Het is alweer een hele tijd geleden dat ik mijn blog nog eens heb bijgewerkt, dus het werd tijd (ja mama en Charline!) om nog eens iets te schrijven. Ondertussen zijn er al zoveel dingen gebeurd en veranderd en ik heb geen idee waar ik zou moeten beginnen, hihi J. Maar hier gaan we!
Ik zal eerst - zoals gewoonlijk, vertellen over wat ik deze week (te beginnen met vorig weekend) allemaal meegemaakt heb. Vorige zaterdagochtend ben ik, ter gelegenheid van een bruiloft, samen met mijn mama, papa en zus vertrokken naar Feira De Santana (ik weet niet of jullie je het nog herinneren vanuit mijn eerste blogbericht, maar in deze tweede grootste stad van Bahia wonen de beide families van mijn ouders. Doordat zij niet zo goed in het geld zitten (= heel arm), kwam er alleen maar koud (en maar een heel klein beetje) water uit de douche gestroomd. Ik heb mij bijgevolggewassen uit een ketel warm water dat opgewarmd werd op het fornuis J. Nu, niet dat dit echt speciaal is, maar dit is de eerste keer in mijn leven dat ik dit moest doen). Net voordat we vertrokken had ik gevraagd aan mijn zus wat de meisjes en vrouwen zoal dragen op een bruiloft en welk kleedje ik het best zou aandoen. Zij zei dat ik mijn wit kleedje moest aandoen en ik dacht: huh, ik kan toch maar moeilijk WIT op iemand anders zijn bruiloft dragen? Maar omdat ik we gehaast waren, ben ik er niet aan toe gekomen om het aan mijn mama te vragen. Dus ik had, GODZIJDANK (graças a Deus!) ook nog een ander kleedje meegenomen. Want in de auto vroeg ik aan mijn mama of het niet onbeleefd was om een wit kleedje te dragen (omdat dit wel zo is in België) en ze zei dat dit hier in Brazilië ook niet gedaan werd. Dus OEFTIE! J De bruiloft begon normaal om 19u30 (wat uiteindelijk 21u30 werd: leven het Braziliaanse uurwerk) in de kerk en was zo ongelooflijk mooi! Allereerst kwam de bruidegom samen met zijn mama door de grote ingang gelopen en werd daarna gevolgd door de belangrijkste familieleden en getuigen. Het werd allemaal geleid door zon mooie en emotionele (voor mij toch) muziek. De bruidegom was zo zenuwachtig, ocharme haha. Als laatste kwam natuurlijk de bruid binnen samen met haar papa en iedereen stond op. Ze zag er zo mooi uit en straaaaaalde! Ik voelde mij ineens zo intens gelukkig doordat iedereen dit ook was (enfin die indruk had ik toch). Van wat de priester zei, heb ik niet veel verstaan, maar toen de bruidegom zijn gelofte maakte, heb ik een traantje moeten laten. Hij verwoordde zijn gevoelens zo mooi (EN dit ging samen met een traantje dat over zijn wang rolde en zon mooie muziek). Vandaar mijn gevoel ook ineens: ooit wil ik trouwen! Op het strand. (maar misschien op mijn hele oude dag, zodat ik niet meer kan scheiden haha) Daarna was er geen receptie meer, dus gingen we van een bruiloft naar een 15de verjaardagsfeestje (ik kende noch het koppel dat ging trouwen, noch het meisje dat 15 jaar werd, maar dit blijkt allemaal te kunnen hier in Brasil). Vijftien jaar is hier een hele speciale leeftijd: het meisje wordt een vrouw. Dit wordt gevierd met een belachelijk groot feest: ze spenderen er echt fortuinen (het gaat van 5000 euro t.e.m. 30000 euro) aan. Dit zou ik persoonlijk echt nooit willen uitgeven aan één feest. En dan zeker niet voor een ondankbaar snotjunk (met een klein beetje mijn zus in mijn achterhoofd. Want zij zou liever 1 avond de koninging zijn en 4 keer van kleren veranderen om haar vriendinnen onder de indruk te maken dan één jaar te reizen naar Frankrijk). Maar dus, de 15de verjaardag J. Er waren zoveel lekkere dingen om te smullen, njammie! Alles was tot in de puntjes verzorgd: locatie, stoelen, tafels, obers, muziek, kleren, hapjes, desserts,... Ik heb mij na een uur op de dansvloer begeven, maar het was alleen maar Pagode en Funk (echte seks op de dansvloer doordat de songteksten alleen maar pornografie zijn). Deze dansstijl is niet echt mijn ding, maar ik danste toch (hoewel het anders was vergeleken met de Braziliaantjes). Blijkbaar stond dit één meisje niet echt aan, want ineens voelde ik een dikke kont in mijn onderrug duwen zodat ik weg moest gaan. Maar ik moet niet onderdoen met mijn dikke kont, dus heb ik haar teruggeduwd. Uiteindelijk duwden we elkaar zo hard (hahahaha) dat we telkens iets minder dan een meter vooruit vlogen. Maar toen kwam er nog een ander meisje bij en begonnen ze mij met twee te duwen. Ik heb mij dan omgedraaid naar één meisje en toen dat meisje mij aankeek schoot ik in de lach. Want zij keek ocharme zo scheel als een otter.Ik geraakte ineens niet meer uit mijn woorden, maar ik wist toch nog te vragen waarom ze mij duwden. Ze zei dat ze van niets wist en toen wilden die twee meisjes ineens samen met mij dansen. Haha, dat zal zijn. Ik heb nog even verder gedanst (niet met hen!), en toen was het ondertussen al laat geworden en zijn we terug naar het huis van mijn oma gegaan. Ik heb er overnacht en ben de volgende dag terug naar huis vertrokken. Ahja! Er was op dat feestje ook een meisje van 6 of 7 jaar aanwezig en zij kon al dansen als iemand van 20. Ze schudde met haar kont en haren, ging naar beneden en... Kortom: pagode. Gek (maar toch ook weer normaal) hoe de Braziliaantjes hier dat van kleins af aan meekrijgen. Zondagavond was ik uitgenodigd om te gaan uit eten in een Chinees restaurant, samen met nog andere klasgenootjes want het was Victor zijn verjaardag (maar hij trakteerde niet hoor, haha). Het was zo gezellig fijn en ik kan EINDELIJK gesprekken meevolgen, ook al gaat het redelijk snel. Ik heb er sushi en temake gegeten, zo lekker lekker lekker! En ik ben zoooooooo gelukkig, hihi!
Maandag heb ik capoeira gedaan en 2 klasgenootjes (Thailã & Sérgio die de week ervoor ook zijn komen kijken) waren er ook. Zij komen nu elke maandag en woensdag kijken/meedoen als ik capoeira doe (of mij beter gezegd belachelijk maak, haha). Een paar klasgenootjes hebben deze week ook gezegd tegen mij: Oh Shennei (ik vind deze naam nog altijd zo lelijk!), você nao pode voltar pra Bélgica!. Wat betekent: Oh Shannen, ik wil niet dat je teruggaat naar België! En dat maakt mij zoooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo ongelooooooooooooflijk blij, hihihi! Toen ik thuis kwam heb ik mijn vuile kleren gewassen met de hand (ahja, dit heb ik ook nog niet verteld. Ik ben dus te weten gekomen dat ik mijn kleren zélf moet wassen en dat Hallelujah dat niet moet doen). Maar Hallelujah vond dat ik het te traag deed (ja hallo, dit is nog maar mijn derde keer!), dus heeft zij ook nog een paar blousjes van mij gewassen. Mijn familie heeft geen wasmachine in huis, maar zij gaan om de 15 dagen naar de wasserij. Ik heb echter niet zoveel kleren (20 kg bagage toen ik vertrok) dat ik ze 15 dagen kan missen, dus moet ik ze zelf wassen (al geef ik stiekem soms een pull of een jeans mee aan een klasgenootje omdat dit moeilijk met de hand te wassen is ).
Dinsdag ben ik na school naar Sabrina haar thuis gegaan en hebben we de hele namiddag afleveringen van How I Met Your Mother bekeken, haha. Dit met ijs, popcorn en brigadeiro! (zoals jullie wel al kunnen raden, gaat het niet zo de goede richting uit met mijn gewicht, carambaaa). s Avonds heb ik zelf fruitsalade (in de hoop dat mijn gewicht misschien terug de goede richting zou uitgaan?) gemaakt en aan tafel heb ik voor de eerste keer mijn mama mãe en mijn papa pai genoemd. Ik werd heel rood toen ik het voor de eerste keer zei, maar nu voel ik het eindelijk aan om hen mama en papa te noemen (wat in het begin moeilijk was voor mij). Soms heb ik het ook niet zo gemakkelijk met hun opvoeding naar Ana Paula toe. Ana Paula is gewoon helemaal anders dan ik en ik moet dat accepteren, maar dat is soms niet altijd even gemakkelijk. Ze is vaak chagrijning op haar ouders (wat zich uitwerkt op de sfeer in huis), ze praat (en is) meestal onbeleefd tegen haar ouders en ze is vaak egoïstisch doordat ze altijd enigkind is geweest. Maar mijn ouders zeggen er meestal niets van en laten het hierbij. Nu, dit zijn hun regels en dit is hun manier van opvoeden en ik heb daar niks aan te zeggen, MAAR moest ik later ooit kindje(s) krijgen...Zo wil ik ze NOOIT opvoeden! Gelukkig kom ikzelf wel heel goed overeen met mijn zus en heeft ze nog maar 1 keer iets onbeleefd gedaan tegenover mij. Ik heb het haar dan ook gezegd dat ik dat helemaal niet leuk vond en ze heeft het daarna ook niet meer gedaan. En uiteindelijk was ik fier op mezelf dat ik het had durven zeggen! Ik hoor ook alle gossipverhalen van haar vriendinnen en vriendjesen het is net zoals in de films (haha): die kust met die, maar zij is verliefd op die, dus gaat zij die jaloers maken met een andere die, waardoor die dan kwaad is op de andere die,... (maal oneindig keren hetzelfde) t Is grappig om te horen!
Woensdag heb ik na school opnieuw capoeira gedaan (want nu ik in het laatste jaar zit, heb ik geen les meer op woensdagnamiddag). Maar woensdag kwamen er VIJF klasgenootjes kijken, woehoew! (oké neen, ik vind dat echt niet zo fijn want ik bak er niet veel van). Gelukkig zijn ze niet tot het einde gebleven, omdat ze examens hadden. Woensdag was mijn laptop ook eindelijk terug gemaakt (hij is een anderhalve week kapot geweest). Uiteindelijk hebben ze een nieuwe harde schijf moeten zetten en nu is alles... IN HET PORTUGEES! Ik had gevraagd of ze dat kunnen veranderen, maar dat gaat weer een anderhalve week duren. Dus als ik op vakantie ga, breng ik mijn laptop opnieuw binnen. Ik heb dan ook eindelijk (na bijna 3 weken) nog eens gechat met mijn lieve mama, Fransie, papa en Lins! s Avonds ging ik normaal nog iets uit eten met Thales (hij belt mij elke dag wel op om te vragen om iets te gaan doen), maar ik was te moe om te gaan doordat ik al veel nachten weinig en niet goed geslapen had. Dus ben ik lekker lui geweest de hele avond.
Donderdag ben ik naar Gamze (een Turkse AFS-studente) haar thuis gegaan. We hebben super veel gebabbeld, samen spelletjes gespeeld met haar zussen en broer (die zoooooooo knap is! Ik denk dat ik daar eens vaker zal uithangen, haha), gelachen en brigadeiro gemaakt. Doordat we in dezelfde situatie zitten (in de zin van beiden een uitwisselingsstudente te zijn), begrijpen we elkaar zo goed. Als zij met iets zit en zij legt dat uit, begrijp ik dat gevoel helemaal en andersom ook. Dit is echt zo leuk en ik ben zo gelukkig dat het zooooooo goed met mij gaat! s Avonds was het een soort barbecue bij Marcelo (een klasgenoot) zijn thuis. Er waren nog 6 andere klasgenootjes aanwezig. De barbecues hier zijn wel heel anders dan in België: gezelliger vind ik. Niet 1 iemand of 2 personen staan achter het vuur zodat daarna iedereen zijn eigen bord opschept, maar hier staat iedereen aan het vuur en legt men het in-stukken-gesneden-vlees op 1 bord en eet iedereen hier tesamen uit. Ook brood met zelfgemaakte looksaus was aanwezig, kaas (die men smolt op de barbecue), salade, mmmm!
Vrijdag ben ik niet naar school gegaan (voor de eerste keer!) doordat ik buikpijn had (en misschien ook omdat ik een beetje langer wilde slapen, haha). s Middags zijn we naar het eiland Itaparica vertrokken. Vrienden (zij gaan altijd mee met ons op vakantie) van mijn ouders hebben er een groot huis, op 10 meter afstand van het strand. Op voorhand hadden mijn ouders mij verteld dat er zon 60 personen aanwezig zullen zijn in 1 huis die de hele tijd zullen feesten en zat zullen zijn, dat ik bijna niks zou slapen door het lawaai, maar dat ik het wel leuk zou vinden. Het was lichtjes overdreven: er waren ongeveer 40 mensen aanwezig, waarvan er 5 bijna continu zat waren, maar gefeest werd er inderdaad de hele tijd. Er was continu een klein bandje aanwezig met een gitaar, piano en (natuurlijk) een zanger. Ze speelden bijna alleen maar happy Braziliaanse muziek (met deze muziek werd ik s morgens ook gewekt, zalig). Zet daar de stralende zon, coctails, hangmatten, een zwembad en lekker eten bij en je weet hoe mijn weekend eruit zag. Z A L I G! Gelukkig waren er ook meisjes en jongens van mijn leeftijd waarmee ik naar het strand ben gegaan, gepraat heb en plezier gemaakt heb. En ik ben bruiner geworden (ik heb zelfs een witte bikini aan zonder dat ik mijn bikini draag, haha )! Al ben ik nog wel altijd heel wit tegenover de Braziliaantjes.
Om het nog even leuk te maken, zal ik nog een paar stommiteiten vertellen van de afgelopen weken. De eerste: ik wilde vragen aan (gelukkig) een meisje of ze mijn haar wilde vlechten. Wat in het Portugees Você quer TRANÇAR (uitgesproken als transar) meu cabelo is. Maar ik zei Você quer TRANSAR (uitgesproken als tranzzzar) meu cabelo... Wat dus betekent: wil je seks met mij hebben?. Had ik het daar even mis zeg!
Dan het durexverhaal (wat vele van jullie al zullen weten want ik heb het ook op facebook gepost): Mijn 14-jarig zusje vroeg of ik Durex had.. Ik was een beetje geschrokken maar zei dat als ze het echt wilde, ik het wel met haar zou gaan kopen. Ze begreep mijn reactie helemaal niet. Uiteindelijk ben ik te weten gekomen dat durex 'lijm' is in het Portugees!
Ook wilde ik eens kokosnootwater bestellen, wat in het Portugees água de côco (uitgesproken als kookoe)is. Maar ik bestelde agua de cocó (uitgesproken als kokko). Nu, cocó (kokko) betekent kaka in het Portugees... Dus bestelde ik water met kaka. Gelukkig hadden ze het niet direct ter beschikking, haha
Nu moet ik even mijn dagboek (ik ben trouwens aan mijn tweede begonnen) raadplegen om mij te laten helpen herinneren wat ik nog allemaal gedaan heb. Ik zal de leukste dingen opnoemen: ik ben bij een Italiaanse AFS-student haar thuis gaan slapen en heb er voor de allereerste keer brigadeiro gemaakt, ik ben naar feestjes geweest (waar een vriend van mij ruzie heeft gekregen omdat hij mij verdedigde, haha. Er kwam een lelijke fitnessboy naar mij toe om te schuren, maar dat wilde ik niet en hij wilde niet weggaan, dus toen is een vriend ertussen gekomen en hebben ze ruzie gemaakt, wat eigenlijk wel een beetje grappig was vermits die vriend veel kleiner en smaller is J), er zat een slang bij mij op school en niemand durfde hem te pakken (draaaamaaaaaaaaaaa), ik heb een nieuw lekker dessert ontdekt: pavê, mijn zus heeft mij uitgevraagd over mijn liefdesleven (wanneer heb ik voor de eerste keer ik hou van je tegen iemand gezegd en of dat moeilijk was, hoe mijn eerste kus was,...), ik ben met het hele laatste jaar in het zwembad op school gesprongen met al onze kleren aan (zaaaaalig), ik heb een foto met een Braziliaanse zanger die hier heel beroemd is, ik kon dood geweest zijn (ik zat met de broer van een vriendin in de auto die bier dronk terwijl hij 180 km/u door de bochten reed en ik hoorde de auto slippen doordat hij toch even af moest remmen in de bocht. Met die stap ik NOOOOOIT meer in de auto!), ik ben vaak gaan uiteten en naar het strand gegaan met mijn klasgenootjes, ik had een paar verzoekjes gehad van jongens die mij vertelden dat ze verliefd op mij waren (maar nu hebben andere jongens van de klas dat ook gemerkt en nu praten ze bijna allemaal slecht over elkaar tegen mij) en IK HEB BELGISCHE CHOCOLADE AANGEKREGEN, jippieeeeeeeeeeeeeeee
Zo, nu zijn jullie eindelijk eens wat meer op de hoogte van mijn hele gebeuren hier!
Een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeele dikke kus van jullie al iets bruiner Braziliaantje!
Ik kan het echt niet geloven dat het hier, op duizenden kilometers van mijn Belgische thuis verwijderd, zo goed met mij gaat. Ik heb echt een ongelooflijk goede week achter de rug en ik hoop dat ik er zo nog veel mag meemaken. Niet dat er zoveel speciale dingen gebeurd zijn, maar ik voel mij hier thuis, ik maak eindelijk vrienden, de taal begint wat meer te lukken, ik heb een super goede familie die veel wilt reizen met mij en ik heb gisteren het beste feestje ooit gehad!
Deze week waren het allemaal gewone (soms saaie) lesdagen, maar dinsdagochtend had ik mij verslapen en ik dacht dat ik te laat ging zijn voor mijn vervoer. Omdat ik mij moest haasten, liep ik van mijn thuis tot aan de ingang van mijn condominio, maar helaas heb ik de ingang niet gehaald Ik ben met mijn stomme kop gestruikeld over een stuk hout en ben er (natuurlijk) over gevallen, waardoor mijn linkerknie en mijn rechterhand er nu heel mooi uitzien. Maar, zoals elk ongeluk ook een beetje een geluk met zich meebrengt, is door dit incident,mijne vocabulaire weer uitgebreider geworden( want ik heb het verhaal zeker twintig keer opnieuw mogen vertellen en nu weet ik woorden zoals : vallen, dom, verband, bloed, ). s Avonds ben ik samen met Barbara, Paulo (haar vriend) en Sabrina inkopen gaan doen voor het AFS-feestje van gisteren, waar ik later nog op terugkom.
Woensdag had een meisje van mijn klas, Thailã gevraagd of ik s avonds mee wilde gaan naar de les in Salvador, samen met nog 10 andere klasgenoten. In het begin had ik echt geen zin om s avonds nog eens mijn tijd te verdoen door de les filosofie en biologie bij te wonen, maar ik wilde het langs de andere kant toch eens meemaken. En hoeveel te sneller ik het deed, hoeveel te sneller ik ervan af was. En wat was dat een goede keuze! Rond half 5 in de namiddag ben ik naar school gewandeld en heb daar, samen met nog 11 andere klasgenoten een mini privé busje genomen, op weg naar Salvador. Er stond een dvd op van exaltasamba, een bekende sambaband hier. Iedereen zong mee en er was zoveel sfeer! Echt zalig! Na een uurtje onderweg geweest te zijn, kwamen we aan. Ik had voor de eerste keer het gevoel dat ik één van hun was. We zijn samen Beiju gaan eten, iets wat ik zelfs nog nooit had gezien. Een soort rond deeg dat ze warm maken en waar ze van alle soorten ingrediënten (dat ik zelf mocht kiezen) instoppen, om daarna toe te plooien en op te eten. HEERLIJK! Toen de les begon, wat in een aula plaatsvond, vond ik het eigenlijk helemaal niet zo erg. Ik kon nog steeds praten en mij bezig houden (zo heeft Thailã tekeningen op mijn nagels gelakt). Ook heeft 1 meisje en 1 jongen mij alle vuile woorden geleerd (enfin, opgeschreven zodat ik ze kan leren), zodat ik wat gewapend ben voor de oh-zo-grappige vuile mopjes. Om kwart voor 11 s avonds pikte het minibusje ons terug op. Om 12 uur lag ik eindelijk in mijn bed, om de volgende ochtend opnieuw om tien voor zes op te staan. Maar nee, ik loop niet meer om mijn transport op tijd te kunnen halen!
Vrijdagavond ben ik met 4 klasgenoten pizza gaan eten. Hier is het zo dat je gewoon een tarief betaalt (9,80 real, dus ongeveer 4,00 euro) en dat je zoveel pizza mag eten als je wil. En ze komen rond met wel 20 verschillende soorten pizzas, heerlijk! Later op de avond kwamen er vrienden van mijn klasgenoten aan en wat zag ik? NE VETTIGE JOHNNY! Met 2 diamanten oorbellen, een marcelleke, stoere praat, roken en echt zuipen. Ben ik even blij dat dit niet alleen in België bestaat!
Zaterdagnamiddag ben ik gaan helpen om alles klaar te zetten voor het AFS-feestje. Iedere AFS-student van het buitenland moest iets typisch van zijn land meebrengen en verkopen. Ik had boeken, bier en croissants met chocolade meegebracht, njammie. Er waren nog 5 andere AFS-studenten aanwezig van Duitsland, Italië en Turkije. Ook alle families en de AFS-studenten van Brazilië die volgend jaar naar het buitenland vertrekken waren er. Maar die avond was ik ook uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van een klasgenoot. Hij werd 18 jaar en gaf dus een groot feest. EN DAT WAS ECHT HET BESTE FEESTJE OOIT! Ik heb mij ongelooflijk zalig goed geamuseerd. Het was in een soort lounge huis met 3 verdiepingen, waar obers rondliepen met hapjes, cava, cachaça, sushi, taart, (eten, eten en nog eens eten)! Daarna heb ik mij begeven op de dansvloer en ik ben er niet meer vanaf gekomen tot kwart na 3 s nachts. Het was een mix van Braziliaanse muziek (man, sommige Brazilianen kunnen toch zo ongelooflijk goed dansen!) en R&B. Zalig, zalig, zalig! Ik heb ook forro (uitgesproken als foho) gedanst, samen met een klasgenoot. Ik voelde mij echt een beginneling (natuurlijk, dit was nog maar de tweede keer dat ik forro danste) en hij kon het zo goed! Maar ja, dat hoort erbij! Het was echt geweldig!
(dit is de Johnny waar ik het over had. Dit was alleen gisterenavond op het feestje... Vandaar het mooie hemd)
Deze week heb ik ook een paar blunders gemaakt Ze vroegen mij heb je al ooit cachorro quente gegeten? (cachorro quente = hete hond). En ik legde de link niet met hotdog, dus ik zei neen, ik dacht dat ze dat alleen maar in Azië aten. Nu ja, dat was wel het mopje van de dag! Of ook: mijn papa vroeg of we kippen en hanen hadden in België (wat is dat nu voor een vraag eigenlijk!). En ik had mij niet goed uitgedrukt, want het kwam er op neer dat ik zei dat we geen kippen hebben in België (tot nu toe weet ik nog steeds niet hoe ik dat klaargespeeld heb). En een paar uur daarna vroeg hij: Maar als jullie geen kippen hebben, hoe hebben jullie dan eieren?. Haha. En over het ficaren (kusvriendje en meer), waar ik het in mijn allereerste blogbericht over had Een jongen vroeg mij gisteren of ik dat wilde, maar ficar is ook het werkwoord of iemand wil blijven (in mijn geval toen op de dansvloer) of naar buiten gaan. En ik zei dat ik graag wilde ficaren (blijven dus op de dansvloer!!) en ik vroeg of hij het ook wilde. En hij zei heel graag, waardoor ik toen ook door had dat het ficaren in de andere betekenis was. Ik zei toen dat ik het liever niet wilde, en toen heeft hij zich op een andere prooi gegooid, haha.
Met toch maar een heel klein hartje wandelde ik maandag mijn nieuwe klas binnen.Ik was op tijd, dus er zaten gelukkig nog niet zoveel mensen. Ik vroeg aan een jongen (met wie ik ervoor al eens gepraat had) waar ik moest zitten en hij nodigde mij uit om langs hem te gaan zitten. Ik heb daar plaats genomen en een paar andere jongens heetten mij welkom met een kushandje (de Braziliaanse manier om iemand op zijn gemak te laten voelen?). Daarna zat ik er 10 minuten alleen, want de meisjes kwamen niks zeggen (en als ik lachte op hun, lachten ze niet terug, dus ik had schrik om naar hen toe te gaan) en de jongens hadden de klas verlaten. Maar gelukkig kwam Thailã (een meisje die ik al een tijdje ken) snel, die mij voorstelde aan een paar medeleerlingen. Elke leerkracht vroeg natuurlijk ook wie ik was, vanwaar ik was, Maar dit ging ook gepaard met wat mopjes die ik niet begreep en de hele klas (uiteraard) wel. Dat maakte dat ik mij soms wat ongemakkelijk voelde, maar dit is nog niets in vergelijking met één Shennãleerkracht (Shennã is een heel vuil scheldwoord in het Portugees voor vagina. M.a.w.: een echte k**leerkracht). Want dinsdag had mijn klas samen les met het andere laatste jaar met dit onnozel manneke als leerkracht (echt vanaf het eerste moment dat ik hem zag moest ik hem al niet). In het begin slijmde hij zo hard en zei hij dingen Oh jij bent van België? Ja ik ken België en ik weet dat niemand mooier is dan jou of Zijn jouw haren natuurlijk? Wauw, zo mooi. Maar daarna kwamen de vuile vaginamopjes over mijn naam en vertelde hij zijn wilde fantasieën over een blonde vrouw met mij als voorbeeld, waardoor ik compleet belachelijk gemaakt werd voor 55 leerlingen. Nu ja, uiteindelijk heb ik zo wel contact kunnen leggen met veel mensen want tijdens de speeltijd kwamen ze naar mij toe en zeiden dat ik het mij niet moest aantrekken. Et voilà! Gesprek gestart! Waar een vagina al wel niet goed voor kan zijn. Maandag namiddag heb ik capoeira gedaan en daarna zijn we met 7 AFS-studenten naar Marie (een meisje uit Duitsland die hier al 9 maanden is) haar thuis gegaan. Haar mama had chocoladecake met brigadeiro gemaakt, njammieeeeee! Het was echt fijn om samen met hen te zijn en verhalen te delen want we hadden allemaal 1 ding gemeen: bezig zijn aan een AFS-jaar.
Woensdag ging alles heel goed: de irritante leerkrachten had ik achter de rug en ik heb met redelijk veel mensen gepraat (ze komen nu zelfs al soms op mij af om mij een knuffel te geven, joepie)! Ik heb ook kicker gespeeld waarbij ik 1 goal heb gemaakt (maar voor de rest suckte ik er echt in). Amai, een berichtje vol met vuile woorden.J Namiddag ben ik, samen met Marie naar Gioia haar thuis gegaan waar we de film Burlesque hebben bekeken. Er was wéér brigadeiro aanwezig (hier vermageren is echt ONMOGELIJK voor mij! Maar de brigadeiro was nog maar net gemaakt en nog warm zodat we het met de lepel konden eten,mmm). s Avonds heb ik mango gegeten en zei mijn mama dat ik de restjes van het vlees aan de pit moest opzuigen. Ik heb het gedaan en het was echt lekker, maar daarna heb ik een half uur moeten flossen om de draadjes uit mijn tanden te krijgen! J
Donderdag was het ook een goede schooldag! Na school is Sabrina naar mijn thuis gekomen en hebben we 2 films gekeken om daarna te voet naar de fitness te vertrekken. We hebben hidrobike gedaan en ook buik- en beenspieroefeningen. Ik voelde echt dat ik niks meer gewoon ben, amai.
Vrijdag had ik pas les om 9 uur, dus kon ik mijn alarm van 5u50 inruilen voor 8u20, zaaaalig! Een paar van mijn klasgenoten hadden hun gitaar meegenomen en ze hebben gezongen en gedanst op het ritme van de gitaar. Dit zou in België echt nooit waar geweest zijn, amai. Maar super leuk!
Zaterdag ben ik samen met mijn papa en mama Salvador (de hoofdstad van Bahia) gaan bezoeken. Ik ben in het beste ijssalon en het beste restaurant (zo blijkt) van Bahia gaan eten (ik praat wel veel over eten he?). Daarna hebben ze mij de toeristische dingen laten zien: de lift die de stad verdeeld in hoog en laag Salvador, een bekende kerk: Senhor do bomfim en mercado modelo.
Gisteren ben ik naar Fera de Santana geweest, waar mijn grootouders wonen. Niet min, amai. Ik heb er een markt bezocht waar al dearme mensen hun inkopen komen doen. Vlees die daar in de warmte ophangt met een niet zo aangenaam geurtje, kinderen die komen bedelen om geld of om maar iets te kunnen verkopen, bijna allemaal zwarte mannen en vrouwen (9 van de 10 keer is het hier zo dat hoe donkerder depersoon is, hoe armer), Als ik die mensen zie heb ik zon medelijden.Maar met mijn godverdoms zielig medelijden zijn ze helemaal niks. Ik wilde zo graag helpen maar als ik de bedelende kinderen geld wilde geven, mocht ik het niet van mijn oma omdat dan alle kinderen om geld zouden komen vragen. Ik prijs mezelf echt zo ongelooflijk gelukkig en word elke keer dankbaarder dat ik dit alles KAN meemaken en KAN doen.
Zoals jullie zien gaat het nog steeds heel goed met mij (al had ik zaterdagavond voor de eerste keer in weken terug wat heimwee). Ik besef dat dat er sowieso bij hoort en ik kan mij telkens beter en beter oppeppen.
De vorige keer ben ik nog iets vergeten te zeggen over het AFS-weekend (niks speciaal hoor, maar ik wil het gewoon even meedelen). Er was een Braziliaan die vorig jaar en jaar naar Nederland op uitwisseling is geweest en het is echt grappig leuk om een Braziliaan Hollands de horen praten! Zoals doei! of wat zeg je me nou? hahahaha. Hij begreep ocharm niet waarom ik soms lachte met zijn uitspraken.
Maandag is Rosé (mijn vorige mama en de president van het comité Litoral Norte AFS) met mijn familie komen babbelen om te vragen of ik al goed opgenomen ben in mijn familie en of ik er al echt deel van uitmaak, of ik mijn best doe om mij aan te passen aan hun leefgewoontes en of mijn familie zich nog steeds goed voelt om mij in huis te hebben. Ook heeft Rosé gezegd tegen mijn familie dat zij verantwoordelijk zijn voor de kosten van het hotel in São Paulo en dat ik daar niet voor moet opdraaien (want zij dachten dat ik mijn hotel moest betalen, dus bij deze is alles klaar en duidelijk over de kosten en moet ik niks betalen aan mijn hotel in São Paulo). Mijn familie was heel positief, alleen dat ik s avonds soms teveel op mijn kamer zit. En dus heb ik de hele week na het avondeten s avonds bij hen in de living gezeten en we hebben bijna alle avonden lang gepraat: van hun reizen in Brazilië tot wat ik eet in België, van hun hele familievoorgeschiedenis tot welke landen ik al gezien heb, enzovoort. Ik moest natuurlijk soms dingen opnieuw vragen omdat ik hen niet verstond, maar over het algemeen lukte het best goed! Ik voel mij altijd zo goed daarna,hihi! En ik moet echt zeggen dat de dagen hier suuuuuper snel voorbij gaan, amai. Woensdag ben ik hier al TWEE maanden! Ongelooflijk! Ennooit gedacht dat ik mij, zo ver van mijn thuis in België, zo gelukkig zou kunnen voelen.
Het waren vrijwel gewone schooldagen deze week, maar woensdag is Rose naar de directeur van mijn school gegaan om te zeggen dat óf Sabrina óf ik van klas moeten veranderen omdat we teveel samen zijn. Of Sabrina moest naar het eerste jaar gaan (waar ze 14 à 15 jaar zijn en Sabrina is 16) of ik moest naar het derde en dus laatste jaar gaan (waar ze 17 à 18 jaar zijn). Dus was de keuze snel gemaakt: Sabrina blijft in het tweede jaar (in de klas waar we nu allebei zitten) en ik ga naar het laatste jaar. Ik begin morgen in mijn nieuwe klas. Ik heb wel wat schrik, want ik moet weer opnieuw proberen vrienden te maken. Ook heb ik nieuwe boeken nodig, moet ik testen maken elke zaterdagochtend, heb ik andere schooluren, Maar het is maar tot 1 november, want dan is het hier al vakantie voor het derde jaar. Dus ik zit maar 1 maand in deze klas en ik denk dat het vrijwel onmogelijk is om goede vriendschappen op te bouwen in deze korte tijd, maar we zullen wel zien. Ik probeer nog niet teveel aan de volgende maanden te denken, want er kan uiteindelijk nog zoveel gebeuren.
Vrijdag ben ik om 2 uur namiddag vertrokken naar een hotel in Sobauma (waar een Belg en een Braziliaanse de eigenaars zijn. Ik heb er even Nederlands kunnen spreken, maar de baas deed nogal uit de hoogte, dus ben ik er niet verder op in gegaan), samen met mijn familie en vrienden van hen. Toen we aankwamen hebben we onze spullen afgezet in onze kamer en daarna zijn mijn mama, mijn papa en ik in een bar aan het zwembad iets gaan drinken. We hebben zeker tweeënhalfuur lang gebabbeld over van alles en nog wat. Ik begin nu stilaan een band met mijn familie te krijgen omdat ik eindelijk een beetje capabel ben om in het Portugees met hen te communiceren. s Avonds zijn we iets gaan uit eten in een klein restaurantje (de restaurants zijn hier echt TOTAAL anders dan in België: de televisie staat, in het midden van het restaurant, aan op het kanaal waar alle telenovelles op afgespeeld worden (die heel erg populair zijn in Brazilië), ze zijn hier traag, héél traag (waardoor ik soms stress krijg omdat niemand stress heeft), beleefdheid is niet echt één van de prioriteiten, ).
Zaterdag zijn we naar het strand gegaan, maar s morgens was het nogal bewolkt. Mijn papa, mijn zus en een vriend van hen zijn in een bar iets gaan drinken, maar ik ben samen met mijn mama en haar vriendin een strandwandeling gaan maken. Echt zo ontspannend om de golven te horen klotsen tegen elkaar, ze te zien aankomen, om ze daarna weer zien te verdwijnen in het zand (oké dit is misschien hetzelfde als in België, maar toch J ). Daarna zijn we naar het hotel gegaan en hebben we aan het zwembad gelegen (ondertussen scheen de zon echt zalig goed!). Dit is dus vakantie voor hun: luieren en in de zon liggen. Helemaal anders dan mijn familie in België, maar ik klaag zeker en vast niet, al zou ik eens iets actief willen doen! Soms is het best wel grappig: mijn familie wil mij zoveel plaatsen laten zien (zoals deze ook), maar het enige dat ik zie is zon, zee en strand. Niet dat ik dat erg vind hoor, maar hier zijn zoveel meer dingen te doen als ik in het toeristenboekje kijk. Wat hier wel niet is, is GSM-bereik. Ik had er niet bij stilgestaan dat dat werkelijk nog bestond: een dorp/stad zonder GSM-bereik en internet (of ja ze hebben dat hier wel, maar dan moet je 10 minuten wachten vooraleer je op de startpagina terecht komt). Maar ik had er eigenlijk helemaal geen problemen mee. Het enige waar ik iets of wat problemen mee heb zijn die fucking kutmuggen. VIER MUGGEN OP HET TOILET DAT OCHARM 1 OP 2 METER GROOT IS, ACHT MUGGENSTEKEN IN MIJN GEZICHT EN 6 OP MIJN ARMEN OP 1 NACHT (wat een dramaqueen J)! Maar uiteindelijk: IK HEB HEEEEEEEEEEEL VEEL ZON, haha! Dus ik klaag zeker niet! Ohja, eergisteren is de lente hier begonnen!
Vandaag heb ik een lange strandwandeling gemaakt, samen met Gorete (een vriendin van mijn mama). Daarna zijn we iets gaan eten en zijn we naar Praia De Forte geweest. Dit is het bekendste en de meest toeristische plaats van Bahia. Je kan hier schildpadden van honderd jaar oud zien op het strand naar het schijnt. Maar er was veel volk, dus gaat mijn familie een andere dag plannen om de diertjes te bezichtigen. Ohja deze morgen zei mijn zus tegen mij dat ik in mijn slaap gepraat heb: IN HET PORTUGEES!
Mijn voornemen om alleen in het weekend op facebook te zitten en in de week niet, maak ik niet echt waar, haha. Ik zit er vaak in het weekend niet op omdat ik dan zoveel te doen heb en door de week in de namiddag zit ik er wel soms op. Maar hey, voor mij eigenlijk geen probleem. Ook ga ik de noordoostenreis maken in Brazilië. Ik ga in januari steden (de bekendste zijn: Rio de Janeiro, Brasilia en Recife) en stranden bezoeken met allemaal andere AFS-studenten vanuit Brazilië en dat 21 dagen lang!
En zoals ik nogal gezegd heb: de dagen vliegen hier voorbij en ik ben hier echt heel gelukkig (oké, soms heb ik natuurlijk stress momentjes door de niet-stress-momenten van de Brazilianen, maar dat wist ik op voorhand, haha). Alles verloopt op dit moment dus heel goed! Al moet ik wel toegeven dat ik een klein beetje schrik heb voor morgen in mijn nieuwe klas, maar we zien wel!
En ik heb nog heel leuk nieuws dat iedereen mag weten maar dat eigenlijk totaal niks met Brazilië te maken heeft: MIJN PAPA GAAT TROUWEN MET MIJN STIEFMAMA, JOEPIEEEEEEEEEEEE!
Wel, dat was een mooie afsluiter vond ik! J Tot de volgende, beijos
2 weken geleden ben ik op vakantie geweest naar São Paulo. En tot zover mijn verhaal over 2 weken geleden.
De week die nu voorbij is, was echt de zaligste week tot nu toe tijdens mijn verblijf hier in Brazilië!
Al waren maandag en dinsdag gewone dagen en heb ik niet echt iets nieuw te vertellen, voelde ik mij gewoon heel goed. Het enige dat nieuw was, is dat ik voor de eerste keer ben gaan hidrobiken: dat is fietsen en oefeningen doen in het water op muziek (zoiets als spinning bij ons). Het fitnesscentrum waar ik dit doe, is alleen maar voor vrouwen. Dus ze draaien er echte wijvenmuziek, maar dat is zo zalig leuk om op mee te doen!
Woensdagmiddag zei een Portugese jongen tegen mij (in het Portugees weliswaar) dat ik leuk en grappig was, maar omdat ik hem niet verstond (omdat ik maar 1 woord ken dat leuk of grappig betekent en hij andere woorden gebruikte) lachte ik gewoon eens en praatte ik terug met een ander meisje. Hij vond blijkbaar dat ik een pokerface trok en was daar niet echt blij mee dus begon hij ineens allemaal scheldwoorden te gebruiken, maar héél erg snel zodat ik er niks van zou verstaan. Het was in groep en iedereen begon te lachen, maar ze zeiden dat hij het voor de grap zei en dat hij dat bij veel mensen doet. Maar ik voelde mij zo ongemakkelijk en ik was VUURROOD! Ik wilde mij natuurlijk niet laten doen en daarom zei ik in het Nederlands: weet ge dat gij een vuile klootzak zijt? (en nog veel andere dingen) . Maar toen werd hij echt kwaad (denk ik) en begon hij nog meer scheldwoorden te gebruiken. Dus daardoor voelde ik mij nog ongemakkelijk, maar ik was helemaal niet kwaad want het miste zijn effect nogal, vermits ik de scheldwoorden niet begreep, haha. s Avonds wilde mijn zus de scheldwoorden op google translate plaatsen zodat ik het begreep, maar het kon mij, raar genoeg, niet echt schelen en ik hoefde het met gevolg dus ook niet te weten. Ook zei mijn papa woensdag dat hij het moeilijk zal hebben als ik terug naar België moet vertrekken en dat hij zal wenen en dat ik in hun hart zit. Ik was echt super, super, super gelukkig toen hij dat zei! En nog steeds!
Donderdag heb ik een drukke dag gehad. Rond 10 uur ben ik vertrokken naar Salvador Norte Shopping met Sabrina. Heb er mijn eerste Braziliaanse bikini gekocht (al vonden ze het in de winkel nog groot, het is er echt wel eentje!) en nog een paar andere dingetjes. Ook heb ik er een Europees gerecht gegeten: pasta met scampis. Dat heeft mij zo lekker gesmaakt (vermits mijn familie spijtig genoeg allergisch is aan scampis en ik dat hier niet vaak kan eten). Nadat we van de shopping terugkwamen, ben ik naar het postkantoor gegaan om mijn brieven die ik heb geschreven op te sturen en daarna had ik Portugese les. Ook ben ik naar het fitnesscentrum gegaan om te hidrobiken en daarna ben ik bij Sabrina blijven slapen. We hebben zeker 10 afleveringen van how I met your mother bekeken, veel gebabbeld en gelachen. Echt heel tofkes!
Vrijdag heb ik in de zon aan het zwembad gelegen, heb ik lasagne gegeten en als dessert: HEEL VEEL IJSCREME! Daarna hebben we nog maar eens paar afleveringen van how I met your mother bekeken. s Avonds was het mijn zus haar verjaardagsfeestje en ik heb alle dingen helpen klaarzetten. God, er waren zoveel lekkere dingen (waar ik NATUURLIJK niet vanaf kon blijven)! Er was taart, brigadeiro en zoveel andere dingen waar ik de Nederlandse naam niet van ken.
Gisteren begon het oriëntatie-weekend van AFS met alle AFS-studenten van mijn staat Bahia. Het was maar een paar kilometer verwijderd van mijn thuis, terwijl anderen ocharm 5 tot 8 uur hebben moeten reizen met de bus of auto. En alles was in het Portugees!!! Beetje vroeg lijkt mij om echt alles in het Portugees te laten verlopen, maar het ging wel! De AFS-studenten die al Italiaans of Spaans konden spreken voor ze hier naartoe kwamen, kunnen echt al heel goed Portugees! Sommige AFS-studenten daarentegen verstaan echt nog niet veel en proberen ook geen Portugees te praten: alleen maar Engels of hun eigen taal. Ik was best wel fier dat ik al redelijk veel kon verstaan en spreken, hihi. Het was ook fijn om andere AFS-studenten van verschillende nationaliteiten (zoals van Italië, Denemarken, Duitsland, België, Thailand, Turkije, Australië, Nieuw-Zeeland) te ontmoeten, al waren de Duitsers wel in de meerderheid: 6 van de 16!! Ik heb dit weekend ook voor de eerste keer de slappe lach gehad waarbij ik tranen heb moeten laten van het lachen! Echt een zalig gevoel (het was zelfs om mijn eigen grapje, haha)! Gisterenavond heb ik voor de eerste keer pizza met chocolade gegeten, wat best wel lekker was! Daarna ben ik gaan nachtzwemmen in het zwembad (enfin, 5 minuten maar want het was ijskoud!). Vandaag heb ik voormiddag op het strand gelegen want het was super mooi weer, maar nu ben ik verbrand (oké ja, mijn familie had gelijk: de zon is hier heel sterk).Maar ik heb mij super goed geamuseerd en ik heb zoveel gelachen.
En ik wil al mijn lieve vriendjes en familie in België bedanken die zo positieve commentaar geven op mijn blog en zeggen dat ze mij missen (ook al is dat misschien gelogen, haha).
Heel veel positieve kusjes uit het zonnige Brazilië!
Change your language and you change your thoughts - Karl Albrecht
Hier alweer wat leesvoer voor de mensen in België!
De examens waren nog steeds bezig (ze eindigden op woensdag) en vorige maandag was mijn zus wenend binnengekomen omdat haar examen van wiskunde heel slecht was geweest. Ik herkende mezelf er zo hard in: paniek dat ineens al haar examens slecht geweest waren, schrik omdat ze haar jaar misschien zou moeten overdoen, ineens alles heel negatief zien, Maar toen ze het resultaat van wiskunde kreeg (hier weten ze dat al na 1 dag), was ze geslaagd! Paniek en tranen voor niks dus (ook een herkenningspunt). Mijn leventje hier tijdens de examens zag er vrijwel hetzelfde uit: nog altijd stiekem in de zon zitten, lezen, film kijken en naar de shopping gaan.
