De Spams in maxi bezetting
We zijn met zijn tienen.
Lore en Luc ontbreken. Die zijn God in Frankrijk gaan zoeken en luidens hun sms-je van vandaag, hebben ze Hem gevonden. En ook een laatste vakantieuitstoot voor Rika en Toon. Die zijn met vrienden gaan kamperen. Tine zorgt voor dochter Lobke, want Tomas is bezig met de laatste loodjes van hun nieuwe stek en ons Annemie kon er met veel spijt in het hart ook niet bij zijn.
Tien dus. Dat is een succes want: vier meer dan vorig jaar!
Vanavond kunnen we zelfs rekenen op de vocale en visuele ondersteuning van twee extra dames, met name An , ex-Spam die er vorig jaar ook al bij was, en Katrien, een heuse diva uit Sint-Pieters-Leeuw ( ja ja, tot daar zelfs reikt de sterke reputatie van de SPAMS).
Afspraak om 18u45 in de zaal bij de foyer.
We zijn benieuwd welke andere koren wij daar nog aantreffen…
Dirk als koormeester?
In de foyer worden we meteen hartelijk verwelkomd door de cultuurfunctionaris van Ieper. Die is maar wat blij dat de Spams erbij zijn. Onze sterke visuele act van vorig jaar heeft kennelijk indruk gemaakt.
Of Dirk vanavond niet de koormeester wil zijn? vraagt hij.
Dirk hoort het in Keulen donderen. ( hij weet nog niet hoe de Dondergod over een uur hier in Ieper met zijn voorhamer tegen de wolken gaat slaan).
Koormeester? Dirk heeft zo al zijn handen vol met de SPAMS, die- eerlijk is eerlijk- toch best wel een zootje ongeregeld kunnen zijn. Of op zijn zachtst gezegd: prettig chaotisch en praktisch onhandelbaar. Maar nu nog eens veertig man onder je hoede nemen?
Er is evenwel geen ontkomen aan: de andere koren ( Chora, De Reutelnoot, Tegaere) hebben het gehoord en vragen, smeken, roepen om een herder.
‘Als er maar niet té veel geblaat wordt op het podium…’, zucht Dirk.
Nog geen echte VIP’s…
Eerst personaliseren we onze badge. Liliane heeft een pracht van een foto van ons 10 keer afgedrukt op het gewenste formaat. Beetje plakwerk en hopla, we promoveren in één klap tot wereldberoemd Zanggenootschap. Vol trots laten we de foto – de Spams in winterjas maar met rood accent op de Grote Markt- zien aan wie het maar wil. Een paar mensen vragen of we echt waar in Moskou hebben opgetreden. We knikken en lachen minzaam en zeggen iets als ‘Ah ja, Moskou….goh, dat is alweer lang geleden zulle…!’
Iemand van ons zegt nog iets over de plannen voor een cd, een ander stoeft nog over een internationaal optreden volgende zomer en voor we ’t weten zien we onszelf zo’n beetje als VIP’s.
De ontnuchtering laat niet op zich wachten…
We krijgen twee droge broodjes met water of cola. Geen alcohol, daar is men strikt in. Aan de andere kant van de eetzaal zien we de ‘echte’ artiesten zitten.
Zij krijgen iets warms voor de neus geschoven. Mét een fles wijn!
Een Spamlid roept Dirk ter verantwoording. Waarom zij wel en wij niet?
In een wanhoopspoging probeert Dirk – nog maar onlangs gebombardeerd tot impresario -verhaal te halen bij de cultuurfunctionaris ( ‘allez toe, één glaasje bier, het is goed voor de stembanden en tegen de track’).
Hij vangt een dikke njet. Voor het oog van alle Spams dan nog wel.
Afgaan, noemt men dat in mensentaal.
Aan tafel wordt hij nu nog eens de levieten gelezen: dat hij tegen een volgend publiek optreden maar best een verbeterd contract kan versieren…
‘En wat schuift het… vanavond?’ vraagt de jongste van de bende, doorgaans een brave gast, maar nu dus aangestoken en aangemoedigd door de grimmige sfeer die er hangt.
Enkele SPAMS – bijna allemaal eigenlijk- willen dit heet hangijzer de volgende bijeenkomst op de agenda.
Kapsones? Overmoed? Hoogmoed? Voor de val?
Dirk zet nu alle zeilen bij om wat sereniteit te brengen in de groep en bij wijze van spreken ‘ de violen juist te stemmen’.
Met heel veel moeite – en dankzij An die de aandacht van hem afleidt door een soort buikdans te demonstreren in combinatie met een voor-achterwaartse heupstoot die verder geen uitleg behoeft - slaagt hij in zijn opzet. De rust keert weer.
Iets voor achten staat iedereen op het podium.
‘ Allez, vooruit… en nu ‘ buzze geven’.
Een knallend begin
Wie eerst buzze geeft, is de Dondergod zelve.
Mensenlief, zo’n knal had niemand al eerder in zijn leven gehoord!
‘Geen metaal aanraken!’ roepen de technici op het podium. Nu slaat de paniek pas echt goed toe! Waar we ook kijken zien we niets anders dan metaal en elektrische apparaten. We kunnen net zo goed op het weerhaantje van een kerk gaan zitten!
