Vandaag een dag met alleen maar slechte nieuwtjes en dus wilde ik er een blog over schrijven. Voor het eerst in mijn leven ben ik (bewust) in contact gekomen met een seropositieve. Wellicht heb ik er al nog wel ontmoet hier in Afrika maar toen wist ik het niet en dan is het anders vind ik. Eigenlijk ben ik er een beetje van aangedaan. Ik ging bij de directeur (françois) binnen om een dossier van een leerling af te geven. Terwijl ik dat geef zeg ik dat hij niet geslaagd was voor de ingangstest. De directeur zegt dat hij het weet en dat het een speciaal geval is omdat de leerling seropositief is. Ik slik een keer. Vervolgens laten ze de leerling binnenkomen. Hij was nog geen enkele keer naar school kunnen komen omdat hij ziek was (blijkbaar een ziekte die symptomatisch is voor seropositieven, iets aan de arm). De directeur zegt: je bent blijkbaar een beetje ziek. Ik vond het eufemisme vreselijk en kon niet anders doen dan de jongen aanstaren. Hij is klein en nog jong, een jaar of 14. Na een kort gesprekje gingen hij en (ik dacht toen) zijn moeder weg. Ik schudde hem dan hand en zei tot binnenkort. s Middags aan tafel hadden we het over die jongen. Zijn ouders zijn beide aan aids gestorven, hij is dus wees. Hij sukkelde al een eindje met zijn gezondheid en de mensen bij hij woont hebben een test laten doen, de test was positief: slecht nieuws dus. Blijkbaar hebben zijn voogden het hem nog niet verteld. De arme jongen weet dus niet eens dat hij ernstig ziek is Nu begrijp ik waarom de directeur zei: een beetje ziek, hij had het over het kwaaltje dat de jongen nu had Wat een moeilijke situatie!
Verder kwam Carlos vandaag met de mededeling dat er jongen vermoord is in onze wijk. Ook heel erg leuk nieuw om te horen. De wijk schijnt dus toch niet zo veilig te zijn als ik dacht. En dan nog slecht nieuws: de zus van de provinciaal heeft (terminale) kanker (Het kan vandaag niet op). Kanker is denk ik wel meer een ziekte van bij ons. Hier worden de mensen vaak niet oud genoeg om kanker te krijgen. Alhoewel ik toch al een aantal mensen gezien heb met rare gezwellen.
Het goede nieuws is dat het vandaag geen warme dag was, maar een gewone belgische zomerdag. Dat was dus een meevaller. Morgen is een nieuwe dag, hopelijk met beter nieuws dan vandaag.
Dag lezer, Omdat waarheid en leugen hier zo vaak door elkaar gehaald worden, vond ik het de moeite om er nog een blog aan te wijden. Père Vicente zei mij overlaatst dat waarheid en leugen zo vaak door elkaar gehaald worden. Mensen hebben hier geen geld en om geld te krijgen gaan ze liegen of toch de dingen verbloemen. Ze vragen dan of ze geen geld kunnen lenen, en ik met mijn goed hart, heb dat al vier keer gedaan. Twee keer zag ik mijn geld niet terug. In het vervolg zal ik dus toch niet meer lenen Vicente zegt dat ze hier als ze een dief betrappen, die echt aan de schandpaal nagelen. Maar dat uiteindelijk bijna iedereen «steelt op zijn manier». Het blijft mij dan ook een raadsel hoe mensen hier aan geld geraken Heel veel mensen werken niet en toch kunnen ze eten kopen en zo; dus op de een of andere manier geraken ze toch aan het geld Ze knappen kleine karweitjes op enzo meer.
Père Vicente had dan ook een jongerengebed over de Waarheid gepland. Op een bepaald moment moesten we per twee zeggen waarom we soms liegen. Het meissje naast mij: Jeanne darc genaamd (wat een fantastische naam) zegt dat ze soms liegt omdat haar ouders haar anders zouden slaan. Geïntrigeerd vroeg ik haar een voorbeeld. Ze zegt:ik neem 10 francs vanop de tafel om water te kopen op school. Als mijn ouders vragen of ik geld weggenomen heb, dan zeg ik van nee. Natuurlijk vroeg ik haar waarom ze het geld neemt en niet vraagt, het antwoord was simpel: anders zou ze het niet krijgen en heeft ze dorst op school. Neem nu dat onze Jeanne een jaar of 14 is. Ze leren het al van als ze klein zijn en zien er eigenlijk niet echt kwaad meer in .
Tot blogs,
Liefs
soetkin ps Ondertussen is het hier 's nachts ongelofelijk warm. En om een of andere duistere reden willen de meisjes bij wie ik slaap niet met het venster open slapen...
Net als ik dacht dat ik tegen alles van voedingsmiddelen kon, blijkt het weer niet zo te zijn. Vandaag sputtert mijn maag weer tegen... Ik ben dus nog altijd geen Afrikaanse want die kunnen echt tegen alles. Ik denk dat Soumbala (iets waarover ik het in een vorige blog al heb gehad- iets dat ze laten rotten) de boosdoener is. Voor mij geen soumbala meer...
