31 oktober we weten allemaal wat dat betekent. Vanavond eten we pompoensoep en pompoenlasagne, als dessert krijgen we een heerlijke pompoencake. Even later, stipt om 12 uur, komen de zombies, heksen, spookjes, vampiers, weerwolven, mummies, spinnen en alle andere griezels nog eens buiten. Een jaar lang zitten ze verstopt in de bossen, onder je bed en misschien zelfs in je kast, maar vandaag mogen ze eindelijk nog eens hun schuilplaats verlaten. Nieuwsgierig als jullie zijn, willen jullie uiteraard weten waar deze griezelige traditie nu vandaan komt. Gelukkig kan ik het jullie vertellen
We gaan een beetje terug in de tijd, op bezoek bij de Kelten. Dit zijn de vroegere bewoners van Ierland. 31 oktober was namelijk de laatste dag van het jaar. Die gekke Ieren geloofden dat op die dag alle geesten van de overledenen van het afgelopen jaar terug kwamen om een levend lichaam te zoeken. Dit zouden ze dan in beslag kunnen nemen voor het volgende jaar. Om deze boze geesten te verjagen droegen de Kelten enge maskers. Maar van wat is de naam Halloween dan afgeleid? Wel, voor de lezers die een beetje kennis hebben van de Engelse taal is dit niet zo moeilijk. Halloween is afgeleid van All Hallows Eve wat zoveel betekent als de avond voor Allerheiligen.
Na deze zware geschiedenisles wil ik nog even afsluiten met een leuk gedichtje.
Ik ben voor niets of niemand bang, ook niet voor gezichten op t behang! T is elke avond dikke pret, met het skelet onder mijn bed. Ook heb ik helemaal geen last, van al die monsters in mijn kast. En springt er s nachts om 12 uur alweer een mummie uit de muur. Dan zeg ik: Jammer beste vent, dat jij zo ingewikkeld bent!
Dus verkleed jullie maar allemaal vanavond en ga gezellig rondgriezelen met je beste vriendjes!
De kleur van mijn lettertjes deze keer is niet toevallig gekozen. Er is niemand in België en ver daarbuiten die nog niet van de gele golf heeft gehoord. Geel is de kleur van overwinning. Ik ga mij hier niet politiek uiten, maar ook voor mij is geel een echte overwinningskleur. En dat heeft alles te maken met afgelopen zomer. Het winnende team van onze Olympische spelen was niet toevallig team Hawaii met als kleur geel onder leiding van jawel, van mezelf! Wat een nostalgie. Ik ga dan ook meteen aankondigen dat mijn plaatsje voor volgend jaar opnieuw gereserveerd is. Er moet dus iets drastisch gebeuren om mij hier te houden deze zomervakantie!
Het leven van een student is duur, dat weten we allemaal. De nood om een bijverdienste te zoeken is dus enorm hoog. Ik heb gekozen voor een gemakkelijke oplossing. Nee ik ga niet bedelen bij papa en mama. Ik geef mezelf ter beschikking van de wetenschap. Aangezien de onderzoekers op onze universiteit (psychologie) heel veel proefkonijntjes nodig hebben, besloot ik ze een handje te helpen. Ik kies zelf een dag die mij goed uitkomt en een proefje dat ik wil doen. Zo verdien ik 8 euro per uur. En daar kan ik volgende week eens lekker mee ontspannen in de bioscoop!
Ik ga mij verder verdiepen in de psychologische literatuur van Pavlov en Freud. Al lijkt dat het enige wat ik tegenwoordig doe. Volgende keer zal ik zwaaien wanneer mijn leven nog een keer passeert!
Ik mag niet klagen. Na mijn twee maanden van hard maar fijn werken kan ik nog eens genieten van vier weekjes vakantie. Ik ga nu naar de universiteit dat wil dus zeggen dat ik pas op 24 september in Gent moet zijn. Na het heerlijke volproppen met frietjes, smoskes, boterhammen met choco en al die andere lekkere dingen die België te bieden heeft, leg ik mij drie weken in de zetel. Slapen, rusten, tv kijken, nog meer rusten en weer gaan slapen. Gelukkig heb ik de laatste week van mijn ultra lange vakantie wel iets te doen!