Dinsdag zijn Sabrina en ik naar het huis van Gabriella en Barbara (onze counsellors) gegaan, om daar voor hen te koken. We wilden iets terugdoen als dank omdat zij ons altijd zo goed weten op te peppen als we ons wat minder voelen, ons weten te helpen met de kleinste problemen,ons gratis Portugese les geven, ons proberen zoveel mogelijk dingen te laten zien en te proeven, Sabrina heeft pannenkoeken (die trouwens heel erg lekker waren!) gebakken en ik heb iets met fruit en chocolade gemaakt (het zag er echt niet uit, maar het was lekker Ook al was het met Braziliaanse chocolade. Hoezo ik verdikken?!!! (ik heb het deze week al 5 keer op mijn neus gehangen gekregen dat ik dikker ben geworden, haha))
Woensdag, wat als een goede dag begon, eindigde in mineur. Het was echt een hele rare en bewogen dag. Mijn laatste examen zat erop dus nu moest ik het zonnen, het lezen en het doen waar ik zin in heb, inruilen voor terug naar de les gaan en er iets van proberen te verstaan. Mijn hele dag bestond uit misverstanden, stemmingswisselingen, opgejaagd gedrag en een eenzaam gevoel. s Avonds zat ik in mijn ergste dip tot nu toe en ik hoop dat ik mij niet vaak meer zo moet voelen. Ik heb mij nog maar zelden zò verschrikkelijk gevoeld, zelfs in België niet. Ik reageerde ineens heel anders op dingen en zoveel verschillende zaken schoten door mijn hoofd. Voor het eerst heb ik toegegeven aan mijn heimwee en ik zat huilend op mijn kamer. Toen kwamen mijn mama, papa en zus binnen en ze zagen het. Mijn zus kwam naast mij zitten en legde haar arm rond mij, maar mijn mama en papa lachten zon beetje. Waarschijnlijk wisten zij ook niet hoe ze moesten reageren, maar omdat niemand mij echt knuffelde, miste ik mijn familie nog meer en voelde ik mij nog meer alleen. Waar was mijn lieve mama of Frans of Simon in België om mij vast te nemen als ik dat nodig had? Om mij op te peppen wanneer ze zagen dat er iets scheelde met mij? Ze waren er niet. En dat besefte ik maar al te goed, té goed. Mijn hoofd zat vol, helemaal vol. En het voelde zwaar aan. Ik wilde stoppen met denken, maar ik kon het niet. Ik probeerde te relativeren, maar dan denk ik opnieuw. Als ik denk om niet meer te denken, denk ik nogmaals en zo bonsde het door mijn hoofd. Ik moet het loslaten. Loslaten. Ja, dat moet ik. Loslaten. Inademen, uitademen, niet meer denken en tot rust komen. Ik moest alleen zijn. Maar dat kon niet. Op straat een eindje gaan lopen, daarvoor is het te gevaarlijk en in huis zijn Hallelujah en mijn zus aanwezig. Ik kon niet meer aan mezelf uit, waarom deed ik zo? Ik moet mij herpakken. Ik ben terug teveel aan het nadenken. Rustig Shannen. Mijn hoofd zit weer vol. Ik moet alweer tot rust komen. Toen heb ik gebeld naar mijn stiefpapa Frans en daar heb ik mijn beklag gedaan. Maar daar had ik erna spijt van, ik wilde hem helemaal geen hartzeer bezorgen, wat ik denk dat ik wel gedaan heb. Ik ben hem dankbaar, zo dankbaar, maar misschien was het een fout. Ik wil niemand ongelukkig maken. Niet hem, niet mama, niemand. Ik denk weer teveel. Ik word er zo moe van. Met deze gevoelens en gedachtes ben ik gaan slapen en ik ben er ook mee opgestaan.
Donderdag, die met tranen in de ogen begon, maakte plots een hele goede wending (ik dacht dat liefde mij tot onbekende hoogtes en laagtes kon brengen, tot ik op een AFS-jaar ging!). Ik had terug dingen om handen, kon communiceren, kon terug lachen en het belangrijkste: ik werd zo afgeleid dat ik niet meer aan thuis dacht. Het ging dus terug heel goed met mij. Ook heb ik deze week vaak gehoord dat ik heel snel Portugees leer. En dan ben ik zooooooooo in wolken! Zelfs mijn klasgenoten zeiden het Wat kon de dag nog beter maken? IK WEET HET! Ik had LO en het was voetbal, waar ik DRIE goals heb gemaakt! Ik kon mezelf niet geloven In België maak ik zelden een goal en hier, DRIE op één uur! Mijn dag kon niet meer stuk! J
Vrijdag heb ik iets heel lekker gedronken: vers geperst fruitsap van watermeloen (dit ga ik zo missen als ik terug ben in België). s Avonds hebben Barbara, Gabriella en Bogdan (de vriend van Gabriella), Sabrina en mij meegenomen om een typisch gerecht van Bahia te proeven. De naam is acaraje. De korst en de vulling is gemaakt van bonen, in het midden zit een soort puree van bonen samen met groene tomaten en daarbovenop garnalen. Garnalen zoals we ze in België kennen, maar hier pellen ze de garnalen niet. Ze eten het vel en de staart mee op. Ik heb het ook zo gegeten. Het is anders, maar wel lekker!
Zaterdagnamiddag waren Sabrina (ik hang nogal veel rond met Sabrina) en ik uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van Latitia. Ze zit in de klas van Gioia en was zo lief om Sabrina en mij uit te nodigen. Heel haar klas was er en we hebben een spel gespeeld waar iemand iets moest uitbeelden en de rest moet raden. Dit was natuurlijk heel moeilijk voor mij, maar ik heb ook iets uitgebeeld! En ze konden het raden, joehoe! Het was echt heel fijn, want de hele klas was sociaal en praatte met ons.
s Avonds zijn we naar het afscheidsfeestje van Gabriella gegaan. Zij vertrekt vandaag naar de VS om haar stage daar te doen voor drie maanden. Op sommige momenten van de avond, voelde het alsof ik mijn afscheid opnieuw beleefde, brr J Ik heb er een interessant gesprek gehad met een Braziliaan over zijn geloof (wat hou ik ervan om deze gesprekken te voeren). Hij mixte namelijk de wetenschap met zijn geloof. Dit had ik nog nooit gehoord In België vragen de mensen geloof je in de wetenschap of in God?. Niemand heb ik dit al horen zeggen. Ik ga het proberen zo goed mogelijk uit te leggen, maar amai t is niet gemakkelijk om het na te verwoorden.
Neem bv. Dag 1 van het scheppingsverhaal, waar God het licht en de duisternis scheidde. De wetenschap noemt dit de Big Bang. Hij zegt dat hij de hele theorie achter de oerknal gelooft, maar dat het God is die het in gang heeft gezet. God heeft ervoor gezorgd dat de oerknal kon plaatsvinden, samen met zijn roodverschuivingen, zijn oer atoom en nog zoveel meer. Neem bv. Dag 5 en 6, waar God de dieren schiep. In de wetenschap heeft men kunnen onderzoeken dat ongeveer 600 miljoen jaar geleden er enkel eencellige dieren en bacteriën bestonden en dat ze via een evolutieproces uitgegroeid zijn, dankzij het recht van de sterkste, tot de dieren die wij nu kennen. Hij gelooft weer in deze wetenschap, maar dit kon alleen gebeuren omdat God dit wilde. Ook is hij ervan overtuigd dat wat in de Bijbel staat, een metafoor is en dat God de wereld niet geschapen heeft in 7 dagen. Maar dat er biljoenen jaren over zijn gegaan, zoals de wetenschap zegt. Maar weer enkel omdat het de wil van God was. Ik kan het helemaal niet zo mooi en sterk verwoorden zoals hij, maar ik vond het echt iets om over na te denken en een interessante invalshoek.
Vandaag heb ik voor het eerst in de klas echte conversaties kunnen voeren met mijn klasgenoten in het Portugees. Ik word daar zo gelukkig van (zeker als ze zeggen dat ik snel leer, haha). Ze hebben Sabrina en mij uitgenodigd om naar het strand te gaan zondag, maar ik kan niet want ik zit in São Paulo dan. Ik denk trouwens dat ik dit nog niet heb gezegd: woensdagochtend vertrek ik naar São Paulo tot zondag. Ik skip dus drie dagen school, zalig! Ook heb ik mijn officiële capoeira uniform gekregen.
Ik heb ook al een aantal brieven aangekregen, echt heel leuk! Dank je papa, Lincy, Kyara, mama en Simon! Ik wacht ongeduldig op de chocolade, haha ;)
Vorige zondag ben ik naar het strand geweest. Het was de eerste keer in het weekend en er was dus meer volk dan anders. Echt niet normaal hoe kleine bikinis ze hier dragen: het maakt helemaal niet uit hoe jong, hoe oud, hoe mooi, hoe lelijk, hoe dik, hoe dun, ze ook zijn. Als het maar mini mini mini is. Siert hen wel: het lijkt alsof niemand er complexen heeft. Natuurlijk heb ik er ook een caiperinha gedronken. Ik vind dat zo ongelooflijk lekker hier. In de zon gelegen heb ik niet, in de schaduw gezeten wel. Mijn familie is heel bezorgd en begaan met mijn witte huid. Ondanks ik mij, zelfs in de schaduw, insmeer met factor dertig (om de tien minuten godverdekke), mag ik niet langer dan vijf minuten in de zon zitten.Geen probleem hoor, maar ik kan er gewoon zo van genieten als de zon op mij schijnt. Waarschijnlijk omdat we dit in België niet veel meemaken.
Anderhalve week geleden hebben Sabrina en ik een test gemaakt van geschiedenis. We moesten gewoon schrijven juist of fout. Na vijf minuten hadden we natuurlijk al de klas verlaten, geen moeite doende om alle vragen te vertalen (het was buiten 30 graden, dus!). Deze week kregen we de test terug en raad eens? Wij hadden het meeste van de klas, hahahahahahaha. Er hadden er een paar evenveel als ons en de rest had minder terwijl zij er meer dan een uur zaten te puffen. Wel erg voor hun, maar wij hadden super veel geluk. Diezelfde dag ben ik toen de school uit was, naar Sabrina haar thuis geweest. Haar familie heeft zon coole en chique muziekstudio! Ik vond het op dat moment echt spijtig dat ik geen muziekinstrument kon bespelen. Zelfs als geen kenner van muziek, vond ik het zalig om daar te zijn en alles uit te proberen. Er waren 5 gitaren, een drumstel, een piano en nog heel wat andere instrumenten waar ik de naam niet van ken, sorry!
