Ik ben Scrapalicious
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (Belgium) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/05/1976 en ben nu dus 47 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scrapbooking, literatuur, poëzie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
clumsy is a state of art!
Not the most professional creative woman on this planet, but definitely one who is discovering creativity with the enthusiasm of a toddler!
Misschien niet de meest professionele creatieve vrouw op deze aardkloot, maar wél iemand die haar eigen creativiteit ontdekt met het enthousiasme van een kleuter!
30-11-2008
feeling dreadfull
and speechless. I don't know how long the silence will last within me. Sadness and disapointment rule my heart and mind. I fear for the future. I fear for people. _________________________________________________ ik voel me vreselijk en sprakeloos. ik weet niet hoelang de stilte in mij zal duren. Verdriet en teleurstelling regeren mijn gevoel en denken. ik ben bang voor de toekomst. ik ben bang voor mensen.
Do I still matter? I mean, everyone can be replaced and I can only hope I could be replaced by someone who's better than I am in many ways. Soon it's time to wish people good things. I don't know if I will be able to do that. Right now, I only wish people DON'T have this or that.. Being in the midst of a severe inner battle and still not knowing to whom or what I have to say goodbye or hello, I can't get into a creative mood. Thinking can be such a limitation: as it sets asleep a whole bunch of energy and activities. Do I have to say goodbye to the Silence that is expanding around me? Is Outer Silence a prison I want to break out? But if I do break out, won't the new people or the loneliness that I will thén choose, create, by time, a new Outer Silence? I am sorry that I can't be positive right now, but not much positive feedback has been given to me lately, I have got a lot the message: you don't matter, we're not interested in you lately (not by everyone) and that has started a thinking mechanism...... I am not angry, maybe a bit bitter, but most of all I am angry at myself for fooling myself... I have my shelter and I stay close, nearby the warm and safe shadow of a Bonsaï. I can only hope the Bonsaï won't be timbered down or grow away from me....... ___________________________________________________________________________________________________________ Beteken ik nog iets? ik bedoel, iedereen is vervangbaar en ik kan enkel hopen dat ik vervangen word door iemand die beter is dan ik ben op veel vlakken. De tijd is er bijna om mensen allerlei goede dingen toe te wensen. Ik weet niet of ik dit kan. Want op dit eigenste ogenblik, kan ik mensen enkel dingen NIET toewensen... Temidden een ernstig, innerlijke oorlog en nog steeds niet wetende van wie of wat ik afscheid moet nemen of welkom heten, lukt het me niet om creatief te zijn. Piekeren kan je handelen zo beperken: het verlamt je energie en activiteiten. Moet ik komaf maken met de Stilte die zich als een vieze, rotte plek rond me uitbreidt? Is de Buitenwereldstilte een gevangenis waaruit ik wil breken? Maar als ik eraan ontsnap, zullen nieuwe personen of de eenzaamheid die ik zal kiezen, mettertijd niet en nieuwe buitenwereldse stilte creëren? Het spijt me dat ik zo moeilijk positief kan denken, maar heel veel positieve feedback heb ik de laatste tijd niet echt door anderen gekregen. Eerder de boodschap: je betekent niets, we zijn niet in je geïnteresseerd, noch in de moeite die je voor ons doet (niet door iedereen, maar wel door mensen die veel voor me betekenden) en dat heeft een ander denkmechanisme in gang gebracht... Ik ben niet boos, misschien wat verbitterd, maar vooral ben ik boos op mezelf dat ik steeds weer in diezelfde val trap... Ik heb een schuilplaats en ik blijf dicht, heel dicht bij de warme veilige schaduw van een Bonsaï. Ik kan enkel hopen dat Hij niet zo snel wordt omgehakt of van me weggroeit...
