Dag lieve lezer,

Nu het einde van mijn verblijf hier nadert, stijgen de liefdesverklaringen. Onlangs vroeg er een collega van de Don Bosco school, voor alle duidelijkheid hij is moslim, of ik zijn tweede vrouw wilde zijn. Er hadden er dat al een paar gezegd voor de grap, maar deze was serieus. Ik zei dat dat niet ging, dat ik een vriend had in België en dat ik van hem hou en met hem ga trouwen. Maar, dat is voor hem geen belemmering. Toen haalde ik mijn tweede argument maar boven: ik kan niet op de twee plaats komen, je hebt al een vrouw. Alweer het verkeerde argument. De vrouw met wie hij getrouwd is, is wat hij noemt “une femme d’honneur”. Dat houdt in dat de familie hem die vrouw heeft geschonken, en hij is er dus mee getrouwd. Dwz dat hij nu een tweede vrouw zelf mag kiezen (én een derde én een vierde,…) (Klein detail: hij heeft al 3 kinderen met die eerste vrouw). Nu, ik heb hem met handen en voeten proberen duidelijk te maken dat ik niet wilde. Ik hoop dat het gelukt is, maar momenteel ziet het er niet goed uit… De smsen blijven komen, net als de drankjes en de yoghurtjes (wat een verleidingstechniek, nietwaar?).

Ik hoop echt dat ik er niet te veel meer moet afschepen want dat is echt niet leuk. Achteraf is dat wel grappig, maar het moment zelf vind ik niet leuk…

Lieve groeten

Soetkin