Elke speler zal de eerste match in jaren bij kunstlicht op zijn manier herinneren. Gelegenheidskeeper Peter omdat hij na de wedstrijd de ganse ploeg op een bak Primus trakteerde en toch niet jarig was. Jelle omdat hij volgende week drie PV's mbt snelheidsovertredingen in de bus zal krijgen om voor de laatste 20 minuten in te vallen en daarin even zichtbaar te zijn als Silence Lotto tijdens de voorjaarsklassiekers. Mus omdat hij de winning goal over de lege doelmond trapte. Cordy omdat hij bewees na zijn 35ste toch een deel van de teloorgegane conditie teruggevonden te hebben. Jonas omdat hij de wedstrijd kon uitspelen zonder teveel last van de knieperikelen. Ik zal de match herinneren als een hoopgevende, collectief sterke prestatie die om bevestiging vraagt tijdens het Paastornooi.
Doelpunten 0-1: Jonas 2-2: Joachim Ivens 2-3: Joachim Ivens (pen)
SKW: Peter, Werner, Fred VB, Danny, Nicolas, Cordy, Kristof, Joachim, Fred M, Jonas & Mus.
Man van de Match Joachim
Volgende wedstrijd: Paastornooi op zaterdag en zondag 11 en 12 april. Samenkomst in den Boven op zaterdag om 11u30.
Een SKW match op zondagochtend is vragen om moeilijkheden. En wat gevreesd werd, kwam ook uit: onze verhoopte 11de of 12de man bleef in bed steken. Gelukkig kennen we sinds 4 oktober 2008 een nieuw fenomeen. Naar analogie met het Stockholmsyndroom, het psychologisch verschijnsel waarbij de gegijzelde sympathie voor de gijzelnemer krijgt en zich voor het eerst sterk uitte tijdens een gijzeling in 1973 in Stockholm, kennen wij sinds 6 maanden " het Waarloossyndroom". Die bewuste zaterdag waren we met 7 spelers afgezakt naar Waarloos en nadat we Mark S. zo ver kregen toch maar zijn shoes aan te trekken, begonnen we met 8 de wedstrijd tegen één van de titelkandidaten. Ondanks of dankzij het besef dat we voor een onmogelijke opdracht en ongelijke strijd stonden, vochten we voor wat we waard waren en leek geen inspanning teveel. De verbetenheid en de wilskracht droop ervan af. De rust werd bereikt met een 2-0 achterstand na zowaar zelfs de paal geraakt te hebben. Ik betwijfel of de achterstand bij de rust bij een 11 tegen 11 niet hoger had geweest. Sinds die dag gelooft niemand binnen de SKW familie nog in een handicap van een man minder. Integendeel, voetballen met 10 vormt een extra uitdaging en biedt een unieke kans om onszelf te overtreffen. Zondag was niet anders. Enkel na ons openingsdoelpunt - wereldgoal van Werner - werden we een 10tal minuten overlopen. Voor de rest leek het dikwijls alsof wij met een man meer speelden, tot ongeloof en frustratie van enkele thuisspelers. In een tweede helft kwamen we snel 3-1 achter, maar ondanks voldoende doelrijpe kansen, kwamen we niet verder dan een tweede doelpunt. Het verdiende gelijkspel bleef dus uit. Na de match was iedereen het erover eens dat we met een man meer de match hadden gewonnen. Ik dus niet. Maar over een zaak zijn we het wel eens: uit deze prestatie kunnen we moed putten voor onze Engelse week. Yes, we can.
Zaterdag 28 maart. Exact zeven dagen terug won Cavendish de jubileumeditie van de Primavera. Om maar te zeggen dat de lente in het land is. De eerste voorjaarswarmte, een licht briesje, geen pollen in de lucht, oftewel ideaal voetbalweer. Wat wil een mens nog meer? Een basisplaats op je 38ste misschien? Eigenlijk niet eens, de dag/avond/nacht voordien was namelijk iets té geweest en dus zou ik de waarheid geweld aandoen als ik zei dat ik stond te popelen om mijn voetbalkunstjes nog eens te openbaren. Neen, ik was helemaal klaar voor een namiddagje "Vandereycken langs de zijlijn". Lijkt me wel een leuke en bevredigende job te zijn, coach van de plaatselijke voetbaltrots. Als je wint, kan je de de klasse van je spelers en ploeg in de verf zetten, met voldoende nadruk op de looplijnen en automatismen die je in de ploeg kreeg. Om nog te zwijgen over je psychologisch talent om met jonge aanstormende talenten om te gaan. Als je verliest, volstaat het de positieve punten en dito evolutie te benadrukken en schalks te verwijzen naar de scheidsrechterlijke dwalingen en het ongeluk dat je ploeg nu al weken treft. Bovendien heb je steeds gezelschap van je assistent(en) en keeperstrainer en kan je in alle omstandigheden een kaartje leggen. Waar onze keeperstrainer Mark M. de laatste weken vertoeft, heb ik enkele weken terug al voldoende duidelijk gemaakt. Erger is dat we nu ook Mark S. moeten missen. Nog voor de aftrap van de wedstrijd verdween hij met de noorderzon. Hij werd het laatst gesignaleerd in de omgeving van Boom, waar het aantal klachten van burenlawaai spectucalair toeneemt. Tja, als je twee wielerkampioenen in hetzelfde bed steekt, bekom je decibelniveaus die ze zelfs in de wijde omgeving van Zaventem niet meer gewoon zijn. Ook de zon liet het afweten, waardoor het een eenzame eerste helft in de regen werd. Een helft waarin Peter VC zich als eerste onderscheidde door ons op een corner recht te houden. Nadien namen we de wedstrijd vlot in handen en enkel omwille van teveel onkunde in de afwerking bleef de ruststand beperkt tot 3-0. In de overbodige tweede helft bleken we trefzekerder en spaarde gelegenheidsref Dré de clubkas door snel na de 9de goal af te fluiten.
Doelpunten 1-0: Danny Spiessens 2-0: Jan Derop 3-0: Werner Grinwis 4-1: Jelle Speelman 5-1: Frederik Van Buggenhout 6-1: Niels Speelman 7-1: Niels Speelman 8-1: Niels Speelman 9-2: Kenny Eggermont
