebben, komen er allerlei orgasmen, zodat we het moeten ontsmetten.

    Sinds wanneer kan de mens rechtop lopen? Een jaar na de geboorte.

    'Padden hebben een uitwendige bevruchting'. Wat betekent: als ze kinderen hebben smijten ze de mannen buiten.

    Wanneer is een meisje geslachtsrijp? Wanneer ze vruchten kan geven.

    Bij het treinongeval kwamen 9 doden om het leven.

    Wat is een fossiel? Een versteend orgasme.

    Wie of wat was Dikke Bertha? De kuisvrouw van Hitler.

    Wanneer is een jongen vruchtbaar? Vanaf zijn eerste evacuatie.

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    25-07-2007, 23:52 geschreven door speedy
    21-07-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nabeschouwing over Lourdes en conclusie.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het was dus ècht zo dat ik na al die tijd nog eens naar Lourdes heb willen gaan.
    Het heeft mij heel veel doen nadenken en ik heb er eigenlijk ook door bijgeleerd.
    Vroeger gingen we naar de Pyreneeën, hoofdzakelijk voor de omgeving van Lourdes.
    Er zijn daar niet veel bergen waar ik de top niet van gezien heb. 
    In die twintig jaar is er veel veranderd, ikzelf ook natuurlijk. 
    Nu ik weer daar was zijn er ogenblikken geweest dat ik erg last had van heimwee naar vervlogen tijden. 
    Iemand vroeg mij of ik mijn ex miste... wablieft?... neen, ik zou hem nooit terugwillen. 
    Maar in die tijd had ik mijn gezin en dat zal het zijn. 
    Voor het bedevaartsoord alleen hoef ik niet naar daar te gaan. De emotie is er niet meer zoals vroeger en de commerce errond kan ik ook missen. Wat mij wel nog steeds raakt zijn de gehandicapten en zieken die hier troost komen zoeken. En aan elk van hen wens ik dat hun gebeden verhoord worden. Het is niet steeds zo hartverscheurend als verteld wordt, want die mensen stralen iets uit en zijn blij dat ze deze reis hebben mogen maken.

    Maar vermits de bussen voor ééndagsuitstappen er niet meer zijn en ikzelf geen auto heb... is er weinig kans dat ik die bergtoppen nog zal zien. 
    Onze mastodont van reisbus kan die smalle wegen niet op, dat kan eigenlijk alleen met de auto. Probeer maar eens de Aubisque te doen, zelfs met een auto is dat een waagstuk.
    Dus... besloot ik dat het tijd was om Lourdes vaarwel te zeggen. 
    Ik kan ook beter ergens naartoe gaan waar ik geen last heb van die herinneringen. 
    Sinds ik alleen ben heb ik al heel wat reizen ondernomen, maar het waren steeds onbekende plaatsen.
    Ik bedoel nu niet dat ik niet genoten heb van deze korte vakantie, dat heb ik wel en ik ben er ook een stuk wijzer uitgekomen. 
    Het behoort allemaal tot een vorig leven en dat laat ik los. 
    Ik ben er klaar voor...
     
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen)
    21-07-2007, 16:19 geschreven door speedy
    Ik ben er effe niet, lees maar rustig verder...
    We zijn de 13de week van 2024
    Archief per jaar
  • 2008
  • 2007
  • 2006

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs