Zaterdag 21 april, nogmaals vroeg uit onze nest. Toch een beetje met een gemengd gevoel de reis naar Goes aangevat. Ook de hondjes hadden er niet echt zin in. Kiara, nog het minst. Zij was ook diegene die het vertikte om met de rest haar ochtendritueel in de tuin te houden. Als dit een voorteken was, stonden we er goed voor. Misschien ook maar beter terug in bed gekropen. Maar allée, de show must go on, wij dus naar Zeeland. Een uurtje in de wagen en vol goede moed naar binnen. Voor één keer kwamen de shelties eens eerst aan de beurt. Ook na 3 jaar in het hondenwereldje ben je toch nog lichtjes nerveus vooraleer je de ring in moet. Alhoewel, de laatste tijd sta ik meer naast de ring, daar ik veel beroep doe op een zeer jonge handler, welke de hondjes perfect weet te showen. Dit maal waren er niet veel shelties echter in jeugdklasse telden we 5 shelties. Maar een goed hondje en een goede handler, opent perspectieven, ook al is de tegenstand niet van de minste. De keuring in jeugdklasse was voorbij. Nu nog de plaatsing. Plaats 4, 3, 2 waren reeds toegewezen en het laatste hondje dat overbleef, was Kiara. Ja hoor, ik kan het nog moeilijk geloven, maar Jolien en Kiara kregen een eerste plaats toegekend. Plaats 1 met een uitmuntend, fantastisch. Met haar eerste plaats reef Kiara eveneens haar eerste Jeugd CAC binnen bij de teven. Keurmeester van dienst, Mevr. B. A. Heideveld- van de Berg (Ned).
Naast de gewone show, had Jolien zich ook nog ingeschreven, voor de Juiniorhandling, gewoon om ook eens het niveau van handling in het buitenland te leren kennen. Tot haar eigen grote verbazing werd ze hier 2de. Dit succes had ze zeer zeker niet verwacht. Moet het nog gezegd, Kiara en Jolien een zeer geslaagd duo. Keurmeester van dienst, Mevr. Vermeire M. (B).
Zo zie je maar, ook al kondigt de dag zich somber aan, keep on smiling. Je weet nooit wat je te wachten staat.
Na vier weken show, gooien we de riem er eventjes af. Nu kunnen we rustig de tijd nemen voor Kiki. Kiki gaat elke week wel vooruit. Het zijn we kleine stapje per keer. Maar we houden de moed er in, en doen rustig verder. Tot binnenkort