‘ Mogen we nog water drinken?’ vraagt een bleek weggetrokken dame van de Reutelnoot ( hoe griezelig toepasselijk, de naam van het koor!) ‘ Water is toch een geleider?’
Iemand van de SPAMS roept of er hierover iets in ons contract staat…Dirk doet alsof zijn neus bloedt.
Na de oerknal volgt de regen, wat zeg ik, de zondvloed…
Het plenst, het giet en het blijft eieren van druppels gieten…Het publiek stroomt letterlijk weg. En nu?
Twee meisjes- jonge honden- zijn voor het podium in de gutsende regen blijven staan en dansen op muziek die zij alleen in hun hoofdjes horen. Het is een vertederend gezicht.
En tegelijk is het alsof ze willen zeggen ‘ nie plooien!’
Een goeie avond dames en heren!
Het is een wonder. Ineens stopt het met regenen.
Het publiek aarzelt nog wat….paraplu’s blijven open.
Maar dan gebeurt het: in nog geen 5 minuten staat de hele Grote Markt weer vol.
De mensen hebben er duidelijk zin in. Terwijl de boomlange presentator van dienst het welkomstwoordje voert, kijken wij elkaar goedkeurend aan: in onze feestelijke outfit met rood-witte accenten ( de kleuren van de stad Ieper, wat dacht je?) hebben we veel weg van de betoverend kleurrijke paddenstoelen in een donker bos. Niet dat we de andere koorleden willen beledigen, maar –eerlijk is eerlijk- zij zien er toch maar uit als de gewone champignons van in de supermarkt.
Onze mand- curverbox! – met de attributen voor vanavond staat op een handlengte afstand.
Diep ademen en hop, we zijn weg voor drie uur onvergetelijk genieten!
De hoogtepunten
Ach, teveel om op te sommen eigenlijk, maar voor het nageslacht willen we het toch doen.
Onze zes ‘chicks’ laten zich ongegeneerd van hun meest sensuele kant(en) zien tijdens het intermezzo van Living Doll. Het publiek – zowel mannen als vrouwen- wordt megawild…
Drie liedjes later: Geert gaat op Een beetje verliefd de regelrechte concurrentie aan met smartlappenkoning André Hazes. Oudste zoon van Geert die met zijn vriendin in het publiek staat, weet niet wat hij ziet. Wij ook niet trouwens…Geert zal zich nog ’n paar keer sterk in de visuele verf zetten…tot eenieders genoegen.
Dan is het de beurt aan Dirk om zich in de kijker te plaatsen. Met gevarieerd mediterranees gebarenspel hangt hij de casanova uit in That’s Amore, een evergreen die onbegrijpelijkerwijze nog niet in het repertoire van de Spams opgenomen is.
Ondertussen loopt Christophe te pas en te onpas en vaak helemaal niet in de pas over het podium. Nu eens imiteert hij een dolgedraaid dwergkonijn dan weer een sensatiegeile streaker. Fun, fun, fun…
An krijgt ook haar moment de gloire…Op de tonen van Hey Baby laat zij de 5000 mensen op de Grote Markt zien wat Girl Power nu heel concreet betekent.
Alle Spams gaan uit de bol op Rikke tikke tik van Urbanus. Geert bijt de spits af als kieken van dienst met een fantastische pruik als hanenkam. Op dat moment neemt zoonlief – tussen het publiek op de vijfde rij- voorgoed de benen…Er zijn grenzen aan het schaamtegevoel.
Hoe dan ook, het hek is helemaal van de dam: de Spams demonstreren nu hun onuitputtelijke verbeeldingskracht en transformeren zich zonder moeite in…Ne salami, nen octopus, een waterspons, een fritkot, nen tember, nen aquarium…
En dan moet het hoogtepunt nog komen: YMCA !!!
In de mand wordt nu driftig gegraaid naar de cowboyhoeden, de helmen, de pruiken en valse snorren…en daar gaan we!
De presentator weet niet wat hij ziet…De choreografie ( in de maat stappen, met de vinger wijzen, de 4 letters van het alfabet in dovemanstaal uitbeelden) is van een zeer hoog professioneel niveau!
Welke highlights nog meer?
Het duet tussen Riane ( la mama) en Geert ( Heintje)…de vier virtuoze gitaarsolo’s van de Spam mannen op Kiss, de wondermooie flamencodans van alle Spam vrouwen op Eviva Espana , de overtuigende imitatie van twee zweefvliegtuigjes( Geert en Christophe) op Eddy Wally’s Vliegmachien, de zwengelbeen-dans van Anita en Riane ( I’m into folk) en uiteraard het synchroon-schone witte-zakdoeken-moment ( Connemara).
En zo kwam een einde aan een onvergetelijke avond…
Bij het verlaten van het podium moesten te opdringerige fans in bedwang worden gehouden,maar iedereen bereikte zonder kleerscheuren de foyer.
Daar werd nog wat nagekaart, gegeten, gedronken ( nu dus wel alcohol) en moe maar tevreden teruggedblikt op de vele hoogtepunten van de avond.
Volgend jaar zijn we er wéér bij!
(tekst van Spamverslaggever Dirk)
23-08-2010 om 00:00
geschreven door hier 's ek weer 
|