Met mijn Italiaans getinte koffertje sta ik klaar om de bus in te stappen. Het zou een lange en vermoeiende rit worden naar Lloret de Mar. Daar aangekomen blijkt het toch bewolkter dan ik had verwacht, maar de temperatuur was aangenaam. Na vijf dagen te veel eten, te veel cocktails, pogingen tot zonnen aan het zwembad, wandelingen en een bezoek aan Barcelona, was het tijd om weer terug te keren naar huis.
Twee dagen later zit ik dus op kot in Gent. Raar, maar waar, het voelt meteen aan als thuis. De muren hebben een bruinige kleur, er staat een keukentje met aanpalend badkamertje, een XL bureau waar ik het meeste van mijn tijd ga verdoen en aan de andere kant staat een lekker zacht bed met uitzicht op mijn minitelevisie. Meer moet een student niet hebben toch? Zoals het een echte brave student behoort ging ik naar alle lessen en kocht ik netjes mijn boeken. Ik durf ze niet op de weegschaal leggen uit schrik dat ze zal ontploffen. Ik zit nog steeds te worstelen met die centimeters dikke literatuur, maar hopelijk zal ik deze allemaal op tijd verslonden hebben. Ik ga nu beginnen aan mijn derde lesweek. In tegenstelling tot anderen heb ik nog geen enkele les gemist. Noem me een strever, het maakt me niets uit. Ik zit hier niet om het wereldrecord cantussen te halen. Mijn doel ligt ergens anders
Na 85 dagen ben ik weer terug online! Er is natuurlijk veel gebeurd en ik weet niet waar te beginnen. De laatste keer dat ik hier geschreven heb vertelde ik jullie over mijn laatste dagen in Perugia. Daarna gebeurde alles in een rush, de emoties volgde elkaar in sneltempo op. Het werd een prachtzomer vol stress, gelach, tranen, zenuwen, zon, vriendschap, muziek, zwembad, dans, kinderen, kostuums, verf, verwelkomingen en afscheid.
De laatste dagen van juni kreeg ik te horen dat ik geslaagd was voor al mijn examens! Dit was het begin van een te gekke zomer. Net voor ik vertrok uit mijn geliefde stadje kreeg ik mijn twee beste vriendinnen nog op bezoek. Met hen heb ik een onvergetelijk weekend gehad. Met plezier heb ik ze alle hoeken van Perugia laten zien. Lachen en zot doen waren twee sleutelwoorden.
Toen moest ik vertrekken
Het voelde als thuiskomen. Voor het negende jaar op rij nestelde ik mijn rode ballerinas in de stoffige steentjes, gehaat door menig vrouw. Dit jaar zou anders zijn. Ik kon niet relaxen bij het zwembad of s avonds genieten van een heerlijke cocktail op ons jeugdmuurtje. Neen, ik moest werken, hard werken van s morgens vroeg tot enkele uren voorbij middernacht. De eerste werkdag 27 juni 2012. Mijn wekker rinkelde al vroeg, om 7.30 uur om precies te zijn, en dat zou hij vanaf die bewuste dag elke ochtend doen. Een beetje onwennig wrong ik mezelf in mijn veel te grote uniform en was ik klaar om een dag vol gillende kids tegemoet te gaan. De dag eindigde na een nachtelijke repetitie om drie uur in mijn bedje. Toen wist ik het al. Ik zou een reuzengroot slaaptekort opbouwen!
De dagen zagen er, activiteitsgewijs, allemaal hetzelfde uit. Opstaan & ontbijten, ochtendgym, contactenronde, springkasteel, miniclub game, spelletjes voor volwassenen en acquassssssplaaaaaaasssssshhhhh! Dit was enkel de voormiddag. Na de lunch en een korte middagdut vlogen we er weer in met spelletjes en knutselthemas, acquagym, sport en groepsdans. Even tijd om te eten en te douchen. De avonden waren lang en vermoeiend, dat moet ik eerlijk toegeven, toch mocht die glimlach geen seconde van mijn smoeltje verdwijnen. Kinderdisco, show, groepsdans en repetities. Zo zagen mijn 55 werkdagen eruit. Hetzelfde en toch zo verschillend. Mensen komen en gaan. Je zou denken dat het went om wekelijks afscheid te nemen. Niets is minder waar. Ik heb elke zaterdag gehaat. Ongelooflijk hoe een sterke band je kan opbouwen met mensen die je eigenlijk niet kent. 2 jaar, 7 jaar, 10 jaar, 14 jaar, 16 jaar, 20 jaar, 38 jaar, 45 jaar Ze wisten allemaal een plekje te veroveren in mijn hartje.
