Heel lang geleden dat ik hier nog iets achterliet. Wat kan ik ondertussen zeggen? Ten eerste ben ik aan een ramp ontsnapt door dit jaar niet naar pukkelpop te gaan en ten tweede begin ik aan een heel nieuw deel van m'n leven. Een leven waar een vakantiejob bijhoort, waar verder studeren in Leuven bijhoort en waarbij een auto mij naar al deze bestemmingen kan brengen met mij aan het stuur. Wat gaat dat allemaal geven? Gisteren ben ik mezelf met m'n mamie (ook studenten hebben hun mamie nog nodig) gaan inschrijven en nu zit ik hier tussen de bergen informatiebrochures, niet wetend welke de moeite is en of ik er überhaupt eentje ga lezen. De foto op m'n studentenkaart kon beter, maar wat betekent zoiets als je het in serieuze, wereldse verhoudingen bekijkt? Ik heb geen enkel recht om te zeuren over de foto op mijn studentenkaart terwijl sommige mensen na het pukkelpopdrama voor hun leven vechten. Zelf was ik er -zoals ik hierboven al even vermeldde- niet op pukkelpop. Maar de vorige twee jaren was ik wel present en als de tickets dit jaar niet zo snel waren uitverkocht geweest, was de kans reëel dat ik er opnieuw zou bijgeweest zijn. Elke keer ik de beelden op het nieuws zie, krijg ik overal kippenvel. De vertrouwde festivalsite, waar ook ik me de vorige jaren volledig veilig voelde. Mijn mama kon haar onmiddellijk voorstellen wat de ouders voelde. Tijdens de eerste extra nieuwsuitzending kreeg ze al lichtjes de tranen in de ogen en prevelde ze: "Gelukkig zijt gij nie gegaan dees jaar." . Dezelfde avond hebben nog twee vrienden van mijn ouders gebeld om even snel te informeren of ik toevallig toch dit jaar ook niet op pukkelpop zat. En hoor mij bezig. Ik zat thuis, thuis in de zetel te wachten tot ook hier het onweer voorbij was. Enkele kilometers van bij ons thuis vandaan, in Tielt-Winge en Binkom, heeft het onweer ook lelijk huisgehouden. Hele straten zonder dak, een dorp drie uur zonder stroom. Maar ik zit weeral te zeuren over kippenvel en ik was er niet eens bij. Het moet verschrikkelijk geweest zijn. Het is verschrikkelijk.
Na ongeveer jaren (ik ben nog steeds dezelfde overdrijver) niets te schrijven, ben ik er weer. Wat is er allemaal gebeurd in mijn leven ondertussen? Gho, ik kan ongeveer met de auto rijden, ik ben tot over m'n oren verliefd (en dat al 7 maand (heb ik net uitgeteld op m'n vingers)) en ik weet nog niet wat ik volgend jaar kiezen moet. Mijn vriendinnen zijn nog steeds vreemd en met ups and downs. De ene dag amuseer ik me er rot mee, de andere dag steekt een moordneiging de kop op als ze hun dagje weer eens hebben. Er is bij de vaste kliek trouwens een onbekende C bijgekomen. C is een leuk, chill persoontje. Helemaal mijn stijl van mensjes. Net een aarde/lucht type als ik. Huh? Aarde/lucht-type? Wel, ik kan het uitleggen (maar wat ik niet uitgelegd krijg, moet dan ook nog uitgevonden worden. Ik kan alles uitleggen als het maar niet voor een groep is). Een tijdje geleden ben ik op bezinning geweest met ons schooltje (traditie voor zesdejaars) naar een abdij. We hebben er in stilte gegeten en mee missen gevolgd. En tussen de misjes en het eten hebben we ook nog iets gedaan. We hebben met een begeleider gepraat om onszelf te leren kennen en te begrijpen. En er was dus ook een spel met types. Het vurige, hevige type vuur, het ik-trek-me-er-niks-van-aan wind type, het empatische water en het eerder realistische, relativerende aarde-type. Aanschouw mij, het het-deert-me-niet-want-ik-relativeer-het-toch-type.
M'n hondje is nog steeds zijn vreemde dikke zelve. Hij slaapt nog steeds veel, hij wordt nog steeds pas wakker als er gegeten wordt en is nog steeds de even lieve lamme loebas. Dat was een alliteratie van formaat (dat even geheel ter zijde, laat ik dat maar op die van Engels steken die ons volpropt met Engelse literatuur van de coole zonnebloemdude (Oscar Wilde) die leeft van de toffe zinnetjes zoals "the foolish asks questions the wise cannot answer". Toffe dude). De cavia's van m'n zusje worden ook lekker dikjes (familie-afwijking, vraag maar aan papa), maar ze zijn nog gezond dikjes en niet verontrustend dikjes.
Nu nog snel een einde verzinnen en ik kan met iets anders beginnen. Dat was een heel leuk rijmpje (belachelijk als ik-weet-niet-wat, maar op mijn maat geschreven). See you later, ....
Wat zeg je na zo'n lange tijd van niet-hier-zijn? Oh ja, het belangrijkste: er is een nieuw gevaar op de baan. Namelijk mezelf. Jup, geslaagd voor m'n theorie en nu met de echte auto aan het rijden. Gedaan met de plastieken exemplaren en alle mogelijke auto-achtigen die niet echt zijn. Nu is het een echt exemplaar, jeeeej!
Na anderhalve week school ben ik het vroeg opstaan, het laat thuiskomen en het in de gangen lopen al serieus beu. Ik kijk al uit naar een uitslaapvakantie.
Ik ben het bloggen duidelijk een beetje verleerd, want na ongeveer vijf volle regels weet ik al niet meer wat ik moet zeggen. Ik ga het gewoon bij deze kleine oefeningen houden en nu afsluiten. See you, guys.
Overwint echte liefde alles? Echt alles? Overwint echte liefde, hoe sterk de tegenwind dan ook, echt alles? Je kan het aan geen mens vragen of vertellen, Wel aan een kind, want zij houden zielsveel van kleinigheden. Van dingen die voor volwassen niets meer uitmaken, daar zijn zij verzot op. En aan mn hond. Zijn grote ogen kijken mij doordringend aan als ik het hem vertel Hij legt zn hoofd op mijn been en bromt begrijpend. Maar dan wilt hij gaan slapen en blijft enkel die bevestigende diepe grom over Maar wannneer hij lichtjes snurkt, blijft de vraag overeind. Echte liefde? Een grote mens zou zeggen dat het niet bestaat Een kleine mens zou zeggen dat je het constant voelt En mn hond? Die zegt niks. Die luistert alleen maar. Naar verhalen over echte liefde En kijkt dan naar mij met een blik van voor jou doe ik alles Maar toch, Je kan het honderd keer bedenken, Je kan honderd keer verliefd worden Je kan er honderd mythes over lezen, Maar niemand kan iets verzekeren over echte liefde. Heeft het zin in een tijd waar alles al wordt afgekeurd voor het geprobeerd word? Mag je voor één keer Maar voor één keer uit de rij lopen? Ja? Mag het?
Bonjour kindjes, ik dacht ik schrijf nog eens een blogje, want met dit warme weer kom ik toch niet buiten. Gisteren naar de hawai party geweest en het was super hot, ja. Gelukkig was er een chill-outkoer om af te koelen en 'n koude cocktail te drinken. Hoor mij, net een reclamebureau, nochtans viel voor mij persoonlijk de muziek wat tegen. Teveel elektro toestanden en dat kan een commerciële fan als ik niet smaken. Ach ja, persoonlijk smaak.
Vrijdag ben ik met de friends naar de braderij in Heist city geweest. Ja, ik weet het, het niet vermelden van plaatsnamen is gestopt. Geen zin meer in. We hebben er wat op de kermis gezeten (waarvan ik nu op m'n ellebogen en rug nog steeds de sporen draag), de winkeltjes afgeschuimd, een hapje gegeten en verschillende terrasjes getest. Vreemd volkje, hoor in de provincie Antwerpen. Lang leven de marginale driehoek!
En donderdag had ik een dag die precies niet echt bleek te zijn. Ken je dat? Je zit ergens en er gebeuren dingen die precies niet werkelijk zijn? En als je later bijvoorbeeld op de trein zit dan begin je te beseffen dat alles wél echt was en dat er dingen staan te gebeuren die je nooit voor werkelijk hield, die irreëel lijken, maar toch vertrouwd overkomen. Jeppa, dàt gevoel had ik donderdag. Verder ga'k er niet over uitbreiden, meer heb ik er niet over te vertellen. De rest blijft tussen mij en de persoon die naast mij op dat verdomde bankje zat. Forever bitch, krijgt ineens een andere betekenins.
Ik moet ook dringend gaan bruinen, want ik ben nog super witjes en wat ga ik in godsnaam doen op Werchter? Superhard verbranden in die felle zon, inderdaad. Dus daar moet ik nog vier daagjes aan werken zodat we hélémaal klaar zijn ervoor. Het gaat bakken worden daar, maar ja. Wat is het beste? Onweer of zon? Ik kies dan toch wel met volle overtuiging voor de zon.
