Ik ben Scrapalicious
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (Belgium) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/05/1976 en ben nu dus 47 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scrapbooking, literatuur, poëzie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
clumsy is a state of art!
Not the most professional creative woman on this planet, but definitely one who is discovering creativity with the enthusiasm of a toddler!
Misschien niet de meest professionele creatieve vrouw op deze aardkloot, maar wél iemand die haar eigen creativiteit ontdekt met het enthousiasme van een kleuter!
14-09-2008
Letter to a While Ago
dear While Ago
I don't know what I must have done wrong to you, but it seems you take more and more distance from me, like I am a sort of enemy, a disease that could kill you. Though in my mind, it was only yesterday, Reality knocks gently on my shoulder and whispers softly that Recently has changed into A While Ago... They tell me that's the way life goes. I don't know if I like that fact. It's no use making a fist, trying to keep as much as you can. Time really is sand, slipping through your fingers, the more you close your hand. I have to accept that now, I really need to get into that 'relaxed' moment, so my hand spontaneously opens and keeps more time in the palm of my hand... We waste a lot of time on needless things, they say, but what is important and what is not? Watching you grow, may be the most important thing, watching you grow and feeling ME grow in the shadow of a bonsaï...
(ps: this tiny, little lo, is the one and only sneak peek you will get from me to see: lots of things in my head bigbanging to projects and examples for THE big event of the year: Hobbybeurs Mechelen!!! The rest is a secret) _____________________________________________________________________________________________
Geachte Lang Geleden
Ik weet niet wat ik je heb misdaan, maar het lijkt alsof je meer en meer afstandelijk tegen me wordt, als ben ik een vijand, een of andere ziekte die fataal voor jou zou kunnen zijn. In mijn hoofd is het slechts gisteren, maar dan komt de Werkelijkheid zachtjes op mijn schouder tikken en fluistert me dat Onlangs verdwenen is in Lang Geleden.. Ze zeggen dat dit nu eenmaal het leven is. Ik weet niet of ik dit gegeven wel fijn vind. Het helpt niet om een vuist te maken, in een poging zoveel mogelijk dingen vast te houden. Tijd is dus echt wel zand, dat, hoe harder en verkrampter je je hand dichtknijpt, er meer en meer zandkorrels tussen je vingers wegglippen. Ik moet nu leren aanvaarden dat ik echt in dat 'ontspannen moment' moet gaan, zodat mijn hand zich spontaan langzaamaan terug opent en meer in de palm van mijn hand blijft. Ze zeggen ook dat we een heleboel tijd verkwisten aan onnuttige zaken, maar wàt is belangrijk en wat is dat niét? Jou zien groeien, is misschien wel het belangrijkste, jou zien groeien en mezelf voelen groeien in de schaduw van een bonsaï...
(ps: dit kleine projectje is de enige sneakpeek die je van mij te zien krijgt, voor de hobbybeurs!!! de rest blijft geheim en zie je wel als je de stand van In2hobby bezoekt in Mechelen tussen 24 en 28 september!!)