Ik heb dingen gedaan waarvan ik nooit had gedacht ze ooit te doen. Ik droeg de gekste outfits voor een sketch. Ik droeg een prachtig vogelpakje met gekleurde vedertjes voor de musical Enchanted. Ik verfde mezelf helemaal wit (terwijl ik eindelijk eens mooi gebruind was) met pikzwarte haren (die ik om twee uur s nachts nog moest wassen, zonder resultaat) en dit alles om een geloofwaardige zombie neer te zetten in The Adams Family. Ik speelde met vuur niet zonder enig gevaar. Ik deed dansjes op en naast het podium. Ja, ik deed de gekste dingen. Allemaal met hart en ziel om de mensen een prachtvakantie te bezorgen. Want het enige dat je als animator wil bereiken is een traan zien rollen op de wangen van je gasten de dag waarop ze weer naar huis moeten.
Ik heb veel mooie herinneringen aan deze zomer. Liedjes vol sweet memories die me doen lachen en huilen. En bovenal een onvergetelijke ervaring! ♫ ♪ ♫
Ik heb gegeeuwd want ik was moe. Ik heb pijn gehad aan mijn voeten omdat ik heel de dag moest rechtstaan, aan mijn knie van het vele springen en dansen. Ik heb traantjes gelaten uit verdriet om diegene die moesten vertrekken. Ik heb gezweet in de blakende zon met meer dan 40°C maar dit alles valt in het niets als je voelt hoeveel warmte en liefde je terugkrijgt van de gasten. Dit was het mooiste vakantiewerk ooit! ♥
Terwijl ik me een weg baan tussen de mierenhoop toeristen snuif ik de geur van zomerbloempjes op Nee het zijn niet mijn versgewassen haren De zomer is in het land! In mei was het ongelofelijk koud en nat, maar juni begint er stilletjes aan beter uit te zien, Gelukkig! Zondag gaan we levend gegrild worden zegt onze weerman. De bomen staan te stralen met hun groene blaadjes en mijn vestjes mogen nu definitief de koffer in.
Ik mag jullie met trots vertellen dat ik voor de eerste drie examens geslaagd ben. Nog twee te gaan maandag is het de beurt aan mijn laatste Italiaanse examen! De tijd blijft genadeloos verder tikken tik tak tik tak Ik probeer hem te vertragen, maar het is hopeloos, ik ben weeral een uurtje ouder. Over exact 13 dagen zit ik op de trein richting Ancona. Mijn thuis voor de volgende twee maanden.
Na een vermoeiende en zenuwslopende zoektocht is mijn mama er toch in geslaagd een gezellig kotje te vinden in Gent. Nu ja, ik heb het zelf nog niet gezien, dus we zullen haar maar geloven. Vanaf september zijn jullie allemaal welkom in mijn nieuwe stulpje. Wel op voorhand reserveren aub ;) Dat wil ook zeggen dat ik weeral een nieuwe taal moet gaan leren. Want geef toe, het misvormd Gents verstaan wij beschaafde Antwerpenaren niet!
Vandaag heb ik de boeken een dagje aan de kant geschoven. Ik heb een daguitstap naar Gubbio gemaakt. Hieronder volgt een verslagje: Het is al meermaals bewezen dat ik geweldige ideetjes kan hebben. Één daarvan is bijvoorbeeld om op de heetste dag van de week (33°C) een daguitstap te maken. Het is vandaag 15 juni, helderblauwe hemel, brandende zon en geen zuchtje wind. Terwijl ik dit schrijf zit ik op een terrasje met een frisse cola en zomerse Bob Marley muziek op de achtergrond. Ik zou hier nog uren kunnen doorbrengen maar mijn bus kan elke moment arriveren. Nog snel een ijsje kopen om deze dag af te sluiten. Gubbio verschilt dag en nacht met Perugia. Het is een dode stad. Een prachtig en charmant stadje waar je helemaal in kan wegdromen. Maar buiten enkele verdwaalde toeristen zie je hier niemand (misschien komt dit doordat ik op het siësta uur de steile straatjes beklom). Ik hoor de vogeltjes zomers fluiten en de grond kraakt zachtjes bij elke stap die ik zet. Dit is puur genieten. Ik kijk al uit naar de één uur durende busrit richting Perugia. Deze is niet voor gevoelige magen! Het is net alsof je op een achtbaan zit met de meest prachtige uitzichten ter wereld. Het glooiende heuvellandschap glijdt voorbij terwijl de kriebeltjes zich verspreiden in mijn buik. Diegene die ooit al in Le Marche hebben gereden zullen mij zeker begrijpen. We passeren de meest idyllische dorpjes met de slechtst-in-staat-wegen ooit. Ik probeer recht op mijn stoeltje te blijven zitten, terwijl de bus tegen 80 km/uur door de scherpe bochten zweeft. Ik heb vandaag een echt vakantie gevoel gehad ZALIG! Nu ben ik volledig ontspannen en mijn batterijtjes zijn opgeladen om dat laatste examen nog snel in mijn broekzak te steken.
Na vandaag kan ik dus zeggen dat ik het grootste en belangrijkste deel van Umbria heb gezien. Ik ken, uiteraard, Perugia vanbinnen en vanbuiten, Assisi, Lago Trasimeno, Cascate delle Marmore in Terni en Gubbio. Het zal nog eventjes duren voor ik heel Italië heb gezien, maar die dag komt ooit. Dat weet ik zeker!
Na enige beraadslaging met mezelf heb ik besloten om mijn drie enthousiaste fans niet in de steek te laten. Na de zomerstop zal ik vanuit Gent mijn Oost-Vlaamse avonturen neerpennen.
(PS: Kan iemand mij uitleggen waarom heel Europa zo hysterisch doet om een potje voetbal? Mijn hersenen zijn niet in staat dit te begrijpen!)
Als mijn toekomst als psychologe op niets zou uitdraaien, heb ik nog een waaier aan andere opties. Ik ben een echte duizendpoot!
Ik ben een geboren loodgieter. Vorige week liet ik mijn afwasbakje vollopen met water. Plotseling viel mijn kraan eraf! Voor diegene onder jullie die dit ooit al meegemaakt hebben, ik moet jullie zeker niet uitleggen hoe onprettig dat is. Het (warme) water spoot letterlijk alle kanten uit. Zoals je wel eens ziet in de tekenfilmpjes, zo is het ook in het echt. Ik baande me een weg door de verloren waterdruppels en kon het water stoppen. Daar stond ik dan met een kraan in mijn rechterhand. Een beetje onderzoekend keek ik rond. Voorzichtig plaatste ik dat onhandige ding terug waar het hoort te staan, een beetje draaien aan het boutje, voorzichtig de kraan terug openzetten ik moet toegeven dat ik enorm fier ben op mijn loodgieter-skills. De kraan staat vaster dan ooit!
Je mag nooit op één paard wedden, loodgieter is dan misschien niet het ideale beroep voor mij. er zijn nog andere opties. Ik kan ook zangeres worden. Als die Russische bommas de tweede plaats kunnen bemachtigen op het Eurosongfestival, dan kan ik op zijn minst de top 5 aanvullen! Mijn prachtige engelengezang, dat meer iets wegheeft van een zieke kat, zal iedereen hoofdpijn bezorgen. Misschien toch niet zon goed idee dan
Geen paniek, als mijn zangcarrière ook op niets uitdraait heb ik nog een ander plan achter de hand. Ik ben de beste reisplanner ter wereld. Nadat ik met Pasen al voor een goedgevulde week gezorgd had voor mijn familie, mag ik nu mijn twee vriendinnen ontvangen. Na de examens komen zij voor een weekendje op citytrip. Van 22 juni tot 25 juni zal ik aan hen mijn geliefde stad tonen. Onze planning zit overvol, geen tijd om te slapen!
Een ander mogelijkheid die ik nog heb is kok. Ik ben enorm fier op mijn culinaire creaties die ik hier maak. Van pasta met tomatensaus, tot puree met fishsticks. Het smaakt allemaal even lekker! Wat je zelf doet, doe je beter, toch? Maar misschien kan niet iedereen mijn kooktalent appreciëren aangezien ik toch zo goed kan eten tijdens deze periode (zie blog: Eten) kan ik ook beginnen werken als culinair recensent.