En zondagavond vertrekken we op reis, waardoor het bakken op Werchter maar tot twee dagen herleid wordt. Veel wandelen met de papie, mamie en het zusje. En ik vergeet ons zwart monster nog. Jaja, tien dagen weg. Ik heb alleszins al leesvoer gaan halen bij de bib en van m'n parfumdealende vriendin wat illegalen filmpjes gekregen om te bekijken. Ik zoek mij wel een bezigheid door de snel donkere, snel afkoelende Oostenrijkse nachten zonder jongerencafé en andere bezigheden zoals fuiven en pret maken met leeftijdsgenoten. Het wordt dan tien dagen oldies.
Hoihoihoi! Even een kattebelletje van een studerende student. Moest ik niet weten dat het morgen gedaan is, ik zou me vandaag niet zo ingespand hebben. Bedrijfswetenschappen, investeringsbeslissingen staven aan de hand van cijfers. Alles wat je kan bedenken moet je kunnen berekenen. Nu heb ik een gigantische angst om in het begin al een grove blunder te maken en daardoor die fout een ganse oefening mee te sleuren. Oké, hij zal er natuurlijk wel rekening mee houden, maar dan nog. Je bent sowieso veel punten kwijt. Morgen na het examen een hapje eten en dan naar huis. Dan 's avonds een filmpje kijken, donderdag naar m'n zieke vriendin, vrijdag braderijtje doen, zaterdag een fuifje en dan een weekendje nagelbijten in afwachting van m'n rapport. Dinsdag m'n attest gaan halen en woensdag nog een uurtje naar school voor m'n rapport af te halen, maybe naar het meer wat fun hebben (hangt van het weer af) en dan inpakken voor Werchter.
Zo. Het laatste weekend zonder examenstress. Volgend weekend zal het al paniek zijn want uit mijn mond komt. Wiskunde-examen. En ik heb een dagelijk werk van 2,2 mét leren. Jaja, hoe doe je dat? Wel, dat ik het begot niet weet. Maandag krijgen we rapport, het zal hier wel allemaal even op z'n kop staan. Gezelligheid troeft, maar ja.. Ik ga leren als zot (sowieso dat ik dat niet ga kunnen en elke dag na drie uurtjes leren stop). Pf, ik kijk zo uit naar de vakantie, echt niet te doen. Gewoon lui zijn, laat gaan slapen en laat opstaan, festivalleke doen, afspreken met vrienden... Zàlig!
Parijs was by the way very nicie! Echt wel een coole stad en we zijn echt veel vrijer gelaten als ik had gedacht. Elke avond kregen we twee uur of meer vrij om zelf iets te gaan eten, enkele keren rond ons hotel, de andere keren in Montmartre enz. Elke ding dat we gingen bezichtigen, Eiffeltoren, Orsay, Louvre ... mochten we vrij bezoeken en op een afgesproken tijdsstip moesten we op de afgesproken plaats zijn. Misschien waren het gewoon leuke leerkrachten (onze twee titularissen nota bene). Ik had zo'n 230 foto's genomen, niet slecht op vijf dagen..
Vorig weekend nog afgesproken met La & Va. Met La omdat we nog iets samen wilden doen voor de examens en met Va omdat ik dat beloofd had voor haar verjaardag, want we hadden dat met de mijne ook gedaan.
Vanavond gaan we bowlen voor de verjaardag van m'n mamie en de mijne. Ik voel dat ik ga winnen. Serieus, ik kan winnen van m'n papie (met veel geluk).
Zo, een laatste blogje voor ik een héél lang weekend naar Parijs vertrek. Ik vertrek morgenochtend té vroeg en kom zaterdagavond té laat thuis. Jaja, Paris, ik kom eraan.
Voor de rest is alles nog steeds hetzelfde. Li gedraag zich nog steeds als een klein kind, door tegen St te praten en mij te behandelen alsof ik niet besta of niets te zeggen heb. St trapt daar in, want zij is aandachtverslaafd. Am wordt constant de hemel in geprezen, gelukkig zijn er S&L, twee domme aapjes waarmee ik me schandalig hard amuseer, ook al vinden St, Am en vooral Li niet fijn. But who cares?
Op school gaat alles behalve wiskunde uitstekend. Ik kijk niet extreem op tegen de mondelingen examens die er aan zitten te komen, enkel tegen wiskunde. Ik haal op overhoringen de ene buis achter de andere en als ik probeer te leren tovert die wiskundeheks andere oefeningen (waar ik er helemaal niet van teruggevonden heb) uit haar hocuspocuswiskundehoed en daar komt de volgende buis aan. Momenteel staat de teller op drie buizen, maar het kunnen er ook vier zijn of vijf, want ja, tellen is m'n ding niet.