Buiten dit enige gebrek gerekend, zeggen ze dat ik mij echt goed heb aangepast. Brice zegt dat hij er niet veel kent die zich zo goed hebben ingeburgerd zonder zich superieur te gaan voelen. Dus, ik was wel blij dat te horen eigenlijk. Elien zal ook wel weten dat het makkelijk is om je hier superieur te voelen aangezien iedereen je bijna aanbidt omdat je blank bent. Ik probeer gewoon te blijven wie ik ben, en dat lukt dus blijkbaar. Soms wens ik wel dat ik zwart was, om iets minder op te vallen. Want je wordt echt altijd gezien als blanke, waar je ook gaat, staat, wat je ook doet... Dat is niet altijd even gemakkelijk natuurlijk.
Verder was het dus vandaag feestdag. Aangezien het niet duidelijk was, hebben ze de eerste twee uur lesgegeven. Daarna mochten de leerlingen naar huis omdat ze veel leerlingen van andere scholen zagen naar huis gaan (dat maakt 4 dagen vrij op een rij: ik ben wel op het secretariaat gebleven om er wat te werken. Blaise is 20 jaar aan de macht, Sankara is 20 jaar geleden vermoord. (jullie knn zelf de link leggen).
Het is alweer een eindje geleden dat ik geblogd heb, maar dat is omdat er een panne was met het internet; Dat duurt hier ietsje langer dan bij ons om dat te herstellen.
Er is alweer heel wat gebeurd de laatste tijd en ik wilde het vooral hebben over de ramadan. Zoals jullie wellicht weten was het de maand van ramadan (vasten bij de moslims). Op het einde wordt er dan een groot feest gehouden voor het eind van Ramadan. (Ik denk dat het bij ons Suikerfeest noemt, maar ik ben het niet zeker). In elk geval geven ze er hier geen speciale naam aan. Om te beginnen is het bepalen van de datum van dat feest geen sinecure. Het verschilt van land tot land en wordt pas heel laat beslist. Het hangt eigenlijk af van de maan, als ze de maan zien (nieuwe maan) dan kan er gefeest worden. Het probleem is dat het kan zijn dat het in ouaga regent en er dus geen maan te zien is, terwijl dat in bobo wel het geval is. Nu, donderdagavond om 20u hebben ze op het nieuws meegedeeld dat het de volgende dag feest zou zijn. Vanals dat op tv komt, begint iedereen elkaar op te bellen om dat te zeggen. Hier bij de paters kregen ze ook een telefoontje om hen dat te zeggen. Een dagje verlof, dus geen les. Ik ben met Edith eten gaan klaarmaken bij een vriendin van haar. De bedoeling is dat je heel veel eten klaarmaakt en dan naar je vrienden brengt. Het is wel een leuk gebruik eigenlijk. Je ziet iedereen met potjes en pannetjes lopen. Best wel een grappig zicht. Tegen een uur of 2 hadden we dan ook zelf iets gegeten en vertrokken we naar devolgende familie. We hadden totaal geen honger meer, maar ze vertelden ons dat het niet beleefd was om geen eten te aanvaarden. Dus hebben we weer gegeten. In devolgende familie was het weer van dat. We hebben dus de hele dag gegeten en gedronken bij onze moslimvrienden; Echt wel leuk. Het jammere is dat sommige kwaad zijn omdat je niet bij hen bent langsgeweest maar je kan nu eenmaal niet bij iedereen langsgaan op één dag hé. Ter compensatie ben ik dan gisterenavond naar Rokia gegaan voor een arrosage de bac van haar broer. Dat was een soort feestje, al is dat wel heel erg verschillend van hoe dat bij ons is. Het komt natuurlijk doordat ze hier veel minder geld hebben. We hebben op een hele avond één drankje gekregen en wat kroepoek. Maar dat belette niet dat er veel ambiance was; Iedereen (ik incluis) heeft gedanst. Het was wel grappig want de mensen zeiden: amai, ze danst. Alsof een blanke dat niet kan; Maandag is het 20 jaar onafhankelijkheid en 20 jaar Blaise aan de macht (als ik het goed verstaan heb). Het zou goed kunnen dat dat weer een feestdag wordt, ik ben benieuwd. We wachten zondagavond 20u af om het te weten. Ik hou jullie op de hoogte.
Prettige zondag,
Kus Soetkin PS Nog vergeten te zeggen dat de mensen als het feest is, zich echt mooi maken. Dat kunnen ze hier wel. Die pagnes zijn echt prachtig met al die verschillende kleren; Mijn kinderen zeggen dat je niet mag versieren op een feestdag omdat je nooit weet hoe het meisje in het echte leven is. Ze kan juist die dag mooi zijn, maar devolgende dag blijkt dan dat het een "bonne" is.