Als ook dat geen succes wordt, kan ik een boek gaan schrijven. Zoals Harry potter of Twilight kijk maar hoeveel geld je daarmee kan verdienen! Schrijven dat brengt mij tot een triestige vaststelling. Binnen enkele weken, dagen zelfs, is mijn Italiaans avontuur over. Deze vakantie ga ik hard moeten werken en heb ik dus geen tijd om jullie op de hoogte te houden over mijn doen en laten. Daarna ben ik terug in België. Natuurlijk is er niemand geïnteresseerd in mijn Gentse avonturen, dus wat moet ik dan doen met mijn blog? Hoewel ik er in het begin een beetje sceptisch tegenover stond, ben ik het echt leuk gaan vinden. Verhaaltjes verzinnen, hersenspinsels neerpennen
In het land waar grote mensen wonen Dragen de mini prinsesjes geen roze jurkjes meer, ze dragen deftige pakken en een aktetas vol verantwoordelijkheden. In het land waar grote mensen wonen rijden de prinsjes niet op witte paarden, ze hebben een Mercedes. In het land waar grote mensen wonen Bezorgen de postduiven geen geschreven liefdesbriefjes meer, na een korte piep verschijnt er hvj op ons schermpje. In het land waar grote mensen wonen Worden de pompoenen geen koets, maar groentesoep. In de bomen groeien geen lollys meer, maar harde noten die we moeten kraken. In het land waar grote mensen wonen Zijn de glittertjes die uit de hemel dwarrelden grote, natte regendruppels. In het land waar grote mensen wonen Daar zijn de huisjes niet van peperkoek, wel van peperdure bakstenen. Het bed is niet bezaaid met rozenblaadjes, maar met vuile sokken. In het land waar grote mensen wonen Werden de glazen muiltjes ingeruild voor hippe sneakers. In het land waar grote mensen wonen Dansen ze niet meer samen op vrolijke muziekjes, ze steken messen in elkaars hart.
Dit is het land, waar grote mensen wonen. Je hoeft er nog niet in, het is er boos. Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen, en altijd is er weer iets anders loos. En in dit land zijn alle avonturen hetzelfde, van een man en van een vrouw. En achter elke muur zijn andere muren en nooit een eenhoorn of een bietebauw. En alle dingen hebben hier twee kanten en alle teddyberen gaan hier dood. En boze stukken staan in boze kranten en dat doen boze mannen voor hun brood. Een bos is hier alleen maar een boel bomen en de soldaten zijn niet meer van tin. Dit is het land waar grote mensen wonen... Wees maar niet bang, je hoeft er nog niet in.
Voor de studenten is de meest gehate periode van het jaar weer aangebroken de examenperiode. Voor de ene iets langer dan de andere, maar voor iedereen even moeilijk! En dat kan maar één ding betekenen ETEN voor mij alleszins. Om onverklaarbare reden heb ik altijd een enorme drang om te (vr)eten tijdens deze stresserende dagen. Chocolade, bananen, snoepjes, appels, koeken, pasta, pizza het gaat allemaal veel te vlot naar binnen en begint zich dan te verzamelen rond de meest gehate zone in bikini: de buik.
Zaterdag was het markt en na een uurtje ronddwalen tussen de leuke kraampjes had ik dorst gekregen. Ik besloot een flesje water te kopen in een bar wat verderop. Het moet voorbestemd zijn, maar mijn hoofd draaide naar links. Daar zag ik ze liggen zacht, rond, perfect geglazuurd donuts! Het was al sinds februari geleden dat ik nog eens een soort van koffiekoek gegeten had. Met moeite kon ik mijn kwijl binnen houden. Ik moest en zou een donut eten! Daar lagen ze dan in drie verschillende kleuren: geel, roze en bruin. Het liefst had ik ze allemaal tegelijk binnengespeeld. Ik ben netjes opgevoed dus hield ik het bij eentje, de roze. Wat een heerlijkheid
Omdat elke seconde telt, sta ik tegenwoordig ook in de keuken te studeren. Al studerend kook ik, of al kokend studeer ik, allemaal gelijk. Als vrouw is dat allemaal geen probleem dat Multi-tasken. Toch liep het bijna mis, ik kon mijn pizza nog net op tijd redden van de ultieme verbranding. Hij smaakte goed gebakken.
Zomertijd betekent ook fruittijd. Sinds vorig weekend ligt het aller-lekkerste stukje fruit weer in de winkel. De nectarines zijn back in town! Er is geen enkel stuk fruit dat de nectarine kan kloppen, zelfs aardbeien met chocolade zou ik ervoor laten staan. Dat zegt genoeg. Het was een belangrijk moment, ik zou mijn eerste nectarine van 2012 eten, ik moest hier ten volle van genieten. Het was de perfecte nectarine, oranje-rood. Heerlijk sappig. Niet zon harde, maar eentje dat je met heel veel voorzichtigheid moet vasthouden anders druk je het plat. De geur alleen al maakt me gek. De smaak is helemaal paradijselijk!
