Hij had het gepresteerd, op een luie
zondag.
Tot voorbij het laatste moment had hij hen
bespeeld, op zijn eigenste manier: autoritair, koppig, angstig, klein...
Hoe scheef alles ook gegroeid was, en al
beweerden ze van niet, het zou ze, hoe dan ook, misschien in stilte, in
gedachten, één voor één raken.
Dit ging door haar hoofd toen ze het nieuws
vernam.
Ze hadden niet eens iets met elkaar te maken,
hadden mekaar nooit ontmoet.
Hij kende haar al helemaal niet, had nooit
van haar gehoord.
En tóch, het raakte ook haar.
Was hij ooit echt gelukkig geweest?
15-06-2014 om 15:26
geschreven door Fieke 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Zij
|