Vorige woensdag begonnen de examens hier. Ik was zo blij dat ik niet tot de groep van de nerveuze en stressende studenten behoorde. Ik moest gewoon NIET slagen. Als dat niet zalig is! Dat is wel andersvoor het Italiaanse meisje, Gioia (zij moet dit jaar slagen, anders mag ze in Italië niet door naar het volgende jaar. Balen. Maar uiteindelijk heeft ze niet zoooooooooooveel te klagen want de Italiaanse overheid betaalt ALLES van haar AFS-gebeuren). Woensdagochtend kwamen Sabrina, Gioia en ik samen aan in de school en iedereen zat verzameld in een grote zaal. Toen de bel ging, stond iedereen tegelijk op en haastte zich naar zijn lokaal om daarna in stilte (echt waar, in stilte! Nooit gedacht dat dit hier kon) hun examen te maken. Ik kon mijn ogen niet geloven! Wel grappig als je weet dat anders niemand gehoor heeft naar de bel en dat ze anders in de grote zaal blijven zitten om daarna een kwartier tot een half uur te laat te komen. Nu, de examens zien er totaal anders uit dan in België, amai. Het zijn ALLEMAAL multiplechoicevragen (tenzij bij het vak Portugees schrijven (ja dit is echt een vak), waar ik met gevolg gewoon op mijn examen heb genoteerd in het Portugees: Het spijt me. Ik hoop dat ik volgend schooljaar meer kan schrijven). Ik ben wel blij dat het multiplechoicevragen zijn: zo heb ik nog iets meer kans om wat puntjes te behalen. Maar omdat het gokken snel gaat, ben ik na een half uur klaar om daarna naar huis te gaan. Echt zalig. Ik ben dan voor de middag al thuis en kan dingen doen: stiekem in de zon gaan liggen met een goed boek (ik lees hier echt heel graag en veel), naar de shopping gaan, gewoon ontspannen en rusten, 1 dag was Sabrina de sleutel vergeten van haar huis, dus is ze mee naar mijn condominio gekomen. We hebben een croque monsieur gemaakt en hebben dat samen opgegeten MET MAYONAISE EN KETCHUP!!!!!! Ik voelde mij terug weer even helemaal thuis (want hier bekijken ze mij nogal raar als ik deze combinatie eet)!
Ik heb eens gevraagd aan mijn mama hoeveel mijn privéschool eigenlijk kost. En verschiet niet: VIERHONDERD EURO PER MAAND! Geen idee dat dat zoveel was. Maar ze zeiden ook dat ik in één van de beste scholen van Bahia (mijn staat) zit. Daar ben ik vet mee, ik wil gemakkelijke leerstof verdoeme. Neen, maar ik moet wel toegeven dat het een goede school is vergeleken met andere scholen (in het begin ben ik er verschillende gaan bekijken omdat het nog niet zeker was in welke school ik terecht zou komen). We hebben trouwens een zwembad in de school (niet dat het daarom goed is, maar toch).
Ook heb ik al een paar telefoongesprekjes gevoerd in het Portugees en Het lukte! Ik verstond natuurlijk niet alles (maar dan deed ik toch gewoon alsof ik het verstond), maar het grotendeel had ik begrepen. Ik was zo blij daarna!
En de meid hier is echt GEK! Vaak grappig gek (als ze zo vals als een kat mee miauwt op een Engelstalig liedje waar ze de tekst niet zo goed van kent, als ze danst voor de spiegel om te kijken hoe het eruit ziet als ze met haar heupen wiegt, ), soms ook heel erg ambetant gek (als je weet dat ze ook op zaterdagochtend om 7u00 klaarstaat om haar zangtalent te laten horen terwijl ik nog in mijn warm bedje lig, hopend om eindelijk nog eens wat langer te kunnen slapen).
Dit weekend is redelijk druk, maar heel fijn geweest. Zaterdagvoormiddag ben ik alleen met mijn mama naar het centrum van Lauro De Freitas geweest om daar nieuw beddengoed te kopen. In de namiddag ben ik naar Sabrina haar thuis geweest. We waren alleen thuis en we hebben zoveel gelachen! We hebben om ter gekst en belachelijkst gedanst
(oké 't is echt heel lelijk als ik een foto wil toevoegen, maar het gaat niet anders)
grappige verhalen verteld, fotos getrokken, s Avonds waren we uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van Bogdan: de vriend van Sabrinas counsellor. Er was sushi, ander Japans eten, nootjes, taart, Ik heb er zoveel gegeten. Na het feestje ben ik bij Sabrina blijven slapen en ik heb geslapen tot 10 uur s morgens: mijn record hier in Brazilië. Toen we opstonden was het klaar heldere hemel en zon, zon en nog eens zon: zaaaaalig! Ik was echt in de vakantiesfeer (zwembad, zon, palmbomen,...). Maar omdat ik mijn bikini vergeten was, moest ik een Braziliaanse bikini dragen van Sabrina haar zus. Ik vond hem echt mini en ik moest eraan wennen want als ik van voor aan mijn broekje trok, werd mijn achterkant zichtbaar, trok ik er vanachter aan, was de voorkant weer meer zichtbaar. Conclusie: gewoon aan beide kanten even trekken en daarna met rust laten! Ik begrijp (het nut van) de term Brazilian Wax.
Ik zal eens stiekem een foto trekken op het strand van iemand om het te showen . We hebben geprobeerd om onderwaterfotos te trekken, maar dat lukte niet zo goed (uiteindelijk was het omdat de modus onderwaterfotos niet opstond). Rond 12 uur ging ook hier een feestje van start: een barbecuefeestje. Daar heb ik mij letterlijk vol zitten vreten (er was zo van die lekkere taart/cake met witte brigadeiro en kokos: njammie, njammie, njammie)! Deze morgen was ik er echter wel niet zo blij mee: ik ben TWEE kg bijgekomen dit weekend. Tja, hoort bij de uitwisseling zeker J. Ik heb ervan genoten! Maar de volgende dagen zal ik maar een beetje op mijn eten PROBEREN te letten.
En desondanks ik een goed weekend heb gehad, zijn er toch een paar momenten geweest waarop ik mijn familie, vrienden en Simon heel hard miste. Dit gevoel duurde nooit echt lang (het was vooral toen ik net wakker werd of net voor het slapen gaan), maar toch. En ook al gaat de tijd hier echt snel (ik ben hier al een maand, ik kan het bijna niet geloven!), kan ik er soms moeilijk inkomen dat ik hier nog 10 maanden mijn tijd zal doorbrengen. Soms heb ik gewoon zon nood aan een knuffel die vertrouwd voelt. Of ik wil nog eens echt de slappe lach hebben zoals in het middelbaar, een gesprek kunnen meevolgen en kunnen inpikken, Maar ik denk dat dit wel volkomen normaal is en dat iedereen dit wel eens meemaakt. En ook voel ik mij soms schuldig en een dik arm schaap omdat ik hier nog altijd niks tekort heb qua luxe. Want om één of andere reden wilde ik graag in een armer gezin terecht komen (ik kan mijn gevoel niet echt goed uitleggen of verwoorden op dit moment omdat ik er zelf nog niet uit ben wat ik bedoel, maar dat komt wel). Daarom wil ik heel graag vrijwilligerswerk doen met arme kinderen (maar de organisatie die daarvoor kan zorgen wil maar niet antwoorden). We zien wel, tenslotte ben ik hier nog maar 1 maand hé.
Maar het gaat hier echt heel goed met mij hoor! Misschien een slecht idee om met een beetje een domper af te sluiten, maar toch. Slechte momenten moeten er ook zijn!
Zondag 14 augustus 2011 was het Vaderdag in Brazilië. De planning was om op familiebezoek te gaan om zo iedereen te leren kennen. Hun familie woont ongeveer 70 km hier vandaan en is echt een hele andere buurt: beetje armer, maar zo warm. Ze kusten, omhelsden, kusten nog eens, knuffelden, lachten en praatten met mij. Kortom: ze verwelkomden mij heel warm, alsof ze mij al jaren kenden. Dit is hoe ik mij een typisch Braziliaans gezin voorstelde. Maar om de hele familie te leren kennen, moest ik 4 huizen passeren. Waar ik stiekem heel blij mee was, was dat ze helemaal niet lang bleven in 1 huis: ongeveer 20 min. Maar in de woning van mijn oma, zijn we langer gebleven. We hebben er middag gegeten en hebben er ongeveer een anderhalf uur gespendeerd. Een heel verschil met België voor mij: daar duurt het meestal zon 5 à 6 uur. 1 oma en 1 opa hebben ook blauwe ogen en wat zijn ze daar fier op, zo schattig. Maar hier vinden ze blijkbaar dat ik groene ogen heb en er 15 jaar uitzie, gekke Brazilianen.
In sommige straten moet ik zeggen dat ik mij ofwel in India voel, ofwel in het Wilde Westen. Er lopen op sommige wegen namelijk zoveel koeien! Je moet dan geduldig wachten in de auto totdat de koeien zin hebben om hun magere luiers en hun vel-over-been-lichaam te verplaatsen. (Ok, je dacht toch niet echt dat Brazilianen geduldig in hun auto zaten te wachten? Haha. Nee. Ze tuten erop los en rijden ongeduldig stukjes vooruit totdat de runderen zich verplaatsen). Over het Wilde Westen: in vele voortuinen van mensen staan er graatmagere paarden en/of ezels te snuffelen, op zoek naar eten omdat hun baasje hen niet verzorgt. Misschien toch niet helemaal het Wilde Westen, maar toch dacht ik eraan.