Gho, effie denken of ik nog iets belangrijks heb te melden. Momenteel ben ik pukkelpop aan het googlen om te zien wie er komt en wie wanneer komt. Ik heb zo'n licht vermoeden dat het donderdag wordt. Ik denk dat deze wordt met dt mag, maar ja, m'n dt is niet zo goed.
Ach ja, ik zal aan bloggen.be denken in Parijs. En op de eiffeltoren zal ik wensen dat ik een gsm had met internet zodat ik kon bloggen van bovenop de eiffeltoren, maar het kan nu eenmaal niet. Mijn prehistorische gsm kan zo'n superdeluxe dingen helemaal niet. Arme oude toeker.
Zozo. Zaterdagmiddag, ik zit thuis een lectuurtaak te maken bij het boek De Vliegenaar, wat een fun. Ondertussen staat de vaste pc op om illegale dingen te doen. Neen, ik ben geen porno aan het kijken, want dat is lekker legaal. Nah. Nee, serieus. Ik ben een grote portie liedjes aan het downloaden, voor eigen gebruik natuurlijk, maar toch, het mag niet en net daarom, ja net daarom is het zo fijn.
Wat zal ik zeggen over deze week? Ik had vertelfestival in Alden Biesen en een sportdag. En sinds dinsdag ben ik officieel een zeventien-jarige! Ik word oud, dude.
Voila, ik heb 50 liedjes gedownload mét traag internet. Het heeft ongeveer 3uur geduurd. Nu kan ik dus effeks geen pc meer zien. Ik ga een sandwich maken en voor tv zitten.
Oké, het is schandalig lang geleden. Shame on me. Het is van voor de slechte we are youngsters fuif geleden. Inderdaad, geen hoofdletters meer voor het stomme fuifje dat zwaar m'n keel uithing. Maar geen paniek, deze week zaterdag en volgende week zaterdag ga ik m'n keel opnieuw spoelen op nieuwe, betere (hopelijk toch) fuifjes.
Dus ik zal m'n vakantie dan maar eens overlopen. Echt typisch, om je vakantie te overlopen op de eerste schooldag na de vakantie, waarop je géén enkele leerkracht hebt die vast zit op één of andere tropische, veel te warme vakantiebestemming. Dan zijn er 13 afwezige leerkrachten in ons mini schooltje van amper 1500 kindjes en dan heb je er geen enkele van. Maar écht geen enkele. Vandaag niet, morgen niet en ovemorgen zeker niet. Verdomme.
De vakantie dus. De eerste helft van de eerste week heb ik thuis gezeten, een namiddagje geshopt, bij m'n familie Pasen gevierd, op paasmaandag schandalig vroeg opgestaan om m'n pa een plezier te doen en ergens in een boerengat te gaan wandelen en op de wii gespeeld. In de tweede helft ben ik naar centerparcs met de vriendjes geweest en daar bijna lastig gevallen door een paar kerels die wij duidelijk niét moesten hebben omdat ze té handtastelijk waren, maar bon. Daarna zijn we bij Li blijven slapen en vroeg in slaap gevallen (dik tegen haar zin) omdat we doodop waren van het zwemmen. Maar ja. In het weekend zijn we een weekendje (toevallig) naar zee geweest. Veel wind en véél gewinkeld. De buit na een weekendje zee was vier topjes, een hemd, een lederen vestje, een pulletje en een gezamelijke rugzak voor m'n zus en mij. Dinsdag had ik dan afgesproken met m'n zieke vriendin en donderdag ben ik naar "remember me" gaan kijken. Ik vond het een hele goeie film. Spijtig voor de minder bedeelde (met hersenen) onder ons, die het einde niet snapten. Maar daar hoef ik mezelf natuurlijk geen zorgen om te maken. Jippie! Vrijdag moest ik dan gaan eten bij m'n oma. Ja, inderdaad, bij m'n oma. Maar ze wilt ons elke vakantie een dagje bij haar hebben, zoals vroeger, toen we tot 's middags elke vakantie bij haar waren, maar oma, we worden groot. Zaterdag ben ik naar de dansshow van m'n zus gaan kijken. Ik met zoveel dansgenen (not!) heb toch wel genoten van de show. Ze konden goed dansen en ze hadden zeer goede muziek gekozen, goed zooo! Zondag was de niets dag van dienst en zondagavond in m'n bed bedacht dat ik niets gedaan heb voor school in de vakantie en ik moet leerstof van januari tot juni kennen. Maar ja, problemen voor later.....