Onlangs ontdekte ik een nieuw recept. Echte studentenkost, maar daarom niet slecht of ongezond. 5 minuutjes laten koken en je hebt een lekker avondmaal. Ik heb het natuurlijk over tortellinis gevuld met spinazie en ricotta. Een echte aanrader!
Misschien een ietwat vreemde lekkernij de pot augurken! Ook hier kan ik niet afblijven. Het was weeral veel te lang geleden dat ze nog eens in mijn ijskast stonden. Ik kan het niet verklaren, maar de pot miniaugurkjes was enorm blij toen ik hem uit de rekken van de supermarkt haalde. Met trots plaatste ik hem dan ook in mijn winkelmandje. Morgen ga ik het dekseltje opendraaien. Lekker, lekker, lekker
Dat ik een zwak heb voor chocolade in al zijn vormen is al lang geweten. Een andere lekkernij die ik dus niet kan laten staan is yoghurt met stracciatella smaak. Zo een typische grote pot yoghurt met chocolade stukjes in wat kan een mens nog meer wensen?
Juist, mozzarella. Heerlijk om je zomerse slaatje te pimpen. Een echte caloriebom, maar geef toe, wie kan hier nu aan weerstaan? Uiteraard mag je niet vergeten om een rode paprika toe te voegen aan je slaatje, de lekkerste groente ter wereld!
Ik heb een lange periode gehad waarin ik niets moest weten van ijsjes. Gelukkig, of niet, is die periode verleden tijd. Misschien komt het door de overheerlijke Italiaanse ijsjes. Het is echt waar, hier smaakt zon bolletje veel beter als in België! Ik zondig dan ook regelmatig door eens aan deze bevroren lekkernij te likken.
Ik hoop dat jullie allemaal honger gekregen hebben na het lezen van deze blog, hihi!
Studentjes, het is oké - Om op je examens zelfs je naam fout te schrijven, moe! - Om je cursus met pastelkleurtjes te markeren dan ziet de leerstof er toch ietwat zomers uit.
- Om tijdens de examenperiode te huilen omdat je nu de nieuwe ontwikkelingen in Thuis/ Familie niet meer begrijpt.
- Om het volledig normaal te vinden om jezelf luidop iets af te vragen, maar je wel wat zorgen te maken als je ook antwoorden begint te geven.
- Om verbaasd achterom te kijken als de leerkracht je berispt wegens praten.
- Om een hele dag met een do-not-disturb-blik rond te lopen.
- Om iets niet te snappen, gewoon ja te knikken en het later thuis te googlen.
Sporters, het is oké
- Om de lift te nemen voor één verdieping.
- Om na een reeks sit-ups niet meer in staat te zijn om te niezen of lachen zonder dood te gaan van de pijn.
- Om voor de 15.646ste keer de eerste les van Start to Run te lopen.
- Als Start to Run bij jou na twee minuten puffen al verandert in Start to Walk.
Dieeters, het is oké
- Om een fervent aanhanger te zijn van stop to run en start to eat
- Om een broodje gezond te bestellen met extra boter.
- Als jouw creatie nooit zo mooi is als de foto in het kookboek.
- Om naar de weegschaal te spurten nadat je een namiddag intensief in de zon hebt liggen zweten.
- Om je adem in te houden als je op de weegschaal staat.
- Om water te drinken bij een zak chips. Evenwicht moet er zijn!
- Om een chocoladereep met bananencrème te eten. Kwestie van toch aan één stuk fruit per dag te komen.
- Om er telkens in te slagen een gezond slaatje te pimpen tot een caloriebom.
- Om de tomatensaus op je pizza te catalogiseren als groente.
- Om je popcorn al op te hebben voor de film begint.
- Om de spiegel een tikkeltje te kantelen, zodat je een slanker resultaat krijgt.
- Om een lichte lunch te nemen zodat je all the way kan gaan tijdens het diner.
- Om te doen alsof je aan het slaapwandelen bent als je in het holst van de nacht weer maar eens betrapt wordt bij de koekjeskast.
Un'avventura italiana