Wat ik de vorige keer ben vergeten te vertellen: mijn naam kunnen ze hier NIET uitspreken. Ik ben ShennIE, ShennEI of Shauni. Dan heb ik nog het liefste dat ze Shannei zeggen. Dus als ze mij hier vragen qual e seu nome? zeg ik vanzelf Shannei. Ook kunnen ze de sch-klank niet uitspreken, haha. Als zij een woord met sch zoals bv. School moeten zeggen, herken ik de Turkse/Marokkaanse/Genkse (vooroordelen alom) stijl hierin. Natuurlijk hebben medestudenten al gevraagd om hen het woordje gay in het Nederlands te leren. Ze lopen nu vaak door de klas en roepen: hoemoe! Homo kunnen ze dus ook niet echt zeggen.
En wauw. Wat zijn de caipirinhas hier zooooooooooooooooooo zalig goed! Caiprinha met aardbei, mijn favoriet. En ik moet zeggen dat de jongens hier geweldig goed kunnen dansen. Ik heb in België geen enkele jongen uit zichzelf met zijn kont zien schudden en met zijn heupen zien bewegen, maar hier wel. Zonder dat iemand dat raar vindt.
Wat hier nog anders is: mijn ondergoed moet ik zelf wassen, met de hand. En alle kleren wassen ze hier met ijskoud water. Als ik dan mijn netgewassen kleren terug aantrek, voelen ze heel stijf aan. Wat mis ik op dat moment Ariel of Dash of weet ik veel waar mijn mama in België mee wast. Ook de afwas wordt gedaan met koud water. Ze laten hier geen water in de pompbak lopen, maar wassen alles 1 voor 1 af onder de lopende kraan.
Op school ging het vorige maandag en dinsdag wel niet zo goed (om niet te zeggen echt héél slecht). Ik voelde mij er vaak heeeeeeel alleen en soms moest ik zoveel moeite doen om mijn tranen te bedwingen. Het liedje Wenen! Wenen! Ze kan het niet meer aan, ze is mentaal te zwak! Wenen! Wenen! paste wel perfect bij mij op dat moment. Ik dacht toen echt: ik zou zo graag willen dat mijn klas gewoon iets socialer was. En het ligt misschien (waarschijnlijk) ook voor een groot deel aan mij: misschien ga ik niet genoeg uit mezelf naar hen toe. Maar als bv. Sabrina en ik op een bank zaten tijdens de speeltijd en onze klasgenoten kwamen voorbij ons gewandeld, knikten ze maar vroegen ze ons niet mee. Als we uit onszelf gingen, stonden we er gewoon maar bij en werden we redelijk fel genegeerd. Nee, genegeerd is het juiste woord niet Er werd gewoon niet zoveel gezegd tegen ons. Maar misschien weten zij ook niet wat ze moeten zeggen, mits sommige niet zoveel kennis van het Engels hebben. Maar leerlingen die wél Engels spreken, deden ook niet echt moeite. Het is ook moeilijk in zon grote klas (40 leerlingen als iedereen aanwezig is) om contact te maken. En misschien eis ik ook teveel van mezelf en wil ik direct vrienden hebben (wat ik nu niet echt heb). Het is gewoon een redelijk groot verschil met België: daar heb ik zon goede vrienden. En in Brazilië Nada, zoals ze hier zeggen. Eens als ik terug thuis kom, gaat het al veel beter want dan doe ik dingen. Nu ja, deze mindere dagen horen gewoon bij de uitwisseling en het zou maar erg zijn moest alles elke dag goed gaan. Maar woensdag, donderdag en vrijdag ging het veel beter (om niet te zeggen super ;-)). Ik moest een test maken samen met nog 2 andere meisjes en toen vroegen ze mij mee om s middags met hun te gaan eten. Ook tijdens de speeltijd vroegen ze ons meer mee (Sabrina en ik hadden tijdens de Portugese les tegen onze counsellor gezegd dat we ons wat alleen voelde. De volgende dag is zij naar de coördinator geweest en die heeft de klasverantwoordelijke aangesproken. Ik voelde mij net een kindje uit de lagere school dat gepest werd, haha. Maar het hielp. Ze had het slim aangepakt: ze heeft gezegd tegen de klasverantwoordelijke dat leerkrachten dachten dat wij vaak alleen waren en dat ze ons wat meer moeten introduceren.) Ohja, omdat Sabrina van Duitsland is en we elkaars taal wat willen leren, spreken we Nederlands en Duits tegen elkaar. Echt wel leuk eigenlijk!
Soms heb ik ook last van kleine miezerige vuile beestjes. Zo zaten er bv. Mieren in mijn kleerkast met als gevolg duh- in mijn kleren, elke avond sla ik wel een mug of twee dood (en vergas ik bijna door de 10 liter muggenspray dat ik op mij spuit. Maar tevergeefs want ik sta nog altijd helemaal vol ), sprinkhanen springen soms eens binnen in huis en s morgens ben ik eens wakker geworden met een vriendje: een spin op mijn hoofdkussen. In België zou ik hier (en over zoveel andere dingen) klagen, maar hier erger ik mij er precies niet zo aan. Al wil dat natuurlijk niet zeggen dat ik liever naast een spin wakker wordt.
Vrijdag ben ik na de volleybal samen met mijn zus en mijn mama naar de manicure/pedicure geweest. Haha, het is daar zo anders. Met ongeveer 24 vrouwen zaten we in één kot van 4 op 7 meter, onze nagels te laten lakken. Ze nemen hier wel niet echt de moeite om mooi binnen de lijntjes de lakken hoor: er hing evenveel nagellak naast als op mijn nagels. Maar daar hebben die Braziliaanse chickies natuurlijk iets op gevonden: met een houten stokje en dissolvant wrijven ze de overtollige nagellak van je vingers. Slim gezien, toch? J En het kostte maar 3 euro en iets. Toen ik thuis kwam en gegeten had, ging ik naar buiten om daarna american football te spelen met andere mensen van mijn leeftijd in dezelfde condominio. Niet dat ik er veel van bakte, maar het kon mij niets schelen want de rest kon het ook niet denderend. Daarna hebben we gewoon wat rondgehangen met de groep. In groep ben ik wel nog altijd heel stil en dan zeggen sommige leeftijdsgenoten: Shannei zeg eens iets, gewoon IETS (terwijl ik dat in België zelden hoor ;)). En ik wil dan ook effectief iets zeggen, maar ik vind gewoon geen inspiratie (wat mij ook zelden in België overkomt). t Is gewoon nog redelijk moeilijk in groep want ik kan de gesprekken niet meevolgen en laat staan meepraten.
Gisteren ben ik gaan shoppen met mijn mama en mijn zus: eerst in Coco shopping en daarna in Salvador Shopping. Omdat het in de klas altijd heel koud is met 2 airconditionings die continu werken, zocht ik iets warm om aan te doen. Maar in de eerste shopping (dat niet zo groot was als de tweede) vond ik niks. Maar daarna, mmmmmmmmmmmmmm. Zoveel mooie dingen! Ik heb dus iets warm gevonden J. s Avonds zijn we naar een restaurant gegaan waar ik krab heb gegeten. Lekker dacht ik, maar haha. Ze brachten de dode krab op tafel en iedere persoon kreeg een snijplank en een soort hamer. We moesten dus kloppen op de krab totdat ie in stukjes brak om daarna lekker te kunnen smullen. Ik vond het in het begin zo gênant en ik moest lachen omdat ik er echt hard op moest kloppen. Maar iedereen deed het en leek het gewoon te vinden, dus na 10 minuutjes was ik er wel aan gewend en mepte ik erop los. Oké, dat ook weer niet. Maar na wat oefening lukte het!
Op dit moment ben ik hier echt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel graag en wil ik nog lang niet denken aan mijn vertrek. En natuurlijk heb ik mij al met momenten heel erg ongelukkig gevoeld en had ik heimwee, maar uiteindelijk relativeer ik dat weer als ik mij beter voel. Ik ben hier nu al meer dan 3 weken en ik vind dat dit al snel ging.
Als je reageert, zou je dan ook jouw achternaam erbij kunnen vermelden? Zo weet ik wie er iets schrijft J
En ik vond dat ik teveel op facebook zat dus: ik ben er 5 dagen niet op geweest, applausje! J Ook heb ik foto's proberen toe te voegen, maar ze zijn te groot en dan moet ik een programma afhalen en blablabla. Voor de volgende keer dus met andere woorden!
PS: moesten jullie het idee hebben om iets op te sturen Stuur mij dan geen melige brieven, maar CHOCOLADE!!!!!!!!!!!!!!! Het liefst Côte dOr. Of Milka. Met nootjes. Of gewone witte. Of met koek.
Ik heb het net (18 augustus en Braziliaanse tijd half 7) vernomen van pukkelpop. Ik heb de beelden en fotos van de ravage bekeken en amai, echt erg. Stiekem was ik wel opgelucht toen ik hoorde dat niemand van mijn vriendenkring gewond was geraakt. Ik weet niet goed wat ik hierop kan zeggen want ik was er zelf niet bij, maar ik zal de verhalen binnen een paar dagen wel horen als iedereen terug thuis is en op facebook.
Zondag post ik opnieuw een bericht in mijn blog en alleen in de weekends kom ik nog op facebook.
