Soetkin in Burkina Faso
E-mail mij


Archief per week
  • 17/12-23/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007

    Verslag van een onvergetelijke ervaring
    10-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Dag lezer,

    Het is intussen alweer weekend, en er rest mij hier nog minder dan een maand in Bobo… Het gevoel is dubbel natuurlijk. Er zijn tal van dingen waarvoor ik naar huis wil keren (mijn vriend en familie op de eerste plaats), maar er zijn ook dingen waarvoor ik hier zou willen blijven (de zon, de menselijke warmte,…). Dit gezegd zijnde over naar het onderwerp van de dag dat bescherming is. Ik denk niet dat ik het daar al eens over gehad heb, maar over het algemeen word ik hier serieus beschermd door iedereen. Elien zal zich nog wel herinneren dat Rokia zei dat we niet te midden de straat mochten lopen (toch niet in het centrum van bobo), en ze sleepte ons dan naar de kant. Als ik met een jongen op pad ga, krijg ik altijd «consignes» hoe ik mij moet gedragen. Best wel grappig, ze stellen dan hun regels. 1. Je mag niet met andere jongens praten, want je weet nooit wat hun bedoelingen zijn. 2. Je mag niet van mijn zijde wijken. 3. Als er iets is, dan moet je het zeggen. Dit gebeurt op de moto op weg naar het «maquis». Eens we dan op pad zijn, mag ik nooit heel lang blijven want ze zijn bang dat de mensen van mijn familie hier hen dat kwalijk gaan nemen. Dus, als het de eerste keer is dat je op stap gaat, dan kan je best rond 21u terug zijn… En altijd moet alles uitgelegd worden, uitleggen met wie je op stap gaat, waarnaartoe, hoe lang, waarom, …

    Verder is er nog een tweede ding waar ik het over wil hebben en dat is de TAMTAM. Alles wordt hier doorgezegd. Je moet maar iets tegen één persoon zeggen en hop het gaat de hele wijk rond. Ook de nieuwtjes gaan zo door, vandaar dat er in de mis in de «annonces» altijd heel wat gezegd wordt. De mensen vertellen het dan aan elkaar door.

    Zo tot zover deze blog,

    Liefs

    Soetkin



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    Verhalen uit Burkina Faso



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs